SQLite format 3@ z@0z- }D~~+}i%!indexverses_indexversesCREATE UNIQUE INDEX verses_index on "verses" (book_number, chapter, verse) tablebooks_allbooks_allCREATE TABLE "books_all" ("book_number" NUMERIC, "short_name" TEXT, "long_name" TEXT, "book_color" TEXT, "is_present" NUMERIC)wItableversesversesCREATE TABLE "verses" ("book_number" NUMERIC, "chapter" NUMERIC, "verse" NUMERIC, "text" TEXT){UtablebooksbooksCREATE TABLE "books" ("book_color" TEXT, "book_number" NUMERIC, "short_name" TEXT, "long_name" TEXT)=_tableinfoinfoCREATE TABLE info (name TEXT, value TEXT) }bJ3 /%chapter_string_psТарона'right_to_leftfalse)strong_numbersfalse/russian_numberingfalse languagetg)chapter_stringBob\#'descriptionКитоби Мукаддас Ахди Чадид - Tajik New Testament, 1993 {TyL~~~~b~7~ }}}m};} ||||p|D|{{{{r{T#ff7c80ВаҳВаҳй !#00ff00ЯхудЯхудо*;#00ff003ЮхСеюми Юханно*;#00ff002ЮхДуюми Юханно*;#00ff001ЮхЯкуми Юханно*;#00ff002ПеДуюми Петрус*;#00ff001ПеЯкуми Петрус!#00ff00ЯъкЯъкуб%/#ffff00ИбрБа Ибриён'3#ffff00ФлмБа Филемун'!+#ffff00vТитусБа Титус0C#ffff00l2ТимДуюми Тимотиюс0C#ffff00b1ТимЯкуми Тимотиюс6O#ffff00X2ТасДуюми Таслӯникиён6 O#ffff00N1ТасЯкуми Таслӯникиён+ ;#ffff00DҚӯлБа Қӯлассиён+ ;#ffff00:ФилБа Филиппиён) 7#ffff000ЭфсБа Эфсӯсиён) 7#ffff00&ҒалБа Ғалотиён2G#ffff002ҚӯрДуюми Қӯринтиён2G#ffff001ҚӯрЯкуми Қӯринтиён %#ffff00РумРумиён3K#00ffffАъмАъмоли Хаввориён+?#ff6600ЮхИнчили Юханно)7#ff6600ЛукИнчили Луко-?#ff6600МарИнчили Маркус+;#ff6600МатИнчили Матто5~<|vpjd^XRLF@:4.(" ~~~~~~~~~~~;o:v9|87y6v5g4T3F2/10/i.A-#,+ *o)](I'<&,%$# "!z hYG8!zV4 `>,Q,w T . k N5 Bv:|K'~~~~t~K~}}}}}k}J}%}||||g|B|{{{{{~{_{>{zzzzz[z)yyyynyByxxxxvxFxwwwwzwWw6wvvvv~v[v:B ВаҳйВаҳй#ff7c80!A! ЯхудЯхудо#00ff00"@) 3Юҳ3 Юҳанно#00ff00"?) 2Юҳ2 Юҳанно#00ff00">) 1Юҳ1 Юҳанно#00ff00$=) 2Пет2 Петрус#00ff00$<) 1Пет1 Петрус#00ff00;! ЯъкЯъкуб#00ff00!:% ИбрИбриён#ffff00%9) ФлмнФилемун#ffff008! vТитТитус#ffff00(71 l2Тим2 Тимотиюс#ffff00(61 b1Тим1 Тимотиюс#ffff00.5= X2Тас2 Таслӯникиён#ffff00.4= N1Тас1 Таслӯникиён#ffff00'31 DҚӯлҚӯлассиён#ffff00'21 :ФилФилиппиён#ffff00%1- 0ЭфсЭфсӯсиён#ffff00%0- &ҒалҒалотиён#ffff00*/5 2Қӯр2 Қӯринтиён#ffff00*.5 1Қӯр1 Қӯринтиён#ffff00!-% РумРумиён#ffff006,K АъмоАъмоли Хаввориён#00ffff0+? ЮханИнчили Юханно#ff6600,*7 ЛукоИнчили Луко#ff66000)? МаркИнчили Маркус#ff6600.(; МаттИнчили Матто#ff6600!'%МалМалокӣ#ffff99!&%ЗакЗакарё#ffff99!%%ҲаҷҲаҷҷой#ffff99!$%СафСафанё#ffff99%#-ҲабҲабаққуқ#ffff99"!НаҳНаҳум#ffff99!МикМико#ffff99 ЮнуЮнус#ffff99!!|УбадУбадё#ffff99rОмӯсОмӯс#ffff99hЮилЮил#ffff99!^ҲушҲушаъ#ffff99!%TДонДониёл#ff9fb4#)JҲизҲизқиёл#ff9fb4'-6МарсМарсияҳо#ff9fb4!,ИрмИрмиё#ff9fb4!"ИшаИшаъё#ff9fb40CСурСуруди Сурудҳо#66ff99!ҶомҶомъа#66ff99#)МасМасалҳо#66ff99!ЗабЗабур#66ff99АйюбАйюб#66ff99!ЭстЭстер#ffcc99!%НаҳНаҳемё#ffcc99ЭзрЭзро#ffcc99,92Вақ2 Вақоеънома#ffcc99, 91Вақ1 Вақоеънома#ffcc99' 1x2Под2 Подшоҳон#ffcc99' 1n1Под1 Подшоҳон#ffcc99# )d2Сам2 Самуил#ffcc99# )Z1Сам1 Самуил#ffcc99PРутРут#ffcc99")FДовДоварон#ffcc99"%<ЕҳушЕҳушаъ#ffcc99/C2ТакТакрори Шариат#ccccff %(АдаАдадҳо#ccccff %ИбоИбодат#ccccff!ХурХуруҷ#ccccff! ҲасҲастӣ#ccccff@?  > j=  1 < y~}}0|i{zz6yxxBwvvuQtsr_qmoo>nmll?kZjiihig=f{e-dcbaa__9^>\\[ Z~YYWVV;UTSS5RQQ3P&O>>=&IЛекин Яҳё Ӯро боздошта, гуфт: "Маро лозим аст, ки аз Ту таъмид ёбам, ва Ту назди ман меоӣ?"= Он гоҳ Исо аз Ҷалил ба Урдун назди Яҳё омад, то ки аз вай таъмид ёбад.*<M Ӯ ғалбери Худро дар даст дорад, ва Ӯ хирмангоҳи Худро тоза карда, гандуми Худро дар анбор гирд хоҳад овард, лекин коҳро дар оташи хомӯшнашаванда хоҳад сӯзонд".a;; Ман шуморо бо об барои тавба таъмид медиҳам, лекин Он ки пас аз ман меояд, аз ман тавонотар аст; ман сазовори он нестам ки пояфзоли Ӯро бардорам; Ӯ шуморо бо Рӯҳи Пок ва оташ таъмид хоҳад дод;g:G Ва алҳол теша бар решаи дарахтон гузошта шудааст: ҳар дарахте ки меваи нағз надиҳад, бурида ва дар оташ андохта хоҳад шуд; 9  Ва дар дили худ нагӯед, ки "падари мо Иброҳим аст"; зеро ба шумо мегӯям, ки Худо қодир аст аз ин сангҳо барои Иброҳим фарзандон ба вуҷуд оварад;\81Акнун самаре оваред, ки сазовори тавба бошад,%7CЧун бисёре аз фарисиён ва саддуқиёнро дид, ки назди ӯ барои таъмид меоянд, ба онҳо гуфт: "Эй афъизадагон! Кӣ, ба шумо талқин кард, ки аз ғазаби оянда бигрезед?z6mВа ба гуноҳҳои худ иқрор шуда, дар рӯди Урдун таъмид меёфтанд.5-Он вақт аҳли Уршалим ва тамоми Яҳудо ва музофоти Урдун назди ӯ берун меомаданд,Z4-Ва ин Яҳё либосе аз пашми шутур дар бар ва камарбанде аз чарм дар камар дошт; ва хӯроки ӯ аз малах ва асали ёбоӣ буд.3Зеро ӯ ҳамон аст, ки Ишаъёи пайғамбар аз ӯ хабар дода, гуфтааст: "Овози нидокунандае дар биёбон: роҳи Худовандро тайёр кунед, роҳи Ӯро рост кунед".v2eВа мегуфт: «Тавба кунед, зеро ки Малукути Осмон наздик аст».1 #Дар он айём Яҳёи Таъмиддиҳанда зоҳир шуда, дар биёбони Яҳудо маъвиза мекард,0Ва чун расид, дар шаҳре ки Носира ном дорад, маскан гирифт, то ба амал ояд сухане ки бо забони пайғамбар гуфта шудааст, ки Ӯ Носирӣ хонда хоҳад шуд./+Лекин чун шунид, ки Аркилоус ба ҷои падари худ Ҳиродус дар Яҳудо подшоҳӣ мекунад, аз рафтан ба он ҷо тарсид; ва дар хоб ваҳй ёфта, ба ноҳияи Ҷалил рафт,.Ва ӯ бархоста, Кӯдакро бо модараш гирифта ба сарзамини Исроил омад.q-[Ва гуфт: "Бархез, Кӯдакро бо модараш гирифта, ба сарзамини Исроил равона шав, зеро онҳое ки қасди ҷони Кӯдакро доштанд, мурданд". , Чун Ҳиродус мурд, фариштаи Худованд дар Миср ба Юсуф дар хоб зоҳир шуд,+"Овозе дар Ромо шунида шуд, овози гиря ва нола ва мотами азим; Роҳел барои фарзандони худ гиря мекунад ва тасаллӣ намеёбад, зеро ки нестанд". *Он гоҳ ба амал омад сухане ки бо забони Ирмиёи пайғамбар гуфта шудааст:))Чун Ҳиродус дид, ки мунаҷҷимон ӯро фиреб доданд, бисёр хашмгин шуд ва фиристода, ҳамаи кӯдаконро дар Байт-Лаҳм ва тамоми ҳудуди он, мувофиқи вақте ки аз мунаҷҷимон фаҳмида гирифта буд, аз дусола ва камтар ба қатл расонд.x(iВа то вафоти Ҳиродус дар он ҷо бимонд, то ба амал ояд сухане ки Худованд бо забони пайғамбар гуфтааст: "Аз Миср Писари Худро хондам".'Ва шабона бархоста, Кӯдакро бо модараш гирифта, сӯи Миср равона шуд,B&} Вақте ки онҳо баромада рафтанд, фариштаи Худованд дар хоб ба Юсуф зоҳир шуда, гуфт: "Бархез ва Кӯдакро бо модараш гирифта, ба Миср фирор кун ба дар онҷо бош, то бақте ба ту гӯям; зеро ки Ҳиродус Кӯдакро ҷустуҷӯ хоҳад намуд, то ки Ӯро нобуд кунад".X%) Ва чун дар хоб ба онҳо ваҳй омад, ки ба назди Ҳиродус барнагарданд, онҳо аз роҳи дигар ба ватани худ равона шуданд.9$k Ва ба хона даромада, Кӯдакро бо модараш Марям диданд, ва ба зону зада, Ӯро парастиш карданд, ва ганҷинаҳои худро кушода, инъомҳои тилло, лодан ба мур ба Ӯ тақим карданд.g#G Ва ситораро дида, беандоза шод ба хушҳол гардиданд,$"A Онҳо суханони подшоҳро шунида, равона шуданд. Ва инак, ситорае ки дар шарқ дида буданд, пешопеши онҳо мерафт ва ба болои он ҷое ки Кӯдак буд, расида биистод.K!Ва онҳоро ба Байт-Лаҳм равона карда, гуфт: "Биравед ва аз аҳволи Кӯдак дурустакак пурсуҷӯй кунед ва ҳамин ки Ӯро ёфтед, ба ман хабар диҳед, то ки ман ҳам рафта Ӯро парастиш кунам".? wОн гоҳ Ҳиродус мунаҷҷимонро пинҳонӣ даъват намуда, вақти пайдоиши ситораро аз онҳо фаҳмида гирифт,)K"Ва ту, эй Байт-Лаҳм, замини Яҳудо, аз дигар ноҳияҳои Яҳудо ҳеҷ камӣ надорӣ зеро ки аз ту Пешвое ба майдон хоҳад омад, ки Ӯ қавми Ман Исроилро чӯпони хоҳад кард".,QБа вай гуфтанд: "Дар Байт-Лаҳми Яҳудо, зеро ки ба воситаи пайғамбар чунин навишта шудааст:LВа ҳамаи саркоҳинон ва китобдонони қавмро ҷамъ карда, аз онҳо пурсид, ки Масеҳ дар куҷо бояд таваллуд ёбад?)Чун подшоҳ Ҳиродус инро шунид, дар изтироб афтод, ва бо вай тамоми Уршалим ҳам.U#"Куҷост он подшоҳи Яҳудиён, ки тавуллуд ёфт? Зеро ки ситораи Ӯро дар шарқ дидем ва омадем, ки Ӯро парастиш кунем".b ?Чун Исо дар айёми подшоҳ Ҳиродус дар Байт-Лаҳми Яҳудо таваллуд ёфт, аз ҷониби шарқ ба Уршалим мунаҷҷимон омада гуфтанд:, SВа бо вай ҳамбистар нашуд то даме ки вай Писари нахустини худро зоид, ва Ӯро Исо ном ниҳод.Q Ва Юсуф аз хоб бедор шуда, ончунон рафтор кард, ки фариштаи Худованд ба ӯ фармуда буд, ва зани худро қабул кард.R "Инак, бокирае ҳомила хоҳад шуд ва Писаре хоҳад зоид, ва Ӯро Имонуил хоҳанд номид, ки маънояш ин аст: Худо бо мо".$ CВа ҳамаи ин воқеъ шуд, то ба амал ояд сухане ки Худованд ба забони пайғамбар гуфтааст:< sВа писаре хоҳад зоид, ва ту Ӯро Исо хоҳӣ номид; зеро ки Ӯ қавми Худро аз гуноҳҳошон наҷот хоҳад дод".m UАммо вақте ки ӯ дар чунин андеша буд, фариштаи Худованд дар хоби ӯ зоҳир шуда гуфт: "Эй Юсуф, писари Довуд! Аз гирифтани зани худ Марям натарс; зеро ки он чи дар вай ба вуҷуд омадааст, аз Рӯҳи Пок аст;o YВа шавҳари вай Юсуф, ки марди одил буд ва намехост вайро нангин кунад, ба дили худ гуфт, ки вайро пинҳонӣ ҷавоб дода фиристонам.# AВа мавлуди Исои Масеҳ чунин буд: вақте ки модари Ӯ Марям ба ақди Юсуф даромад, пез аз он ки ҳамбистар шаванд, маълум гардид, ки вай аз Рӯҳи Пок ҳомиладор аст. Пас, ҳамаи наслҳо аз Иброҳим то Довуд чордаҳ насл аст; ва аз Довуд то ҷалои Бобил чордаҳ насл аст; ва аз ҷалои Бобил то Масеҳ чордаҳ насл аст.@ {Ва Яъқуб Юсуфро, шавҳари Марямро ба дунё овард, ва аз Марям Исо таваллуд ёфт, ки Масеҳ номида мешавад.C Ва Элиҳуд Элъозорро ба дунё овард; ва Элъозор Маттонро ба дунё овард; ва Маттон Яъқубро ба дунё оваард;/ YВа Озур Содӯқро ба дунё овард; ва Содӯқ Ёкинро ба дунё овард; ва Ёкин Элиҳудро ба дунё овард;A  } Ва Зарубобил Абиҳудро ба дунё овард; ва Абиҳуд Элёқимро ба дунё овард; ва Элёқим Озурро ба дунё овард;2  _ Ва баъд аз ҷалои Бобил Еконё Шаалтиилро ба дунё овард; ва Шаалтиил Зарубобилро ба дунё овард;    Ва Йӯшиё Еконё ва бародарони ӯро дар замони ҷалои Бобил ба дунё овард;8  k Ва Ҳизқиё Менашшеро ба дунё овард; ва Менашше Омӯнро ба дунё овард;ва Омӯн Йӯшиёро ба дунё овард;+  Q Ва Узиё Ютомро ба дунё овард; ва Ютом Оҳозро ба дунё овард; ва Оҳоз Ҳизқиёро ба дунё овард;< sВа Осо Еҳӯшофотро ба дунё овард; ва Еҳӯшофот Еҳӯромро ба дунё овард;ва Еҳӯром Узиёро ба дунё овард;= uВа Сулаймон Раҳабъомро ба дунё овард; ва Раҳабъом Абиёро ба дунё овард; ва Абиё Осоро ба дунё овард;1 ]Ва Йисой подшоҳ Довудро ба дунё овард; ва подшоҳ Довуд Сулаймонро аз зани Уриё ба дунё овард;D Ва Салмӯн Бӯазро аз Роҳоб ба дунё овард; ва Бӯаз Убидро аз Рут ба дунё овард; Убид Йисойро ба дунё овард;A }Ва Ром Аминободро ба дунё овард; ва Аминобод Наҳшӯнро ба дунё овард; ва Наҳшӯн Салмӯнро ба дунё овард;S !Ва Яҳудо Форас ва Зораҳро аз Томор ба дунё овард; ва Форас Ҳесрӯнро ба дунё овард; ва Ҳесрӯн Ромро ба дунё овард;J Иброҳим Исҳоқро ба дунё овард; Исҳоқ Яъқубро ба дунё овард; ва Яъқуб Яҳудо ва бародарони ӯро ба дунё овард;g KНасабномаи Исои Масеҳ, Писари Довуд, Писари Иброҳим. ~f}|{{zyxwv=ttFsGrqhpoon,mllkJjvi{hggOfedcbb'a}``G__d^:\\2[GZVYlXWW>VUU'TSoRRYQMONNM8LtKKJ?I^HHGQFEE^DCBB?@??>=<<;:u99<8q7566 5332s1J0k/'.4,++@*))(n''&%$$?#""W!X DoPr.ETc A k > $AbR5 $Ва душмани одам аҳли хонаи ӯ хоҳанд буд.44a #Заро ки омадаам, то одамро аз падараш, духтарро аз модараш ва келинро аз модаршӯяш ҷудо кунам.C3 "Гумон накунед, ки омадаам, то осаиштагӣ бар замин биёрам; наомадаам ки осоиштагӣ биёрам, балки шамшер;[2/ !Лекин, ҳар кӣ Маро дар назди мардум инкор кунад, Ман низ ӯро дар назди Падари Худ, ки дар осмон аст, инкор хоҳам кард._17 Пас, ҳар кӣ Маро дар назди мардум эътироф кунад, Ман низ ӯро дар назди Падари Худ, ки дар осмон аст, эътироф хоҳам кард;j0M Пас, натарсед: шумо аз бисёр гунҷишкон бартарӣ доред.d/A Лекин ҳамаи мӯйҳои сари шумо низ шумурда шудааст;R. Оё ду гунҷишк ба як фулус фурӯхта намешавад? ва ҳол он ки ягонтои онҳо бе хости Падари шумо ба замин намеафтад;-% Ва аз кушандагони ҷисм, ки ба куштани рӯҳ қодир нестанд, натарсед; балки аз Ӯ ҳаросон бошед, ки қодир аст ҳам ҷисм ва ҳам рӯҳро дар дӯзах нобуд кунад.N, Он чи дар торикӣ ба шумо мегӯям, дар рӯшноӣ бигӯед; ва он чи дар гӯш мешунавед, дар болои бомҳо мавъиза кунед.Q+ Пас, аз онҳо натарсед: зеро ҳеҷ чизи ниҳоне нест, ки ошкор нагардар, ва ҳеҷ чизи махфие нест, ки маълум нашавад.;*o Басанда аст, ки шогирд чун муаллими худ бошад, ва ғулом чун хоҷаи худ бошад. Агар соҳиби хонаро Баал-Забул номида бошанд, аҳли хонаи вайро чӣ қадар зиёдтар хоҳанд номид;m)S Шогирд аз муаллими худ ва ғулом аз хоҷаи худ авло нест:)(K Агар дар шаҳре шуморо таъқиб кунанд, ба дигаре бигрезед. Зеро ки ба ростӣ ба шумо мегӯям: пеш аз он ки ҳамаи шаҳрҳои Исроилро тай кунед, Писари Одам хоҳад омад.R' Ва аз барои номи Ман тамоми мардум аз шумо нафрат хоҳанд кард; лекин ҳар кӣ то охир сабр кунад, наҷот хоҳад ёфт.&5 Ва бародар бародарро ва падар фарзандро ба марг таслим хоҳад кард; ва фарзандон бар зидди падарону модарон қиём карда, онҳоро ба ҳалокат хоҳанд расонд;%! Зеро ки гӯянда шумо нестед, балки Рӯҳи Падари шумост, ки дар шумо гӯянда аст.$w Лекин чун шуморо таслим кунанд, андеша накунед, ки чӣ гуна ва ё чӣ бояд бигӯед; зеро ки дар он соат ба шумо ато хоҳад шуд, ки чӣ бояд гуфт;H#  Ва ба хотири Ман шуморо назди ҳокимон ва подшоҳон хоҳанд бурд, то ки барои онҳо ва халқҳо шаҳодате шавад.c"? Лекин аз мардум ҳазар кунед:зеро шуморо ба маҳкамаҳо хоҳанд супурд ва дар куништҳои худ шуморо қамчинкорӣ хоҳанд кард,^!5 Инак, Ман шуморо монади гӯсфандон ба миёни гургон мефиристам. Пас, мисли морон зирак ва мисли кабӯтарон содда бошед".= s Ба ростӣ ба шумо мегӯям: ҳолати замини Садӯм ва Амӯро дар рӯзи доварӣ аз он шаҳр саҳлтар хоҳад буд".mS Ва ҳар кӣ шуморо қабул накунад, ва ба сухани шумо гӯш надиҳад, аз он хона ва ё шаҳр берун рафта, ғубори пойҳои худро биафшонед;eC Агар аҳли он хона лоиқ бошанд, саломи шумо бар онҳо қарор мегирад; ва агар лоиқ набошанд, саломатон сӯи шумо бармегардад.T! Вақте ки ба хонае медароед, салом бигӯед;iK Ва дар ҳар шаҳр ё деҳа, ки медароед, суроғ кунед, ки дар он ҷо шахси шоиста кист, ва то вақти баромаданатон дар он ҷо бимонед;Z- Ва барои сафар на тӯрбае дошта бошед, на пероҳан, на чоруқ ва на асо. Зеро ки меҳнаткаш сазовори хӯроки худ мебошад.lQ Дар камарбанди худ тилло ё нуқра ё мис захира накунед,S Беморонро шифо диҳед, махавиёнро пок кунед, мурдагонро эҳё кунед, девҳоро берун кунед; муфт ёфтаед, муфт диҳед.y Ва чун меравед, мавъиза карда, гӯед, ки Малакути Осмон наздик аст;s_ Балки назди гӯсфандони гумшудаи хонадони Исроил биравед;[/ Ин дувоздаҳро Исо фиристод ва ба онҳо ҳукм дода, гуфт: «Ба роҳи ғайрияҳудиён наравед ва ба шаҳри сомариён надароед;hI Шимъӯни Канно ва Яҳудои Исқарют, ки Ӯро таслим кард.5c Филиппус ва Барталмо, Тумо ва Маттои боҷгир, Яъқуб ибни Ҳалфой ва Лаббой, ки лақабаш Таддо буд,y Ва номҳои дувоздаҳ ҳавворӣ ин аст: аввал Шимъӯн, ки Петрус номида шуда буд, ва бародараш Андриёс, Яъқуб ибни Забдой ва бародараш Юҳанно,  Ва дувоздаҳ шогирдашро назди Худ хонда, ба онҳо бар авроҳи палид қудрат дод, то ки онҳоро берун кунанд ва ҳар беморӣ ва бетобиро шифо диҳанд.3 &Пас, шумо аз Соҳиби дарав илтимос кунед, ки ба дарави Худ коргаронро фиристонад».} %Он гоҳ ба шогирдони Худ гуфт: «Дарав бисёр аст, лекин коргарон кам;T! $Ва анбӯҳи мардумро дида, ба онҳо раҳмаш омадм зеро онҳо мисли гӯсфандони бе чӯпон бе мадор ва пароканда буданд.1 #Ва Исо дар ҳамаи шаҳрҳо ва деҳот гашта, дар куништҳои онҳо таълим медод, ва Инҷили Малакутро мавъиза мекард ва ҳар беморӣ ва заъфи мардумро шифо медод.  "Лекин фарисиён гуфтанд: «Ӯ девҳоро ба воситаи калони девҳо берун мекунад».{ o !Ва чун дев берун карда шуд, гунг ба гап даромад. Ва мардум дар ҳайрат монда, гуфтанд: «Чунин ҳодиса дар Исроил ҳаргиз дида нашудааст». 1 Ва ҳангоме ки онҳо берун мерафтанд, касеро назди Ӯ оварданд, ки девонаи гунг буд.  Лекин онҳо берун рафта, овозаи Ӯро дар тамоми он сарзамин паҳн карданд.5 c Ва чашмони онҳо кушода шуд. Ва Исо онҳоро таъкид карда, гуфт: «Зинҳор, касе аз ин огоҳӣ наёбад».! Он гоҳ чашмони онҳоро ласм карда, гуфт: «Мувофиқи имонатон ба шумо бишавад».' Ва чун ба хона расид, кӯрон назди Ӯ даромаданд. Исо ба онҳо гуфт: «Оё имон доред, ки Ман ин корро карда метавонам?» Онҳо ба Ӯ гуфтанд: «Оре, Худовандо!»H  Вақте ки Исо аз он ҷо мерафт, ду кӯр аз пайи Ӯ рафта, фарёд мезаданд: «Эй Писари Довуд! Ба мо марҳамат кун».[/ Ва овозаи ин дар тамоми он сарзамин паҳн шуд. Чун мардум берун рафтанд, Ӯ даромада, дасти вайро гирифт, ва духтар бархост.7g Ба онҳо гуфт: «Аз ин ҷо бароед; зеро ки духтар намурдааст, балки хуфтааст». Онҳо бар Ӯ хандиданд. 9 Ва ҳангоме ки Исо ба хонаи сардор омада, найнавозон ва мардуми навҳакунандаро дид,Y+ Исо ба қафо нигоҳ карда, занро дид ва гуфт: «Далер бош, эй духтар! Имонат туро шифо бахшид». Ҳамон соат зан шифо ёфт.  Зеро ки ба дили худ гуфт: «Агар маҳз либоси Ӯро ламс кунам, шифо меёбам».=s Ба инак, зане ки дувоздаҳ сол боз гирифтори хунравӣ буд, аз қафо наздик шуда, домани Ӯро ламс намуд.d~A Исо бархоста, бо шогидонаш аз пайи вай равона шуд.1}[ Ҳанӯз ин суханонро Ӯ ба онҳо мегуфт, ки сардоре омада, пеши Ӯ зону зад ва гуфт: «Духтари ман ҳозир мурд; лекин биё ва дасти Худро ба вай бигузор, ва зинда хоҳад шуд».T|! Ва шароби навро дар машки кӯҳна намеандозанд; вагарна машк дарида, шароб ҳам мерезад, машк ҳам талаф мешавад; балки шароби навро дар машки нав меандозанд, ва ҳар ду маҳфуз мемонанд».o{W Ва ҳеҷ кас бар ҷомаи кӯҳна аз матои нав ямоқ намемонад; зеро ямоқи нав аз ҷома ҷудо шуда, ҷои даридаи он боз ҳам бадтар мешавад.@zy Исо ба онҳо гуфт: «Оё аҳли кӯшки никоҳ, модоме ки домод бо онҳост, мотам дошта метавонанд? Лакин айёме хоҳад расид, ки домод аз онҳо гирифта шавад, ва он гоҳ рӯза хоҳад дошт.[y/ Шогирдони Яҳё назди Ӯ омада, гуфтанд: «Чаро мо ва фарисиён бисёр рӯза медорем, лекин шогирдони Ту рӯза намедоранд?»%xC Ва шумо биравед ва маънои ин суханонро биомӯзед: "Марҳамат мехоҳам, на қурбонӣ"; зеро Ман омадаам, ки на одилонро, балки гуноҳкоронро ба тавба даъват кунам».w3 Исо чун шунид, ба онҳо гуфт: «На тандурустон, балки беморон ба табиб ҳоҷат доранд;Qv Чун фарисиён инро диданд, ба шогирдони Ӯ гуфтанд: «Чаро Устоди шумо бо боҷгирон ва гуноҳкорон хӯрок мехӯрад?»u# Ва ҳангоме ки Исо дар хона дар сари дастархон нишаста буд, бисёре аз боҷгирон ва гуноҳкорон омада, бо Ӯ ва шогирдонаш дар сари дастархон нишастанд.t Ва Исо аз он ҷо гузашта, Матто ном шахсеро дид, ки дар боҷгоҳ нишаста буд, ва ба вай гуфт: "Аз пайи Ман биё".Вай бархоста аз пайи Ӯ равона шуд.Ps Чун мардум инро даданд, ҳайрон шуданд ва Худоро, ки ба одамизод чунин қудрате бахшидааст, ҳамду сано хонданд.Tr! Дарҳол бархоста, ба хонаи худ равона шуд.8qi Лекин то бидонед, ки Писари Одаам дар рӯи замин қудрати омурзидани гуноҳҳоро дорад», – он гоҳ ба мафлуҷ гуфт: "Бархез, бистари худро бардор ва ба хонаи худ равона шав".Gp Зеро кадомаш осонтар аст: гуфтани ин ки "гуноҳҳои ту омурзида шуд", ё гуфтани он ки "бархез ва равона шав"?'oG Лекин Исо андешаҳои онҳоро пай бурда, гуфт: «Барои чӣ дар дили худ андешаҳои бад доред? n  Дар айни ҳол баъзе аз китобдонон дар дили худ гуфтанд: «Ӯ куфр мегӯяд».m7 Ва инак, мафлуҷеро, ки бар бистар хобида буд, назди Ӯ оварданд. Чун Исо имони онҳоро дид, ба мафлуҷ гуфт: «Далер бош, эй фарзанд! Гуноҳҳои ту омурзида шуд».jl O Пас ба қаиқ савор шуда, убур кард ва ба шаҳри Худ омад.ck?"Ва инак, тамоми аҳли шаҳр ба пешвози Исо берун омаданд ва чун Ӯро диданд, илтимос карданд, ки аз ҳудуди онҳо берун равад.Uj#!Ва хукбонҳо давида рафтанд ва ба шаҳр расида, тамоми ҳодисаро, низ он чиро ки ба девонагон рӯй дод, нақл карданд.i Ба онҳо гуфт: «Биравед». Ва онҳо берун шуда, ба галаи хукон даромаданд. Ва инак, тамоми галаи хукон аз баландӣ ба баҳр ҷаста, дар об ғарқ шуд.0hYВа девҳо аз Ӯ илтимос карда, гуфтанд: «Агар моро берун кунӣ, ба галаи хукон моро равона кун».ngUВа дар ҷои аз онҳо дуртаре галаи бузурги хукон мечарид.qf[Ва инак, онҳо фарёд зада, гуфтанд: «Туро бо мо чӣ кор аст, эй Исо, Писари Худо? Ту ба инҷо омадаӣ, то ки моро пеш аз вақт азоб диҳӣ!»ReВа чун дар соҳили дигар ба сарзамини ҷарҷасиён расид ду девона аз мағоки гӯрҳо берун омада, ба Ӯ рӯ ба рӯ шуданд, ва чунон бадхашм буданд, ки ҳеҷ кас ҷуръат надошт аз он роҳ бигзарад.*dMВа мардум дар тааҷҷуб монда, гуфтанд: «Ин кист, ки бодҳо ва баҳр низ ба Ӯ итоат мекунанд?»^c5Ба онҳо гуфт: «Эй сустимонҳо, чаро ҳаросонед?» Баъд бархоста, бодҳо ва баҳрро манъ кард, ва оромии комил барқарор шуд.;boШогирдонаш пеш омада, Ӯро бедор карданд ва гуфтанд: «Худовандо! Моро наҷот деҳ, ки ҳалок мешавем».LaНогоҳ ғалаёни бузургге дар баҳр ба амал омад, то ба ҳадде ки мавҷҳо қаиқро фаро мегирифтанд; ва Ӯ хуфта буд.m`SЧун ба қаиқ савор шуд, шогирдонаш бо Ӯ ҳамроҳӣ карданд.2_]Лекин Исо ба вай гуфт: «Маро пайравӣ кун ва бигзор, ки мурдагон мурдагони худро дафн кунанд».I^ Ва дигаре аз шогирдонаш ба Ӯ гуфт: «Худовандо! Ба ман иҷозат деҳ, ки рафта, аввал падари худро дафн кунам».H] Исо ба вай гуфт: «Рӯбоҳон лона ва мурғони ҳаво ошёна доранд; лекин Писари Одам ҷое надорад, ки сар ниҳад».!\;Он гоҳ як китобдон назди Ӯ омада гуфт: «Устод! Ҳар ҷо равӣ, Туро пайравӣ хоҳам кард».[)Чун Исо мардуми бисёрро дар гирди Худ дид, фармуд, ки ба соҳили дигар гузаранд.]Z3То ба амал ояд сухане ки бо забони Ишаъёи пайғамбар гуфта шудааст: "Ӯ заъфҳои моро гирифт ва бемориҳои моро бардошт".TY!Чун шом шуд, бисёр девонагонро назди Ӯ оварданд, ва Ӯ бо сухане арвоҳро берун кард вва ҳамаи беморонро шифо дод,3X_Ва дасти ӯро ламс кард, ва табларзаи ӯ қатъ шуд; ва ӯ бархоста, ба парастории онҳо машғул гашт."W=Вақте Исо ба хонаи Петрус омад, модарарӯси ӯро дид, ки дар ҳолти табларза хобидааст,@Vy Ва Исо ба мирисад гуфт: «Бирав, мувофиқи имонат ба ту ато шавад». Ва ҳамон соат хизматгори ӯ шифо ёфт.TU! Лекин фарзандони малакут ба зулмоти берун бадар ронда хоҳанд шуд: дар он ҷ гиря ва ғиҷирроси дандон хоҳад буд».YT+ Ва ба шумо мегӯм, ки бисёр касон аз шарқ ва ғарб омада, дар Малакути Осмон бо Иброҳим, Исҳоқ ва Яъқуб хоҳанд нишаст;ySk Ва Исо ин суханонро шунида дар тааҷҷуб монд ва ба пайравони Худ гуфт: «Ба ростӣ ба шумо мегӯям: чунин имоне дар Исроил ҳам наёфтаам"._R7 Зеро ки ман як фармонбар ҳастам, ва дар зери итоати худ низ сарбозонро дорам; ба яке мегӯям: "Бирав", меравад; ба дигаре мегӯям "Биё", меояд; ба ғуломи худ мегӯям: "Фалон корро бикун", мекунад».Q Мирисад дар ҷавоб гуфт: «Худовандо! Ман лоиқи он нестам, ки Ту зери сақфи ман биёӣ; балки фақат сухане бигӯ, ва хизматгори ман шифо хоҳад ёфт;`P9Исо ба вай гуфт: «Ман омада, ӯро шифо хоҳам дод»./OW«Худовандо! Хизматгори ман гирифтори фалаҷ шуда, дар хона хобидааст ва азоби сахте дорад».NЧун Исо вориди Кафарнаҳум шуд, мирисаде назди Ӯ омад ва илтимос карда гуфт:M5Ва Исо ба вай гуфт: «Зинҳор, ба касе магӯ; балки рафта, худро ба коҳин нишон деҳ ва он ҳадияро, ки Мусо фармудааст, тақдим кун, то ба онҳо шаҳодате гардад».KLВа Исо дасти Худро дароз карда, вайро ламс намуд ва гуфт: «Мехоҳам, пок шав». Ва дарҳол вай аз махав пок шуд.BK}Ва инак, махавие наздик омада, назди Ӯ зону зад ва гуфт: «Худовандо! Агар хоҳӣ метавонӣ маро пок кунӣ».J yВақте ки Ӯ аз кӯҳ фуромад, мардуми бисёре аз пайи Ӯ равона шуданд.I7Зеро ки онҳоро ҳамчун соҳибқудрат таълим медод, на ҳамчун китобдонон ва фарисиён.H1Вақте ки Исо ин суханонро ба поён расонд, мардум аз таълими Ӯ дар ҳайрат монданд,gGGВа борон борида, селобҳо равон шуд, ва бодҳо вазида, ба он хона фишор овард; ва он Хона фурӯ рафт, ва харобии он бузург буд».fFEВа ҳар кӣ ин суханони Маро бишнавад ва онҳоро ба ҷо наоварад, ба Марди нодоне монанд аст, ки хонаи худро бар рег бино кард;mESВа борон борида, селобҳо равон шуд, ва бодҳо вазида, ба он хона фишор овард; лекин он фурӯ нарафт, чунки бар санг бино шуда буд.gDGПас, ҳар кӣ ин суханони Маро бишнавад ва ба ҷо оварад, ӯро ба Марди оқиле монанд мекунам, ки хонаи худро дар санг бино кард;:CmОн гоҳ дар ҷавоби онҳо хоҳам гуфт: "Ман ҳаргиз шуморо намешинохтам; аз Ман дур шавед, эй бадкорон!"FBБисёр касон дар он рӯз ба Ман хоҳанд гуфт: "Худовандо! Худовандо! Оё ба номи Ту пайғамбарӣ накардем? Оё ба номи Ту девҳоро нарондем? Оё ба номи Ту мӯҷизоти зиёде нишон надодем?"&AEНа ҳар касе ки ба Ман: "Худовандо! Худовандо!" мегӯяд, ба Малакути Осмони дохил хоҳад шуд, балки он касе ки иродаи Падари Маро, ки дар осмон аст, ба ҷо меоварад.O@Пас, онҳоро аз меваҳошон хоҳед шинохт. ?Ҳар дарахте ки меваи нек намеоварад, бурида ва дар оташ андохта мешавад.>Наметавонад дарахти нек меваи бад оварад, ва дарахти бад–меваи нек".'=GҲамчунин ҳар дарахти нек меваи нек меоварад, лекин ҳар дарахти бад меваи бад меоварад;&<EОнҳоро аз меваҳошон хоҳед шинохт. Оё аз бутаи олуча ангур ва аз мушхор анҷир мечинанд?K;Аз пайғамбарони козиб ҳазар кунед, ки ба либоси меш назди шумо меоянд, лекин дар ботин гургони дарандаанд:1:[Зеро танг аст он дар ва душвор аст он роҳе ки сӯи ҳаёт мебарад, ва ёбандагони он кам ҳастанд".q9[ Аз дари танг дароед; зеро фарох аст он дар ва васеъ аст он роҳ ки сӯи ҳалокат мебарад, ва онҳое ки ба он дохил мешаванд, бисёранд;k8O Пас, ҳар он чи мехоҳед, ки мардум ба шумо кунанд, шумо низ ба онҳо ҳамон тавр кунед; зеро ин аст Таврот ва суҳафи пайғамбарон".\71 Пас, агар шумо, ки шарир ҳастед, ба фарзандони худ додани инъомҳои некро медонед, пас Падари шумо, ки дар осмон аст, ба онҳое ки аз Ӯ металебанд, чанд маротиба зиёдтар чизҳои нек хоҳад дод.]63 Ё моҳие аз ӯ биталабад, ва море ба вай бидиҳад?5- Ва кадом одамест аз шумо, ки писараш аз ӯ нон биталабад, ва санге ба вай бидиҳад?L4Зеро ҳар кӣ биталабад, мегирад, ва ҳар кӣ биҷӯяд, меёбад, ва ҳар кӣ дарро бикӯбад, он ба рӯяш кушода мешавад".:3mБиталабед, ба шумо дода хоҳад шуд; биҷӯед, хоҳед ёфт; дарро бикӯбед, он ба рӯятон кушода хоҳад шуд;w2gОн чи пок аст, ба сагон надиҳед ва марвориди худро пеши хукон наандозед, то ки онҳоро поймол накунанд ва баргашта, шуморо надаранд.P1Эй риёкор! Аввал чӯбро аз чашми худ дур кун, ва он гоҳ дуруст хоҳӣ дид, ки хасро аз чашми бародари худ дур кунӣ.M0Ё чӣ тавр ба бародари худ мегӯӣ: "Иҷозат деҳ, ки хасро аз чашми ту дур кунам"; ва ҳол он ки чӯбе дар чашми туст?'/GВа чаро ту хасеро дар чашми бародари худ мебинӣ, вале чӯберо дар чашми худ дар намеёбӣ?.Зеро ба ҳар роҳ, ки ҳукм кунед, ба ҳамон роҳ шумо ҳукм карда хоҳед шуд; ва ба ҳар андоза, ки чен кунед, ба ҳамон андоза ба шумо чен карда хоҳад шуд.Q- «Ҳукм накунед, то ки ҳукм карда нашавед;U,#"Пас, барои фардо ғамхорӣ накунед, зеро ки фардо барои худ ғамхорӣ хоҳад кард: заҳмати имрӯз барои имрӯз кофист».E+!Аммо аввал Малакути Худо ва адолати Ӯро биҷӯед, ва ҳамаи ин чизҳо ба шумо ба таври илова дода хоҳад шуд.~*u Чунки халқҳо дар ҷустуҷӯи ҳамаи ин чизҳо мебошанд, лекин Падари шумо ки, дар осмон аст, медонад, ки шумо ба ҳамаи ин чизҳо эҳтиёҷ доред.)!Аз ин рӯ ғамхорӣ накунед ва нагӯед: "Чӣ бихӯрем?" ё "Чӣ бинӯшем?" ё "Чӣ бипӯшем?"%(CПас, агар Худо алафи саҳроро, ки имрӯз ҳасту фардо ба танӯр андохта мешавад, чунин бипӯшонад, магар шуморо эй сустимонҳо, аз он беҳтар пӯшонида наметавонад!2']Лекин ба шумо мегӯям, ки Сулаймон ҳам бо тамоми ҷалоли худ чун яке аз онҳо либос напӯшидааст;{&oВа барои либос чаро ғамхорӣ мекунед? Ба савсанҳои саҳро назар кунед, ки чӣ гуна нашъунамо меёбанд: на меҳнат мекунанд ва на мересанд;%Ва кист аз шумо, ки бо ғамхории худ қоматашро як зироъ баланд карда тавонад?\$1Ба мурғони ҳаво нигоҳ кунед, ки на мекоранд ва на медараванд ва на дар анборҳо захира мекунанд; ва Падари шумо, ки дар осмон аст, ба онҳо рӯзӣ мерасонад. Оё шумо аз онҳо хеле беҳтар нестед?>#uБинобар ин ба шумо мегӯям: барои ҳаёти худ ғамхорӣ накунед, ки чӣ бихӯред ва чӣ бинӯшед; низ барои ҷисми худ, ки чӣ бипӯшед. Оё ҳаёт аз хӯрок ва ҷисм аз пӯшок муҳимтар нест?h"IҲеҷ кас ба ду хоҷа хизмат карда наметавонад: зеро ки ё аз яке нафрат карда, дигареро дӯст хоҳад дошт, ё ба яке часпида, дигареро хор хоҳад дид. Шумо наметавонед ба Худо ва ба мамуно* хизмат кунед.u!cЛекин агар чашми ту хира бошад, тамоми баданат торик хоҳад буд. Пас, агар нуре ки дар туст, зулмот бошад, чӣ гуна азимест он зулмот! 9Чароғи бадан чашм аст. Ва агар чашмат солим бошад, тамоми баданат равшан хоҳад буд;zmЗеро ҳар ҷо, ки ганҷи шумост, дили шумо низ дар он ҷо хоҳад буд.dAБалки барои худ ганҷҳо дар осмон ғун кунед, ки дар он ҷо куя ва занг намезанад, ва дуздон нақб намекананд ва намедузданд;NДар рӯи замин барои худ ганҷҳо ғун накунед, ки дар ин ҷо куя ва занг мезанад, ва дуздон нақб канда, медузданд;То ки на дар назари мардум, балки дар ҳузури Падари худ, ки ниҳон аст, рӯзадор бошӣ; ва Падари ту, ки ниҳонбин аст, ба ту ошкоро мукофот хоҳад дод.Лекин ту, вақте ки рӯза медорӣ, ба сари худ равған бимол ва рӯи худро бишӯй,%Ҳамчунин, ҳангоме ки рӯза медоред, монанди риёкорон туршрӯ набошед; зеро ки онҳо қиёфаи худро дигаргун мекунанд, то ки рӯзадории худро ба мардум нишон диҳанд. Ба ростӣ ба шумо мегӯям, ки онҳо мукофоти худро гирифтаанд. :~~Z}_|{pzWyUxxwvrv tsrqpxoonnJmdll7jjhgffddZcbwaa=``_^]\\\[[-ZYXXWcVUUTSSGRdRQ5PONNMUL1KfJ8IHyG-F@E>DtCC!B`Ae@?X=='; 4Ба онҳо гуфт: «Бинобар ин ҳар китобдоне ки дар Малакути Осмон таълим ёфтааст, монанди соҳиби хонаест, ки аз ганҷи худ чизҳои нав ва кӯҳна берун меоварад».= 3Исо ба онҳо гуфт: «Оё ҳамаи инро фаҳмидед?» Ба Ӯ гуфтанд: «Оре, Худовандо!»<1 2Ва онҳоро ба кӯраи оташ меандозанд: дар он ҷо гиря ва ғиҷирроси дандон хоҳад буд.F; 1Дар анҷоми олам ҳамин тавр хоҳад шуд: фариштагон берун омада, бадкоронро аз миёни одилон ҷудо мекунанд,T:! 0Ва чун пур шуд, онро ба соҳил кашиданд ва нишаста, хубҳоро дар зарфҳо ҷамъ карданд, лекин бадҳоро дур андохтанд.+9O /Боз Малакути Осмон монанди тӯрест, ки ба баҳр андохта шуд, ва ҳар навъ моҳӣ ба он даромад,8 .Ва чун як марбориди гаронбаҳо ёфт, рафта, ҳар чи дошт, фурӯхт ва онро харид.~7u -Боз Малакути Осмон монанди тоҷирест, ки марворидҳои хуб меҷуст,)6K ,Боз Малакути Осмон монанди ганҷест, ки дар киштзор ниҳон бошад, ва онро касе ёфта, пинҳон карда, ва аз шодии он рафта, ҳар чи дошт, фурӯхт ва он киштзорро харид.F5 +Он гоҳ одилон дар Малакути Падари худ чун офтоб дурахшон хоҳанд шуд. Ҳар кӣ гӯши шунаво дорад, бишнавад!!4; *Ва онҳоро ба кӯраи оташ хоҳанд андохт; дар он ҷо гиря ва ғиҷирроси дандон хоҳад буд.c3? )Писари Одам фариштагони Худро хоҳад фиристод, ва онҳо аз Малакути Ӯ ҳамаи васвасакорон ва бадкоронро ҷамъ хоҳанд кард,:2m (Пас, чӣ тавре ки мастакҳоро ҷамъ карда, дар оташ месӯзонанд, анҷоми олам низ ҳамон тавр хоҳад шуд::1m 'Ва душмане ки онҳоро кошт, иблис аст; мавсими дарав анҷоми олам аст, ва даравгарҳо фариштагонанд.=0s &Киштзор ин ҷаҳон аст; ва тухми некӯ писарони Малакут ҳастанд, ва мастакҳо писарони иблис мебошанд;u/c %Дар ҷавоби онҳо гуфт: «Корандаи тухми некӯ Писари Одам аст;q.[ $Он гоҳ Исо мадумро ҷавоб дода, ба хона даромад. Ва шогирдонаш назди Ӯ омада, гуфтанд: «Масали мастаки киштзорро ба мо бифаҳмон».'-G #То ба амал ояд сухане ки бо забони пайғамбар гуфта шудааст: "Даҳони Худро ба масалҳо мекушоям; чизҳоеро, ки аз офариниши олам пинҳон мондааст, баён менамоям".%,C "Ҳамаи инҳоро Исо ба мардум бо масалҳо баён мекард, ва бе масал ба онҳо сухан намегуфт, +  !Ва масали дигаре ба онҳо гуфт: «Малакути Осмон монанди хамиртурушест, ки зане онро гирифта, ба се ченак орд андохт, то ки тамоми хамир расид».<*q Ва гарчанде ки хурдтарини тухмҳост, чун нумӯ кунад, аз ҳамаи наботот бузургтар мешавад ва дарахт мегардад, ба тавре ки мурғони ҳаво омада, дар шохаҳояш ошёна месозанд».o)W Масали дигаре барои онҳо оварда, гуфт: «Малакути Осмон мисли донаи хардалест, ки касе онро гирифта, дар киштзори худ коштааст,u(c Бигзоред, ки то вақти дарав ҳар ду ҳам нумӯ кунад; ва дар мавсими дарав ба даравгарон хоҳам гуфт: аввал мастакро чида гиреду барои сӯзондан банд-банд кунед; лекин гандумро дар анбори ман захира кунед."'7 Вай гуфт: "Не, мабодо дар вақти чида гирифтани мастак гандумро ҳам аз реша биканед;>&u Вай ба онҳо гуфт: "Ин кори душман аст". Ғуломон ба вай гуфтанд: "Оё мехоҳӣ биравем ва онро чида гирем?"b%= Ғуломони соҳиби киштзор омада, гуфтанд: "Эй хоҷа! Оё дар киштзори худ тухми некӯ накоштаӣ? Пас мастак аз куҷо пайдо шуд?" $ Чун киштзор сабзид, ва самараш ба назар намоён шуд, мастак ҳам пайдо шуд.5#c Лекин вақте ки мардум дар хоб буданд, душмани вай омада, дар миёни гандум мастак пошид ва рафт;Y"+ Ва масали дигаре барои онҳо оварда, гуфт: «Малакути Осмон монанди касест, ки дар киштзори худ тухми некӯ коштааст;!y Ва кошташуда дар хоки нағз он кас аст, ки суханро мешунавад ва мефаҳмад ва бор ҳам меоварад: баъзе сад баробаар, баъзе шаст ва баъзе сӣ».  Ва кошташуда дар миёни хорҳо он кас аст, ки суханро мешунавад, лекин андешаҳои дунёӣ ва ҳирси сарват суханро пахш мекунад, ва он бесамар мегардад.hI Лекин дар худ реша надорад ва ноустувор аст, ва чун аз боиси сухан азияте ё таъқиботе рӯй диҳад, дарҳол ба васваса меафтад.-S Ва кошташуда дар санглох он кас аст, ки суханро мешунавад ва дарҳол бо шодӣ қабул мекунад;%C Ҳар кӣ сухани Малакутро бишнавад, ва нафаҳмад, иблис назди вай омада, он чиро, ки дар дили вай кошта шудааст, мерабояд: ин ҳамон аст, ки дар роҳ кошта шудааст.X) Пас шумо маънои масали корандаро бишнавед:=s Зеро ба ростӣ ба шумо мегӯям, басе пайғамбарон ва одилон мехостанд он чиро, ки шумо мебинед, бубинанд, ва надиданд, ва он чиро, ки шумо мешунавед, бишнаванд ва нашуниданд. Лекин хушо чашмони шумо, ки мебинанд, ва гӯшҳои шумо, ки мешунаванд;^5 Зеро ки дили ин мардум сангин ва гӯшҳошон вазнин шудааст, ва чашмони худро бастаанд, мабодо бубинанд ва бо гӯшҳо бишнаванд ва бо дилҳо бифаҳманд ва руҷӯъ кунанд, ва Ман онҳоро шифо диҳам".*M Ва дар ҳаққи онҳо нубуввати Ишаъё ба амал меояд, ки гуфтааст: "Бо гӯшҳои худ хоҳед шунид, вале нахоҳед фаҳмид; бо чашмҳои худ нигоҳ хоҳед кард, вале нахоҳед дид;y Аз он сабаб ба онҳо бо масалҳо сухан мегӯям, ки онҳо нигоҳ мекунанд, вале намебинанд, ва гӯш медиҳанд вале намешунаванд, ва намефаҳманд;F Зеро ҳар кӣ дорад, ба вай дода ва афзун шавад; лекин ҳар кӣ надорад, аз вай он чи низ дорад, гирифта шавад;O Дар ҷавобашон гуфт: «Чунки ба шумо донистани асрори Малакути Осмон ато шудааст, лекин ба онҳо ато нашудааст;  Ва шогирдонаш омада, ба Ӯ гуфтанд: «Чаро ба онҳо бо масалҳо сухан мегӯӣ?»J  Ҳар кӣ гӯши шунаво дорад, бишнавад!"/ Қадре дар хоки нағз афтод ва бор овард:баъзе сад баробар, баъзе шаст ва баъзе сӣ. Қадре дар миёни хорҳо афтод, ва хорҳо қад кашида, онро пахш карданд;|q Чун офтоб барома пажмурда шуд ва азбаски реша надошт, хушк шуд;2] Қадре бар санглох афтод, дар ҷое ки хок бисёр набуд, ва бо тезӣ сабзид, зеро ки хок умқ надошт;"= Ва чун тухм мепошид, қадре дар канори роҳ афтод, ва паррандагон омада, онро, хӯрданд;; o Ва бо масалҳо чизҳои бисёрро ба онҳо омӯхта, гуфт: «Инак, корандае барои пошидани тухм берун рафт;i K Ва мардуми бисёре назди Ӯ ҷамъ омаданд, ба тавре ки Ӯ ба қаиқ даромада, нишаст, ва тамоми мардум дар канори баҳр меистоданд.v  g Ва ҳамон рӯз Исо аз хона берун омада, дар канори баҳр нишаст._ 7 1Ва бо дасти Худ шогирдони Худро нишондода, гуфт: «Инак модари Ман ва бародарони Ман; Зеро, ҳар кӣ хости Падари Маро, ки дар осмон аст, ба ҷо оварад, ҳамон кас бародару хоҳару модари Ман аст».  0Лекин Ӯ дар ҷавоби он шахс гуфт: «Кист модари Ман, ва бародарони Ман?»F /Ва шахсе ба Ӯ гуфт: «Инак, модарат ва бародаронат дар берун истодаанд ва мехоҳанд бо Ту гуфтугӯ кунанд».Z- .Ҳанӯз Ӯ бо мардум сухан мегуфт, ки модар ва бародаронаш омада, дар берун истоданд ва мехостанд бо Ӯ гуфтугӯ кунанд.w -Пас аз он рафта, ҳафт рӯҳи дигари аз худаш бадтарро ҳамроҳи худ меоварад, ва дохил шуда, дар он ҷо зиндагӣ мекунанд; ва анҷоми он шахс бадтар аз аввалаш мешавад. Ҳоли ин насли шарир низ ҳамин тавр хоҳад шуд».`9 ,Он гоҳ мегӯяд: "Ба хонаи худ, ки аз он берун омадаам, бармегардам". Ва гашта омада онро холӣ, ҷорӯбзада ва ороста меёбад;E +Вақте ки рӯҳи палид аз одам берун меояд, дар ҷустуҷӯи роҳат дар ҷойҳои беоб гардиш мекунад ва намеёбад;dA *Маликаи Ҷануби дар рӯзи доварӣ бо ин насл бархоста, онро маҳкум хоҳад кард, зеро ки вай барои шунидани ҳикмати Сулаймон аз ақсои замин омад; ва инак, дар ин ҷо Шахсе аз Сулаймон бузургтар аст.7g )Мардуми Нинве дар рӯзи доварӣ бо ин насл бархоста, онро маҳкум хоҳанд кард, зеро ки онҳо бо мавъизаи Юнус тавба карданд; ва инак, дар ин ҷо Шахсе аз Юнус бузургтар аст.N (Зеро, чунон ки Юнус се шабинарӯз дар шиками моҳӣ буд, Писари Одам низ се шабонарӯз дар оғӯши замин хоҳад буд.wg 'Дар ҷавоби онҳо гуфт: «Насли шарир ва зинокор аломате металабанд: ва ба вай, ҷуз аломати Юнуси пайғамбар, аломате дода нахоҳад шуд.=s &Он гоҳ баъзе аз китобдонон ва фарисиён ба ҷавоб гуфтанд: «Эй Устод! Мехоҳем аломате аз Ту бубинем».~ %Зеро ки аз суханони худ сафед хоҳӣ шуд ва аз суханони худ маҳкум хоҳӣ шуд.<}q $Лекин ба шумо мегӯям, ки мардум барои ҳар сухани ботиле ки мегӯяд, дар рӯзи доварӣ ҷавоб хоҳад дод:F| #Шахси нек аз ганҷинаи нек чизи нек берун меоварад; ва шахси бад аз ганҷинаи бад чизи бад берун меоварад.~{u "Эй афъизадагон! Шумо чӣ тавр суханони нек гуфта метавонед, дар сурате ки худатон бад ҳастед? Зеро ки забон аз пурагии дил сухан мегӯяд.izK !Ё дарахтро нек гардонед ва меваашро нек; ё дарахтро бад гардонед ва меваашро бад; зеро ки дарахт аз мевааш шинохта мешавад.Hy  Ҳар кӣ бар зидди Писари Одам сухане гӯяд, ба вай омурзида мешавад; лекин ҳар кӣ бар зидди Рӯҳи Пок сухане гӯяд, ба вай омурзида нахоҳад шуд, на дар ин олам, ва на дар олами оянда.x Аз ин сабаб ба шумо мегӯям: ҳар навъ гуноҳ ва куфр ба одамизод омурзида мешавад; лекин куфр бар зидди Рӯҳ ба одамизод омурзида нахоҳад шуд.2w] Ҳар кӣ бо Ман нест, ба Ман муқобил аст; ва ҳар кӣ бо Ман ҷамъ намекунад, вай пароканда мекунад.*vM Ё касе чӣ гуна ба хонаи шахси зӯроваре даромада, чизҳои вайро ғорат карда метавонад, бе он ки аввал он зӯроварро бибандад, ва пас аз он хонаи вайро ғорат кунад?Gu Лекин агар Ман девҳоро ба воситаи бо Рӯҳи Худо берун мекарда, пас Малакути Худо ба шумо омада расидааст. t9 Ва агар Ман девҳоро ба воситаи Баал-Забул берун мекарда бошам, писарони шумо онҳоро ба воситаи кӣ берун мекунанд? Бинобар ин онҳо довари шумо хоҳанд шуд.usc Ва агар шайтон шайтонро берун кунад, вай бар зидди худ аз ҳам ҷудо шуда бошад: пас салтанати вай чӣ гуна устувор истода метавонад?~ru Аммо Исо фикру хаёли онҳоро дарёфта, ба онҳо гуфт: «Ҳар салтанете ки бар зидди худ аз ҳам ҷудо шавад, рӯ ба харобӣ меоварад; ва ҳар шаҳр ё хонае ки бар зидди худ аз ҳам ҷудо шавад, устувор истода наметавонад.Jq  Лекин фарисиён инро шунида, гуфтанд: «Ӯ девҳоро фақат ба воситаи Баал-Забул, калони девҳо, берун мекунад».p Ва тамоми мардум дар ҳайрат афтода, гуфтанд: «Оё ин Шахс Писари Довуд нест?»[o/ Он гоҳ девонаеро назди Ӯ оварданд, ки кӯр ва гунг буд; Ӯ вайро шифо бахшид, ба тавре ки он кӯр ва гунг гӯё ва бино шуд.Mn Ва халқҳо ба номи Ӯ умед хоҳанд баст"._m7 Найи хамидаро нахоҳад шикаст ва фатилаи нимсӯхтаро хомӯш нахоҳад кард, то даме ки довариро ба ғалаба оварда расонад;l Ситеза ва фиғоне нахоҳад кард, ва касе дар кӯчаҳо овози Ӯро нахоҳад шунид;k- "Инак Бандаи Ман, ки Ӯро баргузидаам, ва Маҳбуби Ман, ки ҳусни таваҷҷӯҳи Ман бар Ӯст; Рӯҳи Худро бар Ӯ хоҳам ниҳод, то ки довариро ба халқҳо эълон кунад;j} То ба амал ояд сухане ки бо забони Ишаъёи пайғамбар гуфта шудааст:giG Ва ба онҳо фармоиш дод, ки овозаи Ӯро паҳн накунанд,Vh% Лекин Исо онро дарёфта, аз он ҷо дур шуд. Ва мардуми бисёре аз пайи Ӯ равона шуданд, ва Ӯ ҳамаи онҳоро шифо бахшид,g1 Фарисиён берун рафта, дар ҳаққи Ӯ машварат намуданд, ки чӣ тавр Ӯро ҳалок кунанд.8fi Он гоҳ ба он одам гуфт: «Дасти худро дароз кун». Вай дароз кард; ва мисли дасти дигараш сиҳат шуд.0eY Пас чӣ қадар аз гӯсфанд одам азизтар аст! Бинобар ин дар рӯзҳои шанбе некӣ кардан ҷоиз аст».[d/ Ба онҳо гуфт: «Кист аз шумо, ки як гӯсфанд дошта бошад, ва он дар рӯзи шанбе ба мағоке афтаду онро гирифта набарорад?c5 Ва инак, дар онҷо одаме буд, ки дасти хушкшудае дошт. Аз Ӯ пурсида, гуфтанд: «Оё дар рӯзи шанбе шифо додан ҷоиз аст?» Қасдашон ин буд, ки Ӯро айбдор кунанд.Vb% Ва аз он ҷо рафта, ба куништи онҳо даромад.eaC Зеро ки Писари Одам хоҷаи рӯзи шанбе низ мебошад».C` Ва агар медонистед, ки "марҳамат мехоҳам, на қурбонӣ" чӣ маъно дорад, бегуноҳонро маззамат намекардед; _ Лекин ба шумо мегӯям, ки дар ин ҷо Шахсе ҳаст, ки аз маъбад бузургтар аст;c^? Ё дар Таврот нахондаед, ки коҳинон дар рӯзҳои шанбе дар маъбад оини шанберо риоя намекунанд ва бо вуҷуди он бегуноҳанд?|]q Чӣ гуна вай ба хонаи Худо даромада, нони тақдимро хӯрд, ки хӯрдани он ба вай ва ҳамроҳонаш раво набуд, балки фақат ба коҳинон раво буд?7\g Ба онҳо гуфт: «Магар нахондаед, ки Довуд чӣ кард, ҳангоме ки худаш ва ҳамроҳонаш гурусна буданд?M[ Фарисиён инро дида, ба Ӯ гуфтанд: «Инак, шогирдони Ту коре мекунанд, ки кардани он дар рӯзи шанбе раво нест».YZ - Дар он вақт Исо рӯзи шанбе аз киштзор мегузашт; ва шогирдонаш гурусна монда, ба чида ва хӯрдани хӯшаҳо сар карданд.QY Зеро юғи Ман хуш ва бори Ман сабук аст».bX= Юғи Маро ба гардани худ гиред ва аз Ман таълим ёбед, зеро ки Ман ҳалим ва фурӯтан ҳастам, ва ҷонҳои шумо оромӣ хоҳад ёфт;#W? Назди Ман оед, эй ҳамаи заҳматкашон ва гаронборон, ва Ман ба шумо оромӣ хоҳам бахшид;8Vi Ҳама чизро Падарам ба Ман супурдааст, ва ҳеҷ кас Писарро, ҷуз Падар, намешиносад; ва ҳеҷ кас Падарро намешиносад, ҷуз Писар ва касе ки Писар бихоҳад ба вай ошкор кунад.fUE Оре, эй Падар! Зеро ки ҳусни таваҷҷӯҳи Ту чунин буд.TT! Дар он вақт Исо суханашро давом дода, гуфт: «Туро, эй Падар, эй Худованди осмон ва замин, ситоиш мекунам, ки ин чизҳоро аз хирадмандон ва оқилон пинҳон доштӣ ва ба кӯдакон ошкор кардӣ.-SS Лекин ба шумо мегӯям, ки дар рӯзи доварӣ ҳолати сарзамини Садӯм аз ту сабуктар хоҳад буд»./RW Ва ту, эй Кафарнаҳум, ки сар ба осмон афрохтаӣ, ба дӯзах сарнагун хоҳӣ шуд; зеро агар мӯъҷизоте ки дар ту зоҳир шуд, дар Садӯм зоҳир мешуд, вай то имрӯз боқӣ мемонд;#Q? Лекин ба шумо мегӯям: дар рӯзи доварӣ ҳолати Сӯр ва Сидӯн аз шумо сабуктар хоҳад буд.[P/ «Вой бар ҳоли ту, эй Кӯрозин! Вой бар ҳоли ту, эй Байт-Сайдо! Зеро агар мӯъҷизоте ки дар шумо зоҳир шуд, дар Сӯр ва Сидӯн зоҳир мешуд, кайҳо палоспӯш ва хокистарнишин шуда, тавба мекарданд;kOO Он гоҳ Ӯ ба мазаммат кардани шаҳрҳое шурӯъ намуд, ки аксари мӯъҷизоти Ӯ дар он ҷо зоҳир шуда буд, чунки тавба накарда буданд.?Nw Писари Одам омад, мехӯрад ва менӯшад; мегӯянд: "Инак марди пурхӯр ва майгусор, ки дӯсти боҷгирон ва гуноҳкорон аст". Ва ҳикмат аз тарафи фарзандонаш тасдиқ карда мешавад».yMk Зеро ки Яҳё омад, намехӯрад ва наменӯшад; мегӯянд: "Дев дорад".-LS Мегӯянд: "Барои шумо най навохтем, рақс накардед; барои шумо навҳагарӣ кардем нагиристед".bK= Лекин ин наслро ба кӣ монанд кунам? Вай ба кӯдаконе монанд аст, ки дар кӯчаҳо нишаста ва ба рафиқони худ муроҷиат карда,IJ  Ҳар кӣ гӯши шунаво дорад, бишнавад!mIS Ва агар қабул кардан хоҳед, вай Илёс аст, ки бояд биёяд.H Зеро ки тамоми пайғамбарон ва Таврот то вақти зуҳури Яҳё пешгӯӣ караанд.\G1 Ва аз айёми Яҳёи Таъмиддиҳанда то алҳол Малакути Осмон бо зӯрӣ ба даст оварда мешавад, ва зӯроварон онро мерабоянд;LF Ба ростӣ ба шумо мегӯям: аз миёни онҳое ки аз зан таваллуд ёфтаанд, бузургтар аз Яҳёи Таъмиддиҳанда барнахост; лекин он ки дар Малакути Осмон хурдтарин аст, аз вай бузургтар аст.~Eu Зеро вай ҳамон аст, ки дар бораи вай навишта шудааст: "Инак, Ман қосиди Худро пешопеши Ту мефиристам, то роҳи Туро пеши Ту муҳайё кунад".jDM Пас барои дидани чӣ чиз рафта будед? Оё барои дидани як пайғамбар? Оре, ба шумо мегӯям ки вай аз пайғамбар ҳам бузургтар аст.*CM Пас барои дидани чӣ чиз рафта будед? Оё барои дидани марде ки сару либоси нарм дар бар дорад? Онҳое ки сару либоси нарм дар бар доранд, дар қасрҳои подшоҳонанд.!B; Ва ҳагоме ки онҳо рафтанд, Исо ба мардум дар бораи Яҳё сухан оғоз кард: «Барои дидани чӣ чиз ба биёбон рафта будед? Оё барои дидани найе ки аз бод меларзад?dAA Ва хушо касе ки дар ҳаққи Ман ба васваса наафтад». @  Кӯрҳо мебинанд ва шалҳо роҳ мараванд, махавиён пок мешаванд ва карҳо мешунаванд, мурдагон эҳё мешаванд, ва ба мискинон башорат дода мешавад;?# Исо дар ҷавоби онҳо гуфт: «Биравед ва он чи шунидаед ва дидаед, ба Яҳё бигӯед:>+ То ки ба Ӯ бигӯянд: «Оё Ту Ҳамон ҳастӣ, ки бояд биёяд, ё мунтазири дигаре бошем?»=/ Вақте ки Яҳё дар зиндон корҳои Масеҳро шунид, ду нафар аз шогидони худ фиристод,~< w Чун Исо насиҳатгӯиро ба дувоздаҳ шогирди Худ ба анҷом расонд, аз он ҷо равона шуд, то ки дар шаҳрҳои онҳо таълим диҳад ва мавъиза кунад.;# *Ва ҳар кӣ яке аз хурдонро фақат як пиёла оби сард бинӯшонад, чунки номи шогирд дорад, ба ростӣ ба шумо мегӯям, ки мукофоти худро аз даст нахоҳад дод.:1 )Ҳар кӣ пайғамбарро ба номи пайғамбар қабул кунад, мукофоти пайғамбарро хоҳад ёфт; ва ҳар ки одилро ба номи одил қабул кунад, мукофоти одилро хоҳад ёфт.K9 (Ҳар кӣ шуморо қабул кунад, Маро қабул мекунад; ва ҳар кӣ Маро қабул мекунад, Фиристодаи Маро қабул мекунад;w8g 'Ҳар кӣ ҷони худро нигоҳдорӣ кунад, онро барбод хоҳад дод; ва ҳар кӣ ҷони худро дар роҳи Ман барбод диҳад, онро нигоҳдорӣ хоҳад кард.7) &Ва ҳар кӣ салиби худро намебардорад ва Маро пайравӣ намекунад, лоиқи Ман нест.6 %Ҳар кӣ падар ё модарашро аз Ман бештар дӯст медорад, лоиқи Ман нест; ва ҳар кӣ писар ё духтарашро аз Ман бештар дӯст медорад, лоиқи Ман нест; `~}|{{;zzsy&xvwvv"uxttsnrr q9pp-okon-msllkHjSihh$gBff#e\dcbb-aa`f_^^]g\p[[4ZYXX7W%VTSS0RQQHPPGONMLLK[JII'HGFEEDD*C)B1A @p?>%<;:98766&54}3(21100/[.8--++{*))3''&E%$#W"!0 $Dc&z ++ 2 ; Z %;9nkUМардуми бисёре аз ақиби Ӯ омаданд, ва Ӯ онҳоро шифо дод.=j uВақте ки Исо ин суханонро ба анҷом расонд, аз Ҷалил баромада, ба он сӯи Урдун, ба ҳудуди Яҳудия омад. i #Ҳамин тавр Падари Ман, ки дар осмон аст, бо шумо низ амал хоҳад кард, агар ҳар яке аз шумо гуноҳҳои бародари худро аз самими қалб авф накунад».(hI"Ва хоҷааш ба хашм омада, ӯро ба шиканҷакунандагон супурд, то тамоми қарзашро адо кунад.g7!Оё туро низ лозим набуд, ки ба рафиқи худ раҳм кунӣ, чунон ки ман ба ту раҳм кардам?"~fu Он гоҳ хоҷаашон ӯро назди худ даъват намуда, гуфт: "Эй ғуломи шарир! Тамоми қарзатро ман ба ту бахшидам, зеро ки ту аз ман илтимос кардӣ;feEЧун рафиқонаш ин воқеаро диданд, бисёр ғамгин шуданд ва назди хоҷаи худ омада, ҳар он чи рӯй дода буд, ба вай нақл карданд.d1Аммо ӯ розӣ нашуд, балки рафта, вайро дар зиндон андохт, то ки қарзашро адо кунад.QcОн рафиқаш ба пойҳои ӯ афтода ва илтимос намуда, гуфт: "Ба ман мӯҳлат деҳ, ва ман ҳамаашро ба ту адо хоҳам кард".(bIЛекин чун он ғулом берун рафт, яке аз рафиқони худро ёфт, ки аз ӯ сад динор қарздор буд; вайро сахт дошта ва гулӯяшро фишурда, гуфт: "Он қарзатро ба ман адо кун".aВа хоҷаи он ғулом, раҳмаш омада, вайро ҷавоб дод ва қарзашро ба вай бахшид.]`3Ғулом рӯй ба замин ниҳода, ба вай саҷда бурд ва гуфт: "Эй хоҷа! Ба ман мӯҳлат деҳ, ва ман ҳамаашро ба ту адо хоҳам кард".s__Чун чизе барои адои қарз надошт, хоҷааш амр фармуд, ки худаш, занаш, фарзандонаш ва ҳамаи дороияшро фурӯхта, қарзашро адо кунанд.5^cВақте ки ба ҳисобӣ шурӯъ намуд, якеро назди вай оварданд, ки даҳ ҳазор талант* аз вай қарз дошт.]7Аз ин рӯ Малакути Осмон монанди подшоҳест, ки мехост бо ғуломони худ ҳисобӣ кунад.\+Исо ба вай гуфт: «Ба ту намегӯям: "То ҳафт бор", балки то ҳафтод карат ҳафтод бор.|[qОн гоҳ Петрус назди Ӯ омада, гуфт: «Худовандо! Чанд бор ба бародари худ, ки нисбат ба ман гуноҳ карда бошад, авф намоям? Оё то ҳафт бор?»Z'Зеро дар ҷое ки ду ё се кас ба номи Ман ҷамъ шаванд, Ман дар миёни онҳо ҳастам».NYҲамчунин ба ростӣ ба шумо мегӯям, ки агар ду нафар аз шумо бар замин дар бораи талабидани ҳар чиз муттафиқ шаванд, аз тарафи Падари Ман, ки дар осмон аст, ба онҳо бахшида хоҳад шуд.yXkБа ростӣ ба шумо мегӯям: он чи шумо бар замин бандед, дар осмон баста хоҳад шуд; ва он чи бар замин кушоед, дар осмон кушода хоҳад шуд.rW]Ва агар ба онҳо гӯш надиҳад, ба калисо бигӯ; ва агар ба калисо низ гӯш надиҳад, бигзор ӯ барои ту чун халқҳо ва ё чун боҷгир бошад.TV!Ва агар гӯш надиҳад, як ё ду каси дигарро ҳамроҳи худ бигир, то ки аз забони ду ё се шоҳид ҳар сухан тасдиқ шавад.U{Агар бародарат ба ту гуноҳ кунад, рафта байни худат ва ӯ ба танҳоӣ гуноҳашро фаҳмон: агар ба сухани ту гӯш диҳад, бародари худро дарёфтӣ;-TSБа ҳамин роҳ, иродаи Падари шумо, ки дар осмон аст, ин нест, ки яке аз ин тифлон нобуд шавад.]S3 Ва агар иттифоқан онро ёбад, ба ростӣ ба шумо мегӯям, барои он бештар шодӣ мекунад аз он наваду нӯҳ, ки гум нашудаанд.R5 Фикри шумо чист? Агар касе сад гӯсфанд дошта бошад, ва яке аз онҳо гум шавад, оё вай наваду нӯҳро дар кӯҳсор гузошта, ба ҷустуҷӯи он як гумшуда намеравад?sQ_ Зеро ки Писари Одам омадааст, то ки гумшударо наҷот диҳад.P Зинҳор, ҳеҷ яке аз ин тифлонро хор нашуморед; зеро ба шумо мегӯям ки фариштаҳои онҳо дар осмон ҳамеша рӯи Падари Маро, ки дар осмон аст, мебинанд.9Ok Ва агар чашмат туро ба васваса андозад, онро канда, аз худ дур андоз; барои ту беҳтар аст, ки якчашма шуда ба ҳаёт дароӣ, аз ин ки бо ду чашм дар оташи дӯзах андохта шавӣ.mNSПас, агар дастат ё поят туро ба васваса андозад, онро бурида, аз худ дур андоз; барои ту беҳтар аст, ки ланг ва ё шал шуда ба ҳаёт дароӣ, аз ин ки бо ду даст ва бо ду по дар оташи ҷовидонӣ андохта шавӣ;rM]Вой бар ҳоли ҷаҳон ба сабаби васвасаҳо, зеро ки вуқӯи васвасаҳо ногузир аст; лекин вой бар ҳоли касе ки сабаби васвасаҳо гардад.4LaВа ҳар кӣ яке аз ин тифлонро, ки ба Ман имон меоваранд, ба васваса андозад, барои вай беҳтар аст, ки санги осиёе бар гарданаш овехта, вайро дар қаъри баҳр ғарқ кунанд.K5Ва ҳар кӣ яке аз ин гуна кӯдаконро ба номи Ман қабул кунад, вай Маро қабул мекунад;J1Пас, ҳар кӣ худро мисли ин кӯдак фурӯтан созад, дар Малакути Осмон бузургтар аст;\I1Ва гуфт: «Ба ростӣ ба шумо мегӯям: агар руҷӯъ накунед ва монанди кӯдакон нашавед, ба Малакути Осмон нахоҳед даромад.eHCИсо кӯдакеро ҷеғ зада, дар миёни онҳо ба по гузошт, G ;Дар он соат шогирдон назди Исо омада, гуфтанд: «Дар Малакути Осмон кист бузургтар?»FЛекин барои он ки онҳоро ба васваса наандозем, ба соҳили баҳр рафта, қалмоқе биандоз, ва аввалин моҳиро, ки банд шуд, бигир; ва даҳонашро кушода, истатир* хоҳӣ ёфт; онро гирифта, барои Ман ва барои худат ба онҳо бидеҳ».EПетрус ба Ӯ гуфт: «Аз бегонагон». Исо ба вай гуфт: «Пас фарзандон озоданд;VD%Гуфт: «Оре». Ва чун ба хона даромад, пеш аз он ки чизе бигӯяд, Исо ба вай гуфт: «Эй Шимъӯн, фикри ту чист? Подшоҳони ҷаҳон боҷ ва хироҷ аз киҳо мегиранд? Аз фарзандони худ ё аз бегонагон?»rC]Чун онҳо ба Кафарнаҳум расиданд, ҷамъкунандагони дудирҳам* назди Петрус омада, гуфтанд: «Оё Устоди шумо дудирҳамро намедиҳад?»B-Ва Ӯро хоҳанд кушт, ва дар рӯзи сеюм эҳё хоҳад шуд». Ва онҳо бисёр ғамгин шуданд.GAВақте ки онҳо дар Ҷалил мегаштанд, Исо ба онҳо гуфт: «Писари Одам ба дасти одамон таслим карда хоҳад шуд,s@_Лекин ин ҷинс фақат ба воситаи дуо ва рӯза берун меравад».)?KИсо ба онҳо гуфт: «Ба сабаби беимонии шумо; зеро ба ростӣ ба шумо мегӯям: агар ба андозаи донаи хардале имон дошта бошед ва ба ин кӯҳ бигӯед: "Аз ин ҷо ба он ҷо кӯч кун", он кӯч хоҳад кард; ва ҳеҷ чиз барои шумо ғайриимкон нахоҳад буд;5>cШогирдонаш назди Исо омада, ба танҳоӣ аз Ӯ пурсиданд: «Чаро мо онро берун карда натавонистем?»=%Ва Исо ба вай амр фармуд; ва дев аз вай берун рафт; ва он писар дарҳол шифо ёфт.q<[Исо дар ҷавоб гуфт: «Эй насли беимон ва каҷрафтор! То кай бо шумо бошам? То кай шуморо тоқат кунам? Вайро ин ҷо назди Ман биёред».z;mВайро ба шогирдони Ту овардам, онҳо шифо дода натавонистанд».:)Ва гуфт: «Худовандо! Ба писари ман марҳамат кун; вай масрӯъ аст ва сахт азият мекашад, зеро ки худро дам ба дам дар оташ меандозад ва дам ба дам дар об;~9uЧун онҳо назди мардум омаданд, марде пеш омада, назди Ӯ зону зад,87 Он гоҳ шогирдон фаҳмиданд, ки Ӯ дар бораи Яҳёи Таъмиддиҳанда ба онҳо сухан мегуфт.77 Лекин ба шумо мегӯям, ки Илёс аллакай омад, ва онҳо вайро нашинохтанд, ва бо вай он чи хостанд, карданд; Писари Одам низ аз дасти онҳо уқубат хоҳад кашид».'6G Исо дар ҷавоби онҳо гуфт: «Дуруст аст, ки Илёс бояд аввал биёяд ва ҳама чизро соз кунад;57 Ва шогирдонаш аз Ӯ пурсиданд: «Чаро китобдонон мегӯянд, ки Илёс бояд аввал биёяд?»\41 Чун аз кӯҳ мефуромаданд, Исо таъкид намуда, гуфт: «То Писари Одам аз мурдагон эҳё нашавад, ин рӯъёро ба касе нагӯед».l3QВа онҳо чашмони худро кушода, ҷуз Исо касеро надиданд. 29Лекин Исо наздик омада, ба онҳо даст расонд ва гуфт: «Бархезед ва ҳаросон нашавед».1 Чун шогирдон инро шуниданд, рӯй ба замин афтоданд ва бисёр тарсиданд.Q0Ҳанӯз вай сухан мегуфт ва инак абри дурахшандае бар онҳо соя андохт; ва овозе аз даруни абр баромад, ки мегуфт: «Ин Писари Маҳбуби Ман, ки ҳусни таваҷҷӯҳи Ман бар Ӯст; Ӯро бишнавед»./+Он гоҳ Петрус ба Исо гуфт: «Худовандо! Дар ин ҷо будани мо некӯст; агар хоҳӣ, дар ин ҷо се чодар месозем: яке барои Ту, яке барои Мусо ва яке барои Илёс».. Ва инак, Мусо ва Илёс ба онҳо намоён шуданд, ки бо Ӯ гуфтугӯ мекарданд.;-oВа дар пеши назари онҳо дигаргун шуд: чеҳрааш чун офтоб дурахшид, ва либосаш чун нур сафед гардид.], 5Баъд аз шаш рӯз Исо Петрус, Яъқуб ва бародари вай Юҳанноро ҳамроҳи Худ бурд ва онҳоро танҳо ба кӯҳи баланде баровард,++Ба ростӣ ба шумо мегӯям: аз истодагон дар ин ҷо баъзе ҳастанд, ки то Писари Одамро, ки дар Малакути Худ меояд, набинанд, зоиқаи маргро нахоҳанд чашид».q*[Зеро ки Писари Одам дар ҷалоли Падари Худ бо фариштагони Худ хоҳад омад, ва он вақт ба ҳар кас мувофиқи корҳоаш подош хоҳад дод. )Ба одам чӣ фоида дорад, ки агар вай тамоми дунёро ба даст оварад ва ба ҷони худ зиён расонад? Ё ки одамизод ба ивази ҷони худ чӣ фидияе медиҳад?p(YЗеро ҳар кӣ ҷони худро раҳонидан хоҳад, онро барбод медиҳад; ва ҳар кӣ ҷони худро дар роҳи Ман барбод диҳад, онро пайдо мекунад; 'Он гоҳ Исо ба шогирдони Худ гуфт: «Агар касе хоҳад аз ақиби Ман биёяд, бояд хештанро инкор карда ва салиби худро бардошта, Маро пайравӣ намояд;6&eАммо Ӯ баргашта ба Петрус гуфт: «Эй шайтон, аз Ман дур шав! Ту васвасакоре барои Ман ҳастӣ, зеро ту на дар бораи амру наҳйи Худо, балки аз чизҳои инсонӣ андеша мекунӣ».]%3Ва Петрус Ӯро ба як сӯ бурда, ба эътироз кардан шурӯъ намуд: «Ҳошо Туро, эй Худованд! Ин ба Ту ҳаргиз руй нахоҳад дод!»f$EАз ҳамон вақт Исо ба фаҳмондан ба шогирдони Худ оғоз намуд, ки Ӯ бояд ба Уршалим равад ва аз дасти пирон, ва саркоҳинон ва китобдонон бисёр азоб кашад, ва кушта шавад, ва пас аз се рӯз эҳё шавад.##Он гоҳ ба шогирдони Худ таъин кард, ки ба ҳеҷ кас нагӯянд, ки Ӯ Исои Масеҳ аст.$"AВа калидҳои Малакути Осмонро ба ту месупорам, ва он чи ту бар замин бибандӣ, дар осмон баста хоҳад шуд; ва он чи бар замин кушоӣ, дар осмон кушода хоҳад шуд».t!aВа Ман ба ту мегӯям: ту Петрус ҳастӣ, ва бар ин сахра Ман калисои Худро бино мекунам, ва дарвозаҳои дӯзах бар он ғолиб нахоҳад шуд;} sВа Исо дар ҷавоби вай гуфт: «Хушо ту, эй Шимъӯн писари Юнус, чунки башар инро ба ту зоҳир накардааст, балки Падари Ман, ки дар осмон аст.Шимъӯни Петрус ҷавоб дода гуфт: «Ту Масеҳ, Писари Худои Ҳай ҳастӣ».MӮ ба онҳо гуфт: «Шумо Маро кӣ мегӯед?»kOГуфтанд: «Баъзе мегӯянд, ки Яҳёи Таъмиддиҳандаӣ, баъзе мегӯянд, ки Илёсӣ, ва баъзе мегӯянд, ки Ирмиёӣ ё яке аз пайғамбаронӣ».jM Вақте ки Исо ба музофоти Қайсарияи Филиппус омад, аз шогирдони Хид пурсид: «Мардум Маро, ки Писари Одам ҳастам, кӣ мегӯянд?»eC Он гоҳ фаҳмиданд, ки Ӯ ба онҳо амр фармудааст на аз хамиртуруши нон, балки аз таълими фарисиён ва саддуқиён ҳазар кунанд.J  Чаро намефаҳмед, ки на дар бораи нон ба шумо гуфтам, ки аз хамиртуруши фарисиён ва саддуқиён ҳазар кунед?» Ва он ҳафт нон ва чор ҳазор нафар ва чанд сабадро, ки пур карда бардоштед?Q Оё ҳанӯз намефаҳмед ва дар хотир надоред он панҷ нон ва панҷ ҳазор нафар ва чанд сабадро, пур карда бардоштед??wИсо инро дарёфта, ба онҳо гуфт: «Эй сустимонҳо, чаро дар дили худ андеша мекунед, ки нон нагирифтаед?)Онҳо дар дили худ андешида мегуфтанд: «Ин аз он сабаб аст, ки нон нагирифтаем».#?Исо ба онҳо гуфт: «Бохабар бошед, аз хамиртуруши фарисиён ва саддуқиён ҳазар кунед».5Ва чун шогирдон ба соҳили дигар убур карднд, нон гирифтанро фаромӯш карда буданд.ykНасли шарир ва зинокор аломате металабад, ва ба вай ҷуз аломати Юнуси пайғамбар дода нахоҳад шуд». Ва онҳоро тарк карда, равона шуд.9kБомдодон мегӯед: "Имрӯз ҳаво бад хоҳад шуд, чунки осмон арғувонӣ ва гирифта мебошад". Эй риёкорон! Қиёфаи осмонро фарқ карда метавонеду аломати замонҳоро наметавонед?&EДар ҷавоби онҳо гуфт: «Шомгоҳон шумо мегӯед: "Ҳаво хуб хоҳад буд, чунки осмон сурх аст";; qФарисиён ва саддуқиён омаданд ва Ӯро озмуда, хоҳиш карданд, ки аломати осмонӣ ба онҳо нишон диҳад.'Пас Ӯ мардумро ҷавоб дода, ба қаиқ савор шуд ва ба ҳудуди Маҷдал омад.s_&Хӯрандагон, ғайр аз занону кӯдакон, чор ҳазор мард буданд.# ?%Ва ҳама хӯрда сер шуданд; ва аз пораҳои боқимонда ҳафт сабадро пур карда бардоштанд;^ 5$Ва ҳафт нон ва моҳиёнро гирифта, бо изҳори шукргузорӣ пора кард ва ба шогирдонаш дод, ва шогирдонаш ба мардум доданд.\ 1#Пас ҷамоатро фармуд, ки бар замин бинишинанд, #"Исо ба онҳо гуфт: «Чандто нон доред?» Гуфтанд: «Ҳафтто, ва андак моҳии майда».< q!Шогидонаш дар ҷавоби Ӯ гуфтанд: «Аз куҷо дар биёбон ин қадар нон ёбем, ки чунин анбӯҳро сер кунем?» Ва Исо шогирдони Худро пеш хонда, гуфт: «Ба ин мардум дилам месӯзад, зеро ки се рӯз боз назди Ман мебошанд ва барои хӯрдан чизе надоранд; намехоҳам онҳоро гурусна ҷавоб диҳам, ки мабодо дар роҳ бемадор шаванд».Ба тавре ки мардум гунгонро гӯё, маъюбонро солим, лангонро равон ва кӯронро бино дида, дар ҳайрат монданд. Ва Худои Исроилро ҳамду сано хонданд.Ва мардуми бисёре назди Ӯ бо лангон, кӯрон, гунгон, маъюбон ва хеле беморони дигар омада, онҳоро пеши пойҳои Исо гузоштанд; ва Ӯ онҳоро шифо дод,7gИсо аз он ҷо ҳаракат карда, назди баҳри Ҷалил омад ва бар фарози кӯҳе баромада, дар он ҷо нишаст.hIИсо дар ҷавоби вай гуфт: «Эй зан! Имони ту бузутг аст; пас он чи хостӣ, барои ту бишавад». Ва духтари вай ҳамон соат шифо ёфт.A{Зан гуфт: «Оре, Худовандо! Лекин сагон низ нонрезаҳое, ки аз дастархони хоҷаҳошон меафтад, мехӯранд». Дар ҷавоб гуфт: «Нони бачагонро гирифта, пеши сагон партофтан хуб нест».  Лекин зан омада, ба Ӯ саҷда кард ва гуфт: «Худовандо! Ба ман мадад кун».+OДар ҷавоб гуфт: «Ман фақат барои гӯсфандони гумшудаи хонадони Исроил фиристода шудаам».s_Лекин Ӯ ба вай ҳеҷ ҷавоб надод. Ва шогирдонаш назди Ӯ омада илтимос карданд: «Вайро ҷавоб деҳ, зеро ки аз ақиби мо фарёд мезанад».%~CВа инак, як зани канъонӣ дар он ҳудуд пеш омада, фарёдкунон ба Ӯ гуфт: «Худовандо, Писари Довуд, ба ман марҳамат кун! Зеро ки духтарам сахт дар чанги дев аст».l}QВа Исо аз он ҷо берун шуда, ба ҳудуди Сӯр ва Сидӯн рафт.1|[Ин чизҳо одамро палид мекунад; лекин бо дасти ношуста хӯрок хӯрдан одамро палид намекунад»..{UЗеро ки аз дил хаёлоти бад, қатл, зино, фисқ, дуздӣ шаҳодати бардурӯғ ва куфр пайдо мешавад;+zOЛекин ҳар он чи аз даҳон мебарояд, аз дил пайдо мешавад; ва ин чизҳо одамро палид мекунад;5ycОё ҳанӯз дарк накардед, ки ҳар он чи ба даҳон медарояд, ба шикам меравад ва аз он хориҷ мешавад?\x1Исо гуфт: «Оё шумо низ то ҳанӯз бефаҳм ҳастед?rw]Петрус дар ҷавоби Ӯ гуфт: «Ин масалро ба мо фаҳмонда деҳ».,vQОнҳоро ба ҳоли худашон бигзоред; онҳо кӯроне ҳастанд, ки ба кӯрон роҳнамоӣ мекунанд; ва ҳар гоҳ кӯре ба кӯри дигаре роҳнамоӣ кунад, ҳар ду дар чоҳ хоҳанд афтод».5uc Дар ҷавоб гуфт: «Ҳар ниҳоле ки Падари Ман, ки дар осмон аст, нашинонда бошад, решакан хоҳад шуд;Mt Он гоҳ шогирдонаш назди Ӯ омада, гуфтанд: «Оё медонӣ, ки фарисиён ин суханонро шунида, ба васваса афтоданд?»Cs На он чи ба даҳон медарояд, одамро палид мекунад; балки он чи аз даҳон мебарояд, одамро палид мекунад».orW Ва мардумро даъват намуда, гуфт: «Гӯш диҳед ва бифаҳмед:)qK Пас Маро бар абас парастиш мекунанд, зеро ки таълиму аҳкоми инсониро таълим медиҳанд"».^p5"Ин мардум бо забони худ ба Ман наздик мешаванд ва бо лабони худ Маро парастиш мекунанд, лекин дилашон аз Ман дур аст;wogЭй риёкорон! Ишаъё дар бораи шумо некӯ пайғом дода гуфтааст:fnEБаъд аз он вай набояд падар ё модари худро ҳурмат кунад". Ба ҳамин роҳ шумо ҳукми Худоро бо ривояти худ бартараф намудаед.GmЛекин шумо мегӯед: "Ҳар гоҳ касе ба падар ё модари худ бигӯяд: «Он чи аз ман нафъ ёбӣ, ҳадия барои Худост»,ql[Зеро ки Худо ҳукм кардааст: "Падару модари худро иззат намо"; ва "Ҳар кӣ падар ё модари худро дашном диҳад, албатта ҳалок гардад".7kgӮ ба онҳо ҷавоб дода, гуфт: «Чаро шумо ҳам ба хотири ривоятҳои худ ҳукми Худоро вайрон мекунед?»Sj«Чаро шогирдони Ту ривоятҳои мушридонро вайрон мекунанд? Зеро ки пеш аз хӯрдани нон дастҳои худро намешӯянд».i %Он гоҳ китобдонон ва фарисиён, ки аз Уршалим буданд, назди Исо омада, гуфтанд:6he$Ва аз Ӯ илтимос менамуданд, ки фақат домани ҷомаи Ӯро ламс кунанд; ва ҳар кӣ ламс кард, шифо ёфт.Tg!#Ва сокинони он мавзеъ Ӯро шинохтанд ва ба тамоми музофот касонеро фиристода, ҳамаи беморонро назди Ӯ оварданд,cf?"Ва аз баҳр гузашта, ба сарзамини Ҷинесор омаданд.>eu!Онҳое ки дар қаиқ буданд, назди Ӯ омада, саҷда карданд ва гуфтанд: «Ҳақиқатан Ту Писари Худо ҳастӣ».Wd' Вақте ки ба қаиқ даромаданд, бод сокит шуд..cUИсо фавран дасташро дароз карда, вайро нагоҳ дошт ва гуфт: «Эй сустимон! Чаро шубҳа кардӣ?»ObЛекин чун боди шадидро дид, ҳаросон шуд ва дар ҳолате ки ғарқ мешуд, фарёд кашид: «Худовандо! Маро халос кун».!a;Гуфт: «Биё». Ва Петрус аз қаиқ баромада, бар рӯи об равона шуд, то ки назди Исо биёяд;9`kПетрус дар ҷавоби Ӯ гуфт: «Худовандо! Агар ин Туӣ, ба ман амр деҳ, то ки бар рӯи об назди Ту биёям». _9Лекин Исо дарҳол ба онҳо хитоб карда, гуфт: «Ором бошед; ин Манам, ҳаросон нашавед».c^?Ва шогирдон чун Ӯро диданд, ки бар барҳ қадам мезад, дар изтироб афтода, гуфтанд: «Ин шабаҳ аст!» Ва аз тарс фарёд заданд.|]qВа дар поси чоруми шаб Исо бар баҳр қадам зада, назди онҳо омад.&\EВа қаиқ ҳанӯз дар миёни баҳр буд ва аз мавҷҳо лат мехӯрд, зеро ки боди мухолиф мевазид.P[Ва чун мардумро ҷавоб дод, барои дуо гуфтан танҳо бар фарози кӯҳе баромад; бегоҳирӯзӣ низ дар он ҷо танҳо буд.hZIДарҳол Исо шогирдони Худро фармуд, ки ба қаиқ савор шуда, пеш аз Ӯ ба соҳили дигар равона шаванд, то Ӯ мардумро ҷавоб диҳад.YВа хӯрандагон, ба ғайр аз занону бачагон, тақрибан панҷ ҳазор мард буданд.,XQҲама хӯрданду сер шуданд; ва аз пораҳои боқимонда дувоздаҳ сабадро пур карда бардоштанд;IW Ва мардумро фармуд, ки бар сабза биншинад, ва панҷ нону ду моҳиро гирифта, ба осмон нигаристу баракат дод ва нонро пора карда, ба шогирдонаш дод, ва шогирдонаш ба мардум доданд.MVГуфт: "Онҳоро ин ҷо назди Ман биёред».uUcБа Ӯ гуфтанд: «Мо дар ин ҷо фақат панҷ нон ва ду моҳӣ дорем». T Ба онҳо гуфт: «Ҳоҷате нест, ки онҳо бираванд: шумо ба онҳо хӯрок диҳед»."S=Дар вақти аср шогирдонаш назди Ӯ омада, гуфанд: «Ин ҷо ҷои хилват аст, вақт ҳам дер шуд; мардумро ҷавоб деҳ то ки ба деҳот рафта, барои худ хӯроке бихаранд».0RYВа Исо берун омада, анбӯҳи мардумро дид, ва ба онҳо раҳмаш омад, ва беморони онҳоро шифо дод.Qw Чун Ӯ инро шунид, ба қаиқ савор шуда, аз он ҷо танҳо ба ҷои хилвате рафт; ва мардум, чун шуниданд, аз ақиби Ӯ аз шаҳрҳо пиёда равон шуданд.6Pe Ва шогирдонаш омада, ҷасади вайро бардошта бурданду гӯр карданд; ва рафта, ба Исо хабар доданд.O1 Ва каллаи ӯро дар табақе оварда, ба духтар доданд, ва онро вай ба модари худ бурд. $~|}||{$yy3xovuttvsrrqpoo?nmmllkBih\ggfkeddcwbaa`A_^^]\[[%ZYXRWDV TiSRQQxPrONMM)LKK,J I:HGGLFEDDCBqA}@?>>"=<};:98j7N6%5v433.21!/.-- ,@+**X)('&&%e$$G#"! St<`cmU|Gz2'_z  ' S I @]q|[< qВа дӯст медоранд, ки дар зиёфатҳо болонишин бошанд ва дар курсиҳои аввали куништҳо ҷойгир шаванд, 3Ҳамаи корҳои худро барои он мекунанд, ки ба мардум нишон диҳанд: дуо-қуттичаҳои* худро васеътар мекунанд ва пӯпакҳои ридоҳои** худро калонтар месозанд;q [Борҳои гарон ва душворро баста, бар дӯши мардум мегузоранд, лекин худашон намехоҳанд онҳоро ҳатто бо як ангушт ҳаракат диҳанд;hIПас, он чи ба шумо гӯянд, ба ҷо оваред ва риоя кунед; лекин аз рӯи корҳои онҳо рафтор накунед, зеро ки мегӯянд ва намекунанд;xiВа гуфт: «Китобдонон ва фарисиён бар курсии Мусо нишастаанд;e EОн гоҳ Исо ба мардум ва ба шогирдони Худ хитоб кардF.Ва ҳеҷ кас дар ҷавоби Ӯ сухане гуфта натавонист; ва пас аз он рӯз касе ҷуръат накард, ки аз Ӯ чизе пурсад.{-Модоме ки Довуд Ӯро Худованд мехонад, чӣ сон Ӯ писари вай будааст?6e,"Худованд ба Худованди ман гуфт: «Ба ямини Ман бинишин, то душманони Туро зери пои Ту андозам»"?++Ба онҳо гуфт: «Пас чӣ тавр Довуд, аз рӯи илҳом, Ӯро Худованд хонда, чунин мегӯяд:3*Гуфт: «Дар бораи Масеҳ чӣ фикр доред? Ӯ писари кист?» Ба Ӯ гуфтанд: «Писари Довуд».w)Ҳангоме ки фарисиён бо ҳам ҷамъ омаданд, Исо ба онҳо саволе дода,}s(Ба ин ду ҳукм тамоми Таврот ва суҳафи пайғамбарон асос ёфтааст.r~]'Ва дуюмаш монанди он аст: "Ёри худро мисли худ дӯст бидор".R}&Ҳамин аст ҳукми аввалин ва бузургтарин;P|%Исо ба вай гуфт: «"Худованд Худои худро бо тамоми дили ту ва бо тамоми ҷони ту ва бо тамоми ҳуши ту дӯст бидор".a{;$«Эй Устод! Кадом ҳукм дар шариат бузургтар аст?»z#Ва яке аз онҳо ки шариатдон буд, Ӯро озмуданӣ шуда, чунин савол дод:y7"Аммо чун фарисиён шуниданд, ки Ӯ даҳони саддуқиёнро бастааст, бо ҳам ҷамъ омаданд.dxA!Ва мардум шунида, аз таълими Ӯ дар ҳайрат монданд.?ww "Ман Худои Иброҳим ва Худои Исҳоқ ва Худои Яъқуб"? Худо на Худои мурдагон аст, балки Худои зиндагон».v'Аммо дар бораи эҳёи мурдагон оё суханеро, ки Худо ба шумо гуфтааст, нахондаед:au;Зеро ки дар эҳёи мурдагон на зан мегиранд ва на ба шавҳар мераванд, балки монанди фариштагони Худо дар осмон мебошанд.DtИсо дар ҷавоби онҳо гуфт: «Шумо гумроҳ ҳастед, аз он рӯ ки на Навиштаҳоро медонед, ва на қудрати Худоро;OsПас, дар эҳёи мурдагон вай зани кадоме аз он ҳафт нафар хоҳад буд? Зеро ки ҳама вайро ба занӣ гирифта буданд».5reБад аз ҳама зан низ мурд.EqҲамчунин дуюм ва сеюм, то ҳафтум;Ip Назди мо ҳафт бародар буданд: яке зан гирифта, мурд ва чун фарзанд надошт, занашро ба бародари худ гузошт;8oi«Эй Устод! Мусо гуфтааст: "Агар касе бимирад ва фарзанде надошта бошад, бояд бародараш зани вайро ба никоҳи худ дароварад ва барои бародари худ насле ба вуҷуд оварад". nҲамон рӯз саддуқиён, ки мункири қиёмат ҳастанд, назди Ӯ омада пурсиданд:zmmЧун инро шуниданд, дар ҳайрат монданд ва Ӯро гузошта, рафтанд.glGБа Ӯ гуфтанд: «Аз они қайсар». Ба онҳо гуфт: «Пас, он чи аз они қайсар аст, ба қайсар диҳед, ва он чи аз они Худост – ба Худо».[k/Ба онҳо гуфт: «Ин сурат ва рақам аз они кист?»xjiСиккаи ҷизяро ба Ман нишон диҳед». Онҳо ба Ӯ диноре оварданд.i Аммо Исо макри онҳоро дарёфта, гуфт: «Эй риёкорон, чаро Маро меозмоед?h Пас ба мо бигӯ, ки фикри Ту чист? Оё ба қайсар ҷизя додан ҷоиз аст, ё не?Yg+Ва шогидони худро бо ҳиродиён назди Ӯ фиристода, гуфтанд: «Эй Устод! Медонем, ки Ту ҳақгӯй ҳастӣ ва роҳи Худоро ба ростӣ таълим медиҳӣ ва аз касе парвое надорӣ, зеро ҳеҷ рӯбинӣ намекунӣ;f#Он вақт фарисиён рафта, машварат карданд, ки чӣ тавр Ӯро аз суханаш афтонанд.teaЗеро ки даъватшудагон бисёранд, аммо баргузидагон – кам».|dq Подшоҳ ба ходимони худ гуфт: "Дасту пои вайро баста, ба зулмоти берун бароварда партоед: дар он ҷо гиря ва ғиҷирроси дандон хоҳад буд".Xc) Ва ба вай гуфт: "Эй рафиқ, чӣ тавр ба ин ҷо даромадӣ, дар ҳолате ки ҷомаи тӯёна дар бар надорӣ?" Лекин вай хомӯш монд.&bE Подшоҳ барои дидани аҳли маҷлис даромада, шахсеро дид, ки ҷомаи тӯёна дар бар надорад,Xa) Ва ғуломон ба сари роҳ баромада, ҳар киро ёфтанд, хоҳ нек буд хоҳ бад, ҷамъ карданд; ва тӯйхона аз меҳмонон пур шуд. ` Пас, ба сари гузар бароед ва ҳар киро биёбед, ба тӯи арӯсӣ даъват кунед".%_CОн гоҳ ба ғуломони худ гуфт: "Тӯй тайёр аст, лекин даъватшудагон сазовори он набуданд;[^/Подшоҳ, чун шунид, хашмгин шуд ва аскарони худро фиристода, он қотилонро маҳв намуд ва шаҳрашонро оташ дода сӯзонд.]Ва баъзеи дигарон ғуломони ӯро гирифта, ҳақорат доданд ва куштанд.'\GЛекин онҳо беэътиноӣ карда, яке ба киштзори худ ва дигаре ба тиҷоратхонаи худ рафтанд;`[9Боз ғуломони дигарро фиристод ва гуфт: "Ба даъватшудагон бигӯед, ки «инак, дастурхони худро оростаам, говҳо ва бӯрдоқиҳои ман сар бурида шудаанд, ва ҳама чиз тайёр аст; ба тӯи арӯсӣ биёед»".CZВа ғуломони худро фиристод, то ки даъватшудагонро ба тӯи арӯсӣ бохонанд; лекин онҳо нахостанд биёянд.YМалакути Осмон монанди подшоҳест, ки барои писари худ тӯи арӯсӣ барпо кард,hX KВа Исо суханашро бо масалҳо давом дода, ба онҳо гуфт:/WW.Ва хостанд Ӯро дастгир кунанд; лекин аз мардум тарсиданд, чунки Ӯро пайғамбар медонистанд.,VQ-Саркоҳинон ва фарисиён масалҳои Ӯро шунида, донистанд, ки Ӯ дар бораи онҳо сухан меронад,*UM,Ва ҳар кӣ бар ин санг афтад, пора-пора шавад; ва агар он бар касе афтад, вайро маҷақ кунад,IT +Бинобар ин ба шумо мегӯям, ки Малакути Худо аз шумо гирифта, ба халқе дода хоҳад шуд, ки меваи онро биёрад;JS *Исо ба онҳо гуфт: «Магар ин Навиштаро ҳаргиз нахондаед: "Санге ки меъморон рад карданд, санги сари гӯшаи бино гардид: ин аз ҷониби Худованд шуд ва дар назари мо ҳайратангез аст?"R})Ба Ӯ гуфтанд: «Он бадкоронро ба марги шадид маҳкум карда, токзорро ба токдорони дигаре хоҳад супурд, ки меваро дар мавсимаш ба ӯ диҳанд».qQ[(Пас, чун соҳиби токзор ояд, ба он токдорон чӣ хоҳад кард?»nPU'Ва ӯро гирифта, аз токзор берун бароварданд ва куштанд.VO%&Лекин токдорон чун писарро диданд, ба якдигар гуфтанд: "Ин ворис аст; биёед, вайро бикушем ва соҳиби мерос шавем".N+%Дар охир писари худро назди онҳо фиристода, гуфт: "Аз писарам шарм хоҳанд дошт".EM$Боз ӯ хизматгорони дигарро фиристод, ки аз пештара зиёдтар буданд; ба онҳо низ ҳамон тавр амал карданд.GL#Лекин токдорон хизматгорони ӯро гирифта, баъзеро заданд, баъзеро куштанд ва баъзеро сангборон карданд.6Ke"Чун мавсими мева расид, хизматгорони худро назди токдорон фиристод, то ки меваи худро бигирад;(JI!Масали дигаре бишнавед. Соҳиби хонае буд, ки ток шинонд, деворе гирдаш кашид, чархуште дар он сохт, бурҷе барпо кард ва онро ба токдорон супурду ба сафар рафт.cI? Зеро ки Яҳё назди шумо бо роҳи адолат омад, ва шумо ба ӯ имон наовардед, лекин боҷгирон ва фоҳишагон ба ӯ имон оварданд; ва шумо, инро дида, баъд аз он ҳам тавба накардед, то ки ба ӯ имон оваред.dHAКадом як аз ин ду нафар хоҳиши падарро ба ҷо овард?» Ба Ӯ гуфтанд: «Нахустин». Исо ба онҳо гуфт: «Ба ростӣ ба шумо мегӯям, ки боҷгирон ва фоҳишагон пеш аз шумо ба Малакути Худо дохил хоҳанд шуд;!G;Назди дигаре омада, ҳамон гапро гуфт. Вай дар ҷавоб гуфт: «Меравам, хоҷа»; ва нарафт.sF_Дар ҷавоб гуфт "Намехоҳам"; аммо баъд пушаймон шуд ва рафт._E7Лекин фикри шумо чист? Марде ду писар дошт; ва назди нахустин омада гуфт: "Писарам! Имрӯз ба токзори ман рафта кор кун".kDOВа дар ҷавоби Исо гуфтанд: «Намедонем». Ӯ низ ба онҳо гуфт: «Ман ҳам ба шумо намегӯям, ки бо кадом қудрат ин корҳоро мекунам».+COВа агар гӯем, ки "аз инсон буд" – мардум метарсем, зеро ки ҳама Яҳёро пайғамбар медонанд».%BCТаъмиди Яҳё аз куҷо буд: аз осмон ё аз инсон?» Аммо онҳо дар дили худ андеша мекарданд: «Агар гӯем, ки "аз осмон буд", Ӯ бигӯяд: "Пас чаро ба вай имон наовардед?"A)Исо дар ҷавоби онҳо гуфт: «Ман ҳам аз шумо чизе мепурсам; агар шумо онро ба Ман гӯед, Ман ҳам ба шумо хоҳам гуфт, ки бо кадом қудрат ин корҳоро мекунам;9@kВа ҳангоме ки ба маъбад омада таълим медод, саркоҳинон ва пирони қавм назди Ӯ омада, гуфтанд: «Бо кадом қудрат ин корҳоро мекунӣ? Ва кист, ки ин қудратро ба Ту додааст?»g?GВа ҳар он чи дар дуо бо имон талаб кунед, хоҳед ёфт»..>UИсо дар ҷавоби онҳо гуфт: «Ба ростӣ ба шумо мегӯям: агар имон дошта бошед ва шубҳа накунед, на танҳо онро, ки ба дарахти анҷир рӯй дод, ба амал хоҳед овард, балки агар ба ин кӯҳ гӯед, ки "бархоста, худро ба баҳр афкан", – чунин хоҳад шуд;6=eШогирдон инро дида, дар тааҷҷуб монданд ва гуфтанд: «Чӣ гуна ин дарахти анҷир даррав хушк шуд?»8<iДар сари роҳ дарахти анҷире дида, назди он рафт ва ҷуз баргҳо, чизе бар он наёфта, ба он гуфт: «Пас аз ин то абад мевае аз ту нарӯяд». Ва ҳамон дам дарахти анҷир хушк шуд.f;EБомдодон, вақте ки ба шаҳр бармегашт, гурусна монд;:Ва онҳоро тарк карда, аз шаҳр сӯи Байт-Ҳинӣ рафт ва шабро дар он ҷо гузаронд.9+Ва ба Ӯ гуфтанд: «Оё Ту мешунавӣ, ки онҳо чӣ мегӯянд?» Исо ба онҳо гуфт: «Оре! Магар нахондаед: "Аз даҳони кӯдакон ва ширмакон ҳамдро ба вуҷуд овардаӣ?"»"8=Чун саркоҳинон ва китобдонон диданд, ки Ӯ мӯъҷизаҳоро ба амал овард, ва кӯдакон дар маъбад "ҳӯшаъно ба Писари Довуд!" гӯён хитоб мекарданд, хашмгин шуданд,~7uДар маъбад назди Ӯ кӯрон ва лангон омаданд, ва Ӯ онҳоро шифо дод.p6Y Ва ба онҳо гуфт: «Навишта шудааст, ки "хонаи Ман хонаи парастиш номида хоҳад шуд"; аммо шумо онро ба дуздхона мубаддал кардаед».5' Ва Исо ба маъбади Худо даромада, ҳамаи онҳое ки дар маъбад харидуфурӯш мекарданд, пеш кард, мизҳои саррофон ва курсиҳои кафтарфурӯшонро чаппа кард.v4e Мардум мегуфтанд: «Ин аст Исои Пайғамбар аз Носираи Ҷалил».,3Q Ва ҳангоме ки Ӯ ба Уршалим ворид шуд, тамоми аҳли шаҳр ба ошӯб омада, мегуфтанд: «Ин кист?»27 Ва мардуме ки аз пеш ва аз пас равона буданд, хитоб мекарданд: «Ҳӯшаъно* ба Писари Довуд! Муборак аст Он ки ба номи Худованд меояд! Ҳӯшаъно дар арши аъло!»I1 Мардуми бисёре ҷомаҳои худро бар роҳ густурда, ва дигарон шохаҳои дарахтонро бурида, бар роҳ густурданд;#0?Модахар ва курраро оварда, ҷомаҳои худро бар онҳо афканданд, ва Ӯ бар онҳо савор шуд.r/]Шогирдон рафтанд ва он чи Исо фармуда буд, ба ҷо оварданд:_.7"Ба духтари Сион бигӯед: «Инак Подшоҳи ту бар харе, бар курраи бачаи модахаре савор шуда, бо фурӯтанӣ назди ту меояд»".-Ин ҳама рӯй дод, то ба амал ояд сухане ки бо забони пайғамбар гуфта шудааст:N,Ва агар касе ба шумо ҳарфе занад, бигӯед, ки Худованд ба инҳо эҳтиёҷ дорад; ва дарҳол онҳоро хоҳад фиристод».+1Ба онҳо гуфт: «Ба ин деҳа, ки рӯ ба рӯи шумост, биравед; ва дарҳол модахареро баста хоҳед ёфт, ки курааш назди вай аст; онҳоро воз карда, назди Ман биёред;@* {Чун ба Уршалим наздик шуда, ба Байт-Фоҷии назди кӯҳи Зайтун расиданд, Исо ду шогирди Худро фиристода,;)o"Пас Исо ба онҳо раҳм карда, чашмҳошонро ламс намуд; ва дарҳол бино гашта, аз ақиби Ӯ равона шуданд.w(g!Ба Ӯ гуфтанд: «Худовандо! Мехоҳем чашмони мо кушода шаванд».'' Исо истода, онҳоро назди Худ хонд ва гуфт: «Чӣ мехоҳед, ки барои шумо бикунам?»&yМардум онҳоро ба хомӯш шудан водор мекарданд, лекин онҳо боз ҳам бештар фарёд мезаданд: «Эй Худованд, Писари Довуд! Ба мо марҳамат кун». % Ва инак, ду кӯр, ки дар канори роҳ нишаста буданд, гузаштани Исоро шунида, фарёдкунон гуфтанд: «Эй Худованд, Писари Довуд! Ба мо марҳамат кун».$)Ва ҳангоме ки онҳо аз Ериҳӯ мебаромаданд, мардуми бисёре аз ақиби Ӯ мерафтанд.#}Чунки Писари Одам на барои он омад, ки ба Ӯ хизмат кунанд, балки барои он ки хизмат кунад ва ҷони Худро барои фидияи бисёр касон бидиҳад»."wВа ҳар кӣ хоҳад дар байни шумо нахустин бошад, ғуломи шумо шавад;V!%Лекин дар миёни шумо набояд ин тавр шавад: балки ҳар кӣ дар байни шумо хоҳад бузург бошад, хизматгори шумо шавад. Аммо Исо онҳоро назди Худ хонда, гуфт: «Шумо медонед, ки мирони халқҳо бар онҳо ҳукмронӣ мекунанд, ва акобирашон бар онҳо фармонраво мешаванд;{Ва он даҳ нафар, чун инро шуниданд, аз он ду бародар норозӣ шуданд.1Ба онҳо гуфт: «Косаи Маро хоҳед нӯшид, ва таъмидеро, ки Ман меёбам, хоҳед ёфт; лекин имконияти дар тарафи чапу рости Ман нишастан дар дасти Ман нест, ки бидиҳам; ҷуз онҳое ки барояшон аз ҷониби Падари Ман муҳайё шуда бошад».7gИсо дар ҷавоб гуфт: «Шумо намефаҳмед, ки чӣ мехоҳед; оё метавонед он косаеро, ки Ман менӯшам, бинӯшед ва он таъмидеро, ки Ман меёбам, биёбед?» Ба Ӯ гуфтанд: «Метавонем».  Исо ба вай гуфт: «Чӣ хоҳиш дорӣ?» Гуфт: «Бифармо, ки ду писари ман дар Малакути Ту яке дар тарафи ростат ва дигаре дар тарафи чапат биншинанд».A{Он гоҳ модари писарони Забдой бо ду писарони худ назди Ӯ омада ва саҷда бурда, аз Ӯ чизе илтимос кард.Ва Ӯро ба дасти ғайрияҳудиён таслим хоҳанд кард, то ки тамасхур намоянд, тозиёна зананд ва маслуб кунанд; ва дар рӯзи сеюм эҳё хоҳад шуд».«Инак, мо сӯи Уршалим меравем, ва Писари Одам ба дасти саркоҳинон ва китобдонон таслим карда хоҳад шуд, ва Ӯро ба марг маҳкум хоҳанд кард;QВа ҳангоме ки ба Уршалим мерафтанд, Исо дар аснои роҳ дувоздаҳ шогирдашро танҳо назди Худ хонда, ба онҳо гуфт:eCБа ин роҳа охиринҳо аввалин хоҳанд шуд, ва аввалинҳо –охирин; зеро ки даъватшудагон бисёранд, аммо баргузидагон – кам».:mОё ҳақ надорам, ки бо чизи худ он чи хоҳам, бикунам? Оё аз он ки ман некдил ҳастам, ту ҳасад мебарӣ?"ykМузди худро гирифта, рав; мехоҳам ба ин охирин мисли ту диҳам;L Лекин вай дар ҷавоби яке аз онҳо гуфт: "Эй рафиқ! Туро озор надодаам; оё ту ба як динор бо ман паймон накардӣ?pY Гуфтанд: "Ин охиромадагон як соат кор карданд, ва ту онҳоро бо мо, ки сахтӣ ва гармии рӯзро аз сар гузаронидем, баробар донистӣ".]3 Ва чун гирифтанд, аз соҳиби хона шикоят карда,Z- Онҳое ки аввалин шуда омада буданд, хаёл карданд, ки бештар хоҳанд гирифт; лекин онҳо низ ҳар яке диноре гирифтанд;  Онҳое ки қариби соати ёздаҳум омада буданд, ҳар яке диноре гирифтанд.SЧун шом расид, соҳиби токзор ба амалдори худ гуфт: "Коргаронро ҷеғ зада, муздашонро аз аввалин то охирин бидеҳ".q[Ба вай гуфтанд: "Касе моро киро накард". Ба онҳо гуфт: "Шумо низ ба токзори ман равед, ва он чи ҳаққи шумо бошад, ба шумо хоҳам дод". Ва қариби соати ёздаҳум* берун рафта, дигаронро дид, ки бекор истодаанд, ва ба онҳо гуфт: "Барои чӣ шумо тамоми рӯз дар ин ҷо бекор истодаед?"z mБоз қариби соатҳои шашум* в нӯҳум** берун рафта, ҳамчунин кард.M Ва ба онҳо гуфт: "Шумо низ ба токзори ман равед, ва он чи ҳаққи шумо бошад, ба шумо хоҳам дод". Ва онҳо рафтанд. )Ва қариби соати сеюм* берун рафта, дигаронро дид, ки дар бозор бекор истодаанд, Ва бо коргарон рӯзе як динорӣ паймон карда, онҳоро ба токзори худ фиристод".W )«Зеро Малакути Осмон монанди соҳиби хонаест, ки бомдодон берун рафт, то ки барои токзори худ коргарон киро кунад,|qЛекин басо аввалин, ки охирин хоҳанд шуд, ва охирин – аввалин».@yВа ҳар кӣ аз баҳри номи Ман хонаҳо, ё бародарон, ё хоҳарон, ё падар, ё модар, ё зан, ё фарзандон, ё амлокро тарк кунад, сад чандон хоҳад ёфт ва вориси ҳаёти ҷовидонӣ хоҳад шуд;5Исо ба онҳо гуфт: «Ба ростӣ ба шумо мегӯям, шумо, ки Маро пайравӣ намудаед, дар умри дубора, вақте ки Писари Одам бар тахти ҷалоли Худ биншинад, шумо низ бар дувоздаҳ тахт нишаста, бар дувоздаҳ сибти Исроил доварӣ хоҳед кард;OОн гоҳ Петрус дар ҷавоби Ӯ гуфт: «Инак, мо ҳама чизро тарк карда, Туро пайравӣ кардем; подоши мо чӣ хоҳад буд?»A{Исо ба онҳо нигоҳ карда, гуфт: «Ба одамизод ин ғайриимкон аст, лекин ба Худо ҳама чиз имконпазир аст»./WЧун шогирдон инро шуниданд, бағоят дар ҳайрат шуда, гуфтанд: «Пас кӣ метавонад наҷот ёбад?»\1Ва боз ба шумо мегӯям: аз сӯрохи сӯзан гузаштани шутур осонтар аст аз он ки сарватдор ба Малакути Худо дохил шавад».NВа Исо ба шогирдони Худ гуфт: "Ба ростӣ ба шумо мегӯям, ки ба Малакути Осмон даромадани сарватдор душвор аст;!Чун ҷавон ин суханонро шунид, ғамгин шуда, рафт, чунки молу мулки бисёр дошт.~Исо ба вай гуфт: «Агар хоҳӣ комил шавӣ, рафта, ҳар он чи дорӣ, бифурӯш ва ба мискинон бидеҳ; ва дар осмон ганҷе хоҳӣ ёфт; ва омада Маро пайравӣ кун».}3Ҷавон ба Ӯ гуфт: «Ҳамаи инро ман аз кӯдаки нигоҳ доштаам; дигар чӣ камбудӣ дорам?»~|uПадару модаратро иззат намо; ва ёри худро мисли худ дӯст бидор».<{qБа Ӯ гуфт: «Кадом аҳкомро?» Исо гуфт: «Қатл накун; зино накун; дуздӣ накун; шаҳодати бардурӯғ надеҳ;lzQБа вай гуфт: «Чаро Маро некӯ мегӯӣ? Ҳеҷ кас некӯ нест, ҷуз Худои ягона. Лекин агар мехоҳӣ дохили ҳаёт шавӣ, аҳкомро нигоҳ дор».4yaВа инак, яке назди Ӯ омада, гуфт: «Эй Устоди Некӯ! Чӣ кори нек кунам, то ки ҳаёти ҷовидонӣ ёбам?»jxMВа дастҳои Худро бар онҳо ниҳода, аз он ҷо равона шуд.mwSИсо гуфт: «Кӯдаконро бигзоред, ки назди Ман оянд, ва ба онҳо монеъ нашавед, зеро Малакути Осмон ба чунин касон тааллуқ дорад».ivK Дар ин вақт кӯдаконро назди Ӯ оварданд, то ки дастҳои Худро бар онҳо ниҳода, дуо кунад; лекин шогирдон ба онҳо монеъ шуданд.*uM Зеро ахтаҳое ҳастанд, ки аз шиками модар чунин таваллуд шудаанд; ва ахтаҳое ҳастанд, ки аз дасти одамон ахта шудаанд; ва ахтаҳое ҳастанд, ки ба хотири Малакути Осмон худро ахта кардаанд. Ҳар кӣ қабул карда метавонад, қабул кунад».@ty Ба онҳо гуфт: «На ҳама метавонанд ин суханро қабул кунанд, балки танҳо касоне ки ба онҳо ато шудааст;0sY Шогирдонаш ба Ӯ гуфтанд: «Агар аҳволи мард бо занаш чунин бошад, зан нагирифтан беҳтар аст".9rk Аммо Ман ба шумо мегӯям: ҳар кӣ зани худро, ба ҷуз сабаби зино, талоқ диҳад ва дигареро никоҳ кунад, зино карда бошад; ва ҳар кӣ зани талоқшударо гирад, зино карда бошад.oqWБа онҳо гуфт: «Ба сабаби дилсахтии шумо Мусо ба шумо иҷозат додааст, ки занони худро талоқ диҳед; лекин дар ибтидо чунин набуд;)pKБа Ӯ гуфтанд: «Пас чаро Мусо амр фармудааст, ки мард талоқномае дода, аз зан ҷудо шавад?»co?Ба тавре ки онҳо акнун ду тан не, балки як тан мебошанд. Пас, он чиро, ки Худо бо ҳам пайвастааст, одам набояд ҷудо кунад».MnВа гуфт: "Аз ин сабаб мард падару модари худро тарк карда, бо зани худ мепайвандад, ва ҳарду як тан мешаванд",$mAДар ҷавоби онҳо гуфт: «Оё нахондаед, ки Офаридгор дар ибтидо онҳоро марду зан офарид?Xl)Ва фарисиён наздик омада ва Ӯро озмуданӣ шуда, гуфтанд: «Оё ҷоиз аст, ки мард зани худро бо ҳар сабаб талоқ диҳад?» `~}}U||J{yx;w"vutt2srq0ponmlkjj.ii:gfnedMccbEa;__h^]\\x[ZZYY/X5WEVV?UUMTSSRfQ&PPOBNMLcKAJzII0HH GcF[EvDD5CBA@@}??@>==<<;;#::G99.8~7}655S4332m11:0/q.U-<,**()(Z''&9%[$]#"i! *2c rku5Ld * Q Fvzq.[ Аммо пас ас эҳё шуданам, пеш аз шумо ба Ҷалил хоҳам рафт»./-WОн гоҳ Исо ба онҳо гуфт: «Ҳамаи шумо имшаб дар ҳаққи Ман ба васваса хоҳед афтод, зеро навишта шудааст: «Чӯпонро мезанам, ва гӯсфандони рама пароканда хоҳанд шуд».k,OВа ҳамду сано хонда, ба сӯи кӯҳи Зайтун равона шуданд.y+kАммо ба шумо мегӯям, ки минбаъд аз ин шираи ангур нахоҳам нӯшид, то ҳамон рӯзе ки дар Малакути Падари Худ онро бо шумо тоза бинӯшам».?*wЗеро ин аст Хуни Ман аз паймони навин, ки барои бисёр касон аз баҳри омурзиши гуноҳҳо рехта мешавад.)'Ва косаро гирифта, шукргузорӣ намуд ва ба онҳо дода, гуфт: «Ҳама аз ин бинӯшед;(Ва ҳангоме ки онҳо таом мехӯрданд, Исо нонро гирифта, баракат дод ва пора карда, ба шогирдон доду гуфт: «Бигиред ва бихӯред, ки ин бадани Ман аст».7'gДар ҷавоб Яҳудо, ки таслимкунандаи Ӯ буд гуфт: «Эй Устодам, оё ин манам?» Ба вай гуфт: «Ту гуфтӣ».W&'Агарчи Писари Одам ончунон, ки дар бораи Ӯ навишта шудааст, меравад, лекин вой бар ҳоли он касе ки Писари Одам ба воситаи вай таслим шавад: барои вай беҳтар мебуд, ки таваллуд намеёфт».,%QӮ дар ҷавоб гуфт: «Он ки бо Ман даст дар табақ меандозад, ҳамон кас Маро таслим хоҳад кард; $9Онҳо бисёр ғамгин шуданд ва паси ҳамдигар ба Ӯ мегуфтанд: «Худовандо, оё он манам?»B#}Ва ҳангоме ки таом мехӯрданд, гуфт: «Ба ростӣ ба шумо мегӯям, ки яке аз шумоён Маро таслим хоҳад кард».l"QБегоҳи рӯз Ӯ бо он дувоздаҳ дар сари дастархон нишаст;!Ва шогирдон он чи Исо фармуда буд, ба ҷо оварданд, ва фисҳро омода карданд. {Гуфт: «Ба шаҳр назди фалонӣ биравед ва бигӯед: "Устод мегӯяд: вақти Ман наздик аст, ва фисҳро бо шогирдони Худ дар хонаи ту мегузаронам"».T!Дар рӯзи аввали иди фатир шогирдон назди Исо омада, гуфтанд: «Куҷо мехоҳӣ фисҳро барои хӯрдани Ту тайёр кунем?»fEВа аз он дам вай фурсат меҷуст, ки Ӯро таслим кунад.GВа гуфт: «Ба ман чӣ хоҳед дод, то ки Ӯро ба шумо таслим кунам?» Онҳо ба вай сӣ сиккаи нуқра таклиф карданд;Он гоҳ яке аз он дувоздаҳ, ки Яҳудои Исқарют ном дошт, пеши саркоҳинон рафтdA Ба ростӣ ба шумо мегӯям: дар тамоми ҷаҳон ҳар ҷо, ки Инҷил мавъиза шавад, кори вай низ барои ёдоварии вай зикр хоҳад ёфт». Вай ин равғани атрафшонро бар Бадани Ман рехта, Маро барои дафн тайёр кард;+ Зеро мискинон ҳар вақт дар назди шумо ҳастанд, лекин Ман ҳамеша бо шумо нестам;2] Лекин Исо инро дарёфта, ба онҳо гуфт: «Чаро занро хиҷил мекунед? Вай барои Ман кори некӯ кард; 9 Зеро ки равғани атрафшонро ба қимати гарон фурӯхта, ба мискинон додан мумкин буд».)Ва шогирдонаш, чун инро диданд, норозӣ шуда, гуфтанд: «Ин исрофкорӣ барои чист?r]Зане бо зарфи гаҷини равғани атрафшони гаронбаҳо назди Ӯ омад ва дар ҳолате ки Ӯдар сари дастархон нишаста буд, бар сари Ӯ рехт.xiВа ҳангоме ки Исо дар Байт-Ҳинӣ дар хонаи Шимъӯни махавӣ буд, Лекин мегуфтанд: «На дар ид, мабодо дар байни мардум ошӯбе рӯй диҳад». Ва машварат карданд, ки Исоро бо ҳила дастгир карда, ба қатл расонанд;?wОн гоҳ саркоҳинон ва китобдонон ва пирони қавм дар ҳавлии саркоҳин, ки Қаёфо ном дошт, ҷамъ омаданд,F«Шумо медонед, ки пас аз ду рӯз иди фисҳ аст, ва Писари Одам таслим карда хоҳад шуд, то ки маслуб гардад».~ wЧун Исо ҳамаи ин суханонро ба поён расонд, ба шогирдони Худ гуфт: .Ва онҳо ба азоби ҷовидонӣ хоҳанд рафт, вале одилон – ба ҳаёти ҷовидонӣ».e C-Он гоҳ дар ҷавоби онҳо хоҳад гуфт: "Ба ростӣ ба шумо мегӯям: он чи шумо ба яке аз ин хурдтаринҳо накардед, ба Ман накардед". ,Онҳо низ дар ҷавоби Ӯ хоҳанд гуфт: "Худовандо! Кай Туро гурусна, ё ташна, ё ғариб, ё бараҳна, ё бемор, ё маҳбус дидему ба Ту хизмат накардем?"R +Ғариб будам, Маро напазируфтед; бараҳна будам, Маро напӯшондед; бемор ва маҳбус будам, ба иёдати Ман наомадед". *Зеро ки гурусна будам, ба Ман хӯрок надодед; ташна будам, ба Ман об надодед;6 e)Он гоҳ ба онҳое ки ба тарафи чапи Ӯ ҳастанд, хоҳад гуфт: "Эй малъунон, аз Ман дур шавед ва ба оташи ҷовидонае ки барои иблис ва фариштагони вай муҳайё шудааст, биравед:ta(Ва Подшоҳ дар ҷавоби онҳо хоҳад гуфт: "Ба ростӣ ба шумо мегӯям: он чи ба яке аз ин бародарони хурдтарини Ман кардед, ба Ман кардед".gG'Кай Туро бемор ё маҳбус дидему ба дидани Ту омадем?"xi&Кай Туро ғариб дидему пазируфтем? Ё бараҳна дидему пӯшондем?O%Он гоҳ одилон дар ҷавоб хоҳанд гуфт: "Худовандо! Кай Туро гурусна дидему хӯрок додем? Ё ташна дидему об додем?@y$Бараҳна будам, Маро пӯшондед; бемор будам, Маро иёдат кардед; дар зиндон будам, ба дидани Ман омадед".?w#Зеро ки гурусна будам, ба Ман хӯрок додед, ташна будам, ба Ман об додед; ғариб будам, Маро пазируфтед;X)"Он гоҳ Подшоҳ ба онҳое ки ба тарафи рости Ӯ ҳастанд, хоҳад гуфт: "Биёед, эй баракатёфтагон аз Падари Ман, Малакутеро, ки аз ибтидои офариниши олам барои шумо муҳайё шудааст, мерос гиред:!!Ва гӯсфандонро дар тарафи рост ва бузҳоро дар тарафи чапи Худ ҷой хоҳад дод.zm Ва ҳамаи халқҳо дар назди Ӯ ҷамъ хоҳанд шуд; ва онҳоро аз якдигар ҷудо хоҳад кард, мисли чӯпоне ки гӯсфандонро аз бузҳо ҷудо мекунад;Z-Лекин вақте ки Писари Одам дар ҷалоли Худ бо ҳамаи фариштагони пок меояд, он гоҳ бар тахти ҷалоли Худ хоҳад нишаст,J~ Ва он ғуломи нобакорро ба зулмоти беруна бароварда партоед: дар он ҷо гиря ва ғиҷирроси дандон хоҳад буд".F}Зеро ҳар кӣ дорад, ба вай дода ва афзун шавад; лекин ҳар кӣ надорад, аз вай он чи низ дорад, гирифта шавад;|Пас он талантро аз вай гирифта, ба касе ки даҳ талант дорад, бидиҳед.8{iАз ин рӯ ту мебоист пули маро ба сароффон медодӣ, ва ман омада, пули худро бо фоидааш мегирифтам;zХоҷааш дар ҷавоби вай гуфт: "Эй ғуломи шарир ва танбал! Ту медонистӣ, ки ман аз ҷое ки накоштаам, медаравам, ва аз ҷое ки напошидаам ҷамъ мекунам;.yUБинобар ин тарсидам ва рафта, таланти худро дар замин пинҳон кардам; инак, моли ту ин ҷост".@xyПас он ки як талант гирифта буд, назди вай омада, гуфт: "Эй хоҷа! Чун медонистам, ки ту Марди сахтгире ҳастӣ, аз ҷое ки накоштаӣ, медаравӣ, ва аз ҷое ки напошидаӣ, ҷамъ мекунӣ,w-Хоҷааш ба вай гуфт: "Офарин, эй ғуломи нек ва мӯътамад! Ту дар чизи андак мӯътамад будӣ, туро бар чизҳои бисёре бигуморам; ба шодии хоҷаи худ шарик шав".v#Ҳамчунон он ки ду талант гирифта буд, назди вай омада, гуфт: "Эй хоҷа! Ту ба ман ду талант дода будӣ, инак, бо онҳо ду таланти дигарро ба даст овардам".u)Хоҷааш ба вай гуфт: "Офарин, эй ғуломи нек ва мӯътамад! Ту дар чизи андак мӯътамад будӣ, туро бар чизҳои бисёр бигуморам; ба шодии хоҷаи худ шарик шав".*tMОн ки панҷ талант гирифта буд, панҷ таланти дигарро ҳам оварда, гуфт: "Эй хоҷа! Ту ба ман панҷ талант дода будӣ; инак, бо онҳо панҷ таланти дигар ба даст овардам".s'Пас аз муддати дуру дарозе хоҷаи он ғуломон омада, аз онҳо ҳисобот талаб кард.%rCЛекин он ки як талант гирифта буд, рафта заминро канд ва пули хоҷаи худро пинҳон кард.qҲамчунин он ки ду талант гирифта буд, ду таланти дигар ба даст овард;%pCОн ки панҷ талант гирифта буд, ба тиҷорат машғул шуд ва панҷ таланти дигар фоида кард;GoБа яке панҷ талант, ба дигаре ду, ба сеюмӣ як, яъне ба ҳар кадом алоқадри ҳолаш дода, дарҳол ба сафар рафт.LnЗеро монанди касест, ки ба сафари дур рафтанӣ шуда, ғуломони худро талабид ва молу мулкашро ба онҳо супурд:m5 Пас, бедор бошед, зеро намедонед, ки Писари Одам дар кадом рӯз ва кадом соат меояд.l# Лекин вай дар ҷавоби онҳо гуфт: "Ба ростӣ ба шумо мегӯям: шуморо намешиносам".k' Баъд аз он, бокираҳои дигар низ омада, гуфтанд: "Эй хоҷа! Эй хоҷа! Ба мо воз кун".rj] Ва ҳангоме ки онҳо барои харидан рафтанд, домод омада, ва онҳое ки тайёр буданд, бо вай ба тӯи арӯсӣ даромаданд, ва дар баста шуд.}is Аммо доноён дар ҷавоб гуфтанд: "Не мабодо барои мо ва шумо камӣ кунад; беҳтар аст, ки шумо назди фурӯшандагон рафта, барои худ бихаред".,hQВа нодонон ба доноён гуфтанд: "Аз равғани худ ба мо диҳед, зеро чароғҳои мо хомӯш мешавад".zgmОн гоҳ ҳамаи бокираҳо бархоста, чароғҳои худро тайёр карданд.f)Ва дар нисфи шаб овозе баланд шуд: "Инак, домод меояд, ба пешвози вай берун оед".\e1Чун домод дер монд, ҳама пинак рафта, хуфтанд.zdmЛекин доноён бо чароғҳои худ дар зарфҳо низ равған гирифтанд;c}Нодонон чароғҳои худро гирифтанд, вале бо худ равған нагирифтанд;fbEАз онҳо панҷ нафар доно ва панҷ нафар нодон буданд;ba ?«Дар он замон Малакути Осмон монанди даҳ бокирае хоҳад буд, ки чароғҳои худро бардошта, ба пешвози домод берун рафтанд;R`4Ва ӯро ду пора карда, қисматашро бо риёкорон баробар хоҳад кард: дар он ҷо гиря ва ғиҷирроси дандон хоҳад буд». _ 3,^Q2Хоҷаи он ғулом дар он рӯзе ки вай мунтазир нест, ва дар соате ки гумон надорад, хоҳад омад,2]]1Ва ба задани ғуломони дигар шурӯъ кунад ва бо бадмастон ба хӯрдан ва нӯшидан машғул шавад, –(\I0Лекин агар он ғулом бадкирдор бошад ва дар дили худ гӯяд, ки "хоҷаи ман ба зудӣ намеояд", [/Ба ростӣ ба шумо мегӯям, ки вайро бар тамоми дороии худ таъин хоҳад кард.xZi.Хушо он ғуломе ки хоҷааш омада, вайро машғули ҳамин кор ёбад;yYk-Пас он ғуломи мӯътамад ва доно кист, ки хоҷааш вайро бар хизматгорони худ таъин карда бошад, то ки ба онҳо дар сари вақт хӯрок диҳад?!X;,Бинобар ин шумо низ тайёр бошед, зеро дар соате ки гумон надоред, Писари Одам меояд.W+Лекин ҳаминро шумо медонед, ки агар соҳиби хона медонист ки дар кадом поси шаб дузд меояд, бедор монда, намегузошт, ки ба хонааш нақб занад. V*Пас, бедор бошед, зеро намедонед, ки Худованди шумо дар кадом соат меояд.U%)Ва аз ду зане ки бо дастос машғуланд, яке гирифта ва дигаре гузошта хоҳад шуд.#T?(Он вақт аз ду нафаре ки дар киштзор ҳастанд, яке гирифта ва дигаре гузошта хоҳад шуд;aS;'Ва чизе намефаҳмиданд, то даме ки тӯфон омада, ҳамаро несту нобуд кард, – омадани Писари Одам низ ҳамон тавр хоҳад шуд;R&Зеро, чи тавре ки дар айёми пеш аз тӯфон, то он рӯзе ки Нӯҳ ба киштӣ даромад, мехӯрданд, менӯшиданд, зан мегирифтанд ва ба шавҳар мерафтанд,"Q=%Чи тавре ки дар айёми Нӯҳ шуда буд, дар омадани Писари Одам низ ҳамон тавр хоҳад шуд:-PS$Аммо он рӯз ва соатро, ғайр аз Падари Ман, ҳеҷ кас, ҳатто фариштагони осмон ҳам намедонанд;sO_#Осмон ва замин гузарон аст, лекин сухани Ман гузарон нест.)NK"Ба ростӣ ба шумо мегӯям: ин насл ҳанӯз аз олам нагузашта, ҳамаи ин чизҳо воқеъ хоҳад шуд.M+!Ҳамчунин шумо чун ҳамаи ин чизҳоро дидед, бидонед, ки наздик аст, назди дар аст.CL Акнун аз дарахти анҷир мисол гиред: чун шохааш нарм шуда, барг оварад, медонед, ки тобистон наздик аст;K5Ва фариштагони Худро бо карнаи баланднавоз хоҳад фиристод, ва баргузидагони Ӯро аз чор ҷониб, аз як канори осмон то канори дигараш фароҳам хоҳад овард.JJ Он гоҳ аломати Посари Одам дар осмон намудор хоҳад гардид; ва он гоҳ ҳамаи қабилаҳои рӯи замин навҳа кунанд ва Писари Одамро бинанд, ки бо қудрат ва ҷалоли азим бар абрҳо меояд;I7Ва фавран, пас аз мусибати он айём, офтоб хира шавад, ва моҳ рӯшноии худро надиҳад, ва ситорагон аз осмон фурӯ резанд, ва қуваҳои афлок мутазалзил шаванд;kHOҲар ҷо, ки лошае бошад, каргасон дар он ҷо ҷамъ шаванд.XG)Зеро, чӣ тавре ки барқ дар шарқ зоҳир шуда, дар ғарб ҳам намудор мегардад, омадани Писари Одам низ чунин хоҳад шуд;?FwПас, агар ба шумо гӯянд: "Инак, дар биёбон аст", – берун наравед; "инак дар ҳуҷра аст", – бовар накунед;BEИнак, Ман пешакӣ ба шумо гуфтам.uВа он ки дар киштзор аст, барои гирифтани ҷомаи худ барнагардад.=Ва ҳар кӣ дар бом бошад, барои гирифтани чизе аз хонаи худ, поён нафурояд;q<[Он гоҳ онҳое ки дар Яҳудо мебошанд, ба кӯҳистон гурезанд;l;QПас, чун кароҳати хоробиро, ки Дониёли пайғамбар ба забон овардааст, дар ҷои пок бар по бубинед, – ҳар кӣ хонад, дарк кунад, –v:eВа ин Инҷили Малакут дар тамоми олам мавъиза хоҳад шуд, то ки барои ҳамаи халқҳо шаҳодате шавад; ва он гоҳ интиҳо фаро хоҳад расид.a9; Лекин ҳар кӣ то охир сабр кунад, наҷот хоҳад ёфт.8 Ва ба сабаби афзудани шарорат, муҳаббати бисёр касон сард хоҳад шуд;7/ Ва басе пайғамбарони козиб ба майдон омада, мардуми бисёрро гумроҳ хоҳанд кард;[6/ Дар он замон бисёр касон ба васваса хоҳанд афтод; ва якдигарро таслим хоҳанд кард ва аз якдигар нафрат хоҳанд дошт.Y5+ Он гоҳ шуморо ба шиканҷаҳо таслим карда, хоҳанд кушт; ва ҳамаи қавмҳо аз барои номи Ман ба шумо адоват хоҳанд дошт.G4Аммо ҳамаи инҳо ибтидои дардҳост.|3qЗеро қавме бар зидди қавме ва салтанате бар зидди салтанате қиём хоҳад кард, ва дар ҳар ҷо қаҳтиҳо, вабоҳо ва зилзилаҳо рӯй хоҳад дод;[2/Ҷангҳо ва овозаи ҷангҳоро хоҳед шунид. Зинҳор, натарсед; зеро ҳамаи ин бояд воқеъ шавад; лекин ин ҳанӯз интиҳо нест:C1Зеро бисёр касон бо номи Ман омада, гӯянд, ки "ман Масеҳ ҳастам", ва мардуми бисёрро гумроҳ хоҳанд кард.0 Исо дар ҷавоби онҳо гуфт: «Ҳушёр бошед, ки касе шуморо гумроҳ накунад;C/Вақте ки Ӯ бар кӯҳи Зайтун нишаста буд, шогирдонаш ба танҳоӣ назди Ӯ омада, пурсиданд: «Моро огоҳ кун, ки кай воқеъ мешавад? Ва аломати омадани Ту ва охири замон чӣ гуна аст?».Исо дар ҷавоби онҳо гуфт: «Оё ҳамаи инҳоро мебинед? Ба ростӣ ба шумо мегӯям: дар ин ҷо санге бар санге нахоҳад монд; ҳамааш хароб хоҳад шуд».M- Ва Исо аз маъбад баромада, мерафт. Ва шогирдонаш назди Ӯ омаданд, то ки иморатҳои маъбадро ба Ӯ нишон диҳанд.O,'Зеро ба шумо мегӯям: аз ин пас Маро нахоҳед дид, то даме ки бигӯед: "Муборак аст Он ки ба номи Худованд меояд!"»a+;&Инак, хонаи шумо ба шумо вайрон гузошта мешавад.*7%Эй Уршалим, Уршалим, ки пайғамбаронро мекушӣ ва онҳоеро, ки назди ту фиристода шудаанд, сангсор мекунӣ! Чанд бор хостам фарзандони туро ҷамъ кунам, монанди мокиёне ки чӯҷаҳои худро зери болаш ҷамъ мекунад, ва шумо нахостед!{)o$Ба ростӣ ба шумо мегӯям, ки ин ҳама бар сари ин насл хоҳад омад.<(q#То тамоми хуни одилон, ки бар замин рехта шуд, бар сари шумо фурӯд ояд, аз хуни Ҳобили одил то хуни Закарё ибни Бакарё, ки вайро шумо дар миёни маъбад ва қурбонгоҳ куштед.' "Бинобар ин, инак, Ман назди шумо пайғамбарон ва ҳукамо ва китобдононро мефиристам; ва шумо баъзеро хоҳед кушт ва баъзеро маслуб хоҳед кард, ва баъзеро дар куништҳои худ тозиёна зада, аз шаҳр ба шаҳре хоҳед ронд; &!Эй морон ва афъизадагон! Аз маҳкумияти дӯзах чӣ тавр гурехта метавонед?a%; Пас, шумо ҳам зарфи падарони худро лабрез кунед.7$gБа ҳамин роҳ худатон бар зидди худ шаҳодат медиҳед, ки фарзандони қотилони пайғамбарон ҳастед;F#Ва мегӯед: "Агар дар замони падарони худ мебудем, дар рехтани хуни пайғамбарон бо онҳо шарик намешудем"."Вой бар ҳоли шумо, эй китобдонон ва фарисиёни риёкор, ки мақбараҳои пайғамбаронро бино мекунед ва биноҳои ёдгории одилонро зинат медиҳед,N!Ҳамчунин шумо низ ба зоҳир ба назари мардум одил менамоед, лекин дар ботин аз риёкорӣ ва шарорат пур ҳастед.\ 1Вой бар ҳоли шумо, эй китобдонон ва фарисиён, ки ба қабрҳои сафед карда шуда монанд мебошед, ки аз берун зебо менамоянд, лекин дарунашон аз устухонҳои мурдагон ва ҳар хел наҷосат пур аст;%CЭй фарисии кӯр! Аввал даруни пиёла ва табақро тоза кун, то ки беруни он низ тоза бошад.-Вой бар ҳоли шумо, эй китобдонон ва фарисиёни риёкор, ки беруни пиёла ва табақро тоза мекунед, дар сурате ки даруни онҳо аз дуздӣ ва ифроткорӣ пур аст.wgЭй пешвоёни кӯр, ки пашшаро софӣ карда шутурро фурӯ мебаред!)KВой бар ҳоли шумо, эй китобдонон ва фарисиёни риёкор, ки аз наъно, бодиён ва зира урш медиҳед, лекин бузургтарин аҳкоми шариат, яъне доварӣ, марҳамат ва имонро тарк кардаед; мебоист онҳоро ба ҷо оварда, инҳоро низ тарк намекардед.1[Ва ҳар кӣ ба осмон қасам хӯрад, ба тахти Худо ва ба Ӯ, ки бар он нишастааст, қасам хӯрда бошад.1Ва ҳар кӣ ба маъбад қасам хӯрад, ба он ва ба Ӯ, ки сокини он аст, қасам хӯрда бошад."=Пас, ҳар кӣ ба қурбонгоҳ қасам хӯрад, ба он ва ба ҳар чи бар он аст, қасам хӯрда бошад.)KЭй аблаҳон ва кӯрон! Кадомаш афзал аст: қубонӣ ё қурбонгоҳ, ки қурбониро тақдис мекунад?xiҲамчунин мегӯед: "Ҳар кӣ ба қурбонгоҳ қасам хӯрад, ҳеҷ гап не; лекин ҳар кӣ ба қурбоние ки бар он аст, қасам хӯрад, ӯҳдадор хоҳад буд".3Эй аблаҳон ва кӯрон! Кадомаш афзал аст: тилло ё маъбад, ки тиллоро тақдис мекунад?#Вой бар ҳоли шумо, эй пешвоёни кӯр, ки мегӯед: "Ҳар кӣ ба маъбад қасам хӯрад, ҳеҷ гап не; лекин ҳар кӣ ба тиллои маъбад қасам хӯрад, ӯҳдадор хоҳад буд".Вой бар ҳоли шумо, эй китобдонон ва фарисиёни риёкор, ки баҳр ва хушкиро давр мезанед, то якеро ба дини худ гардонед; ва ҳангоме ки ин ба шумо муяссар шавад, вайро ду баробар аз худатон зиёдтар писари дӯзах мегардонед.+OВой бар ҳоли шумо, эй китобдонон ва фарисиёни риёкор, ки хонаҳои бевазенонро фурӯ мебаред ва дуоро риёкорона тӯл медиҳед: ба ин сабаб сахттар маҳкум хоҳед шуд.E Вой бар ҳоли шумо, эй китобдонон ва фарисиёни риёкор, ки Малакути Осмонро ба рӯи мардум мебандед; зеро ки худатон намедароед ва ба онҳое ки даромадан мехоҳанд монеъ мешавед./W Зеро ҳар кӣ худро баланд кунад, паст гардад; ва ҳар кӣ худро фурӯтан созад, сарафроз гардад.U# Бузургтарини шумо хизматгори шумо бошад: Ва набояд роҳнамо хонда шавед, зеро ки Роҳнамои шумо якест, яъне Масеҳ аст.%C Ва ҳеҷ касро дар замин падари худ нахонед, зеро ки Падари шумо якест, ки дар осмон аст;I  Лекин шумо набояд устод хонда шавед, зеро ки устоди шумо якест, яъне Масеҳ аст, ва ҳамаи шумо бародаронед; 1Ва дар кӯчаю бозорҳо мардум ба онҳо таъзим кунанд ва онҳоро "Устод! Устод!" гӯянд. G~i}|{{2zy6xwbvvcu*tsrr?qVpdonn%lkjiih+gcfedccLbbaE`__K^L]\i[[Z*Y\XWWVULTSSRRRQpPOONZMLKKHJIfHHGFFED:CC AtA@q??u>o=<;;u:99a87766354[3i211E00/t.-,++g*))>(''L&D%x$H#f""!a L FM `us bha  v ( =.nH8[T 1%Чун Ўро ёфтанд, гуфтанд:“Ҳама Туро меҷўянд“.jS O$Шимъўн ва касоне ки наздаш буданд, аз паи Ў шитофтанд;R 9#Пагоҳӣ, хеле бармаҳал хеста, берун рафт ва ба хилватгоҳе расида, дар он ҷо дуо гуфт.DQ "Ва Ў бисьёр касонро, ки ба касалиҳои гуногун гирифтор буданд, шифо бахшид ва бисьёр девҳоро берун кард ва намонд, ки девҳо сухан ронанд, зеро ки Масеҳ будани Ўро медонистанд.`P ;!Ва тамоми аҳли шаҳр пеши дари хона гирд омаданд.O + Бегоҳӣ, ки офтоб фурў рафта буд, ҳамаи беморон ва девонагонро назди Ў оварданд.[N 1Ва Ў наздик шуда, аз дасти вай гирифту бархезонд; табларзаи вай дарҳол нест шуду вай ба парастории онҳо машғул гашт. EКи вақт расидааст ва Малакути Худо наздик аст:“Тавба кунед. Ва ба Инҷил имон оваред“.0= [Пас аз он ки Яҳьё таслим карда шуд, Исо ба Ҷалил омад ва Инҷили Малакути Худоро мавъиза кард,h< K Ва Ў чиҳил рўз дар биёбон буд, ва шайтон Ўро меозмуд; бо даррандагон рўз мегузаронд, ва фариштагон Ўро парасторӣ мекарданд.P;  Пас аз он фавран Рўҳ Ўро ба биёбон бурд.): M Ва овозе аз осмон даррасид:“Ту Писари Маҳбуби Ман ҳастӣ, ҳусни таваҷҷўҳи Ман бар Туст“.D9  Чун аз об баромад, дарҳол осмонро дид, ки шикофта аст, ва Рўҳро, ки монанди кабўтаре бар Ў нозил мешавад.%8 E Дар он айём чунин воқе шуд, ки Исо аз Носираи Ҷалил омада, дар Ўрдун аз Яҳьё таъмид ёфт.7 +„Ман шуморо бо об таъмид додам, лекин Ў шуморо бо Рўҳулқудс таъмид хоҳад дод“.x6 kВа мавъиза карда, мегуфт:“Аз паси ман Тавонотар аз ман меояд, ва ман сазовори он нестам, ки хам шуда, даволи пойафзоли Ўро воз кунам;=5 uЯҳьё либосе аз пашми шутур дар бар ва камарбанде аз чарм дар камар дошт, малах ва асали ёбоӣ мехўрд."4 ?Тамоми мардуми сарзамини Яҳудо ва сокинони Ерусалим берун омада, назди вай мерафтанд ва ба гуноҳҳои худ иқрор шуда, дар рўди Ўрдун аз вай таъмид меёфтанд.A3 }Яҳьёи Таъмиддиҳандад дар биёбон зоҳир шуд ва барои омурзиши гуноҳҳо таъмиди тавбаро мавъиза мекард.%2 E„Овози нидокунандае дар биёбон: роҳи Худовандро тайёр кунед, тариқи Ўро рост кунед“,n1 WЧунон ки дар суҳафи анбиё навишта шудааст:“Инак, Ман қосиди Худро пешопеши Ту мефиристам, то роҳи Туро пеши Ту муҳайё кунад“.O0 Ибтидои Инҷили Исои Масеҳ, Писари Худо,u/cВа онҳоро таълим диҳед, то ҳар он чиро, ки ба шумо фармудам, ба ҷо оваранд; ва инак, Ман ҳаррӯза то охири замон бо шумо ҳастам". Омин.C."Пас, биравед ва ҳамаи халқҳоро шогирд созед ва онҳоро ба номи Падар ва Писар ва Рӯҳи Пок таъмид диҳед,/-WВа Исо наздик омада, ба онҳо гуфт: "Ба Ман тамоми қудрат дар осмон ва бар замин дода шудааст", Ва Ӯро дида, ба Ӯ саҷда карданд; лекин баъзе аз онҳо ба шубҳа афтоданд.+Аммо ёздаҳ шогирд ба Ҷалил, ба кӯҳе ки Исо таъин карда буд, рафтанд,H* Онҳо пулро гирифта, мувофиқи он дастур амал карданд. Ва ин овоза то имрӯз дар миёни яҳудиён паҳн шудааст.>)uВа агар ин сухан ба гӯши ҳоким расад, мо вайро бовар мекунонем ва шуморо аз хатар фориғ мегардонем".+(O Ва гуфтанд: "Бигӯед, ки шогирдони Ӯ шабона омада, вақте ки мо дар хоб будем, Ӯро дуздиданд;'' Ва онҳо бо пирон ҷамъ омада ва машварат карда, ба сарбозон пули бисёре доданд.7&g Чун онҳо мерафтанд, баъзе аз посбонон ба шаҳр омада, ба саркоҳинон тамоми воқеаро хабар доданд.^%5 Он гоҳ Исо ба онҳо гуфт: "Натарсед; рафта, ба бародаронам хабар диҳед, ки ба Ҷалил раванд; ва дар он ҷо Маро хоҳанд дид".,$Q Вақте ки барои огоҳ кардани шогирдони Ӯ мерафтанд, инак Исо ба онҳо вохӯрда, гуфт: "Салом бар шумо!"Онҳо наздик омада, ба пойҳояш часпиданд ва ба Ӯ саҷда карданд.H# Ва онҳо шитобон аз қабр баромада, бо тарс ва шодии азим давида рафтанд, то ки ба шогирдони Ӯ хабар диҳанд.""Ва ба зудӣ рафта, ба шогирдонаш гӯед, ки Ӯ аз мурдагон эҳё шуд ва пеш аз шумо ба Ҷалил меравад; дар он ҷо Ӯро хоҳед дид; инак ба шумо гуфтам".-!S"Ӯ дар ин ҷо нест, зеро, чунон ки гуфта буд, эҳё шуд; биёед ва, ҷоеро, ки Ӯ хуфта буд, бубинед",9 kАммо фаришта ба занон рӯ оварда, гуфт: "Натарсед, зеро медонам, ки Исои маслубро ҷустуҷӯ мекунед";yПосбонон аз вай тарсида, ба ларза афтоданд ва мисли мурда шуданд.lQНамуди вай монанди барқ ва либосаш чун барф сафед буд.`9Ногоҳ зилзилаи сахт рӯй дод; зеро фариштаи Худованд аз осмон фуромада, сангро аз дари қабр ғелонид ва бар он бинишаст;R Баъд аз гузаштани шанбе, субҳидами рӯзи якшанбе, Марями Маҷдалия ва он Марями дигар барои дидани қабр омаданд.BОнҳо рафта, дар назди қабр посбононро гузоштанд ва санги онро мӯҳр карданд.,QAПилотус ба онҳо гуфт: «Шумо посбонҳо доред; биравед ва, чунон ки медонед, пиосбонӣ кунед».;o@Пас, бифармо, ки қабрро то рӯзи сеюм посбонӣ кунанд, то шогирдонаш шабона Ӯро дуздида, ба қавм нагӯянд, ки аз мурдагон эҳё шуд; ва фиреби охирин аз аввалин бадтар шавад».X)?Ва гуфтанд: «Эй хоҷа! Дар хотир дорем, ки он фиребгар, вақте ки зинда буд, гуфта буд, ки "пас аз се рӯз эҳё хоҳам шуд";'G>Фардои он, ки пас аз рӯзи ҷумъа буд, саркоҳинон ва фарисиён назди Пилотус ҷамъ омаданд,+=Марями Маҷдалия ва он Марями дигар дар он ҷо, дар рӯ ба рӯи қабр нишаста буданд.Q<Ва онро дар қабри наве ки аз санг барои худ тарошида буд, ниҳод ва санги калонеро бар дари қабр ғелонида, рафт.\1;Юсуф ҷасадро гирифта, ба катони тозае печонд.7:Ва назди Пилотус рафта, ҷасади Исоро талаб кард. Пилотус фармон дод, ки дода шавад.-S9Ва чун шом шуд, Юсуф ном давлатманде ки аз аҳли Ҳарофот ва ӯ низ аз шогирдони Исо буд, омад;L8Дар миёни онҳо Марями Маҷдалия ва Маряме ки модари Яъқуб ва Йӯсе буд, ва модари писарони Забдой низ буданд.nU7Ҳамчунин занони бисёре ки аз Ҷалил аз ақиби Исо омада буданд, ва ба Ӯ хизмат мекарданд, дар он ҷо истода, аз дур менигаристанд;%C6Аммо мирисад ва онҳое ки бо вай Исоро посбонӣ мекарданд, ҷунбиши замин ва рӯйдодҳои дигарро дида, бағоят тарсиданд ва гуфтанд: «Ба ростӣ Ӯ Писари Худо буд».+O5Ва баъд аз эҳёи Ӯ аз қабрҳо баромада, ба шаҳри пок рафтанд ва ба бисёр касон зоҳир шуданд. !4Ва қабрҳо кушода шуд; ва бисёр ҷасадҳои покон, ки оромида буданд, эҳё шуданд,9 k3Ва инак, пардаи маъбад аз боло то поён дарида, ду пора шуд: ва замин ҷунбид; ва сангҳо шикофта шуд;Z -2Исо боз бо овози баланде фарёд зада, ҷон дод. 51Лекин дигарон гуфтанд: «Биистед, бубинем, ки оё Илёс меояд, то ки Ӯро наҷот диҳад».V %0Дарҳол яке аз онҳо исфанҷеро гирифта, аз сирко пур кард ва бар сари най ниҳода, наздики даҳони Ӯ бурд, то бинӯшад.ve/Баъзе аз ҳозирон, чун шуниданд, гуфтанд: «Ӯ Илёсро мехонад». .Ва наздик ба соати нӯҳум Исо бо овози баланд фарёд зада гуфт: «Элӣ, Элӣ! Ламма сабақтанӣ?» Яъне: «Худои Ман, Худои Ман! Чаро Маро тарк кардаӣ?» -Ва аз соати шашум тамоми рӯи заминро то соати нӯҳум торикӣ фаро гирифт.,Ҳамчунин роҳзаноне ки бо Ӯ маслуб шуда буданд, Ӯро дашном медоданд.V%+Ба Худо таваккал карда буд: акнун Ӯро раҳо кунад, агар дилхоҳаш бошад. Зеро Ӯ гуфта буд: "Ман Писари Худо ҳастам"».{*«Дигаронро наҷот медод, лекин Худашро наҷот дода наметавонад! Агар Ӯ Подшоҳи Исроил бошад, акнун аз салиб фурӯд ояд, то ба Ӯ имон оварем;)Ҳамчунин саркоҳинон бо китибдонон ва пирон Ӯро истеҳзо карда, мегуфтанд:}(Мегуфтанд: «Эй! Ту ки маъбадро вайрон карда, дар се рӯз аз нав бино мекунӣ! Худатро наҷот деҳ; агар Ту Писари Худо бошӣ, аз салиб фуруд ой».^5'Ва роҳгузарон Ӯро дашном дода ва сар ҷунбонда,'&Бо Ӯ ду роҳзанро: яке аз дасти росташ ва дигаре аз дасти чапаш, маслуб карданд.'~G%Ва айбномае навишта, болои сари Ӯ овехтанд, ки чунин буд: «Ин аст Исо, Подшоҳи Яҳудиён».U}#$Ва дар он ҷо нишаста, Ӯро посбонӣ карданд.|#Ононе ки Ӯро маслуб карданд, либоси Ӯро қуръа партофта тақсим карданд, то ба амал ояд сухане ки бо забони пайғамбар гуфта шудааст: "Сару либоси Маро дар миёни худ тақсим карданд ва бар пероҳани Ман қуръа партофтанд"."{="Сиркои бо заҳр омехтае барои нӯшонданаш доданд, лекин чун чашид, нахост, ки бинӯшад.z!Ва чун ба ҷое ки Ҷолҷолто, яъне "Ҷои косахонаи сар" ном дошт, расиданд,Jy  Чун берун рафтанд, касеро, ки Шимъӯн ном дошт ва аз Қурин буд, дида, маҷбур карданд, ки салиби Ӯро бардорад.xПас аз он ки Ӯро басе истеҳзо карданд, ҷомаи арғувонро аз танаш кашида, либоси Худашро пӯшонданд ва Ӯро берун бурданд, то ки маслуб кунанд.rw]Ва бар Ӯ туф карданд ва қамишро гирифта, бар сараш заданд.vВа тоҷе аз хор бофта, бар сараш ниҳоданд ва қамише ба дасти рости Ӯ доданд; ва назди Ӯ зону зада, масхаракунон гуфтанд: «Салом, эй Подшоҳи Яҳудиён!»fuEВа либоси Ӯро кашида, ҷомаи арғувон ба Ӯ пӯшонданд;'tGОн гоҳ сарбозони ҳоким Исоро ба сарбозхона бурда, тамоми фавҷро гирди Ӯ ҷамъ оварданд,1s[Пас Бараббосро барои онҳо озод кард, ва Исоро тозиёна зада, барои маслуб кардан таслим кард.r'Тамоми қавм дар ҷавоб гуфтанд: «Хуни Ӯ бар гардани мо ва фарзандони мо бошад».CqПилотус чун дид, ки ҳеҷ гап фоида надорад, балки ошӯб бештар мегардад, об талабида, дасти худро дар назди мардум шуст ва гуфт: «Ман аз хуни Ин Одил барӣ ҳастам; шумо бидонед».1p[Ҳоким гуфт: «Ӯ чӣ бадӣ кардааст?» Лекин онҳо боз ҳам зиёдтаар фарёд заданд: «Ӯро маслуб кун!»3o_Пилотус ба онҳо гуфт: «Пас Исоро, ки Масеҳ меноманд, чӣ кунам?» Ҳама гуфтанд: «Ӯро маслуб кун!»Zn-Пас ҳоким ба онҳо рӯоварда, гуфт: «Аз ин ду кадомашро мехоҳед, ки барои шумо озод кунам?» Онҳо гуфтанд: «Барабосро».DmЛекин саркоҳинон ва пирон мардумро барангехта буданд, ки озодии Бараббос ва қатли Исоро талаб кунанд."l=Вақе ки вай бар курсии доварӣ нишаста буд, занаш кас фиристода, гуфт: «Бо Он Одил туро коре набошад, чунки имрӯз дар хоб аз боиси Ӯ заҳмати бисёре кашидам».mkSЗеро медонист, ки Ӯро аз рӯи ҳасад таслим карда буданд.zjmПас, вақте ки онҳо ҷамъ шуданд, Пилотус ба онҳо гуфт: «Киро мехоҳед, ки барои шумо озод кунам: Бараббосро, ё Исоро, ки Масеҳ меноманд?»iwДар он вақт дар он ҷо бандии шӯҳратноке буд ки Бараббос ном дошт.h1Ҳоким одат дошт, ки дар ҳар ид як бандиро, ки мехостанд, барои мардум озод мекард.g3Лекин дар ҷавоби вай як сухан ҳам нагуфт, ба тавре ки ҳоким бисёр дар ҳайрат монд.f3 Он гоҳ Пилотус ба Ӯ гуфт: «Оё намешунавӣ, чӣ қадар бар зидди Ту шаҳодат медиҳанд?» e Вақте ки саркоҳинон ва пирон Ӯро айбдор мекарданд, Ӯ ҳеҷ ҷавоб намедод.Yd+ Аммо Исо дар назди ҳоким истода буд. Ва ҳоким аз Ӯ пурсид: «Оё Ту Подшоҳи Яҳудиён ҳастӣ? Исо ба вай гуфт: «Ту мегӯӣ». c  Ва онро барои киштзори кулолгар доданд, чунон ки Худованд ба ман гуфт".Pb Он гоҳ сухане ки бо забони Ирмиёи пайғамбар гуфта шудааст, ба амал омад: "Онҳо сӣ сиккаи нуқраро гирифтанд, яъне баҳои Он Баҳомондашудае ки писарони Исроил ба Ӯ таъин карда буданд.wagБа ин сабаб он киштзор то имрӯз "Мазрааи хун" номида мешавад.2`]Ва машварат карда, ба ин пул киштзори кулолгарро барои қабристони ғарибон харида гирифтанд;a_;Лекин саркоҳинон сиккаҳои нуқраро гирифта, гуфтанд: «Инро ба ганҷинаи маъбад андохтан ҷоиз нест, чунки ин хунбаҳост».#^?Ва сиккаҳои нуқраро вай дар маъбад партофта, баромада рафт ва худро буғӣ карда кушт.J] Ва гуфт: «Ман гуноҳ кардам, ки Хуни бегуноҳро таслим кардам». Онҳо ба вай гуфтанд: «Ба мо чӣ? Худат медонӣ».o\WТаслимкунандаи Ӯ, Яҳудо, чун дид, ки Ӯро маҳкум карданд, пушаймон шуд ва сӣ сиккаи нуқраро ба саркоҳинон ва пирон гардонда дод,|[qВа Ӯро баста бурданду ба ҳоким Понтиюс Пилотус таслим карданд.IZ Чун бомдод расид, ҳамаи саркоҳинон ва пирони қавм дар бораи Исо машварат карданд, ки Ӯро ба қатл расонанд;Y%KВа Петрус суханони Исоро ба ёд овард, ки ба вай гуфта буд: «Пеш аз он ки хурӯс бонг занад, Маро се бор инкор хоҳӣ кард». Ва берун рафта, зор-зор гирист.EXJОн гоҳ вай ба савганду қасам хӯдан оғоз намуда, гуфт: «Он Одамро намешиносам». Ва дарҳол хурӯс бонг зад.{WoIПас аз муддате ҳозирон наздик омада, ба Петрус гуфтанд: «Дар ҳақиқат ту низ яке онҳо мебошӣ, зеро ки лаҳҷаи ту ба ин шаҳодат медиҳад».VwHВай бори дигар инкор карда, қасам хӯрд, ки Он Одамро намешиносад.fUEGВақте ки аз дарвоза берун мерафт, канизи дигаре вайро дида, ба онҳое ки дар он ҷо буданд, гуфт: «Ин ҳам бо Исои Носирӣ буд». T FЛекин вай дар назди ҳама инкор карда, гуфт: «Намедонам, ки ту чӣ мегӯӣ».QSEАммо Петрус дар берун, дар рӯи ҳавлӣ нишаста буд. Ва канизе назди вай омада, гуфт: «Ту низ бо Исои Ҷалилӣ будӣ».R{DВа мегуфтанд: «Эй Масеҳ, ба мо пайғамбарӣ кун, ки Туро кӣ задааст?»)QKCОн гоҳ ба сару рӯи Ӯ туф кардан гирифтанд, ва Ӯро мезаданд; баъзеҳо Ӯро торсакӣ мезадандuPcBЧӣ мулоҳиза доред?» Дар ҷавоб гуфтанд: «Сазовори марг аст».hOIAОн гоҳ саркоҳин ҷомаи худро даронда гуфт: «Ӯ куфр гуфт! Дигар ба шоҳидон чи ҳоҷат дорем? Инак, акнун шумо куфри Ӯро шунидед!N}@Исо ба вай гуфт: «Ту гуфтӣ; аммо Ман ба шумо мегӯям: пас аз ин Писари Одамро хоҳед дид, ки ба ямини қудрат нишаста, бар абрҳои осмон меояд».fME?Аммо Исо хомӯш монд. Ва саркоҳин ба Ӯ гуфт: «Туро ба Худои Ҳай қасам медиҳам, ба мо бигӯ, ки оё Ту Масеҳ, Писари Худо ҳастӣ?»?Lw>Ва саркоҳин бархоста, ба Ӯ гуфт: «Ҳеҷ ҷавоб намедиҳӣ? Ин чист ки инҳо бар зидди Ту шаҳодат медиҳанд?»DK=Гуфтанд: «Ӯ мегуфт: "Метавонам маъбади Худоро вайрон кунам ва дар зарфи се рӯз онро аз нав бино кунам"».RJ<Лекин наёфтанд; бо вуҷуди он ки бисёр шоҳидони козиб омада буданд, ҳеҷ наёфтанд. Ниҳоят, ду шоҳиди козиб омада,UI#;Саркоҳинон ва тамоми шӯрои пирон дар ҷустуҷӯи шаҳодати бардурӯғе бар зидди Исо буданд, то Ӯро ба қатл расонанд,H}:Лекин Петрус аз дур, то ҳавлии саркоҳин, аз пайи Ӯ равона шуд; ва ба даруни он даромада, бо хизматгорон нишаст, то ки анҷоми корро бубинад.eGC9Ва онҳое ки Исоро дастгир карданд, Ӯро назди саркоҳин Қаёфо оварданд, ки дар он ҷо китобдонон ва пирон ҷамъ омада буданд.OF8Лекин ин ҳама шуд, то ки навиштаҳои пайғамбарон ба амал ояд». Он гоҳ ҳамаи шогирдон Ӯро вогузошта, гурехтанд.E7Лекин ҳамон соат Исо ба мардум гуфт: «Гӯё бар зидди роҳзане шумо бо шамшеру таёқҳо берун омадаед, то Маро дастгир кунед, ҳар рӯз Ман назди шумо дар маъбад нишаста, таълим медодам, ва шумо Маро дастгир накардед.D)6Лекин дар он сурат Навиштаҳо чӣ гуна ба амал меояд, ки ҳамин тавр бояд бишавад?oCW5Ё гумон мекунӣ, ки алҳол наметавонам аз Падари Худ хоҳиш намоям, ки барои Ман зиёда аз дувоздаҳ фавҷ фриштагонро равона кунад?,BQ4Исо ба вай гуфт: «Шамшери худро ғилоф кун, зеро ҳар кӣ шамшер кашад, ба шамшер кушта шавад.nAU3Ва ногоҳ яке аз ҳамроҳони Исо даст оварда, шамшери худро аз ғилоф кашид ва ба ғуломи саркоҳин зада, гӯши вайро бурида партофт.e@C2Лекин Исо ба вай гуфт: «Эй рафиқ, барои чӣ омадӣ?» Ва онҳо наздик омада, дастҳои худро бар Исо андохтанд, ва Ӯро гирифтанд.?y1Ва дарҳол назди Исо омада, гуфт: «Ассалом, эй Устод!» Ва Ӯро бӯсид.?>w0Таслимкунандаи Ӯ ишорате ба онҳо дода, гуфта буд: «Ҳар киро бибӯсам, Ӯ Ҳамон аст, Ӯро дастгир кунед».=7/Ва ҳанӯз ки Ӯ сухан мегуфт, инак, Яҳудо, ки яке аз он дувоздаҳ буд, ва бо вай мардуми бисёре аз ҷониби саркоҳинон ва пирони қавм бо шамшеру таёқҳо омаданд.~<u.Бархезед, биравем: инак, он ки Маро таслим мекунад, наздик омад».5;c-Он гоҳ назди шогирдонаш омада, ба онҳо гуфт: «Шумо ҳанӯз мехобед ва истироҳат мекунед? Инак, соат расидааст, ва Писари Одам ба дасти гуноҳкорон таслим карда мешавад;:},Ва онҳоро гузошта, боз рафт ва бори сеюм бо ҳамон суханон дуо гуфт.v9e+Ва омада, боз онҳоро хуфта ёфт, зеро чашмонашон хоболуд буд.%8C*Бори дигар рафта, боз дуо кард ва гуфт: «Эй Падари ман! Агар мумкин набошад, ки ин коса, бе он ки онро бинӯшам, аз ман бигзарад, пас он чи иродаи Туст, бишавад».'7G)Бедор бошед ва дуо гӯд, то ба озмоиш дучор нашавед: рӯҳ бардам аст, лекин ҷисм нотавон».I6 (Ва назди шогирдонаш омада, онҳоро хуфта ёфт, ва ба Петрус гуфт: «Оё натавонистед соате бо Ман бедор бошед?+5O'Ва каме пештар рафта, рӯ ба замин афтод ва дуо карда, гуфт: «Эй Падари Ман! Агар мумкин бошад, ин коса аз Ман бигзарад; лекин на бо хоҳиши Ман, балки бо иродаи Ту».I4 &Ва ба онҳо гуфт: «Ҷони Ман то ба дараҷаи марговар маҳзун шудааст; дар ин ҷо бимонед ва бо Ман бедор бошед».3%%Ва Петрус ва ҳарду писари Забдойро бо Худ бурд; ва хеле маҳзун ва дилтанг шуд.n2U$Баъд аз ин Исо бо онҳо ба мавзее ки Ҷатсамонӣ номдошт, омад, ва ба шогирдонаш гуфт: «Дар ин ҷо бинишинед, то дар он ҷо дуо гӯям».Z1-#Петрус ба Ӯ гуфт: «Ҳатто агар бо Ту мурданам лозим ояд, Туро инкор намекунам». Ҳамаи шогирдон низ ҳамчунин гуфтанд.Z0-"Исо ба вай гуфт: «Ба ростӣ ба ту мегӯям, ки дар ҳамин шаб, пеш аз он ки хурӯс бонг занад, Маро се бор инкор хоҳӣ кард».5/c!Петрус дар ҷавоби Ӯ гуфт: «Агар ҳама дар ҳаққи Ту ба васваса афтанд ҳам, ман ҳаргиз намеафтам». j~v}}||'zyVxwwtv)uttJsSr>qypoo nlkj~iahPgfeKdycbaa:``?__5^)]\[[ZYXX3WVVOUUYTSSRQQ P9ONMLKK+==H<;N:_9877 6a644C332`110e/3.z--M,~+**)((b'&%%1$##<"!! }_qtv`X6 $ |/Rw+j=wsВа фармуд, ки барои роҳ ҳеҷ чизе бо худ, ҷуз асое, нагиранд: на тўрбае, на ноне, на пуле, на камарбанд,Xv)Пас он дувоздаҳро назди Худ хонда, ба ҷуфт-ҷуфт фиристодани онҳо оғоз намуд ва ба онҳо бар арвоҳи палид қурат дод.u-Ва аз беимонии онҳо дар ҳайрат афтод. Дар деҳоти он музофот гашта, таълим медод.NtВа дар он ҷо ҳеҷ мўъҷиза нишон дода натавонист, ҷуз он ки дастҳояшро бар чанд беморе ниҳода, онҳоро шифо дод.Ws'Лекин Исо ба онҳо гуфт:“Пайғамбар беқадр набошад, ҷуз дар зодгоҳи худ ва дар байни хешовандон ва дар хонаи худ“.Ar{„Оё ин ҳамон наҷҷор нест, ки писари Марьям ва  бародари Яъқуб, Йўсе, Яҳудо ва Шимъўн аст? Оё хоҳарони Ў ин ҷо дар байни мо намебошанд?“ Ва дар ҳаққи Ў ба васваса меафтоданд.q!Чун рўзи шанбе расид, дар куништ ба таълим додан оғоз намуд, ва бисьёр шунавандагон дар ҳайрат монда, мегуфтанд:“Аз куҷост дар Ў ин чизҳо? Чӣ ҳикматест, ки ба Ў ато шудааст ки чунин мўъҷизот аз дасти Ў содир мегардад?“ p Аз он ҷо баромада, ба зодгоҳи Худ омад, ва шогирдонаш аз ақиби Ў омаданд.:om+Ва Ў онҳоро сахт таъкид карда, фармуд, ки касе аз он огоҳ нашавад, ва гуфт, то хўроке ба вай диҳанд.$nA*Дарҳол духтар бархоста, равон шуд, зеро ки дувоздаҳсола буд. Онҳо дар ҳайрат монданд.>mu)Ва дасти духтарро гирифта, гуфт:“Талито-қуми“, ки маънояш ин аст:“Эй духтар, туро мегўям, бархез“.ylk(Ва онҳо бар Ў хандиданд, лекин Ў ҳамаро берун карда, бо падару модари духтар ва бо рафиқонаш ба ҳуҷрае ки духтар хобида буд, даромад.Yk+'Ва даромадан замон ба онҳо гуфт:“Чаро дар изтироб афтодаед ва гирья мекунед? Духтар намурдааст, балки хуфтааст“.Kj&Чун ба хонаи сардори куништ расид, азодоронро дар ҳолати изтироб дид, ки гирья ва навҳаи бисьёр мекарданд.#i?%Ва, ҷуз Петрус, Яъқуб ва Юҳанно бародари Яъқуб, касеро иҷозат надод, ки аз паяш равад.$hA$Аммо Исо ин суханонро шунида, ба сардори куништ гуфт:“Натарс, фақат имон овару бас“.]g3#Ў ҳанўз сухан мегуфт, ки аз хонаи сардори куништ омада гуфтанд:“Духтарат мурд; боз барои чӣ Устодро заҳмат медиҳӣ?“>fu"Ў ба вай гуфт:“Духтарам! Имонат туро шифо бахшид; ба саломатӣ бирав ва аз касалии худ дар амон бош“Se!Он зан, чун донист, ки ба вай чӣ ҳодиса рўй дод, тарсону ларзон омада, пеши Ў афтод ва тамоми ҳақиқатро ба Ў гуфт.d% Аммо Ў ба гирду пеш менигарист, то он занро, ки ин тавр амал кардааст, бубинад.GcШогирдонаш ба Ў гуфтанд:“Мебинӣ, ки мардум Туро фишор медиҳанд, ва мегўӣ’’Кист, ки Маро ламс кард?’’„sb_Дар айни замон Исо дар Худ ҳис кард, ки қуввае аз Ў берун рафт, ва ба мардум муроҷиат карда гуфт:“Кист, ки либоси Маро ламс кард?“(aIВа дарҳол чашмаи хуни вай хушк шуд, ва дар ҷисми худ ҳис кард, ки аз касалӣ шифо ёфтааст.v`eЗеро гуфт:“Агар лоақал либоси Ўро ламс кунам, шифо меёбам“_+Чун овозаи Исоро шунид, дар миёни он гурўҳ аз қафо омада, либоси Ўро ламс намуд;z^mВа азоби бисьёре аз табибони зиёд кашида ва ҳамаи дороии худро сарф карда, ҳеҷ фоидае надида буд, балки аҳволаш торафт бадтар мешуд,c]?Як зан ки дувоздаҳ сол боз гирифтори хунравӣ буд,\Пас бо вай равона шуд, ва мардуми бисьёре аз паи Ў рафта, Ўро фишор медоданд.j[MВа аз Ў хеле илтимос карда, гуфт:“Духтари ман дар ҳолати назъ аст; биё ва даст бар вай гузор, то шифо ёбад ва зиндагӣ кунад“.#Z?Ва инак яке аз сардорони куништ омад, ки Ёир ном дошт, ва чун Ўро дид, пеши пояш афтод,FYЧун Исо боз бо қаиқ ба он сўи баҳр гузашт, мардуми бисьёре назди Ў ҷамъ омаданд, ва Ў дар канори баҳр буд.dXAПас вай равона шуда, он чиро, ки Исо бо вай карда буд, дар Декаполис мавъиза кардан гирифт. Ва ҳама дар тааҷҷуб мемонданд.,WQАммо Исо иҷозат надод, балки ба вай гуфт:“Ба хона назди хешу табори худ бирав ва хабар деҳ аз он чи, ки Худованд бо ту кардааст, ва чӣ гуна ба ту раҳм намудааст“.VВа чун ба қаиқ савор шуд, он ки девона буд, аз Ў иҷозат пурсид, ки бо Ў бошад.lUQВа аз Ў илтимос карданд, ки аз ҳудуди онҳо берун равад.8TiКасоне ки дида буданд, саргузашти девонаро, ва он чиро, ки ба хукон рўй дод, ба онҳо нақл карданд.ySkВа назди Исо омада, он девонаро нишаста диданд, ки дар вай легион буд, ва либос пўшидааст ва ақлаш солим гаштааст; Ва ҳаросон шуданд.aR;Ва хукбонҳо давида рафтанду дар шаҳр ва дар деҳот онро нақл карданд. Ва мардуми барои дидани он моҷаро берун шитофтан.EQ Исо дарҳол ба онҳо иҷозат дод. Ва арвоҳи палид берун шуда, ба хукҳо даромаданд ва он гала аз баландӣ якбора ба баҳр ҷаст, ва онҳо қариб ду ҳазор буданд ва дар баҳр ғарқ шуданд.6Pe Ва ҳамаи девҳо аз Ў илтимос карда, гуфтанд:“Моро ба хукҳо равона кун, то дар онҳо дохил шавем“.iOK Ва дар чарогоҳи он кўҳҳо галаи бузуги хукҳо мечарид.N Ва аз Ў бисьёр илтимос мекарданд, ки онҳоро аз  он сарзамин берун накунад.+MO Ва аз вай пурсид:“Номи ту чист?“ Вай ҷавоб дод:“Номи ман легион аст, чунки мо бисьёрем“.{LoЗеро ки ба вай гуфта буд:“Эй рўҳи палид, аз ин шахс берун шав“.K}Ва бо овози баланд фарьёд зада, гуфт:“Туро бо ман чӣ кор аст, эй Исо, Писари Худои Таоло? Туро ба Худо қасам медиҳам, ки маро азоб надиҳӣ!“nJUЧун Исоро аз дур дид, давон-давон омада, ба Ў саҷда кард.+IOВа ҳамеша, рўзу шаб, дар кўҳҳо ва дар миёни гўрҳо фарьёд мекашид ва худро бо сангҳо мезад.H)Зеро ки борҳо вайро бо завлона ва занҷирҳо баста буданд, лекин занҷирҳоро канда ва завлонаҳоро шикаста буд, ва ҳеҷ кас наметавонист вайро ром кунад;&GEКи бошишгоҳи вай мағоки гўр буд, ва ҳеҷ кас наметавонист бо занҷир ҳам вайро бибандад;8FiЧун аз қаиқ берун омад, дарҳол касе ки рўҳи палид дошт, аз миёни гўрҳо баромада, бо Ў рў ба рў шуд,hE KПас ба он канори баҳр ба сарзамни ҷадариён расиданд.:Dm)Ва онҳо хеле ба ҳарос афтода, ба якдигар гуфтанд:“Ин кист, ки боду баҳр ҳам ба Ў итоат мекунанд?“.C(Ва ба онҳо гуфт:“Барои чӣ шумо чунин ҳаросонед? Чаро имон надоред?“VB%'Ў бархоста, бодро манъ кард ва ба баҳр гуфт:“Хомўш шав ва ором бош“ Бод хомўш шуд, ва оромии том барқарор гардид.aA;&Ва Ў дар ақиби қаиқ бар болине хуфта буд. Ўро бедор карда, гуфтанд:“Эй Устод, оё Туро парвое нест, ки мо ҳалок мешавем?“'@G%Ва тундбоди шадиде бархост, ва мавҷҳо ба қаиқ бармехўрд, ба тавре ки он пур аз об мешуд,K?$Онҳо мардумро ҷавоб дода, Ўро ҳамон тавре ки дар қаиқ буд, гирифтанд, ва чанд қаиқи дигар низ ҳамроҳи Ў буд.v>e#Бегоҳии ҳамон рўз ба онҳо гуфт:“Ба канори дигар бигзарем“.0=Y"Бе масал ба онҳо сухан намегуфт, лекин дар хилват ҳамаи маъноро ба шогирдони Худ мефаҳмонд.5<c!Ва бо ин гуна масалҳои бисьёр, ба қадре ки тавонои шунидан доштан, каломро ба онҳо баён мекард;.;U Лекин чун кошта шуд, месабзад ва аз ҳамаи наботот бузургтар мегардад ва шохаҳои  калон мерасонад, ба тавре ки мурғони ҳаво зери сояи он метавонанд паноҳ баранд.,:QМисли донаи хардалест: вақте ки ба замин кошта мешавад, хурдтарини тухмҳои рўи замин аст.!9;Ва гуфт:“Малакути Худоро ба чӣ монанд кунем ва бо кадом масал онро тасвир намоем?“"8=„Ва чун ҳосил расид, фавран досро ба кор меандозад, зеро ки вақти дарав расидааст“.17[„Зеро замин худ аз худ бор меоварад, аввал майса, баъд хўша, пас аз он донаи пурра дар хўша;„&6E„Ва шабу рўз бихобаду бархезад, ва тухм чӣ гуна сабзаду нашъунамо ёбад, вай надонад;„5yВа гуфт:“Малакути Худо монанди касест, ки тухм бар замин пошад,“74g„Зеро, ҳар кӣ дорад, ба вай дода шавад; ва ҳар кӣ надорад, аз вай он чи низ дорад, гирифта шавад“.3Ва ба онҳо гуфт:“Пайхас кунед, ки чӣ мешунавед: бо кадом андоза, ки чен кунед, ба шумо чен карда шавад ва ба шумо, ки мешунавед, боз ҳам биафзояд“.L2Ҳар кӣ гўши шунаво дорад, бишнавад!“(1I„Зеро чизи ниҳоне нест, ки ошкор нагардад; ва ҳеҷ чизи махфие набошад, ки зуҳур наояд“.R0Ва ба онҳо гуфт:“Оё шамъро меоваранд, то зери зарфе ё кате гузоранд? Оё на аз барои он ки ба шамъдон гузоранд?“ /Ва кошташудагон дар хоки нағз касоне мебошанд, ки каломро шунида, қабул мекунанд, ва бор меоваранд, баъзе сӣ баробар, баъзе шаст ва баъзе сад“.V.%Андешаҳои дуньёӣ, ҳирси сарват ва ҳаваси чизҳои дигар дохил шуда, каломро пахш мекунанд, ва он бесамар мегардад. -Кошташудагон дар миёни хорҳо касоне мебошанд, ки чун каломро бишнаванд,k,OЛекин дар худ реша надоранд ва ноустуворанд, ва чун аз боиси калом азияте ё таъқиботе рўй диҳад, дарҳол ба васваса меафтанд.J+ Ҳамчунин кошташудагон дар санглох касоне мебошанд, ки чун каломро бишнаванд, дарҳол онро қабул мекунанд,(*IКошташудагон дар канори роҳ касоне мебошанд, ки дар онҳо калом кошта мешавад, ва чун шуниданд, дарҳол шайтон омада, каломи кошташударо аз дили онҳо мерабояд.6)gКоранда каломро мекорад.&(E Ва ба онҳо гуфт:“Оё ин масалро намаҳмидед? Пас чӣ тавр дигар масалҳоро хоҳед фаҳмид?“2'] Ба тавре ки онҳо бо чашмҳои худ нигоҳ мекунанд, вале намебинанд,бо гўшҳои худ мешунаванд, вале намефаҳманд, мабодо руҷўъ кунанд, ва гуноҳҳои онҳо омурзида шавад“.t&a Ва ба онҳо гуфт:“Ба шумо донистани асрори Малакути Худо ато шудааст, лекин ба онҳое ки дар берунанд, ҳама чиз бо масалҳо мешавад,/%W Вақте ки танҳо монд, ҳозирон бо якҷоягии он дувоздаҳ нафар шарҳи ин масалро аз Ў пурсиданд.k$O Ва ба онҳо гуфт:“Ҳар ки гўши шунаво дорад, бишнавад“.s#_Қадаре дар хоки нағз афтод ва самара дод, ки он сабзид ва нашъунамо ёфт, ва бор овард, баъзе сӣ баробар, баъзе шаст ва баъзе сад.“.#"?Қадаре дар миёни хорҳо афтод, ва хорҳо қад кашида онро пахш карданд, ва самаре надод;!{Чун офтоб баромад, пажмурда шуд ва ,аз баски реша надошт, хушк шуд;6 eҚадаре бар санглох афтод, дар ҷое ки хок бисьёр набуд, ва бо тези сабзид, зеро ки хок умқ надошт;%CВа чун тухм мепошид, қадаре дар канори роҳ афтод, ва парандагон омада, онро барчиданд;s_„Гўш диҳед, инак корандае барои пошидани тухм берун рафт;%Ва бо масалҳо онҳоро чизҳои бисьёр меомўхт ва дар таълими Худ ба онҳо мегуфт:^ 7Ва боз дар канори баҳр ба таълим додан шурўъ намуд; ва мардуми бисьёр назди Ў ҷамъ омаданд, ба тавре ки Ў ба қаиқ даромада, дар баҳр қарор гирифт, ва тамоми мардум дар канори баҳр мистоданд.3#Зеро ҳар кӣ хости Худоро ба ҷо оварад, ҳамон кас бародару хоҳару модари Ман аст“.4a"Ва ба онҳое ки гирди Ў нишаста буданд, назар афканда, гуфт:“Инак модари Ман ва бародарони Ман;w!Ва ба онҳо ҷавоб дода, гуфт:“Кист модари Ман ва бародарони Ман?“c? Дар гирди Ў мардум нишаста буданд. Ва ба Ў гуфтанд:“Инак модари Ту ва бародарони Ту дар берун истода, Туро металабанд“.2]Модар ва бародарони Ў омада, дар берун истоданд ва ба Ў касеро фиристода, Ўро талаб намуданд.OЗеро ки гуфтанд:“Ў рўҳи палид дорад“.>uЛекин ҳар ки ба Рўҳулқудс куфр гўяд , то абад омурзида нашавад, баалки ба азоби абадӣ маҳкум гардад.KБа ростӣ ба шумо мегўям: ҳамаи гуноҳҳои фарзандони одам ва ҳар гуна куфр, ки гуфта бошад, омурзида мешавад;(IҲеҷ кас наметавонад ба хонаи шахси зўроваре даромада, чизҳои вайро ғорат кунад, бе он ки аввал он зўроварро бибандад, ва пас аз  он хонаи вайро ғорат мекунад.hIВа агар шайтон бар зидди худ ба қиём бархоста, аз ҳам ҷудо шуда бошад, вай устувор истода наметавонад, балки ҳалок мешавад. 9Ва агар хонае бар  зидди худ аз ҳам ҷудо шавад, он хона устувор истода наметавонад;,QАгар салтанате бар зидди худ аз ҳам ҷудо шавад, он салтанат устувор истода наметавонад“;NПас онҳоро наздаш талабида, ба онҳо бо масалҳо сухан гуфт:“Чи гуна метавонад шайтон шайтонро берун кунад?“jMКитобдононе ки аз Ерусалим омада буданд, мегуфтанд, ки Ў Баал-Забул дорад ва ба воситаи калони девҳо девҳоро берун мекунад.> uВа хешовандони Ў, чун шуниданд, барои дастгир кардани Ў омаданд, зеро мегуфтанд, ки Ў бехуд шудааст.N Ва чун ба хонае даромаданд, боз мардум фароҳам омаданд, ба дараҷае ки онҳо фурсати нон хўрдан ҳам надоштанд.P Ва Яҳудои Исқарьют, ки Ўро таслим кард.. UВа Яндриёс ва Филиппус ва Барталамо ва Матто ва Тумо ва Яъқуб ибни Ҳалфой ва Шимъўни ҚанноC Ва Яъқуб ибни Забдой ва Юҳанно бародари Яъқубро, ки ба онҳо Бўнарҷис, яъне „писарони раъд“ ном ниҳод;Y+Ва таъин кард Шимъўнро, ки Петрус ном ниҳод;%Ва онҳоро қудрати он бошад, ки беморонро шифо диҳанд ва девҳоро берун кунанд.+OВа дувоздаҳ нафарро таъин кард, ки ҳамроҳи Ў бошанд, то ки онҳоро барои мавъиза фиристад,;o Пас аз он бар фарози кўҳе баромада, ҳар киро, ки хост, назди Худ даъват намуд; онҳо назди Ў омаданд.s_ Лекин Ў онҳоро сахт таъкид мекард, ки Ўро шўҳрат надиҳанд.C Ва авроҳи палид, чун Ўро медиданд, пешаш меафтиданд ва фарьёдзанон мегуфтанд:“Ту Писари Худо ҳастӣ“.I  Зеро бисьёр касонро Ў шифо дода буд, бинобар ин ҳар киро захме буд, назди Ў мешитофтанд, то Ўро ламс кунад.R Ва ба шогирдони Худ фармуд, ки ба сабаби бузургии издиҳом қаиқе барои Ў муҳайё бошад, то ки Ўро фишор надиҳанд.r]Ва аз Ерусалим, Адўм ва он тарафи Ўрдун ва аз музофоти Сўр ва Сидўн издиҳоми бузурге, чун амалиёти Ўро шуниданд, назди Ў омаданд.DЛекин Исо бо шогирдонаш сўи баҳр омад, ва мардуми бисьёре аз Ҷалил ва     Яҳудо аз паи Ў равона шуданд,?~wФарисиён фавран берун рафта, бо ҳиродиён дар ҳаққи Ў машварат намуданд, ки чӣ тавр Ўро ҳалок кунанд.}Ва ба онҳо бо ғазаб назар афканда ва аз сахтдилиашон маҳзун гашта, ба он одам гуфт:“Дасти худро дароз кун“. Чун дароз кард, дасташ шифо ёфт.| Ва ба онҳо гуфт:“Дар рўзи шанбе кадом кор ҷоиз аст-некӣ кардан, ё бадӣ кардан? Ҷонеро наҷот додан, ё ҳалок кардан?“ Лекин онҳо хомўш монданд._{7Пас ба Марди дастхушк гуфт:“Дар миёнҷо биист“$zAВа аз паи Ў мепоиданд, ки шояд вайро дар рўзи шанбе шифо диҳад, то ки Ўро айбдор кунад.y Ва боз ба куништ даромад; дар он ҷо одаме буд, ки дасти хушкшудае дошт.mxS„Бинобар ин Писари Одам оғои рўзи шанбе низ мебошад“. wБа онҳо гуфт:“Шанбе барои инсон муқарар шудааст, на инсон барои шанбе“;v7Чӣ гуна вай дар айёми Абьёти саркоҳин ба хонаи Худо даромада, нони тақдимро хўрд, ки хўрдани он, ҷуз коҳинон, ба касе раво набуд, ва ба ёрони худ низ дод?“\u1Ў ба онҳо гуфт:“Магар ҳаргиз нахондаед, ки Довуд дар эҳтиёҷмандӣ чӣ кард, ҳангоме ки вай ва ёронаш гурусна буданд?“'tGФарисиён ба Ў гуфтанд:“Бубин, онҳо дар рўзи шанбе кореро чаро мекунанд, ки раво нест?“NsВа чунин воқеъ шуд, ки Ў рўзи шанбе аз киштзор мегузашт, ва шогирдонаш дар аснои роҳ ба хўшачинӣ сар карданд.Tr!„Ва ҳеҷ кас шароби навро ба машки кўҳна намеандозад: зеро шароби нав машкро медарад, шароб ҳам мерезад, машк ҳам талаф мешавад; балки шароби навро дар машки нав андохтан лозим аст“.yqk„Ҳеҷ кас ба ҷомаи кўҳна аз матои нав ямоқ намемонад: зеро ямоқи нав аз чизи кўҳна ҷудо шуда, ҷои даридаи он боз ҳам бадтар мешавад“.,pQ„Лекин айёме хоҳад расид, ки домод аз онҳо гирифта шавад, ва дар он айём рўза хоҳанд дошт. oИсо ба онҳо гуфт:“Оё аҳли кўшки никоҳ, модоме ки домод бо онҳост, рўза дошта метавонанд? То даме ки домод бо онҳост, наметавонанд рўза доранд“;n+Шогирдони Яҳьё ва фарисиён рўза медоштанд. Ва назди Ў омада гуфтанд:“Чаро шогирдони Яҳьё ва фарисиён рўза медоранду шогирдони Ту рўза намедоранд?“)mKИсо ин гапро шунида, ба онҳо гуфт:“На тандурустон, балки беморон ба табиб ҳоҷат дорад. Ман омадаам, ки на одилонро, балки гуноҳкоронро ба тавба даъват кунам“.(lIЧун китобдонон ва фарисиён диданд, ки Ў бо боҷгирон ва гуноҳкорон хўрок мехўрад, ба шогирдонаш гуфтанд:“Чаро Ў бо боҷгирон ва гуноҳкорон мехўраду менўшад?“3k_Ва ҳангоме ки Ў дар хонаи вай нишаста буд, бисьёре аз боҷгирон ва гуноҳкорон низ бо Исо ва шогирдонаш менишастанд; зеро ки бисьёр буданд, ва Ўро пайравӣ менамуданд.wjgҲангоми рафтанаш Левӣ ибни Ҳалфойро дид, ки дар боҷгоҳ нишастааст, ба вай гуфт:“Аз паи Ман биё“ Вай бархоста, аз  паи Ў равона шуд.i) Ва боз ба канори баҳр рафт; мардум ба назди Ў омаданд, ва Ў онҳоро таълим медод.?hw Вай дарҳол бархост ва бистари худро бардошта, дар пеши назари ҳама равона шуд, ба тавре ки ҳама ҳайрон шуданд ва Худоро сипоскунон гуфтанд:“Мисли инро ҳаргиз надидаем“. g „Ба ту мегўям: бархез, бистари худро бардор ва ба хонаи худ равона шав“.Af{ „Лекин то бидонед, ки Писари Одам дар рўи замин қудрати омурзидани гуноҳҳоро дорад“-ба мафлуҷ гуфт:e „Кадомаш осонтар аст: ба мафлуҷ гуфтани он ки ‘‘гуноҳҳои ту омурзида шуд’’, ё гуфтани он ки’’бархез, бистари худро бардор ва равона шав’’?“sd_Исо дарҳол бар тибқи рўҳи Худ дарьёфт, ки онҳо чунин андеша доранд, ва ба онҳо гуфт:“Барои чи дар дили худ ин тавр андеша доред?“&cEКи“чаро Ў ин тавр куфр мекунад? Ҷуз Худои ягона кист, ки гуноҳҳоро омурзида тавонад?“bБаъзе китобдонон, ки дар он ҷо нишаста буданд, дар дили худ андеша доштанд,a1Чун Исо имони онҳоро дид, ба мафлуҷ гуфт:“Эй фарзанд, гуноҳҳои ту омурзида шуд“.G`Ва чун ба сабаби бисьёрии мардум ба Ў наздик омада натавонистанд, боми он ҷоеро, ки Ў буд, кушода шикоф карданд ва бистареро, ки мафлуҷ дар болояш хобида буд, поён фуроварданд.}_sВа назди Ў бо мафлуҷе омаданд, ки вайро чор кас бардошта буданд;U^#Дарҳол мардуми бисьёр ҷамъ омаданд, ба андозае ки назди дари хона низ дигар ҷой набуд; ва Ў ба онҳо сухан мегуфт.] Пас аз чанд рўз Ў боз ба Кафарнаҳум омад; овоза шуд, ки Ў дар хона аст. \ -Лекин вай берун рафта, ин воқеаро овоза ва нақл кардан гирифт, ба дараҷае ки Ў дигар ошкоро ба шаҳр даромада наметавонист, балки берун аз шаҳр дар ҷойҳои хилват рўз мегузаронд. Ва мардум аз ҳар сў назди Ў меомаданд.<[ s,Ва ба вай гуфт:“Зинҳор, ба касе чизе магў, балки рафта худро ба коҳин нишон деҳ ва ба бадали пок шудани худ он чи Мусо фармудааст, тақдим кун, то ба онҳо шаҳодате гардад“.`Z ;+Ва ба вай чашм ало карда, дарҳол аз Худ дур намудY *Баъд аз ҳамин сухан махав дарҳол аз баданаш нест шуду вай пок гардид.3X a)Исоро бар вай раҳм омад, дасти Худро дароз карда, вайро ламс намуд ва гуфт:“Мехоҳам, пок шав!“'W I(Махавие назди Ў омада, зорӣ кард ва зону зада гуфт:“Агар хоҳӣ, метавонӣ маро пок кунӣ“.V 5'Ва Ў дар тамоми Ҷалил дар куништҳои онҳо мавъиза менамуд ва девҳоро берун мекард.eU E&Ў ба онҳо гуфт:“Ба деҳоту шаҳрҳои наздик биравем, то ки Ман дар он ҷо низ мавъиза кунам, зеро ки Ман барои ҳамин омадаам“. ~}|{zzy'xwSvuvtws'rgqpoo*n.mlkkGjBihRgsfneeCdccebb}aa`_T^]\\j[[rZY,XWVUTSNRQPONNMMZLKKaJIHHaGGTFEEDaC|BB/A@@?I>>=D|u Ва онҳо ин суханонро дар ёд дошта, аз якдигар мепурсиданд, ки аз мурдагон эҳьё шудан чӣ маънӣ дорад?]{3 Чун аз кўҳ мефуромаданд, Исо таъкид намуд, ки то Писари Одам аз мурдагон эҳьё нашавад, он чи дидаанд, ба касе нагўянд.z Баногоҳ, чун ба атрофи худ нигаристанд, касеро ҷуз Исо назди худ надиданд.kyO Ва абре пайдо шуда, бар онҳо соя андохт, ва овозе аз даруни абр баромад, ки мегуфт:“Ин Писари Маҳбуби Ман аст; Ўро бишнавед“._x7 Зеро намедонист, чӣ гўяд: чунки ҳаросон буданд.|wq Он гоҳ Петрус ба Исо гуфт:“Эй Устод! Дар ин ҷо будани мо некўст; пас се чодар месозем: яке барои Ту, яке барои Мусо ва яке барои Ильёс“.{vo Ва Ильёс бо Мусо ба онҳо намоён шуда, бо Исо гуфтугў мекарданд.Ou Либосаш дурахшон ва чун барф бағоят сафед шуд, ки дар рўи замин ҳеҷ шустагаре наметавонад чунин сафед кунад.t Ва баъд аз шаш рўз Исо Петрус, Яъқуб ва Юҳанноро ҳамроҳи Худ бурд ва онҳоро танҳо ба кўҳи баланде баровард ва дар пеши назари онҳо дигаргун шуд:+s Q Ва ба онҳо гуфт:“Ба ростӣ ба шум мегўям: аз истодагон дар ин ҷо баъзе ҳастанд, ки то Малакути Худоро, ки бо қурат меояд, набинанд, зоиқан маргро нахоҳанд чашид“.Wr'&„Зеро, ҳар кӣ дар ин насли зинокор ва осӣ аз Ман ва аз суханони Ман шарм кунад, Писари Одам низ, ҳангоме ки бо фароштагони муқаддас дар ҷалоли Падари Худ меояд, аз вай шарм хоҳад кард“.jqM%„Ё ки одамизод ба ивази ҷони худ чӣ фидияе медиҳад?“Ap{$„Зеро ба одам чӣ фоида дорад, ки агар вай тамоми дуньёро ба даст оварад ва ба ҷони худ зиён расонад?“oy#„Зеро ҳар кӣ ҷони худро раҳонидан хоҳад, онро барбод медиҳад; ва ҳар кӣ ҷони  худро дар роҳи Ман ва Инҷил барбод диҳад, онро мераҳонад“$nA"Пас мардумро бо шогирдонаш назди Худ хонда, гуфт:“Ҳар кӣ хоҳад аз ақиби Ман биёяд, бояд хештанро инкор карда ва салиби худро бардошта, Маро пайравӣ намояд:Nm!Лекин Ў баргашта, ба шогирдонаш нигарист ва Петрусро манъ карда, гуфт:“Эй шайтон, аз Ман дур шав, зеро ту на дар бораи амру наҳйи Худо, Худо, балки аз чизҳои инсонӣ андеша мекунӣ“.&lE Чун ин суханро ошкоро мегуфт, Петрус Ўро ба як сў бурда, ба эътироз кардан шурўъ намуд.NkОн гоҳ ба таълими онҳо оғоз намуда, гуфт, ки“Писари Одам бояд бисьёр азоб кашад ва аз тарафи пирон, саркоҳинон ва китобдонон рад карда ва кушта шавад ва пас аз се рўз эҳьё шавад“.yjkПас ба онҳо таъин кард, ки дар бораи Ў ба ҳеҷ кас гап назананд.i/Ў ба онҳо гуфт:“Шумо Маро кӣ мегўед?“ Петрус ҷавоб дода, гуфт:“Ту Масеҳ ҳастӣ“.ghGОнҳо ҷавоб доданд:“Мегўянд, ки Яҳьёи Таъмиддиҳандаӣ; баъзе мегўянд, ки Ильёсӣ; ва баъзе мегўянд, ки яке аз пайғамбаронӣ“.dgAВа Исо бо шогидонаш ба қасабаҳои Қайсарияи Филиппус рафт. Дар аснои роҳ аз шогирдонаш пурсид:“Мардум Маро кӣ мегўянд?“.fUПас вайро ба хонааш фиристода, гуфт:“Дохили қасаба нашав ва дар он ҷо ба касе нақл накун“.ce?Он гоҳ дастҳояшро бори догар бар чашмони вай гузошта, фармуд, ки назар афканад. Вай шифо ёфт ва ҳама чизро ба хубӣ бидид.d}Вай назар афканда, гуфт:“Одамонро хиромон чун дарахтон мебинам“.cwЎ дасти кўрро гирифта, вайро аз қасаба берун бурд ва ба чашмони вай туф карда, дастҳои Худро бар вай гузошт ва пурсид:“Оё чизе мебинӣ?“b1Чун ба Байт-Сайдо омад, кўреро назди Ў оварда, зорӣ намуданд, ки вайро ламс кунад.LaБа онҳо гуфт:“Пас чаро намефаҳмед?“[`/„Ва ҳангоме ки ҳафт нонро барои чор ҳазор нафар пора кардам, чанд сабад пур аз пораҳо бардоштед?“ Гуфтанд:“ҳафт“.g_G„Ҳангоме ки панҷ нонро барои панҷ ҳазор нафар пора кардам, чанд сабад пур аз пораҳо бардоштед?“Ба Ў гуфтанд:“Дувоздаҳ“. ^„Чашм дореду намебинед? Гўш дореду намешунавед? Ва дар хотир надоред?“ ]Исо инро дарьёфта, ба онҳо гуфт:“Чаро муҳокима мекунед, ки нон надоред? Оё ҳанўз нафаҳмидаед ва дарк накардаед? Оё то ҳол дили шумо сахт аст?“\-Онҳо бо якдигар муҳокима ронда, мегуфтанд:“Ин аз он сабаб аст, ки нон надорен“.J[ Ў онҳоро огоҳ карда, гуфт:“Бохабар бошед, аз хамитуруши фарисиён ва аз хамиртуруши Ҳиродус ҳазар кунед“.Z%Онҳо нон гирифтанро фаромўш карднанд ва бо худ дар қаиқ ҷуз як нон надоштанд.Y Пас онҳоро гузошта, боз ба қаиқ савор шуд ва ба соҳили дигар гузашт.jXM Ў, аз дил оҳе кашида, гуфт:“Чаро ин насл аломате талаб мекунад? Ба ростӣ ба шумо мегўям: аломате ба ин насл ато нахоҳад шуд“.=Ws Фарисиён берун омада, бо Ў ба мунозира даромаданд ва Ўро озмуда, аломати осмонӣ аз Ў талаб карданд.V} Дарҳол бо шогирдонаш ба қаиқ савор шуда, ба ҳудуди Далмонуто омад.yUk Хўрандагон қариб чор ҳазор нафар буданд. Ва онҳоро ҷавоб дод.T5Онҳо хўрда сер шуданд; ва аз пораҳои боқимонда ҳафт сабадро пур карда бардоштанд.+SOВа чанд моҳии майда низ дошанд; онҳоро низ, баракат дода, фармуд, ки пеши ҷамоат гузоранд./RWПас ҷамоатро фармуд, ки бар замин бинишинанд; ҳафт нонро гирифта, бо изҳори шукргузорӣ пора кард ва ба шогирдонаш дод, то пеши ҷамоат гузоранд; ва онҳо гузоштанд.lQQАз онҳо пурсид:“Чандто нон доред?“ Гуфтанд:“Ҳафтто“3P_Шогирдонаш ба Ў ҷавоб доданд:“Аз куҷо касе метавонад дар ин биёбон онҳоро аз нон сер кунад?“]O3Агар онҳоро гурусна ба хонаҳошон ҷавоб диҳам, дар роҳ бемадор хоҳанд шуд, зеро ки баъзе аз онҳо аз роҳи дур омадаанд.7NgБа ин мардум дилам месўзад, зеро ки се рўз боз назди Ман мебошанд ва барои хўрдан чизе надоранд;gM IДар он рўзҳо, ки боз мардуми бисьёре ҷамъ омада буданд ва барои хўрдан чизе надоштанд, Исо шогирдони Худро пеш хонда, гуфт:GL%Ва бағоят ҳайрон монда, мегуфтанд:“Ҳар корро нағз мекунад: карҳоро шунаво ва гунгҳоро гўё мегардонад“.WK'$Ва ба онҳо таъин кард, ки ба касе хабар надиҳанд. Лекин ҳарчанд ба онҳо таъин мекард, онҳо бештар овоза мекарданд. J#Дарҳол гўшҳояш кушода ва гиреҳи забонаш яла шуда, ба дурустӣ сухан гуфт.I#"Ва ва ба осмон нигариста, оҳе кашид ва ба вай гуфт:“Ифатаҳ“, яъне „Воз шав“.MH!Вайро аз миёни ҷамоат ба хилват бурда, ангушти Худро дар гўшҳои вай ниҳод ва туф карда, забонашро ламс кард;BG} Назди Ў якеро оварданд, ки гўши кар ва лакнати забон дошт, ва илтимос карданд, ки даст бар вай гузорад.4FaБоз аз ҳудуди Сўр ва Сидўн баромада, Ў ба воситаи ҳудуди Декаполис сўи баҳри Ҷалил равона шуд.EЧун зан ба хонаи худ омад, девро беруншуда ва духтарро бар бистар хуфта ёфт. D Ба вай гуфт:“Аз барои ин суханат бирав, ки дев аз духтарат берун шуд“.uТамоми ин чизҳои бад аз дарун пайдо шуда, одамро палид мекунанд.=%Дуздӣ, тамаъ, кина, макр, ҳирс, чашми бад, куфр, ғурур ва ҷаҳолат пайдо мешавад.p<YЗеро ки аз даруни дили одам хаёлоти бад, зино, фисқ, қатл,q;[Баъд гуфт:“Он чи аз одам берун ояд, одамро нопок месозад;h:I„Зеро ба даруни дилаш намедарояд, балки ба шикамаш меравад ва аз он хориҷ мешавад, ва ба ин сурат ҳар хўрок пок мегардад“.v9eЎ ба онҳо гуфт:“Оё шумо низ бефаҳм ҳастед? Оё намедонед, ки ҳар чизе аз берун ба даруни одам дарояд, наметавонад вайро нопок кунад?"8=Ва чун аз назди ҷамоат ба хона даромад, шогирдонаш маънии ин масалро аз Ў пурсиданд.I7 Ҳар кӣ гўши шунаво дорад, бишнавад!6„Чизе нест, ки аз берун ба даруни одам даромада, вайро палид карда тавонад; балки чизе ки аз дарунаш баромада бошад, одамро палид мекунад“.55Ва он ҷамоатро назди Худ даъват намуда, гуфт:“Ҳама ба Ман гўш диҳед ва бифаҳмед“.o4W Дар айни ҳол каломи Худоро бо ривояти худ, ки ҷори сохтаед, бартараф менамоед; ва бисьёр расмҳои монанди инро ба ҷо меоваред“.3 Ва баъд аз ин намегузоред, ки вай барои падар ё модари худ ягон чиз кунад,d2A Лекин шумо мегўед:’’Ҳар гоҳ касе ба падар ё модари худ гўяд:“Он чи аз ман нафъ ёбӣ, қурбон, яъне ҳадия барои Худост“‘‘q1[ Зеро Мусо гуфтааст’’Падару модари худро иззат намо’’ Ва:’’Ҳар ки падар ё модари худро дашном диҳад, албатта ҳалок гардад’.?0w Ва ба онҳо гуфт:“Оё хуб аст, ки шумо ҳукми Худоро ботил мекунед, то ки ривояти худро риоя менамоед?“//Зеро шумо ҳукми Худоро як сў гузошта, ривоятҳои инсониро, монанди шустани кўзаҳо ва пиёлаҳо, нигоҳ медоред ва бисьёр расмҳои дигарро ба ҷо меоваред“.,.QПас Маро бар абас парастиш мекунанд, зеро ки таълиму аҳкоми инсониро таълим медиҳанд’’.`-9Ў ба онҳо ҷавоб дода гуфт:“Ишаъё дар бораи шумо, эй риёкорон, некў пайғом додааст, чунон ки навишта шудааст:’’Ин мардум бо лабони худ Маро парастори мекунанд, лекин дилашон аз Ман дур аст;,!Пас фарисиён ва китобдонон аз Ў пурсиданд:“Чаро шогирдони Ту ба ривоятҳои муршидон пайрави намекунанд, балки бо дастҳои ношушста нон мехўранд?“ +Ва чун аз бозорҳо оянд, то нашўянд чизе намехўранд.Ва бисьёр расмҳои дигар ҳаст, ки нигоҳ медоранд; монанди шустани пиёлаҳо, кўзаҳо ва курсиҳо.p*YЗеро ки фарисиён ва ҳамаи яҳудиён ба ривоятҳои муршидон пайравӣ намуда, то дастҳои худро бодиққат нашўянд, хўрок намехўрданд;=)sВа чун диданд, ки баъзе шогардони Ў бо дастҳои нопок , яъне ношуста, нон мехўранд, сарзаниш карданд.( +Фарисиён ва баъзе китобдонон, ки аз Ерусалим омада буданд, назди Ў ҷамъ шуданд;d'A8Ва ба ҳар ҷо, ки Ў ба қасабаҳо ё шаҳрҳо ё деҳкадаҳо меомад, беморонро дар сари гузар мегузоштанд ва аз Ў илтимос менамуданд, ки фақат домани ҷомаи Ўро ламс кунанд; ва ҳар кӣ ламс кард, шифо ёфт.Z&-7Ва сар то сари он музофот шитофтанд ва беморонро бар тахтаҳо ниҳода, ба ҳар ҷо, ки мешуниданд Ў он ҷост, меоварданд.i%K6Чун аз қаиқ баромаданд, дарҳол мардум Ўро шинохтанд.$ 5Ва аз баҳр гузашта, ба сарзамини Ҷинесор омаданд ва лангар андохтанд.#4Зеро ки мўъҷизаи нонро дарк накарда буданд, чунки дилашон сахт буд.I" 3Ва назди онҳо ба қаиқ даромад; бод низ сокит шуд. Ва онҳо бениҳоят дар ҳайрат афтоданд ва тааҷҷуб карданд.W!'2Зеро ки ҳама Ўро дида, ҳаросон шуданд. Дарҳол Ў ба онҳо хитоб карда, гуфт:“Ором бошед; ин Манам, ҳаросон нашавед“.6 e1Онҳо чун Ўро диданд, ки бар баҳр қадам мезанад, гумон карданд, ки ин шабаҳ аст, ва фарьёд заданд.)K0Ва онҳоро дар рондани қаиқ бемаҷол дид, зеро ки боди мухолиф мевазид; наздикии поси чоруми шаб бар баҳр қадам зада назди онҳо омад, ва мехост аз онҳо бигзарад.y/Шомгоҳон қаиқ ба миёнаи баҳр расида буд, ва Ў танҳо бар хушкӣ буд.w.Ва чун онҳоро ҷавоб дод, барои дуо гуфтан ба фарози кўҳе баромад.r]-Дарҳол Ў шогирдонашро фармуд, ки ба қаиқ савор шуда, пеш аз Ў ба он соҳил сўи Байт-Сайдо равона шаванд, то Ў мардумро ҷавоб диҳад.c?,Хўрандагони нон тақрибан панҷ ҳазор мард буданд.w+Ва аз пораҳои нон ва моҳӣ дувоздаҳ сабадро пур карда бардоштанд;7i*Ҳама хўрданду сер шуданд;0Y)Ў панҷ нону ду моҳиро гирифта ва ба осмон нигариста, баракат дод ва пора карда, ба шогирдонаш дод, то пеши ҷамоат гузоранд. Ду моҳиро низ ба ҳамаи онҳо тақсим кард.mS(Пас қатор -қатор, саднафара ва панҷоҳнафара нишастанд.oW'Он гоҳ фармуд, ки ҳамаро даста-даста бар сабза шинонанд.5c&Аз онҳо пурсид:“Чандто нон доред? Рафта бинед“. Онҳо дарьёфта, гуфтанд:“Панҷ нон ва ду моҳӣ“.{%Ў дар ҷавобашон гуфт:“Шумо ба онҳо хўрок диҳед“. Ба Ў гуфтанд:“Магар мо рафта, ба дусад динор нон бихарем ва барои хўрдани онҳо диҳем?“[/$„Инҳоро ҷавоб деҳ, то ки ба қасабаю музофоти ин деҳот рафта, барои худ ноне бихаранд; зеро ки ҳеҷ хўроке надоранд“.I #Азбаски вақт хеле гузашта буд, шогирдонаш назди Ў омада гуфтанд:“Ин ҷо ҷои хилват аст, вақт ҳам дер шуд;„7"Исо берун омада, анбўҳи мардумро дид ва ба онҳо раҳмаш омад, зеро онҳо мисли гўсфандоне буданд, ки чўпон надоштанд; ва онҳоро бисьёр таълим додан гирифт.{!Чун мардум онҳоро диданд, бисьёре онҳоро шинохтанд, аз ҳамаи шаҳрҳо пиёда ба он сў шитофтанд ва аз онҳо пеш гузашта, назди Ў ҷамъ шуданд.dA Пас ба танҳоӣ бо қаиқ ба ҷои хилват равона шуданд.!;Ў ба онҳо гуфт:“Шумо ба танҳоӣ ба ягон ҷои хилват биравед ва каме истироҳат кунед“ Зеро омаду рафт чунон бисьёр буд, ки фурсати нон хўрдан ҳам надоштанд.? wҲаввориён назди Исо ҷамъ омада, ҳар он чиро, ки ба ҷо оварда ва таълим дода буданд, ба Ў нақл карданд. !Чун шогирдонаш шуниданд, омада, ҷасади вайро бардошта бурданду гўр карданд.x iҶаллод рафта, дар зиндон каллаи вайро аз тан ҷудо кард ва бар табақе ниҳода овард ва ба духтар дод, ва духтар онро ба модари худ дод. Дарҳол подшоҳ ҷаллодеро фиристода, фармуд, ки каллаи вайро биёрад;n UПодшоҳ басе ғамгин шуд; лекин барои поси савгандаш ва барои ононе ки ҳамроҳаш нишаста буданд, хоҳиши вайро рад кардан нахост.c?Вай дарҳол назди подшоҳ шитофт ва гуфт:“Мехоҳам каллаи Яҳьёи Таъмиддиҳандаро ҳамин дам дар табақе ба ман ҳадия кунӣ“.Y+Духтар берун рафта, аз модари худ пурсид, ки“чӣ талаб кунам?“ Модараш ҷавоб дод:“Каллаи Яҳьёи Таъмиддиҳандаро“.<qВа қасам ёд кард, ки“ҳар чӣ аз ман талаб кунӣ, ҳатто нисфи қаламрави ман бошад ҳам, ба ту медиҳам“.LВа духтари Ҳиродия ба базм даромада рақсид, Ҳиродус ва ононеро, ки ҳамроҳаш нишаста буданд шод намуд. Подшоҳ ба духтар гуфт:“Ҳар чӣ мехоҳӣ, аз ман талаб кун, онро ба ту бидиҳам“.{oФурсате расид, ки Ҳиродус ба муносибати рўзи таваллуди худ барои мансабдорони худ, ба мириҳазорон ва калонтарони Ҷалил базме орост,1[Зеро ки Ҳиродус аз Яҳьё метарсид, вайро Марди одилу муқаддас медонист ва рўихотир мекард; ба гапаш гўш дода, бисьёр музтариб мешуд ва суханонашро ба хушӣ мешунид.$AПас Ҳиродия ба Яҳьё кина баста буд ва мехост ўро ба қатл расонад, лекин наметавонист.+OЗеро Яҳьё ба Ҳиродус гуфта буд:“Зани бародари худро ба никоҳ даровардани ту раво нест“.!;Зеро Ҳиродус одам фиристода, Яҳьёро дастгир карда ба зиндон андохта буд, ба хотири Ҳиродия зани Филиппус бародараш, ки вайро ба нокиҳи худ дароварда буд.\1Лекин Ҳиродус, чун шунид, гуфт:“Ин ҳамон Яҳьёст, ки ман сарашро аз танаш ҷудо кардам; вай аз мурдагон эҳьё шудааст“.@~yБаъзе мегуфтанд, ки ин Ильёс аст. Аммо баъзе мегуфтанд, ки ин пайғамбар аст, ё чун яке аз пайғамбарон.%}CЧун подшоҳ Ҳиродус шунид, - зеро номи Ў шўҳрат ёфта буд,- гуфт, ки Яҳьёи Таъмиддиҳанда аз мурдагон эҳьё шудааст, ва аз ин сабаб мўъҷизот аз вай ба зуҳур меояд.|# Бисьёр девҳоро берун карданд ва бисьёр беморонро равған молида шифо доданд.{  Онҳо равона шуда, ба мавъиза кардан оғоз намуданд, ки бояд тавба кард;Bz} Ва ҳар ҷо, ки шуморо қабул накунанд ва ба суханони шумо гўш надиҳанд, аз он ҷо берун рафта, ғубори пойҳои худро биафшонед, то шаҳодате бар онҳо гардад. Ба ростӣ ба шумо мегўям: ҳолати Садўм ва Амўро дар рўзи доварӣ аз он шаҳр саҳлтар хоҳад буд“.'yG Ва ба онҳо гуфт:“Ҳар ҷо, ки ба хонае даромадед, то вақти сафар кардан дар он ҷо бимонед.sx_ Балки чоруқе дар по кашанд ва ду пероҳан дар бар накунанд. b~}||]{Ezxx^wvuwutaskrtqqGppoonqmmll+kfjLii hgsfedcc"aa0`__]\\"ZYFXWW:VdU^T_SjRQPPQOCN%MwLKK]JIHGFF EMDCC%BLA@@>>?<<;J:99 8X8!654n322-10/.-,,+*)((0'&&%$#"A! 7'IOlg D j j $4W3bM, Аммо чун ҷангҳо ва овозаи ҷангҳоро бишнавед, натарсед: зеро ин бояд воқеъ шавад; лекин ин ҳанўз интиҳо нест.4+a Зеро бисьёр касон бо номи Ман омада, гўянд, ки ин Ман ҳастам, ва мардуми бисьёре гумроҳ кунанд.A*{ Он гоҳ дар ҷавоби онҳо ба гуфтан оғоз намуд:“Ҳушьёр бошед, зеро бисьёр касон шуморо гумроҳ накунанд;#)? „Моро огоҳ кун, ки ин кай воқеъ мешавад, ва аломати рўй додани ҳамаи ин чӣ гуна аст?“Y(+ Ва чун Ў бар кўҳи Зайтун дар муқобили маъбад нишаста буд, Петрус, Яъқуб Юҳанно ва Андриёс ба танҳоӣ аз Ў пурсиданд:l'Q Исо ба ҷавоби вай гуфт:“Ин иморатҳои бузургро мебинӣ? Ҳамаи ин хароб хоҳад шуд, ба дараҷае ки санге бар санге нахоҳад монд“.W& ) Чун Исо аз маъбад мебаромад, яке аз шогирдонаш ба Ў гуфт:“Эй Устод! Бингар, чӣ навъ сангҳо ва чӣ навъ иморатҳост!“[%/ ,„Зеро ҳама аз зиёдатии худ доданд, лакин вай аз камбағалии худ ҳар чӣ дошт, андохт, яъне тамоми нафақаи худро дод“.$ +Пас шогирдонашро пеши Худ хонда, гуфт:“Ба ростӣ ба шумо мегўям, ки ин бевазани камбағал аз ҳамаи ононе ки ба ганҷина андохтанд, бештар дод;#w *Ва бевазани камбағале омада, ду фулус андохт, ки ним тин мешавад.|"q )Ва Исо дар муқобили ганҷина нишаста нигоҳ мекард, ки чӣ сон мардум ба ганҷина пул меандозанд. Аксари сарватдорон бисьёр меандохтанд.V!% (Онҳо ки хонаҳои бевазанонро фурў мебаранд ва барои намуд дуоро тўл медиҳанд, аз ҳама сахтар маҳкум хоҳанд шуд“. - 'Ва дар курсиҳои аввали куништҳо ҷой бигиранд ва дар зиёфатҳо болонишин шаванд;   &Ва Ў ба онҳо таълим дода, мегуфт:“Аз китобдонон ҳазар кунед, ки дўст медоранд ҷомаҳои дароз пўшида гарданд, ва дар бозорҳо табрик бишнаванд,nU %„Инак, худи Довуд Ўро Худованд меномад: пас чӣ сон Ў писари вай будааст?“ Ва мардуми бисьёр каломи Ўро бо хушнўдӣ мешуниданд.5 $Ва ҳол он ки худи Довуд бар тибқи Рўҳулқудс мегўяд:’’Худованд ба Худованди ман гуфт: „Ба ямини Ман бинишин, то душманони Туро зери пои Ту андозам“‘‘.X) #Ва ҳангоме ки Исо дар маъбад таълим медод, савол дода, гуфт:“Чи сон китобдонон мегўянд, ки Масеҳ писари Довуд аст?wg "Чун Исо дид, ки вай оқилона ҷавоб дод, ба вай гуфт:“Ту аз Малакути Худо дур нестӣ“.Пас аз он касе ҷуръат накард, ки аз Ў чизе пурсад.0Y !Ва Ўро бо тамоми дил ва ва бо тамоми идрок ва бо тамоми қувват дўст доштан ва ёри худро мисли худ дўст доштан аз ҳамаи қубониҳои сўхтанӣ ва ҳадияҳо афзалтар аст“.-S Китобдон ба Ў гуфт:“Офарин, эй Устод! Ту рост гуфтӣ, ки Худо ягона аст ва ҷуз Ў дигаре нест;C Ва дуюмаш монанди он аст:’’Ёри худро мисли худ дўст бидор’’;ҳукми дигаре бузургтар аз инҳо нест’’. Ва Худованд Худои худро бо тамоми дили ту ва бо тамоми ҷони ту ва бо тамоми ҳуши ту ва бо тамоми қуввати ту дўст бидор’’; аввалин аҳком ҳамин аст!G Исо ба вай ҷавоб дод:“Аввалини аҳком ин аст:’’Бишнав, эй Исроил! Худованд Худои мо Худованди ягона аст;{ Яке аз китобдонон, чун мубоҳисаи онҳоро шунида, дид, ки ба онҳо ҷавоби некў дод, пеш омада, аз Ў пурсид:“Аввалини ҳамаи аҳком кадом аст?“# Вай на Худои мурдагон аст, балки Худои зиндагон. Пас шумо басе гумроҳ шудаед.F Аммо дар бораи мурдагон, ки эҳьё мешаванд, магар дар китоби Мусо нахондаед, ки чӣ сон Худо дар назди бутта ба вай гуфт:’’Манам Худои Иброҳим ва Худои Исҳоқ ва Худои Яъқуб’’?ve Зеро, ҳангоме ки аз мурдагон эҳьё мешаванд, на зан мегиранд ва на ба шавҳар мераванд, балки монанди фариштагон дар осмон мебошанд.B} Исо ба ҷавоби онҳо гуфт:“Магар гумроҳ нестед аз он рў, ки на Навиштаҳоро медонед, на қудрати Худоро?“_7 Пас, дар қиёмат, ки ҳама эҳьё хоҳанд шуд, вай зани кадоми онҳо мешавад? Зеро ки ҳар ҳафт вайро ба занӣ гирифта буданд“.' Ҳамаи он ҳафт вайро гирифтанд ва насле нагузоштанд. Баъд аз ҳама зан низ мурд.% Вайро дуюмин ба занӣ гирифта, мурд ва фарзанде нагузошт; сеюмин низ ҳамчунин.~ u Ҳафт бародар буданд: яке зан гирифта, мурд ва фарзанде нагузошт;  „Эй Устод! Мусо ба мо навиштааст:’’Агар бародари касе бимирад ва зане аз худ гузошта ва фарзанде надошта бошад, бояд бародараш зани вайро ба никоҳи худ дароварад, ва барои бародари худ насле ба вуҷуд оварад’’.  Ва саддуққиён, ки мункири қиёмат ҳастанд, назди Ў омада, пурсиданд:y k Исо ба ҷавоби онҳо гуфт:“Он чи аз они қайсар аст, ба қайсар диҳед, ва он чи аз они Худост--ба Худо“. Ва аз ҷавоби Ў дар ҳайрат монданд.B } Онҳо оварданд. Онгоҳ ба онҳо гуфт:“Ин сурат ва рақам аз они кист?“ Онҳо ба Ў гуфтанд:“Аз они қайсар“.<q Аммо Ў риёкории онҳоро дарьёфта, гуфт:“Чаро Маро меозмоед? Диноре ба Ман биёред, то онро бубинам“ Онҳо омада, ба Ў гуфтанд:“Эй Устод! Медонем, ки Ту ҳақгўй ҳасти ва аз касе парвое надорӣ, зеро ҳеҷ рўбинӣ намекунӣ, балки роҳи Худоро ба ростӣ таълим медиҳӣ; оё ба қайсар ҷизья додан ҷоиз аст ё не? Бидиҳем ё надиҳем?“*M Ва чанд нафар аз фарисиён ва ҳиродиёнро назди Ў фиристоданд, то Ўро аз суханаш афтонанд. Ва хостанд Ўро дастгир кунанд, лекин аз мардум тарсиданд; зеро донистанд, ки ин масалро дар ҳаққи онҳо гуфта буд; пас Ўро вогузашта рафтанд.~u Ин аз ҷониби Худованд шуд ва дар назари мо ҳайратангез аст’’?“6e „Магар ин Навиштаро нахондаед:’’Санге ки меъморон рад карданд, санги сари гўшаи бино гардид:W' Пас соҳиби токзор чӣ хоҳад кард? Омада, токдоронро ба марг маҳкум хоҳад кард ва токзорро ба дигарон хоҳад супурд.   Вайро дастгир карда, куштанд ва аз токзор берун бароварда партофтанд.B} Лекин токдорон ба якдигар гуфтанд:’’Ин ворис аст; биёед, вайро бикушем, то мерос аз они мо гардад’’._7 Як писари азизаш буд, ва дар охир вайро низ назди онҳо фиристода, дар дили худ гуфт:’’Аз писарам шарм хоҳанд дошт’’.M~ Боз як нафари дигарро фиристод: вайро куштанд; ва бисьёр касони дигарро- баъзеро заданд ва баъзеро куштанд.]}3 Боз хизматгори дигарро назди онҳо фиристод; вайро низ сангборон карда, сарашро кафонданд ва дашном дода пеш кардан.s|_ Лекин онҳо вайро дошта заданд ва тиҳидаст равона карданд.8{i Чун мавсим расид, хизматгореро назди токдорон фиристод, то аз меваи токзор аз токдорон бигирад,*z O Пас бо масалҳо ба онҳо оғози сухан намуда, гуфт:“Касе ток шинонд, деворе гирдаш кашид, чархуште сохт, бурҷе бино кард ва онро ба токдорон супурду ба сафар рафт.~yu !Ба Исо ҷавоб дода гуфтанд:“Намедонем“. Исо ҳам ба ҷавоби онҳо гуфт:“Ман ҳам ба шумо намегўям, ки бо кадом қудрат ин корҳоро мекунам“.Hx  Ва агар гўем, ки ‘‘аз инсон буд’’, аз мардум метарсиданд; зеро ки ҳама Яҳьёро набии барҳақ медонистанд.bw= Аммо онҳо дар дили худ андеша мекарданд:“Агар гўем, ки’’аз осмон буд’’, Ў бигўяд:’’Пас чаро ба вай имон наовардед?“sv_ Таъмиди Яҳьё аз осмон буд, ё аз инсон? Ба Ман ҷавоб диҳед“.u! Исо ба ҷавоби онҳо гуфт:“Ман ҳам аз шумо чизе мепурсам, ба Ман ҷавоб диҳед; он гоҳ Ман ҳам ба шумо хоҳам гуфт, ки бо кадом қудрат ин корҳоро мекунам;Ft Гуфтанд:“Бо кадом қудрат ин корҳоро мекунӣ?“Ва кист, ки ин қудратро ба Ту додааст, то ин корҳоро кунӣ?“Is  Боз ба Ерусалим омаданд. Ва ҳангоми ки Ў дар маъбад мегашт, саркоҳинон, китобдонон ва пирон назди Ў омада,&rE „Аммо агар афв накунед, Падари шумо низ, ки дар осмон аст, гуноҳҳои шуморо наомурзад“2q] „Ва ҳангоме ки дар дуо меистед, агар аз касе ранҷу озоре кашида бошед, гуноҳи вайро авф намоед, то ки Падари шумо низ, ки дар осмон аст, гуноҳҳои шуморо биомурзад“;`p9 „Бинобар ин ба шумо мегўям: ҳар чӣ дар дуо хоҳиш мекунед, яқин бидонед, ки пайдо хоҳед кард, -ва ба шумо ато хоҳад шуд“.o# „Ба Худо имон оваред. Зеро ба ростӣ ба шумо мегўям: ҳар кӣ ба ин кўҳ гўяд:’’Бархоста, худро дар баҳр афкан’’, ва дар дили худ шак надошта бошад, балки яқин донад, ки он чи гўяд мешавад,-ҳар чи гўяд ба вай ато хоҳад шуд“.4nc Исо ба ҷавоби онҳо гуфт:1m[ Ва Петрус ба ёд оварда, гуфт:“Эй Устод! Инак дарахти анҷире ки нафрин кардаӣ, хушк шудааст“.l/ Бомдодон, вақте ки мегузаштанд, дарахти анҷирро диданд, ки то реша хушк шудааст.Rk Чун рўз бевақт шуд, Ў аз шаҳр берун рафт.Ej Чун китобдонон ва саркоҳинон шуниданд, дар тараддуди ин шуданд, ки чӣ тавр Ўро ба ҳалок расонанд; зеро аз Ў метарсиданд, чунки тамоми мардум аз таълимоти Ў дар ҳайрат буданд.4ia Ва онҳоро таълим дода, мегуфт:“Оё навишта нашудааст, ки ‘‘Хонаи Ман хонаи ибодати ҳамаи халқҳо номида хоҳад шуд’’? Аммо шумо онро ба дуздхона мубаддал кардаед“.yhk Ва нагузошт, ки касе чизеро аз миёни маъбад бардошта гузарад.=gs Ба Ерусалим омаданд. Исо ба маъбад даромада, ба пеш кардани онҳе ки дар маъбад харидуфурўш мекарданд, оғоз намуд; мизҳои саррофон ва курсиҳои кафтарфурўшонр чаппа кард;.fU Ва Исо ба он гуфт:“Пас аз ин то абад касе аз ту мева нахўрад“. Ва шогирдонаш инро шуниданд.)eK Ва аз дур дарахти анҷирро, ки барг дошт, дида, омад, то шояд чизе бар он биёбад; чун наздик шуд, ҷуз баргҳо чизе наёфт, зеро кли мавсими анҷир ҳанўз нарасида буд.odW Рўзи дигар чун аз Байт-Ҳинӣ берун омаданд, гурусна монд;c Ва Исо вориди Ерусалим шуда, ба маъбад даромад; ва ҳама чизро аз назар гузаронд, ва чун рўз бевақт шуда буд, бо он дувоздаҳ ба Байт-Ҳинӣ рафт.-bS „Муборак аст малакути падари мо Довуд, ки ба исми Худованд меояд! Ҳўшаъно дар арши аъло!“Ua# Ва онҳое ки аз пеш ва аз пас равона буданд, хитоб мекарданд;“Ҳўшаъно! Муборак аст Он ки ба исми Худованд меояд!“T`! Бисьёр касон касон ҷомаҳои худро бар роҳ густурданд, ва дигарон шохаҳои дарахтонро бурида, бар роҳ густурданд._/ Ва курраро назди Исо оварда, ҷомаҳои худро бар он афканданд, то бар он савор шуд.-^S Ба ҷавоби онҳо он чиро гуфтанд, ки Исо ба фармуда буд; Ва онҳоро ба ҳоли худашон гузоштанд.8]i Баъзе касоне ки дар он ҷо истода буданд, ба онҳо гуфтанд:“Чӣ кор доред, ки курраро воз мекунед?“&\E Онҳо рафта, курарро ёфтанд, ки дар кўча назди дарвоза бастагӣ буд; ва онро воз карданд.[ Ва агар касе ба шумо гўяд:’’Чаро чунин мекунед?’’, ба ҷавобаш бигўед, ки Худованд ба он эҳтиёҷ дорад; ва дарҳол онро ба ин ҷо мефиристад“.ZU Ба онҳо гуфт:“Ба ин деҳа, ки рў ба рўи шумост, биравед; чун даромадед, харкурраеро баста меёбед, ки ҳанўз касе бар он савор нашудааст; онро воз карда, ин ҷо биёред;DY  Чун наздики Ерусалим, ба Байт-Фоҷӣ ва Байт-Ҳинӣ, бар кўҳи Зайтун расиданд, Ў ду шогирди Худро фиристода,LX 4Исо ба вай гуфт:“Бирав, ки имонат туро шифо бахшид“. Вай дарҳол бино гашта, аз ақиби Исо дар роҳ равона шуд.SW 3Исо ба вай ҷавоб гардонда, гуфт:“Чӣ мехоҳӣ, ки барои ту бикунам?“ Кўр ба Ў гуфт:“Эй Устод! Мехоҳам бино шавам“.aV; 2Вай ҷомаи худро кашида, бархосту назди Исо омад.BU} 1Исо истода, фармуд, ки вайро бихонанд. Онҳо кўрро хонда, гуфтанд:“Осуда бош, бархез, ки туро мехонад“.lTQ 0Бисьёр касон вайро ба хомўш шудан водор мекарданд; лекин вай боз ҳам бештар фарьёд мезад:“Эй Писари Довуд! Ба ман раҳм кун“.*SM /Чун шунид, ки ин Исои Носирист, фарьёдкунон гуфт:“Эй Исо, Писари Довуд! Ба ман раҳм кун“.R- .Ба Ериҳў омаданд. Вақте ки Ў бо шогирдонаш ва мардуми бисьёр аз Ериҳў мебаромад, Бартимай ибни Тимай ном кўре дар канори роҳ нишаста, садақа мепурсид. Q  -Зеро Писари Одам низ на барои он омад, ки ба Ў хизмат кунанд, балки барои он ки хизмат кунад ва ҷони Худро барои фидияи бисьёр касон бидиҳад“.Pw ,Ва ҳар кӣ хоҳад дар байни шумо нахустин бошад, ғуломи шумо шавад;VO% +Лекин дар миёни шумо набояд ин тавр шавад: балки ҳар кӣ дар байни шумо хоҳад бузург бошад, хизматгори шумо шавад;2N] *Аммо Исо онҳоро назди Худ хонда гуфт:“Шумо медонед, ононе ки мири халқҳо ба шумор мераванд, бар онҳо ҳукмрони мекунанд, ва акобирашон бар онҳо фармонраво мешавад.M )Ва он даҳ нафар, чун инро шуниданд, аз Яъқуб ва Юҳнно норозӣ шуданд.qL[ (Лекин имконияти дар тарафи росту чапи Ман нишастанатон дар дасти Ман нест, ки бидиҳам, ҷуз онҳое ки барояшон муҳайё шуда бошад.{Ko 'Онҳо ба ҷавоб гуфтанд:“Метавонем“ Аммо Исо ба онҳо гуфт:“Косаеро, ки Ман менўшам, хоҳед нўшид ва таъмидеро, ки Ман меёбам хоҳед ёфт;J} &Исо ба онҳо гуфт:“Шумо намефаҳмед, ки чӣ мехоҳед; оё метавонед он косаеро, ки Ман менўшам, бинўшед ва он таъмидеро ки Ман меёбам биёбед?“RI %Онҳо ба Ў гуфтанд:“Ба мо лутф намо, ки яке дар тарафи ростат ва дигаре дар тарафи чапат дар ҷалоли Ту бишинем“dHA $Ба онҳо гуфт:“Чӣ мехоҳед, ки барои шумо бикунам?“hGI #Он гоҳ Яъқуб ва Юҳнно, ду писари Забдой, назди Ў омда, гуфтанд:“Эй Устод! Мехоҳем, он чи аз Ту хоҳиш кунем, барои мо бикунӣ“.5Fc "Ва Ўро тамасхур кунанд, тозиёна зананд, туфборон кунанд, бикушанд; ва дар рўзи сеюм эҳьё шавад.EE !„Инак, мо сўи Ерусалим меравем, ва Писари Одам ба дасти саркоҳинон ва китобдонон таслим карда хоҳад шуд, ва Ўро ба марг маҳкум кунанду ба дасти ғайрияҳудиён таслим кунанд;„D Чун дар роҳи сўи Ерусалим буданд, Исо пешопеши Онҳо мерафт, ва онҳо дар ҳайрат буданд, ва чун аз ақиби Ў мерафтанд, ҳаросон мешуданд. Ва Ў он дувоздаҳро назди Худ хонда, боз ба гуфтани он чи ба сараш меояд, оғоз намуд:oCW Лекин басо аввалин, охирин хоҳад шуд, ва охирин аввалин.:Bm Алҳол, дар ин замон, дар миёни таъқибот, сад чандон хонаҳо ва бародарон ва хоҳарон ва падарон ва модарон ва фарзандон ва амлок ва дар олами оянда ҳаёти ҷовидонӣ наёбад;1A[ Исо ба ҷавоб гуфт:“Ба ростӣ ба шумо мегўям: касе нест, ки хона, ё бародарон, ё хоҳарон, ё падар, ё модар, ё зан, ё фрзандон, ё амлокро аз баҳри Ман ва Инҷил тарк кунаду@/ Он гоҳ Петрус ба Ў гуфт:“Инак, мо ҳама чизро тарк карда, Туро пайравӣ намудаем“.c?? Исо ба онҳо нигоҳ карда гуфт:“Ба одамизод ин ғайриимкон аст, лекин на ба Худо; зеро ки ба Худо ҳама чиз имконпазир аст“.>7 Онҳо бағоят дар ҳайрат шуда, ба якдигар мегуфтанд:“Пас кӣ метавонад наҷот ёбад?“.4=a Аз сўрохии сўзан гузаштани шутур осонтар аст аз он ки сарватдор ба Малакути Худо дохил шавад.6<e Шогирдон аз суханони Ў дар ҳайрат шуданд. Исо боз ба ҷавоби онҳо гуфт:“Эй фарзандон! Ба онҳое ки умеди сарват доранд, даромадан ба Малакути Худо чӣ гуна душвор аст!“N; Исо ба гирду пеш нигариста, ба шогирдонаш гуфт:“Ба Малакути Худо даромадани сарватдор чӣ гуна душвор аст!“:+ Лекин вай аз ин сухан ошуфта ва ғамгин шуда, рафт, чунки молу мулки бисьёр дошт.]93 Исо ба вай нигариста, дўст дошт ва гуфт:“Туро як чиз намерасад: бирав, ҳар он чи дорӣ, бифурўш ва ба мискинон бидеҳ, ва дар осмон ганҷе хоҳӣ ёфт; ва омада, салиб бардор ва Маро пайравӣ кун“. 8 Вай ба ҷавоби Ў гуфт:“Эй Устод! Ҳамаи инро ман аз кўдаки нигоҳ доштаам“.l7Q Аҳкомро медонӣ:’’Зино накун; қатл накун; дуздӣ накун; шаҳодати бардурўғ надеҳ; озор надеҳ падару модаратро ҳурмат кун’’„.6 Исо ба вай гуфт:“Чаро Маро некў мегўӣ? Ҳеҷ кас некў нест, ҷуз Худои ягона“.5{ Вақте ки ба роҳ мебаромад, касе назди Ў шитофта, зону бар замин зад ва пурсид:“Эй Устоди некў, чи кунам, то вориси ҳаёти ҷовидонӣ шавам?“{4o Ва онҳоро ба оғўш кашид ва даст бар онҳо ниҳода дуои хайр кард.=3s Ба ростӣ ба шумо мегўям: ҳар кӣ Малакути Худоро монанади кўдак қабул накунад, ба он дохил намешвад.2% Чун Исо дид, дарғазаб шуда, гуфт:“Кўдаконро бигзоред, ки назди Ман оянд, ва ба онҳо монеъ нашавед, зеро Малакути Худо ба чунин касон тааллуқ дорад“.A1{ Кўдаконро назди Ў меоварданд, то ки онҳоро ламс кунад; лекин шогирдон ба оварандагон монеъ мешуданд."0= Ва агар зане аз шавҳари худ ҷудо шуда, ба никоҳи дигаре дарояд, низ зино карда бошад.o=<;;_:,9877&65443`2}100.--,,+z**P)((w'&&%$$*##("! l\B|peEN}{t $  c H pt3Q_Ҳар кӣ имон оварда, таъмид ёбад, наҷот хоҳад ёфт; лекин ҳар кӣ имон наоварад, маҳкум хоҳад шуд."P=Ва ба онҳо гуфт:“Ба тамоми олам биравед ва Инҷилро ба ҳамаи махлуқот мавъиза кунед.ROНиҳоят ба он ёздаҳ, ки дар сари суфра нишаста буданд, зоҳир шуд ва онҳоро ба сабаби беимонӣ ва дилсахтиашон сарзаниш кард, зеро ба онҳо ки Ўро эҳьё шуда дида буданд, бовар накарданд.N' Ва онҳо баргашта, ба дигарон хабар доданд’ лекин ба онҳо низ бовар накарданд."M= Баъд аз он ба сурати дигар ба ду нафари онҳо, ки ба деҳа мерафтанд, дар роҳ зоҳир шуд.L Лекин онҳо чун шуниданд, ки Ў зинда аст, ва Ўро вай дидааст, бовар накарданд.xKi Вай рафта, ба ҳамроҳони Ў, ки гирьёну нолон буданд, хабар дод;JJ  Саҳарии рўзи якшанбе эҳьё шуда, аввал ба Марьями Маҷдалия, ки аз вай ҳафт девро берун карда буд, зоҳир шуд.yIkВа зуд баромада, тозон аз пеши қабр рафтанд; онҳоро ларза ва даҳшат фаро гирифта буд, ва ба касе чизе нагуфтанд, зеро ки метарсиданд.wHgЛекин рафта, ба шогидони Ў ва ба Петрус гўед, ки Ў пеш аз шумо ба Ҷалил меравад; Ўро, чунон ки ба шумо гуфта буд, дар он ҷо хоҳед дид“.yGkВай ба онҳо гуфт:“Ҳайрон нашавед. Исои Носирии маслубро ҷустуҷў мекунед; Ў эҳьё шуд ва дар ин ҷо нест. Инак ҷое ки Ўро ниҳода буданд.YF+Ва чун ба қабр даромаданд, ҷавонеро дар тарафи рост нишаста диданд, ки либоси сафед дар бар дошт; ва ҳайрон шуданд. E9Чун нигаристанд, диданд, ки санг ғелонда шудааст; ва ҳол он ки он бисьёр бузург буд. D Ва ба ҳамдигар мегуфтанд:“Сангро аз дари қабр барои мо кӣ меғелонад?“ CВа саҳарии рўзи якшанбе, чун офтоб тулў кард, онҳо ба сари қабр омаданд,oB YБаъд аз гузаштани шанбе, Марьями Маҷдалия ва Марьяме ки модари Яъқуб буд, ва Салўмут ҳанут хариданд, то рафта Ўро тадҳин кунад. A/Ва Марьями Маҷдалия ва Марьями модари Йўсе диданд, ки куҷо гузошта шуд.@%.Вай катоне харида ва Ҷасадро аз салиб фуроварда, ба катон печонд ва ба қабре ки дар дохили санг тарошида буд, ниҳод; ва сангеро бар дари қабр ғелонд.W?'-Ва чун юзбошӣ  фаҳмид, Ҷасадро ба Юсуф дод.7>g,Пилотус дар ҳайрат афтод, ки Ў зуд фавтидааст; ва юзбоширо талабида, аз вай пурсид, ки оё фавтид?(=I+Юсуф ном шахсе аз Ҳаромот, узви намоёни шўро, ки худаш низ интизори Малакути Худо буд, омад ва ҷасорат карда назди Пилотус даромад ва Ҷасади Исоро талаб кард;p<Y*Ва чун шом шуд, зеро ки рўзи ҷумъа, яъне бегоҳи шанбе буд,;)Ки ҳангоми дар Ҷалил буданаш аз ақиби Ў мерафтанд ва ба Ў хизмат мекарданд, ва бисьёр занони дигар, ки ҳамроҳи Ў ба Ерусалим омада буданд.~:u(Якчанд зан низ буданд, ки аз дур нигоҳ мекарданд: аз он ҷумла Марьями Маҷдали ва Марьяме ки модари Яъқуби кўчак ва Йўсе буд, ва Салўмит,M9'Мирисаде ки рў ба рўи Ў меистод, чун дид, ки Ў бо чунин садо ҷон дод, гуфт:“Ба ростӣ ин Одам Писари Худо буд“.h8I&Ва пардаи маъбад аз боло то поён дарида, ду пора шуд.X7)%Лекин Исо садои баланде бароварда, ҷон дод.-6S$Пас шахсе шитоб карда, исфанҷеро аз сирко пур кард ва бар сари най ниҳода, ба Ў нўшонидани шуд ва гуфт:“Биистед, бубинем, ки оё Ильёс меояд, то Ўро фурўд оварад?“5w#Баъзе аз ҳозирон, чун шуниданд, гуфтанд:“Инак Ильёсро мехонад“. 4 "Ва дар соати нўҳум Исо бо овози баланд фарьёд зада, гуфт:“Элўҳӣ, Элўҳӣ! Лама сабақтанӣ?“ яъне:“Худои Ман, Худои Ман! Чаро маро тарк кардаӣ?“. 3!Чун соати шашум расид, тамоми заминро то соати нўҳум торикӣ фаро гирифт.2 Масеҳ, Подшоҳи Исроил, бигзор акнун аз салиб фурўд ояд, то бубинем ва имон оварем“. Ва онҳое ки бо Ў маслуб шуда буданд, Ўро дашном медоданд.1 Ҳамчунин саркоҳинон ва китобдонон Ўро истеҳзо карда, ба якдигар мегуфтанд:“Дигаронро наҷот медод, лекин Худашро наҷот дода наметавонад!“P0Худатро наҷот дода, аз салиб фурўд ой“c/?Ва роҳгузарон Ўро дашном дода ва сар ҷунбонда, мегуфтанд:“Эй Ту ки маъбадро вайрон карда, дар се рўз аз нав бино мекунӣ!. Пас ба амал омад он Навиштае ки мегўяд:“Аз ҷинояткорон шумурда шуд“.-/Бо Ў ду роҳзанро, яке аз дасти росташ ва дигареро аз дасти чапаш, маслуб карданд.x,iВа бар Ў чунин айбномае навишта шуда буд:“Подшоҳи Яҳудиён“.S+Ва соати сеюм буд, ки Ўро маслуб карданд.6*eОноне ки Ўро маслуб карданд, либоси Ўро қуръа партофта тақсим карданд, то ҳар кас чизе бигирад.)Ва шароби бо мур омехтаро барои нўшонданаш доданд; лекин Ў нанўшид. (Ва Исоро ба ҷое бурданд, ки Ҷолҷолто, яъне“Ҷои косахонаи сар“ ном дошт.}'sВа роҳгузареро аз Қурин, ки Шимъўн ном дошт ва падари Искандар ва Руфус буд ва аз саҳро меомад, маҷбур карданд, ки салиби Ўро бардорад.&yПас аз он ки Ўро басе истеҳзо карданд, ҷомаи арғувонро аз танаш кашида, либоси Худашро пўшонданд ва Ўро берун бурданд, то маслуб кунанд.%/Ва қамиш бар сараш заданд ва бар Ў туф карданд ва, зону зада, ба Ў таъзим карданд.n$UВа оғоз ба салом намуданд:“Салом, эй Подшоҳи Яҳудиён!“ #Ва ҷомаи арғувон ба Ў пўшонданд ва тоҷе аз хор бофта, бар сараш ниҳоданд;0"YВа сарбозон Ўро ба даруни ҳавлӣ, яъне ба сарбозхона бурданд ва тамоми фавҷро гирд оварданд;w!gПас Пилотус, мардумро хушнўд кардани шуда, Бараббосро барои онҳо озод кард ва Исоро тозиёна зада, барои маслуб кардан таслим кард.E Пилотус ба онҳо гуфт:“Ў чӣ бадӣ кардааст?“Лекин онҳо боз ҳам зиёдтар фарьёд заданд:“Ўро маслуб кун!“.U# Онҳо боз фарьёд задана:“Ўро маслуб кун!“@y Пилотус боз ба ҷавоби онҳо гуфт:“Пас чӣ мехоҳед бикунам бо он Касе ки Ўро Подшоҳи Яҳудиён меномед?“5c Лекин саркоҳинон мардумро барангехта буданд, ки Бараббосро барои онҳо озод кунад, беҳтар аст.} Зеро медонист, ки саркоҳинон Ўро аз рўи ҳасад таслим карда буданд.- Вай ба ҷавоби онҳо гуфт:“Оё мехоҳед, Подшоҳи Яҳудиёнро барои шумо озод кунам?“1[Ва мардум фарьёд зада, илтимос карданд, ки он чиро, ки ҳамеша барои онҳо мекард, ба ҷо оварад.'GБараббос ном касе бо шариконаш дар ҳабс буд, ки онҳо дар вақти исьён одам кушта буданд.|qДар ҳар ид вай як бандиро, ки мехостанд, барои онҳо озод мекард.}Лекин Исо боз ҳеҷ ҷавоб надод, ба тавре ки Пилотус дар ҳайрат монд.0YПилотус боз аз Ў пурсид:“Ту ҳеҷ ҷавобе намедиҳӣ? Бингар, ки чи қадар Туро айбдор мекунанд“.X)Ва саркоҳинон Ўро бисьёр айбдор мекарданд.5Пилотус аз Ў пурсид:“Оё Ту Подшоҳи Яҳудиён ҳастӣ?“ Ў ҷавоб дода гуфт:“Ту мегўӣ“.  Бомдодон фавран саркоҳинон бо пирон ва китобдонон ва тамоми шўрои пирон машварат карданд ва Исоро баста бурданду ба Пилотус таслим карданд.\1HҲамон дам хурўс бори дуюм бонг зад. Он гоҳ Петрус суханони Исоро ба ёд овард, ки Вай гуфта буд:“Пеш аз он ки хурўс ду бор бонг занад, Маро се бор инкор хоҳӣ кард“ Ва оғоз ба гиристан намуд.-SGЛекин вай ба савганду қасам хўрдан оғоз намуда, гуфт:“Он Одамро, ки мегўед, намешиносам“.'GFВай бори дигар инкор кард. Пас аз муддате ҳозирон ба Петрус гуфтанд:“Дар ҳақиқат ту яке аз онҳо мебоши; зеро ки ту аз Ҷалил ҳастӣ ва лаҳҷаи ту ҳамон хел аст“.wEКаниз бори дигар вайро дида, ба ҳозирон гуфт:“Ин яке аз онҳост“._7DЛекин вай инкор карда, гуфт:“Намедонам ва намефаҳмам, ки ту чӣ мегўӣ“.Ва ба ҳавлии берун рафта буд, ки хурўс бонг зад.6 eCВа чун дид, ки Петрус худро гарм мекунад, ба вай нигоҳ карда, гуфт:“Ту низ бо Исои Носирӣ будӣ“. BҲангоме ки Петрус дар поён, дар рўи ҳавли буд, яке аз канизони саркоҳин омад 1AВа баъзе касон ба сару рўи Ў туф кардан гирифтанд ва рўяшро пўшида, Ўро мезаданд ва мегуфтанд, ки:“Нубавват кун“. Ва хизматгорон Ўро торсакӣ мезаданд.5 c@„Шумо куфрро шунидед; чӣ мулоҳиза доред?“ Пас ҳама Ўро айбдор карда, сазовори марг донистанд. )?Он гоҳ саркоҳин ҷомаи худро дарронда, гуфт:“Дигар ба шоҳидон чӣ ҳоҷат дорем?“L>Исо гуфт:“Ман ҳастам; ва шумо Писари Одамро хоҳед дид, ки ба ямини Қудрат нишаста, бар абрҳои осмон меояд“.T!=Аммо Ў хомўш монд ва ҳеҷ ҷавоб надод. Боз саркоҳин аз Ў пурсида, гуфт:“Оё Ту Масеҳ Писари Худои Муборак ҳастӣ?“.|q<Пас саркоҳин бархост ва дар миёна истода, аз Исо пурсид:“Чаро Ту ҳеҷ ҷавоб намедиҳӣ? Ин чист, ки инҳо бар зидди Ту шаҳодат медиҳанд?“.[/;Лекин чунин шаҳодати онҳо низ мувофиқ набуд./W:„Мо шунидем, ки Ў мегуфт’’Ман ин маъбади бо дасти одам сохташударо вайрон мекунам ва дар се рўз дигареро бино мекунам, ки бо дасти одам сохта нашуда бошад’’„.9Ва баъзе касон бархоста, бар зидди Ў шаҳодати бардурўғ дода, гуфтанд:?w8Зеро бисьёр касон бар зидди Ў шаҳодати бардурўғ доданд, лекин ин шаҳодатҳо ба якдига мувофиқ набуд._77Саркоҳинон ва тамоми шўрои пирон дар ҷустуҷўи шаҳодате бар зидди Исо буданд, то Ўро ба қатл расонанд, лекин наёфтанд.[/6Перус аз дур, то даруни ҳавлии саркоҳин аз паи Ў равона шуда, бо хизматгорон нишаст ва назди оташ худро гарм мекард.C5Ва Исоро назди саркоҳин оварданд; ва тамоми саркоҳинон ва пирон ва китобдонон назди вай гирд омаданд.{~o4Лекин вай чодирро партофта, тани бараҳна аз дасти онҳо гурехт.@}y3Ҷавоне ҷисми бараҳнаи худро бо чодире печонда, аз ақиби Ў мерафт; ва сарбозон вайро дастгир карданд.M|2Он гоҳ ҳама Ўро вогузошта, гурехтанд.n{U1Ҳар рўз Ман назди шумо  дар маъбад будам ва таълим медодам, ва шумо Маро дастгир накардед; лекин бигзор Навиштаҳо ба амал ояд.Rz0Исо ба онҳо рў оварда гуфт:“Гўё бар зидди роҳзане шумо бо шамшеру таёқҳо берун омадаед, то Маро дастгир кунед;7yg/Аммо яке аз ҳозирон шамшери худро кашида, ба ғуломи саркоҳин заду як гўши вайро бурида партофт.fxE.Ва онҳо дастҳои худро бар Ў андохта, Ўро гирифтанд.w!-Ва чун омад, дарҳол ба Ў наздик шуда, гуфт:“Эй Устод! Эй Устод!“ Ва Ўро бўсид.]v3,Таслимкунандаи Ў ишорате ба онҳо дода, гуфт буд:“Ҳар киро бибўсам, Ў ҳамон аст; Ўро дастгир кунеду бо эҳтиёт баред“.0uY+Ва дарҳол, ҳанўз ки Ў сухан мегуфт, Яҳудо, ки яке аз он дувоздаҳ буд, ва бо вай медуми бисьёре аз ҷониби саркоҳинон, китобдоднон ва пирон бо шамшеру таёқҳо омаданд.tw*Бархезед, биравем: инак, он ки Маро таслим мекунад, наздик омад“.,sQ)Ва бори сеюм омада, ба онҳо гуфт:“Шумо ҳанўз мехобед ва истироҳат мекунед? Вассалом, соат расидааст, инак Писари Одам ба дасти гуноҳкорон таслим карда мешавад;Qr(Ва баргашта, боз онҳоро хуфта ёфт, зеро чашмонашон хоболуд буд; ва онҳо намедонистанд, ки ба Ў чӣ ҷавоб диҳанд.Pq'Ва боз рафта бо ҳамон суханон дуо гуфт.*pM&Бедор бошед ва дуо гўед, то ба озмоиш дучор нашавед; рўҳ бардам аст, лакин ҷисм нотавон“.?ow%Ва омада, онҳоро хуфта ёфт, ва ба Петрус гуфт:“Эй Шимъўн! Ту хуфтаӣ? Оё натавонисти соате бедор бошӣ?inK$Ва гуфт:“Аббо, Падарам! Ҳама чиз назди Ту мумкин аст; ин косаро аз Ман бигзарон, лекин на бо хоҳиши Ман, балки бо иродаи Ту“.:mm#Ва, каме пештар рафта, рў ба замин афтод ва дуо гуфт, ки агар мумкин бошад, он соатро аз Ў бигзарад;@ly"Ва ба онҳо гуфт:“Ҷони Ман то ба дараҷаи марговар маҳзун шудааст; дар ин ҷо  бимонед ва бедор бошед“.k#!Ва Петрус, Яъқуб ва Юҳанноро бо Худ бурд; ва дар изтироб афтод ва дилтанг шуд.Ej Ба мавзее омаданд, ки Ҷатсамонӣ ном дошт; ва Ў ба шогидонаш гуфт:“Дар ин ҷо бинишинед, то Ман дуо гўям“. i Лекин вай бо ҷидду ҷаҳди зиёдтар мегуфт:“Ҳатто агар бо Ту мурданам лозим ояд, ҳам Туро ҳаргиз инкор накунам“. Дигарон низ ҳамчунон гуфтанд.vheИсо ба вай гуфт:“Ба рости ба ту мегўям, ки ту ҳоло, дар ҳамин шаб, пеш аз он ки хурўс ду бор бонг занад, Маро се бор инкор хоҳӣ кард“.gПетрус ба Ў гуфт:“Агар ҳама ба васваса афтанд ҳам, ман намеафтам“.qf[Аммо пас аз эҳьё шуданам, пеш аз шумо ба Ҷалил хоҳам рафт. e9Ва Исо ба онҳо гуфт:“Ҳамаи шумо имшаб дар ҳаққи Ман ба васваса хоҳед афтод; зеро  навишта шудааст:“Чўпонро мезанам, ва гўсфандон пароканда хоҳанд шуд“.kdOВа ҳамду сано хонда, ба сўи кўҳи Зайтун равона шуданд._c7Ба ростӣ ба шумо мегўям: Ман дигар аз шираи ангур нахоҳам нўшид, то ҳамон рўзе ки дар Малакути Худо маи тоза бинўшам“.!b;Ва ба онҳо гуфт:“Ин аст Хуни Ман аз аҳди ҷадид, ки барои бисьёр касон рехта мешавад.aВа косаро гирифта, шукргузорӣ намуд ва ба онҳо дод; ва ҳама аз он нўшиданд.`{Ва ҳангоме ки таом мехўрданд, Исо нонро гирифта, баракат дод ва пора карда, ба онҳо доду гуфт:“Бигиред ва бихўред, ки ин Бадани Ман аст“.`_9Агарчи Писари Одам ончунон, ки дар бораи Ў навишта шудааст, меравад, лекин вой бар ҳоли он касе ки Писари Одам ба воситаи вай таслим карда шавад: барои вай беҳтар мебуд, ки таваллуд намеёфт.^7Лекин Ў ба ҷавоби онҳо гуфт:“Яке аз дувоздаҳ, ки бо Ман даст дар табақ меандозад“.$]AОнҳо ғамгин шуда, паси ҳамдигар ба Ў гуфтанд:“Оё ин манам?“ Ва дигаре:“Оё ин манам?“\Ва ҳангоме ки нишаста таом мехўрданд, Исо гуфт:“Ба ростӣ ба шумо мегўям, ки яке аз шумоён, ки бо Ман таом мехўрад, Маро таслим хоҳад кард“.E[Бегоҳи рўз Ў бо он дувоздаҳ омад.9ZkШогирдонаш равона шуда, ба шаҳр омаданд, ва чунон ки Ў гуфта буд, ёфтанд; ва фисҳро омода карданд.4YaВай ба шумо болохонаи калони мафрушу тайёрро нишон медиҳад; дар он ҷо барои мо тайёри бинед“.]X3Ба куҷое ки дарояд, ба соҳиби хона гўед:“Устод мегўяд: меҳмонхона куҷост, ки он ҷо фисҳро бо шогирдони Худ бихўрам?“+WO Пас ду нафарро аз шогирдонаш фиристода, ба онҳо гуфт:“Ба шаҳр биравед; марде ба шумо рост хоҳад омад, ки кўзаи обро бардошта мебарад; аз ақиби вай равона шавед,V Дар рўзи аввали иди фатир, ки барои фисҳ қурбонӣ мекарданд, шогирдонаш ба Ў гуфтанд:“Куҷо мехоҳӣ, ки фисҳро бихўрӣ, то рафта тайёр кунем?“wUg Онҳо чун сухани вайро шуниданд, шод гаштанд, ва ба вай пул доданӣ шуданд. Вай дар ҷустуҷўи фурсати мувофиқ буд, ки Ўро таслим кунад.1T[ Ва Яҳудои Исқарьют, ки яке аз он дувоздаҳ буд, пеши саркоҳинон рафт, то ки Ўро ба онҳо таслим.eSC Ба ростӣ ба шумо мегўям: дар тамоми ҷаҳон ҳар ҷо, ки Инҷил мавъиза шавад, кори вай низ барои ёдоварии вай зикр хоҳад ёфт“.R!Вай он чи метавонист, ба ҷо овард: Бадани Маро барои дафн пешакӣ тадҳин кард.yQkЗеро мискинон ҳар вақт дар назди шумо ҳастанд ва ҳар гоҳ, ки бихоҳед, ба онҳо эҳсон карда метавонед; лекин Ман ҳамеша бо шумо нестам./PWЛекин Исо гуфт:“Вайро ором гузоред; чаро вайро хиҷил мекунед? Вай барои Ман кори некў кард.]O3Зеро онро ба зиёда аз сесад динор фурўхта, ба мискинон тақсим карда додан мумкин буд“. Ва он занро сарзаниш карданд.%NCБаъзе касон норозӣ шуда, дар байни худ гуфтанд:“Чаро ин равғани атрафшон талаф шуд?“[M/Ва ҳангоме ки Ў дар Байт-Ҳинӣ, дар хонаи Шимъўни махавӣ назди суфра нишаста буд, - зане бо зарфи гаҷини равғани атрафшони сунбули холиси гаронбаҳо омад ва зарфро шикаста, бар сари Ў рехт. L Лекин мегуфтанд:“На дар ид, мабодо дар байни мардум ошўбе рўй диҳад“. K То иди фисҳ ва фатир ду рўз монда буд; саркоҳинон ва китобдонон дар тараддуди он буданд, ки чӣ сон бо ҳила Ўро дастгир карда, ба қатл расонанд;pJY %Аммо он чи ба шумо мегўям, ба ҳама мегўям:“Бедор бошед“.SI $Мабодо ногаҳон омада, шуморо хуфта ёбад.TH! #Пас, бедор бошед; зеро намедонед, ки соҳиби хона кай меояд, дар шом, ё ними шаб, ё ҳангоми бонги хурўс, ё бомдодон;6Ge "Монанди касе ки ба сафар рафта ва хонаи худро тарк карда, ба хизматгорони худ ихтиёр дод ва барои ҳар яке шуғли хосе муқарар намуд ва дарбонро фармуд, ки бедор бошад.#F? !Пас, барҳазар ва бедор бошед ва дуо гўед; зеро намедонед, ки он вақт кай фаро мерасад.!E; Аммо он рўз ва соатро, ғайр аз Падар, касе намедонад, на фариштагони осмон, на Писар.sD_ Осмон ва замин гузарон аст, лекин каломи Ман гузарон нест.)CK Ба ростӣ ба шумо мегўям: ин насл ҳанўз аз олам нагузашта, ҳамаи ин чизҳо воқеъ хоҳад шуд.*BM Ҳамчунин шумо чун дидед, ки ин чизҳо воқеъ шудааст, бидонед, ки наздик аст, назди дар аст.AA{ Акнун аз дархти анҷир мисол гиред; чун шохааш нарм шуда, барг оварад, медонед, ки тобистон наздик аст;q@[ Ва он гоҳ Ў фариштагони Худро фиристода, баргузидагони Худро аз чор ҷониб, аз канори замин то канори осмон фароҳам хоҳад овард. ? Он гоҳ Писари Одамро бинанд, ки бо қудрат ва ҷалоли азим бар абрҳо меояд. > Ва ситорагон аз осмон фурў резанд, ва қувваҳои афлок мутазалзил шаванд. =9 Лекин дар он айём, пас аз он мусибат, офтоб хира шавад ва моҳ рўшноии худро надиҳад.<{ Лекин шумо ҳушьёр бошед; инак, Ман ҳамаашро ба шумо пешакӣ гуфтам.;) Зеро масеҳони козиб ва анбиёи козиб ба майдон омада, аломот ва мўъҷизот нишон хоҳанд дод, то ки, агар мумкин бошад, баргузидагонро низ гумроҳ кунанд./:W Дар он ҳангом агар касе ба шумо гўяд:’’Инак Масеҳ дар ин ҷост ё дар он ҷост,- бовар накунед. 9 Ва агар Худованд он айёмро кўтоҳ намекард, касе наҷот намеёфт; лекин аз барои баргузидагоне ки Ў интихоб намудааст, он айёмро кўтоҳ кардааст.l8Q Зеро дар он айём чунон мусибате хоҳад шуд, ки аз ибтидои офариниш, ки Худо офарид, то ҳол нашудааст ва бори дигар нахоҳад шуд.l7Q Дуо кунед, ки гурехтани шумо дар зимистон рўй надиҳад.c6? Вой бар ҳоли ҳомиладорон ва ширдорон дар он айём!~5u Ва он ки дар киштзор аст, барои гирифтани ҷомаи худ барнагардад.#4? Ва ҳар кӣ бар бом бошад, поён нафурояд ва барои гирифтани чизе ба хонаи худ надарояд;N3 Чун кароҳати харобиро, ки Дониёли набӣ ба забон овардааст, дар ҷое ки намебояд, бар по бубинед, - ҳар кӣ хонад, дарк кунад, - он гоҳ онҳое ки дар Яҳудо мебошанд, ба кўҳистон гурезанд.D2 Ва ҳама аз барои исми Ман ба шумо адоват хоҳанд дошт; лекин ҳар кӣ то охир сабр кунад, наҷот хоҳад ёфт“.'1G Он гоҳ бародар бародарро ва падар фарзандро ба марг таслим хоҳанд кард; ва фарзандон бар зидди падарону модарон қиём карда, онҳоро ба ҳалокат хоҳанд расонд.n0U Чун шуморо барои таслим кардан гирифта баранд, пешакӣ ғамхорӣ ва андеша накунед, ки чӣ бояд бигўед; балки он чи дар соат ба шумо ато шавад, онро бигўед: зеро гўянда шумо нестед, балки Рўҳулқудс аст./ Ва лозим аст, ки Инҷил аввал дар байни тамоми халқҳо мавъиза карда шавад.{.o Лекин шумо худро эҳтиёт кунед; зеро шуморо ба маҳкумаҳо хоҳанд кашид, ва дар куништҳо тозиёна хоҳанд зад, ва шуморо назди ҳокимону подшоҳон ба хотири Ман ҳозир хоҳанд кард, то барои онҳо шаҳодате гардад.J-  Зеро қавме бар зидди қавме ва салтанате бар зидди салтанате қиём хоҳад кард; ва дар ҳар ҷо зилзилаҳо руй хоҳад дод, ва қаҳтиҳо ва ошўбҳо падид хоҳад омад. Инҳо ибтидои дардҳост. 2~M}|{{6z=yxwwIvvuttsrrqq/onmlkjj-iyhhgMfvee4dcc1baU``!_I^^+]`\\ [qZZCYYXXWKVV4UU9TTVSRR3QQPOO N?MMLwLKWJJ`IIH5GGF9EDD"CBB%A@@?'>U== YВа инак, дар Ерусалим Шимъўн ном марде буд, ки Марди одил ва паҳрезгор ва мунтазири тасаллои Исроил буд, ва Рўҳулқудс бар ў буд.8=iВа мувофиқи он чи дар шариати Худованд гуфта шудааст, ду фохта ё ду чўҷаи кабўтар қубонӣ кунанд.<wЧунон ки дар шариати Худованд навишта шудааст:’’Ҳар махлуқи наринае ки батни модарро мекушояд, муқаддаси Худованд хонда мешавад’’;s;_Ва ҳангоме ки айёми татҳири онҳо мувофиқи шариати Мусо фаро расид, Ўро ба Ерусалим оварданд, то ки ба Худованд пешниҳод кунаднд,x:iВақте ки дар ҳаштрўзагӣ Ўро хатна  карданд, ба Ў Исо ном доданд, чунон ки фаришта Ўро, пеш аз он ки дар шикам пайдо шавад, номида буд.9)Ва чўпонон баргашта, Худоро ҳамду сано мехонданд ва ситоиш мекарданд барои ҳамаи он чизҳое ки шунида ва дида буданд, чунон ки ба онҳо гуфта шуда буд.|8qВа Марьям ҳамаи ин суханонродар дили худ ҷо дода, нигоҳ медошт.!7;Ва ҳамаи онҳое ки шуниданд, аз он чи чўпонон ба онҳо нақл карданд, мутааҷҷиб шуданд.(6IВа чун диданд, он суханонеро, ки ба онҳо дар бораи Ин Кўдак гуфта шуда буд, нақл карданд.5/Ва бо шитоб омаданд, ва Марьям ва Юсуф ва Кўдакро, ки дар охур хобида буд, ёфтанд.q4[Вақте ки фариштагон аз пеши онҳо ба осмон сууд карданд, чўпонон ба якдигар гуфтанд:“Биёед, ба Байт-Лаҳм биравем ва он чиро, ки дар он ҷо воқеъ шудааст, ва Худованд онро ба мо хабар додааст, бубинем“.43a„Худоро ҷалол дар арши аъло, ва осоиштагӣ бар замин, ва ҳусни таваҷҷўҳ дар миёни мардум бод“.52c Ногаҳон бо фаришта фавҷе аз лашкари осмон пайдо шуданд, ки Худоро ҳамду сано хонда, мегуфтанд:11 Ва ин аст аломате барои шумо: Кўдакро парпечшуда ва дар охуре хобида хоҳед ёфт“.(0I „Имрўз барои шумо дар шаҳри Довуд Наҷотдиҳанда таваллуд шуд, ки Ў Масеҳи Худованд аст;N/ Фаришта ба онҳо гуфт:“Натарсед; зеро ки муждаи бузурге ба шумо мерасонам, ки он барои тамоми қавм хоҳад буд:g.G Ва фариштаи Худованд бар онҳо зоҳир гардид, ва ҷалоли Худованд дар гирду пешашон дурахшид, ва онҳо бағоят ҳаросон шуданд.--SДар он сарзамин чўпононе буданд, ки шабона дар ҳавои кушод рамаи худро посбонӣ мекарданд.d,AВа Писари нахустини худро зоид, ва Ўро парпеч кард, ва Ўро дар охуре хобонид, чунки дар мусофирхона ҷое барои онҳо набуд.w+gВа ҳангоме ки онҳо дар он ҷо буданд, вақти зоидани вай расид;~*uТо худро бо Марьям, ки номзади ў буд ва ҳомиладор буд, нависонад.{)oЮсуф низ аз Ҷалил, аз шаҳри Носира, ба Яҳудо, ба шаҳри Довуд, ки Байт-Лаҳм ном дорад, равона шуд, чунки ў аз хонадон ва авлоди Довуд буд,z(mВа ҳама барои нависондани худ, ҳар яке ба шаҳри худ мерафтанд.'Дар замоне ки Кириниюс дар Сурия ҳукмронӣ мекард, ин саршуморӣ аввалин буд.D& Дар он айём аз ҷониби қайсари Авғустус фармоне баромад, ки дар тамоми рўи замин саршуморӣ гузаронданд.4% cPВа кўдак калон шуда, рўҳаш қавӣ мегашт, ва то рўзе ки бар Исроил зоҳир гардид, дар биёбонҳо буд.V$ 'OТо ки касони дар торикӣ ва дар сояи марг нишастаро мунавар созад ва пойҳои моро ба роҳи осоиштагӣ равона кунад“."# ?NАз умқи марҳамати Худои мо, ки бо он моро Найири Толеъ аз олами боло парасторӣ намуд,y" mMВа ба қавми Ў бифаҳмонӣ, ки наҷот дар омурзиши гуноҳҳои онҳст,a! =LВа ту, эй кўдак, набии Ҳаққи Таоло хонда хоҳӣ шуд, зеро ки пешопеши Худованд қадам хоҳӣ зад, то ки роҳҳои Ўро муҳайё кунӣ(  KKБа Ў бо қудсият ва адолат хизмат кунем, дар ҳолате ки тамоми айёми умри худ пеши Ў бошем. 'JВа ба мо имконият хоҳад дод, ки аз дасти душманони худ халос шуда, бе тарсу бим IҚасамеро, ки Ў ба падари мо Иброҳим ёд карда буд ба хотир хоҳад овард,j OHБа падарони мо марҳамат намуда, аҳди муқаддаси Худро,& GGКи моро аз душманони мо ва аз дасти ҳамаи онҳое ки аз мо нафрат доранд, наҷот хоҳад дод;s aFЧунон ки аз қадим бо забони анбиёи муқаддаси Худ гуфтааст, EВа барои мо дар хонадони бандаи Худ Довуд шохи наҷот барпо кардааст,= uD„Муборак аст Худованд Худои Исроил, ки қавми Худро парасторӣ намуда, ба вай халосӣ ато фармудааст,{ qCПадари ў, Закарьё аз Рўҳулқудс пур шуд ва нубувват намуда гуфт:H  BВа ҳар кӣ мешунавид, инро дар дили худ ҷо дода, мегуфт:“Ин кўдак кӣ хоҳад шуд?“ Ва дасти Худованд бо ў буд.S !AВа ҳамаи ҳамсояҳои онҳо ба ҳарос афтоданд; ва тамоми ин воқеаро дар сар то сари кўҳистони Яҳудо нақл мекарданд. 9@Дарҳол даҳон ва забони ў кушода шуд, ва ў ба сухан даромада, Худоро ҳамду сано хонд. '?Ў тахтачае талабида, бар он навишт:“Номи ў Яҳьёст“. Ва ҳама мутааҷҷиб шуданд.   >Ва бо имову ишорат аз падараш пурсиданд, ки ўро чӣ ном ниҳодан мехоҳад. =Ба вай гуфтанд:“Дар авлоди ту касе нест, ки чунин ном дошта бошад“. {<Лекин модараш дар ҷавоб гуфт:“Не, балки ў Яҳьё номида хоҳад шуд“.N ;Ва дар рўзи ҳаштум омаданд, ки кўдакро хатна кунанд, ва мехостад ўро, аз рўи номи падараш, Закарьё ном монанд.I  :Ва ҳамсояҳо ва хешу табори ў шуниданд, ки Худованд марҳамати Худро ба ў афзун кардааст, ва бо ў шод шуданд.` ;9Чун вақти зоидани Элисобаъ расид, ў писаре зоид.}  u8Ва Марьям қариб се моҳ назди ў монд ва баъд ба хонаи худ баргашт.  y7Чунон ки ба падарони мо гуфта буд,-ба Иброҳим ва насли ў то абад“.v  g6Бандаи Худ Исроилро дасгирӣ кард, ба хотираи марҳамати Худ,-  5Гуруснагонро аз неъматҳо пур кард, ва сарватдоронро тиҳидаст фиристод;  4Зўроваронро аз тахтҳо вожгун сохт ва фурўтанонро сарафроз гардонд;6 g3Қуввати бозуи Худро зоҳир сохт; онҳоеро, ки аз андешаҳои дилашон мағрур буданд, пароканда кард;x k2Ва марҳамати Ў насл ба насл барои касонест, ки аз Ў метарсанд; #1Зеро ки он Қодир чизи бузурге барои ман ба амал овард, ва исми Ў муқаддас аст,= u0Ки Ў ба фурўтании канизи Худ назар кардааст; зеро ки минбаъд ҳамаи наслҳо маро хушбахт хоҳанд хонд;g I/Ва рўҳи ман аз Худои Наҷотдиҳандаи ман ба ваҷд омад,h K.Ва Марьям гуфт:“Ҷони ман Худовандро ситоиш мекунад,? y-Ва хушо вай, ки имон овардааст, ки он чи аз ҷониби Худованд ба вай гуфта шудааст, ба амал хоҳад омад“. #,Зеро ки чун саломи ту ба гўшам расид, бача аз шодӣ дар шикамам ба ҷунбиш омад; +„Ва ин ба ман аз куҷост, ки модари Худованди ман назди ман омадааст?K *Ва бо овози баланд хитоб намуда, гуфт:“Ту дар миёни занон муборак ҳастӣ, ва муборак аст самари шиками ту!“.G~  )Ва чун Элисобаъ саломи Марьямро шунид, бача дар шикамаш ба ҷунбиш омад; ва Элисобаъ аз Рўҳулқудс пур шуд,i} M(Ва ба хонаи Закарьё даромада, ба Элисобаъ салом гуфт..| W'Дар он рўзҳо Марьям роҳсипор шуда, бо шитоб ба шаҳре рафт, ки дар кўҳистони Яҳудо воқеъ аст,T{ #&Марьям гуфт:“Инак, канизи Худованд ҳастам; бигзор бо ман аз рўи каломи ту бишавад“. Ва фаришта аз пеши вай рафт.gz I%Зеро ки назди Худо ҳеҷ каломе бе оқибат намемонад“.Fy $Инак, хеши ту, Элисобаъ, ки ўро нозой меноманд, ў низ дар шиками худ писаре дорад, ва ҳоло моҳи шашуми ўст;>x w#Фаришта дар ҷавоби вай гуфт:“Рўҳулқудс бар ту хоҳад омад, ва қуввати Ҳаққи Таоло бар ту соя хоҳад афканд; бинобар ин он мавлуди Муқаддас ҳам Писари Худо номида хоҳад шуд;w '"Марьям ба фаришта гуфт:“Ин чӣ гуна мешавад, дар сурате ки ман бокира ҳастам?“(v K!Ва Ў ба хонадони Яъқуб то абад салтанат хоҳад ронд, ва салтанати Ў интиҳо нахоҳад дошт“Zu / Ва Ў бузург хоҳад буд ва Писари Ҳаққи Таоло номида хоҳад шуд; ва Худованд Худо тахти падараш Довудро ба Ў хоҳад дод;vt gВа инак, ҳомила шуда, Писаре хоҳӣ зоид, ва Ўро Исо хоҳӣ номид;s Ва фаришта ба вай гуфт:“Эй Марьям, натарс, зеро ки ту назди Худо файз ёфтаӣ;)r MАммо вай ўро дида, аз суханонаш  музтариб шуд ва дар дили худ гуфт, ки ин чӣ саломе бошад.Sq !Ва фаришта назди вай омада, гуфт:“Салом бар ту, эй пурфайз! Худованд бо туст; ту дар миёни занон муборак ҳастӣ“./p YНазди бокирае ки номзади Юсуф ном марде аз хонадони Довуд буд; ва номи он бокира Марьям буд.-o UВа дар моҳи шашум Ҷабраили фаришта аз ҷониби Худо ба Носира ном шаҳри Ҷалил фиристода шуд.Dn „Дар ин рўзҳо Худованд назар карда, ба ман чунин амал кард, то ки нанги маро аз миёни мардум бардорад“.0m [Ва баъд аз он рўзҳо зани ў, Элисобаъ. ҳомила шуда, панҷ моҳ худро аз ҳама пинҳон дошт, ва гуфт:sl aВақте ки рўзҳои хизматаш ба анҷом расид, ба хонаи худ рафт.+k QВа ҳангоме ки берун омад, ба онҳо гап зада натавонист, ва онҳо фаҳмиданд, ки ў дар маъбад рўъёе дидааст; ва ў ба онҳо имову ишора мекард, ва забонаш лол шуда  буд.h<;;E:w98766s543211P0/..m-,+**)3( ' &U%$#="!  8p-nN9  Cq_  Ва Худованд вайро дида, дилаш ба вай сўхт ва ба вай гуфт:“Гирья накун“.% Вақте ки Ў ба дарвозаи шаҳр наздик шуд, мурдаеро мебароварданд, ки писари ягонаи бевазане буд; ва мардуми бисьёре аз аҳли шаҳр бо вай равона буданд.X) Баъд аз он Ў ба шаҳре рафт, ки Ноин ном дорад, ва бисьёр аз шогирдонаш ва шумораи зиёди мардум ҳамроҳи Ў мерафтанд.   Ва фиристодагон ба хона баргашта, он ғуломи беморро тандуруст ёфтанд.) K Исо ин суханонро шунида, дар тааҷҷуб монд, ва ба мардуме ки аз ақиби Ў мерафтанд, рў гардонда гуфт:“Ба шумо мегўям, ки Ман дар Исроил ҳам чунин имоне наёфтам“.} sЗеро ки ман ҳам як фармонбар ҳастам, ва дар зери итоати худ сарбозон дорам; ба яке мегўям :’’Бирав’’, меравад; ба дигаре мегўям:’’Биё’’,меояд, ва ба ғуломи худ мегўям:’’Фалон корро бикун’’, мекунад“.J  Ба ин сабаб худамро низ лоиқ надонистам ки назди Ту биёям; балки сухане бигў, ва ғуломи ман шифо хоҳад ёфт;R Исо бо онҳо рафт. Ва ҳангоме ки ба наздикиҳои хона расид, мирисад дўстонашро назди Ў фиристод, то ки ба Ў гўянд:“Оғо! Ташвиш накаш, зеро ман лоиқи он нестам, ки Ту зери сақфи ман биёӣ;Зеро ки вай қавми моро дўст медорад ва барои мо куништ иморат кард“.U#Ва онҳо назди Исо омаданд, ва аз ў бисьёр илтимос карда, гуфтанд:“Вай сазовори он аст, ки ин корро барояш бикунӣ,Z-Вай овозаи Исоро шунида, пирони Яҳудиро назди Ў фиристод, то аз Ў илтимос кунанд, ки омада, ғуломи вайро шифо диҳад.Ғуломи як мирисад, ки барояш азиз буд, касал шуда, ба ҳолати назъ расида буд.0 [Вақте ки Ў ҳамаи суханони худро ба самъи мардум расонда тамом кард, ба Кафарнаҳум ворид шуд.fE1Лекин ҳар кӣ бишнавад ва ба ҷо наоварад, ба касе монанд аст, ки хонаашро бар рўи хок бе таҳкурсӣ бино кард, ва ҳангоме ки оби наҳр онро зер кард, дарҳол фурў рафт, ва харобии он хона бузург буд“.}0„Вай ба касе монанд аст, ки хонае месохт, ва заминро чуқур канда, таҳкурсиро бар санг гузошт, ва ҳагоме ки сел омада, оби наҳр он хонаро зер кард, онро аз ҷояш ҷунбонда натавонист, чунки бар санг бино шуда буд.[//Ҳар кӣ назди Ман биёяд ва суханони Маро бишнавад ва онҳоро ба ҷо оварад, ба шумо мефаҳмонам, ки вай ба кӣ монанд аст:,Q.Чаро Маро’’Худованд! Худованд!’’ мегўед, вале он чиро ки Ман мегўям, ба ҷо намеоваред?“8i-„Шахси нек аз ганҷинаи неки дилаш чизи нек берун меоварад, ва шахси бад аз ганҷинаи бади дилаш чизи бад берун меоварад; зеро ки даҳони вай аз пурии дил сухан мегўяд“.`~9,Зеро ки ҳар дарахт аз мевааш шинохта мешавад; чунки аз буттаи олуча анҷир намегиранд, ва аз мушхор ангур намечинанд“.;}o+„Дарахти хубе нест, ки меваи бад меоварда бошад. Ва дарахти баде нест, ки меваи хуб меоварда бошд.S|*„Ё чӣ тавр метавонӣ ба бародари худ гўӣ:’’Эй бародар! иҷозат деҳ хасро аз чашми ту дур кунам’’, дар сурате ки чўбро дар чашми худ намебинӣ? Эй риёкор! Аввал чўбро аз чашми худ дур кун, ва он гоҳ дуруст хоҳӣ дид, ки хасро аз чашми бародари худ дур кунӣ“.'{G)„Чаро ту хасеро дар чашми бародари худ мебинӣ, вале чўберо дар чашми худ дарнамеёбӣ?“=zs(„Шогирд аз муаллими худ авло нест. Аммо, пас аз такмил ёфтан ҳам, ҳар кас чун муаллимаш хоҳад буд“.Dy'Ва масале ба онҳо гуфт:“Оё метавонад кўре ба кўри дигар роҳнамоӣ кунад? Оё ҳар ду дар чоҳ намеафтанд?“kxO&„Бидиҳед, ва ба шумо дода хоҳад шуд: ба андозаи хуби ҷунбонидаю фишурдашуда ва лабрез ба домани шумо хоҳанд, рехт; зеро ба кадом андоза, ки чен кунед, ба ҳамон андоза ба шумо чен карда хоҳад шуд“.cw?%„Доварӣ накунед, ва ба доварӣ дучор нахоҳед шуд; маҳкум накунед, ва маҳкум нахоҳед шуд, бибехшед ва бахшида хоҳед шуд“;kvO$„Пас, раҳмдил бошед, чунон ки Падари шумо раҳим аст“.!u;#„Лекин шумо душманони худро дўст бидоред, ва некӣ кунед, ва қарз диҳед, бе он ки ба талофии он умедвор шавед; ва мукофоти шумо бузург хоҳад буд, ва Писарони Ҳаққи Таоло хоҳед буд; зеро ки Ў ба носипосон ва бадон меҳрубон аст“.ktO"„Ва агар ба касоне қарз диҳед, ки ба гашта гирифтан аз онҳо умед доред, ин чӣ эҳсон аст аз ҷониби шумо? Зеро ки гуноҳкорон низ ба гуноҳкорон қарз медиҳанд, то ки аз онҳо ҳамон қадар гашта гиранд“.usc!„Ва агар ба касоне некӣ мекунед, ки ба шумо некӣ мекунанд, ин чӣ эҳсон аст аз ҷониби шумо? Зеро ки гуноҳкорон низ чунин мекунанд“. r  „Ва агар касонеро дўст доред, ки шуморо дўст доранд, ин чӣ эҳсон аст аз ҷониби шумо? Зеро ки гуноҳкорон низ дўстдорони худро дўст медоранд“."q=Ва чӣ тавре аз мардум мехоҳед, ки ба шумо кунанд, шумо низ ба онҳо ҳамон тавр кунед“.?pwҲар кӣ аз ту чизе талаб кунад, ба вай бидеҳ, ва ҳар кӣ чизи туро бигирад, гашта доданашро талаб накун.o„Ҳар кӣ ба рухсораи ту торсакӣ занад, дигарашро низ сўи вай бигардон; ва ҳар кӣ ҷомаи туро кашида гирад, дар гирифтани куртаат низ монеъ нашав“.&nEБарои лаънаткунандагони худ баракат бихоҳед ва барои озордиҳандагони худ дуо гўед“.NmЛекин ба шумо, эй шунавандагон, мегўям:“душманони худро дўст бидоред, ба нафраткунандагони худ некӣ кунед, }lsВой бар ҳоли шумо, вақте ки тамоми мардум шуморо таъриф кунанд. Зеро ки падарони онҳо бо анбиёи козиб ҳамин тавр рафтор карда буданд“Ak{Вой бар ҳоли шумо, эй касоне ки ҳоло сер ҳастед! Зеро ки гурусна хоҳед монд. Вой бар ҳоли шумо, эй касоне ки ҳоло хандон ҳастед, зеро ки мотам хоҳед гирифт ва гиря хоҳед кард.0jY„Бар акси ин, вой бар ҳоли шумо, эй сарватдорон! Зеро ки шумо аллакай тасаллои худро ёфтаед.}isДар он рўз шодӣ кунеду ба ваҷд биёед, зеро ки мукофоти шумо дар осмон бузург аст. Падарони онҳо бо анбиё ҳамин тавр рафтор мекарданд“.%hCХушо шумо, вақте ки мардум ба хотири Писари Одам аз шумо нафрат намоянд, ва шуморо дур кунанд, ва дашном диҳанд, ва номи шуморо ба бадӣ бароварда, рад кунанд.[g/„Хушо шумо, ки ҳоло гурусна ҳастед, зеро ки сер хоҳд шуд. Хушо шумо , ки ҳоло гирьён ҳастед, зеро ки хандон хоҳед шуд.DfВа Ў ба шогирдони Худ чашм андохта, гуфт:“Хушо шумо, эй мискинон, зеро ки Малакути Худо аз они шумост.“Xe)Ва тамоми издиҳом саъю кўшиш мекарданд, ки Ўро ламс намоянд, чунки қуввате аз Ў берун омада, ҳамаро шифо мебахшид.vdeТо ки каломи Ўро гўш кунанд ва аз касалиҳои худ шифо ёбанд; дар байнашон ҳамчунин гирифтори арвоҳи палид буданд; ва шифо меёфтанд.-cSВа бо онҳо фурўд омада, бар ҷои ҳамворие истод, ва шумораи зиёди шогирдонаш ва мардум бисьёре аз тамоми Яҳудо ва Ерусалим ва аз соҳили Сўр ва Сидўм ҷамъ омаданд,b Яҳудо ибни Яъқуб ва Яҳудои Исқарьют, ки баъдтар таслимкунандаи Ў шуд.|aqМатто ва Тумо, Яъқуб ибни Ҳалфой ва Шимъўн, ки лақабаш Ғаюр буд,(`IШимъўн, ки ўро Петрус номид, ва бародараш Андриёс, Яъқуб ва Юҳанно, Филипус ва Барталмо,_ Вақте ки чашми рўз кушода шуд, шогирдони Худро даъват намуда, аз онҳо дувоздаҳ нафарро интихоб кард, ва ба онҳо номи ҳавориёнро дод, ки инҳоянд:"^= Дар он айём Ў барои дуо гуфтан ба фарози кўҳе баромад ва тамоми шаб ба Худо дуо гуфт."]= Аммо онҳо бисьёр дарғазаб шуда, бо ҳамдигар муҳокима мекарданд, ки ба Исо чӣ кунанд.s\_ Ва ба ҳамаи онҳо назар афканда, ба он мард гуфт:“Дасти худро дароз кун“. Вай чунин кард, ва дасташ мисли дасти дигараш сиҳат шуд.[ Ва Исо ба онҳо гуфт:“Аз шумо мепурсам, ки дар рўзи шанбе кадом кор ҷоиз аст: некӣ кардан, ё бадӣ кардан? ҷонеро наҷот додан, ё ҳалок кардан?“MZВа Ў андешаҳои онҳоро пай бурда, ба Марди дастхушк гуфт:“Бархез ва дар миёнҷо биист“. Вай бархост ва истод.TY!Китобдонон ва фарисиён аз паи Ў мепоиданд, ки шояд дар рўзи шанбе шифо диҳад, то ки айбе ба гардани Ў бор кунанд.OXЯк рўзи шанбеи дигар Ў ба куништ даромада, таълим медод, ва дар он ҷо марде буд, ки дасти росташ хушк шуда буд.lWQВа ба онҳо гуфт:“Писари Одам оғои шанбе низ мебошад“.VЧӣ гуна вай ба хонаи Худо даромада, нони тақдимро гирифта хўрд, ва ба ҳамроҳони худ низ дод, ва ҳол он ки хўрдани он раво набуд, ҷуз барои коҳинон?“MUИсо дар ҷавоби онҳо гуфт:“Магар нахондаед, ки Довуд чӣ кард, ҳангоме ки худаш ва ҳамроҳонаш гурусна буданд?;ToВа баъзе аз фарисиён ба онҳо гуфтанд:“Чаро шумо коре мекунед, ки кардани он дар шанбе раво нест?“jS OЯк рўзи шанбе чунин воқеъ шуд, ки Ў аз миёни киштзор мегузашт, ва шогирдони Ў хўшаҳоро мечинданд ва ба каф молида, мехўрданд.JR '„Ва ҳеҷ кас шароби кўҳнаро нўшида, дарҳол навашро талаб намекунад, зеро ки мегўяд: шароби кўҳна хуб аст“.3Q_&Лекин шароби навро дар машки нав андохтан лозим аст; дар он сурат ҳар ду маҳфуз хоҳанд монд“.xPi%„Ва ҳеҷ кас шароби навро дар машки кўҳна намеандозад; вагар на шароби нав машкро дарида, ҳам худаш мерезад, ҳам машк талаф мешавад;lOQ$Дар айни ҳол ба онҳо ин масалро гуфт:“Ҳеҷ кас порчае аз ҷомаи нав гирифта, бар ҷомаи кўҳна ямоқ намемонад; вагар на, ҳам ҷомаи навро пора мекунад, ва ҳам ямоқи нав ба ҷомаи кўҳна мувофиқ намеояд“.9Nk#Лекин айёме хоҳад расид, ки домод аз онҳо гирифта шавад, ва он гоҳ, дар он айём рўза хоҳанд дошт“.>Mu"Ба онҳо гуфт:“Оё метавонед аҳли кўшки никоҳро, модоме ки домод бо онҳост, ба рўзадорӣ водор намоед?L%!Ба Ў гуфтанд:“Чаро шогирдони Яҳьё бисьёр рўза медоранд ва дуо мегўянд, ҳамчунин шогирдони фарисиён низ, лекин шогирдони Ту мехўранд ва менўшанд?“ K Ман омадаам, ки на одилонро, балки гуноҳкоронро ба тавба даъват кунам“.J+Исо дар ҷавоби онҳо гуфт:“На тандурустон, балки беморон ба табиб ҳоҷат доранд;pIYКитобдонон ва фарисиён норозигӣ баён намуда, ба шогирдони Ў гутанд:“Чаро шумо бо боҷгирон ва гуноҳкорон мехўред ва менўшед?“HВа Левӣ дар хонаи худ барои Ў зиёфати калоне дод, ва шумораи зиёди боҷгирон ва касони дигар дар он ҷо буданд, ва онҳо бо Ў назди суфра нишастанд.qG[Вай ҳама чизро тарк карда, бархост ва аз паи Ў равона шуд.LFБаъд аз ин Ў берун рафта, Левӣ ном боҷгиреро дид, ки дар боҷгоҳ нишаста буд, ва ба вай гуфт:“Аз паи Ман биё“. EВа ҳама дар ҳайрат монданд, ва Худоро ҳамду сано мехонданд, ва дар ҳолате ки пур аз тарсу ҳарос буданд, мегуфтанд:“Имрўз чизҳои аҷоибе дидем“.QDВай дарҳол дар пеши назари онҳо бархост, бистари худро бардошт ва, Худоро сипоскунон, ба хонаи худ равона шуд.BC}Лекин то бидонед, ки Писари Одам дар рўи замин қудрати омурзидани гуноҳҳоро дорад“- ба мафлуҷ гуфт:“Ба ту мегўям: бархез, бистари худро бардор ва ба хонаи худ равона шав“.PBКадомаш осонтар аст: гуфтани он ки’’гуноҳҳои ту омурзида шуд’’, ё гуфтани он ки’’бархез ва равона шав’’?.AUИсо андешаҳои онҳоро пай бурда, дар ҷавоби онҳо гуфт:“шумо дар дили худ чӣ андешаҳо доред?@ Китобдонон ва фарисиён дар дили худ андеша карда, мегуфтанд:“Ин кист, ки куфр мегўяд? Ҷуз Худои ягона кист, ки гуноҳҳоро омурзида тавонад?“? Ва Ў имони онҳоро дида, гуфт:“Эй одамизод, гуноҳҳои ту омурзида шуд“.?>wВале ба сабаби бисьёрии мардум роҳе барои даровардани вай наёфта, болои бом баромаданд ва аз миёни сафолҳои он вайро бо бистараш ба миёни хона пеши Исо поён фуроварданд.W='Инак, якчанд кас марди мафлуҷеро бо бистараш бардошта оварданд, ва мехостанд вайро дароварда, пеши Ў бигузоранд,<Рўзе аз рўзҳо, вақте ки Ў таълим медод, ва фарисиён ва муаллимони шариат аз тамоми деҳоти Ҷалил ва аз Яҳудо ва Ерусалим омада, дар он ҷо нишаста буданд, ва қуввати Худованд дар шифо дар шифо доданаш зоҳир мешуд,U;#Ва Ў ба ҷойои хилват мерафт ва дуо мегуфт.:Аммо овозаи Ў то рафт паҳн мешуд, ва шумораи зиёди мардум назди Ў ҷамъ- меомаданд, то ки каломашро гўш кунанд ва аз касалиҳои худ шифо ёбанд.Y9+Ва Ў ба вай таъин кард, ки ба ҳеҷ кас гап назанад, балки рафта худро ба коҳин нишон диҳад ва барои пок шудани худ он ҳадияеро, ки Мусо фармудааст, тақдим кунад, то ба онҳо шаҳодате гардад.E8 Ў дасти Худро дароз карда, вайро ламс намуд ва гуфт:“Махоҳам, пок шав!“ Ва дарҳол махав аз вай нест шуд.07Y Вақте ки Исо дар яке аз шаҳрҳо буд, марде пур аз махав омад, ва чун Исоро дид, рўй ба замин ниҳода, аз Ў илтимос кард:“Худовандо! Агар хоҳӣ, метавонӣ маро пок кунӣ“.$6A Ва ҳар ду қаиқро ба соҳил бароварданд, ва ҳамаро тарк карда, аз ақиби Ў равона шуданд. 5 Ва ҳамчунин Яъқуб ва Юҳанно, писарони Забдой низ, ки шарикони Шимъўн буданд. Ва Исо ба Шимъўн гуфт:“Натарс; минбаъд одамонро сайд хоҳӣ кард“.;4o Зеро ки вай ва ҳамаи ҳамроҳонаш аз ин сайди моҳиёне ки ба даст оварда буданд, дар даҳшат афтоданд.a3;Шимъўни Петрус, чун инро дид, пеши Исо зону зада, гуфт:“Худовандо! Аз пеши ман бирав, чунки ман шахси гуноҳкор ҳастам“.52cВа ба рафиқони худ, ки дар қаиқи дигар буданд, ишорат карданд, ки ба ёрии онҳо биёянд; ва онҳо омада, ҳар ду қаиқро пур карданд, ба тавре ки қариб буд ки зери об раванд.E1Ва онҳо чунин карданд, ва миқдори зиёди моҳиро сайд карданд, ва кам ммонда буд, ки тўрашон кафида равад.c0?Шимъўн дар ҷавоби Ў гуфт:“Эй Устод! Тамоми шаб заҳмат кашида, чизе нагирифтем; лекин аз рўи сухани Ту тўрро меандозам“.M/Ва ҳангоме ки суханаш ба поён расид, ба Шимъўн гуфт:“Ба чуқуроб бирон, ва тўрҳои худро барои сайд андозед“..Ба яке аз қаиқҳо, ки аз они Шимъўн буд, савор шуда, аз вай хоҳиш кард, ки андаке аз соҳил дуртар ронад, ва Ў дар қаиқ нишаста, мардумро таълим медод.R-Ду қаиқро дид, ки дар кўл истода буданд, ва сайёдони моҳӣ аз онҳо берун омада, тўрҳои худро шустушўй мекарданд.}, uБоре, вақте ки мардуми бисьёре аз ҳар тараф Ўро фишор медоданд, то ки каломи Худоро гўш кунанд, ва Ў дар канори кўли Ҷинесор истода буд,P+,Ва дар куништҳои Ҷалил мавъиза мекард.X*)+Ба онҳо гуфт:“Ман бояд ба шаҳрҳои дигар низ аз Малакути Худо башорат диҳам, чунки барои ҳамин фиристода шудаам“.)*Чун субҳ дамид, Ў берун омада, ба хилватгоҳе рафт, вале мардум Ўро кофта ёфтанд ва назди Ў омаданд, ва Ўро нигоҳ медоштанд, ки аз пешашон наравад.M()Девҳо низ аз бисьёр касон берун омада, бо фарьёд мегуфтанд:“Ту Масеҳ Писари Худо ҳастӣ“. Аммо Ў онҳоро манъ карда, намегузошт сухан ронанд, зеро ки Масеҳ будани Ўро медонистанд.D'(Дар вақти фурў рафтани офтоб ҳамаи онҳое ки беморони гирифтори касалиҳои гуногун доштанд, онҳоро назди Ў меоварданд, ва Ў ба ҳар яке аз онҳо даст гузошта, онҳоро шифо медод.V&%'Ва Ў наздики вай омада, табларзаро манъ кард; ва он нест шуд. Вай дарҳол бархоста, ба парастории онҳо машғул гашт.|%q&Ў аз куништ баромада, ба хонаи Шимъўн омад; модарарўси Шимъўн ба табларзаи сахте гирифтор буд; ва дар хусуси вай аз Ў илтимос карданд.Y$+%Ва овозаи Ў дар тамоми гирду атроф паҳн шуд. #$Ҳама ба воҳима афтоданд, ва ба якдигар мегуфтанд:“Ин чӣ гапест, ки Ў бо қудрат ва қувват ба авроҳи палид амр мефармояд, ва онҳо берун меоянд?“t"a#Исо вайро манъ карда, гуфт:“Хомўш шав ва аз вай берун ой!“ Ва дев ўро дар миёна афтонда, аз ў берун шуд, ва ҳеҷ осебе ба ў нарасонд.X!)"„Туро бо мо чӣ кор аст, эй Исои Носирӣ? Ту барои нест кардани мо омадаӣ! Ман медонам, ки Ту кистӣ, эй Қудусси Худо!“ 3!Дар куништ касе буд, ки рўҳи деви палид дошт, ва бо овози баланд фарьёд зада, гуфт:   Ва онҳо аз таълими Ў дар ҳайрат монданд, зеро ки каломи Ў боқудрат буд.!Ва ба Кафарнаҳум, шаҳри Ҷалил, омад, ва дар рўзҳои шанбе онҳоро таълим медод.]3Аммо Ў аз миёни онҳо гузашта, ба роҳи Худ рафт.nUВа бархоста, Ўро аз шаҳр бадар карданд ва бар қуллаи кўҳе ки шаҳрашон бар он сохта шуда буд, бурданд, то ки Ўро ба зер афкананд;hIТамоми аҳли куништ инро шунида, пур аз ғазаб шуданд,fEВа бисьёр махавиён дар Исроил дар айёми Элишои набӣ буданд, вале ҳеҷ яке аз онҳо пок нашуд, балки фақат Наамони сурьёнӣ“;7gВале Ильёс назди ҳеҷ яке аз онҳо фиристода нашуд, балки фақат назди бевазане ба Сорфатои Сидўн;W'Аз рўи ҳақиқат ба шумо мегўям: бисьёр бевазанон дар Исроил дар айёми Ильёс буданд, ки он вақт осмон се солу шаш моҳ баста шуда буд, ба тавре ки дар тамоми рўи замин қаҳтии сахте рўй дод,5Ва гуфт:“Ба ростӣ ба шумо мегўям, ки ҳеҷ пайғамбаре дар зодгоҳи худ мақбул нест“.KБа онҳо гуфт:“Албатта, шумо ба Ман ин мақолро хоҳед гуфт:’’Эй табиб! Худатро шифо бидеҳ; ҳар он чи шунидаем, ки дар Кафарнаҳум воқеъ шудааст, ин ҷо низ дар ватани Худ бикун’’„.{oВа ҳама  ба Ў шаҳодат медоданд, ва аз суханони файзбахше ки аз даҳонаш мебаромад, мутааҷҷиб шуда, мегуфтанд:“Оё Ў писари Юсуф нест?“:mВа Ў ба сухан оғоз намуда, ба онҳо гуфт:“Имрўз ин навишта, ки шумо гўш кардед, ба иҷро расидааст“.,QВа китобро пўшонда, ба ходим дод ва нишаст; ва чашмони ҳама дар куништ ба Ў дўхта шуда буд.hI‘‘Ва соли таваҷҷўҳи Худовандро мавъиза намоям’’.,Q‘‘Рўҳи Худованд бар Ман аст; зеро ки Ў Маро татҳин намудааст, то ки ба мискинон башорат диҳам, ва Маро фиристодааст, то ки шикастадилонро шифо бахшам, озодиро ба асирон ва биноиро ба кўрон мавъиза намоям, мазлумонро озод кунам’’.UБа Ў китоби Ишаъёи набиро доданд; ва Ў китобро кушода, ҷоеро ёфт, ки чунин навишта шуда буд:dAВа ба Носира, ки дар он ҷо тарбия ёфта буд, омад ва аз рўи одати Худ, рўзи шанбе ба куништ даромад ва барои қироат бархост.Ва Ў дар куништҳои онҳо таълим медод, ва ҳама Ўро ситоиш мекарданд. 'Ва Исо бо қуввати Рўҳ ба Ҷалил баргашт, ва овозаи Ў дар тамоми кишвар паҳн шуд. } Ва иблис тамоми озмоишро ба итмом расонда, то муддате аз Ў дур шуд. 1 Исо дар ҷавоби вай гуфт:“Гуфта шудааст, ки:’’Худованд Худои хурдо наозмой’’„ 5 Ва Туро бар кафҳои худ бардошта хоҳанд бурд, ки мабодо пои Худро ба санге бизанӣ“> u „Зеро ки навишта шудааст:“Ба фариштагони Худ дар бораи Ту амр хоҳад дод, ки Туро нигоҳдорӣ кунанд;c? Ва Ўро ба Ерусалим бурда, бар кунгураи маъбад гузошт, ва ба Ў гуфт:“Агар Ту Писари Худо бошӣ, аз ин ҷо Худро ба зер андоз;wИсо дар ҷавоби вай гуфт:“Аз Ман дур шав, эй шайтон; навишта шудааст, ки:’’Ба Худованд Худои худ саҷда кун ва танҳо Ўро ибодат намо’’„ta„Пас, агар Ту ба ман саҷда кунӣ, ҳамааш аз они Ту мешавад“.Ва иблис ба Ў гуфт:“Тамоми салтанати ва ҷалоли онҳоро ба Ту медиҳам, зеро ки он ба дасти ман супурда шудааст, ва ман, ба ҳар кӣ хоҳам, онро медиҳам;7gВа Ўро ба кўҳи баланде бардошта бароварда, ҳамаи мамлакатҳои ҷаҳонро дар лаҳзае ба Ў нишон дод,RИсо ба вай ҷавоб дод:“Навишта шудааст, ки одамизод на танҳо бо нон зиндагӣ мекунад, балки бо ҳар каломи Худо“.%Ва иблис ба Ў гуфт:“Агар Ту Писаари Худо бошӣ, ба ин санг бигўй, ки нон шавад“ b0~}b||o{Uz.yFwwJutsrqFpjonmlkkhjihkg(f}edd bba>__^^J]m\c[ZYY(XWW;UUTbS)QQPOBNMNLKJIHGG EDCBUA@??Y==@;;99]8o7C6-54 3X2100/A.y.-w,,#+R*))E(8'&%$#"J p " x3+ A W \b  0Ва ба онҳо гуфт:“Ҳар кӣ ин кўдакро ба исми Ман қабул кунад, Маро қабул мекунад; ва ҳар кӣ Маро қабул мекунад, Фиристодаи Маро қабул мекунад; зеро ҳар кӣ дар байни шумо аз ҳама хурдтар аст, вай бузургтар хоҳад буд“. /Исо андешаи дили онҳоро дарьёфта, кўдакеро гирифту пеши Худ ба по гузошт.{o .Ва дар майнаи онҳо фикре омад, ки кадоме аз онҳо бузургтар аст. -Лекин онҳо он суханонро нафаҳмиданд, ва он аз онҳо пўшида монд, ба тавре ки онро дарк накарданд; ва тарсиданд, ки дар бораи ин сухан аз Ў бипурсанд.*M ,Ин суханонро дар гўши худ ҷо кунед: Писари Одам ба дасти одамон таслим карда хоҳад шуд“.s_ +Ва ҳама аз бузургии Худо дар ҳайрат монданд. Ва ҳангоме ки ҳама аз ҳамаи кардаҳои Исо тааҷҷуб менамуданд, Ў ба шогидони Худ гуфт:3 *Вақте ки вай наздик меомад, дев вайро ба замин ғалтонда, сахт печутоб дод; аммо Исо рўҳи палидро мазаммат намуд, ва писарро шифо дода, ба падараш супурд.a; )Исо дар ҷавоб гуфт:“Эй насли беимон ва каҷрафтор, то ба кай бо шумо бошам ва шуморо тоқат кунам? Писаратро ин ҷо биёр“.! (Аз шогирдони Ту илтимос кардам, ки онро берун кунанд, лекин натавонистанд“.;o 'Рўҳе ўро мегирад, ва ў ногаҳон наъра мазанад, ва сахт печутоб мехўрад, ба тавре ки кафк аз даҳонаш мебарояд; ва ўро тамоман беҳолу бемадор карда, базўр аз ў даст мекашад;# &Ва инак марде аз байни мардум фарьёд зада, гуфт:“Эй Устод! Аз Ту илтимос мекунам, ки ба писари ман як назар андозӣ, чунки вай фрзанди ягонаи ман аст:7 %Рўзи дигар, вақте ки онҳо аз кўҳ фуромаданд, мардуми бисьёре Ўро пешвоз гирифтанд.fE $Ва овоз баромадан замон, Исо танҳо монд. Ва онҳо лаб фурў бастанд ва он чи дида буданд, ба ҳеҷ кас дар он айём гап назаданд.#? #Ва овозе аз даруни абр баромад, ки мегуфт:“Ин аст Писари Маҳбуби Ман; Ўро бишнавед“.T! "Ҳанўз вай ин суханонро мегуфт, абре пайдо шуда, бар онҳо соя андохт; ва чун дохили абр шуданд, ба ҳарос афтоданд.gG !Вақте ки Мусо ва Ильёс аз пеши Ў мерафтанд, Петрус ба Исо гуфт:“Эй Устод! Дар ин ҷо будани некўст; пас се чодар месозем: яке барои Ту, яке барои Мусо ва яке барои Ильёс“, ва намедонист, чӣ мегўяд.  Аммо Петрус ва онҳоеро ки бо Ў буданд, хоб рабуда буд; ва ҳангоме ки бедор шуданд, ҷалоли Ўро, ва он ду мардро, ки бо Ў истода буданд, диданд.A { Онҳо дар ҷалоле зоҳир гардида, дар бораи оқибати Ў, ки бояд дар Ерусалим ба амал ояд, сухан меронданд.} s Ва инак, ду мард бо Ў гуфтугў мекарданд, ки Мусо ва Ильёс буданд: 9 Ва ҳангоме ки дуо мегуфт, чеҳраи Ў дигаргун шуд, ва либосаш сафеди дурахшон гардид.l Q Баъд аз ин гапҳо тақрибан ҳашт рўз гузашта буд, ки Петрус, Юҳанно ва Яъқубро бо Худ гирифта, ба кўҳе барои дуо гуфтан баромад.]3 „Ба ростӣ ба шумо мегўям: баъзе, ки дар ин ҷо истодаанд, то Малакути Худоро набинанд, зоиқан маргро нахоҳанд чашид“.1[ Зеро ҳар кӣ аз Ман ва аз суханони Ман шарм кунад, Писари Одам, ҳангоме ки дар ҷалоли Худ ва дар ҷалоли Падар ва фариштагони муқаддас меояд, аз вай шарм хоҳад кард“;c? Зеро ба одам чӣ фоида дорад, ки агар вай тамоми дуньёро ба даст оварад, лекин худро талаф кунад, ё ки ба худ зиён расонад?iK Зеро ҳар кӣ ҷони худро раҳонидан хоҳад, онро барбод медиҳад; ва ҳар кӣ ҷони худро дар роҳи Ман барбод диҳад, онро мераҳонад;mS Ва ба ҳама гуфт:“Агар касе хоҳад аз ақиби Ман биёяд, бояд хештанро инкор кунад ва салиби худро бардошта, Маро пайравӣ намояд;# Ва гуфт, ки Писари Одам бояд бисьёр азоб кашад ва аз тарафи пирон, ва саркоҳинон ва китобдонон рад карда ва кушта шавад, ва дар рўзи сеюм эҳьё шавад.mS Ва Ў ба онҳо фармони қатъӣ дод, ки онро ба касе нагўянд;! Аз онҳо пурсид:“Шумо Маро кӣ мегўед?“ Петрус дар ҷавоб гуфт:“Масеҳи Худо“.   Дар ҷавоб гуфтанд:“Баъзе мегўянд, ки Яҳьёи Таъмиддиҳандаӣ; баъзе мегўянд, ки Ильёсӣ; ва баъзе мегўянд, ки яке аз анбиёи қадим эҳьё шудааст“.W' Боре, вақте ки Ў дар ҷои хилвате дуо мегуфт, ва шогирдонаш бо Ў буданд, Ў аз онҳо пурсид:“Мардум Маро кӣ мегўянд?“,~Q Ҳама хўрданду сер шуданд; ва аз пораҳои боқимонда дувоздаҳ сабадро пур карда бардоштанд.|}q Ва Ў панҷ нон ва ду моҳиро гирифта ва ба осмон нигариста, онҳоро баракат дод ва пора карда, ба шогирдонаш дод, то пеши мардум гузоранд.O| Ва чунин карданд, ва ҳамаро шинонданд.f{E Зеро ки онҳо тақрибан панҷ ҳазор мард буданд. Лекин Ў ба шогирдони Худ гуфт:“Онҳоро даста - даста панҷоҳнафарӣ шинонед“.zy Ба онҳо гуфт:“Шумо ба онҳо хўрок диҳед“. Гуфтанд:“Мо фақат панҷ нон ва ду моҳӣ дорем; оё рафта, барои тамоми ин мардум хўроке бихарем?“fyE Бегоҳирўзӣ наздик буд. Он дувоздаҳ назди Ў омада, гуфтанд:“Мардумро ҷавоб деҳ, то ки ба қасаба ва деҳоти атроф рафта, манзил ва хўрок барои худ пайдо кунанд, чунки ин ҷои мо як ҷои хилват аст“.5xc Аммо мардум хабардор шуда, аз ақиби Ў рафтанд, ва Ў онҳоро пазироӣ карда, бо онҳо дар бораи Малакути Худо сўҳбат кард ва касонеро, ки ба шифо эҳтиёҷ доштанд, шифо дод.!w; Ҳаввориён баргашта, корҳои хуудро ба Ў нақл карданд; ва Ў онҳоро алоҳида ҳамроҳи Худ гирифта, ба ҷои хилвате рафт, ки дар қарибии Байт-Сайдо ном шаҳре буд.vw Ва Ҳиродус гуфт:“Ман сари Яҳьёро аз танаш ҷудо кардаам; пас, Ин кист, ки дар бораи Ў чунин гапҳоро мешунавам?“ Ва мехост ки Ўро бубинад.Xu) Дигарон мегуфтанд, ки Ильёс зоҳир гардидааст; вале баъзеи дигарон мегуфтанд, ки яке аз анбиёи қадим эҳьё шудааст. t  Вақте ки тетрарх Ҳиродус овозаи тамоми амалиёти Ўро шунавид, дар ҳайрат афтод: зеро баъзе касон мегуфтанд, ки Яҳьё аз мурдагон эҳьё шудааст; s9 Онҳо рафтанд ва деҳ ба деҳ гашта, дар ҳама ҷо башорат медоданд ва шифо мебахшиданд. r  Ва агар дар ягон ҷо шуморо қабул накунанд, вақте ки аз он шаҳр берун меравед, ғубори пойҳои худро биафшонед, то ки шаҳодате бар онҳо гардад“.q! Ва ба ҳар хонае, ки даромадед, дар он ҷо бимонед ва аз он ҷо боз ба роҳ дароед;Kp Ба онҳо гуфт:“Барои роҳ чизе нагиред: на асое, на тўрбае, на ноне, на пуле; ва набояд ду пероҳан дошта бошед;"o= Ва онҳоро фиристод, то ки Малакути Худоро мавъиза намоянд ва беморонро шифо диҳанд.Mn  Он дувоздаҳро даъват намуда, бар ҳамаи девҳо, ва барои шифо додани касалиҳо ба онҳо қувват ва қудрат бахшид,8mi8Падару модари вай дар ҳайрат монданд.Ва Ў ба онҳо фармуд, ки ин воқеаро ба ҳеҷ кас нақл накунанд.l!7Ва рўҳи вай баргашт; вай дарҳол бархост; ва Ў фармуд, ки ба вай хўроке диҳанд.k16Аммо Ў ҳамаро берун карда ва дасти вайро гирифта, нидо кард:“Эй духтар! Бархез“._j75Бар Ў хандиданд, зеро медонистанд, ки мурдааст.Di4Ҳама барои вай гирья ва навҳа мекарданд. Вале Ў гуфт:“Гирья накунед; вай намурдааст, балки хуфта аст“.Oh3Ва ҳангоме ки ба хона расид, ҷуз Петрус, Юҳанно ва Яъқуб, ва падару модари духтар, ҳеҷ касро даромадан намонд.g32Аммо Исо инро шунида, ба вай гуфт:“Натарс, фақат имон овар, ва ў наҷот хоҳад ёфт“.Xf)1Ў ҳанўз ин сухан мегуфт, ки касе аз хонаи сардори куништ омада, гуфт:“Духтарат мурд; Устодро дигар ташвиш надеҳ“.e0Ба вай гуфт:“Духтарам! Имонат туро шифо бахшид; ба саломатӣ бирав“.:dm/Он зан чун дид, ки натавонист пинҳон монад, тарсону ларзон омада, пеши Ў афтод ва дар ҳузури тамоми мардум гуфт, ки аз чӣ сабаб Ўро ламс намуд, ва чӣ гуна дарҳол шуфо ёфт./cW.Аммо Исо гуфт:“Касе Маро ламс кардааст; зеро Ман ҳис кардам, ки қуввате аз Ман берун рафт“.b -Ва Исо гуфт:“Кист, ки Маро ламс кард?“ Вақте ки ҳама инкор карданд, Петрус ва онҳое ки бо Ў буданд, гуфтанд:“Эй Устод, мардум Туро иҳота намуда, аз ҳар тараф фишор медиҳад, - ва Ту мегўӣ:“Кист, ки Маро ламс кард?“.a,Аз қафо наздик шуда, домани Ўро ламс намуд, ва дарҳол хунравии вай қатъ шуд.`+Ва зане ки дувоздаҳ сол боз гирифтори хунравӣ буда, тамоми дороии худро ба табибон сарф карда буд, лекин ҳеҷ яке вайро шифо дода натавониста буд,-(_I*Чунки духтари ягонаи вай, ки тақрибан дувоздаҳсола буд, ба ҳолати назъ расида буд. Вақте ки Ў ба он ҷо мерафт, мардуми бисьёре аз ҳар тараф Ўро фишор медоданд.j^M)Ва инак, марде ки Ёир ном дошт ва сардори куништ буд, омада, пеши пойҳои Исо афтод ва аз Ў илтимос кард, ки ба хонаи вай биёяд.]/(Вақте ки Исо баргашт, мардум Ўро пазироӣ карданд, чунки ҳама мунтазири Ў буданд.\#'„Ба хонаи худ баргард ва он чиро, ки Худо ба ту кардааст, нақл намо“ Вай равона шуда, он чиро, ки Исо ба вай карда буд, дар тамоми шаҳр мавъиза намуд._[7&Он марде ки аз дарунаш девҳо баромада буданд, аз Ў илтимос кард, ки бо Ў бошад. Лекин Ў вайро ба хонааш фиристода, гуфт:DZ%Ва тамоми мардуми сарзамини ҷадариён аз Ў илтимос карданд, ки аз пеши онҳо баромада равад, чунки тарсу ҳароси азиме онҳоро фаро гирифта буд. Ва Ў ба қаиқ савор шуда, баргашт.#Y?$Ва касоне ки воқеаро дида буданд, ба онҳо нақл карданд, ки он девона чӣ гуна шифо ёфт.nXU#Мардум барои дидани ин воқеа берун рафтанд, ва назди Исо омада, он мардро, ки аз дарунаш девҳо баромада буданд, диданд, ки либос дар тан ва ақлаш солим пеши пойҳои Исо нишастааст; ва ҳаросон шуданд.W"Хукбонон ин воқеаро дида, давида рафтанду дар шаҳр ва деҳот нақл карданд.DV!Ва девҳо аз он мард берун шуда, ба хукҳо даромаданд; ва он гала аз баландӣ якбора ба кўл ҷаста, ғарқ шуд. U Дар ҳамон ҷо галаи бузурги хукҳо дар болои кўҳ мечарид; ва девҳо илтимос карданд, ки иҷозат диҳад ба даруни хукҳо дароянд. Ў ба онҳо иҷозат дод. TВа онҳо аз Ў илтимос карданд, ки онҳоро амр фармуда ба ҳовия нафиристад.:SmИсо аз вай пурсид:“Номи ту чист?“ Гуфт:“Легион“, чунки девҳои бисьёр ба дарунаш дромада буданд./RWЗеро Ў ба рўҳи палид амр фармуда буд, ки аз ин мард берун равад; чунки вай муддати дуру дароз ўро азоб медод, ба тавре ки ўро бо завлона ва занҷирҳо баста, нигоҳ медоштанд, лекин ў он бандҳоро пора мекард, ва дев ўро ба биёбонҳо меронд.xQiҲамин ки Исоро дид, фарьёд зада, гуфт:“Туро бо мо чӣ кор аст, эй Исо, Писари Худои Таоло? Аз Ту илтимос мекунам, ки маро азоб надиҳӣ!“EPВақте ки Ў ба соҳил баромад, марде аз аҳли он шаҳр ба Ў рў ба рў шуд, ки гирифтори девҳо буд, дер вақт боз либосе намепўшид, ва на дар хона, балки дар миёни қабрҳо зидагӣ мекард.OВа онҳо ба сарзамини ҷадариён, ки дар рў ба рўи Ҷалил аст, расиданд.1N[Ба онҳо гуфт:“Имони шумо куҷост?“ Онҳо бо тарсу ҳарос ва тааҷҷуб ба якдигар гуфтанд:“Ин кист, ки ба бодҳо ва ба об низ амр мефармояд, ва онҳо ба Ў итоат мекунанд?“/MWВа пеш омада, Ўро бедор карданд ва гуфтанд:“Устод! Устод! Ҳалок мешавем“. Ў бархоста, бод ва ғалаёни обро манъ кард, ва онҳо қатъ гардиданд, ва оромӣ барқарор шуд.jLMДар аснои роҳ Ўро хоб бурд. Ва ногоҳ тундбоди шадиде бар кўл бархост, ва қаиқи онҳо аз об пур мешуд, ва онҳо дар хатар буданд.JK Рўзе Ў бо шогирдони Худ ба қаиқ савор шуд ва ба онҳо гуфт:“Ба он канори кўл мегузарем“. Ва қаиқро ронданд.NJДар ҷавоби онҳо гуфт:“Модарам ва бародаронам он касонанд, ки каломи Худоро мешунаванд ва ба ҷо меоваранд“.BI}Ва ба Ў хабар дода, гуфтанд:“Модарат ва бародаронат дар берун истодаанд, ва мехоҳанд Туро бубинанд“.FHВа модар ва бародаронаш назди Ў омаданд, вале ба сабаби бисьёрии мардум ба Ў наздик шуда натавонистанд.&GEПас, эҳтиёт кунед, ки чӣ тавр мешунавед; зеро ҳар кӣ дорад, ба вай дода шавад; ва ҳар кӣ надорад, аз вай он чи низ, ки гумон мекунад дошта бошад, гирифта шавад“.?FwЗеро ҳеҷ чизи ниҳоне нест, ки ошкор нагардад, ва ҳеҷ чизе махфие набошад, ки маълум ва зоҳир нашавад.E „Ҳеҷ кас шамъро даргиронда, бо зарфе онро намепўшад, ё зери кате намегузорад, балки бар шамъдон мемонад, то ҳар кӣ дарояд, рўшноиро бубинад.iDKВа афтода дар хоки нағз касоне мебошанд, ки каломро шунида, дар дили нек ва пок нигоҳ медоранд ва бо сабр самар меоваранд“.'CGАфтода дар миёни хорҳо касоне мебошанд, ки каломро мешунаванд, вале андешаҳо, сарват ва кайфу сафои зиндагӣ онҳоро пахш мекунад, ва онҳо самаре намеоваранд;5Bc Афтода бар санглох касоне мебошанд, ки чун каломро бишнаванд, бо шодӣ қабул мекунанд, лекин реша надоранд, ва муддате имон доранд, ва дар вақти озмоиш ақиб мераванд;A/ Афтода дар канори роҳ касоне мебошанд, ки каломро мешунаванд, лекин баъд иблис омада, онро аз дили онҳо мерабояд, мабодо онҳо имон оварда, наҷот ёбанд;W@' „Инак маънои ин масал: тухм каломи Худост.\?1 Гуфт:“Ба шумо донистани асрори Малакути Худо ато шудааст, лекин ба дигарон бо масалҳо сухан мегўям, ба тавре ки онҳо нигоҳ мекунанд, вале намебинанд, ва гўш медиҳанд, вале намефаҳманд“.k>O Ва шогирдонаш аз Ў пурсиданд:“Маънои ин масал чист?“k=O„Қадаре дар хоки нағз афтод ва сабзида, сад баробар бор овард“. Инро гуфта, нидо кард:“Ҳар кӣ гўши шунаво дорад, бишнавад!“ <„Қадаре дар миёни хорҳо афтод, ва хорҳо қад кашида, онро пахш карданд“; ; „Қадаре бар санглох афтод ва сабзида, хушк шуд, чунки рутубае набуд;„:w„Корандае барои коридани тухм берун рафт; ва чун тухм мепошид, қадаре дар канори роҳ афтод ва поймол шуд, ва мурғони ҳаво онро хўрданд;E9Вақте ки мардуми бисьёр ҷамъ шуданд, ва аз ҳамаи шаҳрҳо назди Ў омадан гирифтанд, Ў масале оварда, гуфт:^85Ва Юҳона, ҳамсари Кузо, ки девонбегии Ҳиродус буд, ва Сусан, ва бисьёр дигарон, ки бо дороии худ ба Ў хизмат мекарданд.7Ва ҳамчунин баъзе заноне ки Ў аз арвоҳи палид ва касалиҳо шифо дода буд: Марьям, ки Маҷдалия номида мешуд, ва аз вай ҳафт дев брун рафта буд,Y6 -Баъд аз ин Ў дар шаҳрҳо ва деҳот гашта, мавъиза мекард ва Малакути Худоро башорат медод, ва бо Ў он дувоздаҳ буданд.r5]2Ў ба зан гуфт:“Имонат туро наҷот дод; ба саломатӣ бирав“.C41Онҳое ки бо Ў назди суфра нишаста буданд, дар дили худ гуфтанд:“Ин кист, ки гуноҳҳоро низ меомурзад?“.`390Ва Ў ба вай гуфт:“Гуноҳҳоят омурзида шудааст“.Q2/Бинобар ин ба ту мегўям: гуноҳҳои бисьёри вай омурзида шудааст барои он ки вай муҳаббати бисьёре зоҳир намуд; вале касе ки кам омурзида шуда бошад, муҳаббати кам зоҳир намудааст“.@1y.Ту сари Маро бо равғани зайтун татҳин накардӣ; аммо вай пойҳои Маро бо равғани атрафшон татҳин кард.50c-Ту Маро бўса накардӣ; аммо вай, аз вақти омаданам ин ҷониб, бўсидани пойҳои Маро бас намекунад.M/,Ва ба тарафи зан рў гардонда, ба Шимъўн гуфт:“Оё ин занро мебинӣ? Ман ба хонаи ту омадам, ва ту об барои пойҳоям надодӣ; аммо вай пойҳои Маро бо ашк шуста, бо мўйҳои сараш хушконид.V.%+Шимъўн дар ҷавоб гуфт:“Ба гумони ман, ҳамон касе ки ба вай ў бештар бахшидааст“ . Ба ў гуфт:“Дуруст фукр кардӣ“.V-%*Азбаски барои адо кардан чизе надоштанд, ў ҳар дуро бахшид. Бигў, ки кадоме аз онҳо ўро бештар дўст хоҳанд дошт?“9,k)Исо гуфт:“Аз қарзхоҳе ду кас қарздор буданд: яке панҷсад динор ва дигаре панҷоҳ динор қарз дошт.'+G(Исо ба ў рў оварда гуфт:“Эй Шимъўн! ба ту чизе гуфтанӣ ҳастам“ Гуфт:“Бигўй, эй Устод“.?*w'Фарисие ки Ўро таклиф карда буд, чун инро дид, дар дили худ гуфт:“Агар Ў нибӣ мебуд, медонист, ки вай кист ва чӣ гуна зан аст, ки Ўро ламс мекунад, зеро ки вай гуноҳкор аст“.()I&Ва аз қафо назди пойҳои Ў истода, гирьякунон пойҳои Ўро бо ашки худ шуст ва бо мўйҳои сари худ хушконид, ва пойҳои Ўро бўсида, бо равғани атрафшон татҳин кард.(%Ва инак, зане ки дар он шаҳр гуноҳкор буд, чун шунид, ки Ў дар хонаи фарисӣ назди суфра нишастааст, зарфи гаҷине бо равғани атрафшон овард;F'$Яке аз фарисиён аз Ў хоҳиш кард, ки бо вай хўрок хўрад; ва Ў ба хонаи фарисӣ даромада, назди суфра нишаст.r&]#Ва ҳикмат аз тарафи ҳамаи фарзандони он тасдиқ карда шуд.n%U"Писари Одам омад, ки мехўрад ва менўшад, ва шумо мегўед:“Инак Марди пурхўр ва майгусор, ки дўсти боҷгирон ва гуноҳкорон аст“.M$!Зеро ки Яҳьёи Таъмиддиҳанда омад, ки на нон мехўрад ва на шароб менўшад; ва шумо мегўед:’’Вай дев дорад’’.E# „Онҳо ба кўдаконе монандӣ доранд, ки дар кўча нишаста ва якдигарро ҷеғ зада, мегўянд:’’Барои шумо най навохтем, рақс накардед; барои шумо навҳагарӣ кардем, нагиристед’’„."UВа Худованд гуфт:“Пас одамони ин наслро ба кӣ монанд кунам? Ва онҳо ба кӣ монандӣ доранд?“K!Аммо фарисиён ва шариатдонон иродаи Худоро дар ҳаққи худашон рад карданд, зеро аз вай таъмид нагирифтанд.X )Вақте ки тамоми мардум ва боҷгироне ки бо таъмиди Яҳьё таъмид гирфта буданд, шуниданд, Худоро ҳамду сано хонданд.Z-Зеро ки ба шумо мегўям: аз миёни онҳое ки аз зан таваллуд ёфтаанд, ҳеҷ як набие бузургтар аз Яҳьёи Таъмиддиҳанда нест; лекин он ки дар Малакути Худо хурдтарин аст, аз вай бузургтар аст“.y„Вай ҳамон аст, ки дар бораи вай навишта шудааст:’’Инак Ман қосиди Худро пешопеши Ту мефиристам, то роҳи Туро пеши Ту муҳайё кунад’’.Z-Пас барои дидани чӣ чиз рафта будед? Оё барои дидани як набӣ? Оре, ба шумо мегўям, ки вай аз набӣ ҳам бузургтар аст“.mSПас барои дидани чӣ чиз рафта будед? Оё барои дидани марде ки сару либоси нарм дар бар дорад? Аммо онҳое ки сару либоси зебо дар бар доранд ва бо айшу нўш зиндагӣ мекунанд, дар қасрҳои подшоҳонанд.OВа ҳангоме ки фиристодагони Яҳьё баромада рафтанд, ба ҳама дар бораи Яҳьё ба сухан оғоз кард:“Барои дидани чӣ чиз ба биёбон рафта будед? Оё барои дидани қамише ки аз бод меларзад?gGВа хушо касе ки дар ҳаққи Ман ба васваса наафтанд“.Ва Исо дар ҷавоби онҳо гуфт:“Биравед ва он чи дидед ва шунидед, ва Яҳьё бигўед: кўрҳо мебинанд, шалҳо роҳ мераванд, махавиён пок мешаванд, карҳо мешунаванд, мурдагон эҳьё мешаванд, ба мискинон башорат дода мешавад;dAДар ҳамон вақт Ў бисьёр касонро аз касалиҳо ва дардҳо ва аз арвоҳи палид шифо дода ва кўрони бисьёрро биноӣ бахшида буд.#?Онҳо назди Ў омада, гуфтанд:“Яҳьёи Таъмиддиҳанда моро назди Ту фиристод, то ки бипурсем:’’Оё Ту Ҳамон ҳастӣ, ки бояд биёяд, ё мунтазири дигаре бошем?’’„%Ва Яҳьё ду нафарро аз шогирдони худ даъват намуда, назди Исо фиристод, то ки бипурсанд:“Оё Ту Ҳамон ҳастӣ, ки бояд биёяд, ё мунтазири дигаре бошем?“_7Ва шогирдони Яҳьё ҳамаи инро ба ў хабар доданд. Ин ақида дар бораи Ў дар тамоми Яҳудо ва дар тамоми гирду атроф паҳн шуд.2]Ва ҳамаро тарсу ҳарос фаро гирифт, ва Худоро ҳамду сано хонда, мегуфтанд:“Пайғамбари бузурге дар миёни мо пайдо шудааст, ва Худо қавми Худро тафаққуд намудааст“.!Мурда сар бардошта, нишаст ва ба сухан даромад; ва Ў вайро ба модараш супурд.LВа наздик омада, тобутро ламс намуд; тобутбардорон бозистоданд; ва Ў гуфт:“Эй ҷавон! Ба ту мегўям, бархез“. ;~~S}||g{Mzyxxw%vBuPtqsfriqqFppongmmlksjixhggfedbad`_`^^\\Q[ZYY-X}WcVU^TSSaR QIP}OJMMLKK IHGGFED-CJBB@?>==;;99}8Q7!6504e210// --,++ *b((&&$$;#D"(!b RIQUVK<l; ? ] U s]5.w;8,i !Дороии худро бифрўшед ва садақа диҳед. Барои худ ҳамьёнҳои кўҳнанашаванда, ганҷи бепоён дар осмон муҳайё созед, ки дузд ба он наздик намешавад, ва куя онро намезанад;3+_ Натарс, эй рамаи худр! Зеро ки Падари шумо таваҷҷўҳ намудааст, ки Малакутро ба шумо ато кунад.* Балки Малакути Худоро биталабед, ва ҳамаи ин ба шумо илова хоҳад шуд.\)1 Чунки қавми ҷаҳон дар ҷустуҷўи ҳамаи ин чизҳо мебошанд; лекин Падари шумо медонад, ки шумо ба ин чизҳо эҳтиёҷ доред;() Ва шумо дар ҷустуҷўи он набошед, ки чӣ бихўред ё чи бипўшед, аз ғам осуда бошед.$'A Пас, агар Худо алафи саҳроро, ки имрўз ҳасту фардо ба танўр андохта мешавад, чунин бипўшонад, шуморо эй сустимонҳо, чӣ қадар аз он беҳтар пўшонда метавонад.S& Ба савсанҳо назар кунед, ки чӣ гуна нашъунамо меёбанд: на меҳнат мекунанд ва на мересанд; лекин ба шумо мегўям, ки Сулаймон ҳам бо тамоми ҷалоли худ чун яке аз онҳо либос напўшидааст;%o Пас, агар шумо аз ўҳдаи чунин кори хурдтарин баромада натавонед, чаро ба дигараш ғамхори мекунед?$) Ва кист ки аз шумо, ки бо ғамхории худ қоматашро як зироъ баланд карда тавонад?B#} Ба зоғон нигоҳ кунед: онҳо на мекоранд, на медараванд; На ганҷинае доранд, на анборе, ва Худо ба онҳо рўзӣ мерасонад; пас шумо аз парандагон чӣ қадар бештар арзанда ҳастед!“Y"+ Ҳаёт аз хўрок ва ҷисм аз пўшок муҳимтар аст.|!q Ва Ў ба шогирдонаш гуфт:“Бинобар ин ба шумо мегўям: барои ҳаёти худ ғамхори накунед, ки чӣ бихўред, низ барои ҷисми худ, ки чӣ бипўшед:( I „Чунин аст ҳоли касе ки барои худ ганҷҳо ғун мекунад, вале пеши Худо сарвате надорад“.^5 Вале Худо ба вай гуфт:“Эй нодон! Худи имшаб ҷонатро аз ту талаб мекунанд; пас, он чи захира кардӣ, насиби кӣ мешавад?“]3 Ва ба ҷони худ мегўям: Эй ҷони ман! Дороии бисьёре барои чандин сол дорӣ: фароғат кун, бихўр, бинўш ва димоғчоқӣ кун“.' Ва гуфт:“Чунин мекунам: анборҳои худро вайрон карда, калонтарашро бино мекунам, ва дар он ҷо тамоми ғалладона ва тамоми дороии худро ҷамъ меоварам.C Ва дар дили худ андеша карда гуфт:“Чӣ кунам, модоме ки барои анбор кардани ҳосилоти худ ҷое надорам?“ Ва масале ба онҳо гуфт:“Киштзори як марди сарватдор ҳосили фаровоне овард;O Ва ба онҳо гуфт:“Зинҳор, аз тамаъкорӣ ҳазар кунед, зеро ки ҳаёти одам ба фаровонии дороии вай вобаста нест“.} Ба вай гуфт:“Эй одамизод, кӣ Маро бар шумо қозӣ ё ҳаким Кардааст?“6e Шахсе аз миёни мардум ба Ў гуфт:“Эй Устод! Ба бародарам бигўй, ки меросро бо ман тақсим кунад“.  Зеро ки дар он соат Рўҳулқудс шуморо таълим хоҳад дод, ки чӣ бояд гуфт“.  Ҳар гоҳ шуморо ба куништҳо ва назди сардорон ва ҳокимон баранд, андеша накунед, ки чӣ гуна ё чӣ ҷавобе бояд бидиҳед ва ё чӣ сухане бояд бигўед; Ва ҳар кӣ бар зидди Писари Одам сухане гўяд, ба вай омурзида мешавад; лекин ҳар кӣ ба зидди Рўҳулқудс куфр гўяд, ба вай омурзида нахоҳад шуд.6e Лекин ҳар кӣ Маро дар назди мардун инкор кунад, вай дар назди фариштагон инкор карда хоҳад шуд.~u Ва Ман ба шумо мегўям: ҳар кӣ Маро дар назди мардум эътироф кунад, Писари Одам низ вайро дар назди фариштагони Худо эътироф хоҳад кард.C Ва ҳатто ҳамаи мўйҳои сари шумо шумурда шудааст. Пас, натарсед: шумо аз бисёр гунҷишкон бартарӣ доред.*M Оё панҷ гунҷишк ба ду фулус фурўхта намешавад? Ва ягонтои онҳо аз назари Худо намеафтад.$A Лекин ба шумо нишон медиҳам, ки аз кӣ тарсидан лозим аст: аз Ў ҳаросон бошед, ки баъд аз куштан қодир аст ба дўзах андозад; оре, ба шумо мегўям, ки аз Ў тарсед.c? Ва Ман ба шумо эй дўстонам, мегўям: аз кушандагони ҷисм, ки қодир нестанд баъд аз он ягон кори дигаре бикунанд, натарсед.' Бинобар ин, он чи шумо дар торикӣ гуфтаед, дар рўшноӣ шунида хоҳад шудм, ва он чи шумо дар хона ба гўш  гуфтаед, дар болои бомҳо эълон карда хоҳад шуд. 9 Ҳеҷ чизи ниҳоне нест, ки ошкор нагардад, ва ҳеҷ чизи махфие нест, ки маълум нашавад.i  M Дар ин миён, вақте ки ҳазорон одамон ҷамъ омаданд, ба тавре ки якдигарро фишор медоданд, Ў ба сухан оғоз намуда, аввал ба шогирдони Худ гуфт:“Аз хамиртуруши фарисиён, ки риёкорист, ҳазар кунед“.  6Ва мунтазир буданд, то ки аз забонаш чизе бишнаванду Ўро айбдор кунанд.t a 5Вақте ки Ў ин суханонро ба онҳо мегуфт, китобдонон ва фирисиён бошиддат Ўро фишор дода, боз бисьёр чизҳо аз Ў пурсидан гирифтанд.  4„Вой бар ҳоли шумо, эй шариатдонон, ки шумо калиди донишро гирифтаед, худатон надаромадед, ва ба онҳое ки даромадан хостанд, монеъ шудед“  3Аз хуни Ҳобил то хуни Закарьё, ки дар миёни қурбонгоҳ ва маъбад кушта шудааст“. Оре, ба шумо мегўям, ки он ба гардани ин насл гузошта хоҳад шуд.B} 2То ки хуни тамоми анбиё, ки аз аввали офариниши ҷаҳон рехта шудааст, ба гардани ин насл гузошта шавад:) 1Барои ҳамин ҳам ҳикмати Худо гуфтааст:“Ба наздашон анбиё ва ҳаввориёнро мефиристам, ва аз онҳо баъзеро хоҳанд кушт, ва баъзеро таъқиб  хоҳанд кард;s_ 0Бо ҳамин шумо шоҳид ва шарики аъмоли падарони худ мегардед, зеро ки онҳо анбиёро куштанд, ва шумо мақбараҳошонро бино мекунед“.;o /Вой бар ҳоли шумо, ки мақбараҳои анбиёро бино мекунед, ва ҳол он ки падарони шумо онҳоро куштаанд;5 .Аммо Ў гуфт:“Вой бар ҳоли шумо низ, эй шариатдонон, ки борҳои душворро бар дўши мардум мегузоред, лекин худатон як ангуштро ҳам ба он борҳо намерасонед..U -Дар ҷавоб яке аз шариатдонон ба Ў гуфт:“Эй Устод! Бо ин суханонат моро низ таҳқир мекунӣ“.0Y ,Вой бар ҳоли шумо, эй китобдонон ва фирисиёни риёкор, ки шумо ба қабрҳои аз назар пинҳон монанд ҳастед, ки мардум дар болои онҳо роҳ мераванд ва инро намедонанд“.hI +Вой бар ҳоли шумо, эй фарисиён, ки дўст медоред дар куништҳо болонишин бошед ва дар кўчаю бозорҳо салому тарикҳо бишнавед.pY *Аммо вой баар ҳоли шумо, эй фарисиён, ки аз наъно, садоб ва ҳар навъ сабзавот ушр медиҳед, вале ба адолат ва муҳаббати Худо беэътиноӣ макунед; мебоист онҳоро ба ҷо оварда, инҳоро низ тарк намекардед.#~? )Беҳтар аст, ки аз он чи доред, садақа диҳед, он гоҳ ҳама чиз барои шумо тоза хоҳад буд.}  (Эй беақлон! Оё Ҳамон ки берунро офаридааст, дарунро низ наофаридааст?~|u 'Лекин Худованд ба вай гуфт:“Ҳоло шумо, эй фарисиён, беруни пиёла ва табақро тоза мекунед, аммо даруни шумо аз дуздӣ ва шарорат пур аст.v{e &Фарисӣ чун дид, ки Ў пеш аз хўрок даст нашуст, мутааҷҷиб шуд.Nz %Вақте ки Ў ин суханонро гуфт, як фарисӣ Ўро ба хонаи худ барои хўрок таклиф кард; Ў омада, назди суфра нишаст.:ym $Вале агар баданат комилан равшан буда, ҳеҷ як қисми торики надошта бошад, он тамоман нуронӣ хоҳад буд, ба монанди он ки чароғе бо дурахши худ туро мунаввар карда бошад.kxO #Пас, ҳазар намо: мабодо нуре ки дар туст, зулмот бошад.w  "Чароғи бадан чашм аст; пас, агар чашмат солим бошад, тамоми баданат низ равшан хоҳад буд; аммо агар хира бошад, баданат низ торик хоҳад буд“.v3 !„Ҳеҷ кас шамъро даргиронда, дар ҷои ниҳоне ё дар зери зарфе намегузорад, балки бар шамъдон мегузорад, то онҳое ки ба хона мадароянд, рўшноиро бубинанд.,uQ „Мардуми Ниневе дар рўзи доварӣ бо ин насл бархоста, онро маҳкум хоҳад кард, зеро ки онҳо аз мавъизаи Юнус тавба карданд; ва инак, дар ин ҷо аз Юнус бузург аст“.vte Маликаи Ҷануб дар рўзи доварӣ бо мардуми ин насл бархоста, онҳоро маҳкум хоҳад кард, зеро ки вай барои шунидани ҳикмати Сулаймон аз ақсои замин омада буд; ва инак, дар ин ҷо аз Сулаймон бузургтар аст“.Gs Зеро, чунон ки Юнус аломате барои мардуми Ниневе буд, ҳамчунин Писари Одам низ барои ин насл хоҳад буд“.Rr Вақте ки мардум бештар ҷамъ омадан гирифтанд, Ў ба сухан оғоз карда, гуфт:“Ин насл насли шарир аст; вай аломате металабад, ва ба вай ҷуз аломати Юнуси набӣ, аломате дода нахоҳад шуд;q' Лекин Ў гуфт:“Хушо онҳое ки каломи Худоро мешунаванд ва онро риоя мекунанд“.,pQ Ҳангоме ки Ў ин суханонро мегуфт, як зан аз байни мардум овозашро баланд карда, ба Ў гуфт:“Хушо шикаме ки Туро ҳамл кардааст, ва пистонҳое ки Туро шир додааст!“(oI Он гоҳ рафта, ҳафт рўҳи дигари аз худаш бадтарро ҳамроҳи худ меоварад, ва дохил шуда дар он ҷо зиндагӣ мекунанд; ва анҷоми он шахс бадтар аз аввалаш мешавад“.dnA „Ва гашта омада, онро ҷорўбзада ва ороста меёбад;2m] Вақте ки рўҳи палид аз одам берун меояд, дар ҷустуҷўи роҳат дар ҷойҳои беоб гардиш мекунад ва, чун наёфт, мегўяд:“Ба хонаи худ, ки аз он берун омадам, бармегардам“.8li „Ҳар кӣ бо Ман нест, ба Ман муқобил аст; ва ҳар кӣ бо Ман ҷамъ намекунад, вай пароканда мекунад“.Bk} Вале вақте ки шахси аз вай пурзўртар ба вай ҳуҷум карда, ғолиб мебарояд, он гоҳ тамоми яроқи вайро ки ба он умед баста буд, кашида мегирад ва дороии вайро ба тороҷ медиҳад“.$jA Вақте ки Марди пурзўр хонаи худро бо яроқ нигоҳбинӣ мекунад, дороии вай дар амон аст,Di Лекин агар Ман девҳоро бо ангушти Худо берун мекарда бошам, пас Малакути Худо ба шумо омада расидааст.h1 Агар Ман девҳоро ба воситаи Баал- Забул берун мекарда бошам, писарони шумо онҳоро ба воситаи кӣ берун мекунанд? Бинобар ин онҳо довари шумо хоҳанд шуд.#g? Ва агар шайтон низ аз ҳам ҷудо шавад, салтанати вай чӣ гуна устувор истода метавонад? Зеро шумо мегўед, ки Ман девҳоро ба воситаи Баал- Забул берун мекунам.>fu Вале Ў фикру хаёли онҳоро дарьёфта, ба онҳо гуфт:“Ҳар салтанате ки бар зидди худ аз ҳам ҷудо шавад, рў ба харобӣ меоварад, ва ҳар хонае ки аз ҳам ҷудо шавад, фурў меғалтад.|eq Ва дигарон, озмуданӣ шуда, аз Ў аломати осмонӣ талаб мекарданд.2d] Лекин баъзе аз онҳо гуфтанд:“Ў девҳоро ба воситаи Баал- Забул, калони девҳо, берун мекунад“._c7 Боре Ў як девро, ки гунг буд, берун кард; ва ҳангоме ки дев берун шуд, гунг ба гап даромад, ва мардум дар ҳайрат монданд.qb[ Пас, агар шумо, ки шарир ҳастед, ба фарзандони худ додани инъомҳои некро медониста бошед, пас Падари шумо, ки дар осмон аст, чанд маротиба зиёдтар ба онҳое ки аз Ў металабанд, Рўҳулқудсро хоҳад дод“.`a9 Ё, агар тухме биталабад, каждуме ба вай бидиҳад?`  Ва кист аз шумо, ки падар бошад, ва писараш аз ў нон биталабад, ва санге ба вай бидиҳад? Ё моҳӣ биталабад, ва ў ва ҷои моҳӣ, море ба вай бидиҳад?N_ Зеро ҳар кӣ биталабад, мегирад, ва ҳар кӣ биҷўяд, меёбад, ва ҳар кӣ дарро бикўбад, он ба рўяш кушода мешавад“.e^C „Ва Ман ба шумо мегўям: биталабед, ба шумо дода хоҳад шуд; биҷўед, хоҳед ёфт; дарро бикўбед, он ба рўятон кушода хоҳад шуд;]! Ба шумо мегўям, ки ҳар чанд аз рўи дўсти бархоста ба вай надиҳад ҳам, лекин ба сабаби шилқинии вай бархоста, ҳар қадар, ки пурсад, ба вай хоҳад дод“.%\C Ва ў аз дарун дар ҷавоби вай гўяд:’’Маро ташвиш надеҳ; дари хонаам баста, ва бачаҳоям бо ман дар ҷогаҳ хобидаанд; наметавонам бархоста, ба ту чизе диҳам’’,*[M Зеро ки як дўстам аз роҳ назди ман даромадааст, ва ман чизе надорам, ки пешаш бимонам’’;iZK Ва ба онҳо гуфт:“Фаразан, яке аз шумо, ки дўст дошта бошад, нисфи шаб пеши ў омада, гўяд:’’Эй дўст! Ба ман се то нон қарз деҳ,}Ys Ва гуноҳҳои моро биомурз, зеро ки мо низ ба ҳар қарздори мо мебахшем; ва моро ба озмоиш дучор накун, балки моро аз иблис раҳоӣ деҳ’’„.LX Ризқу рўзии моро ҳар рўз ба мо бидеҳ;NW Ба онҳо гуфт: „Вақте ки дуо мегўед, чунин бигўед:’’Эй Падари мо, ки дар осмонӣ! Исми Ту муқаддас бод; Малакути Ту биёяд; иродаи Ту, чунон ки дар осмон аст, дар замин ҳам ба амал ояд;/V Y Рўзе Ў дар ҷое дуо мегуфт, ва ҳангоме ки тамом кард, яке аз шогирдонаш ба Ў гуфт:“Худовандо! Дуо гуфтанро ба мо ёд деҳ, чунон ки Яҳьё низ ба шогирдонаш ёд додааст“.HU  *Аммо фақат як чиз лозим аст. Марьям қисмати некўро баргузидааст, ки он аз вай кашида гирифта намешавад“.=Ts )Худованд дар ҷавоби вай гуфт:“Марто! Марто! Ту дар хусуси чизҳои бисьёр ғамхори ва давутоз мекунӣ.SS (Лекин Марто ба хизматгузорӣ банд буд, ва наздик омада, гуфт:“Худовандо! Оё Туро парвое нест, ки хоҳарам маро во гузошааст, ки танҳо хизмат кунам? Ба вай бигўй, ки ба ман ёрдам диҳад“.R% 'Вай Марьям ном хоҳаре дошт, ки пеши пойҳои Исо нишаста, каломи Ўро гўш мекард.:Qm &Ва дар аснои роҳ Ў вориди қасабае шуд,  ва зане ки Марто ном дошт, Ўро дар хонаи худ пазироӣ намуд;!P; %Гуфр:“Ҳамон ки ба ў марҳамат кард“. Исо ба вай гуфт:“Бирав, ва ту низ чунин букун“.!O; $Пас, ба фикри ту“ Кадоме аз ин се нафар ёри он марде буд, ки ба дасти дуздон афтод?“.\N1 #Ва фардои он, пеш аз рафтанаш, ду динор бароварда, ба соҳиби корвонсарой дод ва ба вай гуфт:“Ба ин мард нигоҳубин бикун; ва агар аз ин зиёд харҷ кунӣ, ҳангоми баргаштанам ба ту хоҳам дод“.M% "Ва наздик омада, ба захмҳои ў равған ва шароб рехту ҷароҳатбандӣ кард, ва ўро ба маркаби худ савор карда, ба корвонсарое овард ва ба ў ғамхорӣ намуд;,LQ !Аммо як шахси сомарӣ, ки аз он роҳ мегузашт, ба ў дучор шуда ва аҳволи ўро дида, дилаш сўхт,CK Ҳамчунин марде аз сибти Левӣ, ки дар он ҷо роҳгузар буд, наздик омада, ўро дид ва аз пешаш гузашта рафт.J Тасодуфан коҳине аз он роҳ равона буд, ва ўро дида, аз пешаш гузашта рафт.;Io Исо дар ҷавоб гуфт:“Як мард, ки аз Ерусалим ба Ериҳў мерафт, ба дасти дуздон афтод; онҳо либосашро кашиданд, ўро маҷрўҳ карданд ва дар ҳолати ниммурда партофта рафтанд.H  Вале вай, ки мехост худро сафед кунад, ба Исо гуфт:“Пас ёри ман кист?“tGa Ба вай гуфт:“Дуруст ҷавоб додӣ; чунин бикун ва хоҳӣ зист“.9Fk Дар ҷавоб гуфт:“Худованд Худои худро бо тамоми дили ту ва бо тамоми ҷони ту ва бо тамоми қуввати ту ва бо тамоми ҳуши ту дўст бидор, ва ёри худро мисли худ дўст бидор“.E} Ба вай гуфт:“Дар Таврот чӣ навишта шудааст? Ва ту чӣ тавр мехонӣ?“QD Ва инак, як шариатдон бархост ва Ўро озмуданӣ шуда, гуфт:“Эй Устод! Чӣ кунам, ки вариси ҳаёти ҷовидонӣ шавам?“4Ca „Зеро ки ба шумо мегўям, ки басе анбиё ва подшоҳон мехостанд он чиро, ки шумо мебинед, бубинанд, ва надиданд, ва он чиро, ки шумо мешунавед, бинаванд, ва нашуниданд“.HB  Ва алоҳида ба шогирдони Худ рўй овардда, гуфт:“Хушо чашмоне ки он чиро, ки шумо дида истодаед, мебинад!“.A{ Ва ба шогирдон рўй оварда гуфт:“Ҳама чизро Падарам ба Ман супурдааст; ва ҳеҷ кас ҷуз Падар намедонад, ки Писар кист; ва ҳеҷ кас намедонад, ки Падар кист, ҷуз Писар ва касе ки Писар бихоҳад ба вай ошкор кунад“B@} Дар ҳамон соат Исо аз Рўҳулқудс ба ваҷд омада, гуфт:“Туро эй Падар, эй Худованди осмон ва замин ситоиш мекунам, ки ин чизҳоро аз хирадмандон ва оқилон пинҳон доштӣ ва ба кўдакон ошкор кардӣ; оре, эй Падар! Зеро ки ҳусни таваҷҷуҳи Ти чунин буд“.e?C Аммо аз он шод нашавед, ки арвоҳ ба шумо итоат мекунанд; балки аз он шод бошед, ки номҳои шумо дар осмон навишта шудааст“.x>i Инак, ба шумо қудрат медиҳам, ки морон ва каждумон ва тамоми қуввати душманро поймол кунед, ва ҳеҷ чиз ба шумо зарар нахоҳад расонд;z=m Ба онҳо гуфт:“Ман шайтонро мисли барқ аз осмон афтонда дидам;A<{ Он ҳафтод бо шодмонӣ баргашта, гуфтанд:“Худовандо! Девҳо низ бо зикри исми Ту ба мо итоат мекунанд“.;  „Ҳар кӣ шуморо шунавад, Маро мешунавад, ва ҳар кӣ шуморо рад кунад, Маро рад мекунад; ва ҳар кӣ Маро рад кунад, Фиристодаи Маро рад мекунад“.: Ва ту, эй Кафарнаҳум, ки сар ба осмон афрохтаӣ, ба дўзах сарнагун хоҳӣ шуд“.9! Лекин дар рўзи доварӣ ҳолати Сўр ва Сидўн аз ҳолати шумо сабуктар хоҳад шуд._87 „Вой бар ҳоли ту, эй Кўрозин! Вой бар ҳоли ту, эй Байт - Сайдо! Зеро, агар мўъҷизоте ки дар шумо зоҳир шуд, дар Сўр ва Сидўн зоҳир мешуд, кайҳо палоспўш ва хокистарнишин шуда, тавба мекарданд;71 Ба шумо мегўям, ки ҳолати Садўм дар он рўз аз ҳолати он шаҳр сабуктар хоҳад буд“.m6S „Ҳатто ғубореро, ки аз шаҳри шумо бар мо нишастааст, бар шумо меафшонем; лекин бидонед, ки Малакути Худо ба шумо наздик аст“.5+ Ва агар дар шаҳре ки меоед, шуморо қабул накунанд, ба кўчаҳои он баромада, гўед:B4} Ва беморонеро, ки дар он ҷо ҳастанд, шифо диҳед, ва ба онҳо бигўед:“Малакути Худо ба шумо наздик аст“.31 Агар дар шаҳре ки меоед, шуморо қабул кунанд, аз он чи пеши шумо мемонанд, бихўрд;u2c Дар ҳамон хона бимонед ва аз он чи доранд, бихўред ва бинўшед; зеро ки меҳнаткаш сазовори музди худ аст. Аз хона ба хона нагузаред.F1 Агар дар он ҷо писари осоиштагӣ бошад, саломи шумо бар вай қарор мегирад; вагарна, сўи шумо бармегардад;y0k Ба ҳар хонае ки медароед, аввал гўед:“Салом бар ин хона бод!“/- Ҳеҷ ҳамьёне, тўрбае ва чоруқе бо худ набаред, ва ба ҳеҷ кас дар роҳ салом нагўед..{ „Биравед! Инак, шуморо монанди баррагон миёни гургон мефиристам.y-k Ва ба онҳо гуфт:“Дарав бисьёр аст, лекин коргарон кам; пас, шумо аз Соҳиби дарав илтимос кунед, ки ба дарави Худ коргар фиристонад“.,  Баъд аз ин, Худованд боз ҳафтод нафари дигарро баргузид, ва онҳоро ҷуфт - ҷуфт пешопеши Худ ба ҳар шаҳр ва ҷое ки Худаш рафтанӣ буд, фиристод,[+/ >Лекин Исо ба вай гуфт:“Касе ки дасташро болои амоч монда бошад ва ба ақиб нигоҳ кунад, ба Малакути Худо лоиқ нест“.n*U =Боз шахси дигаре гуфт:Худовандо! Туро пайравӣ хоҳам кард, лекин аввал ба ман иҷозат деҳ, ки бо аҳли хонаи худ хайрухуш кунам“._)7 <Лекин Исо ба вай гуфт:“Бигзор, ки мурдагон мурдагони худро дафн кунанд: аммо ту рафта, аз Малакути Худо башорат деҳ“.^(5 ;Ба дигаре гуфт:“Маро пайравӣ кун“. Вай гуфт:“Худовандо! Ба ман иҷозат деҳ, ки рафта, аввал падари худро дафн кунам“.K' :Исо ба вай гуфт:“Рўбоҳон лона ва мурғони ҳаво ошьёна доранд; лекин Писари Одам ҷое надорад, ки сар ниҳад“.E& 9Ва ҳангоме ки онҳо дар роҳ буданд, шахсе ба Ў гуфт:“Худовандо! Ҳар ҷо ки равӣ, Туро пайравӣ хоҳам кард“.s%_ 8Зеро ки Писари Одам на барои нобуд кардани ҷонҳои одамон, балки барои наҷот додани онҳо омадааст“.Ва ба қасабаи дигаре рафтанд.3$_ 7Аммо Ў рў гардонда, онҳоро манъ кард ва гуфт:“Намедонед, ки шумо ба кадом рўҳ мансуб ҳастед“;#% 6Шогирдони Ў Яъқуб ва Юҳанно инро дида, гуфтанд:“Худовандо! Оё мехоҳӣ бигўем, ки оташе аз осмон омада, онҳоро маҳв намояд, чунон ки Ильёс карда буд?“ " 5Аммо Ўро пазироӣ накарданд, зеро ки Ў рўй ба ҷониби Ерусалим ниҳода буд.Z!- 4Ва қосидонро пешопеши Худ фиристод; ва онҳо рафта, вориди як қасабаи сомариён шуданд, то ки барои Ў тадорук кунанд:{ o 3Ва чун айёми сууди Ў наздик мешуд, Ў азми сафари Ерусалим кард;7 2Исо ба вай гуфт:“Манъ накунед, зеро ҳар кӣ зидди шумо нест, вай тарафдори шумост“. 1Дар айни ҳол Юҳанно гуфт:“Эй Устод! Мо касеро дидем, ки ба исми Ту девҳоро берун мекард, ва ўро манъ кардем, чунки ў ҳамроҳи мо намегардад“. %~||{zyxxlwvuts rRqppon-mllcjjIi`hpgffecc6bbWa``9^]\\ [Z_YYBXWVU:TSRQQ;POO+NKLKJJ7IHH GFEDC>B@@??=>M=<;{:9887<6&543211///.S-,,D+m+.*)('&f%$$q#a"d! %%d<zP=Z%H b 7 jf:7c>?„Ҳар кӣ зани худро талоқ дода, зани дигаре гирад, зино карда бошад; ва ҳар кӣ зани талоқшударо гирад, зино карда бошад“.=%Лекин фанои осмон ва замин осонтар аст аз он ки нуқтае аз таврот маҳв шавад“.<w„Таврот ва суҳафи анбиё то Яҳьёст; аз он вақт ин ҷониб Малакути Худо башорат дода мешавад, ва ҳар ки бо ҷадду ҷаҳд ба он дохил мегардад.(;IБа онҳо гуфт:“Шумо худро пеши мардум одил вонамуд мекунед, вале Худо аз дилҳои шумо огоҳ аст: зеро он чи дар назари мардум олидараҷа аст, пеши Худо зишт аст“.:Ва фарисиён, ки зарпараст буданд, ҳамаи инро шунида, Ўро тамасхур карданд.l9Q Ҳеҷ ғулом ба ду оғо хизмат карда наметавонад: зеро ки ё аз яке нафрат карда, дигареро дўст хоҳад дошт; ё ба яке часпида, дигареро хор хоҳад дид. Шумо наметавонед ба Худо ва ба мамуно хизмат кунед“.08Y Ва модоме ки дар чизи бегона мўътамад набудед, кист, ки чизи худатонро ба шумо медода бошад?T7! Пас, модоме ки шумо дар сарвати ноинсофона мўътамад набудед, кист, ки сарвати ҳақиқиро ба шумо месупорда бошад?6 Касе ки дар чизи андак мўътамад бошад, дар чизи бисьёр низ мўътамад аст, ва касе ки дар чизи андак ноинсофӣ кунад, дар чизи бисьёр низ ноинсоф аст.'5G Ва Ман ба шумо мегўям: бо сарвати ноинсофона барои худ дўстон пайдо кунед, то ки онҳо дар вақти тамом шудани он шуморо дар масканҳои ҷовидонӣ пазироӣ кунанд.'4GВа он оғо амалдори ноинсофро таъриф кард, ки оқилона рафтор кардааст; зеро ки писарони ин олам дар муомила бо мардуми насли худ аз писарони нур оқилтаранд“.33Баъд ба дигаре гуфт:’’Ту чӣ қадар қарздор ҳастӣ?’’. Дар ҷавоб гуфт:’’Сад ченак гандум’’. Ба вай гуфт:’’забонхати худро бигир ва ҳаштод бинавис’’.A2{Гуфт:’’Сад ченак равған’’. Ба вай гуфт:’’Забонхати худро бигир ва зуд нишаста, панҷоҳ бинавис’’.Y1+Ва ҳар яке аз қарздорони оғои худро ба танҳои ҷеғ зада, ба якумин гуфт:’’Ту аз оғои ман чӣ қадар қарздор ҳастӣ?’’E0Медонам, чӣ кунам, то ки мардум, ҳангоми аз вазифа маҳрум шуданам, маро дар хонаи худ пазироӣ кунанд’’.|/qОн амалдор дар дили худ гуфт:’Чӣ кунам? Оғоям маро аз вазифаам маҳрум месозад: аз ўҳдаи каландзанӣ намебароям, аз гадоӣ шарм макунам;l.QВайро ҷеғ зада, гуфт:’’Ин чист, ки дар ҳаққи ту шунидаам? Аз амалиёти худ ҳисоб деҳ, зеро ки дигар наметвонӣ амалдор бошӣ’’.~- wБа шогирдони Худ гуфт:“Як Марди сарватдор буд, ки амалдоре дошт, ва дар ҳаққи вай ба ў шикоят карданд, ки молу мулки ўро исроф менамояд:Y,+ Аммо ба он мебоист шодӣ ва димоғчоқӣ мекардем, ки ин бародарат мурда буд ва зинда шуд, гум шуда буд ва ёфт шуд’’„.++Ба ў гуфт:’’Писарам! Ту ҳамеша бо ман ҳастӣ, ва ҳар он чи ман дорам, аз они туст;_*7Ва чун ин писарат, ки дороии туро ба фоҳишаҳо барбод додааст, гашта омад, ту барои вай гўсолаи охуриро сар буридаӣ’’.){Аммо ў дар ҷавоби падараш гуфт:’’Инак, чандин сол аст, ки ман ба ту хизмат мекунам ва ҳаргиз аз фрмони ту гардан натофтаам; вале ту ҳаргиз ба ман як бузғолае ҳам надодаӣ, то ки бо дўстони худ димоғчоқӣ кунам; ( Ў ба хашм омада, нахост ба хона дарояд. Ва падараш баромада ўро ҷеғ зад.C'Вай ба ў пуфт:’’Бародарат омад, ва падарат гўсолаи охуриро сар бурид, чунки ўро сиҳат саломат дид’’.z&mВа яке аз хизматгоронро ҷеғ зада, пурсид, ки ин чӣ маъно дорад?b%=Лекин писари калонии вай дар саҳро буд; ва ҳангоме ки баргашта, ба хона наздик шуд, садоҳои суруду сурур ба гўшаш расид;>$uЗеро ки ин писарам мурда буд ва зинда шуд, гум шуда буд ва ёфт шуд’’. Ва ба димоғчоқӣ шурўъ карданд.#Ва гўсолаи охуриро оварда, сар бибуред: бихўрем ва димоғчоқӣ кунем,r"]Аммо падар ба ғуломони худ гуфт:’’Либоси беҳтарине оварда, ба ў бипўшонед, ва ангуштарин ба дасташ, ва мўза ба пойҳояш бидиҳед;p!YВа писар ба вай гуфт:’’Эй падар! Ман пеши осмон ва пеши ту гуноҳ кардаам, ва дигар лоиқи он нестам, ки писари ту хонда шавам’’. wВа ў бархоста, сўи падараш равона шуд. Ва ҳанўз ў хеле дур буд, ки падараш ўро дида, раҳмаш омад; ва тозон рафта, ўро ба оғўш кашиду бўсид./WВа дигар лоиқи он нестам, ки писари ту хонда шавам; маро чун яке аз муздуронат қабул кун’’.=sБархоста, назди падарам меравам ва ба вай мегўям: эй падар! Ман пеши осмон ва пеши ту гуноҳ кардаам,|qОқибат ў ба худ омада, гуфт:’’Чӣ қадаре аз муздурони падарам нони фаровон доранд, аммо ман дар ин ҷо аз гуруснагӣ ва ҳалокат мерасам!>uВа ў орзу дошт шиками худро аз харнубе ки хукон мехўранд, пур кунад, лекин ҳеҷ кас онро ба ў намедод.I Ва рафта, хизматгори яке аз сокинони он кишвар шуд, ки вай ўро ба саҳрои худ фиристод, то ки хукбонӣ кунад;,QВақте ки ҳамаашро сарф кард, қаҳтии сахте дар он кишвар рўй дод, ва ў ба мўҳтоҷӣ дучор шуд;yk Баъд аз чанд рўз писари хурдӣ ҳар он чи дошт, ҷамъ карда, ба кишвари дурдасте рафт ва дар он ҷо дороии худро дар айшу нўш исроф намуд.  Ва хурдии онҳо ба падар гуфт:’’Эй падар! Он қисми молу мулкро, ки бояд ба ман расад, ба ман бидеҳ’’. Ва падар дороии худро ба онҳо тақсим кард.@{ Боз гуфт:“Шахсе ду писар дошт;R „Ба шумо мегўям, ки дар миёни фариштагони Худо барои як гуноҳкоре ки тавба мекунад, ҳамин тавр шодӣ мешавад“.X) Ва чун ёфт, дўстон ва ҳамсоягони худро ҷеғ зада мегўяд:’’Бо ман шодӣ кунед, ки дирҳами гумшудаи худро ёфтам’’„./Ё кадом зан аст, ки даҳ дирҳам дошта бошад ва як дирҳамро гум карда, шамъе даргиронад ва хонаро рўфта, бодиққат ҷустуҷў накунад, то даме ки онро биёбад?„Ба шумо мегўям, ки дар осмон барои як гуноҳкоре ки тавба мекунад, шодӣ зиёдтар хоҳад буд, назар ба навадунўҳ одиле ки ба тавба эҳтиёҷ надоранд“.~uВа ба хонаи худ омада, дўстон ва ҳамсоягонро ҷеғ мезанад ва ба онҳо мегўяд:’’Бо ман шодӣ кунед, ки гўсфанди гумшудаи худро ёфтам’’„.a;Ва чун ёфт, бо шодӣ онро бар китфи худ мегузорад;)K„Кист аз шумо, ки сад гўсфанд дошта бошад ва яке аз онҳоро гум кунад, он наваду нўҳро дар биёбон гузошта, аз ақиби он гумшуда намеравад, то даме ки онро биёбад?<sВа Ў ба онҳо ин масалро гуфт:SВале фарисиён ва китобдонон шиквакунон мегуфтанд:“Ў гуноҳкоронро пазироӣ мекунад ва бо онҳо хўрок мехўрад“.  )Ҳамаи боҷгирон ва гуноҳкорон назди Ў меомаданд, то ки суханони Ўро гўш кунанд.F #На барои замин кор меояд, на барои нурӣ; онро бароварда мепартоянд. Ҳар кӣ гўши шунаво дорад, бишнавад!“& E"„Намак хуб аст; лекин агар намак қувваташро гум кунад, ба кадом чиз боз намакин шавад?> u!„Ҳамчунин ҳар яке аз шумо, агар аз тамоми дороии худ даст накашад, наметавонад шогирди Ман бошад“.  Вагар на, ҳанўз ки вай дур аст, назди вай элчӣ фиристода, сулҳ металабад“.„Ё кадом подшоҳ аст, ки ба муқобили подшоҳи дигар ба ҷанг даромаданӣ шуда, аввал нишаста маслиҳат накунад, ки оё бо даҳ ҳазор аскар қодир аст ба касе муқовимат намояд, ки бо бист ҳазор аскар бар зидди ў меояд?!;Ва гўянд:’’Ин шахс ба сохтан шурўъ намуд ва ба тамом кардан қувваташ нарасид?’’„zmКи мабодо, баъд аз ниҳодани таҳкурсии он, ба тамом карданаш қуввати ў нарасад, ва ҳамаи касоне ки инро мебинанд, ўро тамасхур кунанд,yk„Зеро кист аз шумо, ки бурҷе сохтанӣ шуда, аввал нишаста харҷи онро ҳисоб накунад, ки оё ў имконияти ба анҷом расонидани онро дорад,,QВа ҳар ки салиби худро бардошта, Маро пайравӣ намекунад, наметавонад шогирди Ман бошад;„#?„Агар касе назди Ман ояд ва аз падару модар, зану фарзандон, бародарону хоҳарон ва ҳамчунин аз ҷони худ нафрат накунад, вай наметавонад шогирди Ман бошад;}sБо Ў мардуми бисьёре равона буданд; ва Ў ба онҳо рў оварда, гуфт:Зеро ба шумо мегўям, ки ҳеҷ яке аз он шахсони даъватшуда хўроки маро нахоҳанд чашид: зеро ки даъватшудагон бисьёранд, аммо баргузидагон- кам’’„U#Ва оғо ба ғулом гфут:,Ба сари роҳҳо ва кўчабоғҳо баромада, мардумро ба омадан ризо кун, то ки хонаи ман пур шавад;wВа ғулом гуфт:’’Эй оғо! Он чи гуфтӣ, иҷро шуд, ва боз ҷой ҳаст’’.^~5Ва он ғулом омада, инро ба оғои худ хабар дод. Он гоҳ соҳиби хона дарғазаб шуда, ба ғуломи худ гуфт:“Зуд ба кўчаю паскўчаҳои шаҳр баро, ва мискинон, маъюбон, шалон ва кўронро ба ин ҷо биёр“; } Сеюмин гуфт:’’Ман зан гирифтаам ва ба ин сабаб наметавонам биёям’’.q|[Дигаре гуфт:’’Ман панҷ ҷуфт барзагов харидаам ва меравам, ки онҳоро имтиҳон намоям; аз ту хоҳишмандам, ки маро маъзур дорӣ’’.N{Ва ҳама, гўё ки забон як карда бошанд, ба узрхоҳӣ сар карданд. Аввалин ба вай гуфт:’’Ман замин харидаам, ва рафта онро диданам лозим аст; аз ту хоҳишмандам, ки маро маъзур дорӣ’’.Zz-Чун вақти зиёфат расид, ғуломи худро фиристод, то ки ба даъватшудагон гўяд:’’Биёед, зеро ки ҳама чиз тайёр аст’’.y5Ва Ў ба вай гуфт:“Шахсе зиёфати калоне ташкил карда, бисьёр касонро даъват намуд;lxQЯке аз онҳое ки бо Ў назди суфра нишаста буданд, ин суханонро шунида, ба Ў гуфт:“Хушо касе ки дар Малакути Худо хўрок хўрад!“~wuВа ту хушбахт хоҳӣ буд, ки онҳо имконият надоранд мукофоте ба ту бидиҳанд; зеро ки дар рўзи эҳьёи одилон мукофоте ба ту ато хоҳад шуд“.v Балки, чун зиёфат медиҳӣ, мискинон, маъюбон, шалон ва кўронро даъват намо,2u] Ва ба он касе ки Ўро даъват намуда буд, гуфт:“Вақте ки хўроки пешинӣ ё хўроки бегоҳӣ ташкил мекунӣ, дўстон ё бародарон ё хешон ё ҳамсоягони сарватдори худро даъват накун: мабодо онҳо низ туро даъват намоянд, ва мукофоти ту дода шавад.2t] Зеро ҳар кӣ худро баланд кунад, паст гардад, ва ҳар кӣ худро фурўтан созад, сарафроз гардад“.s{ Балки, агар туро даъват карда бошанд, омада, дар поини хона бинишин, то он касе ки туро даъват намудааст, назди ту биёяду гўяд:’’Эй дўст! Болотар бинишин’’; он гоҳ туро пеши ҳамнишинонат эҳтироме хоҳад буд,&rE Ва он касе ки туро ва ўро даъват намудааст, назди ту биёяду гўяд:’’Ҷои худро ба ў бидеҳ’’; ва он гоҳ бо хиҷолат дар поини хона ҷой гирифтанат лозим мешавад.|qq„Вақте ки касе туро ба тўи арўсӣ даъват менамояд, дар пешгоҳ нанишин: мабодо дар миёни даъватшудагон шахси аз ту мўҳтарамтаре бошад,Hp Чун Ў пайхас намуд, ки даъватшудагон барои нишастани худ пешгоҳро интихоб мекунанд, ба онҳо масале гуфт:PoБа ин гап эроде гирифта натавонистанд.cn?Ва ба онҳо гуфт:“Кист аз шумо, ки хараш ё говаш ба даруни чоҳе афтода бошад, дарҳол онро дар рўзи шанбе берун наоварад?“ mОнҳо хомўш монданд. Ва Ў он мардро ламс намуда, шифо бахшид ва фиристод.1l[Исо ба шариатдонон ва фарисиён рў оварда, гуфт:“Оё дар рўзи шанбе шифо додан ҷоиз аст ё не?“wkgВа инак, марде пеши Ў омад, ки гирифтори бемории истисқо буд.Mj Як рўзи шанбе Ў дар хонаи яке аз сардорони фарисиён барои хўрок хўрдан омад, ва онҳо Ўро мушоҳида мекарданд:'iG #Инак, хонаи шумо ба шумо вайрон гузошта мешавад. Ба шумо мегўям, ки Маро дигар нахоҳед дид, то даме ки бигўед:’’Муборак аст Он ки ба исми Худованд меояд!’’„h- "„Эй Ерусалим, Ерусалим, ки анбиёро мекушӣ ва онҳоеро, ки назди ту фиристода шудаанд, сангсор мекунӣ! Чанд бор хостам фарзандони туро ҷамъ кунам, монанди мокиёне ки чўҷаҳои худро зери болаш ҷамъ мекунад, ва шумо нахостед!\g1 !Лекин Маро лозим аст, ки имрўз, фардо ва пасфардо роҳ равам, зеро мумкин нест, ки набӣ берун аз Ерусалим бимирад’’„ f9 Ба онҳо гуфт:“Биравед ва ба он рўбоҳ бигўед:’’Инак, имрўз ва фардо девҳоро берун мекунам ва беморонро шифо медиҳам, ва дар рўзи сеюм саранҷом хоҳам ёфт;heI Дар ҳамон рўз баъзе аз фарисиён омада, ба Ў гуфтанд:“Баро ва аз ин ҷо бирав, зеро ки Ҳиродус мехоҳад Туро ба қатл расонад“.4da Ва инак, охиринҳо ҳастанд, ки аввалин хоҳанд шуд, ва аввалинҳо ҳастанд, ки охирин хоҳанд шуд“.c Ва аз шарқ ва ғарб ва шимол ва ҷанубомада, дар Малакути Худо хоҳанд нишаст.$bA Дар он ҷо гирья ва ғиҷирроси дандон хоҳад буд, чун Иброҳим, Исҳоқ ва Яъқуб ва тамоми анбиёро дар Малакути Худо бубинед, вале худатон бадар ронда шуда бошед.Xa) Лекин Ў хоҳад гуфт:’’Ба шумо мегўям: шуморо намешиносам, ки аз куҷо ҳастед; ҳама аз Ман дур шавед, эй бадкорон’’.*`M Он гоҳ хоҳед гуфт:’’Мо пеши Ту хўрдем ва нўшидем, ва дар кўчаҳои мо Ту таълим медодӣ’’._y Вақте ки соҳби хона бархоста дарро бибандад, шумо дар берун истода, дарро мекўбеду мегўед:“Худовандо! Худовандо! Ба мо воз кун“. Вале Ў дар ҷавоби шумо хоҳад гуфт:’’Шуморо намешиносам, ки аз куҷо ҳастед’.^ „Саъю кўшиш кунед, ки аз дари танг дохил шавед, зеро ба шумо мегўям, ки бисьёр касон ба дохил шудан ҷиду ҷаҳд хоҳанд кард, лекин нахоҳанд тавонист.6]e Касе ба Ў савол дода, гуфт:“Худовандо! Наход ки шумораи наҷотьёбандагон кам аст?“ба онҳо гуфт:/\W Ва Ў дар шаҳрҳо ва деҳот гашта, таълим медод, дар ҳолате ки роҳи Ерусалимро пеш гирифта буд.9[k Он монанди хамиртурушест, ки зан онро гирифта, ба се ченак орд андохт, то ки тамоми хамир расид“.]Z3 Боз гуфт:“Малакути Худоро ба чӣ монанд кунам?Y5 Он мисли донаи хардалест, ки касе онро гирифта, дар боғи худ партофт: ва он нумў карда, дарахти калоне шуд, ва мурғони ҳаво дар шохаҳояш ошьёна сохтанд“.X Ва Ў гуфт:“Малакути Худо ба чӣ монанд аст, ва онро ба чӣ монанд кунам?gWG Вақте ки Ў ин суханонро гуфт, ҳамаи мухолифонаш дар хиҷолат монданд; ва тамоми мардум аз ҳамаи корҳои аҷоиби Ў шод буданд.cV? Ва ин духтари Иброҳимро, ки шайтон ҳаждаҳ сол боз баста буд, оё дар рўзи шанбе аз он бандҳояш халос кардан лозим набуд?“~Uu Худованд дар ҷавоби вай гуфт:“Эй риёкор! Оё ҳар яке аз шумо гов ё хари худро дар рўзи шанбе аз охур воз карда, барои об додан намебаред?UT# Сардори куништ чун дид, ки Исо дар рўзи шанбе шифо дод, дарғазаб шуда, ба мардум гуфт:“Шаш рўз ҳаст, ки дар онҳо кор бояд кард; дар ҳамон рўзҳо омада, шифо ёбед, на ин ки дар рўзи шанбе“%SC Ва дастҳои Худро бар вай гузошт; вай дарҳол қомат рост кард ва Худоро ҳамду сано хонд.R1 Исо чун вайро дид, вайро садо карда, гуфт:“Эй зан! Аз ранҷурии худ халос мешавӣ“.QQ Ва инак, зане ҳаждаҳ сол боз гирифтори рўҳи заъф буд: вай қадхамида буд, ва қоматашро рост карда наметавонист.]P3 Дар яке аз куништҳо Ў рўзи шанбе таълим медод;|Oq Шояд, бор оварад; ва агар наоварад, соли оянда онро мебурӣ’’„..NU Аммо вай дар ҷавоб гуфт:’’Эй оғо! Имсол ҳам онро бимон, то ки гирдашро канда, нурӣ андозам:/MW Ва ба токдор гуфт:’’Инак, се сол боз ман меоям, то ки аз ин дарахти анҷир мевае пайдо кунам, вале чизе намеёбам; онро бибур: барои чӣ заминро беҳуда банд кунад?’’qL[ Ва чунин масале гуфт :“Шахсе дар токзори худ дарахти анҷире шинонда буд, ва омад, то ки мевае аз он пайдо кунад, вале чизе наёфт. K9 Не, мегўям ба шумо; лекин агар тавба накунед, ҳамаатон ҳамин тавр нобуд хоҳед шуд“.J' Ва оё гумон мекунед, ки он ҳаждаҳ одам, ки бурҷи Шилўаҳ ба болояшон афтода, онҳоро нобуд карда буд, аз ҳамаи сокинони Ерусалим зиёдтар айбдор буданд?I3 Не, мегўям ба шумо; лекин агар тавба накунед, ҳамаатон ҳамин тавр нобуд хоҳед шуд.lHQ Исо дар ҷавоб онҳо гуфт:“Оё гумон мекунед, ки ин ҷалалиён аз ҳамаи ҷалалиён зиёдтар гуноҳкор буданд, ки чунин азоб кашиданд?eG E Дар ҳамин вақт баъзеҳо омада, ба Ў дар бораи ҷалалиёне нақл карданд, ки хуни онҳоро Пилотус бо қурбониҳои онҳо омехтааст.F ;Ба ту мегўям, ки то фулуси охиринро адо накунӣ, аз он ҷо берун нахоҳӣ рафт“.Ey :Вақте ки ту бо даъвогари худ назди сардор меравӣ, дар аснои роҳ саъю кўшиш намо, ки аз вай халос шавӣ, то ки вай туро назди қозӣ набарад, ва қозӣ туро ба мулозим насупорад, мулозим туро ва ба зиндон наандозад;qD[ 9Пас, чаро шумо аз пеши худ ҳукм намекунед, ки адолат чист?7 3Оё шумо гумон мекунед, ки Ман омадаам, то осоиштагӣ ба замин биёрам? Не, мегўям ба шумо, балки барои он ки ҷудоӣ биёрам;I=  2Маро таъмиде дар пеш аст, таъмиде ки бояд биёбам; ва чӣ қадар дар изтироб ҳастам, то даме ки ин ба амал ояд!6<e 1Ман омадаам, то ки оташе бар замин фурўд оварам, ва хеле иштиёқмандам, ки он ҳоло фурўзон шавад!+;O 0Аммо он ки намедонист ва корҳои сазовори ҷазо кард, камтар шатта хоҳад хўрд. Ба ҳар касе ки бисьёр ато шуда бошад, аз вай бисьёр талаб карда мешавад; ва ба ҳар касе ки амонати бисьёр супурда шуда бошад, аз вай бисьёр талаб мекунанд.f:E /Ва он ғулом, ки иродаи оғои худро медонист, вале тайёр нашуд ва мувофиқи иродаи вай амал накард, шаттаи бисьёр хоҳад хўрд;9# .Оғои он ғулом, дар рўзе ки ў мунтазир нест, ва дар соате ки гумон надорад, хоҳадд омад, ва ўро ду пора карда, қисматашро бо хоинон баробар хоҳад кард.8+ -Лекин агар он ғулом дар дили худ гўяд, ки ‘‘оғои ман ба зудӣ намеояд’’, ва ба задани ғуломону канизон ва ба хўрдану нўшидану маст шудан шурўъ кунад, 7 ,Ба ростӣ ба шумо мегўям, ки вайро бар тамоми дороии худ таъин хоҳад кард.v6e +Хушо он ғуломе ки оғояш омада, вайро машғули ҳамин кор ёбад;5 *Худованд гуфт:“Кист он гумоштаи мўътамад ва доно, ки оғояш вайро бар хизматгорони худ таин карда бошад, то ки ба онҳо дар сари вақт хўрок диҳад?4 )Петрус гуфт:“Худовандо! Оё ин масалро барои мо гуфтӣ, ё барои ҳама?“3! (Пас, шумо низ тайёр бошед, зеро дар соате ки гумон надоред,Писари Одам меояд.2w 'Лекин ҳаминро шумо медонед, ки агар соҳиби хона медонист ки дар кадом соат дузд меояд, бедор монда, намегузошт, ки ба хонааш нақб занад:1 &.Ва агар дар поси дуюм ва сеюми шаб омада, онҳоро чунин ёбад, хушо он ғулом!h0I %Хушо ҳамон ғуломе ки оғояшон, дар вақти омаданаш, онҳоро бедор меёбад; ба ростӣ ба шумо мегўям, ки вай камари худро баста, онҳоро назди суфра хоҳад шинонд ва пеш омада, ба онҳо хизмат хоҳад кард./ $Ва худатон монанди касоне бошед, ки ба оғои худ интизорӣ доранд, то ки ҳангоми аз тўи арўси омада дарро кўфтанаш дарҳол барояш воз кунанд.^.5 #Камарҳотон баста ва чароғҳотон фурўзон бошад;w-g " Зеро ҳар ҷо, ганҷи шумост, дили шумо низ дар он ҷо хоҳад буд. w2~}||zyKwwNv}uut0s\[[vZYY+XWWVUTSSqRPQfPPNN4MKJIIHrGG FEDDKCCBA@@R?>A=<2 V,Kq/Ir l v + iew`/Ва онҳо ба Ў савол дода, гуфтанд:“Эй Устод! Медонем, ки Ту ҳаққи гапро мегўӣ ва меомўзӣ, ва рўбинӣ намекунӣ, балки тариқи Худоро ба ростӣ таълим медиҳӣ;&_EВа Ўро дар зери назорат гирифта, айёронро фиристоданд, то ки онҳо худро одил нишон дода, Ўро аз суханаш афтонанд ва ба қудрат ва ихтиёри ҳоким таслим кунанд.+^OСаркоҳинон ва китобдонон қасд доштанд, ки дар ҳамон дам Ўро дастгир кунанд, лекин аз мардум тарсиданд, зеро донистанд, ки ин масалро Ў дар ҳаққи онҳо гуфта буд.*]MҲар кӣ бар он санг афтад, пора - пора шавад; ва агар он бар касе афтад, вайро маҷақ кунад“.\!Аммо Ў ба онҳо назар андохта, гуфт:“Маънои ин суханоне ки навишта шудааст, чист:’’Санге ки меъморон рад карданд, санги сари гўшаи бино гардид’’?[Вай омада, он токдоронро ба марг маҳкум хоҳад кард ва токзорро ба дигарон хоҳад супурд“.Онҳое ки ин суханонро шуниданд, гуфтанд:“Ҳошо ва калло!“Z#Ва ўро аз токзор бароварда, куштанд. Пас, соҳиби токзор ба онҳо чӣ хоҳад кард?YyЛекин токдорон чун ўро диданд, бо ҳамдигар маслиҳат карда, гуфтанд:’’Ин ворис аст; биёед, вайро бикушем, то ки мерос аз они мо шавад’’.>Xu Он гоҳ соҳиби токзор гуфт:“Чӣ кунам? Писари маҳбуби худро мефиристам. Шояд ўро дида, шарм кунанд?“. W  Ва ў боз сеюмашро фиристод; аммо вайро низ ярадор карда, бадар ронданд.9Vk Ва ў хизматгори дигарро фиристод; вале онҳо вайро низ зада ва дашном дода, тиҳидаст фиристоданд.U+ Ва чун мавсим расид, хизматгореро назди токдорон фиристод, то ки аз меваи токзор ба вай бидиҳанд; лекин токдорон вайро зада, тиҳидаст равона карданд.UT# Ва ба мардум чунин масалеро гуфт:“Шахсе токзоре шинонд, ва онро ба токдорон супурда, муддати дарозе сафар кард;!S;Исо ба онҳо гуфт:“Ман ҳам ба шумо намегўям, ки бо кадом қудрат ин корҳоро мекунам“.^R5Ва дар ҷавоб гуфтанд:“Намедонем аз куҷо буд“.SQ„Ва агар гўем, ки ‘‘аз инсон буд’’, тамоми қавм моро сангсор хоҳанд кард, зеро яқин доранд, ки Яҳьё набӣ буд“bP=Онҳо дар дили худ андеша карда, мегуфтанд:“Агар гўем, ки ‘‘аз осмон’’, Ў бигўяд:’’Пас чаро ба вай имон наовардед?’’RO„Таъмиди Яҳьё аз осмон буд ё аз инсон?“N Дар ҷавоби онҳо гуфт:“Ман ҳам аз шумо чизе мепурсам, ва ба Ман бигўед:GMБа Ў гуфтанд:“Ба мо бигўй, ки бо кадом қудрат Ту ин корҳоро мекунӣ, ё кист, ки ин қудратро ба Ту додааст?“ML Дар яке аз рўзҳое ки Ў мардумро дар маъбад таълим ва башорат медод, саркоҳинон ва китобдонон бо пирон омада,AK{0Вале илоҷи ин корро ёфта наметавонистанд, зеро ки тамоми мардум пайваста ба суханони Ў гўш медоданд.VJ%/Ва ҳар рўз дар маъбад таълим медод. Аммо саркоҳинон ва китобнон ва пирони қавм қасд доштанд, ки Ўро нобуд кунанд,]I3.Ва ба онҳо гуфт:“Навишта шудааст, ки ‘‘хонаи Ман хонаи ибодат аст’’, аммо шумо онро ба дуздхона мубадал кардаед“.)HK-Ва ба маъбад даромада, ба пеш кардани онҳое ки дар он харидуфурўш мекарданд, оғоз намуд,(GI,Ва туро, ва фрзандони туро дар дохили ту, ба хок яксон хоҳанд кард, ва дар ту санге бар санге нахоҳанд гузошт, аз барои он ки вақти тафаққути худро надонистӣ“.|Fq+Зеро рўзҳое ба сарат меояд, ки душманонат ба муқобили ту сангарҳо хоҳанд сохт ва туро иҳота намуда, аз ҳар тараф ба танг хоҳанд овард, E*Ва гуфт:“Оҳ, кошки ту низ ақаллан дар ҳамин рўзи худ медонистӣ, ки кадом чизҳо сўи осоиштагии ту мебарад! Аммо ин ҳоло аз чашмони ту ниҳон аст;D')Ва ҳангоме ки Ў ба шаҳр наздик омад, ба он назар андохта, ба ҳоли он гирьён шуд,#C?(Дар ҷавоб гуфт:“Ба шумо мегўям, ки агар онҳо хомўш монанд, сангҳо нидо хоҳанд кард“.B7'Баъзе фарисиён аз миёни мардум ба Ў гуфтанд:“Эй Устод! Шогирдони Худро манъ кун“.MA&Мегуфтанд:“Муборак аст Подшоҳе ки ба исми Худованд меояд! Осоиштагӣ дар осмон ва ҷалол дар арши аъло бод!“<@q%Вақте ки Ў ба фуромадгоҳи кўҳи Зайтун наздик шуд, тамоми тўдаи шогирдонаш шодикунон бо овози баланд Худовандро барои ҳамаи мўъҷизаҳое ки дида буданд, ҳамду сано карда,u?c$Ва ҳангоме ки Ў мерафт, ҷомаҳои худро бар роҳ мегустурданд.,>Q#Ва онро назди Исо оварданд; ва ҷомаҳои худро бар курра афканда, Исоро ба он савор карданд.T=!"Гуфтанд:“Худованд ба вай эҳтиёҷ дорад“.1<[!Вақте ки онҳо курраро воз мекарданд, соҳибонаш ба онҳо гуфтанд:“Чаро курраро воз мекунед?“p;Y Фиристодагон рафта, чунон ки Ў ба онҳо гуфта буд, ёфтанд.E:Ва агар касе аз шумо пурсад:’’Чаро воз мекунед?’’ ба вай бигўед:’’Худованд ба вай эҳтиёҷ дорад’’„.39_Ба онҳо гуфт:“Ба он деҳа, ки рў ба рўи мост, биравед; ҳамин ки вориди он шудед, харкурраеро баста меёбед, ки ҳанўз касе бар он савор нашудааст; онро воз карда, биёред;:8mВа чун ба Байт- Фоҷӣ ва Байт- Ҳинӣ, ки бар кўҳи Зайтун аст, наздик омад, ду шогирди Худро фиристода,7Ин суханонро гуфта, Ў боз ба роҳ даромад ва сўи Ерусалим равона шуд.Q6Лекин он душманони маро, ки намехостанд бар онҳо подшоҳӣ кунам, ба ин ҷо оварда, пеши ман ба қатл расонед’’„.N5‘‘Ба шумо мегўям, ки ҳар ки дорад, ба вай дода шавад; ва ҳар ки надорад, аз вай он чи низ дорад, гирифта шавад.\41Ба ў гуфтанд:’’Эй оғо! Вай даҳ мино дорад’’.37Ва ба ҳозирон фармуд:’’Он миноро аз ў гирифта, ба он ки даҳ мино дорад бидиҳед’’;27Пас чаро пули маро ба саррофон надодӣ, то ки ман омада, онро бо фоидааш бигирам?’’71gБа ў гуфт:’’Туро аз забони худат маҳкум мекунам, эй ғуломи шарир! Ту медонистӣ, ки ман шахси сахтгир ҳастам, он чи нагузоштаам, мегирам, ва он чи накоштаам, медаравам;M0Зеро ки ман аз ту тарсидам, чунки шахси сахтгир ҳастӣ: он чи нагузоштаӣ, мегирӣ, он чи накоштаӣ, медаравӣ’’.*/MСеюмин омада, гуфт:’’Эй оғо! Инак як минои ту, ки онро ба рўймоле печонида, нигоҳ доштам;d.AБа ў низ гуфт:’’ Ту ҳам ба панҷ шаҳр ҳоким шав’’. -Дуюмин омада, гуфт:’’Эй оғо! Инак як минои ту панҷ мино фоида овард’’.;,oБа ў гуфт:’’Офарин, эй ғуломи нек! Азбаски ба чизи андак мўътамад будӣ, бар даҳ шаҳр ҳоким шав’’.}+sЯкумин омада, гуфт:“Эй оғо! Як минои ту даҳ мино фоида овард’’.0*YВа ҳангоме ки вай салтанатро ба даст оварда, баргашт, фармуд, ки ҳамон ғуломонро, ки ба онҳо пул дода, буд, ҷеғ зананд, то фаҳмад, ки ҳар яке чӣ қадар фоида кардааст.r)]Аммо аҳли шаҳраш ба вай адоват доштанд ва аз ақиби вай элчӣ фиристоданд, то бигўяд:’’Намехоҳем, ки вай бар мо подшоҳӣ кунад’’.{(o Ва даҳ нафар ғуломонашро даъват намуда, ба онҳо даҳ мино дод ва ба онҳо гуфт:’’Бо ин пул то вақти баргаштанам доду муомила кунед’’.E' Бинобар ин Ў гуфт:“Шахсе аз ашроф ба кишвари дурдаст мерафт, то ки салтанате ба даст оварда, баргардад;1&[ Вақте ки онҳо инро гўш мекарданд, Ў боз масале илова намуд: зеро ки Ў дар наздикии Ерусалим буд, ва онҳо гумон мекарданд, ки ба зудӣ бояд Малакути Худо ба зуҳур ояд.%' Зеро ки Писари Одам омадааст, то ки гумшудагонро пайдо кунад ва наҷот диҳад“. $9 Исо ба вай гуфт:“Имрўз ба ин хона наҷот омадааст, чунки вай низ Писари Иброҳим аст;?#wАммо Заккай бархоста, ба Худованд гуфт:“Худовандо! Нисфи дороии худро ман ба мискинон медиҳам, ва агар чизи касеро ноинсофона гирифта бошам, чор баробар подош медиҳам“.""=Ва ҳама инро дида, шиквакунон гуфтанд, ки Ў дар хонаи шахси гуноҳкор меҳмон шудааст.a!;Вай зуд фуромада, Ўро бо хурсанди пазироӣ намуд. wВақте ки Исо ба он ҷо расид, назар афканда, вайро дид ва гуфт:“Эй Заккай! Зуд фуруд ой, зеро ки имрўз Маро лозим аст дар хонаат бимонам“.W'Ва давида пеш гузашту болои дарахти анҷире баромад, то ки Ўро бубинад, чунки Ўро лозим буд ки аз пеши он бигзарад.;oМехост Исоро бубинад, ки Ў кист, лекин ба сабаби бисьёрии мардум натавонист, чунки қадаш паст буд.{oВа инак, Заккай ном шахс, ки сардори боҷгирон ва сарватдор буд,Q Ва Ў ба Ериҳў ворид шуда, аз он мегузашт.eC+Вай дарҳол бино гашт ва, Худоро ситоишкунон, аз ақиби Ў равона шуд. Ва тамоми мардум инро дида, Худоро ҳамду сано хонданд.iK*Исо ба вай гуфт:“Бино шав! Имонат туро шифо бахшид“.)„Чӣ мехоҳӣ, ки барои ту бикунам?“ Гуфт:“Худовандо! Мехоҳам бино шавам“.$A(Исо истода, фармуд, ки вайро назди Ў биёранд. Ва ҳангоме ки наздик омад, аз вай пурсид:'Онҳое ки дар пеш равона буданд, вайро ба хомўш шудан водор карданд; лекин вай боз ҳам бештар фарьёд мезад:“Эй Писари Довуд! Ба ман марҳамат кун“.  &Дарҳол фарьёд карда, гуфт:“Эй Исо, Писари Довуд! Ба ман марҳамат кун“.L%Ба вай гуфтанд, ки Исои Носирӣ меояд.{o$Ва чун шунид, ки аз пешаш мардум мегузаранд, пурсид:“Ин чист?“)#Вақте ки Ў ба Ериҳў наздик мешуд, кўре дар канори роҳ нишаста, садақа мепурсид;V%"Лекин онҳо чизе аз ин нафаҳмиданд; маънои ин суханон аз онҳо пўшида буд, ва онҳо ба ин гуфтаҳо сарфаҳм нарафтанд.ve!Ва тозиёна зананд, бикушанд; ва дар рўзи сеюм Ў эҳьё шавад“.U# Зеро ки Ў ба дасти ғайрияҳудиён таслим карда хоҳад шуд, ва Ўро тамасхур кунанд, ҳақорат диҳанд, туфборон кунанд,4aВа он дувоздаҳро назди Худ хонда, ба онҳо гуфт:“Инак, мо сўи Ерусалим меравем, ва ҳар он чи бо забони анбиё дар бораи Писари Одам навишта шудааст, ба амал хоҳад омад:Дар ин замон хеле зиёдтар ва дар олами оянда ҳаёти ҷовидонӣ наёбад“. 1Ба онҳо гуфт:“Ба ростӣ ба шумо мегўям: касе нест, ки хона, ё падару модар, ё бародарон, ё хоҳарон, ё зан, ё фарзандонро аз баҳри Малакути Худо тарк кунаду Петрус гуфт:“Инак, мо ҳама чизро тарк карда, Туро пайравӣ намудаем“.  Гуфт:“Он чи барои одамон ғайриимкон аст, барои Худо имконпазир аст“.k OШунавандагон гуфтанд:“Пас кӣ метавонад наҷот ёбад?“E Зеро ки аз сўрохии сўзан гузаштани шутур осонтар аст аз он ки сарватдор ба Малакути Худо дохил шавад“.(IИсо андўҳи вайро дида, гуфт:“Ба Малакути Худо даромадани сарватдор чӣ гуна душвор аст!Лекин вай, чун инро шунид, андўҳгин шуд, зеро ки бағоят сарватдор буд.$AИсо инро шунида, ба вай гуфт:“Туро боз чизе намерасад: ҳар он чи дори, бифурўш ва ба мисконон бидеҳ, ва дар осмон ганҷе хоҳи ёфт; ва омада, Маро пайравӣ кун“.`9Гуфт:“Ҳамаи инро ман аз кўдаки нигоҳ доштаам“.OАҳконмро медони: Зино накун; қатл накун; дуздӣ накун; шаҳодати бардурўғ надеҳ; падару модаратро ҳурмат кун“.Исо ба вай гуфт:“Чаро Маро некў мегўӣ? Ҳеҷ кас накў нест, ҷуз Худои ягона.%CВа сарватдоре аз Ў пурсид:“Эй Устоди некў! Чӣ кунам, то вориси ҳаёти ҷовидонӣ шавам?“@yБа ростӣ ба шумо мегўям: ҳар кӣ Малакути Худоро монанди кўдак қабул накунад, ба он дохил намешавад“.#Аммо Исо онҳоро ҷеғ зада, гуфт:“Кўдаконро бигзоред, ки назди Ман оянд, ва ба онҳо монеъ нашавед, зеро ки Малакути Худо ба чунин касон тааллуқ дорад;B}Кўдаконро низ назди Ў меоварданд, то ки онҳоро ламс кунад; шогирдон инро дида, ба онҳо монеъ мешуданд.E~Ба шумо мегўям, ки ин шахс назар ба он шахс бештар сафед шуда ба хонаи худ рафт: зеро ҳар кӣ худро баланд кунад, паст мешавад, ва ҳар кӣ худро фурўтан созад, сарафроз мешавад“.)}K Аммо боҷгир, дуртар истода, ҳатто ҷуръат надошт, ки чашмонашро сўи осмон баланд кунад; балки синаи худро мезаду мегуфт:’’Худоё! Ба мани гуноҳкор раҳм кун’’.|- Ҳафтае ду карат рўза медорам ва аз ҳар чизе ки ба даст меоварам, урш медиҳам’’..{U Фарисӣ рост истода, дар дили худ чунин дуо мегуфт:’’Худоё! Туро шукр мегўям, ки монанди касони дигар: тороҷгарон, золимон, зинокорон, ё монанди ин боҷгир нестам:z) „Ду кас ба маъбад барои ибодат даромаданд, ки яке фарисӣ ва дигаре боҷгир буд.By} Ҳамчунин барои касоне ки ба одил будани худ эътимод дошта, дигаронро хор медиданд, чунин масале гуфт:fxE„Ба шумо мегўям, ки ба зудӣ онҳоро муҳофизат хоҳад кард. Лекин вақте ки Писари Одам биёяд, оё имоне бар замин хоҳад ёфт?“.w3Магар Худо багузидагони Худро, ки рўзу шаб ба даргоҳи Ў зорию интиҷо мекунанд, муҳофизат намекунад, гарчанде ки дар муҳофизати онҳо таъхир менамояд?“.rv]Ва Худованд гуфт:“Шунидед, ки ин қозии ноинсоф чӣ мегўяд?euCЛекин азбаски ин бевазан маро ором намегузорад, вайро муҳофизат хоҳам кард, то ки ҳар дам омада, маро безор накунад’’„.{toМудати дурудароз қозӣ беэътиноӣ кард. Вале баъдтар дар дили худ гуфт:’’гарчанде ки ман на тарсе аз Худо дорам ва на шарме аз мардум,/sWДар он шаҳр бевазане буд, ки назди ў омада, мегуфт:’’Маро аз душманонам муҳофизат намо’’.rВа гуфт:“Дар шаҳре қозие буд, ки на тарсе аз Худо дошт ва на шарме аз мардум.q 1Ва ба онҳо масале дар бораи он гуфт, ки кас бояд ҳамеша дуо гўяд ва маъюс нашавад,Vp%%Дар ҷавоби Ў гуфтанд:“Куҷо, эй Худованд?“. Ба онҳо гуфт:“Ҳар куҷо лоша бошад, каргасон дар он ҷо ҷамъ мешаванд“.o%$Аз ду нафаре ки дар киштзор бошанд, яке гирифта ва дигаре гузошта хоҳад шуд“.#n?#Аз ду зане ки якҷоя бо дастоз машғул бошанд, яке гирифта ва дигаре гузошта хоҳад шуд;Hm "Ба шумо мегўям, ки дар он шаб аз ду нафаре ки дар як ҷогаҳ бошанд, яке гирифта ва дигаре гузошта хоҳад шуд;Tl!!„Ҳар кӣ ҷони худро нигоҳдорӣ мекунад, онро барбод хоҳад дод, ва ҳар кӣ онро барбод диҳад, онро зинда хоҳад кард.Ik  ‘‘Зани Лутро ба хотир оваред’’„}js„Дар он рўз ҳар кӣ бар бом бошад, чизҳояш дар хона бошад, барои гирифтани онҳо поён нафурояд; ва ҳар кӣ дар киштзор бошад, барнагардад:xiiДар рўзи зоҳир шудани Писари Одам низ ҳамон тавр хоҳад буд“.+hOЛекин дар рўзе ки Лут аз Садўм баромад, оташ ва кибрит аз осмон борид ва ҳамаро маҳв кард.SgВа чӣ тавре ки дар айёми Лут буд: мехўраданд, менўшаданд, мехариданд, мефурўхтанд, мекоштанд, иморат мекарданд;{fo,Мехўрданд, менўшиданд, зан мегирифтанд, ба шавҳар мерафтанд - то рўзе ки Нўҳ ба киштӣ даромад, ва тўфон омада, ҳамаро нобуд кард’’„.e3„Ва чӣ тавре ки дар айёми Нўҳ буд, дар айёми Писари Одам низ ҳамон тавр хоҳад буд:'dGЛекин аввал Ўро лозим аст, ки бисьёр азоб кашад ва аз тарафи ин насл рад кардда шавад“.>cuЗеро, чӣ тавре ки барқ аз як канори осмон нур мепошад, Писари Одам дар рўзи Худ ҳамин тавр хоҳад буд.Ib Ва ба шумо хоҳанд гуфт:’’Инак, дар ин ҷост’’, ё:’’Инак дар он ҷост’’, Наравед ва аз ақиби онҳо надавед;FaВа ба шогирдон гуфт:“Айёме меояд, ки дидани фақат як рўзи Писари Одамро орзу хоҳед кард, ва нахоҳед дид;S`Ва намегўянд:’’Инак, он дар ин ҷост’’, ё:’’Инак, дар ин ҷост’’; зеро инак, Малакути Худо дар дохили шумост“._yЧун фарисиён ба Ў савол доданд, ки Малакути Худо кай меояд, дар ҷавоби онҳо гуфт:“Малакути Худо тавре намеояд, ки ба назар намоён шавад,p^YВа ба вай гуфт:“Бархоста, бирав; имонат туро наҷот дод“.]!Оё, ғайр аз ин аҷнабӣ, касе ёфт нашуд, ки баргашта Худоро ҳамду сано хонанд?“z\mИсо гуфт:“Оё даҳ нафар пок нашуданд? Пас он нўҳ нафар куҷоянд?['Ва пеши пойҳои Ў рўй ба замин афтода, ба Ў ташаккур гуфт; ва ў мардӣ сомари буд.%ZCЯке аз онҳо чун дид, ки шуфо ёфтааст, баргашта, бо овози баланд Худоро ҳамду сано хонд,RYВа Ў, чун дид, ба онҳо гуфт:“Биравед ва худро ба коҳинон нишон диҳед“. Ва онҳо дар вақти рафтанашон пок шуданд.sX_ Бо овози баланд мегуфтанд:“Эй Устод, ба мо марҳамат кун!“4Wa Ва ҳангоме ки Ў ба қасабае дохил мешуд, даҳ шахси махавӣ аз пешаш баромаданд, ки аз дур истода,V Дар аснои роҳи Ерусалим Ў аз ҳудуди байни Сомария ва Ҷалил мегузашт.+UO Ҳамчунин шумо низ, вақте ки ҳамаи фармонҳои ба шумо додашударо ба ҷо овардед, бигўед:’’Мо ғуломони ношоям ҳастем; чунки он чи карданамон лозим буд, кардем’’.3T_ Оё ў ба ғулом барои он ки фармонҳои ўро ба ҷо овард, миннатдорӣ баён мекунад? гумон намекунам.HS Баръакс, оё ў ба вай намегўяд:’’Барои ман хўроки бегоҳӣ тайёр кун ва камари худро баста, ба ман хизмат кун, то даме ки бихўрам ва бинўшам, ва баъд аз он худат бихўр ва бинўш’’? R Кист аз шумо, ки ғуломаш ба шудгор ё ба чўпонӣ машғул бошад ва ҳангоме аз саҳро баргаштанаш ба вай гўяд:’’Зуд омада, назди суфра бинишин’’?;QoХудованд гуфт:“Агар шумо ба андозаи донаи хардал имон медоштед ва ба ин дарахти тут мегуфтед:’’Решакан гардида, дар миёни баҳр ҷойгир шав’’. Он ба шумо итоат мекард.qP[Ва ҳаввориён ба Худованд гуфтанд:“Имони моро зиёд кун“.UO#Ва агар рўзе ҳафт карат ба ту гуноҳ кунад ва рўзе ҳафт карат руҷўъ намуда, гўяд:’’Тавба кардам’’, ўро авф намо.QNБа худ назорат кунед. Агар бародарат ба ту гуноҳ кунад, ба ў гап зада, фаҳмон, ва агар тавба кунад, ўро авф намо;{MoБар гардани вай санги осиёе андохта, вайро дар баҳр афкананд, барои вай беҳтар аст аз он ки вай яке аз ин тифлонро ба васваса андозад.pL [Ва Ў ба шогирдони Худ гуфт:“Ҳеҷ мумкин нест, ки васвасаҳо ба миён наоянд, лекин вой бар ҳоли касе ки ба воситаи вай ба миён оянд:iKKБа ў гуфт:’’Модоме ки ба Мусо ва анбиё гўш намедиҳанд, ҳатто агар яке аз мурдагон эҳьё шавад ҳам, бовар нахоҳанд кард’’„.BJ}Аммо ў гуфт:’’Не, падарам Иброҳим! Лекин агар яке аз мурдагон назди онҳо равад, тавба хоҳанд кард’’.I%Иброҳим ба ў гуфт:’’Онҳо Мусо ва анбиё доранд; ба суханонашон гўш кунанд’’.MHЗеро ки ман панҷ бародар дорам: бигзор онҳоро таъкид кунад, ки онҳо ҳам ба ин макони азобу уқубат наоянд’’.G/Ва ў гуфт:’’Пас, эй падар, аз ту илтимос мекунам, ки вайро ба хонаи ман бифирист.ZF-Ва илова бар ҳамаи ин, дар миёни мо ва шумо вартаи бузурге воқеъ аст, ба тавре ки онҳое ки аз ин ҷо назди шумо гузаштан мехоҳанд, наметавонанд, ҳамчунин аз он ҷо назди мо намегузаранд’’;LEЛекин Иброҳим гуфт:“Эй фарзандам! Ба хотир овар, ки дар зиндагиат чизҳои хуб насиби ту ва чизҳои бад насиби Лаъзор шуда буд; акнун вай дар ин ҷо фароғат меёбад, ва ту азоб мекашӣ;hDIВа фарьёд зада, гуфт:’’Эй падарам Иброҳим! Ба ман марҳамат кун ва Лаъзорро бифирист, то ки нўги ангушташро ба об тар карда, забони маро салқин гардонад, зеро ки ман дар аланга азият мекашам’’.YC+Ва дар дўзах ў, дар ҳолате ки азобу уқубат мекашид, чашм андохта, аз дур Иброҳимро бо Лаъзор, ки дар оғўшаш буд, дид.NBВақте ки он мискин мурд, фариштагон ўро ба оғўши Иброҳим бурданд; он сарватдор низ мурд, ва ўро дафн карданд;cA?Ва орзу дошт аз он чи аз дастархони он сарватдор меафтод, шиками худро сер кунад; ва сагон омада захмҳои ўро мелесиданд.@Ва Лаъзор ном мискине назди дарвозаи ў мехобид, ва баданаш пур аз захм буд;J? „Шахси сарватдоре буд, либосҳои арғувон ва катон дар бар мекард, ва ҳар рўз базми боҳашамат барпо мекард. #~c}||`zzIyyxxwmvutwssArrVqq<Ва берун рафта, зор-зор гирист.O]=Ва Худованд рўй гардонда, ба Петрус назар андохт; ва Петрус суханони Худовандро ба ёд овард, ки ба вай гуфта буд:“Имрўз, пеш аз он ки хурўс бонг занад, Маро се бор инкор хоҳӣ кард“.L\<Аммо Петрус ба он кас гуфт:“Намедонам, ки ту чӣ мегўи“. Ва ҳанўз вай сухан меронд, ки дарҳол хурўс бонг зад.Z[-;Тахминан як соат гузаштан баъд, боз як каси дигар боисрор гуфт:“Дар ҳақиқат ин ҳам бо Ў буд, зеро ки вай ҷалилист“.iZK:Пас аз мудате як одами дигар вайро дида, гуфт:“Ту ҳам яке аз онҳо ҳастӣ“. Аммо Петрус ба он одам гуфт:“Ман аз онҳо нестам“.sY_9Лекин вай инкор карда, ба зан гуфт:“Ман Ўро намешиносам“.8Xi8Ва канизе вайро назди оташ нишаста дид ва синчакунон ба вай нигоҳ карда, гуфт:“Ин ҳам бо Ў буд“.FW7Вақте ки онҳо дар рўи ҳавлӣ оташ даргиронда, даври он якҷоя нишастанд, Петрус низ дар миёни онҳо нишаст.=Vs6Ва Ўро дасгир карда бурданд, ва ба хонаи саркоҳин оварданд. Ва Петрус аз дур аз паи онҳо равона шуд.{Uo5Ҳар рўз Ман назди шумо дар маъбад будам, ва шумо ба Ман дасти таҷовуз дароз накардед; аммо ҳоло соати шумост, ки зулмот ҳукмфармост“.DT4Ва Исо ба саркоҳинон ва сардорони маъбад ва пироне ки бар зидди Ў ҷамъ омада буданд, гуфт:“Гўё бар зидди роҳзане шумо бо шамшеру таёқҳо берун омадаед, то Маро дастгир кунед!S!3Исо дар ҷавоб гуфт:“Даст кашед, бас аст“. Ва гўши вайро ламс карда, шифо дод. R2Ва яке аз онҳо ғуломи саркоҳинро зада, гўши рости вайро бурида партофт.HQ 1Касоне ки бо Ў буданд, чун диданд, ки кор ба чӣ меанҷомад, ба Ў гуфтанд:“Худовандо! Оё ба шамшер бизанем?“P0Ва Исо ба вай гуфт:“Эй Яҳудо! Оё Писри Одамро бо бўса таслим мекунӣ?“/OW/Ҳанўз ки Ў сухан мегуфт, инак мардуми бисьёре пайдо шуданд, ва пешопеши онҳо яке аз он дувоздаҳ, ки Яҳудо ном дошт, равона буд, ва назди Исо омад, то ки Ўро бибўсад. Зеро ки ишорате ба онҳо дода, гуфта буд:“Ҳар киро бибўсам, Ҳамон аст“.%NC.Ва ба онҳо гуфт:“Чаро хоб рафтаед? Бархоста, дуо гўед, то ки ба озмоиш дучор нашавед“.!M;-Баъд аз дуо бархоста, Ў назди шогирдон омад, ва онҳоро дид, ки аз ғусса хоб рафтаанд.LL,Ва Ў дар изтироб афтода, бо ҷаҳди бештар дуо мегуфт; ва арақи Ў мисли қатраҳои хун буд, ки бар замин мечакид.vKe+Ва фариштае аз осмон бар Ў зоҳир гардида, Ўро тақвият медод.GJ*„Эй Падар! Агар бихоҳӣ, косаро аз Ман бигзарон; лекин на иродаи Ман, балки иродаи Ту бигзор ба амал ояд“.I1)Ва Худаш ба масофаи андохтани санге аз онҳо дур шуда, зону зад ва дуо карда, гуфт:H1(Вақте ки ба он мавзеъ расид, ба онҳо гуфт:“Дуо гўед, то ба озмоиш дучор нашавед“.G/'Ва берун омада, аз рўи одат, ба кўҳи Зайтун рафт; шогирдон низ аз ақиби Ў рафтанд.,FQ&Ва онҳо гуфтанд:“Худовандо! Инак, дар ин ҷо ду то шамшер ҳаст“. Ба онҳо гуфт:“Кифоя аст“. E9%Зеро ба шумо мегўям, ки ин сухани Навиштаҳо низ дар ҳаққи Ман ба амал ояд:’’Аз ҷинояткорон шумурда шуд’’. Зеро ҳар чи дар бораи Ман аст, интиҳо меёбад“.D $Ва Ў ба онҳо гуфт:“Лекин акнун касе ки ҳамьён дорад, онро бигирад. ҳамчунин тўрбаро; ва касе ки шамшер надорад, ҷомаи худро фурўхта, бихарад.C#Ва ба онҳо гуфт:“Вақте ки Ман шуморо бе ҳамьён, бе тўрба ва бе пойафзон фиристодам, оё шумо ба чизе эҳтиёҷ доштед?“ Гуфтанд:“Ба ҳеҷ чиз“.vBe"Лекин Ў гуфт:“Ба ту, эй Петрус, мегўям, ки имрўз пеш аз он ки хурўс бонг занад, ту се бор инкор кунон хоҳӣ гуфт, ки Маро намешиносӣ“./AW!Вай ба Ў гуфт:“Худовандо! Ман тайёр ҳастам, ки бо Ту ҳам ба зиндон ва ҳам ба мамот биравам“.j@M Аммо Ман барои ту дуо гуфтам, то ки имонат таназзул накунад; ва ту як вақте, руҷўъ намуда, бародарони худро устувор гардон“.P?Ва Худованд гуфт:“Шимъўн! Шимъўн! Инак, шайтон талабгори он буд ки, шуморо мисли гандуме аз ғалбер гузаронад; > То ки шумо дар Малакути Ман дар сари суфраи Ман бихўред ва бинўшед, ва шумо бар тахтҳо нишаста, бар дувоздаҳ сибти Исроил доварӣ хоҳед кард“. = Ва Ман ба шумо Малакуте месупорам, чунон ки Падарам ба Ман супурдааст,p<YВа шумо касоне ҳастед, ки дар озмоишҳои Ман бо Ман будед,B;}Зеро кадоме бузургтар аст: он ки назди суфра менишинад, ё он ки хизматгузор аст? Оё на он аст, ки назди суфра менишинад? Аммо Ман дар миёни шумо монанди хизматгузор ҳастам“.i:KАммо шумо ин тавр не: балки он ки дар байни шумо бузургтар аст, бояд монанди хурдтари бошад, ва сардор- монанди хизматгузор.S9Вале Ў ба онҳо гуфт:“Подшоҳони халқҳо бар онҳо ҳукмронӣ мекунанд, ва ҳокимони онҳо валинеъмат хонда мешаванд;(8IДар миёни онҳо инчунин баҳсу мунозира шуд, ки кадоме аз онҳо бояд бузургтар ҳисоб ёбад.71Ва онҳо аз якдигар пурсидан гирифтанд, ки кадоме аз онҳо ин корро мекарда бошад?.w6gАгар чи Писари Одам ончунон, ки пешакӣ муқарар шудааст, меравад, лекин вой бар ҳоли он кас, ки ба воситаи вай Ў таслим карда шавад“.y5k„Ва инак, дасти таслимкунандаи Ман бо Ман дар сари суфра аст.[4/Ҳамчуни косаро баъд аз таоми шом гирифта, гуфт:“Ин косаи аҳди ҷадид аст дар Хуни Ман, ки барои шумо рехта мешавад“.*3MВа нонро гирифта, шукргузорӣ намуд ва пора карда ба онҳо доду гуфт:“Ин Бадани Ман аст, ки барои шумо таслим карда мешавад; инро барои хотири Ман ба ҷо оваред“.22]Зеро ба шумо мегўям, ки дигар аз шираи ангур нахоҳам нўшид, то вақте ки Малакути Худо биёяд“.+1OВа косаро гирифта, шукргузорӣ намуд ва гуфт:“Инро бигиред ва дар миёни худ тақсим кунед.00YЗеро ба шумо мегўям, ки аз он дигар нахоҳам хўрд, то вақте ки дар Малакути Худо ба амал ояд“.$/AБа онҳо гуфт:“Хеле иштиёқманд будам, ки пеш аз уқубати Худ ин фисҳро бо шумо бихўрам;.3Ва ҳангоме ки соат расид, Ў назди суфра нишаст, ва дувоздаҳ ҳаввориён бо Ў буданд.- Онҳо равона шуданд ва, чунон ки Ў гуфта буд ёфтанд, ва фисҳро омода карданд.,# Ва ба шумо болохонаи калони мафрушеро нишон медиҳад; дар он ҷо тайёр кунед“.P+ Ва ба соҳиби хона бигўед:’’Устод ба ту мегўяд: меҳмохона куҷост, ки он ҷо фисҳро бо шогидони Худ бихўрам?’’.(*I Ба онҳо гуфт:“Инак, вақте ки ба шаҳр медароед, марде ба шумо рў ба рў хоҳад шуд, ки кўзаи обро бардошта мебарад; аз ақибаш равона шавед то ба хонае ки медарояд,`)9 Ба Ў гуфтанд:“Дар куҷо мехоҳӣ ки тайёр кунем?“..(UВа Ў Петрус ва Юҳанноро фиристода, гуфт:“Биравед ва фисҳро барои хўрдани мо тайёр кунед“. 'Ва рўзи иди фатир, ки барраи фисҳро қурбони кардан лозим буд, фаро расид.!&;Вай ваъда кард, ва фурсат меҷуст, то ки Ўро дур аз чашми мардум ба онҳо таслим кунад.[%/Онҳо шод гаштанд ва ба вай пул доданӣ шуданд.+$OПас вай рафта, бо саркоҳинон ва сардорон гуфтугў кард, ки чӣ сон Ўро ба онҳо таслим кунад.&#EВа ба дили Яҳудо, ки лақаби Исқарьют дошт ва аз ҷумлаи он дувоздаҳ буд, шайтон даромад.R"Саркоҳинон ва китобдонон дар тараддуди он буданд, ки чӣ сон Ўро ба қатл расонанд, чунки аз мардум метарсиданд.Z! /Иди фатир ки фисҳ номида мешавад, наздик буд; 1&Ва тамоми мардум бомдодон назди Ў ба маъбад барои шунидани суханонаш меомаданд.N%Рўзҳо Ў дар маъбад таълим медод; ва шабҳо берун омада, дар кўҳе ки кўҳи Зайтун ном дорад, шабгузаронӣ мекард.zm$Пас, ҳама вақт бедор бошед ва дуо гўед, то ки сазовор бошед аз ҳамаи ин мусибатҳои оянда раҳо шавед ва дар пеши Писари Одам биистед“.y#Зеро ки он, монанди доме, бар ҳамаи сокинони рўи замин хоҳад омад;}"Пас, бохабар бошед аз худатон, ки мабодо дилҳои шумо аз пурхўрӣ  ва мастӣ ва ғамхўриҳои зиндагӣ сахт шавад, ва он рўз ба шумо ногаҳон ояд;s_!Осмон ва замин гузарон аст, лекин каломи Ман гузарон нест.,Q „Ба ростӣ ба шумо мегўям: ин насл ҳанўз аз олам нагузашта, ҳамаи ин чизҳо воқеъ хоҳад шуд;<qҲамчунин, вақте ки шумо ба амал омадани ин чизҳоро мебинед, бидонед, ки Малакути Худо наздик аст“.Вақте ки шукуфтани онҳоро мебинед, медонед, ки тобистон наздик аст;Ва ба онҳо масале гуфт:“Ба дарахти анҷир ва ба ҳамаи дарахтон нигоҳ кунед:_7Вақте ки ба амал омадани ин чизҳо оғоз шаванд, бархоста, сарҳои худро баланд кунед, чунки халосии шумо наздик меояд“.'Ва он гоҳ Писари Одамро хоҳанд дид, ки бо қудрат ва ҷалоли азим бар абре меояд. Ва одамон аз тарсу ҳарос ва интизории он мусибатҳое ки ба сари ҷаҳон меояд аз ҳол хоҳанд рафт, зеро ки қувваҳои афлок мутазалзил хоҳанд шуд."=Ва дар офтоб ва моҳ ва ситорагон аломатҳо зуҳур хоҳанд ёфт, ва бар замин халқҳо ба ноумедӣ афтода, аз хурўши баҳр ва ғалаёни мавҷҳо моту мабҳут хоҳанд шуд;F„Ва ба дами шамшер хоҳанд афтод, ва дар миёни ҳамаи халқҳо ба асирӣ хоҳанд рафт; ва Ерусалим поймоли ғайрияҳудиён хоҳад шуд, то даме ки даврони ғайрияҳудиён ба анҷом расад“.s_Вой бар ҳоли ҳомиладорон ва ширдорон дар он айём; зеро ки мусибати бузурге бар замин рўй дода, ин қавм гирифтори ғазаб хоҳад шуд:Чунки ин айёми интиқом аст, то ба амал ояд ҳар он чи навишта шудааст.Он гоҳ онҳое ки дар Яҳудо мебошанд, ба кўҳистон гурезанд; ва ҳар кӣ дар шаҳр аст, аз он барояд; ва ҳар кӣ дар гирду атроф аст, ба он надарояд,6e„Ҳар гоҳ бубинед, ки аскарон Ерусалимро иҳота кардаанд, бидонед, ки харобии он наздик шудааст.\ 1„Ҷонҳои худро бо сабри худ наҷот хоҳед дод“.Z -„Лекин мўе аз сари шумо талаф нахоҳад шуд“.j M„Ва ҳама барои исми Ман ба шумо адоват хоҳанд дошт“.m SВа шуморо падару модарон, ва бародарон, ва хешовандон, ва дўстон таслим хоҳанд кард. Ва баъзеи шуморо ба қатл хоҳанд расонд“; #Зеро ки Ман ба шумо забоне ва ҳикмате хоҳам дод, ки ҳамаи душманони шумо натавонанд на зидияте ба он нишон диҳанд ва на ба муқобили он чизе бигўянд.Пас, дар дили худ аҳд кунед, ки пешакӣ андеша накунед, чӣ ҷавоб бояд бидиҳед.N Ва ин ба шумо барои шаҳодат хоҳад буд.Q Аммо пеш аз ҳамаи ин ба шумо дасти тааддӣ дароз хоҳанд кард ва шуморо таъқиб намуда, ба куништҳо ва зиндонҳо хоҳанд супурд ва хотири исми Ман назди подшоҳону ҳакимон хоҳанд бурд;„]3 Ва дар ҳар ҷо зилзилаҳои азим, ва қаҳтию вабоҳо, ва ҳодисоти пурдаҳшат ва аломати бузург аз осмон ба амал хоҳад омад.2] Он гоҳ ба онҳо гуфт:“Қавме бар зидди қавме ва салтанате бар зидди салтанате қиём хоҳад кард;\1 Ва чун овозаи ҷангҳо ва ошўбҳоро бишнавед, натарсед: зеро ин бояд аввал воқеъ шавад; лекин дарҳол интиҳо намеёбад“.*MГуфт:“Ҳушьёр бошед, ки шуморо дар иштибоҳ наандозанд; зеро бисьёр касон бо номи Ман омада, гўянд, ки ин Ман ҳастам; ва он вақт наздик аст. Аз ақиби онҳо наравед..UАз Ў пурсиданд:“Эй Устод! Ин кай воқеъ мешавад? Ва аломати ба вуқўъ омадани ин чӣ гуна ат?“9kАйёме меояд, ки аз он чи дар ин ҷо мебинед, санге бар санге нахоҳад монд; ҳамааш хароб хоҳад шуд“.pYВақте ки баъзе касон дар бораи маъбад сухан ронда, гуфтанд, ки он бо сангҳо ва инъомҳои гаронбаҳо зебу оро дода шудааст, Ў гуфт:o~WЗеро ки ҳамаи онҳо аз зиёдтии худ ҳадия барои Худо андохтаанд, лекин вай аз камбағалии худ тамоми нафақаеро, ки дошт, андохт“;}5Ва Ў гуфт:“Ба ростӣ ба шумо мегўям, ки ин бевазани камбағал аз ҳама бештар андохт;~|uВа ҳамчунин бевазани камбағалеро дид, ки ду фулус дар он андохт.{ 1Ва Ў назар андохта, сарватдоронро дид, ки ҳадияҳои худро ба ганҷина меандохтанд;Wz'/Онҳо, ки хонаҳои бевазанонро фурў мебаранд ва барои намуд дуоро тўл медиҳанд, аз ҳама сахтар маҳкум хоҳанд шуд“.oyW.„Аз китобдонон ҳазар кунед, ки дўст медоранд ҷомаҳои дароз пўшида гарданд, ва меписанданд дар бозорҳо табрик шунаванд, ва дар курсиҳои аввали куништҳо ҷой гиранд ва дар зиёфтҳо болонишин бошанд;x -Ва дар сурате ки тамоми мардум гўш мекарданд, Ў ба шогирдони Худ гуфт:w},Инак, Довуд Ўро Худован мехонад; пас чӣ сон Ў писари вай будааст?“.Uv#+То душманони Туро зери пои Ту андозам’’.>uu*Ва ҳол он ки худи Довуд дар китоби Забур мегўяд:’’Худованд ба Худои ман гуфт: ба ямини Ман бинишин,Ut#)Чӣ сон мегўянд, ки Масеҳ Писари Довуд аст?s(Ва дигар онҳо ҷуръат надоштанд, ки аз Ў чизе бипурсанд. Ва  Ў ба онҳо гуфт: r'Баъзе аз китобдонон инро шунида, гуфтанд:“Эй Устод! Нағз сухан рондӣ“.#q?&Ва Ў на Худои мурадагон, балки Худои зиндгон аст, зеро ки пеши Ў ҳама зинда ҳастанд“. p %Ин ки аз мурдагон эҳьё мешаванд, инро Мусо низ дар ҳикояти бутта нишон дода, Худовандро Худои Иброҳим ва Худои Исҳоқ ва Худои Яъқуб хондааст. o $Ва дигар бор наметавонанд бимиранд, зеро ки онҳо ба фариштагон баробаранд, ва азбаски писарони қаёмат ҳастанд, онҳо писарони Худо мебошанд.Wn'#Лекин онҳое ки сазовори расидан ба он дуньё ва эҳьёи мурдагон бишаванд, на зан мегиранд ва на ба шавҳар мераванд,m7"Исо дар ҷавоби онҳо гуфт:“Фарзандони ин дуньё зан мегиранд ва ба шавҳар мераванд;Al{!Пас, дар эҳьёи мурдагон вай зани кадоми онҳо мешавад? Зеро ки ҳар ҳафт вайро ба занӣ гирифта буданд“.7ki Баъд аз ҳама зан низ мурд.+jOБаъд вайро сеюмин гирифт, ва ҳамин тавр то ҳафтумин, ва ҳама фарзанде нагузошта, мурданд;iВа он занро дуюмин гирифт, вале ў низ фарзанд ба дуньё наоварда, мурд;h7Ва инак, ҳафт бародар буданд: якумин зан гирифт ва фарзанд ба дуньё наоварда, мурд.pgY„Эй Устод! Мусо ба мо навиштааст, ки агар бародари касе бимирад ва зандор буда, фарзанде надошта бошад, бояд бародараш зани вайро ба никоҳи худ дароварда ва барои бародари худ насе ба вуҷуд оварад. f Ва баъзе аз саддуқиён, мукири қиёмат ҳастанд, назди Ў омада, пурсиданд:@eyВа Ўро пеши мардум аз суханаш афтонда натавонистанд ва аз ҷавоби Ў дар ҳайрат афтода, хомўш монданд.-dSБа онҳо гуфт:“Пас, он чи аз они қайср аст, ба қайсар диҳед, ва он чи аз они Худост- ба Худо“.>= <;::3998E7d6554U32211m00z/.--&,+++)) (B' &j%\$@##J""9! Y5 Vt'  | S : '0L 2$GxK4Зеро ҳар киро кирдор бад бошад, аз рўшноӣ нафрат дорад ва пеши рўшноӣ намеояд, то ки яъмолаш ошкор нашавад;Y3+Ва ҳукм ин аст, ки нур ба ҷаҳон омад; вале мардум торикиро аз рўшноӣ бештар дўст доштанд, чунки аъмоли онҳо бад аст. 2 Ҳар кӣ ба Ў имон варад, маҳкум намешавад, лекин ҳар кӣ имон наоварад, аллакай маҳкум шудааст, чунки ба исми Писари ягонаи Худо имон овардааст.[1/Зеро Худо Писари Худро ба ҷаҳон барои он нафиристод, ки бар ҷаҳон доварӣ кунад, балки ҷаҳон ба воситаи Ў наҷот ёбад.v0eЗеро Худо ҷаҳонро чунон дўст дошт, ки Писари ягонаи Худро дод, то ҳар кӣ ба Ў имон оварад, талаф нашавад, балки ҳаёти ҷовидонӣ ёбад./То ҳар кӣ ба Ў имон оварад, талаф нашавад, балки ҳаёти ҷовидонӣ ёбад.4.aВа чунон ки Мусо дар биёбон морро боло бардошт, Писари Одам низ бояд ончунон боло бурда шавад,`-9 Ҳеҷ кас ба осмон сууд накардааст, магар фақат Он ки аз осмон нузул кардааст, яъне ки Писари Одам, ки ҷояш дар осмон аст;s,_ Вақте ки ба шумо аз чизҳои заминӣ сухан гуфтам, бовар накардед, пас ҳар гоҳ аз чизҳои осмонӣ сухан ронам, чӣ сон имон хоҳед овард?+ „Ба ростӣ, ба ростӣ ба ту мегўям: Мо аз о чи медонем, сухан мегўем ва бар он чи дидаем, шаҳодат медиҳем, лекин шумо шаҳодати Моро қабул намекунед;* Исо дар ҷавоби вай гуфт:“Ту  ки як устоди Исроил ҳастӣ, инҳоро намедонӣ?“){ Ниқўдимус дар ҷавоби Ў гуфт:“Чӣ тавр мумкин аст, ки чунин шавад?“%(CБод ҳар ҷо ки хоҳад мевазад, ту овози онро мешунавӣ, лекин намедонӣ, ки аз куҷо меояд ва ба куҷо меравад: чунин аст ҳолати ҳар кӣ аз Рўҳ таваллуд ёфта бошад“.'Аз он чи ба ту гуфтам, тааҷҷуб накун: бояд шумо аз олами боло таваллуд ёбед.&-Он чи аз ҷасм таваллуд меёбад, ҷисм аст, ва он чи аз рўҳ таваллуд меёбад, Рўҳ аст.k%OИсо ҷавоб дод:“Ба ростӣ, ба ростӣ ба ту мегўям: кас агар аз об ва Рўҳ таваллуд наёбад, ба Малакути Худо даромада наметавонад:$Ниқўдимус ба Ў гуфт:“Чӣ гуна мумкин аст, ки одаме ки пир шуда бошад, таваллуд ёбад? Оё метавонад боз ба шиками модараш баргашта, таваллуд ёбад?“.z#mИсо дар ҷавоби вай гуфт:“Ба ростӣ, ба ростӣ ба ту мегўям: кас агар аз олами боло таваллуд наёбад, Малакути Худоро дида наметавонад“.s"_Вай шабона назди Исо омада, гуфт:“Эй Устод! Мо медонем, ки Ту Устоде ҳастӣ, ки аз ҷониби Худо омадаӣ. Зеро мўъҷизотеро, ки Ту нишон медиҳи, ҳеҷ кас наметавонад нишон диҳад, ҷуз ин ки Худо бо вай бошад“. ! Дар байни фарисиён шахсе ки Ниқўдимус номдошт, аз сардори яҳудиён буд,< qВа эҳтиёҷ надошт, ки касее дар бораи инсон шаҳодат диҳад, зеро ки он чи дар инсон аст, Худ медонист.s_Лекин Исо ба онҳо эътимод накард, зеро ки ҳамаро мешинохт,^5Ва ҳангоме ки дар иди фисҳ дар Ерусалим буд, бисьёр касон мўъҷизотеро, ки Ў нишон медод, дида, ба исми Ў имон оварданд.5Вақте ки Ў аз мурдагон эҳьё шуд, шогирдонаш ба хотир оварданд, ки Ў инро ба онҳо гуфта буд, ва ба Навиштаҳо ва ба суханоне ки Исо гуфта буд, имон оварданд.eCЛекин Ў дар бораи маъбади Бадани Худ сухан мегуфт.FЯҳудиён гуфтанд:“Ин маъбадро дар зарфи чулушаш сол бино кардаанд, ва Ту онро дар се рўз барпо мекунӣ?“.3_Исо дар ҷавоби онҳо гуфт:“Ин маъбадро вайрон кунед, ва дар се рўз Ман онро барпо хоҳам кард“.3_Он гоҳ яҳудиён ба Ў рў оварда, гуфтанд:“Ба мо чӣ аломате нишон медиҳӣ, ки ин корҳоро мекунӣ?“.#?Ва шогирдони Ў ба хотир оварданд, ки навишта шудаст:“Рашки хонаи Ту Маро хўрдааст“.FВа ба кафтарфурўшон гуфт:“Инҳоро аз инҷо гирифта баред ва хонаи Падари Маро хонаи савдогарӣ насозед“.ucВа тозиёнае аз арғамчин сохта, ҳамаро бо гову гўсфандон аз маъбад пеш кард, ва тангаҳои саррофонро пошида, мизҳошонро чаппа кард;7Ва дид, ки дар маъбад фурўшандагони гову гўсфанду кабўтар ва саррофон нишастаанд.r] Ва чун иди фисҳи яҳудиён наздик буд, Исо ба Ерусалим рафт.G Пас аз он Ў бо модараш, бародаронаш ва шогирдонаш ба Кафарнаҳум омаданд, ва дар он ҷо айёми каме монданд.X) Ин ибтидои мўъҷизоте ки Исо дар Қонои Ҷалил нишон дода, ҷалоли Худро зоҳир кард, ва шогирдонаш ба Ў имон оварданд.ve Ба вай гуфт:“Ҳар кас аввал шароби хубро медиҳад, ва чун маст шуданд, бадашро меоварад, лекин ту шароби хубро то ҳол нигоҳ доштаӣ“.$A Чун сардор оби ба шароб мубадалшударо чашид ва надонист, ки аз куҷост, зеро фақат хизматгороне ки обро кашида буданд, медонистанд, ва сардор домодро хонда,}sВа гуфт:“Акнун кашида, ба сардори базм баред“. Ва онҳо бурданд.  Исо ба онҳо гуфт:“Зарфҳоро аз об пур кунед“. Ва онҳоро лабрез карданд.H  Дар он ҷо, мувифиқи оини татҳири яҳудиён, шаш кўзаи сангин истода буд, ки ғунҷоиши ҳар яке ду ё се бат буд. }Модараш ба хизматгорон гуфт:“Ҳар чи Ў ба шумо гўяд, ба ҷо оваред“. !Исо ба вай гуфт:“Туро бо Ман чӣ кор аст, эй зан? Соати Ман ҳанўз нарасидаст“.v eЧун шароб камӣ кард, модари Исо ба Ў гуфт:“Шароб надоранд“.g GИсо ва шогирдонашро низ ба тўй даъват карда буданд. Дар рўзи сеюм дар Қонои Ҷалил тўи арўсӣ буд, ва модри Исо дар он ҷо буд. +3Ва ба вай гуфт:“Ба ростӣ, ба ростӣ ба шумо мегўям: минбаъд осмонро кушода ва фриштагони Худоро, ки бар Писари Одам сууд ва нузул мекунанд, хоҳед дид“.  2Исо дар ҷавоби вай гуфт:“Ту имон овардӣ, зеро ба ту гуфтамд, ки:’’Ман туро дар зери дарахти анҷир дидам’’; чизҳои бузургтар аз ин хоҳӣ дид“. 11Натанъил дар ҷавоби Ў гуфт:“Эй Устод! Ту Писари Худоӣ, Ту Подшоҳи исроил ҳастӣ“.5 e0Натанъил ба Ў гуфт:“Маро аз куҷо мешиносӣ?“ Исо дар ҷавоби вай гуфт:“Паш аз он ки Филиппус туро дъват кунад, ҳангоме ки дар зери дарахти анҷир будӣ, Ман туро дидам“.C /Исо чун дид, ки Натанъил сўи Ў меояд, дар бораи вай гуфт:“Инак, исроилии ҳақиқӣ, ки дар вай макре нест“.f G.Вале Натанъил ба вай гуфт:“Магар мумкин аст, ки аз Носира чизи некўе пайдо шавад“„. Филиппус ба вай гуфт:“Биё ва бубин“.% E-Филиппус Натанъилро ёфта, гуфт:“Мо Он касеро, ки Мусо дар бораи  Ў дар Таврот навиштааст, ва анбиё зикр кардаанд, ёфтаем, ки Исо, писари Юсуф, аз Носира аст“.o Y,Филиппус аз Байд-Сайдо, ҳамшаҳрии Яндриёс ва Петрус буд. -+Фардои он, Исо хост ба Ҷалил равад, ва Филиппусро ёфта, гуфт:“Аз ақиби Ман биё“.w~ i*Вайро назди Исо овард. Исо ба вай нигариста, гуфт:“Ту Шимъўн, писари Юнус ҳастӣ; акнун номат Кифо хоҳад шуд, ки маънояш Петрус аст“.} -)Вай аввал бародари худ Шимъўнро ёфта, гуфт:“Мо Масеҳро, яъне Христосро ёфтем“.>| w(Яке аз он ду нафар, ки сухани Яҳьёро шунида, аз паи Ў омада буд, Андриёс, бародари Шимъўни Петрус буд.{{ q'Ў гуфт:“Биёед ва бубинед“. Онҳо омаданд ва диданд, ки дар куҷо истиқомат дорад, ва он рўз назди Ў бимонданд. Тақрибан соати даҳум буд.rz _&Исо ба ақиб нигоҳ карда, дид, ки онҳо меоянд, гуфт:“Чӣ мехоҳед?“ ба Ў гуфтанд:“Раббӣ“, яъне:“эй Устод, дар куҷо истиқомат дорӣ?“wy i%Он ду шогирд суханони вайро шунида, аз паи Исо равона шуданд.vx g$Чун дид, ки Исо аз он ҷо мегузарад, гуфт:“Инак, Барраи Худо“.`w ;#Фардои он, боз Яҳьё бо ду шогирди худ истода буд._v 9"Ва ман дида, шаҳодат додам, ки Ў Писари Худост“.^u 7!Ман Ўро намешинохтам; лекин Он ки маро фиристод, то бо об таъмид диҳам, ба ман гуфт:’’Ба ҳар кас бубинӣ, ки Рўҳ нозил шуда, бар Ў қарор гирифт, Ў Ҳамон аст, ки бо Рўҳулқудс таъмид медиҳад’’.=t u Ва Яҳьё шаҳодат дода гуфт:“Ман Рўҳро дидам, ки чун кабўтаре аз осмон нозил шуда, бар Ў қарор гирифт;:s oМан Ўро намешинохтам; лекин барои он ки Ў ба Исроил зоҳир гардад, омадам ва бо об таъмид медодам“.ar =Ин аст Он ки ман дар бораи Ў гуфтам, ки:’’Пас аз ман Марде меояд, ки пеш аз ман будааст, зеро ки Ў бар ман муқадам буд’’;Iq  Фардои он, Яҳьё Исоро дид, ки ба ҷониби вай меояд, ва гуфт:“Инак Барраи Худо, ки гуноҳи ҷаҳонро мебардорад;p 1Ин дар Байт-Абора, ки он тарафи Ўрдон аст, дар ҷое ки Яҳьё таъмид медод, воқеъ шуд.]o 5„Ў Он аст, ки пас аз ман меояд, аммо пеш аз ман будааст; ва ман сазовори он нестам, ки даволи пойафзоли Ўро воз кунам“.Vn 'Яҳьё дар ҷавоби онҳо гуфт:“Ман бо об таъмид медиҳам; лекин дар миёни шумо Касе истодаст, ки шумо Ўро намешиносед:Cm Ва онҳо аз вай пурсиданд:“Агар ту на Масеҳа ҳастӣ, на Ильёс ва на он набӣ, пас барои чӣ таъмид медиҳӣ?“.Jl Он фиристодагон аз фарисиён буданд.Dk Гуфт:“Ман овози нидокунандае дар биёбонам: роҳи Худовандро рост кунед, чнон ки Ишаъёи набӣ гуфтааст“.Mj Он гоҳ ба вай гуфтанд:“Пас кистӣ? То ба он касоне ки моро фиристодаанд ҷавоб диҳем: дар бораи худ чӣ мегўӣ?“.4i cАз вай пурсиданд:“Пас кистӣ? Оё Ильёс ҳастӣ?“ Гуфт:“Не“.“Оё он набӣ ҳастӣ?“. Ҷавоб дод:“НЕ“.h +Вай иқрор кард ва инкор накард, балки эътироф намуда, гуфт:“Ман Масеҳ нестам“.mg UВа ин аст шаҳодати Яҳьё дар вақте ки яҳудиён аз Ерусалим коҳинон ва левизодагонро фиристоданд, то аз вай пурсанд:“Ту кистӣ?“f 9Худоро ҳаргиз касе надидааст; Писари ягонае ки дар оғўши Падар аст, Ўро зоҳир кард.#e AЗеро ки шариат ба воситаи Мусо ато шуд, аммо файз ва ростӣ ба воситаи Исои Масеҳ омад.fd GВа аз пурагии Ў ҳамаи мо файз бар файз пайдо кардем;(c KВа Яҳьё бар Ў шаҳодат дод, ва нидо карда, мегуфт:“Ин аст Он ки дар бораи Ў гуфтам:’’Он ки пас аз ман меояд, пеш аз ман будааст, зеро ки бар ман муқаддам буд’’„{b qВа Калом ҷисм гардид ва дар миёни мо сокин шуд, пур аз файз ва ростӣ; ва мо ҷалоли Ўро дидем, ки ҷалоли шоистаи Писари ягонаи Падар аст."a ? Ки на аз хун, ва на аз хоҳиши ҷасм, на аз хоҳиши марде, балки аз Худо таваллуд ёфтаанд.=` u Лекин онҳое ки Ўро қабул карданд ва ба исми Ў имон оварданд, қудрат дод, ки фарзандони Худо гарданд.z_ o Ў назди мансубони Худ омад, ва мансубонаш Ўро қабул накарданд.^  Ў дар ҷаҳон буд, ва ҷаҳон ба воситаи Ў ба вуҷуд омад, ва ҷаҳон Ўро нашинохт. ]  Он Нури ҳақиқӣ, ки ҳар одамро мунаввар мегардонад, ба ҷаҳон омаданӣ буд.j\ OВай он Нур набуд, балки омад, ки бар Нур шаҳодат диҳад.&[ GВай барои шоҳидӣ омад, ки бар нур шаҳодат диҳад, то ки ҳама ба воситаи вай имон оваранд.qZ ]Шахсе аз ҷониби Худо фиристода шуда буд, ки Яҳьё ном дошт.tY cВа нур дар торикӣ медурахшид, ва торикӣ онро фаро нагирифт.QX Дар Ў ҳаёт буд, ва ҳаёт нури одамиён буд.W Ҳама чиз ба воситаи Ў ба вуҷуд омад, ва ҳар он чи вуҷуд ёфт, бе Ў вуҷуд наёфт.6V iОб дар ибтидо бо Худо буд.zU qВа дар ибтидо Калом буд, ва Калом бо Худо буд, ва Калом Худо буд.T75Ва ҳамеша дар маъбад буда, Худоро ҳамду сано мегуфтанд ва муборак мехонданд. Омин.S4Ва онҳо ба Ў саҷда намуда, бо шодии бузурге ба Ерусалим баргаштанд,R3Ва ҳангоме ки онҳоро баракат медод, аз онҳо ҷудо шуда, ба осмон сууд кард.)QK2Ва онҳоро берун оварда, то Байт-Ҳинӣ бурд ва дастҳои Худро бардошта, онҳоро баракат дод.P#1Ва Ман ваъдаи Падари Худро бар шумо равона мекунам; вале шумо дар шаҳри Ерусалим бимонед, то вақте ки бо қуввате аз олами боло фаро гирифта шавед“.:Oo0Ва шумо шоҳидони ин ҳастед;IN /Ва ба исми Ў, аз Ерусалим сар карда, дар миёни ҳамаи халқҳо тавба ва омурзиши гуноҳҳо мавъиза карда шавад.fME.Ва ба онҳо гуфт:“Чунин навишта шудааст, ва чунин лозим буд, ки Масеҳ уқубат кашад ва дар рўзи сеюм аз мурдагон эҳьё шавад.yLk-Он гоҳ зеҳни онҳоро равшан кард, то ки Навиштаҳоро бифаҳманд.JK ,Ва ба онҳо гуфт:“Ин аст он чизе ки, чун бо шумо будам, ба шумо мегуфтам, ки ҳар он чи дар Тавроти Мусо ва дар суҳафи анбиё ва Забур дар бораи Ман навишта шудаст, бояд ба амал ояд“.QJ+Ва Ў гирифта, дар пеши назари онҳо хўрд.sI_*Пеши Ў як порча моҳии бирён ва андак асали мумдор монданд;]H3)Ва чун онҳо аз шодӣ ҳанўз бовар намекарданд ва мутааҷҷиб мешуданд, Ў ба онҳ гуфт:“Оё чизи хўрдание дар ин ҷо доред?“nGU(Ва инро гуфта, дастҳо ва пойҳои Худро ба онҳо нишон дод.F1'Ба дастҳои Ман ва ба пойҳои Ман нигоҳ кунед: ин Худи Ман ҳастам; Маро ламс кунед ва бубинед; зеро рўҳ гўшт ва устухон надорад, чунон ки дар Ман мебинед“.=Es&Лекин Ў ба онҳо гуфт:“Чаро музтариб шудед, ва аз чӣ сабаб дар дили шумо чунин фикрҳо пайдо мешавад?Dw%Онҳо ба изтироб ва ҳарос афтода, гумон карданд, ки рўҳе мебинанд;IC $Вақте ки онҳо дар ин хусус гап мезаданд, Худи Исо дар миёни онҳо истода, ба онҳо гуфт:“Салом ба шумо бод“.UB##Ва онҳо низ нақл карданд, ки дар аснои роҳ чӣ ҳодиса рўй дод, ва чӣ гуна Ўро дар вақти пора кардани нон шинохтанд.A!"Мегуфтанд, ки Худованд ҳақиқатан эҳьё шудааст ва ба Шимъўн зоҳир гардидаст.;@o!Ва ҳамон соат бархоста, ба Ерусалим баргаштанд ва он ёздаҳро ёфтанд, ки бо рафиқони худ ҷамъ шуда,|?q Ва онҳо ба якдигар гуфтанд:“Оё дили мо дар даруни мо намесўхт, вақте ки Ў дар роҳ бо мо сухан меронд ва Навиштаҳоро ба мо мефаҳмонд?“.&>EОн гоҳ чашмони онҳо кушода шуд, ва онҳо Ўро шинохтанд; вале Ў аз назарашон нопадид шуд.8=iВа ҳангоме ки Ў бо онҳо назди суфра нишаст, нонро гирифта, баракат дод ва пора карда, ба онҳо дод.j<MВале онҳо Ўро нигоҳ дошта, гуфтанд:“Бо мо бимон, чунки шом наздик аст, ва рўз ба поён мерасад“. Ва Ў ворид шуда, бо онҳо монд.G;Ва онҳо ба деҳае ки сўяш мерафтанд, наздик омаданд, ва Ў чунин вонамуд карда, ки мехоҳад онсўтар биравад;a:;Ва аз Мусо ва аз тамоми анбиё сар карда, он чиро, ки дар ҳамаи Навиштаҳо дар бораи Ў гуфта шудааст, ба онҳо фаҳмонда дод.9Оё Масеҳро лозим набуд ҳамаи инро аз сар гузаронда, ба ҷалоли Худ бирасад?“28]Ва Ў ба онҳо гуфт:“Эй бефаросатон ва сустдилон дар имоноварӣ ба он чи анбиё пешгўӣ кардаанд!H7 Ва баъзе аз рафиқони мо ба сари қабр рафта, ончунон ки занон гуфта буданд, ёфтаанд; лекин Ўро надидаанд“.F6Ва Ҷасади Ўро наёфтаанд, ва омада гуфтанд, ки дар рўъё фариштагонро низ дидаанд, ки мегўянд: Ў зинда аст;15[Вале баъзе аз занони мо низ моро дар ҳайрат андохтанд: онҳо бомдодон бар сари қабр рафтаанд,n4UЛекин мо умед доштем, ки Ў Ҳамон аст, ки бояд Исроиро наҷот диҳад; аммо, бо ин ҳама, имрўз рўзи сеюм аст, ки ин ба вуқўъ омадааст;G3Чӣ гуна Ўро саркоҳинон ва сардорони мо таслим карданд, то ки ба қатл маҳкум шавад, ва Ўро маслуб карданд;/2WБа онҳо гуфт:“Аз кадом воқеа?“ Ба Ў гуфтанд:“Аз он чи ба Исои Носирӣ рўй додааст, ки Ў пайғамбаре буд тавонотар дар кирдор ва гуфтор дар пеши Худо ва тамоми қавм;&1EЯке аз онҳо, ки Клеюпос ном дошт, дар ҷавоби Ў гуфт:“Наход ки танҳо Ту аз онҳое ки ба Ерусалим омадаанд, аз воқеае ки дар ин рўзҳо рўй додааст бехабар ҳастӣ?“30_Ба онҳо гуфт:“Аз чӣ хусус бо ҳамдигар дар роҳ гуфтугузор мекунед, ва чеҳраҳотон ғамгин аст?“s/_Лекин чашмони онҳо баста буд, ба тавре ки Ўро нашинохтанд.0.YВа ҳангоме ки онҳо гуфтугў ва мубоҳиса мекарданд, Худи Исо наздик омада, бо онҳо равона шуд.x-iВа бо ҳамдигар дар бораи ҳамаи ин воқеаҳо гуфтугў мекарданд.X,) Дар ҳамон рўз ду нафар аз онҳо ба деҳае мерафтанд, ки тақрибан шаст стадия аз Ерусалим дур буд, ва Аммоус ном дошт, + Аммо Петрус бархоста, сўи қабр давид ва хам шуда, фақат кафанро дид, ки гузошта шудааст, ва аз ин ҳодиса дар ҳайрат монда, ба хонаи худ рафтанд.*% Вале ин суханон ба назарашон сафсатае намуд, ва ба гапи онҳо бовар накарданд.f)E Инҳо Марями Маҷдалия, ва Юҳона, ва Марям, модари Яъқуб, ва бо онҳо занони дигар буданд, ки ба ҳаввориён ин чизҳоро гуфтанд.(3 Ва аз сари қабр баргашта, ҳамаи инро ба он ёздаҳ ва ба ҳамаи дигарон нақл карданд.K'Ва онҳо суханони Ўро ба ёд оварданд.l&QГуфта буд, ки Писари Одам бояд ба дасти одамони гуноҳкор таслим карда шавад, ва маслуб гардида, ва дар рўзи сеюм эҳьё шавад“.:%mДар ин ҷо нест: Ў эҳьё шуд; ба ёд оваред, ки чӣ гуна Ў, ҳангоме ки дар Ҷалил буд, ба шумо сухан ронда,$Ва дар ҳолате ки ба ҳарос афтода, сарҳои худро ба зер афканда буданд, он ду ба онҳо гуфтанд:“Чаро шумо зиндаро дар миёни мурдгон ҷустуҷў мекунед?[#/Дар сурате ки аз ин ҳодиса дар ҳайрат буданд, баногоҳ дар пешашон ду марди ҷомаҳои дурахшанда дар бар пайдо шуданд.k"OВа чун дохил шуданд, Ҷасади Исои Худовандро наёфтанд.]!3Вале диданд, ки санг аз қабр ғелтонда шудааст,  Дар рўзи якшанбе, субҳидам, ҳанутеро, ки тайёр карда буданд, бо худ гирифта, ба сари қабр омаданд, ва баъзе занони дигар ҳамроҳи онҳо буданд;]38Ва чун баргаштанд, ҳанут ва равғани атрафшон тайёр карданд; ва рўзи шанбе, мувофиқи ҳукми шариат, истироҳат карданд.pY7Ва заноне ки ҳамроҳи Исо аз Ҷалил омада буданд, аз дунболи вай рафтанд ва қабрро, ва чӣ гуна дар он Ҷасади Ў гузошта шуд, диданд;Y+6Он рўз рўзи ҷумъа буд ва шанбе фаро мерасид.ve5Ва онро поён фуроварда, ба катон печонд ва ба қабре ниҳод, ки аз санг тарошида шуда буд, ва то ҳол ҳеҷ кас дар он гузошта нашуда буд.\14Назди Пилотус омада, Ҷасади Исоро талаб кард;O3Ки бо қарор ва кори онҳо розӣ набуд, ва аз Ҳаромот ном шаҳри Яҳудо буда, худаш низ интизори Малакути Худо буд,fE2Ва инак, Юсуф ном шахс, узви шўро, Марди нек ва одил,I 1Вале ҳамаи шиносҳои Ў ва заноне ки аз Ҷалил Ўро пайравӣ намуда омада буданд, аз дур истода, инро медиданд.G0Ва тамоми мардуме ки барои ин тамошо ҷамъ омада буданд, пас аз дидани ин моҷаро синазанон гашта рафтанд.(I/Мирисад ин ҳодисаро дида, Худоро ҳамду сано хонд ва гуфт:“Ҳақиқатан Ин одам Одил буд“.M.Ва Исо бо овози баланд нидо карда, гуфт:“Эй Падар! Рўҳи Худро ба дасти Ту месупорам“. Ва инро гуфта, ҷон дод.Z--Офтоб тира шуд, ва пардаи маъбад ду пора шуд.!;,Тақрибан соати шашуми рўз буд, ки тамоми заминро то соати нўҳум торикӣ фаро гирифт:++Ва Исо ба вай гуфт:“Ба ростӣ ба ту мегўям, ки имрўз бо ман дар биҳишт хоҳӣ буд“.)*Ва ба Исо гуфт:“Эй Худованд, вақте ки ба Малакути Худ бирасӣ, маро ба ёд овар!“5c)Ҷазои мо аз рўи инсоф аст, чунки мукофоти амали худро гирифтаем; лекин Ў ҳеҷ бадӣ накардааст“.mS(Аммо дигаре, баръкс, вайро мазаммат намуда, гуфт:“Оё ту аз Худо наметарсӣ, дар сурате ки худат низ ба ҳамин ҷазо маҳкум шудаӣ?G'Ва яке аз ҷинояткорони маслубшуда Ўро дашном дода мегуфт:“Агар Ту масеҳ бошӣ, Худро ва моро наҷот деҳ“.T !&Дар болои сари Ў бо забонҳо юнонӣ, румӣ ва ибронӣ чунин лавҳае навишта овехта буданд:“Ин аст Подшоҳи Яҳудиён“.y k%Ва мегуфтанд:“Агар Ту Подшоҳ Яҳудиён бошӣ, Худро наҷот деҳ“. $Сарбозон низ Ўро истеҳзо мекарданд ва наздик омада, ба Ў сирко медодандQ #Ва мардуми истода, тамошо мекарданд. Сардорон низ бо якҷоягии онҳо масхаракунон мегуфтанд:“Дигаронро наҷот медод, бигзор Худро наҷот диҳад, агар Ў Масеҳи баргузидаи Худо бошад“. 8~}}/|{]zyxx8w*vquu3tsrr8qqpoo#nmlMkjj*hh.ggfUeed c&aa6`y` ^^k]]x\\h[[YXX8WV-UZTSSbRQPOONNNMRLkK|JJIHGGYFEE$DzCBBWA@@?1>=[;:99(86544N321}1 0J//,.~-,+`*`)))+(O'U&u%$$s##<""! D(`S!&i' C + %  JM V -Дар суҳафи анбиё навишта шудааст:’’Ва ҳама аз Худо таълим хоҳанд ёфт’’. Ва ҳар кӣ аз Падар шунида ва таълим гирифта бошад, назди Ман меояд.U{,„Ҳеҷ кас наметавонад назди Ман ояд, магар ин ки Падаре ки Маро фиристод, вайро ҷалб кунад; ва Ман вайро дар рўзи вопасин эҳьё хоҳам кард.jTM+Исо дар ҷавоби онҳо гуфт:“Ба якдигар шикоят накунед:ySk*Ва гуфтанд:“Оё ин Исои писари Юсуф нест, ки мо падару модари Ўро мешиносем? Пас чӣ тавр мегўяд, ки ‘‘Ман аз осмон нозил шудаам’’?“$RA)Яҳудиён аз Ў шикоят карданд, зеро ки гуфта буд:“Манам он ноне ки аз осмон нозил шуд“.Q%(Ва иродаи Фиристодаи Ман ин аст, ки ҳар кӣ Писарро дид ва ба Ў имон овард, ҳаёти ҷовидонӣ дошта бошад ва Ман дар рўзи вопасин вайро эҳьё хоҳам кард“.xPi'Ва иродаи Падаре ки Маро фиристод, ин аст, ки аз он чи ба Ман ато шудааст, чизе талаф накунам, балки дар рўзи вопасин онро эҳьё кунам;AO{&Зеро аз осмон нозил шудаам на аз барои он ки ба иродаи Худ амал кунам, балки ба иродаи Фиристодаи Худ.:Nm%Ҳар он чи Падар ба Ман ато кунад, назди Ман хоҳад омад, ва ҳар кӣ назди Ман ояд, бадар нахоҳам ронд.~Mu$Лекин Ман ба шумо гуфтам, ки Маро низ дидаед, ва имон намеоваред.L##Исо ба онҳо гуфт:“Ман нони ҳаёт ҳастам; касе ки назди Ман ояд, ҳаргиз гурусна нахоҳад монд, ва касе ки ба Мам имон оварад, ҳаргиз ташна нахоҳад монд.qK["Он гоҳ ба Ў гуфтанд:“Эй оғо! Ҳамеша ин нонро ба мо бидеҳ“J!Зеро нони Худо Он Касест, ки аз осмон нозил шуда ба ҷаҳон ҳаёт мебахшад“.I! Исо ба онҳо гуфт:“Ба ростӣ, ба ростӣ ба шумо мегўям: Мусо нонро ба шумо аз осмон надодааст, балки Падари Ман нони ҳақиқиро ба шумо аз осмон медиҳад;UH#Падарони мо дар биёбон манн хўрданд, чунон ки навишта шудааст:’’Аз осмон ба онҳо нон ато кард то бихўранд’’„.,GQБа Ў гуфтанд:“Пас, чӣ аломате Ту нишон медиҳӣ, то ки дида, ба Ту имон оварем? Чӣ кор мекунӣ?;FoИсо дар ҷавоби онҳо гуфт:“Амали писандидаи Худо ин аст, ки ба Он Касе ки Ў фиристод, имон оваред“.E)Ба Ў гуфтанд:“Чӣ бояд кунем, ки аъмоли писандидаи Худоро ба ҷо оварда бошем?“.>DuНа аз барои ғизои фонӣ, балки барои ғизое саъю кўшиш кунед, ки то ҳаёти ҷовидонӣ боқӣ монад, ва Писари Одам онро ба шумо хоҳад дод; зеро ки Худои Падар бар Ў мўҳр задааст“.$CAИсо дар ҷавоби онҳо гуфт:“Ба ростӣ, ба ростӣ ба шумо мегўям: Маро на ба сабаби мўъҷизоте ки дидед, балки ба он сабаб ҷустуҷў мекунед, ки нон хўрда, сер шудед.BВа Ўро дар он тарафи баҳр ёфта, ба Ў гуфтанд:“Эй Устод! Кай ба ин ҷо омадӣ?“wAgВа чун мардум диданд, ки Исо ва шогирдонаш дар он ҷо нестанд, онҳо низ ба қаиқҳо савор шуда, ба ҷустуҷўи Исо бас Кафарнаҳум омаданд.\@1Лекин қаиқҳои дигаре ки аз Табария наздики ҳамон ҷое ки пас аз баракат додани Худованд нон хўрада буданд, расиданд;?#Фардои он, мардуме ки дар он тарафи баҳр истода буданд, диданд, ки дар он ҷо ҳеҷ қаиқе набуд, ҷуз он ки шогирдони Ў дохили он шуда буданд, ва Исо бо шогирдони Худ ба он надаромада буд, балки шогирдонаш танҳо рафта буданд;5>cОнҳо мехостанд Ўро ба қаиқ дароваранд; ҳамон дам қаиқ ба соҳиле ки сўи он равона буданд, расид.W='Лекин Ў ба онҳо гуфт:“Ин Манам, натарсед“.<Вақте ки ба дурии тақриба бисту панҷ ё сӣ стадия қаиқ ронда буданд, Исоро диданд, ки бар баҳр қадам зада, ба қаиқ наздик меояд, ва ҳаросон шуданд.Y;+Ва боди шадиде вазида, баҳр ба талотум омад.a:;Ва ба қаиқ савор шуда, ба он тарафи баҳр, сўи Кафарнаҳум равона шуданд. Ва ҳаво торик шуд, ва Исо назди онҳо наомада буд.\91Шомгоҳон шогирдонаш ба лаби баҳр фуромаданд.D8Лекин Исо чун дарьёфт, ки мехоҳанд омада, Ўро ба зўрӣ баранд ва подшоҳ кунанд, боз танҳо ба кўҳ баромад.c7?Вақте ки мардум ин мўъҷизаро, ки Исо нишон дод, диданд, гуфтанд:“Ин ҳақиқатан он Пайғамбар аст, ки бояд ба ҷаҳон биёяд“.I6  Ва ҷамъ карда, аз пораҳои панҷ нони ҷав, ки аз хўрандагон зиёдатӣ монда буд, дувоздаҳ сабадро пур карданд.?5w Ва чун сер шуданд, Исо ба шогирдон гуфт:“Пораҳои боқимондаро ҷамъ кунед, то ки чизе талаф нашавад“.4 Исо нонҳоро гирифта, баракат дод ва пора карда ба шогирдон дод, ва шогирдон ба нишастагон доданд, ва ҳамчунин аз моҳиҳо низ ба қадре ки хостанд.S3 Исо гуфт:“Мардумро шинонед“. Дар он ҷо сабза бисьёр буд, ва мардум, ки қариб панҷ ҳазор мард буданд, нишастанд.82i „Дар ин ҷо писаре ҳаст, ки панҷ нони ҷав ва ду моҳӣ дорад; лекин барои ин қадар одам чӣ мешавад?“{1oЯке аз шогирдонаш, Андриёс, бародари Шимъўни Петрус, ба Ў гуфт:I0 Филиппус дар ҷавоби Ў гуфт:“Дусад динор барои онҳо кифоят намекунад, то ки ҳар яке андаке нон бихўранд“./Лекин инро барои озмоиш ба вай гуфт; зеро Худ медонист, чӣ бояд кард._.7Исо чашм андохта, дид, ки мардуми бисьёре назди Ў меоянд, ва ба Филиппус гуфт:“Аз куҷо нон бихарем, ки инҳо бихўранд?“>-wИди фисҳи яҳудиён наздик буд.n,UИсо ба кўҳе баромада, бо шогирдони Худ дар он ҷо нишаст.B+}Ва мардуми бисьёре аз ақиби Ў равона шуданд, зеро он мўъҷизотеро, ки ба беморон нишон медод, медиданд.* Пас аз он Исо ба он тарафи баҳри Ҷалил, ё баҳри Табария раҳсипор шуд;/)W/Модоме ки шумон ба навиштаҳои вай имон надоред, ба суханони Ман чӣ гуна имон хоҳед овард?“.C(.Зеро ки агар шумо ба Мусо имон медоштед, ба Ман ҳам имон меовардед, чунки вай дар бораи Ман навиштааст.\'1-Гумон накунед, ки Ман назди падар бар шумо даъвое хоҳам кард: даъвогар бар шумо Мусо мебошад, ки ба вай умед бастаед.v&e,Шумо чӣ тавр метавонед имон оваред, дар сурате ки ҷалол аз якдигар металабед, лекин ҷалолеро, ки аз Худои ягона аст, толиб неастед?X%)+Ман ба исми Падари Худ омадаам, ва Маро қабул намекунед, ва агар дигаре ба исми худаш биёяд, вайро қабл хоҳед кард.|$q*Лекин шуморо мешиносам: дар дили худ муҳаббати Худоро надоред.I# )Ҷалолро аз мардум қабул намекунам.g"G(Ва шумо намехоҳед назди Ман биёед, то ки ҳаёти ёбед.|!q'Шумо навиштаҳоро тадқиқ мекунед, зеро гумон доред, ки ба воситаи онҳо ҳаёти ҷовидонӣ пайдо кунед, вале онҳо бар Ман шаҳодат медиҳанд.: m&Ва каломи Ў дар дилҳои шумо ҷой надорад, чунки шумо ба Он Касе ки Ў фиристодааст, имон намеоваред.a;%Ва Худи Падар, ки Маро фиристод, бар Ман шаҳодат додааст,  ва шумо ҳаргиз на овози Ўро шунидаед ва на сурати Ўро дидаед,wg$Лекин Ман шаҳодате дорам, ки аз шаҳодати Яҳьё бузургтар аст: зеро корҳое ки Падар ба Ман ато кардааст, то анҷом диҳам, яъне ин корҳое ки Ман мекунам, бар Ман шаҳодат медиҳанд, ки Падар Маро фиристодааст.*M#Вай чароғе буд, ки месўхт ва медурахшид; ва шумо хостед, ки соате дар нури вай шодӣ кунед.-S"Аммо Ман шаҳодати одамро қабул намекунам, вале ин суханонро мегўям, то ки шумо наҷот ёбед.jM!Шумо назди Яҳьё фиристодед; вай ба ростӣ шаҳодат дод.?w „Дигаре ҳаст, ки бар Ман шаҳодат медиҳад, ва Ман медонам, ки шаҳодте ки вай бар Ман медиҳад рост аст;mSАгар Ман бар Худ шаҳодат диҳам, шаҳодати Ман рост нест:Y+Ман аз Худ чизе ба амал оварда наметавонам. Ончунон ки мешунавам, доварӣ мекунам, ва доварии Ман одил аст, зеро ки толиби иродаи Худ не, балки иродаи Падаре ҳастам, ки маро фиристодааст.$AВа берун хоҳанд омад -некўкорон барои қиёмати ҳаёт ва бадкорон барои қиёмати доварӣ.H Ва аз ин тааҷҷуб накунед: зеро ки соате мерасад, ҳамаи онҳое ки дар қабр мебошанд, овози Ўро хоҳанд шунид,  Ва ба Ў қудрат бахшидааст, ки доварӣ кунад, зеро ки Ў Писари Одам аст“.I Зеро, ҳамчунон ки Падар дар Худ ҳаёт дорад, ба Писар низ ончунон ато кардааст, ки дар Худ ҳаёт дошта бошад;)Ба ростӣ, ба ростӣ ба шумо мегўям: соате мерасад, ва аллакай раасидааст, ки мурдагон овози Писари Худоро мешунаванд, ва ҳар кӣ бишнавад, зинда гардад.?wБа ростӣ, ба ростӣ ба шумо мегўям: ҳар кӣ каломи Маро бишнавад ва а Фиристодаи Ман имон оварад, ҳаёти ҷовидонӣ дорад ва ба доварӣ намеояд, балки аз марг ба ҳаёт гузаштааст.3То ки ҳама Писаро эҳтиром кунанд, ончунон ки Падарро эҳтиром мекунанд. Касе ки Писарро эҳтиром накунад, Падарро, ки Фиристодаи Ўст, эҳтиром накардааст.'GЗеро ки Падар ба ҳеҷ кас доварӣ намекунад, балки тамоми довариро ба Писар супоридааст,fEЗеро, ҳамчунон Падар мурдагонро эҳьё мекунад ва зинда мегардонад, Писар низ он чунон ҳар киро, ки хоҳад зинда мегардонад.1[Зеро ки Падар Писарро дўст медорад ва ҳар он чи Худаш мекунад, ба Писар нишон медиҳад; ва корҳои бузургтар аз ин ҳам ба Ў нишон хоҳад дод, то ки шумо тааҷҷуб намоед.e CИсо дар ҷавоби онҳо гуфт:“Ба ростӣ, ба ростӣ ба шумо мегўям:Писар наметавонад аз Худ чизе ба амал оварад, магар он чи бубинад, ки Падар ба амал меоварад: зеро ки чи Ў мекунад, Писар низ мекунад.2 ]Аз ин сабаб бештар қасд карданд, ки Ўро ба қатл расонанд, зеро ки натанҳо шанберо риоят намекард, балки Худоро низ Падари Худ гуфта, Худро бо Худо баробар медонист. 1Исо дар ҷавоби онҳо гуфт:“Падари Ман кунун кор мекунад, ва Ман низ кор мекунам“.c ?Аз ин сабаб яҳудиён Исоро таъқиб мекарданд ва Ўро мехостанд ба қатл расонанд, зеро ки ин корро дар рўзи шанбе карда буд.} sОн мард рафта, ба яҳудиён гуфт, ки шифодиҳандаи ман Исо мебошад.dAПас аз он Исо вайро дар маъбад ёфта, гуфт:“Инак, шидо ёфтаӣ; дигар гуноҳе накун, то ки ба вазъияти бадтаре дучор нашавӣ“.S Лекин он ки шифо ёфта буд, намедонист, ки Ў кист; зеро ки дар он ҷо издиҳоми калоне буд, ва Исо нопадид шуда рафт.1 Аз вай пурсиданд:“Кист Он Кас, ки ба ту гуфт:’’Бистаратро бардор ва бирав’’?“.<q Вай дар ҷавоби онҳо гуфт:“Он Кас, ки маро шифо дод, ба ман гуфт:’’Бистаратро бардор ва бирав’’„.?w Яҳудиён ба касе ки шифо ёфта буд, гуфтанд:“Имрўз шанбе аст, ва ҷоиз нест, ки бистари худро бардорӣ“.&E Ҳамон дам бемор шифо ёфт ва бистарашро бардошта, ба роҳ доромад. Он рўз рўзи шанбе буд.lQИсо ба вай гуфт:“Бархез, бистаратро бардор ва бирав“.Бемор ҷавоб дод:“Эй оғо! Касе надорам, ки чун об ба ҳаракат ояд, маро ба ҳавз андозад; пеш аз он ки ман оям, дигаре худро ба ҳавз меандозад“.9kЧун Исо вайро хобида дид ва донист, ки муддати дарозе бемор аст, ба ай гуфт:“Оё мехоҳӣ шифо ёбӣ?“{oВа касе дар он ҷо буд, ки сию ҳашт сол боз гирифтори беморӣ буд.!~;Зеро фариштаи Худо вақт-вақт ба ҳавз фуромада, обро ҳаракат медод, ва ҳар кӣ дар аснои ҳаракати об аввал ба ҳавз дарояд, аз ҳар касалие ки дошт, шифо меёфт.2}]Дар он ҷо шумораи зиёди беморон, кўрон, лангон ва шалон хобида, мунтазири ҳаракати об буданд;J| Дар Ерусалим дар назди дарвозаи Меш ҳавзе ҳаст, ки ба ибронӣ Байт-Ҳасдо мегўянд, ва он ҷо панҷ равоқ дорад:g{ IПас аз он яҳудиёнро иде буд, ва Исо ба Ерусалим омад.z6Ин мўъҷизаи дуюм буд, ки Исо баъд аз омаданаш аз Яҳудо ба Ҷалил нишон дод.kyO5Ва падар донист, ки ин ҳамон соате буд, ки исо ба вай гуфт:“Писарат зинда аст“. Ва худаш ва тамоми аҳли байташ имон оварданд.cx?4Аз онҳо пурсид:“Дар кадом соат аҳволаш беҳтар шуд?“ Ба вай гуфтанд:“Дирўз дар соати ҳафтум табларза вайри тарк кард“.Bw}3Ва ҳангоме ки мерафт, навкаронаш вайро пешвоз гирифтанд, ва мужда дода, гуфтанд:“Писарат зинда аст“.6ve2Исо ба вай гуфт:“Бирав писарат зинда аст“.Вай ба суханоне ки Исо гуфт, имон оварда, равона шуд.yuk1Дарборӣ ба Ў гуфт:“Эй Оғо! Пеш аз он ки писарам бимирад, биё“.t 0Исо ба вай гуфт:“Агар аломот ва мўъҷизоте набинед, имон намеоваред“.gsG/Чун шунид, ки Исо аз Яҳудо ба Ҷалил омадааст, назди Ў рафта, илтимос кард, ки писарашро шифо диҳад, ки вай дар дами марг аст.r}.Ва Исо бори дигар ба Қонои Ҷаил омад, ки дар он ҷо обро шароб гардонда буд. Ва шахсе аз дарбориён буд, ки писараш дар Кафарнаҳум бемор буд.q-Чун Ў ба Ҷалил омад, аҳли Ҷалил Ўро пазируфтанд, зеро ки он чи дар Ерусалим дар ид карда буд, дида буданд, чунки онҳо низ ба ид рафта буданд. p,Зеро Худи Исо шаҳодат додааст, ки пайғамбар дар зодгоҳи худ беқадр аст.ooW+Пас аз ду рўз Ў аз он ҷо берун омада, ба Ҷалил равона шуд;$nA*Ва ба он зан гуфтанд:“Пас аз ин имони мо аз рўи сухани ту нест, зеро ки худамон шунидем ва донистем, ки Ў дар ҳақиқат Наҷотдиҳанди олам аст, яъне Масеҳ аст“.[m/)Ва боз бисьёре аз рўи каломи Ў имон оварданд.Ol(Бинобар ин, чун сомариён пеши Ў омаданд, аз Ў хоҳиш карданд, ки назди онҳо бимонад; ва Ў ду рўз назди онҳомонд.kkO'Ва аз рўи каломи он зан, ки шаҳодат дода буд:“Ҳарон чи кардаам, Ў ба ман гуфт“, аз он шаҳр бисьёр сомариён ба Ў имон оварданд.j)&Ман шуморо барои даравидани маҳсуле фиристодаам, ки барои он шумо меҳнат накардаед: дигарон меҳнат карданд, ва шумо дар меҳнати онҳо дохил шудаед“..iU%Зеро ки дар ин маврид чунин сухан ҳаққонист, ки:’’Яке мекорад ва дигаре дарав мекунад’’.ihK$Даравгар музди худро мегирад ва маҳсулеро барои ҳаёти ҷовидонӣ ҷамъ мекунад, то ки коранда ва даравгар бо ҳам шодӣ кунанд;:gm#Оё шумо намегўед, ки боз чор моҳ мондааст, ва дарав фаро хоҳад расид? Инак, Ман ба шумо мегўям: чашмони худро боло карда, киштзорро бубинед, ки барои дарав сафед шудааст.Gf"Исо ба онҳо гуфт:“Ғизои Ман ин аст, ки иродаи Фиристодаи Худро ба ҷо оварам ва кори Ўро ба анҷом расонам.e!Шогирдон ба якдигар гуфтанд:“Магар касе ба Ў хўраданӣ овардааст?“d Ба онҳо гуфт:“Ман ғизое дорам, ки бихўрам, ва шумо онро намедонед“.cДар ин миён шогирдон аз Ў илтимос карда, гуфтанд:“Эй Устод! Бихўр!“Wb'Онҳо аз шаҳр берун шуда, назди Ў меомаданд.a#„Биёед ва Касеро бубинед, ки ҳар он чи кардаам, ба ман гуфт; оё Ў Масеҳ нест?“j`MЗам кўзаи худро монда, ба шаҳр рафт ва ба мардум гуфт:/_WДар ҳамин вақт шогирдонаш омада, тааҷҷуб карданд, ки Ў бо зане гуфтугў мекунад; лекин ҳеҷ кас нагуфт, ки:’’Чӣ металабӣ?’’ ё ки:’’Барои чӣ бо вай ҳарф мезанӣ?’’k^OИсо ба вай гуфт:“Ман, ки бо ту сухан мегўям, Ҳамонам“.9]kЗан ба Ў гуфт:“Медонам, ки Христос, яъне Масеҳ меояд: чун Ў ояд, аз ҳар чиз ба мо хабар хоҳад дод“.'\GХудо Рўҳ аст, ва онҳое ки Ўро парастиш мекунанд, бояд бо рўҳ ва ростӣ парастиш кунанд“.A[{Лекин соате мерасад, ва аллакай расидааст, ки парастандагони ҳақиқӣ Падарро ба рўҳ ва ростӣ парастиш хоҳанд кард, зеро ки Падар толиби ин гуна парастандагони Худ мебошад:cZ?Шумо он чиро, ки намедонед, парастиш мекунед, вале мо он чиро, ки медонем, парастиш мекунем, зеро ки наҷот аз яҳудиён аст;oYWИсо ба вай гуфт:“Эй зан! Ба Ман бовар кун, соате мерасад, ки на дар болои ин кўҳ, ва на дар Ерусалим Падарро парастиш хоҳед кард;nXUПадарони мо дар болои ин кўҳ парастиш мекарданд, вале шумо мегўед, ки ҷое ки дар он бояд парастиш кард, дар Ерусалим мебошад“.`W9Зан ба Ў гуфт:“Эй оғо! Мебинам, ки Ту набӣ ҳастӣ;'VGЗеро ки панҷ шавҳар доштӣ, ва касе ки алҳол дорӣ, шавҳари ту нест; ин суханат рост аст“..UUЗан дар ҷавоб гуфт:“Ман шавҳар надорам“. Исо ба вай гуфт:“Ту рост гуфтӣ, ки шавҳар надорӣ;yTkИсо ба вай гуфт:“Бирав, ва шавҳаратро бихон, ва ба ин ҷо биё“.ESЗан ба Ў гуфт:“эй оғо! ба ман аз он об деҳ, то ки дигар ташна намонам ва ба ин ҷо барои об кашидан наоям“./RWЛекин ҳар кӣ аз обе ки Ман ба вай медиҳам, нўшад, абадан ташна намемонад, балки обе ки Ман ба вай медиҳам, дар вай чашмаи обе гардад, ки то ҳаёти ҷовидонӣ меҷўшад“.Qy Исо дар ҷавоби вай гуфт:“Ҳар кӣ аз ин об нўшад, боз ташна мемонад;ePC Магар Ту аз падари мо Яъқуб бузургтар ҳастӣ, ки ин чоҳро ба мо дод, ва худаш ва фарзандонаш ва чорвояш аз он менўшиданд?“.2O] Зан ба Ў гуфт:“Эй Оғо! Ту зарфе надорӣ, ки об кашӣ, ва чоҳ чуқур аст, пас, аз куҷо оби ҳаёт дорӣ?Ў бояд нашъунамо ёбад, ва ман завол ёбам.5=cКасе ки арўс дорад, домод аст; аммо дўсти домод, ки истода, ба овози вай гўш медиҳад, аз шунидани овози домод бисьёр шод мегардад: ҳамин шодии ман акнун комил шудааст;H< Шумо худ шоҳидони ман ҳастед, ки гуфтам:’’Ман Масеҳ нестам, балки фақат пешопеши Ў фиристода шудаам’’.F;Яҳьё Дар ҷавоб гуфт:“Кас наметавонад чизе ба зиммаи худ бигирад, магар ин ки аз осмон ба вай дода шавад.*:MВа назди Яҳьё омада, гутанд:“Эй устод! Он Касе ки дар он тарафи Ўрдун бо ту буд, ва ту дар ҳққи Ў шаҳодат дода будӣ, ҳоло таъмид медиҳад, ва ҳама назди Ў меоянд“. 99Ва дар байни шогирдони Яҳьё ва яҳудиён дар масъалаи татҳир баҳсу мунозира рўй дод;a8;Зеро ки Яҳьё ҳанўз дар зиндон андохта нашуд буд.k7OВа Яҳьё низ дар Энўн, ки дар наздикии Солим аст, таъмид медод, чунки дар он ҷо об бисьёр буд, ва мардум омада, таъмид меёфтанд.26]Пас аз он Исо бо шогирдонаш ба замини яҳудо омад ва дар он ҷо бо онҳо сокин шуда таъмид медод.D5Лекин ҳар кӣ росткор аст, пеши рўшноӣ меояд, то ошкор бошад, ки аъмолаш ба василаи Худо содир шудааст“. i~~~/}|G{nzxyyxzwwvguu$t;srqppgoo nmll/kjiihgg4ffYedd@cbbGaZ`m__(^]\[[EZvYXUWVVU TUSRSQrPONMMKLLKJJ5IIWHHSGFFHFEGD]CC?BIAV@?>>= <::g998Z7K6>514K32100^/.7-,,x+**I))(Q'J&:%^$ #~!! Epwf@H~g b  KEz  Боз ба вай гуфтанд:“Бо ту чӣ кор кард? чӣ тавр чашмони туро боз кард?“Iy  Дар ҷавобашон гуфт:“Оё гуноҳкор аст, ё не, намедонам; як чизро медонам, ки кўр будам ва ҳоло бино ҳастам“.Ux# Он гоҳ бори дигар он одамро, ки кўр буд, талабида, гуфтанд:“Худоро сано гўй; мо медонем, ки Он Шахс гуноҳкор аст“ w Аз ин сабаб падару модараш гуфтанд, ки:“вай болиғ аст, аз худаш пурсед“.7vg Падару модараш чунин гуфтанд, чунки аз яҳудиён метарсиданд; зеро ки яҳудиён аллакай забон як карда буданд, ки ҳар кӣ Ўро чун Масеҳ эътироф намояд, аз куништ биронанд;u# Лекин алҳол чӣ тавр бино шудаст, намедонем; ва чашмони вайро ки воз кардааст намедонем; вай болиғ аст, аз худаш пурсед, то аҳволи худро баён кунад“..tU Падару модари вай дар ҷавоби онҳо гуфт:“Мо медонед, ки ин писари мост, ва кўр зоида шудаст;Ns Аз онҳо пурсиданд:“Оё ин аст писари шумо, ки мегўед: кўр зоида шудааст? Пас чӣ тавр вай алҳол бино шудааст?“.Br} Яҳудиён бовар накарданд, ки вай кўр буду бино шуд, то ин ки падару модари он биношударо даъват намуда,0qY Боз ба он кўр гуфтанд:“Дар бораи Ў, ки чашмони туро кушод чӣ мегўи?“. Гуфт:“Пайғамбар аст“.{po Баъзе аз фарисиён гуфтанд:“Он Шахс аз ҷониби Худо нест, чунки шанберо нигоҳ намедорад“. Дигарон гуфтанд:“Чӣ тавр як шахси гуноҳкор чунин мўъҷиза нишон дода метавонад?“ Ва дар байни онҳо ихтилоф афтод.poY Фарисиён низ аз вай пурсиданд, ки чӣ тавр бино шуд.Ба онҳо гуфт:“Гил сохта, ба чашмонам гузошт, ва ман худро шуста, бино шудам“.n} Ва он рўзе ки Исо гил сохта, чашмони вайро воз кард, рўзи шанбе буд.imK Он одамро, ки пештар кўр буд, назди фарисиён бурданд.cl? Ва ба вай гуфтанд:“Ў куҷост?“ Гуфт:“Намедонам“.-kS Вай дар ҷавоб гуфт:“Касе ки Исо номида мешавад, гил сохта, ба чашмонам молид ва гуфт:’’Бирав ва дар ҳавзи Шилўаҳ худро бишўй“. Ман рафта шустам ва бино шудам“.bj= Ба вай гуфтанд:“Пас чӣ тавр чашмони ту воз шуд?“Li Баъзе гуфтанд:“Ҳамон аст“. Ва баъзе гуфтанд:“Фақат ба вай монанд аст“. Вале худи вай гуфт:“Ман ҳамонам“.ehC Ҳамсоягон ва касоне ки пеш аз он вайро дар ҳолати кўри дида буданд, гуфтанд:“Оё ин ҳамон нест, ки нишаста, гадоӣ мекард?“{go Ва ба вай гуфт:“Бирав ва дар ҳавзи Шилўаҳ, ки маънояш’’Фиристода’’ мебошад, худро бишўй“. Вай рафта, худро шуст, ва бино шуда омад.3f_ Инро гуфта, оби даҳон бар замин андохт, ва бо он об гил сохт, ва он гилро бар чашмони кўр молид,ae; То вақте ки Ман дар ҷаҳон ҳастам, нури ҷаҳонам“.[d/ То вақте ки рўз аст, Ман бояд аъмоли Фиристодаи Худро ба ҷо оварам; шаб ки ояд, ҳеҷ кас кас наметавонад коре бикунад;Pc Исо ҷавоб дод:“На ин одам гуноҳ кард ва на падару модараш, балки барои он ки дар вай аъмоли Худо ошкор гардад;Fb Шогирдон аз Ў пурсида, гуфтанд:“Эй Устод! Ки гуноҳ кард: ин одам ё падару модараш, ки вай кўр зоида шуд?“Ma  Ва чун мерафт, як кўри модарзодро дид.i`K;Он гоҳ санг бардоштанд, то ки Ўро сангсор кунанд, лекин Исо пинҳон шуд ва аз миёни онҳо гузашта, аз маъбад берун шуд ва рафт.7_g:Исо ба онҳо гуфт:“Ба ростӣ, ба ростӣ ба шумо мегўям: пеш аз он ки Иброҳим пайдо шуд, Ман ҳастам“.^9Яҳудиён ба Ў гуфтанд:“Ҳанўз панҷоҳсола ҳам нестӣ, ва Ту Иброҳимро дидаӣ?“ ]8Падари шумо Иброҳим шод буд, ки рўзи Маро бубинад: ва дид ва шод гардид“.-\S7Ва Ўро нашинохтаед, лекин Ман Ўро мешиносам; ва агар бигўям, ки Ўро намешиносам, мисли шумо дурғўгўй мешавам; лекин Ман Ўро мешиносам ва каломи Ўро риоя мекунам;['6Исо ҷавоб дод:“Агар Ман Худро ҷалол диҳам, ҷалоли Ман ҳеҷ чизе набошад: Маро Падари Ман ҷалол медиҳад, ки дар ҳаққи Ў шумо мегўед:’’Ў Худои мост’’;AZ{5Оё Ту аз падари мо Иброҳим, ки мурд, ва аз анбиё, ки низ мурданд, бузургтар ҳастӣ? Ту Худро кӣ медонӣ?“.=Ys4Яҳудиён ба Ў гуфтанд:“Акнун донистем, ки Ту дев дорӣ; Иброҳим ва анбиё мурданд, вале Ту мегўӣ:’’Касе ки каломи Маро роия кунад, то абад зоиқан маргро нахоҳад чашид’’„.4Xa3Ба ростӣ, ба ростӣ ба шумо мегўям: касе ки каломи Маро риоя кунад, то абад маргро нахоҳад дид“.W}2Ман ҷалоли Худро толиб нестам: Яке ҳаст, ки Толиб ва Довар мебошад;XV)1Исо дар ҷавоби онҳо гуфт:“Ман дев надорам, балки Падари Худро ҳурмат мекунам, вале шумо ба Ман беҳурматӣ мекунед;.UU0Он гоҳ яҳудиён дар ҷавоби Ў гуфтанд:“Оё дуруст нагуфтаем, ки Ту сомарӣ ҳастӣ ва дев дорӣ?“=Ts/Касе ки аз Худо бошад, ба каломи худо гўш медиҳад; шумо ба он сабаб гўш намедиҳед, ки аз Худо нестед.SS.Кист аз шумо ки Маро ба гуноҳе таъна зада тавонад? Пас агар Ман сухани ростро гўям, чаро ба Ман имон намеоваред?R-Лекин аз баски Ман сухани ростро ба шумо мегўям, ба Ман имон намеоваред“.KQ,Падари шумо иблис аст, ва шумо мехоҳед орзуҳои падари худро ба амал оваред; вай аз абтидо қотил буд ва дар ростӣ собит намонд, зеро ки дар вай ростӣ нест; вақте ки вай сухани дурўғ мегўяд, аз они худро мегўяд, зеро ки вай дурўғгўй ва падари дурўғ аст.P +Чаро каломи Маро намефаҳмед? Чунки каломи Маро наметавонед бишнавед.PO*Исо ба онҳо гуфт:“Агар Худо падари шумо мебуд, Маро дўст медоштед, чунки Ман аз ҷониби Худо баромада, назди шумо омадаам; зеро ки Ман ба иродаи Худ наомадаам, балки Ў Маро фиристод.XN))Шумо аъмоли падари худро мекунед“. Ба Ў гуфтанд:“Мо аз зино таваллуд наёфтаед; мо як Падар дорем, ки Худо бошад“. M(Валекин ҳоло мехоҳед Маро бикушед, ва Ман Шахсе ҳастам, ки ростиро, ончунон ки аз Худо шунидаам, ба шумо мегўям: Иброҳим чунин коре накардааст.L'Онҳо дар ҷавоби Ў гуфтанд:“Падри мо Иброҳим аст“. Исо ба онҳо гуфт:“Агар фарзандони Иброҳинм мебудед, аъмоли Иброҳимро ба ҷо меовардед;-KS&Ман он чи назди Падари Худ дидаам, мегўям; ва шумо он чи назди падари худ дидаед, мекунед“.HJ %Медонам, ки фарзандони Иброҳим ҳастед; лекин мехоҳед Маро бикушед, чунки каломи Ман дар шумо намеғунҷад;xIi$Пас, агар Писар шуморо озод кунад, ҳақиқатан озод хоҳед буд“xHi#Лекин ғулом ҳамеша дар хона намемонад; писар ҳамеша мемонад;=Gs"Исо дар ҷавоби онҳо гуфт:“Ба ростӣ, ба ростӣ ба шумо мегўям: ҳар кӣ гуноҳ мекунад, ғуломи гуноҳ аст;oFW!Ба Ў ҷавоб доданд:“Мо фарзандони Иброҳим ҳастем ва ҳеҷ гоҳ ғуломи касе набудем; пас чӣ сон Ту мегўӣ, ки’’озод хоҳед шуд’’?“.tEa Ва ростиро хоҳед шинохт, ва ростӣ шуморо озод хоҳад кард“.cD?Он гоҳ Исо ба яҳудиёне ки ба Ў имон оварданд, гуфт:“Агар шумо дар каломи Ман бимонед, ҳақиқатан шогирдони Ман хоҳед буд,^C5Чун инро гуфт, бисьёр касон ба Ў имон оварданд.\B1Фиристодаи Ман бо Ман аст; Падар Маро танҳо нагузоштааст, зеро ки Ман ҳамеша аъмоли писандидаи Ўро ба ҷо меоварам“.CAИсо ба онҳо гуфт:“Вақте ки Писари Одамро баланд бардоштед, хоҳед фаҳмид, ки ин Ман ҳастам, ва ҳеҷ амалро аз Худ намекунам, балки он чиро, ки Падарам ба Ман таълим дод, мегўям;v@eОнҳо нафаҳмиданд, ки Ў ба онҳо дар бораи Падар сухан мегўяд. ?Ман чизҳои бисьёр дорам, ки дар ҳаққи шумо бигўям ва доварӣ кунам; лекин Фиристодаи Ман ҳақиқист, ва Ман ҳар чи аз Ў шунидаам, ба ҷаҳон мегўям“. >9Ба Ў гуфтанд:“Ту кистӣ?“ Исо ба онҳо гуфт:“Ҳамонам, ки аз аввал ҳам ба шумо гуфтам;v=eАз ин сабаб ба шумо гуфтам, ки дар гуноҳҳои худ хоҳед мурд; зеро агар имон наоваред, ки ин Ман ҳастам, дар гуноҳҳои худ хоҳед мурд“.A<{Ба онҳо гуфт:“Шумо аз поин мебошед, Ман аз боло; шумо аз ин ҷаҳон ҳастед, лекин Ман аз ин ҷаҳон нестам;b;=Яҳудиён гуфтанд:“Наход ки Ў мехоҳад Худро бикушад, ки мегўяд:’’Ба он ҷое ки Ман меравам, шумо наметавонед биёед’’?“. : Боз Исо ба онҳо гуфт:“Ман меравам, ва шумо Маро хоҳед ҷуст, ва дар гуноҳҳои худ хоҳед мурд; ба он ҷое ки Ман меравам, шумо наметавонед биёед“. 9 Ин суханонро Исо дар назди ганҷина, ҳангоме ки дар маъбад таълим медод, гуфт; ва ҳеҷ кас Ўро дастгир накард, чунки соати Ў ҳанўз нарасида буд. 8Ба Ў гуфтанд:“Падари Ту куҷост?“ Исо ҷавоб дод:“Шумо на Маро мешиносед ва на Падари Маро; агар Маро мешинохтед, Падари Маро низ мешинохтед“.&7EМан бар Худ шаҳодат медиҳам, ва низ Падаре ки Маро фиристод, бар Ман шаҳодат медиҳад“.6Ва низ дар шариати шумо навишта шудааст, ки шаҳодати ду кас рост аст;U5#Ва агар Ман доварӣ кунам, доварии Ман рост аст, чунки Ман танҳо нестам, балки Падаре ки Маро фиристод, бо Ман аст;4Шумо аз рўи ҷисм доварӣ мекунед, вале Ман ҳеҷ касро доварӣ намекунам; 3 Исо дар ҷавоби онҳо гуфт:“гарчанде ки Ман бар Худ шаҳодат медиҳам, шаҳодати Ман рост аст, зеро ки Ман медонам, ки аз куҷо омадаам ва ба куҷо меравам; лекин шумо намедонед, ки Ман аз куҷо омадаам ва ба куҷо меравам;21 Он гоҳ фарисиён ба Ў гуфтанд:“Ту бар Худ шаҳодат медиҳӣ, шаҳодати Ту рост нест“.t1a Ва Исо боз ба мардум гуфт:“Ман Нури ҷаҳон ҳастам; ҳар кӣ Маро пайравӣ кунад, дар торикӣ роҳ намепаймояд, балки нури ҳаётро ёбад“.I0  Зан гуфт:“Ҳеҷ касе, эй оғо!“ Исо ба вай гуфт:“Ман низ туро маҳкум намекунам; бирав ва дигар гуноҳ накун“.l/Q Исо чун рост шуд ва ғайр аз зан ҳеҷ касро надид, ба вай гуфт:“Эй зан! Даъвогарони ту куҷо шуданд? Оё касе туро маҳкум накард?“#.? Чун шуниданд, виҷдонашон нороҳат шуд, ва аз пирон сар карда, то каси охирин паси якдигар баромада рафтанд; ва Исо танҳо монд, ва зан дар миёна ба по меистод.W-'Ва боз хам шуда, бар замин навиштан гирифт.o,WЧун дар савол исрор намуданд, Ў рост шуда, ба онҳо гуфт:“Он ки аз шумо бегуноҳ аст, аввалин касе бошад, ки ба вай санг андозад“.r+]Инро барои озмоиш ба Ў гуфтанд, то ки далеле ёфта, Ўро айбдор кунанд. Лекин Исо хам шуда, бо ангушташ бар рўи замин чизе менавишт.**MВа Мусо дар шариат ба мо гуфтааст, ки чунин занон бояд сангсор шаванд; аммо Ту чӣ мегўӣ?“m)SБа Ў гуфтанд:“Устод! Ин зан дар амали зино дастгир шуд;f(EДар ин вақт китобдонон ва фирисиён занеро, ки дар амали зино дастгир шуда буд, назди Ў оварданд, ва дар миёна ба по ниҳода,<'qВа бомдодон боз ба маъбад омад, ва тамоми мардум назди Ў омаданд; ва Ў нишаста онҳоро таълим медод.>& yЛекин Исо ба кўҳи Зайтун рафт,>%w5Пас ҳар кас ба хонаи худ рафт.r$]4Онҳо дар ҷавоби вай гуфтанд:“Магар ту низ ҷалили ҳастӣ? Таҳқиқ кун ва бубин, зеро ки ҳеҷ пайғамбаре аз Ҷалил зуҳур накардааст“.P#3„Оё шариати мо касеро маҳкум менамояд бе он ки аввал суханашро бишнавад ва бидонад, ки вай чӣ кор кардааст?“ " 2Ниқўдимус, ки шабона назди Ў омада буд ва яке аз онҳо буд, ба онҳо гуфт:t!a1Аммо ин мардуме ки шариатро намедонанд, малъун мебошанд“.k O0Оё касе аз сардорон ё аз фарисиён ба Ў имон овардааст?mS/Фарисиён ба онҳо гуфтанд:“„Оё шумо низ гумроҳ шудаед?.Мулозимон ҷавоб доданд:“Касе ҳаргиз монанди Ин Шахс сухан нагуфтааст“.:m-Пас мулозимон назди саркоҳинон ва фарисиён баргаштанд, ва онҳо пурсиданд:“Чаро Ўро наовардед?“ ,Баъзе аз онҳо хостанд Ўро дастгир кунанд, лекин касе ба Ў даст наандохт.ta+Ба ҳамин тариқ, дар бораи Ў дар байни мардум ихтилоф афтод.;o*Оё дар Навиштаҳо гуфта нашудааст, ки Масеҳ аз насли Довуд ва аз Байт-Лаҳм, ки Довуд буд, бояд ояд?“"=)Баъзеҳо гуфтанд:“Ин Масеҳ аст“ Лекин дигарон гуфтанд:“Магар Масеҳ аз Ҷалил меояд?.U(Басьёре аз мардум ин сиханонро шунида гуфтанд:“Дар ҳақиқат Ин Шахс ҳамон Пайғамбар аст“.!'Ин суханро Ў дар бораи Рўҳ гуфт, ки ҳар кӣ ба Ў имон оварад, Онро хоҳад ёфт; зеро ки Рўҳулқудс ҳанўз ато нашуда буд, чунки Исо ҳанўз ҷалол наёфта буд.R&Ҳар кӣ ба Ман имон оварад, чунон ки дар Навиштаҳо гуфта шудааст, аз батни вай наҳрҳои оби ҳаёт ҷорӣ хоҳад шуд“.]3%Ва дар рўзи охир, ки рўзи бузурги ид буд, Исо истода, нидо карда, гуфт:“Ҳар кӣ ташна бошад, назди Ман биёяд ва бинўшад;]3$Чист маънои суханоне ки Ў гуфт:’’Маро хоҳед ҷуст ва нахоҳед ёфт; ва ба он ҷое ки Ман ҳастам, наметавонед биёед?’’„.Y+#Ва яҳудиён ба якдигар гуфтанд:“Ў ба куҷо мехоҳад биравад, ки мо Ўро ёфта наметавонем? Оё мехоҳад назди онҳое биравад, ки дар байни юнониён пароканда ҳастанд, ва юнониёнто таълим диҳад?!;"Шумо Маро хоҳед ҷуст ва нахоҳед ёфт; ва ба он ҷое ки Ман ҳастам, наметавонед биёед“.1[!Ва Исо гуфт:“Боз муддати каме Ман назди шумо ҳастам, пас аз он назди Фиристодаи Худ меравам;} Ва фарисиён шуниданд, ки мардум дар бораи Ў чунин мегўянд, пас фарисиён ва саркоҳинон мулозимонро фиристоданд, то ки Ўро дастгир кунанд.gGЛекин бисьёре аз мардум ба Ў имон оварданд ва гуфтанд:“Чун Масеҳ ояд, наход ки аз Ин Шахс бештар аломот нишон хоҳад дод?“.;oОн гоҳ хостанд Ўро дастгир кунанд, вале касе даст бар Ў наандохт, чунки ҳанўз соаташ нарасида буд. 'Аммо Ман Ўро мешиносам, чунки Ман аз ҷониби Ў ҳастам, ва Ў Маро фиристодааст“.c ?Ва Исо вақте ки дар маъбад таълим медод, нодо карда гуфт:“Маро мешиносед, ва низ медонед, ки Ман аз куҷо ҳастам; ва Ман аз Худ наомадаам, вале Фиристодаи Ман ҳақиқист, ки шумо Ўро намешиносед;6 eЛекин мо медонем, ки ин Шахс аз куҷост, аммо чун Масеҳ ояд, касе нахоҳад донист, ки Ў аз куҷост“.K Инак Ў ошкоро сухан мегўяд, ва ба Ў чизе намегўянд: оё сардорон яқин донистаанд, ки Ў дар ҳақиқат Масеҳ аст?( IОн гоҳ баъзе аз аҳли Ерусалим гуфтанд:“Оё Ин Ҳамон Касе нест, ки Ўро мехоҳанд бикушанд? Аз рўи намуди зоҳирӣ доварӣ накунед, балки аз рўи адолат доварӣ кунед“.1[Модме ки писаронро дар рўзи шанбе хатна мекунанд, то ки шариати Мусо вайрон нашавад, пас чаро бар Ман хашмгин мешавед, ки дар рўзи шанбе касеро шифои комил додаам?\1Мусо ба шумо хатнаро дод, ки он на аз Мусо, балки аз падарон буд, ва шумо писарони худро дар рўзи шанбе хатна мекунед.Исо дар ҷавоби онҳо гуфт:“Як кор кардам, ва ҳамаи шумо дар ҳайрат мондед;zmМардум дар ҷавоб гуфт:“Ту дев дорӣ. Кӣ мехоҳад Туро бикушад?“DОё Мусо ба шумо шариат надод? Ва касе аз шумо аз рўи шариат амал намекунад. Чаро мехоҳед Маро бикушед?“iKҲар кӣ аз худ сухан гўяд, ҷалоли худро меҷўяд; вале ҳар кӣ ҷалоли Фиристодаи Худро меҷўяд, Ў ҳақиқист, ва дар Ў норостӣ нест.iKАгар касе хоҳад иродаи Ўро ба амал оварад, дар бораи ин таълим хоҳад донист, ки оё он аз Худост, ё ки Ман аз Худ сухан мегўям.'GИсо дар ҷавоби онҳо гуфт:“Таълими Ман аз они Ман нест, балки аз они Фиристодаи Ман аст;_7Ва яҳудиён дар ҳайрат афтода, гуфтанд:“Ин шахс Навиштаҳоро чӣ гуна медонад, дар сурате ки ҳаргиз таълим наёфтааст?“.h~IЧун нисфи ид гузашт, Исо ба маъбад омада, таълим дод.}} Лекин, аз тарси яҳудиён, ҳеҷ кас дар бораи Ў ошкоро сухан намегуфт. | Ва дар миёни мардум дар бораи Ў гуфтугўи бисьёре буд. Баъзеҳо мегуфтанд:“Ў некўст“, аммо дигарон мегуфтанд:“Не, Ў мардумро гумроҳ мекунад“.{y Аммо яҳудиён Ўро дар ид ҷустуҷў намуда, мегутанд, ки:“Ў куҷост?“. z Вақте ки бародаронаш ба ид омаданд, Ў низ омад, на ошкоро, балки пинҳонӣ.Hy  Инро ба онҳо гуфта, дар Ҷалил монд./xWШумо ба ин ид биравед, Аммо Ман ҳоло ба ин ид намерам, чунки вақти Ман ҳанўз пур нашудааст“.mwSҶаҳон наметавонат ба шумо адоват дошта бошад, лекин ба Ман адоват дорад, чунки Ман бар он шаҳодат медиҳам, ки аъмолаш бад аст;%vCИсо ба онҳо гуфт:“Вақти Ман ҳанўз нарасидааст, лекин барои шумо ҳар вақт муносиб аст;`u9Зеро бародаронаш низ ба Ў имон наоварда буданд.itKЗеро касе ки мехоҳад машҳур бошад, дар пинҳонӣ амал намекунад; агар Ту чунин аъмолро ба ҷо меоварӣ, Худро ба ҷаҳон бинамо“.vseПас бародаронаш ба Ў гуфтанд:“Ин ҷоро тарк карда, ба Яҳудо равона шав, то шогирдонат низ он аъмолеро ки Ту ба ҷо меоварӣ, бубинанд;ar;Ва иди яҳудиён, ки иди хаймаҳо бошад, наздик буд.?q yПас аз он Исо дар Ҷалил мегашт, зеро намехост дар Яҳудо бошад, чунки яҳудиён қасди куштани Ў доштанд.QpGИнро Ў дар бораи Яҳудо писари Шимъўни Исқарьют гуфт, зеро вай, ки яке аз дувоздаҳ буд, мехост Ўро таслим кунад.GoFИсо дар ҷавоби онҳо гуфт:“Оё Ман шумо дувоздаҳро интихоб накардаам? Ва ҳол он ки яке аз шумо иблис аст“. n EВа мо имон овардаем ва донистаем, ки Ту Масеҳ, Писари Худои Ҳай ҳастӣ“.>muDШимъўни Петрус дар ҷавоби Ў гуфт:“Худовандо! Назди кӣ биравем? Суханони ҳаёти ҷовидонӣ назди Туст,l{CВа Исо ба он дувоздаҳ гуфт:“Оё шумо ҳам мехоҳед Маро тарк кунед?“kBАз он вақт бисьёре аз шогирдонаш аз Ў дур шуда, дигар Ўро пайравӣ накарданд.gjGAВа гуфт:“Аз ин сабаб ба шумо гуфтам, ки ҳеҷ кас наметавонад назди Ман биёяд, магар ин ки Падари Ман инро ба вай ато кунад“.niU@Лекин баъзе аз шумо ҳастанд, ки имон надоранд“.Зеро Исо аз ибтидо медонист, ки киҳо имон надоранд ва кӣ Ўро таслим хоҳад кард.>hu?Рўҳ аст, ки ҳаёт мебахшад, лекин аз ҷасм фоидае нест; суханоне ки Ман ба шумо мегўям, рўҳ ва ҳаёт аст;g->Пас агар Писари Одамро бинед, ки ба мақоми аввалааш сууд мекунад, чӣ хоҳед гуфт?efC=Чун Исо дар дили Худ донист, ки шогирдонаш дар ин бобат шикоят мекунанд, ба онҳо гуфт:“Оё ин шуморо ба васваса меандозад?6ee<Бисьёре аз шогирдони Ў, инро шунида, гуфтанд:“Ин сухани сахт аст; кӣ метавонад онро бишнавад?“d;Ин суханонро, ҳангоме дар Кафарнаҳум таълим медод, дар куништ, гуфт. c:Ин аст ноне ки аз осмон нозил шуд; на ончунон ки падарони шумо ки маннро хўрданд ва мурданд; ҳар кӣ ин нонро бихўрад, то абад зинда хоҳад монд“.bw9Чунон ки Падари Ҳай Маро фиристод, ва Ман ба василаи Падар зинда ҳастам, ҳамчунин касе ки Маро бихўрад, ба василаи Ман зинда хоҳад монд;a-8Ҳар кӣ Бадани Маро бихўрад ва Хуни Маро бинўшад, дар Ман мемонад, ва Ман дар вай;|`q7Зеро ки Бадани Ман ғизои ҳақиқст, ва Хуни Ман нўшокии ҳақиқист;]_36Ҳар кӣ Бадани Маро бихўрад ва Хуни Маро бинўшад, ҳаёти ҷовидонӣ дорад, ва Ман дар рўзи вопасин вайро эҳьё хоҳам кард;r^]5Исо ба онҳо гуфт:“Ба ростӣ, ба ростӣ ба шумо мегўям: агар Бадани Писари Одамро нахўред ва Хуни Ўро нанўшед, дар худ ҳаёт надоред;U]#4Яҳудиён бо ҳамдигар мубоҳиса карда, мегуфтанд:“Чӣ тавр Ин Шахс метавонад Бадани Худро бидиҳад, то мо бихўрем?“M\3Ман ҳастам он нони зинда, ки аз осмон нозил шуд: касе ки аз ин нон бихўрад, то абад зинда хоҳад монд; ва ноне ки Ман ато мекунам, Бадани Ман аст, ки онро барои ҳаёти ҷаҳон мебахшам“.[2Валекин ин ҷо нонест, ки аз осмон нозил шуд, то ҳар кӣ аз он бихўрад, намирад.dZA1Падарони шумо дар биёбон манн хўрданд ва мурданд;/YY0Ман нони ҳаёт ҳастам.X3/Ба ростӣ, ба ростӣ ба шумо мегўям: ҳар кӣ ба Ман имон оварад, ҳаёти ҷовидонӣ дорад.W.На ин ки касе Падарро дидааст, ҷуз Он ки аз ҷониби Худост: Ў Падарро дидааст. ~v}||{rzz"yty xpx wYvuttgsnrqq8ponn m}l:kkjLi6hgNff/ee,dcbbTa`___^ ]*\h[ZZ!Y XtWVVpUTT S9RRgQPPONN#MULL=<;;X:19!8766H5e4332A11 /.-,,0+;))F('O&&$${##("! Mzks`<@K % g u .( 1^'UM! Ва Исо медонист, ки падар ҳама чизро ба дасти Ў додааст, ва Ў аз ҷониби Худо омада буд ва ба сўи Худо меравад,N  Ва дар вақти таоми шом, ки иблис қасде дар дили Яҳудо ибни Шимъўни Исқарьют андохта буд, ки Ўро таслим кунад,3 a Пеш аз иди фисҳ, чун Исо донист, ки соати Ў расидаст, то ки аз ин ҷаҳон назди Падар биравад, Ў, ки мансубони Худро дар ин ҷаҳон дўст медошт, онҳоро то ба охир дўст дошт.O 2Ва Ман медонам, ки ҳукми Ў ҳаёти ҷовидонист. Пас, он чи Ман мегўям, ҳамон аст, ки Падар фармудааст, то бигўям“.T! 1Зеро ки Ман аз Худ нагуфтаам, балки Падаре ки Маро фиристод, ба Ман ҳукм дод, ки чӣ бигўям ва чӣ гуна сухан ронам;yk 0Ҳар кӣ Маро рад карда, суханонамро қабул накунад, доваре бар худ дорад: каломе ки гуфтам, дар рўзи вопасин бар вай доварӣ хоҳад кард;5 /Ва агар касе суханони Маро шунида, риоят накунад, Ман бар вай доварӣ нахоҳам кард: зеро наомадаам, ки бар ҷаҳон доварӣ кунам, балки ҷаҳонро наҷот бахшам."= .Ман нур ҳастам, ки ба ҷаҳон омадаам, то ҳар кӣ ба Ман имон оварад, дар торикӣ намонад.]3 -Ва ҳар кӣ маро бинад, Фиристодаи Маро дидааст.F ,Лекин Исо нидо карда, гуфт:“Ҳар кӣ ба Ман имон оварад, ба Ман не, балки ба Фиристодаи Ман имон овардааст;zm +Зеро ки ҷалоли мардумро бештар аз ҷалоли Худо дўст медоштанд.nU *Бо вуҷуди ин бисьёре аз сардорон ба Ў имон оварданд, аммо аз тарси фарисиён иқрор накарданд, ки мабодо аз куништ ронда шаванд; )Чунин гуфт Ишаъё, ҳангоме ки ҷалоли Ўро дид ва дар бораи Ў сухан ронд./W („Чашмони онҳоро нобино ва дилҳои онҳоро сахт гардондааст, то бо чашмони худ набинанд ва бо дилҳои худ нафаҳманд ва руҷўъ накунанд, то ки Ман онҳоро шифо диҳам“. 'Бинобар ин натавонистанд имон оваранд, чунон ки Ишаъё боз гуфтааст:mS &То сухани Ишаъёи набӣ ба амал ояд, ки гуфта буд:“Худовандо! Кӣ ба пайғоми мо бовар кард, ва бозуи Худованд ба кӣ ошкор грдид?“(I %Бо вуҷуди мўъҷизоти бисьёре ки дар пеши назарашон нишон дод, онҳо ба Ў имон наоварданд,q[ $То даме ки нур бо шумост, ба нур имон оваред, то ки писарони нур гардед“. Ин суханонро гуфта, Исо аз пеши онҳо рафт ва пинҳон шуд.T! #Исо ба онҳо гуфт:“Боз муддати кўтоҳе нур бо шумост; то даме ки нур бо шумост, роҳ равед, то ки зулмот шуморо фаро нагирад, ва касе кӣ дар торокӣ роҳ меравад, намедонад, ки куҷо меравад;/W "Мардум дар ҷавоби Ў гуфтанд:“Мо аз Таврот шунидаем, ки Масеҳ то абад боқӣ хоҳад монд; пас чӣ сон мегўӣ, ки Писари Одам бояд боло бурда шавад? Ин Писари Одам кист?“n U !Инро гуфт, то ишорат кунад, ки бо чӣ марг Ў бояд бимирад.  Ва ҳангоме ки Ман аз замин боло бурда мешавам, ҳамаро сўи Худ хоҳам кашид“.   Алҳол доварӣ бар ин ҷаҳон аст; алҳол мири ин ҷаҳон бадар ронда мешавад; } Исо дар ҷавоб гуфт:“Ис садо на аз барои Ман, балки барои шумо омад;^ 5 Мардуме ки дар он ҷо истода буданд, инро шунида, гуфтанд:“Раъд ғуррид“. Дигарон гуфтанд:“Фариштае бо Ў сухан гуфт“.F Эй Падар! Исми Худро ҷалол деҳ!“ Дарҳол садое аз осмон даррасид:“Ҷалол додаам, ва боз ҷалол хоҳам дод“.]3 Алҳол ҷони Ман дар изтироб аст; чӣ бигўям? эй Падар! Маро аз ин соат раҳо намо! Аммо маҳз барои ҳамин соат Ман омадаам.A{ Ҳар кӣ ба Ман хизмат мекунад, бояд Маро пайравӣ намояд; ва ҳар куҷо ки бошам, ходими Ман низ он ҷо хоҳад буд; ва ҳар кӣ ба Ман хизмат мекунад, Падар вайро мўҳтарам хоҳад дошт.  Касе кӣ ҷони худро дўст дорад, онро барбод медиҳад; ва касе ки аз ҷони худ дар ин ҷаҳон нафрат кунад, то ҳаёти ҷовадонӣ онро нигоҳ хоҳад дошт.! Ба ростӣ, ба ростӣ башумо мегўям: агар донаи гандум дар хок афтода намирад, фақат худаш боқи мемонад; лекин агар бимирад, донаҳои фаровон меоварад.  Исо дар ҷавоби онҳо гуфт:“Соати он расидаст, ки Писари Одам ҷалол ёбад. Филиппус омада, ба Андриёс гуфт; баъд Андриёс бо Филиппус ба Исо гуфтанд.eC Онҳо назди Филиппус, ки аз Байт-Сайдои Ҷалил буд, омаданд, ва илтимос намуда, гуфтанд:“Эй оғо! Мо мехоҳем Исоро бубинем“. Дар байни онҳое ки дар ид барои ибодат омада буданд, баъзе юнониҳо буданд;O Лекин фарисиён ба якдигар гуфтанд:“Оё мебинед, ки ҳеҷ фоида намебаред? Инак, тамоми ҷаҳон аз паи Ў меравад“.@~y Ба ин сабаб низ мардум ба пешвози Ў баромаданд, зеро шунида буданд, ки Ў чунин мўъҷиза нишон додааст.3}_ Ва мардуме ки бо Ў буданд, шаҳодат доданд, ки Ў Лаъзорро аз қабр хонд ва аз мурдагон эҳьё кард;2|] Шогирдонаш аввал чизҳоро нафаҳмиданд, лекин чун Исо ҷалол ёфт, он гоҳ ба хотир оварданд, ин чизҳо дар бораи Ў навишта шуда буд, ва ҳамчунон барои Ў ба ҷо оварда шуд.{y Натарс, эй духтари Сион! Инак, Подшоҳи ту бар куррае шуда, меояд“.zy Ва Исо харкуррае ёфта, бар он савор шуд, чунон ки навишта шудааст:y5 Шохаҳои дарахти хурморо ба даст гирифта, ба пешвози Ў баромаданд ва фарьёд мекарданд:“Ҳўшаъно! Муборак аст Подшоҳи Исроил, ки ба исми Худованд меояд!“)xK Фардои он, мардуми бисьёре ки ба ид омада буданд, чун шуниданд, ки Исо ба Ерусалим меояд,"w= Чунки ба хотири вай бисьёре аз яҳудиён ба он ҷо меомаданд ва ба Исо имон меоварданд.rv] Он гоҳ саркоҳинон қарор доданд, ки Лаъзорро низ бикушанд,u Бисьёре аз яҳудиён чун хабар ёфтанд, ки Ў дар он ҷост, омаданд, то ки на танҳо Исоро, балки низ Лаъзорро, ки Ў аз мурдагон эҳьё карда буд, бубинанд.t- Зеро ки мискинон ҳар вақт назди шумо ҳастанд, лекин Ман ҳамеша бо шумо нестам“.)sK Исо гуфт:“Вайро ором гузор, вай инро барои рўзи дафни Ман саришта карда нигоҳ доштааст;/rW Ва инро на аз барои он гуфт, ки ғамхори мискинон бошад, балки барои он ки дузд буд: ҳамьёни пул дар дасташ буд, ва аз пуле ки дар он меандохтанд, барои худ мегирифт.@qy „Чаро ин равғани атрафшон ба сесад динор фурўхта нашуд, то ки ба мискинон тақсим карда дода шавад?“!p; Ва яке аз шогирдонаш, Яҳудо ибни Шимъўни Исқаръют, ки мехост Ўро таслим кунад, гуфт:Lo Он гоҳ Марьям ратле аз равғани атрафшони сунбули холиси гаронбаҳоро гирифта, пойҳои Исоро татҳин кард ва пойҳои Ўро бо мўи худ хушконид; ва хона аз бўи равғани атрафшон пур шуд.qn[ Дар он ҷо барои Ў таоми шом ҳозир карданд, ва Марто хизмат мекард, ва Лаъзор яке аз онҳое буд, ки бо Ў бар сари сурфа менишастанд.>m w Шаш рўз пеш аз иди фисҳ Исо ба Байт-Ҳинӣ омад, ба он ҷо ки Лаъзори мурдаро аз мурдагон эҳьё карда буд.llQ 9Лекин саркоҳинон ва фирисиён фармоне дода буданд, ки агар касе донад, ки Ў куҷост, бояд хабар диҳад, то ки Ўро дастгир кунанд.Wk' 8Ва онҳо дар ҷустуҷўи Исо буданд ва дар маъбад истода, ба якдигар мегуфтанд:“Фикри шумо чист? Оё Ў ба ид намеояд?“{jo 7Чун иди фисҳи яҳудиён наздик шуд, мардуми бисьёре аз ҳар тарафи мамлакат пеш аз фисҳ ба Ерусалим омаданд, то ки худро татҳир намоянд.Li 6Бинобар ин Исо дигар дар миёни яҳудиён ошкоро намегашт, балки аз он ҷо ба  мавзее ки наздики биёбон буд, ба шаҳре ки Эфроим ном дошт, равона шуд ва бо шогирдони Худ дар он ҷо монд.rh] 5Аз ҳамон рўз маслиҳатро ба як ҷо монданд, ки Ўро бикушанд./ Инро ба забон ронд ва пас аз он ба онҳо гуфт:“Дўсти мо Лаъзор хуфтааст, лекин Ман меравам, то ки вайро бедор кунам“. = Лекин ҳар ки шабона роҳ меравад, пешпо мехўрад, чунки дар вай нур нест“.^<5 Исо ҷавоб дод:“Оё рўз дувоздаҳ соат нест? Касе ки рўзона роҳ меравад, пешпо намехўрад, чунки нури ин ҷаҳонро мебинад;{;o Шогирдонаш ба Ў гуфтанд:“Эй Устод! Бисьёр нагузаштааст, ки яҳудиён мехостанд Туро сангсор кунанд, ва Ту мехоҳӣ боз ба он ҷо биравӣ?“j:M Пас аз он ба шогирдонаш гуфт:“Боз ба Яҳудо биравем“.k9O Чун шунид ки вай бемор аст, дар ҷое ки буд, ду рўз монд.a8; Исо Марто ва хоҳари вай ва Лаъзорро дўст медошт.c7? Чун Исо шунид, гуфт:“Ин касалӣ барои мамот нест, балки барои ҷалоли Худост, то ки Писари Худо ба василаи он ҷалол ёбад“.06Y Ва хоҳарон ба Ў кас фиристода, гуфтанд:“Худовандо! Инак, он касе ки дўст медорӣ, бемор аст“.v5e Марьям ҳамон буд, ки Худовандро бо равғани атрафшон тадҳин карда, пойҳои Ўро бо мўи худ хушконида; Лаъзори бемор бародари вай буд.4 7 Шахсе Лаъзор ном бемор буд аз аҳли Байт-Ҳинӣ, ки деҳаи Марьям ва хоҳараш Марто буд.X3) *Ва бисьё касон дар он ҷо ба Ў имон оварданд.u2c )Ва бисьёр касон назди Ў омаданд ва гуфтанд:“Яҳьё ҳеҷ мўъҷизае нишон надод; лекин ҳар он чи Яҳьё дар бораи Ин Шахс гуфт, рост буд“.,1Q (Ва боз ба он тарафи Ўрдун, ба ҳамон ҷое ки пештар Яҳьё таъмид медод, рафт ва дар он ҷо монд.0 'Он гоҳ бори дигар хостанд Ўро дастгир кунанд; лекин Ў аз дасташон раҳо шуд./! &Ва агар ба ҷо меоварам, ҳарчанд шумо ба Ман имон намеоваред, пас ба аъмол имон оваред, то бидонед ва бовар кунед, ки Падар дар Ман аст, ва Ман дар Ў“.|.q %Агар аъмоли Падри худро ба ҷо намеоварам, ба Ман имон наоваред;- $Пас ба Касе ки Падар Ўро тақдис карда, ба ҷаҳон фиристод, чӣ тавр шумо мегўед, ки:’’Куфр мегўӣ’’, чунки гуфтам:’’Писари Худо ҳастам’’?=,s #Агар онҳоеро ки каломи Худо сўяшон нозил шуд, худоён хондааст, ва Навишта наметавонад ботил шавад,>+u "Исо ба онҳо ҷавоб дод:“Оё дар шариати шумо навишта нашудааст:’’Ман гуфтам: шумо худоён ҳастед’’?r*] !Яҳудиён дар ҷавоби Ў гуфтанд:“Туро барои амали нек сангсор намекунем, балки барои куфр, зеро Ту одам ҳастӣ, Худро Худо мехонӣ“.r)] Исо ба онҳо ҷавоб дод:“Аз ҷониби Падари Худ ба шумо бисьёр аъмоли нек нишон додаам; аз барои кадоми онҳо Маро сангсор мекунед?“l(Q Боз яҳудиён санг бардоштанд, то ки Ўро сангсор кунанд.5'e Ман ва падар як ҳастем“.Y&+ Падаре ки онҳоро ба Ман дод, аз ҳама бузургтар аст, ва ҳеҷ кас наметавонад онҳоро аз дасти Падари Ман кашида гирад;x%i Ва Ман ба онҳо ҳаёти ҷовидонӣ мебахшам, ва онҳо то абад талаф нахоҳанд шуд, ва ҳеҷ кас наметавонад онҳоро аз дасти Ман кашида гирад;:$m Гўсфандони Ман ба овози Ман гўш медиҳанд, ва Ман онҳоро мешиносам, ва онҳо Маро пайравӣ мекунанд,$#A Лекин шумо имон намеоваред, зеро ки аз гўсфандони Маннестед, чунон ки ба шумо гуфтам;|"q Исо ба онҳо ҷавоб дод:“Ман ба шумо гуфтам, ва имон наовардед; аъмоле ки Ман ба исми Падари Худ ба ҷо меоварам, бар Ман шаҳодат медиҳад;L! Яҳудиён гирди Ўро гирифта, ба Ў гуфтанд:“То кай моро дар тардид мегузорӣ? Агар Ту Масеҳ бошӣ, ошкоро бигў“.] 3 Ва Исо дар маъбад, дар равоқи Сулаймон мегашт.fE Дар Ерусалим иди таҷдид барпо шуд, ва зимистон буд.% Дигарон гуфтанд:“Ин девона нест; оё дев метавонад чашми кўронро воз кунад?“.$A Бисьёре аз онҳо гуфтанд:“Ў дев дорад ва девона аст; чаро ба суханоанаш гўш медиҳед?“ta Ба сабаби ин суханоно боз дар байни яҳудиён ихтилоф афтод.8i Ҳеҷ кас онро аз Ман намегирад, балки Худи Ман онро фидо мекунам: қудрат дорам, ки онро фидо кунам, ва қудрат дорам, ки онро боз ёбам; ин ҳукмро аз Падари Худ гирифтаам“.(I Аз ин сабаб Падар Маро дўст медорад, ки Ман ҷони Худро фидо мекунам, то ки онро боз ёбам. Ман гўсфандони дигар низ дорам, ки аз ин оғил нестанд, ва онҳоро низ бояд оварам, онҳо низ овози Маро хоҳанд шунид, ва як рамаю як чўпон хоҳанд шуд.D Чунони ки Падар Маро мешиносад, Ман ҳам Падарро мешиносам, ва ҷони Худро барои гўсфандон фидо мекунам./ Ман чўпони некам, ва мансубони Худро мешиносам, ва мансубонмам Маро мешиносанд: Муздур мегурезад, чунки муздур аст, ва ғами гўсфандонро намехўрад.?w Лекин муздуре ки чўпон нест, ва гўсфандон аз они худаш нестанд, чун бубинад, ки гург меояд, гўсфандонро монда мегурезад, ва гург гўсфандонро мегирад ва пароканда мекунад;  Ман Чўпони некам: чўпони нек ҷони худро барои гўсфандон фидо мекунад;c? Дузд меояд, то ки бидуздад, бикушад ва талаф кунад; Ман омадаам, то ки онҳо ҳаёт ёбанд ва онро ба фаровонӣ дошта бошанд“.P Ман дар ҳастам: ҳар кӣ ба василаи Ман дохил шавад, наҷот меёбад, ва ба берун меравад, ва чарогоҳ пайдо мекунад.D Ҳамаи касоне ки пеш аз Ман омаданд, дузд ва роҳзан ҳастанд; лекин гўсфандон ба овози онҳо гўш надоданд.(I Боз Исо ба онҳо гуфт:“Ба ростӣ, ба ростӣ ба шумо мегўям: Ман барои гўсфандон дар ҳастам. Ҳамин масалро Исо ба онҳо гуфт. Лекин онҳо нафаҳмиданд, ки Ў ба онҳо чӣ гуфт.8i Лекин аз ақиби бегона намераванд, балки аз вай мегурезанд, чунки овози бегонаро намешиносанд“._ 7 Чун гўсфандони худро баровард, пешопеши онҳо меравад; ва гўсфандон аз ақиби вай мераванд, чунки овозашро мешиносанд;u c Дарбон дарро барои вай мекушояд, гўсфандон ба овози вай гўш медиҳанд, вай гўсфандони худро ном ба ном мехонад ва берун мебарорад.i K Лекин ҳар кӣ аз дар дарояд, вай чўпони гўсфандон аст;s  a Ба ростӣ, ба ростӣ ба шумо мегўям: ҳар кӣ ба оғили гўсфанд аз дар надарояд, балки аз роҳи дигар дохил шавад, вай дузд ва роҳзан аст;U # )Исо ба онҳо гуфт:“Агар кўр мебудед, гуноҳ намедоштед; аммо чун мегўед, ки бино ҳастед, пас гуноҳи шумо мемонад“.2] (Баъзе аз фарисиён, ки назди Ў буданд, чун шуниданд, ба Ў гуфтанд:“Наход ки мо ҳам кўр бошем?“.-S 'Ва Исо гуфт:“Ман барои доварӣ ба ин ҷаҳон омадаам, то ки кўрон бино ва биноён кўр шаванд“.c? &Гуфт:“Имон дорам, Худовандо!“ Ва ба Ў саҷда кард.# %Исо ба вай гуфт:“Ту Ўро дидаӣ, ва Ў ҳамон аст, ки ҳоло бо ту гуфтугў мекунад“.hI $Дар ҷавоб гуфт:“Эй оғо, Ў кист, то ба Ў имон оварам?“*M #Исо чун шунид, ки вайро бадар ронданд, вайро ёфта, гуфт:“Оё ту ба Писари Одам имон дорӣ?“T! "Дар ҷавоби вай гуфтанд:“Ту, ки комилан дар гуноҳ таваллуд ёфтаӣ, моро таълим медиҳӣ?“. Пас вайро бадар ронданд.uc !Агар Ў аз ҷониби Худо намебуд, ҳеҷ кор карда наметавонист“ Ҳаргиз шунида нашудааст, ки касе чашмони кўри модарзодро воз карда бошад;r] Мо медонем, ки Худо дуои гуноҳкорронро намешунавад, лекин агар касе худотарс бошаду иродаи Ўро ба ҷо оварад, дуояшро мешунавад;\~1 Он одам дар ҷавоби онҳо гуфт:“Ин аҷиб аст, ки шумо аз куҷо будани Ўро намедонед, ва ҳол он ки Ў чашмони маро воз кард.}% Мо медонем, ки Худо ба Мусо сухан гуфт; лекин Ин Шахсро намедонем, аз куҷост“.| Вайро мазаммат намуда, гуфтанд:“Ту шогирди Ў ҳастӣ, мо шогирдони Мусоем;t{a Ба онҳо ҷавоб дод:“Аллакай ба шумо гуфтам, ва гўш надодед; чаро мехоҳед дубора бишнавед? Оё шумо низ мехоҳед шогирдони Ў шавед?“. e~l}}1|O{zyyxwwvDutsrqq(pooNnhmmkkjjd"cbaa"`l_^^?][[YYXX4W`V.UTTJRQPOOSNLKJJ+I;HGGrF[ETDPCwBBA @??J>=)u Ва он чи аз они Ман аст, аз они Туст, ва он чи аз они Туст, аз они Ман аст; ва Ман дар онҳо ҷалол ёфтаам.\(1 Ман барои онҳо илтимос мекунам: на барои ҷаҳон, балки барои онҳое ки Ту ба Ман додаӣ, зеро ки онҳо аз они Ту мебошанд;/'WЗеро каломеро, ки ба Ман додӣ, ба онҳо супурдам, ва онҳо қабул карданд ва ҳақиқатан донистанд, ки Ман аз ҷониби Ту омадаам, ва имон оварданд, ки Ту Маро фиристодаӣ.w&gВа акнун донистанд, ки ҳар он чи ба Ман додаӣ, аз ҷониби Туст;%+„Исми Туро ба одамоне ки аз ҷаҳон ба Ман ато кардӣ, шиносондам. Онҳо аз они Ту буданд, ва Ту онҳоро ба Ман ато кардӣ, ва онҳо каломи Туро риоя кардаанд;B$}Ва акнун Ту, эй Падар, Маро назди Худ ҷалол деҳ ба ҳамон ҷалоле ки пеш аз ҳастии олам назди Ту доштам“.;#oМан Туро дар рўи замин ҷалол додам ва кореро ки ба Ман супурда будӣ, то бикунам, ба анҷом расондам;I" Ва ҳаёти ҷовидонӣ ин аст, ки Туро, ки Худои ягонаи ҳақиқӣ ҳастӣ, ва Исои Масеҳро, ки фиристодаӣ, бишносанд._ Агар Худо дар Ў ҷалол ёфт, Худо низ Ўро дар Худ ҷалол хоҳад дод, ва ба зудӣ Ўро ҷалол хоҳад дод.=5 Чун вай берун рафт, Исо гуфт:“Алҳол Писари Одам ҷалол ёфт, ва Худо дар Ў ҷалол ёфт;e<C Вай луқмаро гирифта, дарҳол берун рафт; ва шаб буд.;- Баъзеҳо гумон карданд, ки чун ҳамьён дар дасти Яҳудост, Исо ба вай фармуд, ки ҳар чи барои ид ба мо лозим аст, харид кунад ё ки чизе ба мискинон бидиҳад.}:s Лекин аз нишастагон ҳеҷ кас нафаҳмид, ки чаро ба вай чунин гуфт.I9  Пас аз он ки луқмаро гирифт, шайтон дар вай дохил шуд. Он гоҳ Исо ба вай гуфт:“Он чи мекунӣ ба зудӣ бикун“.b8= Исо ҷавоб дод:“Он аст, ки луқмаи нонро ғўтонда ба вай медиҳам“. Ва луқмаро ғўтонда, ба Яҳудо ибни Шимъўни Исқарьют дод.7! Вай ҳамчунон бар сандуқи синаи Исо такья зада, пурсид:“Худовандо! Он кист?“6/ Шимъўни Петрус вайро ишорат кард, то бипурсад: он кист, ки дар ҳаққаш чунин гуфт.57 Яке аз шогирдонаш буд, ки дар сандуқи синаи Исо такья мезад: Исо вайро дўст медошт;4- Шогирдон ба якдигар нигоҳ карда, дар ҳайрат шуданд, ки инро дар бораи кӣ мегўяд.~3u Чун Исо инро гуфт, дар рўҳ музтариб шуд, ва шаҳодт дода, гуфт:“Ба ростӣ, ба ростӣ ба шумо мегўям, ки яке аз шумо Маро таслим хоҳад кард“.2' Баростӣ, ба ростӣ ба шумо мегўям: ҳар кӣ фиристодаи Маро қабул кунад, Маро қабул мекунад; ва ҳар кӣ Маро қабул кунад, Фиристодаи Маро қабул мекунад“.-1S Алҳол, пеш аз вуқўъ, ба шумо мегўям, то ки ҳамгоми воқеъ шуданаш бовар кунед, ки Ман ҳастам.60e Дар бораи ҳамаи шумо намегўям: онҳоеро ки баргузидаам, медонам. Лекин ин Навишта бояд ба амал ояд:’’Он ки бо Ман нон мехўрд, пошнаи худро бар Ман баланд кардааст’’.s/_ Ҳар гоҳ инро донистед, хушо шумо, агар инро ба амал оваред.Q. Ба ростӣ, ба ростӣ ба шумо мегўям: ғулом аз оғои худ бузургтар нест, ва расул бузургтар аз фиристодаи худ нест.-7 Зеро ба шумо намунае нишон додам, то, чунон ки Ман бо шумо кардам, шумо низ бикунед.F, Пас агар ман, ки Устод ва Худованд ҳастам, пойҳои шуморо шустаам, шумо ҳам бояд пойҳои якдигарро бишўед:+ Шумо Маро Устод ва Худованд мегўед ва рост мегўед, зеро ки Ман чунин ҳастам.N* Чун пойҳои онҳоро шуст, либоси Худро пўшида, боз нишаст ва ба онҳо гуфт:“Оё медонед, ки барои шумо чӣ кардам?)' Зеро ки таслимкунандаи Худро медонист, бинобар ин гуфт:“На ҳама пок ҳастед“.( Исо ба вай гуфт:“Касе ки ғусл кардааст, фақат ба шустани пойҳо эҳтиёҷ дорад, чунки вай тамоман пок аст; ва шумо пок ҳастед, лекин на ҳама“.9'k Шимъўни Петрус ба Ў гуфт:“Худовандо! На танҳо пойҳои маро, балки низ дастҳо ва сари маро бишўй“.^&5 Петрус ба Ў гуфт:“Пойҳои маро ҳаргиз нахоҳӣ шуст“. Исо ба вай ҷавоб дод:“Агар туро нашўям, туро бо Ман ҳиссае нест“.!%; Исо дар ҷавоб вай гуфт:“Он чи Ман мекунам, алҳол намедонӣ, лекин баъд хоҳӣ фаҳмид“.$ Чун назди Шимъўни Петрус омад, вай гуфт:“Худовандо! Ту пойҳои маро мешўӣ?“u#c Баъд аз он ба тағорае об рехта, ба шустани пойҳои шогирдонаш ва хушконидани онҳо бо дастмоле ки ба камараш баста буд, шурўъ намуд."' Аз сари сурфа бархоста, либоси Худро кашид ва дастмоле гирифта, ба камар баст; ~~};|I{zzyxxwvVuutIs?r)qgp/onjmlkkjj}ii;h-ggeeDdcba__ ^]l]\q[[Z.XWWVUTSRRPP O?NcMLtKK&IGGF$ElDCC>@=<.;V:99A8I76552443K22b10// -,+X*):(w''9&%$9#!!m dhwrjT*Zg I QSiG MВа онҳоро ҷамъ карда, чунин амр фармуд:“Ерусалимро тарк накунед, балки мунтазири он ваъдаи Падар бошед, ки аз Ман шунидаед;#F AБа онҳо низ, баъд аз азобу уқубаташ, бо далелҳои бисьёр Худро зинда нишон дод ва дар давоми чиҳил рўз ба онҳо зоҳир шуда, дар бораи Малакути Худо сухан гуфт,EE То ҳамон рўзе ки ба василаи Рўҳулқудс ба ҳаввориёни баргузидаи Худ дастурҳо дода ва ба осмон бурда шуд;9D oНомаи аввалро навиштам, эй Теофилус, дар бораи ҳар он чи Исо ба амал овард ва таълим дод аз ибтодо,/CWБоз бисьёр аъмоли дигаре Исо ба ҷо овард, ки агар муфассал навишта шавад, ба гумонам, тамоми дуньё ҳам он китобҳои навишташударо ғунҷоиш дода наметавонист. Омин.GBВа ин шогирдест, ки ба ин чизҳо шаҳодат медиҳад ва инҳоро навишт; ва мо медонем, ки шаҳодати вай рост аст. A Бинобар дар миёни бародарон чунин сухан панҳ шуд, ки он шогирд нахоҳад мурд. Лекин Исо ба вай нагуфт, ки вай нахоҳад мурд, балки:“ Агар Хости Ман ин бошад, ки то вақти омаданам вай бимонад, ин ба ту чӣ дахл дорад?“.W@'Исо ба вай гуфт:“Агар хости Ман бошад, ки то вақти омаданам вай бимонад, ин ба ту чӣ дахл дорад? Аз ақиби Ман биё“. ?Чун Петрус вайро дид, ба Исо гуфт:“Худовандо! Оқибати ин чӣ хоҳад буд?“>Петрус ба атроф нигоҳ карда, дид, ки он шогирде ки Исоро дўст медошт, аз ақиби онҳо меояд, ва ин ҳамон буд, ки дар вақти таоми шом ба сандуқи синаи Ў такья зада, гуфт:“Худовандо! Кист он ки Туро таслим мекунад?“n=UЧунин гуфт, то ишорат кунад, ки бо чӣ гуна фавт вай бояд Худоро ҷалол диҳад. Ва чун инро гуфт, ба вай фармуд:“Аз ақиби Ман биё“.!<;Ба ростӣ, ба ростӣ ба ту мегўям: вақте ки ҷавон будӣ, камаратро худат мебастӣ, ва ба ҳар ҷое ки мехостӣ, мерафтӣ; лекин вақте ки пир шавӣ, дастҳоятро дароз хоҳӣ кард, ва дигаре туро баста, ба он ҷое ки намехоҳӣ, туро хоҳад бурд“.o;WВа бори сеюм ба вай гуфт:“Эй Шимъўн ибни Юнус! Оё Маро дўст медорӣ?“ Петрус ғамгин шуд, ки бори сеюм аз вай пурсид:’’Оё Маро дўст медорӣ?’’ ва ба Ў гуфт:“Худовандо! Ту аз ҳама чиз вофиқ ҳастӣ; Ту медонӣ ки Туро дўст медорам“. Исо ба вай гуфт:“Гўсфандони Маро бичарон;C:Боз бори дигар ба вай гуфт:“Эй Шимъўн ибни Юнус! Оё Маро дўст медорӣ?“ Ба Ў гуфт:“Оре, Худованд! Ту медонӣ, ки Туро дўст медорам“.Ба вай гуфт:“Гўсфандони Маро чўпони намо“.9Баъд аз хўрок хўрданашон, Исо ба Шимъўни Петрус гуфт:“Эй Шимъўн ибни Юнус! Оё Маро бештар аз инҳо дўст медорӣ?“ Ба Ў гуфт:“Оре, Худовандо! Ту медонӣ, ки Туро дўст медорам“ Ба вай гуфт:“Барраҳои Маро бичарон“.$8AИн бори сеюм буд, ки Исо, пас аз эҳьё шудандаш аз мурдагон, ба шогирдони Худ зоҳир шуд.7w Ва Исо пеш омада, нонро гирифт ва ба онҳо дод, ва ҳамчунин моҳиро.6 Исо ба онҳо гуфт:“Биёед, хўрок бихўред“. Лекин аз шогирдон касе ҷуръат накард, ки аз Ў бипурсад:“Ту кистӣ?“.Зеро медонистанд, ки ин Худованд аст.5 Шимъўни Петрус рафта, тўрро пур аз моҳиёни бузург, ки саду панҷоҳу се адад буданд, ба хушкӣ кашид, ва бо вуҷуди бисьёрии моҳӣ тўр надарида.w4g Исо ба онҳо гуфт:“Аз он моҳие ки ҳозир сайд кардед, биёред“.&3E Ва чун ба хушкӣ баромаданд, оташи афрўхта ва моҳии бар он гузошташуда ва нонро диданд.l2QВа шогирдони дигар бо қаиқ омаданд, зеро ки аз соҳил дур набуданд, балки қариб ба дусад зироъ, ва тўри пур аз моҳиро кашиданд.J1 Он шогирде ки Исо дўст медошт, ба Петрус гуфт:“Ин Худованд аст“. Чун Шимъўни Петрус шунид, ки ин Худованд аст, ҷомаашро ба худ печон, чунки бараҳна буд, ва худро дар баҳр андохт;y0kЎ ба онҳо гуфт:“Тўрро ба тарафи ростӣ қаиқ биандозед, ва хоҳед ёфт“. Онҳо андохтанд, ва аз бисьёрии моҳӣ онро кашида натавонистанд."/=Исо ба онҳо гуфт:“Эй фарзандон! Оё назди шумо хўроке ҳаст?“ Ба Ў ҷавоб доданд:“Не“.".=Вақте ки субҳ шуд, Исо дар соҳил истода буд, лекин шогирдон надонистанд, ки ин Исост.G-Ва Шимъўни Петрус ба онҳо гуфт:“Мехоҳам ба сайди моҳӣ биравам“. Ба вай гуфтанд:“Мо низ ҳамроҳи ту меравем“. Дарҳол рафта, ба қаиқ савор шуданд, ва он шаб чизе сайд накарданд.x,iШимъўни Петрус, Тумо, ки Экизак номида мешуд, Натанъил, ки аз Қонои Ҷалил буд, писарони Забдой ва ду нафар шогирдони Ў бо ҳам буданд.0+ [Баъд аз он боз Исо дар соҳили баҳри Табария ба шогирдон зоҳир шуд. Зоҳир шуданаш ин тавр буд:[*/Аммо ин қадараш навишта шуд, то шумо имон оваред, ки Исои Масеҳ ва Писари Худост; ва имон оварда, ба исми Ў ҳаёт ёбед.5)cБоз бисьёр мўъҷизоти дигаре Исо дар назди шогирдонаш нишон дод, ки дар ин китоб навишта нашуд;9(kИсо ба вай гуфт:“Ба хотири он ки Маро дидаӣ, имон овардӣ: хушо касоне ки надида, имон меоваранд“.u'cТумо дар ҷавоби Ў гуфт:“ Эй Худованди ман ва эй Худои ман!“/&WПас аз он ба Тумо гуфт:“Ангушти худро ба ин ҷо биёр ва дастҳои Маро бубин; ва дасти худро биёр ва бар қабурғаи Ман бигузор; ва беимон набош, балки имон дошта бош“.%3Баъд аз ҳашт рўз боз шогирдони Ў дар хона буданд, ва Тумо низ бо онҳо буд, ва дарҳо баста. Исо омада, дар миёни онҳо биистод ва гуфт:“Салом бар шумо бод!“ $Шогирдони дигар ба вай гуфтанд:“Мо Худовандро дидаем“.Вай ба онҳо гуфт:“То дар дастҳои Ў ҷои мехҳоро набинам, ва ангушти худро дар ҷои мехҳо нагузорам, ва дасти худро бар қабурғаи Ў наниҳам, бовар нахоҳам кард“.2#]Лекин Тумо, ки яке аз он дувоздаҳ буд ва Экизак номида мешуд, вақте ки Исо омад, бо онҳо набуд.5"cГуноҳи касеро, ки авф намоед, омурзида мешавад; ва касеро ки авф накунед, омурзида намешавад“.}!sЧун инро гуфт, бар онҳо дамид ва гуфт:“Рўҳулқудсро пайдо кунед:: mБоз Исо ба оно гуфт:“Салом ба шумо бод! Чунон ки Падар Маро фиристод, Ман низ шуморо мефиристам“.?wЧун инро гуфт, дастҳо ва қабурғаҳои Худро ба онҳо нишон дод. Шгирдон Худовандро дида, шод гардиданд.]3Бегоҳии худи ҳамон рўзи якшанбе, вақте ки шогирдон дар хонае ҷамъ омада, аз тарси яҳудиён дарҳои онро баста буданд, Исо омада, дар миёни онҳо биистод ва ба онҳо гуфт:“Салом бар шумо бод!“9kМарьями Маҷдалия омада, ба шогирдон хабар дод, ки:“Ман Худовандро дидаам, ва ба ман чунин гуфт“. Исо ба вай гуфт:“Ба Ман даст нарасон, зеро ки ҳанўз назди Падари Худ сууд накардаам; лекин назди бародарони Ман рафата ба онҳо бигў: Ман назди Падари Худ ва Падари шумо, назди Худои Худ ва Худои шумо сууд мекунам“. 9Исо ба вай гуфт:“Эй Марьям!“ Вай рў оварда, ба Ў гуфт:“Раббунӣ!“ яъне:’’Устод!’’{oИсо ба вай гуфт:“Эй зан! Чаро гирья мекунӣ? Киро ҷустуҷў мекунӣ?“ Вай ба гумони он ки ин боғбон аст, ба Ў гуфт:“Эй оғо! Агар ту Ўро бурда бошӣ, ба ман бигў, ки Ўро куҷо гузоштаӣ, то ки ман Ўро гирифта барам“.'Чун инро гуфт, ба ақиб рў овард ва Исоро истода дид; вале надонист, ки Ин Исост.q[ Онҳо ба вай гуфтанд:“Эй зан! Чаро гирья мекунӣ?“ Ба онҳо гуфт:“Худованди маро бурдаанд, ва намедонам, ки Ўро куҷо гузоштаанд“.zm Ва ду фариштаи сафедпўшро дид, ки дар он ҷое ки Ҷасади Исо гузошта шуда буд, яке аз тарафи сар ва дигаре аз тарафи пой нишаста буданд.D Аммо Марьям дар беруни қабр истода, гирья мекаард; ва чун мегирист, хам шуда, ба даруни қабр нигоҳ кард.L Ва шогирдон ба хонаи худ баргаштанд.% Зеро онҳо ҳанўз Навиштаро нафаҳмида буданд, ки Ў бояд аз мурдагон эҳьё шавад.3_Он шогирди дигар, ки аввал бар сари қабр омада буд, низ ба дарун даромад, ва дид, ва имон овард.+Ва рўймолеро, ки бар сари Ў буд, на бо кафан, балки дар гўшае алоҳида печида дид.Аз ақиби вай Шимъўни Петрус омада, ба қабр даромад ва кафанро гузошта дидtaВа хам шуда, кафанро гузошта дид; лекин ба дарун надаромад.U#Ҳар ду бо ҳам медавиданд, вале он шогирди дигар зудтар давида, аз Петрус пеш гузашт  ва аввал бар сари қабр омад,Дарҳол Шимъўни Петрус ва он шогирди дигар берун омада ҷониби қабр рафтанд.- SВай дартоз назди Шимўни Петрус ва он шогирди дигаре ки Исо дўст медошт, омада, ба онҳо гуфт:“Худовандро аз қабр бурдаанд, ва намедонем, ки Ўро куҷо гузоштаанд“.t  cДар рўзи якшанбе, бомдодон, ки ҳаво ҳанўз торик буд, Марьями Маҷдаллия бар сари қабр омад ва дид, ки санг аз қабр бардошта шудааст;% C*Дар он ҷо Исоро дафн карданд, зеро ки арафаи шанбеи яҳудиён буд, ва он қабр наздик буд.9 k)Дар он ҷое ки Ў маслуб шуд, боғе буд, ва дар боғ қабри наве ки дар он ҳанўз ҳеҷ кас дафн нашуда буд:+ O(Онҳо Ҷасади Исоро гирифтанд ва мувофиқи дафни яҳудиён, ҳанут пошида, ба кафан печонданд.T!'Ва Ниқўдимус, ки пештар шабона назди Исо омада буд, низ омад ва тақрибан сад ратл мур ва уди омехта бо худ овард._7&Пас аз он Юсуф, ки аз аҳли Ҳаромот ва, аз тарси яҳудиён, шогирди мехфии Исо буд, аз Пилотус хоҳиш кард, ки Ҷасади Исоро бардорад; ва Пилотус ба вай иҷозат дод. Вай омада, Ҷасади Исоро бардошт.+O%Ва Навишта боз дар ҷои дигар мегўяд:’’Ба Он Касе ки найза задаанд, назар хоҳанд дўхт’’.8i$Зеро ин воқеъ шуд, то Навишта ба амал ояд, ки мегўяд:’’Ҳеҷ як устухони Ў шикаста нахоҳад шуд’’.Q#Ва он касе ки дид, шаҳодат дод, ва шаҳодати вай рост аст; вай медонад ки рост мегўяд, то ки шумо низ имон оваред.!"Аммо яке аз сарбозон ба қабурғаи Ў найза зад, ва ҳамон дам хун ва об ҷорӣ шуд.7!Чун назди Исо омаданд ва диданд, ки аллакак мурдааст, соқи пойҳои Ўро нашикастанд;/ Сарбозон омада, соқи пойҳои он ду нафарро, ки бо Ў маслуб шуда буданд, шикастанд; Лекин, аз баски рўзи ҷумъа буд, барои он ки ҷасадҳо бар салиб дар рўзи шанбе намонад, зеро ки он шанбеи бузург буд, бинобар ин яҳудиён аз Пилотус хоҳиш карданд, ки соқи пойҳои онҳоро бишкананд ва ба поён фуроваранд.Чун Исо сиркоро чашид, гуфт:“Иҷро шуд“.Ва сар фурў оварда, ҷон дод.j~MДар он ҷо зарфе пур аз сирко истода буд. Пас исфанҷеро аз сирко пур карда, бар сари най ниҳоданд ва наздики даҳони Ў бурданд.7}gПас аз он Исо чун дид, ки ҳама чиз ба анҷом расидааст, то ки Навишта ба амал ояд, гуфт:“Ташнаам“.4|aВа баъд ба шогирди Худ гуфт:“Инак модари ту!“.Аз ҳамон соат он шогирд вайро ба хонаи худ бурд.[{/Чун Исо мадари Худро бо он шогирде ки дўст медошт, дар он ҷо истода дид, ба модари Худ гуфт:“Эй зан! инак писари ту“.KzДар назди салиби Исо модари Ў ва хоҳари модараш, Марьями завҷаи Қлўпос, ва Марьями Маҷдалия истода буданд.Ty!Пас онҳо ба якдигар гуфтанд:“Онро пора накунем, балки қуръа партофта бинем, ки аз они кӣ мешавад“, то ки Навишта ба амал ояд, ки мегўяд:’’Сару либоси Маро дар миёни худ тақсим карданд ва бар пероҳани Ман қуръа партофтанд’’. Ва сарбозон чунин карданд.xxiВа сарбозон, чун Исоро маслуб карданд, либоси Ўро гирифта, ба чор ҳасса тақсим карданд, ба ҳар сарбоз як ҳисса; ва пероҳанро низ гирифтанд; лекин пероҳан дарз надошт, балки аз боло то поён бофта шуда буд.^w5Пилотус ҷавоб дод:“Он чи навиштам, навиштам“.ivKСаркоҳинони яҳудӣ ба Пилотус гуфтанд:“Нанавис:’’Подшоҳи яҳудиён’’, балки он чи Ў мегуфт:’’Манам Подшоҳи яҳудиён’’„.#u?Бисьёре аз яҳудиён он айбномаро хонданд, зеро ҷое ки Исо маслуб шуда буд, ба шаҳр наздик буд, ва айбномаро ба забонҳои ибронӣ, юнонӣ ва румӣ навишта буданд.DtПилотус айбномае навишта, бар салиб овехт, ки чунин навишта шуда буд:“Исои  Носирӣ, Подшоҳи яҳудиён“.Xs)Ва дар он ҷо Ўро маслуб карданд ва бо Ў ду каси дарро, яке аз ин тарафаш ва дигаре аз он тарафаш, ва Исоро дар миёна.FrВа Ў салиби Худро бардошта, ба ҷое ки’’Ҷои косахонаи сар’’ ва ба ибронӣ Ҷолҷолто ном дошт, равона шуд;"q=Ниҳоят, Ўро ба дасти онҳо супурд, то ки маслуб кунанд. Ва онҳо Исоро гирифта бурданд.OpЛекин онҳо фарьёд заданд:“Ўро нест кун, нест кун, маслуб кун!“. Пилотус ба онҳо гуфт:“Оё Подшоҳи шуморо маслуб кунам?“ Саркоҳинон ҷавоб доданд:“Ғайр аз қайсар подшоҳе надорем“.,oQРўзи ҷумъаи арафаи иди фисҳ буд, ки дар соати шашум ба яҳудиён гуфт:“Инак, Подшоҳи шумо!“lnQ Чун Пилотус инро шунид, Исоро берун овардва дар он ҷое ки Сангфарш ва ба ибронӣ Ҷабто номида мешуд, бар курсии доварӣ нишаст.Cm Ва аз он вақт Пилотус саъй дошт Ўро озод кунад, лекин яҳудиён фарьёд зада, гуфтанд:“Агар Ўро озод кунӣ, дўсти қайсар нестӣ; ҳар кӣ даъвои подшоҳӣ кунад, душмани қайсар аст“.ly Исо ҷавоб дод:“Ҳеҷ қудрате ба Ман намедоштӣ, агар аз боло дода немешуд; аз ин рў он касе ки Маро ба ту таслим кард, гуноҳи бештар дорад“.lkQ Пилотус ба Ў гуфт:“Ба ман сухан намегўӣ? Магар намедонӣ, ки қудрат дорам Туро маслуб кунам ва қудрат дорам Туро озод кунам?“'jG Ва боз ба сарбозхона даромада, ба Исо гуфт:“Ту аз куҷоӣ?“.Лекин Исо ба вай ҷавоб надод.iiKЧун Пилотус ин суханро шунид, беш аз пеш ҳаросон шуд.fhEЯҳудиён ба вай ҷавоб доданд:“Мо шариате дорем, ва мувофиқи шариати мо Ў бояд бимирад, чунки Худро Писари Худо кардааст“.LgЧун саркоҳинон ва мулозимон Ўро диданд, фарьёд зада гуфтанд:“Ўро маслуб кун, маслуб кун!“ Пилотус ба онҳо гуфт:“Шумо Ўро гирифта маслуб кунед, зеро ки ман дар Ў айбе намеёбам“.ffEВа Исо, дар ҳолате ки тоҷи аз хор бофтае бар сар ва ҷомаи арғувон дар бар дошт, берун омад. Ва Пилотус гуфт:“Инак Он Одам!“QeБоз Пилотус баромада ба онҳо гуфт:“Инак, Ўро пеши шумо мебарорам, то бидонед, ки ман дар Ў ҳеҷ айбе намеёбам“.dyВа гуфтанд:“Салом, эй Подшоҳи Яҳудиён!“ Ва Ўро торсакӣ мезаданд.c7Ва сарбозон тоҷе аз хор бофта, бар сараш ниҳоданд, ва ҷомаи арғувон ба Ў пўшонданд.Ub %Он гоҳ Пилотус Исоро гирифта, тозиёна зад.a5(Онҳо боз фарьёд зада, гуфтанд:“Ўро не, балки Бараббосро“. Бараббос як роҳзан буд.x`i'Лекин шумо як одате доред, ки бандиеро дар иди фисҳ барои шумо озод кунам; оё мехоҳед, ки Подшоҳи Яҳудиёнро барои шумо озод кунам?“.i_K&Пилотус ба Ў гуфт:“Ростӣ чист?“ Чун инро бигуфт, боз назди яҳудиён баромада ва ба онҳо гуфт:“Ман дар Ў ҳеҷ айбе намеёбам“;^%%Пилотус ба Ў гуфт:“Пас, Ту Подшоҳ ҳастӣ?“ Исо ҷавоб дод:“Ту мегўӣ, ки Ман Подшоҳ ҳастам; Ман барои он таваллуд ёфтаам ва барои он ба ҷаҳон омадаам, ки бар ростӣ шаҳодат диҳам; ва ҳар кӣ аз ростист, овози Маро мешунавад“.i]K$Исо ҷавоб дод:“Подшоҳии Ман аз ин ҷаҳон нест; агар Подшоҳии Ман аз ин ҷаҳон мебуд, мулозимони Ман меҷангиданд, то ки Ман ба яҳудиён таслим карда нашавам; лекин акнун Подшоҳии Ман аз ин ҷо нест“.S\#Пилотус ҷавоб дод:“Магар ман яҳудӣ ҳастам? Қавми Ту ва саркоҳинон Туро ба ман таслим кардаанд; чӣ кор кардаӣ?“+[O"Исо ба вай ҷавоб дод:“Оё ту инро аз худ мегўӣ, ё ки дигарон дар бораи Ман ба ту гуфтаанд?“JuОн канизе ки дар бон буд, ба Петрус гуфт:“Оё ту низ аз шогирдони Ин Шахс нестӣ?“ Вай гуфт:“Нестам“.IАммо Петрус дар берун, назди дар истод. Баъд он шогирди дигар, ки ба саркоҳин шинос буд, берун омада, ба дарбон чизе гуфт ва Петрусро ба дарун бурд.HШимъўни Петрус ва як шогирди дигар аз ақиби Исо рафтанд; азбаски он шогирд ба саркоҳин шинос буд, бо Исо ба даруни ҳавлии саркоҳин даромад;;GoВа ин ҳамон Қаёфо буд, ки ба яҳудиён маслиҳат дода буд, ки беҳтар аст, ки як кас барои қавм бимирад.F) Ва аввал Ўро назди Ҳонон, падарарўси Қаёфо, ки ҳамон сол саркоҳин шуд, бурданд:.EU Он гоҳ дастаи сарбозон ва мириҳазорон ва мулозимони яҳудиён Исоро дастгир карда, бастанд,>Du Исо ба Петрус гуфт:“Шамшери худро ғилоф кун; наход ки он косаеро ки Падар ба Ман додааст, нанўшам?“uCc Он гоҳ Шимъўни Петрус, ки шамшер дошт, онро кашида, ба ғуломи саркоҳин, ки Малхус ном дошт, зад, ва гўши рости вайро бурида партофт.+BO То он сухане ки Ў гуфта буд, ба амал ояд:“Аз онҳое ки ба Ман додӣ, якеро талаф накардаам“.JA Исо ҷавоб дод:“Ман ба шумо гуфтам, ки Ман ҳастам; пас, агар маро ҷустуҷў мекунед, бигзоред инҳо бираванд“. @ Боз аз онҳо пурсид:“Киро ҷустуҷў мекунед?“. Гуфтанд:“Исои Носириро“.?Чун Исо ба онҳо гуфт:“Ман ҳастам“, онҳо ақиб-ақиб рафта, ба замин афтоданд.Z>-Ба Ў ҷавоб доданд:“Исои Носириро“. Исо ба онҳо гуфт:“Ман ҳастам“. Яҳудои таслимкунандаи Ў низ бо онҳо истода буд.5=cИсо, ки огоҳ буд аз он чи бояд ба Ў рўй диҳад, берун омада, ба онҳо гуфт:“Киро ҷустуҷў мекунед?“n<UПас Яҳудо як даста сар бозон ва мулозимонро аз саркоҳинон ва фирисиён гирифта, бо чароғҳо ва машъалҳо ва аслиҳа ба он ҷо омад.H; Ва Яҳудои таслимкунандаи Ў низ он ҷойро медонист, чунки Исо бо шогирдонаш борҳо дар он ҷо ҷамъ омада буд.j: OЧун Исо инро гуфт, бо шогирдони Худ ба он тарафи водии Қидрўн рафт, ки дар он ҷо боғе буд, ва Ў ва шогирдонаш ба он даромаданд.9Ва Ман ба онҳо исми Туро шиносондам ва боз ҳам хоҳам шиносонид, то он муҳаббате ки Ту ба Ман дорӣ, дар онҳо бошад, ва Ман низ дар онҳо бошам“. 3K~H}u|T{zydxzwv3ujt@srr pp6o\nmmlZkkjHiJhgff*e[d4c{bbA````^]]\I[ZY$XTWbVUUhT3S/R_QPPONNLKK JI@HhGGEF[E+DC\BB"A@@?'>=<;@99587T65594e3]21W0t/--,7+**))e(('%$#"!!F +DRWgI7m )  8  7 LAu3Y/Мардону занони бисьёре ба Худованд имон оварда, торафт ба онҳо ҳамроҳ мешуданд;5Xc Ҳеҷ каси бегона ҷуръат намекард бо онҳо ҳамнишин шавад, лекин мардум онҳоро ситоиш мекарданд.fWE Ҳаввориён аломоту мўъҷизоти зиёде дар миёни қавм ба амал меоварданд ва ҳама якдилона дар равоқи Сулаймон ҷамъ мешуданд.V% Тамоми аҳли калисо ва ҳамаи онҳое ки инро шуниданд, ба ҳароси азиме афтоданд.U Ҳамон дам вай пеши пои ў афтода, ҷон дод; ва ҷавонон, чун дохил шуданд, вайро мурда ёфтанд ва берун бурда дар паҳлуи шавҳараш дафн карданд.'TG Петрус ба вай гуфт:“Чаро ҳарду забон як кардед, ки Рўҳи Худовандро биозмоед? Онҳое ки шавҳаратро гўрониданд, бар остонаи дар ҳастанд; туро низ хоҳанд бурд“.OSПетрус аз вай пурсид:“Ба ман бигў, ки оё заминро ба ҳамин маблағ фурўхтед?“ Зан гуфт:“Оре, ба ҳамин маблағ“.R#Тахминан баъд аз гузаштани се соат ҳамсараш омад, ки аз ин воқеа бехабар буд.Q/Ҷавонон бархоста, ўро барои дафн тайёр карданд ва берун бурда, ба хок супурданд.gPGҲамин ки Ҳанониён ин суханонро шунид, ба замин афтод ва ҷон дод, ва ҳамаи онҳое ки инро шуниданд, ба ҳароси азиме афтоданд.WO'Оё он чи доштӣ, аз они ту набуд? Чаро чунин фикрро дар дили худ ҷо додӣ? Ту на одамизод, балки ба Худо дурўғ гуфтӣ“."N=Петрус гуфт:“Эй Ҳанониён! Чаро ин тавр ба дилат шайтон роҳ ёфтааст, то туро водор намояд, ки ба Рўҳулқудс дурўғ бугўӣ ва як қисми пули заминро пинҳон кунӣ?RMВа як қисми пули онро, бо огоҳии ҳамсараш, гирифта нигоҳ дошт ва боқии онро овард, дар ихтиёри ҳавориён гузошт.~L wАммо Ҳанониён ном шахсе, бо ҳамсараш Сапфира, мулки худро фурўхтK%%Замине дошт, ва онро фурўхта ва пулашро оварда, дар ихтиёри ҳаввориён гузошт.`J9$Юсуф, ки ҳаввориён ба ў лақаби Барнаббо, яъне ‘‘Ибни тасаллӣ’’-ро дода буданд, ва ў аз сибти Левӣ, аз аҳли Қаприс буд,I#Дар ихтиёри ҳавориён мегузошт, ва ба ҳар кас ба қадри эҳтиёҷаш дода мешуд.HH "Ҳеҷ эҳтиёҷманде дар байнашон набуд, зеро ҳар касе ки замин ё хонаи дошт, онро мефурўхт ва пулашро оварда,FG!Ҳаввориён бо қувваи бузутге ба эҳьёи Исои Худованд шаҳодат медоданд, ва файзи азиме бар ҳамаи онҳо буд.F Ҳамаи имондорон аз ҷону дил муттаҳид шуда буданд, ва ҳеҷ касе молу мулки худро аз они худ намедонист, балки ҳама чизро онҳо муштарак медоштанд.E-Ҳамин ки дуояшон ба охир расид, маконе ки дар он ҷамъ шуда буданд, ба ҷунбиш омад, ва ҳама аз Рўҳулқудс пур шуданд ва каломи Худоро далерона мегуфтанд.lDQДар сурате ки Ту дасти шифо бахшидан ва барои нишон додани аломоту мўъҷизот ба исми писари Муқаддаси Худ Исо дароз бикунӣ“.wCgВа алҳол, эй Худованд, ба таҳдидҳои онҳо назар андоз ва ба бандагони Худ ато фармо, то ки бо камоли ҷасорат каломи Туро баён кунанд,BТо он чиро, ки бозуи Ту ва раъи Ту пешакӣ муқарар карда буд, ба ҷо оваранд.AДар воқеъ, бар зидди Писари Муқаддаси Ту Исо, ки Ўро тадҳин кардаӣ, Ҳиродус ва Понтиюс Пилотус бо ғайрияҳудиён ва қавми Исроил муттаҳид шуданд,@@yПодшоҳони замин қиём карданд ва мирон муттаҳид шудаанд бар зидди Худованд ва бар зидди Масеҳи Ў’’.?Ту бо забони падарони мо ва бандаи Худ Довуд ба василаи Рўҳулқудс гуфтаӣ: ‘‘Чаро халқҳо шўриш менамоянд ва қавмҳо беҳуда қасд мекунанд?>1Чун инро шунииданд, овози худро якдилона сўи Худо баланд карда, гуфтанд:“Эй Парвардигор, эй Офаридагори осмон ва замин ва баҳр ва ҳар он чи дар онҳост![=/Баъд аз раҳо шуданашон назди ёрони худ омаданд ва он чиро, ки саркоҳинон ва пирон гуфта буданд, ба онҳо нақл каданд.<yШахсе ки ин мўъҷизаи шифо ба вай рўй дод, бештар аз чиҳилсола буд.U;#Онҳоро боз ҳам зиёдтар таҳдид карда, ҷавоб доданд, чунки ба сабаби мардум имконият наёфатанд ба онҳо ҷазо диҳанд, зеро ки ҳама Худоро барои он чи воқеъ шуда буд, ҳамду сано мегуфтанд;:wМо наметавонем аз гуфтани он чи дидаем ва шунидаем, даст кашем“.9 Вале Петрус ва Юҳанно ба ҷавоби онҳо гуфтанд:“Худатон ҳукм кунед, оё дар назари Худо дуруст аст, ки итоати шуморо аз итоати Худо авло донем?A8{Онҳоро даъват намуда, фармон доданд, ки ба ҳеҷ ваҷҳ исми Исоро ба забон наоваранд ва таълим надиҳанд. 7Аммо барои он ки бештар аз ин дар миёни мардум овоза нашавад, бояд онҳоро сахт таҳдид кунем, ки дигар ба ҳеҷ кас дар бораи ин исм гап назананд“.A6{Ва гуфтанд:“Бо ин одамон чӣ кунем? Инак ба ҳамаи сокинони Ерусалим маълум шудааст, ки онҳо мўъҷизаи ба назар намоёне ба амал овардаанд, ва мо онро наметавонем инкор кунем;/5WБа онҳо амр фармуд, ки аз шўрои пирон берун бираванд; пас аз он бо якдигар машварат карданд,;4oЧун шахси шифоёфтаро диданд, ки назди онҳо истода буд, чизе ба муқобили онҳо гуфта натавонистанд./3W Вақте ки ҷасорати Петрус ва Юҳанноро диданд ва пай бурданд, ки одамони нохонда ва оддӣ ҳастанд, мутааҷҷиб шуданд ва онҳоро шинохтанд, ки аз ҳамроҳони Исо буданд;g2G Дар ҳеҷ каси дигаре наҷот нест, ва дар зери осмон ҳеҷ исми дигаре ба одамон ато нашудааст, то ки ба василаи он наҷот ёбем“.51c Ў ҳамон аст, ки шумо, бинокорон, онро рад кардед, вале он ҳоло санги сари гўшаи бино гардидааст.0w Пас ба ҳамаи шумо ва ба тамоми қавми Исроил маълум бод, ки ба исми Исои Масеҳи Носирӣ, ки Ўро шумо маслуб кардед, ва Худо Ўро аз мурдагон эҳьё намуд, оре, ба исми Ў ин одам дар ҳузури шумо тандуруст истодааст:p/Y Агар имрўз барои некие ки ба марди нотавоне кардаем, моро тафтиш менамоед ва мехоҳед бидонед, ки вай ба чӣ васила шифо ёфтааст,.-Петрус аз Рўҳулқудс пур шуда, ба онҳо гуфт:“Эй сардорони қавм ва пирони Исроил!=-sВа онҳоро дар миёнаҷо ба по хезонда, пурсиданд:“Ба кадом қувват ва ба кадом исм ин корро кардаед?“@,yВа Ҳонои саркоҳин ва Қаёфо ва Юҳанно ва Искандар ва ҳамаи аъзоёни хонаводаи саркоҳин ҳузур доштанд,(+IФардои он, сардорон ва пирон ва китобдонони онҳо дар Ерусалим ҷамъомаде барпо карданд,:*mАммо бисьёре аз шунавандагони калом имон оварданд, ва шумораи онҳо тақрибан панҷ ҳазор мард буд. )9Ва дасти тааддӣ ба онҳо дароз карда, то фардо ба ҳабс гирифтанд, зеро ки шомгоҳ буд.a(;Зеро хеле нороҳат шуданд аз ин ки онҳо мардумро таълим медоданд ва дар шахси Исо эҳьёи мурдагонро мавъиза менамуданд,Z' /Ҳангоме ки онҳо ба мардум сухан мегуфтанд, коҳинон ва сардори посбонони маъбад ва саддуқиён бар сари онҳо тохтанд,&'Худо Писари Худ Исоро муваккал карда, аввал назди шумо фиристод, то ки Ў ҳар якеро аз роҳҳои шароратомези шумо баргардонида, шуморо баракат диҳад“.[%/Шумо фарзандони он анбиё ҳастед ва дар он аҳде ки Худо бо падарон мо баст, насибе доред, чунон ки Ў ба Иброҳим гуфтааст:’’Ҳамаи қабилаҳои рўзи замин дар насли ту баракат хоҳанд хост’’._$7Ҳамчунин тамоми анбиё, аз Самуил гирифта то онҳое ки баъд аз ў нубувват кардаанд, ҳамаашон ин айёмро пешгўи кардаанд.+#OВа ҳар кӣ ба суханони Он Пайғамбар гўш надиҳад, бояд аз байни қавми худ решакан шавад’’.S"Чунон, чи Мусо ба падарони мо гуфта буд:’’Худованд Худои шумо Пайғамбаре мисли ман барои шумо аз миёни бародарони шумо ба миён хоҳад овард; бояд ба он чи Ў ба шумо мегўяд, гўш диҳед,!‘‘То замони таҷдид кардани ҳама чиз мутобиқи он чи Худо бо забони анбиёи муқаддаси Худ аз азал гуфтааст, мебоист осмон Ўро қабул мекард.P Ва айёми фароғат аз ҳузури Худо фаро расад, ва Ў Исои Масеҳро, ки бароятон аз аввал баргузида буд, бифиристад,}Пас, тавба кунед ва руҷўъ намоед, то ки гуноҳҳои шумо маҳв гардаад.a;Аммо Худо он чиро, ки бо забони тамоми анбиёяш пешакӣ гуфта буд, ки Масеҳ бояд азобу уқубат кашад, ҳамин тавр анҷом дод.,QЛекин, эй бародарон, медонам, ки шумо, мисли сардорони худ, ин корро аз рўи нодонӣ кардаед;-SБа хотири имон ба исми Ў ин шахс ки мебинед ва мешиносед, қувват ёфтааст, бале, исми Ў ва имоне ки дар мо аз Ўст, дар ҳузури ҳамаи шумо ба вай ин шифоро бахшидааст.,QВале Сарвари ҳаётро куштед, вале Худо Ўро аз мурдагон эҳьё кард, ва мо шоҳидони он ҳастем.B}Лекин шумо Қуддус ва Одилро рад намуда, хоҳиш кардед, ки як шахси одамкуш барои шумо озод карда шавад,A{ Худои Иброҳим ва Исҳоқ ва Яъқуб, Худои падарони мо, Писари Худ Исоро ҷалолат бахшид. Шумо Ўро таслим кардед ва дар ҳузури Пилотус, ки мехост Ўро озод кунад, Ўро рад намудед;}s Перус, чун дид,  ба он ҷамоат рў оварда гуфт:“Эй мардони Исроил! Чаро аз дидани ин дар ҳайрат афтодаед ва чаро ба мо чашм дўхтаед, гўё ки мо бо қувват ё парҳезгории худ сабаби роҳ рафтани ин шахс шуда бошем?K Азбаски ў ба Петрус ва Юҳанно часпида буд, тамоми мардум дар равоқи Сулаймон бо ҳайрат сўи онҳо шитофтанд.$A Ва ўро шинохтанд, ки ҳамон касест, ки назди дарвозаи Ҷамили маъбад нишаста, садақа мепурсид, ва аз он чи ба ў рўй дода буд, дар даҳшат ва дар ҳайрат афтоданд.lQ Тамоми мардум ўро роҳравон ва Худоро ҳамдгўён диданд,kOВа аз ҷои худ ҷаста хеста, ба роҳравӣ даромад ва роҳравону ҷастухезкунон ва Худоро ҳамдгўён ҳамроҳи онҳо вориди маъбад шуд.)KАз дасри росташ гирифта, ўро ба по хезонд; баногоҳ пойҳо ва шитолингҳои ў қувват гирифт,hIАммо Петрус гуфт:“Ман нуқта ва тилло надорам; лекин он чи дорам, ба ту медиҳам: ба исми Исо Масеҳи Носирӣ бархезу роҳ рав“.pYЎ ба онҳо назар дўхт, ба умеди он ки аз онҳо чизе бигирад.Петрус, ки бо Юҳанно буд, ба ў синчакунон нигариста, гуфт:“Ба мо нигоҳ кун“.7Вақте ки ў Петрус ва Юҳанноро назди даромадгоҳи маъбад дид, аз онҳо садақа пурсид.:mМарди ланги модарзоде буд, ки ҳар рўз ўро бардошта оварда, назди он дарвозаи маъбад, ки Ҷамил ном дошт, мегузоштанд, то аз касоне ки ба маъбад меомаданд, садақа бигирад.  Рўзе дар соати нўҳуми вақти ибодат Петрус ва Юҳанно ба маъбад мерафтанд., Q/Худоро ҳамду сано мехонданд ва дар миёни тамоми мардум меҳру муҳаббат пайдо мекарданд, ва Худованд ҳар рўз касонеро, ки наҷот меёфтанд, ба аҳли калисо меафзуд.f E.Ҳар рўз якдилона дар маъбад ҷамъ мешуданд ва дар хонаҳои худ нон шикаста, бо дилхушӣ ва самимият бо ҳам хўрок мехўраданд,# ?-Молу мулки худро мефурўхтанд ва ба ҳама, мувофиқи эҳтиёҷи ҳар кас, тақсим мекарданд;y k,Ҳамаи имондорон бо ҳам муттаҳид ва дар ҳама чиз шарик буданд:T!+Ҳама саросар ба ҳарос афтода буданд, ва бисьёр мўъҷизот ва аломот аз дасти ҳаввориён дар Ерусалим ба амал омад.L*Ва онҳо бо шунидани таълими ҳаввориён, бо мушоракати онҳо, бо шикастани нон ва бо дуо гуфтан машғул буданд.uc)Пас онҳое ки каломи ўро бо рағбат қабул карданд, таъмид гирифтанд, ва дар ҳамон рўз тақрибан се ҳазор нафар ба онҳо ҳамроҳ шуданд,Y+(Ў бо бисьёр суханони дигар ба онҳо шаҳодат медод ва мавъиза намуда, мегуфт:“Худро аз ин насли каҷрав раҳо кунед!“  'Зеро ки ин ваъда барои шумо ва фарзандони шумо ва барои ҳамаи онҳоест, ки дур ҳастанд, яъне барои ҳар касе ки Худованд Худои мо ўро бихонад“.  &Петрус ба онҳо гуфт:“Тавба кунед, ва ҳар яке аз шумо ба исми Исои Масеҳ барои омурзиши гуноҳҳо таъмид бигиред, ва атои Рўҳулқудсро хоҳед ёфт;G%Чун шуниданд далер шуда, ба Петрус ва ҳамаи ҳаввориёни дигар гуфтанд:“Эй бародарон, мо акнун чӣ кунем?“kO$Пас, эй тамоми хонадони Исроил, яқинан бидонед, ки Худо Ҳамин Исоро, ки шумо маслуб кардед, Худованд ва Масеҳ гардонидааст“.W'#То ки душманонатро зери пои Ту андозам’’.N"Зеро ки Довуд ба осмон набаромад, вале худаш мегўяд:’’Худованд ба Худованди ман гуфт: ба ямини Ман бинишин,}~s!Акнун, ки Ў ба ямини Худо боло бурда шудааст, ваъдаи Рўҳулқудсро аз Падар ёфта, он чиро, ки шумо дида ва шунида истодаед, фурў рехтааст.t}a Ҳамин Исоро Худо эҳьё кард, ва ҳамаи мо шоҳидони он ҳастем.L|Бинобар ин дар бораи эҳьёи Масеҳ пешбинӣ карда, гуфт, ки ҷони Ў дар дўзах намонад, ва ҷисми Ў фаноро надид“.{yАзбаски ў пайғамбар буд ва медонист, ки Худо барои ў қасам ёд кардааст, ки аз насли ў Масеҳро ба миён оварад, то ки дар тахти ў бинишонад.1z[Эй бародарон! Изн мехоҳам, то ки ҷуръат намуда, ба шумо дар бораи падари мо Довуд бигўям, ки ў вафот ёфта, дафн карда шудааст, ва қабраш то имрўз дар миёни мо боқист;yТариқи ҳаётро ба ман омўхтаӣ ва бо ҳузури Худ маро аз шодӣ пур хоҳӣ кард’’.1x[Зеро ки ҷони маро дар дўзах нахоҳӣ андохт, ва нахоҳӣ гузошт, ки ки қудусси Ту фаноро бубинад.*wMБа ин сабаб дилам шод шуд, ва забонам ба ваҷд омад; ҳатто ҷисмам дар умед сокин хоҳад шуд.nvUЗеро ки Довуд дар ҳаққи Ў мегўяд:’’Худовандро ҳамеша пеши назари худ медидам, зеро ки Ў ба ямини ман аст, то ки фирў нағалтам;LuВале Худо завлонаи маргро шикаста, Ўро эҳьё кард, зеро ғайроимкон буд, ки марг Ўро дар қайдаш нигоҳ дорад“.ttaЎро, ки аз рўи маслиҳати муайян ва огоҳии пешакии Худо таслим карда шуд, шумо бо дасти бадкирдорон бар салиб мехкўб карда куштед;s+Эй мардони Исроил! Ба ин суханон гўш диҳед: Исои Носирӣ Марде буд, ки назди шумо аз ҷониби Худо бо қувваҳо ва мўъҷизот ва аломоте ки Худо дар миёни шумо ба василаи Ў содир кард, ба субут расид, чунон ки худатон низ медонед; rВа чунин хоҳад шуд, ҳар кӣ исми Худовандро бихонад, наҷот хоҳад ёфт’’„3q_Пеш аз он ки рўзи азиму пуршукўҳи Худованд фаро расад, офтоб ва моҳ ба хун мубаддал хоҳад шуд;FpВа аз боло дар осмон мўъҷизот ва аз поён дар замин аломот: хун ва оташ бухороти дуд ва зуҳур хоҳам овард:=osВа ҳатто бар ғуломону канизони Худ дар он рўзҳо Рўи Худро хоҳам рехт, ва онҳо нубувват хоҳанд кард;rn]‘‘Ва дар рўзҳои охир, мегўяд Худо, чунин хоҳам кард: Рўҳи Худро бар тамоми башар хоҳам рехт, ва писарону духтарони шумо нубувват хоҳанд кард, ва ҷавонони шумо рўъёҳо ва пирони шумо хобҳо хоҳанд дид;\m1Балки ин ҳамон чиз аст, ки Юили набӣ гуфтааст:l'Инҳо маст нестанд, чунон ки шумо гумон мекунед, зеро ки ҳоло соати сеи рўз аст,Bk}Он гоҳ Петрус, бо он ёздаҳ нафар, бархоста ва овози худро баланд карда, ба онҳо гуфт:“Эй мардуми Яҳудо ва ҳамаи сокинони Ерусалим! Инро бидонед,  ва суханони маро гўш кунед:j Вале баъзе касон истеҳзокунон мегуфтанд:“Инҳо май хўрда, маст шудаанд“.#i? Ҳама мутааҷҷиб шуда ва дар ҳайрат афтода, ба якдигар мегуфтанд:“Ин чӣ маъно дорад?“5hc Ва аҳли Крит ва Арабистон ҳастем, суханони инҳоро аз кибриёи Худо ба забонҳои худ мешунавем“.#g? Фриҷия ва Памфилия, Миср ва ноҳияи Либия, ки дар наздикии Қурин аст, ва зиёратчиёни румӣ, ҳам яҳудиён ва ҳам онҳое ки чанде пеш дини яҳудиро қабул кардаанд,Kf Мо, ки потиён ва модиён ва эломиён, ва сокинони байнаннаҳрайн, Яҳудо ва Қаппадукия, Понтус ва вилояти Осиё,eПас чӣ гуна ҳар яке аз мо суханони онҳоро ба забони зодгоҳи худ мешунавем?NdВа ҳама моту мабҳут ва мутааҷҷиб шуда, ба якдигар мегуфтанд:“Оё ҳамаи инҳо, ки гап мезананд, ҷалилӣ нестанд?c}Ҳангоме ки он ғулғула баланд шуд, мардуми бисьёре ҷамъ омада, дар ҳайрат афтоданд, зеро ки ҳар кас ба забони худаш сухани онҳоро мешунид.0bYДар Ерусалим яҳудиён, одамони Худотарсе ки аз ҳар халқи зери осмон буданд, сукунат доштанд.zamҲамаашон аз Рўҳулқудс пур шуданд, ва чун Рўҳ ба онҳо қудрати такаллум бахшид, ба забонҳои дигар-дигар ба сухан гуфтан шурўъ карданд.R`Ва забонаҳои аз ҳам ҷудое, мисли забонаҳои оташ, ба онҳо зоҳир шуда, якто-якто бар ҳар яке аз онҳо қарор гирифт._7Баногоҳ ғулғулае, мисли садои тундбод, аз осмон баромад ва тамоми хонаро пур кард,^ %Вақте ки рўзи Пантикост фаро расид, ҳамаашон якдилона дар як ҷо ҷамъ омаданд;<] sҚуръае барои онҳо партофтанд, ва қуръа ба номи Матьёс баромад, ва ў ба ёздаҳ ҳаввориён мансуб гашт.L\ То ки вай насибаи ин хизмат ва ҳаввориятро пайдо кунад, ки Яҳудо аз он маҳрум шуда, ба макони худ рафтааст“.8[ kВа дуо карда, гуфтанд:“Ту, эй Худованд, ки Орифулқалб ҳастӣ, бинамо якеро, ки аз ин ду баргузидаӣ,2Z _Ва ду нафарро: Юсуфро, ки Барсаббо ном дошта, лақабаш Юстус буд, ва Матьёсро пешниҳод карданд,VY 'Яъне аз вақти таъмиди Яҳьё то рўзе ки Ў аз пеши мо боло бурда шуд, яке аз онҳо бояд бо мо шоҳиди эҳьёи Ў бишаванд“.@X {Бинобар ин аз касоне ки ҳароҳи мо буданд дар тамоми он муддате ки Исои Худованд бо мо рафтуомад дошт, W Зеро дар китоби Забур навишта шудааст: ‘‘Манзили вай хароб гардад ва касе дар он сокин нашавад’’; ва:’’Ҷоҳу ҷалоли варо дигаре бигирад’’.pV [Хабари ин ба гўши ҳамаи сокинони Ерусалим расид, ва он мазраа бо забони онҳо Ҳақалдамо, яъне’’Мазрааи хунин’’ номида шудаст._U 9Ва инак, вай ба музди бадкирдории худ марзае харид ва бар он рўйнокӣ афтода, шикамаш кафид, ва тамоми амъояш берун шуд;]T 5Вай ба мо мансуб гардид, насибе дар хизмат ёфт;&S G„Эй бародарон! Мебоист он Навишта иҷро мешуд, ки Рўҳулқудс бо забони Довуд дар бораи Яҳудо пешгўӣ кард, ки вай роҳнамо буд ба онҳое ки Исоро дастгир карданд;ER Дар он рўзҳо Петрус дар миёни шогирдон, ки дар ҷамъомад тақрибан саду бист нафар буданд, бархоста, гуфт:QQ Ҳамаи онҳо якдилона ба дуо машғул буданд, ва ҳамроҳашон занон ва Марьям модари Исо ва бародарони Ў низ буданд.nP W Ва, чун расиданд, ба болохонае баромаданд, ки дар он ҷо Петрус ва Яъқуб, Юҳанно ва Андриёс, Филиппус ва Тумо, Барталамо ва Матто, Яъқуб ибни Ҳалфой ва Шимъўни Ғаюр ва Яҳудо ибни Яъқуб иқомат доштанд;fO G Он гоҳ онҳо ба кўҳи Зайтун, ки дар наздикии Ерусалим ба масофаи роҳравии рўзи шанбе воқеъ аст, сўи Ерусалим равона шуданд.`N ; Ва гуфтанд:“Эй мардони Ҷалил! Чаро ин ҷо истода сўи осмон нигаронед? Ҳамин Исо, ки аз пеши шумо ба осмон боло бурда шуд, чӣ тавре ки Ўро сўи осмон равона дидед, боз ҳамон тавр хоҳад баргашт“.AM } Чун Ў боло мебаромад, ва онҳо ба осмон менигаристанд, ногоҳ ду Марди сафедпўш назди онҳо пайдо шудандCL  Ҳамин ки инро гуфт, боло бурда шуд, ва онҳо менигаристанд, ва абре Ўро аз пеши назари онҳо гирифта бурд.K 5Аммо вақте ки Рўҳулқудс бар шумо нозил шавад, қувват хоҳед ёфт ва дар Ерусалим ва дар тамоми Яҳудо ва Сомария ва то ақсои дуньё шоҳидони Ман хоҳед буд“.OJ Ба онҳо гуфт:“Кори шумо нест, ки замонҳо ва мўҳлатҳоеро, ки Падар бо қудрати Худ муқаррар намудааст, бидонед;I yПас, онҳое ки ҷамъ шуда буданд, ба Ў савол дода, гуфтанд:“Худовандо, оё дар ҳамин вақт салтанатро бар Исроил аз нав барқарор хоҳӣ кард?“1H ]Зеро ки Яҳьё бо об таъмид медод, лекин шумо, баъд аз чанд рўз, бо Рўҳулқудс таъмид хоҳед ёфт“. )~}||N{{yVxwvutsrr qqpoomlkj^i0h\g7f|edcb~b`<_^]\\][}ZYXWWSV U=T&RQPO]NMLKKAJuJI1H=GFEDDpCCB6A@C?>==<;M:8765i43{21 /.-,,+**j)e('8&%%-$p#"! /{01vaXVp2b? 8  { 5 7(9)Gh(Аммо Филиппус дар Ашдўд пайдо шуд ва дар ҳамаи шаҳрҳо гашта, башорат медод, то даме ки ба Қайсария расид.mgS'Вақте ки аз об баромаданд, Рўҳи Худованд Филиппусро даррабуд, ва хоҷасаро дигар ўро надида, роҳи худро бо хурсандӣ давом дод.Mf&Сонӣ фармон дод, ки аробаро нигоҳ дорад, ва ҳар ду, Филиппус ва хоҷасаро, ба об фуромаданд, ва ўро таъмид дод.ieK%Филиппус гуфт:“Агар аз таҳти дил имон оварда бошӣ, ҷоиз аст“ Вай дар ҷавоб гуфт:“Имон дорам ки Исои Масеҳ Писари Худост“.cd?$Дар ин миён, дар аснои роҳ, онҳо ба обе расиданд, ва хоҷасаро гуфт:“Инак, об; ба таъмид гирифтанам чӣ чиз монеъ мешавад?“+cO#Он гоҳ Филиппус даҳони худро кушод ва аз ҳамон Навишта сар карда, ба ў аз Исо башорат дод.kbO"Он хоҷасарой ба Филиппус гуфт:“Аз ту саволе дорам, ки набӣ инро дар ҳаққи кӣ мегўяд? Оё дар ҳаққИ худаш ё дар ҳаққИ дигаре?“.Sa!Дар таҳқири Ў инсофро аз Ў гирифтанд, ва насли Ўро кӣ шаҳр хоҳад дод? Зеро ки ҳаёти Ў аз замин қатъ карда шуд’’.4`a Порчае ки аз Навиштаҳо мехонд, ин буд:’’Мисли гўсфанде Ўро ба забҳ мебурданд, ва мисли баррае ки назди пашмтарошон безабон аст, Ў ҳамчунон даҳони Худро воз накард;z_mГуфт:“Чӣ гуна фаҳмида метавонам, агар касе ба ман роҳнамоӣ накунад?“ Ва аз Филиппус хоҳиш кард, ки ба ароба савор шуда, бо ў бишинад.E^Филиппус ба он ҷо давида, шунид, ки китоби Ишаъёи набиро мехонад. Гуфт:“Оё мефаҳмӣ он чиро, ки мехонӣ?“.z]mРўҳ ба Филиппус гуфт:“Наздик биё ва ба он ароба ҳамроҳа шав“.\Ба ватан бармегашт ва бар аробаи худ нишаста, китоби Ишаъёи набиро мехонд.$[AБархост ва равона шуд. Ва инак, шахси ҳабашӣ, хоҷасаро ва кабири Кандока маликаи Ҳабаш, нигоҳбони тамоми хазинаи вай, ки ба Ерусалим барои ибодат омада буд,ZФариштаи Худованд ба Филиппус гуфт:“Бархез ва ба тарафи ҷануб, ба роҳе ки аз Ерусалим сўи Ғазза меравад, ва роҳи биёбон аст, равона шав“.Y7Онҳо, пас аз он ки шаҳодат доданд ва каломи Худовандро мавъиза карданд, ба Ерусалим баргаштанд ва дар бисьёре аз деҳоти Сомария аз Инҷил башорат доданд.LXШимъўн дар ҷавоб гуфт:“Шумо барои ман ба Худованд дуо гўед, то ки чизе аз он чи гуфтед, ба ман рўй надиҳад“. W Зеро мебинам, ки пур аз заҳраи талх ва гирифтори қайди шарорат ҳастӣ“.,VQАкнун аз ин шарорати худ тавба кун ва ба Худо дуо гўй: шояд, ин қасди дилат омурзида шавад;U7Туро аз ин чиз насибе ва баҳрае нест, зеро ки дилат дар ҳузури Худо рост намебошад;YT+Аммо Петрус ба вай гуфт:“Бигзор пулат бо ту нест шавад, чунки ту гумон кардаӣ, ки атои Худоро ба бадали пул бихарӣ;:SmВа гуфт:“Ин қудратро ба ман низ бидиҳед, то ки ба ҳар кас даст гузорам, Рўҳулқудсро қабул кунад“.$RAШимъўн чун дид, ки бо дастгузории ҳаввориён Рўҳулқудс ато мешавад, ба онҳо пул овард,Q)Пас, дастҳои худро бар сари онҳо гузоштанд, ва онҳо Рўҳулқудсро қабул карданд.TP!Зеро ки Рўҳ ҳанўз бар ҳеҷ кадоме аз онҳо нозил нашуда буд, балки фақат ба исми Исои Худованд таъмид ёфта буданд; O Ва чун омаданд, барои онҳо дуо гуфтанд, то ки Рўҳулқудсро қабул кунанд:NҲаввориёне ки дар Ерусалим буданд, чун шуниданд, ки аҳли Сомария каломи Худоро қабул кардаанд, Петрус ва Юҳанноро назди онҳо фиристоданд,M/ Худи Шимъўн низ имон овард ва таъмид гирифт ва ҳамеша ҳамроҳ Филиппус буд; ва аз дидани аломот ва мўъҷизоти азиме ки ба амал меомад, дар ҳайрат мемонд.rL] Лекин вақте ки ба башорати Филиппус дар бораи Малакути Худо ва исми Исои Масеҳ имон оварданд, мардон ва занон таъмид гирифтанд.7Kg Аз он сабаб ба ў гўш меандохтанд, ки ў муддати дарозе онҳоро бо ҷодугарии худ ба ҳайрат меовард. J9 Ҳама, аз хурд то калон, ба ў гўш андохта, мегуфтанд:“Ин шахс қуввати азими Худост“.I Шимъўн ном мард дар он шаҳр буд, ки пештар ҷодугарӣ мекард ва мардуми Сомарияро дар ҳайрат меандохт ва худро шахси бузурге вонамуд месохт.NHВа шодии азиме дар он шаҳр падид омад.ZG-Зеро ки арвоҳи палид аз бисьёр мубталоён наъра кашида берун мешуданд, ва мафлуҷону лангони бисьёре шифо меёфтанд,RFМардум ба суханони Филиппус якдилона гўш медоданд ва мўъҷизотеро, ки ба амал меовард, мешуниданд ва медиданд;EЧунончи Филиппус ба як шаҳри Сомария омада, ба онҳо Масеҳро мавъиза мекард;0DYДар ин миён онҳое ки пароканда шуда буданд, ҳар ҷое ки мерафтанд, аз калом башорат медонанд._C7Аммо Шоул аҳли калисоро азоб медод ва хона ба хона гашта, мардон ва занонро кашола карда мебурду дар зиндон меандохт. BМардуми некўкор Истефанусро дафн карда, барои ў мотами азиме гирифтанд.EA Шоул низ ба қатли ў розӣ буд. Дар он рўз таъқиботи шадиде бар зидди аҳли калисои Ерусалим ба амал омад, ва ҳама, ғайр аз ҳаввориён, ба ноҳияи Яҳудо ва Сомария пароканда шуданд;W@'<Сонӣ зону зада, бо овози баланд нидо кард:“Худовандо! Ин гуноҳро ба ҳисоби онҳо дохил накун“. Инро гуфта ҷон дод.C?;Вақте ки Истефанусро сангсор мекарданд, ў дуо мехонду мегуфт:“Эй Исои Худованд! Рўҳи маро қабул кун“^>5:Ва аз шаҳр берун бароварда, сангсор каданд, ва шоҳидон ҷомаҳои худро назди пойҳои ҷавоне ки Шоул ном дошт, гузоштанд.9=k9Вале онҳо бо овози баланд фарьёд зада ва гўшҳои худро маҳкам карда, якдилона ба ў ҳамла оварданд<)8Ва гуфт:“Инак, осмонро кушода ва Писари Одамро ба ямини Худо истода мебинам“.J; 7Аммо ў, ки пур аз Рўҳулқудс буд, сўи осмон нигариста, ҷалоли Худо ва Исоро, ки ба ямини Худо истода буд, дид.:36Чун инро шуниданд, он қадар дарғазаб шуданд, ки дандонҳои худро ба ҳам месоиданд.J9 5Оре, шумо Тавротро, ки ба василаи фариштагон барқарор шуд, қабул кардед, вале аз риояти он гардан тофтед“.[8/4Кист аз анбиё, ки падарони шумо ўро таъқиб накарда бошанд? Онҳо касонеро куштанд, ки аз омадани Он Одил пешакӣ хабар дода буданд, ва алҳол шумо Худи Ўро таслим кардед ва ба қатл расондед,7{3Эй гарданкашон! Эй соҳибони дилҳо ба гўшҳои номахтун! Шумо ҳамеша ба Рўҳулқудс муқобилат мекунед, шумо низ моманди падарони худ ҳастед:e6C2Магар ҳамаи ин чизҳоро дасти Ман наофаридааст?’’5%1‘‘Осмон’’, магўяд Худованд,’’курсии Ман аст, ва замин пойандози Ман; чӣ гуна хонае барои Ман бино хоҳед кард ва чӣ гуна маконе барои оромиши Ман?14[0Аммо Ҳаққи Таоло дар маъбадҳои сохтаи дасти инсон маскан намегирад, чунон ки набӣ гуфтааст:F3/Вале Сулаймон барои Ў хонае сохт.02Y.Ки ў дар ҳузури Худо илтифот ёфт ва дархост намуд, ки маскане барои Худои Яъқуб омода кунад.31_-Онро падарони мо гирифта, ҳамроҳи Еҳушаъ ба мулки қавмҳо оварданд, вақте ки Худо онҳоро аз сари роҳи падарони мо бадар ронд, ва хайма то замони Довуд дар он ҷо монд.0},Падарони мо дар биёбон хаймаи шаҳодат доштанд, чунон ки Худо ба Мусо амр фармуда гуфта буд, ки онро мувофиқи намунае ки дидааст, бисозад.,/Q+Хаймаи Малук ва кавкаби худои худ Римфонро бардошта мегаштед, ки ин санамҳоро барои парастиш сохта будед; пас, шуморо ба он тарафи Бобил бадарға хоҳам кард’’.'.G*Аммо Худо аз онҳо рўй гардонда, вогузор кард, ки сипоҳи осмонро парастиш намоянд, чунон ки дар китоби анбиё навишта шудааст:’’Эй хонадони Исроил! Оё дар давоми чиҳил сол дар биёбон барои Ман қурвониҳо ва ҳадияҳо тақдим кардед?A-{)Дар он айём гўсолае сохтанд ва ба он бут қурбониҳо карданд ва аз аъмоли дастҳои худ хеле шод гаштанд.&,E(Ва ба Ҳорун гуфтанд:’’Барои мо худоёне бисоз, ки пешопеши мо равона бошад, зеро намедонем, бар сари Мусо, ки моро аз замини Миср берун овард, чӣ омадааст’’.@+y'Вале падарони мо нахостанд ба ў итоат кунанд, балки ўро рад карданд, ва дилҳои онҳо сўи Миср моил шуд)*K&Ин ҳамон аст, ки дар ҷамоат дар биёбон бо фариштае ки дар кўҳи Сино бо ў сухан гуфт, ва бо падарони мо буд, ва калимоти зиндаро қабул кард, то ки ба мо бирасонад,;)o%Ин ҳамон Мусост, ки ба банӣ-Исроил гуфт:’’Худованд Худои шумо Пайғамбаре мисли ман барои шумо аз миёни бародарони шумо ба миён хоҳад овард; ба суханони Ў гўш диҳед’’.l(Q$Ў онҳоро берун оварда, дар давоми чуҳил сол дар замини Миср ва дар баҳри Қулзум ва дар биёбон мўъҷизоту аломот ба амал овард.U'##Ҳамон Мусоро, ки рад карда, гуфта буданд:’’Кӣ туро ҳоким ва қозӣ таъин кардааст?’’, Худо ба василаи фариштае ки дар бутта ба ў зоҳир шуд, ҳоким ва раҳокунанди таъин намуда, фиристод;+&O"Ситамеро, ки қавми Ман дар Миср мекашад, дидаам ва оҳу нолаи онҳоро шунидаам ва барои наҷот додани онҳо фиромадаам; акнун биё, то ки туро ба Миср бифиристам’’.=%s!Худованд ба ў гуфт:’’Кафшҳоятро аз пойҳоят бикаш, зеро ҷое ки дар он истодаӣ, замини муқаддас аст;$} ‘‘Ман Худои падарони ту, Худои Иброҳим ва Худои Исҳоқ ва Худои Яъқуб ҳастам’’. Мусо ба ларза даромада, ҷуръат накард, ки назар андозад.f#EМусо, чун дид, аз ин рўъё дар ҳайрат афтод, ва ҳамгоме ки наздик меомад, то ки назар андозад, садои Худованд ба гўшаш расид:R"Чун чиҳил сол гузашт, дар биёбони атрофи кўҳи Сино фариштаи Худованд дар шўълаи буттаи фурўзон ба ў зоҳир шуд.p!YМусо, ҳамин ки ин суханонро шунид, гурехта рафт ва дар замини Мидиён ғурбат ихтиёр кард, ва дар он ҷо аз ў ду писар таваллуд шуд.x iОё мехоҳӣ маро низ бикушӣ, чунон ки дирўз он мисриро куштӣ?“.I Вале он касе ки ба ёри худ тааддӣ мекард, ўро тела дода, гуфт:“Кӣ туро бар мо ҳоким ва қозӣ таъин кардааст?"=Рўзи дигар назди онҳо омада дид, ки муноқиша мекунанд, ва онҳоро оштӣ доданӣ шуда, гуфт:’’Эй мардумон, шумо бародар ҳастед, чаро якдигарро меранҷонед?’’U#Ў гумон мекард, ки бародаронаш хоҳанд фаҳмид, ки  Худо ба василаи ў онҳоро наҷот медиҳад, аммо онҳо нафаҳмиданд.&EЧун якеро мазлум дид, ўро ҳимоят кард ва интиқоми он ситамкашро гирифта, мисриро кушт.3_Вақте ки ў чиҳилсола шуд, ба дилаш омад, ки бародарони худ, банӣ-Исроилро тафаққуди ҳол кунад;  Мусо тамоми ҳикмати Мисрро таълим гирифта, дар сухан ва амал қавӣ шуд.:mҲангоме ки ўро броварда партофтанд, духтари фиръавн ўро гирифта, ҳамчун фарзанди худ калон кард;_7Дар он вақт Мусо таваллуд шуд, ки дар назди Худо бағоят ҷамил буд, ва муддати се моҳ дар хонаи падари худ парвариш ёфт;1Ў бар зидди нажоди мо найрангбозӣ карда, падарони моро ба танг овард ва амр фармуд, ки кўдакони навзоди худро бароварда партоянд, то ки зинда намонанд.|qТо даме ки подшоҳи дигаре ба тахт нишаст, ки Юсуфро намешинохт;pYБаробари наздик омадани вақти ваъдае ки Худо дар бораи он ба Иброҳим қасам ёд карда буд, қавм дар Миср меафзуд ва бузург мешуд,MОнҳоро ба Шакем бурда, дар мақбарае ки Иброҳим аз банӣ-Ҳамўри шакеми ба нуқраи худ харида буд, дафн карданд.pYЯъқуб ба Миср омад, ва худаш ва падарони мо вафот ёфтанд;H Юсуф кас фиристода, падари худ Яъқуб ва тамоми хешу таборашро, ки ҳафтоду панҷ нафар буданд, дъват намуд.5c Дар сафари дуюм Юсуф худро ба бародаронаш шиносонд, ва аслу насаби Юсуф ба фиръавн маълум шуд.-S Чун Яъқуб шунид, ки дар Миср ғалла ёфт мешавад, бори аввал падарони моро ба он ҷо фиристод;P Дар тамомми замини Миср ва Канъон қаҳтӣ рўй дода, боиси кулфати бузурге гардид, ва падарони мо қуте наёфтанд.D Ва ўро аз ҳамаи мусибатҳояш халосӣ дод, ва ба ў ҳикмат ва ҳусни таваҷҷўҳ дар назари фиръавн подшоҳи Миср бахшид, то ўро бар Миср ва бар тамоми хонаи худ ҳукмфармо таъин кард.  Сарқабилаҳо аз Юсуф ҳасад бурда, ўро ба Миср фурўхтанд; лекин Худо бо ў буд.( IВа аҳди хатнаро ба ў дод. Пас аз ин Иброҳим падари Исҳоқ шуда, дар рўзи ҳаштум ўро хатна кард; ва Исҳоқ падари Яъқуб ва Яъқуб падари дувоздаҳ сарқабила гардид,< q‘‘Аммо Ман’’, гуфт Худо, ‘‘бар он халқе ки онҳоро дар бандагӣ нигоҳ дорад, доварӣ хоҳам кард, ва баъд аз он онҳо берун омада, дар ин макон ба Ман ибодат хоҳанд кард’’." =Ва Худо ба ў гуфт, ки насли ў дар  замини бегона монанди ғарибон зиндагӣ хоҳанд кард, ва муддати чорсадсол онҳоро дар бандагӣ нигоҳ дошта, азоб хоҳанд дод.3 _Ва аз он ба андозаи як кафи пой ҳам ба тасарруфи ў надод, вале дар ҳамон вақте ки ў ҳанўз фарзанде надошт, ваъда кард, ки ўро ва баъд аз ў наслашро молики он гардонад.Аз замини калдониён берун омада, дар Ҳоррон маскан гирифт; баъд аз вафоти падараш, Худо ўро аз он ҷо ба замине ки шумо дар он иқомат доред, кўчонид,H Ва ба ў гуфт:’’Замини худ ва ақрабои худро тарк намо ва сўи замине ки ба ту нишон медиҳам, равона шав’’.FБа ҷавоб гуфт:“Эй бародарон ва эй падарон, гўш кунед! Худои Зулҷалол ба падари мо Иброҳим, вақте ки ў дар Бананаҳрай буд, яъне пеш аз он ки ба Ҳоррон муҳоҷират кунад, зоҳир шуд^ 7Он гоҳ саркоҳин пурсид:“Оё инҳо рост мегўнд ?“\1Ҳамаи касоне ки дар шўрои пирон нишаста буданд, бар ў назар андохта, диданд  ки чеҳраи ў монанди чеҳраи фаришта буд.taЗеро шунидем, ки ў мегуфт:’’Исои Носирӣ ин маконро хароб хоҳад кард ва русумеро, ки Мусо ба мо супурдааст, тағъир хоҳад дод’’„. Шоҳидони козибро пеш оварданд, ва онҳо гуфтанд:“Ин шахс ҳамеша ба муқобили ин макони муқаддас ва ба муқобили Таврот суханони куфромез мегўяд;[/ Дар миёни қавм ва пирон ва китобдонон шўр ангехта, ба ў ҳуҷум оварданд ва ўро дастгир карда, ба шўрои пирон бурданд.\1 Бинобар ин чанд касро водор карданд, ки бигўянд:“Мо шунидем, ки ў дар ҳаққи Мусо ва Худо суханони куфромез мегуфт“. Лекин ба он ҳикмат ва Рўҳе ки дар суханонаш буд, ёрои мухолифат надоштанд.s~_ Баъзе касон аз куништи ба ном либартиниён, қуриниён ва искандариён ва аҳли Қилиқия ва Осиё бо Истефанус баҳсу мунозира карданд,;}oИстефанус, ки пур аз имон ва қувват буд, дар миёни қавм аломоту мўъҷизоти бузурге ба амал меовард.n|UКаломи Худо торафт интишор меёфт, шумораи шогирдон дар Ерусалим бағоят меафзуд, ва бисьёре аз коҳинон низ ба имон тан доданд.{7Инҳоро дар назди ҳаввориён ба по хезонданд, ва даст бар сарашон монда дуо карданд;DzИн таклиф ба тамоми ҷамомат маъқул шуд, ва Истефанусро, ки шахси пур аз имону Рўҳулқудс буд, ва Фииппус ва Прохорус ва Никонўр ва Тимўн ва Парминос ва Николосро, ки аз аҳли Антиёхия буда, чанде пеш дини яҳудиро қабул карда буд,  интихоб карданд.wygЛекин мо бо дуо ва бо таълими каломи худо машғул хоҳем шуд“.}xsПас, эй бародарон, ҳафт одами некном ва пур аз Рўҳулқудс ва пурҳикматро аз миёни худ интихоб намоед, то ки онҳро ба хизмат таъин кунем;w/Он дувоздаҳ нафар ҷамоати шогирдонро даъват намуда, гуфтанд:“Шоиста нест, ки мо каломи Худоро тарк карда, ба хизмати таъмини разқу рўзӣ машғул шавем;4v cДар он айём, ки шогирдон зиёд мешуданд, яҳудиёни юнонизабон аз яҳудиёни ибронизабон шикоят карданд, ки бевазанони онҳо дар тақсими ризқи ҳаррўза бе баҳра мемонанд."u=*Ва ҳар рўз дар маъбад ва дар хонаҳо дар бораи Исои Масеҳ таълим ва башорат медоданд.7tg)Онҳо аз шўрои пирон баромада, хурсанд шуданд, ки ба хотири исми Ў сазовори беҳурматӣ гардиданд.!s;(Ба гапи вай даромаданд ва ҳаввориёнро ҷеғ зада оварданд, қамчинкорӣ карданд ва минбаъд ба исми Исо ҳарф заданро ба онҳо манъ карда, онҳоро озод намуданд.Pr'Вале агар аз Худо бошад, шумо онро наметавонед барҳам диҳед, мабодо маълум шавад, ки бо Худо ситеза мекунед“.*qM&Ва алҳол ба шумо мегўям, ки аз ин одамон даст кашед ва онҳоро ба ҳоли худ бигузоред, зеро ки агар ин раъй ва амал аз одамизод бошад, худ аз худ барҳам хоҳад хўрд,p7%Баъд аз вай Яҳудои Ҷалилӣ дар замони саршумори бархост ва мардуми бисьёреро аз ақиби худ кашид; вай низ кушта шуд, ва ҳамаи пайравонаш пароканда шуданд;zom$Зеро ки чанде пеш аз ин айём шахсе Тавдо ном бархоста, худро чун шахси бузурге вонамуд кард, ва тақрибан чорсад нафар бо вай ҳароҳ шуданд; вале вай кушта шуд, ва ҳамаи пайравонаш пароканда ва нест шуданд;-nS#Ва ба ҳозирон гуфт:“Эй мардони Исроил! Эҳтиёт кунед аз он чи мехоҳед бо ин одамон бикунед:\m1"Аммо яке аз фарисиён, ки Ҷамлиил ном дошт ва муаллими шариат буд, ва тамоми қавм ўро мўҳтарам медоштанд, дар шўрои пирон бархоста, амр кард, ки ҳаввориёнро ба муддати кўтоҳе берун баранд,l%!Чун шуниданд, чунон дарғазаб шуданд, ки қасд карданд онҳоро ба қатл расонанд.Rk Мо шоҳидони Ў дар ин бобат ҳастем ва ҳамчунин Рўҳулқудс аст, ки Онро Худо ба фармонбардорони Худ бахшидааст“.mjSХудо Ўро ба ямини Худ боло бардошта, Сарвар ва Наҷотдиҳанда гардонд, то ки ба Исроил тавба ва омурзиши гуноҳҳоро ато фармояд;i!Худои падарони мо Исоро эҳьё кард, ки шумо Ўро ба дарахт овехта, кушта будед:h)Петрус ва ҳаввориён ба ҷавоб гуфтанд:“Ба Худо бояд итоат кард, на ба одамизод;Kg„Оё шуморо ба таври қатъӣ амр нафармудаем, ки ба Ин исм таълим надиҳед? Ва инак, шумо Ерусалимро бо таълимоти худ пур кардаед ва мехоҳед хуни Он Одамро ба гардани мо бор кунед“.'fGЧун онҳоро оварда, назди шўрои пирон ба по хезонданд, саркоҳин ба онҳо савол дода гуфт:eyОн гоҳ сардорони посбонон бо мулозимонаш рафта, онҳоро овард, лекин на бо зўрӣ, зеро аз қавм тарсиданд, ки мабодо онҳоро сангсор кунанд; dДар ҳамин вақт касе омада, ба онҳо хабар дод ва гуфт:“Инак, он шахсоне ки дар зиндон андохта будед, дар маъбад истода, қавмро таълим медиҳанд“.c{Чун саркоҳин ва сардори посбонони маъбад ва саркоҳинони дигар ин суханонро шуниданд, дар ҳайрат афтоданд, ки ин чӣ оқибате дошта бошад.bВа гуфтанд:“Зиндонро бо эҳтиёти тамом баста дидем, ва посбонон дар пеши дар истода буданд, вале вақте ки дарро кушодем, касеро наёфтем“.aАммо мулозимон рафта, онҳоро дар зиндон наёфтанд ва баргашта, хабар доданд5`cЧун инро шуниданд, субҳидам ба маъбад омаданд ва ба таълим додан шурўъ карданд. Дар ин миён саркоҳин ва онҳое ки бо вай буданд, шўрои пирон ва ҳамаи пирони банӣ-Исроилро даъват карданд ва ба зиндон кас фиристоданд, то ки онҳоро биёранд._„Биравед ва дар маъбад истода, ҳамаи суханони ҳаётро  ба ин қавм бигўед“.&^EВале ҳамон шаб фариштаи Худованд дарҳои зиндонро кушода ва онҳоро берун оварда, гуфт:]Ва ба ҳавориён дасти тааддӣ дароз карда, онҳоро дар зиндони ом андохтанд.8\iАммо саркоҳин ва бо вай ҳамаи онҳое ки аз фирқаи саддуқиён буданд, аз ҳасад пур шуда, бархостанд[#Ҳамчунин мардуми бисьёре аз шаҳрҳои атроф дар Ерусалим ҷамъ шуда, беморон  ва гирифторони арвоҳи палидро меоварданд, ва ҳамаи онҳо шифо меёфтанд.FZКор ба ҷое расид, ки мардум беморонро ба кўчаҳо бароварда, болои бистарҳо ва катҳо мегузоштанд, то ки дар вақти гузашта рафтани Петрус ақаллан сояи ў бар баъзеи онҳо биафтад. ]~L}||zyxxwvutt2srlppToomOlKkjjDiLggfLed;cbb/a``$_]\f[[ZZ$YCX}WnVV TTgSRQQPqOO&NMLL'KhJ[HGFF"EDCBAA?>>$=y<;:L9[87665b4n3221G00K/.X-q,,/+e**)''T&%$r#^! )tOGXCK&mB 5 K9L8hzI Барнаббо ва Шоул, баъд аз иҷрои хизматашон, аз Ерусалим баргаштанд, ва Юҳанно, ки лақабаш Марқўс буд, ҳамроҳи худ оварданд.]y3 Аммо каломи Худо торафт бештар интишор меёфт.Dx Лекин баногоҳ фариштаи Худованд ўро зад, зеро ки ў Худоро ҷалол надод, ва кирмҳо ўро хўрданд, ва ў мурд.~wu Ва мардум нидо карда гуфтанд, ки ин овози худост, на овози инсон.Gv Дар рўзи таъиншуда Ҳиродус либоси шоҳона дар бар кард ва бар маснади ҳукумат нишаста, ба онҳо нутқ кард,Bu} Ҳиродус ба мардуми Сўр ва Сидўн бисьёр хашмгин буд, ва онҳо, маслиҳатро ба як ҷо монда, назди ў омаданд ва Блостусро, ки нозири хобгоҳи подшоҳ буд, ба тарафи худ кашида, талаби сулҳ карданд, чунки диёрашон аз кишвари подшоҳ асбоби маишат меёфт.#t? Ва Ҳиродус, чун ўро талабид наёфт, посбононро истинтоқ карда, фармуд, ки онҳоро ба қатл расонанд, ва худаш аз Яҳудо ба Қайсария рафта, дар он ҷо иқомат кард.s' Чун субҳ дамид, изтироби бузурге дар байни сарбозон афтод, ки Петрусро чӣ шуд,sr_ Ў бо дасташ ишора кард, ки хомўш бошанд, ва ба онҳо нақл кард, ки чӣ гуна Худованд ўро аз зиндон берун овард; ва гуфт:“Инро ба Яъқуб ва ба бародарон хабар диҳед“. Сонӣ берун баромада, ба ҷои дигар рафт.#q? Аммо Перус пайваста тақ-тақ мекард; вақте ки кушоданд, ўро дида, дар ҳайрат афтоданд.6pe Ба вай гуфтанд:“Магар девона шудаӣ?“ Аммо вай ба гапаш исрор кард. Гуфтанд:“Ин фариштаи ўст“.o{ Ва овози Петрусро шинохта, ба ҷои он ки дарвозаро кушояд, аз шодӣ ба хона давида даромад ва хабар дод, ки Петрус назди дарвоза истодааст.ny Вақте ки дарвозаро кўфт, Рудо ном канизе баромад, то ки воз кунад, m  Инро аз фикри худ гузаронда, ба хонаи Марьям, мадари Юҳанно, ки лақабаш Марқўс буд, омад, ки дар он ҷо касони бисьёре ҷамъ шуда, дуо мегуфтанд.'lG Петрус ба худ омада, гуфт:“Акнун яқин донистам, ки Худованд фариштаи Худро фиристода, маро аз дасти Ҳиродус ва аз он чи қавми яҳудӣ чашм доштанд, раҳо кард“. k  Аз пеши посбонони аввал ва дуюм гузашта, ба дарвозаи оҳанине ки сўи шаҳр мебурд, расиданд, ва он худ аз худ пеши рўи онҳо кушода шуд; онҳо берун рафта, аз як кўча гузаштанд, ки ногаҳон фаришта аз пеши ў нопадид шуд.gjG Берун омада, аз қафои вай равона шуд, ва надонист, ки он чи аз фаришта содир шуд, воқеист, балки гумон мекард, ки ин рўъёест.wig Фаришта ба ў гуфт:“Камари худро бибанд ва кафш бар пой кун“. Ва чунин кард. Сонӣ ба ў гуфт:“Ҷомаи худро бипўш ва аз қафои ман биё“.Ah{ Ва инак, фариштаи Худованд назди ў ҳозир шуд, ва рўшноӣ дар он хона дурахшид; ба паҳлуи Петрус зада, ўро бедор кард ва гуфт:“Зуд бархез“. Дарҳол занҷирҳо аз дастҳояш афтод.!g; Дар ҳамон шабе ки Ҳиродус қасди берун овардани ўро дошт, Петрус, бастаи ду занҷир, дар миёни ду сарбоз хобида буд, ва дарбонон зиндонро посбонӣ мекарданд.Bf} Пас, Петрусро дар зиндон нигоҳ медоштанд, аммо аҳли калисо барои ў назди Худо пайваста дуо мегуфтанд..eU Ва ўро гирифта, ба зиндон андохт ва ба чор дастаи чоргонаи сарбозон супурд, ки ўро посбонӣ кунанд, зеро ният дошт, ки баъд аз иди фисҳ ўро назди қавм берун оварад.6de Чун дид, ки ин ба яҳудиён писанд афтод, Петрусро низ дастгир кард, ки ин дар айёми иди фатир буд,Xc) Ва Яъқуб, бародари Юҳанноро ба шамшер кушт;Ab } Дар он замон подшоҳ Ҳиродус дасти тааддӣ бар баъзе аз аҳли калисо дароз кард, то ки онҳоро азоб диҳад.a3 Ҳамин тавр ҳам карданд, ва онро ба василаи Барнаббо ва Шоул ба пирон фиристоданд.G` Он гоҳ шогирдон қарор доданд ки ҳар яке алоқадри дороии худ ионате барои бародарони Яҳудо равона кунад;'_G Яке аз онҳо, ки Оғобус ном дошт, бархоста аз Рўҳ илҳом ёфта, пешгўӣ кард, ки дар тамоми ҷаҳон қаҳтии сахте рўй хоҳад дод; он дар замони қайсар Клавдиюс рўй дод;^ Ва воқеъ шуд дар он айём, ки акчанд анбиё аз Ерусалим ба Антиёхия омаданд.] Тамоми сол онҳо дар калисо ҷамъ мешуданд ва мардуми бисьёрро таълим медоданд, ва шогирдон аввалин бор дар Антиёхия масеҳӣ номида шуданд.\# Сонӣ Барнаббо ба ҷустуҷўИ Шоул ба Тарсус рафт ва ўро ёфта, ба Антиёхия овард.B[} Зеро ки ў Марди накўкор ва пур аз Рўҳулқудс ва имон буд; ва мардуми бисьёре ба Худованд имон оварданд.BZ} Чун расид, файзи Худоро дида, шод шуд, ва ҳамаро насиҳат кард, ки аз самими қалб ба Худованд бичаспанд;1Y[ Вақте ки овозаи ин ба гўши аҳли калисои Ерусалим расид, Барнабборо ба Антиёхия фиристоданд.-XS Ва дасти Худованд бар онҳо буд, ва шумораи бузурге имон оварда, ба Худованд руҷўъ карданд.W} Лекин баъзе аз онҳо ки аз аҳли Қаприс ва Қурин буданд, ба Антиёхия расида, бо юнониён гуфтугўй карданд ва аз Исо Худованд башорат доданд,zVm Дар ин миён ба сабаби таъқиботе ки баъд аз Истефанус ба амал омад, бисьёр касон пароканда шуда, то Финиқия ва Қаприс ва Антиёхия расиданд, ва онҳо каломро ба ҳеҷ кас, ғайр аз яҳудиён, мавъиза намекарданд.U Вақте ки инро шуниданд, ором шуданд ва Худоро ҳамду сано хонда, гуфтанд:“Дар ҳақиқат Худо ба ғайрияҳудиён низ тавбаи ҳаётбахшро ато кардааст“.8Ti Пас, модоме ки Худо ба онҳо ҳамон бахшоишро ато кардааст, ки ба мо ато кард, вақте ки ба Исои Масеҳи Худованд имон овардем, ман кистам, ки тавонам ба Худо монеъ шавам?“.[S/ Он гоҳ ба ёд овардам, ки Худованд гуфта буд:’’Яҳьё бо об таъмид медод, лекин шумо бо Рўҳулқудс таъмид хоҳед ёфт’’.CR Вақте ки ба сухан оғоз кардам, Рўҳулқудс ба онҳо нозил шуд, мисли он ки дар ибтидо ба мо нозил шуда буд.Q3 Ва ў ба ту суханоне бигўяд, ки боиси наҷоти ту ва тамоми хонадони ту хоҳад шуд’’.#P? Вай ба мо нақл кард, ки чӣ гуна дар хонаи худ фариштаро дидааст, ки истода ба вай гуфтааст:’’Ба Ёфо фиристода, Шимъўнро, ки лақабаш Петрус аст, даъват намо,tOa Ва Рўҳ ба ман гуфт, ки ҳеҷ шубҳа накарда, бо онҳо биравам; ин шаш бародар низ ҳамроҳи ман рафтанд, ва мо ба хонаи он шахс даромадем.RN Ва инак, ҳамон лаҳза се марде аз Қайсария назди ман фиристода шуда буданд, ба хонае ки иқомат доштам, расиданд,xMi Ин ҳодиса се бор такрор ёфт, ва ҳама чиз боз ба осмон баромад.FL Бори дигар хитобе аз осмон ба ҷавобам даррасид, ки мегуфт:’’Он чи Худо пок кардааст, ту ҳаром нахон’’.!K; Гуфтам:’’Ҳошо, Худовандо, зеро ки ҳаргиз чизе ҳаром ё палид ба даҳон набурдаам’’.J+ Ва овозе ба гўшам расид, ки мегуфт:’’Эй Петрус, бархоста, забҳ кун, ва бихўр’’cI? Чун ба он нигариста, дурустакак аз назар гузарондам, чорвои замин, ҳайвоноти ваҳшӣ, хазандагон ва мурғони ҳаворо дидам,YH+ „Ман дар шаҳри Ёфо дуо мегуфтам ва дар ҳолати бехудӣ рўъёе дидам: зарфе нозил мешуд, мисли суфраи калоне ки аз чор гўшааш овезон аз осмон мефуромада бошад, ва инак он назди ман фуромад;G Вале Петрус ба ҳикояти муфассали ҳар он чи рўй дода буд, шурўъ намуда, гуфт:|Fq Гуфтанд:“Назди мардуми номахтун рафта, бо онҳо хўрок хўрдаӣ“.zEm Вақте ки Петрус ба Ерусалим омад, махтунон бар вай таъна зада,FD  Ҳаввориён ва бародароне ки дар Яҳудо буданд, шуниданд, ки ғайрияҳудиён низ каломи Худоро қабул карданд.PC 0Ва фармуд, ки онҳоро ба исми Исои Масеҳ таъмид диҳанд. Ва аз ў хоҳиш карданд, ки якчанд рўз назди онҳо бимонад.DB /„Оё касе метавонад ба онҳое ки Рўҳулқудсро мисли мо низ ёфтаанд, бо об таъмид гирифтанро манъ кунад?“=As .Зеро шуниданд, ки онҳо ба забонҳо сухан ронда, Худоваднро ҳамду сано мехонданд. Он гоҳ Петрус гуфт:p@Y -Ва имондорони махтун, ки ҳамроҳи Петрус омада буданд, дар ҳайрат афтоданд, ки атои Рўҳулқудс ба ғайрияҳудиён низ ҷорӣ шудааст,4?a ,Ин суханон ҳанўз бар забони Петрус буд, ки Рўҳулқудс бар ҳамаи шунавандагони калом нозил шуд,X>) +Тамоми анбиё бар Ў шаҳодат медиҳанд, ки ҳар кӣ ба Ў имон оварад, ба василаи исмин Ў гуноҳҳояш омурзида хоҳад шуд“.b== *Ва Ў ба мо фармуд, ки ба мардум мавъиза намоем ва шаҳодат диҳем, ки Худо Ўро Довари зиндагон ва мурдагон таъин кардааст.< )Аммо на бар тамоми қавм, балки ба шоҳидоне ки Худо пешакӣ баргузида буд, яъне ба моён, баъд аз эҳьё шудандаш аз мурдагон, бо Ў хўрдаем ва нўшидаем,g;G (Худо Ўро дар рўзи сеюм, эҳьё кард, ва Ўро зоҳир сохт.m:S 'Мо шоҳидони ҳамаи он корҳое ҳастем, ки Ў дар кишвари яҳудиён ва дар Ерусалим ба ҷо овард, ва онҳо Ўро ба салиб овехта, куштанд.P9 &Исои Носириро Худо бо Рўҳулқудс ва қуввати Худ татҳин кард, ва Ў ба ҳама ҷо рафта, корҳои нек мекард ва ба ҳамаи онҳое ки дар қайди иблис буданд, шифо мебахшид, зеро ки Худо бо Ў буд;u8c %Шумо аз воқеъ ки дар сар то дари Яҳудо рўй дод хабардор ҳастед, ки он баъд аз таъмиде ки Яҳьё мавъиза намуд, аз Ҷалил оғоз шуда буд:\71 $Ў каломи Худро ба бани-Исроил фиристода, ба василаи Исои Масеҳ, ки Худованди ҳама аст, башорати сулҳу осоиштагӣ дод.'6G #Ва аз ҳар қавм ҳар кӣ аз Ў тарсад ва аз рўи адолат рафтор кунад, дар ҳузури Ў мақбул аст.5- "Петрус ба сухан оғоз карда, гуфт:“Акнун яқин донистам, ки Худо рўйбинӣ надорад.4 !Дарҳол назди ту фиристодам, ва ту хуб кардӣ, ки омадӣ; алҳол ҳамаамон дар ҳузури Худо ҳозирем, то ҳар он чиро, ки Худо ба ту фармудааст, бишнавем“.63e Акнун ба Ёфо фиристода, Шимўънро, ки лақабаш Петрус аст, даъват намо: ў дар хонаи Шимъўн ном даббоғе дар соҳили баҳр меҳмон аст; ў чун биёяд, бо ту сухан хоҳад ронд’’.)2K Ва гуфт:’’Эй Корнолиюс! Дуоҳои ту мустаҷоб шуд ва садақоти ту дар ҳузури Худо зикр ёфт;-1S Корнилиюс гуфт:“Чор рўз пеш аз ин ман то ҳамин соат рўза доштам ва дар соати нўҳум дар хонаи худ дуо мегуфтам, ки ногоҳ шахсе бо либоси нуронӣ пеши ман пайдо шудM0 Бинобар ин, вақте ки даъват шудам, бечуну чаро омадам, ва акнун мепурсам: аз барои чӣ маро даъват намудаед?“6/e Ба онҳо гуфт:“Шумо хуб медонед, ки ба яҳудӣ бо шахси бегона муошират доштан ё наздик шудан мамнўъ аст, вале Худо ба ман дастур дод, ки ҳеҷ касро палид ё наҷис надонам;. Бо ў сўҳбаткунон ба хона даромада, дид, ки мардуми бисьёре ҷамъ омадаанд;- Аммо Петрус ўро ба по хезонда, гуфт:“Бархез, зеро ки ман низ инсон ҳастам“.>,u Вақте ки Петрус дохили хона мешуд, Корнилиюс ўро пешвоз гирифта ва бар пойҳояш афтода, таъзим кард.`+9 Фардои он ба Қайсария расиданд. Конилиюс, ки хешу табор ва дўстони наздикашро даъват карда буд, ба онҳо интизорӣ дошт.*! Онҳоро ба хона таклиф карда, зиёфат дод, ва рўзи дигар бархоста, ҳамроҳашон равона шуд, ва чанд нафар аз бародарон, ки аҳли Ёфо буданд, бо ў рафтанд.w)g Гуфтанд:“Корнилиюси мирисад, ки Марди некўкор ва худотарс ва назди тамоми қавми яҳудӣ некном аст, аз фариштаи муқаддас фармон гирифтааст, ки туро ба хонаи худ даъват намояд ва суханонатро бишнавад“. (  Петрус назди одамоне ки аз ҷониби Корнилиюс сўи ў фиристода шуда буданд, фуромада, гуфт:“Манам он касе ки суроғ мекунед; ба чӣ кор омадаед?“;'o Пас, бархоста, фуруд ой ва ҳеҷ шубҳа накарда, ҳамроҳо онҳо бирав, зеро ки Ман онҳоро фиристодаам“.I&  Дар сурате ки Петрус ҳанўз дар бораи рўъё андеша мекард, Рўҳ ба ў гуфт:“Инак, се мард туро суроғ мекунанд;% Ва нидо карда, пурсиданд:“Оё Шимъўне ки лақабаш Петрус аст, дар ин ҷост?“)$K Чун Петрус бисьёр мутаҳайир шуда, фикр мекард, ки ин рўъё чӣ маънӣ дошта бошад, фиристодагони Корнилиюс хонаи Шимъўнро суроғ карда, назди дарвозаи он омадандo#W Ин ҳодиса се бор такрор ёфт, ва он зарф ба осмон баромад.&"E Бори дигар хитобе ба гўшаш расид, ки мегуфт:“Он чи Худо пок кардааст, ту ҳаром нахон“.!3 Аммо Петрус гуфт:“Ҳошо, Худовандо, зеро ки ҳаргиз чизе ҳаром ё палид нахўрдаам“.  Хитобе ба гўшаш расид, ки мегуфт:“Эй Петрус, бархоста, забҳ кун ва бихўр!“*M Дар дохили он ҳар гуна чорвои замин, ҳайвоноти ваҳшӣ, хазандагон ва мурғони ҳаво буданд.q[ Ва осмонро кушода дид, ва инак зарфе сўи ў нозил мешуд, монанди сурфаи калоне ки аз чор гўшааш овезон ба замин мефуромада бошад;W' Дар он ҷо гурусна монда, хост чизе бихўрад, ва ҳангоме ки барои ў муҳайё мекарданд, ҳолати бехудӣ ўро фаро гирифт,`9 Фардои он, ки онҳо роҳ паймуда, ба шаҳр наздик мешуданд, Петрус тақрибан соати шаш ба боми хона баромад, то ки дуо гўяд.zm Ва тамоми ҳодисаро ба онҳо нақл карда, онҳоро ба Ёфо фиристод.%C Чун он фариштае ки бо Корнилиюс сухан гуфт, нопадид шуд, ў ду нафар аз навкарони худ ва як сарбози парҳезгорро, аз онҳое ки дар хизматаш буданд, даъват намудL Ў назди Шимўъни даббоғе ки хонааш дар соҳили баҳр аст, меҳмон аст; ў ба ту хоҳад гуфт, ки туро чӣ бояд кард“.  Акнун ба Ёфо кас фиристода, Шимъўнро, ки лақабаш Петрус аст, даъват намо:  Ў ба вай нигариста ва ба ҳарос афтода, гуфт:“Худовандо чӣ мефармоӣ?“ Ба ҷавоби ў гуфт:“Дуоҳои ту ва садақоти ту дар ҳузури Худо зикр ёфтаанд;B} Рўзе, тақрибан соати нўҳ, фариштаи Худоро ошкоро дар рўъё дид, ки назди ў омада, гуфт:“Эй Корнилиюс!“.]3 Ва бо тамоми аҳли байташ парҳезгор ва Худотарс буда, ба қавм садақоти бисьёре медод ва ҳамеша назди Худо дуо мегуфт.  Дар Қайсария Корнилюс ном марде мирисади фавҷи ба ном Итолиявӣ будfE +Чандин рўз ў дар Ёфо назди Шимъўн ном даббоғе монд.' *Ин ҳодиса дар тамоми Ёфо овоза шуд, ва бисьёр касон ба Худованд имон оварданд.3_ )Аз дасташ гирифта, ба по хезонд ва муқаддасону бевазанонро даъват намуда, ўро ба онҳо супурд.1 (Петрус ҳамаро берун карда, зону зад ва дуо гуфт ва ба ҷасад рўй оварда, гуфт:“Эй Тобито! Бархез! Вай дарҳол чашмонашро кушод ва Петрусро дида, бинишаст.wg 'Петрус бахоста бо онҳо рафт, ва чун расид, ўро ба он болохона бароварданд, ва ҳамаи бевазанон гиръякунон назди ў меистоданд ва куртаю ҷомаҳоеро, ки Ғизол дар зандагии худ дўхта буд, ба ў нишон медоданд.7 &Азбаски Лидда ба Ёфо наздик буд, ва шогирдон шунида буданд, ки Петрус дар он ҷост, ду касро назди ў фиристода, хоҳиш карданд, ки бо зудӣ назди  онҳо биёяд.( I %Ва воқеъ шуд дар он айём, ки ў касал шуда, мурд, ва ўро ғусл дода, дар болохона гузоштанд.R  $Дар Ёфо шогирде буд, зане ба номи Тобито, ки маънояш Ғизол аст, ва ў хеле некўкор буд ва садақоти басьёре медод.  #Ва ҳамаи сокинони Лидда ва Сорўн ўро дида, ба Худованд рўй оварданд.6 e "Петрус ба ў гуфт:“Эй Аниёс! Исои Масеҳ туро шифо медиҳад; аз бистарат бахез“. Ў дарҳол бархост,! ; !Дар он ҷо Аниёс ном шахсеро дид, ки ҳашт сол боз фалаҷ шуда, болои бистар хобида буд.)K Ва воқеъ шуд, ки Петрус дар тамоми ноҳия гашта, назди муқаддасони сокини Лидда низ омад;H  Он вақт аҳли калисоҳо дар сар то сари Яҳудо, Ҷалил ва Сомария дар оромӣ буда, обод мешуданд ва модоме ки дар тарси Худованд ва тасаллои Рўҳулқудс рафтор мекарданд, меафзуданд.A{ Чун бародарон аз ин хабардор шуданд, ўро ба Қайсария фиристоданд ва аз он ҷо ба Тарсус гусел карданд.3_ Бо яҳудиёни юнонизабон низ гуфтугў ва мубоҳиса мекард, ва онҳо қасд карданд, ки ўро бикушанд.A{ Пас аз он ў дар Ерусалим бо онҳо омаду рафт мекард ва ба исми Исои Худованд далерона мавъиза менамуд.y Он гоҳ Барнаббо ўро гирифта, назди ҳаввориён овард ва ба онҳо нақл кард, ки чӣ гуна Худовандро дар роҳ дидааст, ва Худованд ба ў сухан гуфтааст, ва чӣ гуна ў дар Димишқ ба исми Исо далерона мавъиза намудааст.ta Вақте ки Шоул ба Ерусалим расид, хост ба шогирдон ҳамроҳ шавад, лекин ҳама аз ў метарсиданд ва бовар намекарданд, ки ў шогирд аст.&E Шогирдон ўро шабона гирифта, дар сабаде гузоштанд ва аз девори шаҳр поён фуроварданд.O Шоул аз қасди онҳо хабардор шуд; вале онҳо шабу рўз назди дарвозаи шаҳр поида меистоданд, то ки ўро бикушанд. Баъд аз гузаштани якчанд вақт яҳудиён қасд карданд, ки ўро бикушанд.~y Аммо Шоул дар мавъизаи худ торафт қувват мегирифт ва яҳудиёни сокини Димишқро дар ҳайрат андохта, исбот мекард, ки Ҳамин Исо Масеҳ аст.F} Ҳар ки суханонашро мешунид, дар ҳайрат афтода, мегуфт:“Магар ин ҳамон касе нест, ки дар Ерусалим касонеро, ки ин исмро ба забон меоварданд, несту нобуд мекард? Оё ба ин ҷо низ ў барои он наомадааст, ки онҳоро бандӣ карда, назди саркоҳинон барад?“"|= Дарҳол дар куништҳо дар ҳаққи Исо мавъиза кардан гирифт ва гуфт, ки Ў Писари Худост.{ Ва хўрок хўрда, қувват гирифт. Якчанд рўз Шоул бо шогирдон дар Димишқ монд;#z? Дарҳол аз чашмони ў чизе монанди пулакча афтода, бино шуд, ва бархост, таъмид гирифт.myS Ҳанониё рафта, ба он хона даромад ва даст бар ў гузошта, гуфт:“Эй бародар Шоул! Исои Худованд, ки дар роҳе ки меомадӣ, бар ту зоҳир шуд, маро фиристод, то ки боз бино гардӣ ва аз Рўҳулқудс пур шавӣ“.+xO Зеро ки Ман ба ў нишон хоҳам дод, ки барои исми Ман ў чӣ қадар бояд азобу уқубат бикашад“.w Аммо Худованд ба вай гуфт:“Ту бояд биравӣ, зеро ки ў зарфи баргузидаи Ман аст, то ки исми Маро пеши халқҳо ва подшоҳон ва банӣ-Исроил эълон намояд;3v_ Дар ин ҷо низ аз саркоҳинон изн дорад, ки ҳамаи касонеро, ки исми Туро мехонанд, бандӣ кунад“.u Ҳанониё дар ҷавоб гуфт:“Худовандо! дар бораи ин одам аз бисьёр касон шунидаам, ки дар Ерусалим ба муқаддасони Ту чӣ қадар бадиҳо кардааст;/tW Ва Ҳанониё ном шахсеро дар рўъё дидааст, ки омада, бар ў даст гузоштааст, то ки бино шавад“.s Худованд ба ў гуфт:“Бархез ва ба кўчае ки Рост ном дорад, бирав ва Шоул ном тарсусиро дар хонаи Яҳудо суроғ кун, ки ў ҳоло ба дуо машғул аст.Qr Дар Димишқ Ҳанониё ном шогирде буд; Худованд дар рўъё ба ў гуфт:“Эй Ҳананиё!“Ҷавоб дод:“Лаббай, Худовандо!“.mqS Дар он ҷо се рўз нобино монд, ва чизе нахўрд ва нанўшид.Mp Шоул аз замин бархост, ва чашм кушода бошад ҳам, ҳеҷ касро намедид; аз дасташ гирифта, ўро ба Димишқ бурданд;So Аммо онҳое ки ҳамсафари ў буданд, моту маҳбут меистоданд, зеро ки он садоро шуниданд, лекин ҳеҷ касро надиданд.fnE Ва ў ба ларза ва даҳшат афтода, гуфт:“Худовандо! Чӣ амр мефармоӣ, то ки ба ҷо оварам?“ Ва Худованд дар ҷавоб гуфт:“бархез ва ба шаҳр бирав, ва дар он ҷо ба ту гуфта хоҳад шуд, ки чӣ бояд бикунӣ“.emC Гуфт:“Худовандо, Ту Кистӣ?“ Худованд гуфт:“Ман он Исо ҳастам, ки ту Ўро таъқиб мекунӣ; лағад задан ба сихак душвор аст“.&lE Ў бар замин афтод ва овозе шунид, ки мегуфт:“Шоул, Шоул! Барои чӣ маро таъқиб мекуни?“..kU Дар аснои роҳ, вақте ки ба Димишқ наздик омад, баногоҳ нуре аз осмон давродаври ў дурахшид; j Ва аз ў номаҳо барои куништҳои Димишқ пурсида гирифт, то ки агар марде ё занеро аз пайравони ин тариқат биёбад, бандӣ карда ба Ерусалим оварад.i 9 Шоул, ки ҳанўз таҳдид ва қатл бар шогирдони Худованд меангехт, назди саркоҳин рафт O~{}B|{zz'y2xYwvurtss-qq2oonnm/kjjaihgfFete$d,c/bXa?`__l^]]B[[YTXWVU+SSRbQQgP~ONyMLLKJJTIH}GFED9CB=A@?>=<QВа дар наслҳои пешина ҳамаи халқҳоро гузоштааст, ки мувофиқи тариқати худ рафтор кунанд, =„Эй мардон! Чаро чунин мекунед? Мо низ мисли шумо одамони ноқис ҳастем ва ба шумо башорат медиҳем, ки аз бутҳои худ гашта, ба Худои Ҳай руҷўъ намоед, ки Ў осмон ва замин ва баҳр ва он чиро, ки дар онҳост, офаридааст,<}Ҳамин ки ҳаввориён Барнаббо ва Павлус инро фаҳмиданд, ҷомаҳои худро даронида, ба миёни мардум давида даромаданд ва фарьёд зада гуфтанд:;! Коҳини маъбади Зевс, ки дар беруни  шаҳр воқеъ буд, барзаговон ва тоҷҳои гул назди дарвозаи шаҳр овард ва мехост бо якҷоягии мардум қурбонӣ кунад.: Барнабборо Зевс ва Павлусро Ҳермис номиданд, зеро ки ў сарвари нотиқон буд. 9 Вақте ки мардум ин амали Павлусро диданд, овози худро баланд карда, бо забони леконӣ гуфтанд:“Худоён ба сурати инсони назди мо фуромадаанд“.C8 Бо овози баланд ба вай гуфт:“Бар пойҳои худ рост биист“.Вай дарҳол ҷаста хесту ба роҳ рафтан даромад.$7A Вай сухани Павлусро мешунид; Павлус ба вай нигарист ва чун дид, ки имон ба шифо дорад,M6Дар Лустра марде нишаста буд, ки пойҳояш беҳаракат буд ва аз шиками модар ланг буда, ҳаргиз роҳ нарафта буд.?5yВа дар он ҷо башорат медоданд.4-Онҳо огоҳӣ ёфта, ба Лустра ва Дарба, шаҳрҳои Лекония ва атрофи он фирор карданд,Z3-Вақте ки ғайрияҳудиён ва яҳудиён бо сардорони худ ба онҳо ҷуҳум оварданд, то ки онҳоро тамасхур ва сангсор кунанд,j2MДар ин миён мардуми шаҳр ду тақсим шуданд, ки як қисмашон тарафдори яҳудиён ва қисми дигарашон тарафдори ҳаввориён буданд..1UМуддати дарозе дар он ҷо монда, дар бораи Худованд далерона сухан мегуфтанд, ва Ў ба каломи файзи Худ шаҳодат дода, ба василаи онҳо  аломоту мўъҷизот ато мекард.O0Аммо яҳудиёне ки имон наоварда буданд, дилҳои ғайрияҳудиёнро шўронида, ба муқобили бародарон барангехтанд.e/ EДар Иқуния бо ҳам ба куништи яҳудиён даромада, тавре сухан гуфтанд, ки шумораи зиёде аз яҳудиён ва юнониён имон оварданд.Z.- 4Ва шогирдон аз шодӣ ва Рўҳулқудс пур шуданд.-- 3Аммо ин ду нафар, ғубори пойҳои худро бар онҳо афшонда, ба Иқуния равона шуданд,,1 2Яҳудиён занони диндору иззатманд ва акобири шаҳрро ба шўр оварда, барои таъқиб кардани Павлус ва Барнаббо барангехтанд ва онҳоро аз он ноҳия ронданд.m+S 1Ва каломи Худованд дар тамоми он сарзамин интишор ёфт.5*c 0Вақте ки ғайрияҳудиён инро шуниданд, шод шуда, каломи Худовандро ҳамду сано хонданд, ва ҳамаи онҳое ки барои ҳаёти ҷовидонӣ пешакӣ таъин шуда буданд, имон оварданд,i)K /Зеро ки Худованд ба мо чунин амр фармудааст:’’Туро нури халқҳо гардондам, то ки Ту то ақсои замин василаи наҷот бошӣ’’„.-(S .Он гоҳ Павлус ва Барнаббо далер шуда, гуфтанд:“Воҷиб буд, ки каломи Худо аввал ба шумо мавъиза каарда шавад, лекин азбаски шумо онро рад кардед ва худро шоистаи ҳаёти ҷовидонӣ надонистед, бинобар ин мо ба ғайрияҳудиён рў меоварем;^'5 -Вале чун яҳудиён издиҳоми мардумро диданд, аз ҳасад пур гаштанд ва куфр гуфта, ба суханони Павлус мухолифат карданд.%&C ,Рўзи шанбеи дигар қариб тамоми аҳли шаҳр ҷамъ омаданд, то ки каломи Худоро бишнаванд;+%O +Чун аҳли куништ пароканда шуданд, бисьёре аз яҳудиён ва онҳое ки чанде пеш дини яҳудиро қабул карда буданд, аз паи Павлус ва Барнаббо рафтанд, ва ин ду нафар ба онҳо сухан гуфта, тарғиб менамуданд, ки дар файзи Худо устувор бошанд.g$G *Вақте ки яҳудиён аз куништ баромаданд, ғайрияҳудиён хоҳиш карданд, ки рўзи шанбеи оянда низ ин суханонро ба онҳо бигўянд;P# )‘‘Эй мутанаффирон, бингаред ва тааҷҷуб намоед ва маҳв шавед, зеро ки Ман амалеро дар айёми шумо содир манамоям, амале ки агар касе онро ба шумо нақл мекард, бовар намекардед’’„."7 (Пас эҳтиёт бошед, мабодо он чи дар суҳафи анбиё гуфта шудааст, ба шумо рўй надиҳад:M! 'Ва аз ҳар чизе ки ба василаи шариати Мусо сафед шуда натавонистед, ҳар имондор ба василаи Ў сафед хоҳад шуд.2 ] &Пас, эй бародарон, ба шумо маълум бод, ки ба воситаи Ў ба шумо омурзиши гуноҳҳо эълон мешавад,a; %Аммо Он Касе ки Худо Ўро эҳьё кард, фаноро надид.@y $Довуд дар замони худ бо иродаи Худо хизмат карда, вафот ёфт ва ба падарони худ пайваст ва фаноро дид;'G #Бинобар ин дар ҷои дигар низ мегўяд:’’Нахоҳӣ гузошт, ки Қуддуси Ту фаноро бубинад’’.# "Дар бораи он ки Ўро аз мурдагон эҳьё кард, то ки дигар ба фано дучор нашавад, чунин гуфт:’’Марҳаматҳои боэътимоди Довудро ба шумо хоҳам бахшид’’.S !Чунон ки дар тамоми таронаи дуюми Забур навишта шудааст:’’Ту Писари Ман ҳастӣ, Ман имрўз Падари Ту шудаам’’.yk Мо ба шумо башорат медиҳем, ки Худо ваъдаеро, ки ба падарони мо дода, буд, барои мо, фарзандони онҳо, ба иҷро расонда, Исоро эҳьё кард.ta Ва Ў рўзҳои бисьёре ба касоне зоҳир шуд, ки ҳамроҳи Ў аз Ҷалил ба Ерусалим омада буданд ва ҳоло дар пеши қавм шоҳидони Ў мебошанд.M Лекин Худо Ўро аз мурдагон эҳьё кард,N Пас аз он ки ҳар чизи дар бораи Ў навишташударо ба иҷро расонданд, Ўро аз салиб фуроварда, ба қабр супурданд.<q Ва гарчанде ки аз Ў ҳеҷ айбе сазовори марг наёфта буданд, аз Пилотус хоҳиш карданд, ки Ўро бикушад; Зеро ки сокинони Ерусалим ва сардорони онҳо Ўро нашинохта ва маҳкум карда, гуфтаҳои анбиёро ки ҳар рўзи шанбе қироат мешавад, ба иҷро расонданд,uc Эй бародарон, эй фарзандони насли Иброҳим ва касоне ки аз байни шумо Худотарс ҳастанд! Каломи ин наҷот ба шумо фиристода шудааст.I  Чун Яҳьё хизмати худро анҷом дод, гуфт:’’Ман он касе ки шумо гумон мекунед, нестам; лекин баъд аз ман Касе меояд, ки ман сазовори он нестам, ки банди пойафзоли Ўро воз кунам’’. Пеш аз омадани Ў Яҳьё ба тамоми қавми Исроил таъмиди тавбаро мавъиза кард.Q Ин ҳамон касест, ки Худо аз насли ў, мувофиқи ваъдаи Худ, барои Исроил Наҷотдиҳандае, яъне Исоро ба миён овард;`9 Вақте ки ўро аз миён бардошт, Довудро бар онҳо подшоҳ таъин кард ва дар ҳаққи ў шаҳодат дода, гуфт:’’Довуд ибни Йисоро мувофиқи дили Худ ёфтам, ки ў тамоми хостаи Маро ба ҷо хоҳад овард’’.jM Сонӣ барои худ подшоҳ талабиданд, ва Худо Шоул ибни Кисро аз сибти Биньёмин ба онҳо дод, ки муддати чиҳил сол салтанат ронд;=s Дар давоми тақрибан чорсаду панҷоҳ сол. Пас аз он то замони Самуили набӣ, доваронро ба онҳо бахшид;6 e Ҳафт қавмро дар замини Канъон несту нобуд карда, заминашонро ҳамчун мерос ба онҳо тақсим кард,X ) Қариб чиҳил сол онҳоро дар биёбон ғизо дод;; o ‘‘Худованд қавми Исроил падарони моро баргузид ва ин қавмро, ҳангоме ки дар ғурбати замини Миср буданд, сарафроз кард, ва онҳоро бо бозуи зўрманд аз он ҷо берус овард;2 ] Павлус бархоста ва бо дасташ ишора карда, гуфт:“Эй мардони Исроилӣ ва худотарсон! Гўш диҳед:A { Баъд аз қироати Таврот ва суҳафи анбиё, сардорони куништ назди онҳо кас фиристода, гуфтанд:“Эй бародарони азиз! Агар каломи насиҳатомезе барои қавм дошта бошед, бигўед“.;o Онҳо аз Пирҷа гузашта, ба Антиёхияи Писидия расиданд ва рўзи шанбе ба куништ даромада, нишастанд.pY Павлус ва ҳамроҳаш Пофусро тарк карда, бо киштӣ ба Пирҷаи Памфилия омаданд, аммо Юҳанно аз онҳо ҷудо шуда, ба Ерусалим баргашт. Чун волӣ ин ҳодисаро дид, аз таълими Худованд мутаҳайир шуда, имон овард.A{ Ҳоло дасти Худованд туро хоҳад зад, ва нобино гашта, нури офтобро то муддате нахоҳӣ дид“. Ногаҳон дуньё дар назараш тираву тор шуд, ва ў ба ҳар сў рў оварда, асокаше меҷуст. Ва гуфт:“Эй манбаи ҳар макру шарорат, эй фарзанди иблис ва душмани ҳама гуна адолат! Оё аз роҳи рости Худованд баровардани мардумро бас мекунӣ?  Вале Шоул, ки Павлус низ ном дошт, аз Рўҳулқудс пур шуда, ба ў назар дўхтU# Аммо Алимои ҷодугар, ки тарҷимаи номаш чунин аст, ба онҳо мухолифат карда, хост волиро аз имон овардан боздорад.q[ Ў бо волӣ Сарҷиюс Павлус ҳамнишин буд. Волӣ, ки Марди бофаҳм буд, Барнаббо ва Шоулро даъват намуда, хост каломи Худоро бишнавад.T! Чун тамоми ҷазираро то ба Пофус тай карданд, як ҷодугари яҳудиро ёфтанд, ки набии козиб буд ва Барюшаъ ном дошт;L Ва вориди Саломис шуда, дар куништҳои яҳудиён каломи Худоро мавъиза карданд; Юҳанно низ мулозими онҳо буд.=~s Онҳо, ки фиристодагони Рўҳулқудс буданд, ба Салукия омаданд ва аз он ҷо бо киштӣ ба Қаприс рафтанд..}U Баъд аз рўза гирифтан ва дуо гуфтан даст бар сари онҳо гузоштанд ва онҳоро равона карданд.5|c Вақте ки онҳо ба ибодати Худованд ва рўзадори машғул буданд, Рўҳулқудс гуфт:“Барнаббо ва Шоулро аз баҳри коре ки барояш онҳоро даъват намудаам, ба Ман ҷудо кунед“.{ } Дар калисои Антиёхия якчанд нафар анбиё ва муаллимон буданд, чунончи: Барнаббо ва Шимъўн, ки лақабаш Ниҷар буд, ва Лукюси Қуринӣ ва Маноҳим, ки бо тетрарх Ҳиродус дар як ҷо тарбия ёфта калон шуда буд, ва Шоул. 4~z}|{{*zyxSwvvOutssGrNpooWnvmmkji9gffVedc|baa ` _%^]\[ZYXWXVqUTWSXR_Q/PPNMMuLLJvII HFFDD]CBBAH@?>= SБаъд аз ин Павлус Атиноро тарк карда, ба Қўринтус омад.i=K"Вале якчанд кас ба ў ҳаамроҳ шуда, имон оварданд; дар байни онҳо Диёнисиюси арьюпогӣ ва Домарис ном зане ва дигарон буданд.U<#!Бо ҳамин, Павлус аз миёни онҳо берун омад.$;A Вақте ки зикри эҳьёи мурдагонро шуниданд, баъзе касон тамасхур карданд ва баъзеи дигарон гуфтанд:“Дар ин бора дафъаи дигар ба суханони ту гўш хоҳем дод“.W:'Зеро ки Ў рўзеро муқаррар намудааст, ки аҳли ҷаҳонро ба василаи Марде ки баргузидаи Ўст, аз рўи инсоф доварӣ кунад, ва барои он ки инро ба ҳама исбот намояд, Ўро аз мурдагон эҳьё кард“.[9/Хуллас, ҳоло Худо аз замонҳои ҷаҳолат сафари назар карда, дар ҳар ҷо ба ҳамаи одамон амр мефармояд, ки тавба кунанд;,8QПас, модоме ки ҳамаи мо фарзандони Худо ҳастем, набояд гумон кунем, ки Илоҳият монанд аст ба тилло ё нуқра ё санге ки аз санъат ва хаёли инсон сурате гирифтааст.u7cЗеро ки мо дар Ў зиндагӣ ва ҳаракат мекунем ва вуҷуд дорем, чунон ки баъзе аз шоирони шумо низ гуфтаанд:“Мо фарзандони Ў ҳастем“.{6oТо ки онҳо Худоро ҷустуҷў кунанд ва, шояд Ўро ёбем гўён, кўр-кўрона даст- даст карда нагарданд, гарчанде ки Ў аз ҳеҷ яке аз мо дур нест;P5Ҳамаи қавмҳои насли одамизодро Ў аз як хун ба вуҷуд овардааст, то ки бар тамоми рўи замин сокин шаванд, ва барои сукунати онҳо мўҳлатҳо ва ҳудуди муайяне пешакӣ муқаррар кардааст,B4}Ва ба хизмати дастҳои одамӣ эҳтиёҷ надорад, зеро ки Худаш ҳаёт ва нафас ва ҳар чизро ба ҳама мебахшад;c3?Худое ки олам ва тамоми мавҷудоти онро офаридааст, Худованди Осмону замин аст ва дар маъбадҳои сохтаи дасти инсон нест21„Зеро ки, чун гаштугузор карда, ибодатгоҳҳои шуморо аз назар мегузарондам, мазбаҳе дидам, ки бар он навишта шудааст:’’Ба Худои ношинос’’. Пас, Ҳамонро, ки шумо мепарастед, вале намешиносед, ман ба шумо мавъиза менамоям:Q1Он гоҳ Павлус дар миёнҷои Арьюпогус истода, гуфт:“Эй мардони Атино! Шуморо аз ҳар ҷиҳат бисьёр диндор ёфтаам;x0iЗеро ки тамоми аҳли Атино ва аҷнабиёни сокини он ҷо вақти худро аз ҳама зиёдтар дар гуфтану шунидани ягон гапи тоза мегузаронданд.9/kАзбаски суханонат ба гўши мо аҷиб мерасад, бинобар ин мехоҳем бидонем, ки онҳо чӣ маъно доранд“..+Ўро дасгир карда, ба Арьюпогус, ки кўҳи доварон аст, оварданд ва гуфтанд:“Оё мумкин аст ки мо бидонем, ки ин тариқати наве ки ту мавъиза менамоӣ, чист?6-eБаъзе аз файласуфони эпикурӣ ва истоӣ бо ў мунозира мекарданд; як хелашон мегуфтанд:’’Ин лаққӣ чӣ мехоҳад бигўяд?’’; дигарҳо мегуфтанд:’’Зоҳиран, ў худоҳои бегонаро мавъиза мекунад’’; зеро ки ў ба онҳо аз Исо ва эҳьё башорат медод.D,Бинобар ин дар куништ бо яҳудиён ва худотарсон ва дар бозор ҳар рўз бо ҳар кӣ вомехўрд, гуфтугў мекард.`+9Ҳангоме ки Павлус дар Атино ба онҳо интизорӣ дошт, чун дид, ки ин шаҳр аз бутҳо пур аст, рўҳаш дар дарунаш музтариб шуд.*wҲамроҳони Павлус ўро то Атино гуселониданд, ва ў ба онҳо фармуд, ки гашта рафта, ҳар чи зудтар Сило ва Тимотиюсро назди ў равона кунанд.4)aДарҳол бародарон Павлусро сўи баҳр равона карданд, вале Сило ва Тимотиюсро дар он ҷо монданд.( Лекин чун яҳудиёни Таслўникӣ фаҳмиданд, ки Павлус дар Бирия низ каломи Худоро мавъиза намудааст, ба он ҷо омада, мардумро ба шўр оварданд.+'O Бисьёре аз онҳо, ҳам аз занони ашрофи юнонӣ ва ҳам шумораи зиёде аз мардон имон оварданд.t&a Яҳудиёни он ҷо назар ба аҳли Таслўникӣ равшанфикртар буданд: бо иштиёқи комил каломро гўш мекарданд ва ҳар рўз Навиштаҳоро санҷида мебаромаданд, то ки бидонанд, ки оё дар ҳақиқат ҳамин тавр аст ё не;f%E Бародарон фавран Павлус ва Силоро шабона ба Бирия равона карданд, ва онҳо ба он ҷо расида, ба куништи яҳудиён даромаданд.u$c Ва аз Ёсўн ва дигарон замонат гирифта, онҳоро ҷавоб доданд.#Аз шунидани ин суханон мардум ва сардорони шаҳр ба ташвиш афтоданд,"Ва Ёсўн онҳоро пазироӣ кардааст, ва ҳамаи онҳо бар хилофи фармоишоти қайсар амал  мекунанд ва шахси дигарро, ки Исо ном дорад, подшоҳ медонанд.D!Чун онҳоро наёфтанд, Ёсўн ва чанд нафар бародаронро назди сардорони шаҳр кашиданд ва дод зада мегуфтанд, ки онҳое ки тамоми оламро зеру забар карданд, ба ин ҷо низ омадаанд, Аммо яҳудиёне ки имон наоварда буданд, ҳасад бурданд ва чанд нафар нобакоронро аз бозор гирифта, издиҳоме ҷамъ карданд ва шаҳрро ба шўр оварданд ва ба хонаи Ёсўн тохта, хостанд онҳоро назди ҷамомат берун оваранд.Баъзе аз онҳо ва ҳамчунин бисьёре аз юнониҳои худотарс ва шумораи зиёде аз занони ашроф имон оварданд ва ба Петрус ва Сило ҳамроҳ шуданд.0YВа ошкор карда ва исбот намуда, мегуфт, ки лозим буд Масеҳ азобу уқубат кашад ва аз мурдагон эҳьё шавад, ва Ҳамин Исо, ки ман Ўро ба шумо мавъиза мекунам, Масеҳ аст.>uПавлус, аз рўи одати худ, назди онҳо дохил шуд, ва се рўзи шанбе бо онҳо аз Навиштаҳо гуфтугў мекард,* OАз Амфипўлис ва Аполония гузашта, ба Таслўникӣ омаданд, ки дар он ҷо куништи яҳудиён буд.]3(Онҳо аз зиндон берун омада, ба хонаи Лидия шитофтанд ва бо бародарон вохўрда ва онҳоро насиҳат карда, равона шуданд. 9'Ва омада, аз онҳо узр пурсиданд ва берун оварда, хоҳиш карданд, ки аз шаҳр бираванд.8i&Мулозимон ин суханонро ба волиён расонданд, ва чун шуниданд, ки румӣ ҳастанд, ба ҳарос афтоданд.%Вале павлус ба онҳо гуфт:“Моро, ки румӣ ҳастем, бе муҳокима дар пеши назари тамоми мардум калтаккорӣ карда, дар зиндон андохтанд, ва акнун мехоҳанд пинҳонӣ ҷавоб диҳанд? Не, бигзор худашон омада, моро берун оваранд“.uc$Зиндонбон инро ба Павлус хабар дода, гуфт:“Волиён кас фиристоданд, ки шуморо ҷавоб диҳам; пас, берун омада, ба саломатӣ биравед“.-S#Вақте ки субҳ дамид, волиён мулозимонро фиристоданд, ки бигўянд:“Он шахсонро ҷавоб деҳ“.T!"Ва онҳоро ба хонаи худ оварда, дар пешашон хўрок монд, ва бо тамоми аҳли байти худ шод шуд, ки ба Худо имон овард.mS!Дар ҳамон соати шаб зиндонбон онҳоро берун оварда, захмҳошонро шуст, ва фавран худаш ва тамоми аҳли байташ таъмид гирифтанд,   Он гоҳ каломи Худовандро ба вай ва тамоми аҳли байташ мавъиза карданд.#?Гуфтанд:“Ба Исои Масеҳи Худованд имон овар, ва ту бо аҳли байти худ наҷот хоҳӣ ёфт“.%Сонӣ онҳоро берун оварда, гуфт:“Эй оғоён! Чӣ бояд бикунам, то ки наҷот ёбам?“.?wЗиндонбон чароғе талаб карда, ба дарун давида даромад ва ларзон шуда, пеши пои Павлус ва Сило афтод;/WАммо Павлус бо овози баланд гуфт:“Ба худ осебе нарасон, зеро ки ҳамаи мо дар ин ҷо ҳастем“.Зиндонбон бедор шуда, дарҳои зиндонро кушода дид ва шамшери худро кашида, мехост худро бикушад, ба гумони он ки бандиён гурехта рафтаанд. )Ногаҳон заминҷунбии азиме рўй дод, то ба ҳадде ки таҳкурсии зиндон ба ларза даромад; дарҳол ҳамаи дарҳо кушода шуд, ва ҳама завлонаҳо ба замин афтод.K Дар қарибии нисфи шаб Павлус ва Сило дуо гуфта, Худоро ҳамду сано мехонданд, ва бандиён онҳоро мешуниданд.. UЧун вай ин тавр амре гирифт, онҳоро дар зиндон дохилӣ маҳбус кард ва ба пойҳошон кунда зад.o WПас аз задани шаттаи бисьёр, онҳоро дар зиндон андохтанд ва ба зиндонбон амр фармуданд, ки онҳоро дурустакак нигоҳбонӣ кунад;X )Мардум низ ба онҳо қиём карданд, ва волиён ҷомаҳои онҳоро канда партофта, фармуданд, ки онҳоро калтаккорӣ кунанд;6eВа расму таомулеро мавъиза мекунанд, ки қабул кардан ва ба ҷо овардан ба мо румиён, ҷоиз нест“.H Вақте ки онҳоро назди волиён оварданд, гуфтанд:“Ин одамон, ки яҳудӣ ҳастанд, шаҳри моро ба шўр овардаанд ~~@}{{Czxwvv&uXsrr7qp>C<;:n9877 55"4w322'1r0/.--",'+^*u)K(t'&%$B#c"!t *Z?4 Kw +  vt O%47!;Вақте ки Павлусро даъват карданд, Тартуллўс ба айбдор кардани ў шурўъ намуда, гуфт:y mБаъд аз панҷ рўз  саркоҳин Ҳанониё бо пирон ва Тартуллўс ном нотиқе омад, ва онҳо шикояти худро дар ҳаққи Павлус ба ҳоким супурданд.mS#„Вақте ки даъвогарони ту ҳозир шаванд, сухани туро хоҳам шунид“. Ва амр фармуд, ки ўро дар сарбозхонаи Ҳиродус нигоҳ доранд.-S"Ҳоким номаро хонда, пурсид, ки ў аз кадом вилоят аст, ва чун фаҳмид, ки аз Қилиқия аст, гуфт:C!Ҳамин ки онҳо ба Қайсария расиданд, номаро ба дасти ҳоким супурда, Павлусро низ назди ў ҳозир сохтанд.. U Ва рўзи дигар ба саворон вогузор карданд, ки бо ў бираванд, ва худашон ба қалъа баргаштанд.6 eСарбозон мувофиқи дастуре ки ба онҳо дода шуд, Павлусро гирифта, шабона ба Антипотрис бурданд.g GЧун ба гўшам расид, ки яҳудиён қасди ҷони ин одам доранд, фавран ўро назди ту фиристодам ва ба даъвогаронаш низ амр фармудам, ки даъвоҳои худро дар ҳаққи ў дар ҳузури ту баён кунанд; вассалом“.~ uВа донистам, ки ўро дар ақидаҳои баҳсноки оид ба шариаташон айбдор мекунанд, вале ў ҳеҷ коре накардааст, ки сазовори марг ё ҳабс бошад; 5Азбаски хостам бидонам, ки бар ў чӣ даъво доранд, ўро ба шўрои пирони онҳо овардамИн одамро яҳудиён дасргир карда буданд ва қасди куштани ўро доштанд; чун фаҳмидам, ки фуқарои Рум аст, бо сарбозон рафта, аз дасташон раҳонидам;yk„Клавдиюс Лисиёс ба мўҳтарам Феликси ҳоким салом мерасонад;;qЎ номае ба ин мазмун навишт:KИнчунин маркабҳо ҳозир кунед, то ки Павлусро савор карда, ба саломатӣ назди Феликси ҳоким равона намоед“.'Сонӣ ду мирисадро даъват намуда, гуфт:“Дусад сарбоз ва ҳафтод савора ва дусад найзаандозро омода кунед, то ки имшаб соати сеюм ба Қайсария биравед.$AМириҳазор ҷавонро ҷавоб дода, гуфт:“Ба ҳеҷ кас нагў, ки маро аз ин роз хабар кардаӣ“.)Аммо ту ба онҳо гўш надеҳ, зеро ки бештар аз чиҳил нафарашон дар сари роҳи ў камин сохтаанд ва савганд ёд кардаанд, ки то ўро накушанд чизе нахўранд ва нанўшанд; ва ҳоло онҳо тайёр шуда, мунтазири фармоиши ту истодаанд“.4aГуфт:“Яҳудиён маслиҳатро ба як ҷо мондаанд, ки аз ту хоҳиш кунанд, то Павлусро фардо назди шўрои пирон барорӣ, гўё ки онҳо мехоҳанд кори ўро аниқтар тафтиш намоянд;=sМириҳазор дасти вайро гирифта, ба хилватгоҳе бурд, ва пурсид:“Чӣ чиз аст, ки мехоҳӣ ба ман бигўӣ?“.$AВайро гирифта, назди мириҳазор бурд ва гуфт:“Павлуси бандӣ маро даъват намуда, хоҳиш кард, ки ин ҷавонро назди ту биёрам, зеро чизе дорад, ки ба ту бигўяд“.Z~-Павлус яке аз мирисадҳоро даъват намуда, гуфт:“Ин ҷавонро назди мириҳазор бибар, зеро чизе дорад, ки ба ў бигўяд“.@}yАммо хоҳарзодаи Павлус аз қасди онҳо воқиф шуд ва рафта, ба қалъа даромад ва Павлусро хабардор кард.e|CАкнун шумо ва шўрои пирон ба мириҳазор хабар диҳед, ки фардо ўро назди шумо бароварад, гўё ки мехоҳед кори ўро аниқтар дида бароед; ва мо тайёр ҳастем, ки ўро, пеш аз наздик омаданаш, бикушем“.K{Онҳо назди саркоҳинон ва пирон рафта, гуфтанд:“Мо савганд ёд кардем, ки то Павлусро накушем, чизе начашем;z Шумораи онҳое ки чунин аҳд карда буданд, бештар аз чиҳил нафар буд;y Чун чашми рўз кушода шуд, баъзе аз яҳудиён забон як карда, қасам хўрданд, ки то Павлусро накушанд, ба ҳеҷ хўрданӣ ва нўшиданӣ лаб назананд;,xQ Ҳамон шаб Худованд ба ў зоҳир шуда, гуфт:“Устувор бош, Павлус, ва чӣ тавре ки дар Ерусалим дар ҳаққи Ман шаҳодат додӣ, дар Рум низ бояд ҳамон тавр шаҳодат диҳӣ“..wU Аммо аз баски ихтилоф қувват гирифт, мириҳазор аз хавфи он ки Павлусро тикка-тикка кунанд, ба сарбозон фармон дод, ки ўро аз миёни онҳо гирифта, ба қалъа дарорад.~vu Ғавғои азиме ба амал омад, ва китобдонони фирқаи фарисиён бархоста, баҳскунон гуфтанд:“Мо дар ин шахс ҳеҷ бадӣ намебинем; ва агар рўҳе ё фариштае ба вай сухан гуфта бошад, ба Худо муқобилат нахоҳем кард“.Uu#Зеро ки саддуқиён мегўянд, ки на эҳьё вуҷуд дорад, на фаришта ё рўҳ, аммо фарисиён ин ҳар дуро эътироф менамоянд.LtҲамин ки ин суханонро гуфт, дар миёни фарисиён ва саддуқиён низоъ афтод, ва аҳли ҷамъомад ду тақсим шуданд;6seВақте ки Павлус фаҳмид, ки як қисми онҳо саддуқиён ва қисми дигарашон фарисиён мебошанд, дар шўрои пирон нидокунон гуфт:“Эй бародарон! Ман фарисӣ ва фарзанди фарисӣ ҳастам, ва аз умеди эҳьёи мурдагон дар ин ҷо муҳокима карда мешавам“.urcПавлус гуфт:“Эй бародарон, ман надонистам, ки вай саркоҳин аст; зеро ки навишта шудааст:’’Ба пешвои қавми худ носазо нагўй’’„.qОнҳое ки назди ў истода буданд, гуфтанд:“Саркоҳини Худоро дашном медиҳӣ?“.0pYПавлус ба вай гуфт:“Худо туро хоҳад зад, эй девори сафедшуда! Ту нишастаӣ, ки маро аз рўи шариат доварӣ кунӣ, вале бар хилофи шариат амр медиҳӣ, ки маро бизананд“.7ogСаркоҳин Ҳанониё ба онҳое ки назди ў истода буданд, фармон дод, ки ба даҳонаш як торсакӣ зананд.[n 1Павлус ба шўрои пирон назар дўхта, гуфт:“Эй бародарон! Ман то имрўз дар ҳузури Худо бо виҷдони пок рафтор кардаам“. m Рўзи дигар, бо мақсади донистани он ки барои чӣ яҳудиён ўро айбдор мекунанд, ўро аз завлона озод кард ва амр фармуд, ки саркоҳинон ва тамоми шўрои пирон ҷамъ шаванд, ва Павлусро бароварда, назди онҳо ба по хезонд.lДарҳол онҳое ки ўро шиканҷа карданӣ буданд, аз ў даст кашиданд; мириҳазор низ румӣ будани ўро фаҳмида, ҳаросон шуд, ки ўро занҷир зада буд.mkSМириҳазор гуфт:“Ман ин табаиятроба бадали маблағи калоне ба даст овардаам“. Павлус гуфт:“Аммо ман бо он ба дуньё омадаам“.'jGМириҳазор назди ў омада, пурсид:“Ба ман бигўй, ки оё ту табааи Рум ҳастӣ?“ Гуфт:“Оре“.SiЧун мирисад инро шунид, назди мириҳазор рафта, хабар дод ва гуфт:“Оё медонӣ, чӣ мекунӣ? Ин шахс табааи Рум аст“&hEВақте ки ўро бо тасмаҳо мебастанд, ба мирисаде ки наздаш истода буд, гуфт:“Оё бар шумо ҷоиз аст, ки табааи Румиро, бе он ки маҳкум шуда бошад, тозиёна занед?“egCМириҳазор амр фармуд, ки ўро ба қалъа дароварда, тозиёна зананд, то фаҳманд, ки аз чӣ сабаб бар ў инқадар фарьёд мезананд.EfДар ҳамон вақте ки онҳо дод мезаданд, ҷомаҳои худро мепартофтанд ва чангу ғубор  ба ҳаво мебардоштанд.wegТо ҳамин суханаш ба ў гўш доданд; сонӣ фарьёд зада, гуфтанд:“Чунин шахсро аз рўи замин маҳв кунед! Зеро ки набояд ў зинда бимонад“.=dsАммо Ў ба ман гуфт:’’Равона шав, зеро ки Ман туро ба ҷойҳои дур сўи ғайрияҳудиён хоҳам фирстод’’.c#Ва ҳангоме ки хуни шоҳиди Ту истефанусро мерехтанд, ман дар он ҷо истода, қатли ўро таҳсин менамудам ва либосҳои қотилони ўро посбонӣ мекардам’’.Vb%Гуфтам:’’Худовандо! Онҳо медонанд, ки ман мўъминони Туро дар зиндон меандохтам ва дар куништҳо шаллоқ мезадам,taaВа Ўро дидам, ки мегуфт:’’Шитоб намо ва аз Ерусалим зудтар равона шав, чунки шаҳодати туро дар ҳаққи Ман қабул нахоҳанд кард’’. `9Вақте ки ба Ерусалим баргаштам, дар маъбад дуо мегуфтам, дар ҳолати бехудӣ афтодам1_[Пас, чаро таъхир мекунӣ? Бархез ва таъмид бигир ва исми Ўро хонда, аз гуноҳҳои худ пок шав’’^Чунки аз он чи дидаӣ ва шунидаӣ, дар пеши тамоми мардум шоҳиди Ў хоҳӣ шуд;k]OЎ гуфт:’’Худои падарони мо туро баргузидааст, то ки иродаи Ўро дарк намоӣ ва Он Одилро бубинӣ ва аз забонаш сухане бишнавӣ,K\ Назди ман омада, истоду ба ман гуфт:“Эй бародар Шоул! Бино шав“.Дарҳол чашмонам кушода шуду ман ўро дидам.'[G Ҳанониё ном Марди порсои шариат, ки дар миёни ҳамаи яҳудиёни сокини Димишқ некном буд,:Zm Азбаски ман аз дурахши он нур нобино шуда будам, ҳамроҳонам аз дастам гирифта, ба Димишқ бурданд.&YE Он гоҳ ман гуфтам:’’Худовандо! Чӣ кунам!’’Худованд ба ман гуфт:’’Бархез ва ба Димишқ биравм ва дар он ҷо ҳар коре ки бояд бикунӣ, ба ту гуфта хоҳад шуд’’.ZX- Онҳое ки ҳамроҳи ман буданд, нурро дида, ҳаросон шуданд, вале овози Он Касеро, ки бо ман сухан мегуфт, намешуниданд.ZW-Ба ҷавоб гуфтам:“‘‘Худовандо, Ту кистӣ?’’ Ў ба ман гуфт:’’Ман Он Исои Носирӣ ҳастам, ки ту Ўро таъқиб мекунӣ’’.:VmБар замин афтодам ва овозе шунида, ки ба ман мегуфт:’’Шоул, Шоул! Барои чӣ Маро таъқиб мекунӣ?’’fUEАммо дар аснои роҳ, вақте ки ба Димишқ наздик меомадам, қариби пешин баногоҳ нури азиме аз осмон давродаври ман дурахшид;vTeДар бораи ман саркоҳин ва ҳамаи пирон низ шаҳодат хоҳанд дод, ки ман аз онҳо номаҳо гирифта, ба Димишқ назди бародарон рафта будам, то ки дар он ҷо масеҳиёнро бандӣ карда, барои ҷазо ба Ерусалим биёрам;LSВа ин тариқатро то ба дараҷаи марг тақиб менамудам ва мардону занонро побанд карда, дар зиндон меандохтам;RМан яҳудӣ ҳастам, ки дар Тарсуси Қилиқия таваллуд шудаам ва дар ин шаҳр дар хизмати Ҷамлиил тарбият ёфтаам ва шариати падаронро бодиққат омўхатаам ва дар роҳи Худо ғаюр будам, чунон ки ҳамаи шумо имрўз ҳастед.+QOЧун шуниданд, ки ба онҳо ба забони ибронӣ сухан мекунад, боз зиёдтар хомўш шуданд. Ў гуфт:8P k„Эй бародарон ва эй падарон! Он чиро, ки пеши шумо барои муҳофизати худ арз менамоям, гўш кунед“=Os(Вақте ки иҷозат дод, Павлус дар болои зина истода, бо дасташ ба мардум ишора кард, ва ҳамин ки хомўшии том бақарор гашт, ба забони ибронӣ ба сухан шурўъ намуда чунин гуфт:{No'Павлус гуфт:“Ман яҳудӣ ҳастам, аз Тарсус, табааи Қилиқия, ки шаҳри машҳур аст; хоҳишмадам иҷозат бидеҳ, то ки ба мардум сухане гўям“.YM+&„Оё ту ҳамон мисрие нестӣ, ки якчанд рўз пеш аз ин, фитнае барангехта, чор ҳазор одамкушро бо худ ба биёбон бурд?“.oLW%Пеш аз он ки вориди қалъа шаванд, Павлус ба мириҳазор гуфт:“Оё ҷоиз аст ба ту чизе бигўям?“. Гуфт:“Оё забони юнониро медонӣ?“.K#$Зеро ки мардуми бисьёре аз қафо омада, фарьёд мезаданд, ки’’ўро бикушед!’’;Jo#Вақте ки ў ба зинапоя расид, сарбозонро лозим омад, ки ба сабаби хашми мардум ўро бардошта баранд.OI"Аз байни издиҳом дод зада, баъзеҳо як чиз ва баъзеҳо чизи дигар мегуфтанд, ва азбаски вай аз боиси шўру ғавғо ҳақиқати ҳолро фаҳмида натавонист, фармон дод, ки ўро ба қалъа баранд.xHi!Мириҳазор наздик омада, ўро дасгир кард ва амр фармуд, ки ўро бо ду занҷир бибанданд, ва пурсид, ки ин кист ва чӣ гуноҳе кардардааст?!G; Вай дарҳол сарбозон ва мирисадҳоро бо худ гирифта, сўи онҳо шитофтанд, ва ҳангоме ки онҳо мириҳазор ва сарбозонро диданд, аз задани Павлус даст кашиданд.LFВақте ки онҳо қасти ҷони ў мекарданд, ба мариҳазори сипоҳ хабар расид, ки тамоми Ерусалим ба ошўб омадааст;EТамоми шаҳр ва ҷунбиш омад, мардуми бисьёре ҷамъ шуданд ва Павлусро дастгир карда, аз маъбад берун бароварданд ва дарҳол дарҳоро бастанд.fDEЗеро ки пеш аз ин онҳо Трофимуси эфсўсиро бо ў дар шаҳр дида буданд ва гумон карданд, ки Павлус вайро ба маъбад овардааст.BC}Ва фарьёд зада, гуфтанд:“Эй мардони Исроил, мадад кунед! Ин ҳамон касест, ки ҳамаро дар ҳар ҷо бар зидди қавм ва шариат ва бар зидди ин макон таълим медиҳад, дар айни ҳол юнониҳоро низ ба маъбад дароварда, ин макони муқаддасро палид кардааст“.B)Вақте ки ҳафт рўз ба охир мерасид, яҳудиёни аҳли вилояти Осиё ўро дар маъбад дида, тамоми мардумро ба шўр оварданд ва ба ў дасти тааддӣ дароз карданд_A7Павлус он одамонро бо худ гирифта, ҳамроҳашон таҳорат намуд ва рўзи дигар ба маъбад даромад ва анҷоми рўзҳои таҳоратро, ки бояд барои ҳар яке аз онҳо ҳадияе пешкаш карда шавад, эълон кард.@Лекин дар хусуси онҳое ки аз байни ғайрияҳудиён имон овардаанд, мо навишта ва амр фармуда будем, ки ба чизе риоя накунанд, балки фақат аз қурбониҳои бутҳо, аз хун, аз гўшти буғишуда ва аз зино парҳез намоянд“.2?]Онҳоро бо худ гирифта, ҳамроҳашон таҳорат намо ва харҷашонро ба гарданат бигир, то ки онҳо мўйсари худро битарошанд, ва ҳама хоҳанд фаҳмид, ки он чи дар бораи ту шунидаанд, асосе надорад, балки худат ҳам мувофиқи шариат рафтор мекунӣ.%>CБинобар ин он чи ба ту мегўем, ба ҷо овар: назди мо чор одам ҳастанд, ки назре кардаанд;'=GПас, чӣ бояд кард? Албатта мардум ҷамъ хоҳанд шуд, зеро ки аз омаданат хабар хоҳанд ёфт.<}Онҳо дар бораи ту шунидаанд, ки ба ҳамаи яҳудиёне ки дар миёни халқҳо умр ба сар мебаранд, таълим медиҳӣ, ки аз Мусо дур шаванд, ва мегўӣ, ки писарони худро хатна накунанд ва қоидаҳои шариатро ба ҷо наоваранд.';GЧун шуниданд, Худоро ҳамду сано хонданд ва ба ў гуфтанд:“Эй бародар, чунон ки мебинӣ, чандин ҳазор яҳудиён имон овардаанд ва ҳамаашон ғаюри шариат мебошанд;g:GПас аз салому аҳволпурсӣ аз он чи Худо ба василаи хизмати ў дар миёни ғайрияҳудиён ба амал оварда буд, муфассал нақл кард.9!Рўзи дигар Павлус ҳамроҳи мо назди Яъқуб омад; ҳамаи пирон низ ҳозир шуданд.8!Вақте ки вориди Ерусалим шудем, бародарон моро бо хурсандӣ пазироӣ карданд.77gБаъзе аз шогирдони сокини Қайсария низ ҳамроҳи мо омада, моро ба хонаи Маносўн ном шахсе ки аз аҳли Қаприс ва шогирди дерина буд, оварданд, то ки назди ў манзил кунем.6Баъд аз он рўзҳо мо тадоруки сафарро дида, сўи Ерусалим равона шудем;D5Чун ба гапи мо надаромад, ба ҷуз ин сухан:’’Он чи хости Худованд аст, бишавад!’’чизи дигаре нагуфтем.s4_ Аммо Павлус дар ҷавоб гуфт:“Ин чӣ корест, ки шумо мекунед? Чаро бо гирьяи худ дили маро мешиканед? Зеро ки тайёр ҳастам на танҳо бандӣ шавам, балки дар Ерусалим ба хотири исми Исои Худованд бимирам“.3- Вақте ки инро шунидем, мо ва аҳли он ҷо илтимос кардем, ки ў ба Ерусалим наравад.2 Ва назди мо даромада, камарбанди Павлусро гирифту дастҳо ва пойҳои худро баст ва гуфт:“Рўҳулқудс мегўяд, ки яҳудиён дар Ерусалим соҳиби ин камарбандро ҳамин тавр баста, ба дасти ғайрияҳудиён хоҳанд супурд“. 1  Баъд аз чандин рўзре ки дар он ҷо будем, Оғобус ном набие аз яҳудо омад.c0? Ў чор духтари бокира дошт, ки нубувват мекарданд.>/uРўзи дигар Павлус ва мо, ки ҳамроҳаш будем, он ҷоро тарк карда, ба Қайсария омадем ва ба хонаи Филлипуси башоратдиҳанда, ки яке аз ҳафт нафар буд, даромада, назди ў мондем.v.eАз Сўр сафари худро бо киштӣ давом додем, ба Птолимус расидем ва дар он ҷо бо бародарон мулоқот карда, як рўз дар наздашон истодем.%-CВа бо ҳамдигар хайру хуш карда, ба киштӣ даромадем, ва онҳо ба хонаҳои худ баргаштанд.,3Чун вақти мо ба охир расид, боз ба роҳ даромадем, ва ҳама бо занону бачаҳошон моро то беруни шаҳр гусел карданд; мо дар соҳили баҳр зону зада, дуо гуфтем,]+3Дар он ҷо шогирдонро пайдо карда, ҳафт рўз истодем; онҳо аз рўҳ илҳом ёфта, ба Павлус гуфтанд, ки ба Ерусалим наравад.$*AҚаприсро, ки аз дур намоён шуд, ба тарафи чап монда, сўи Сурия равона шудем ва дар Сўр лангар андохтем, зеро ки дар он ҷо мебоист бори киштиро мефуроварданд.$)AДар он ҷо киштие ёфтем, ки ба Финиқия рафтанӣ буд, ва ба он савор шуда, ҳаракат кардем.`( ;Бо онҳо хайру маъзур карда, бо киштӣ равона шудем ва рост ба Кос омадем; рўзи дигар ба Русд ва аз он ҷо ба Потра расидем;m'S&Алалхусус аз чунин суханони ў хеле ғамгин шуданд, ки гуфта буд:’’Рўи маро дигар нахоҳед дид’’. Ва ўро то киштӣ гуселонданд.~&u%Ҳама гирьяи бисьёр карданд ва Павлусро оғўш кашида, мебўсиданд.t%a$Баъд аз гуфтани ин суханон зону зада, бо ҳамаашон дуо гуфт.$#Бо тамоми рафтори худ ман ба шумо нишон додаам, ки мо бояд ҳамин тавр меҳнат карда, нотавононро дастгирӣ намоем ва суханони Исои Худовандро дар хотир нигоҳ дорем, ки Ў гуфтааст:’’Додан аз гирифтан беҳтар аст’’„.?#w"Худатон медонед, ки ҳамин дастҳои ман барои таъмини эҳтиёҷоти худам ва ҳамроҳонам хизмат кардааст._"7!Ман ба симу зар ё пероҳани касе чашм надўхтаам:$!A Акнун, эй бародарон, шуморо ба Худо ва ба каломи файзи Ў месупорам, ки қодир аст шуморо обод гардонад ва дар миёни ҳамаи муқаддасон ба шумо меросе бибахшад. Бинобар ин ҳушьёр бошед ва дар хотир нигоҳ доред, ки чӣ гуна ман дар давоми се сол, рўзонаю шабона ашк рехта, ҳар яке аз шуморо таълим додам.Z-Аз миёни худатон низ шахсоне пайдо хоҳанд шуд, ки суханони каҷ хоҳанд гуфт, то ки шогирдонро аз ақиби худ бикашанд.[/Зеро ман медонам, ки баъд аз рафтани ман гургҳои дарранда ба миёни шумо хоҳанд омад, ки ба рама раҳме нахоҳанд кард;OПас, нигоҳбони худатон ва нигоҳбони тамомион рамае бошед, ки Рўҳулқдс шуморо барои назорат кардани он таъин намудааст, то ки Калисои Худоро, ки Ў бо Хуни Худ харидааст, бачаронед.$AЗеро ки ҳеҷ як фурсатро аз даст надодаам, ки ба шумо тамоми иродаи Худоро бифаҳмонам.3Бинобар ин имрўз ба шумо шаҳодат медиҳам, ки ман аз хуни ҳамаатон мубарро ҳастам,fEВа алҳол инро медонам, ки ҳамаи шумо, ки дар байнатон гашта, Малакути Худоро мавъиза намудаам, дигар рўи маро нахоҳед дид.Лекин ба ин чизҳо нигоҳ намекунам ва ҷони худро азиз намедорам, балки муроди ман фақат ин аст, ки вазифаи худро ва он хизмате, ки Исои Худованд ба ман супурдааст, яъне мавъизаи Инҷили файзи Худоро ба хушӣ анҷом диҳам.J Ҷуз ин ки Рўҳулқудс дар ҳар шаҳр шаҳодат дода, мегўяд, ки занҷирҳои асорат ва уқубатҳо барои ман муҳайёст.H Ва инак, ҳоло бо тақозои Рўҳ ба Ерусалим меравам ва аз он чи дар он ҷо ба сарам хоҳад омад, чизе намедонам,]3Ва ба яҳудиён ва юнониён хотирнишон мекардам, ки назди Худо тавба кунанд ва ба Худованди мо Исои Масеҳ имон оваранд.(IВа чӣ гуна ман ҳар чизеро, ки фоиданок буд, аз шумо дареғ надоштам, балки дар пеши тамоми мардум ва хона ба хона гашта, ба шумо мавъиза намудам ва таълим додам.Дар ҳолате ки бо каломи фурўтанӣ, бо ашкҳои бисьёр ва бо машаққатҳое ки ба туфайли дасисаҳои яҳудиён ба сарам меомад, ба Худованд хизмат кардам,,QВа ҳангоме ки назди ў омаданд, ба онҳо гуфт:“Шумо медонед, ки аз рўзи аввали ба Осиё қадам монданам, дар тамоми вақте ки бо шумо будам, ман чӣ гуна рафтор кардам,wАз Милитус ба Эфсўс кас фиристода, пирони калисоро даъват намуд,QЗеро ки Павлус ният дошт аз паҳлуи Эфсўс гузашта равад, то ки дар вилояти Осиё даранг накунад, чунки ў таъҷил менамуд, ки ба қадри имкон дар арафаи иди Пантикост дар Ерусалим бошад."=Аз он ҷо бо киштӣ равона шуда, рўзи дигар дар рў ба рўи Хиюс бозистодем; рўзи сеюм ба Сомўс расидем ва дар Труҷилиюн истода, фардои он вориди Милитўс шудем,Вақте ки дар Асўс ба мо вохўрд, ўро ҳамроҳи худ гирифта, ба Митилинӣ омадем.&E Мо зуд ба киштӣ савор шуда, ба Асўс рафтем, то ки аз он ҷо Павлусро ҳамроҳи худ бигирем, зеро ки ҳамин тавр амр фармуда буд, ва ў ният дошт ба он ҷо пиёда равад. ~}|{{kzkyxwvvgu0t@srqqpWoPn8lkjihnggf)e_djc_b&a`^] \[\ZPYgXWV=U'T%RRPOMLOKvJZIGGEECC)B`A&??1>5<Балки бо ў  фақат дар бораи парастиши Худои худ ва дар бораи Исо ном шахсе ки мурдааст, вале Павлус мегуфт, ки Ў зинда аст, ихтилофи ақида доштанд.A={Аммо даъвогарон бархоста, аз он чи ман гумон доштам, ҳеҷ як айберо бар гардани ў монда натавонистанд,z<mБинобар ин, вақте ки онҳо ба ин ҷо омаданд, ман бе таъхир, фардои он, бар курсии доварӣ нишастам ва амр фармудам, ки он шахсро биёранд.c;?Дар ҷавоби онҳо гуфтам, ки расму русуми румиён ин нест, ки касеро ба марг таслим кунанд, бе он ки айбдорро бо даъвогаронаш рў ба рў карда, ба вай имконият диҳанд, ки худро аз айбҳо сафед кунад.e:CВа ҳангоме ки дар Ерусалим будам, саркоҳин ва пирони яҳудӣ дар бораи ў ба ман гап заданд ва маҳкумияти ўро талаб карданд.9 Чун рўзҳои зиёде дар он ҷо истоданд, Фестус ба подшоҳ кори Павлусро ҳикоят карда, гуфт:“Шахсе ҳаст, ки Феликс ўро дар зиндон нигоҳ доштааст,;8o Баъд аз чанд рўз подшоҳ Ағрипос ва Бернико ба Қайсария омаданд, то ки Фестусро муборакбод кунанд.k7O Фестус бо мушовиронаш маслиҳат карда, дар ҷавоби ў гуфт:“Модоме ки доварии қайсарро талаб мекунӣ, назди қайсар хоҳӣ рафт“.<6q Агар бадие ё ягон кори сазовори марг карда бошам, аз мурдан ибое надорам; лекин агар аз он айбҳое ки инҳо ба гардани ман мемонанд, дар ман ҳеҷ чизе набошад, касе ҳақ надорад маро ба дасти онҳо бисупорад; ман доварии қайсарро талаб мекунам“.95k Павлус гуфт:“Ман дар маҳкамаи қайсар истодаам, ва муҳокимаи ман бояд дар ҳамин ҷо ба амал ояд; ман ба яҳудиён ҳеҷ бадӣ накардам, чунон ки худат ҳам инро ба хубӣ медонӣ;4 Фестус, ки мехост дили яҳудиёнро ёбад, дар ҷавоби Павлус гуфт:“Оё мехоҳӣ ба Ерусалим биравӣ, то ки ман туро дар он ҷо дар ин бобат доварӣ намоям?“.3Вале ў худро муҳофизат намуда, гуфт:“Ман на бар зидди шариати яҳудиён, на бар зидди маъбад ва на бар зидди қайсар ҳеҷ ҷинояте накардаам“.52cВақте ки ў ҳозир шуд, яҳудиёне ки аз Ерусалим омада буданд, даври ўро гирифта, бисьёр айбҳои гаронро ба гардани ў бор карданд, ки онҳоро исбот карда наметавонистанд.1Дар миёни онҳо аз ҳашт ё даҳ рўз зиёд намонда, ба Қайсария баргашт, ва рўзи дигар бар курсии доварӣ нишаста, амр фармуд, ки Павлусро биёранд.q0[„Бинобар ин“, гуфт вай,“онҳое ки аз шумо метавонанд, ҳамроҳи ман биёянд, ва агар ин шахс айбе дошта бошад, бар ў даъво кунанд“.F/Аммо Фестус ба ҷавоб гуфт:“Павлус дар Қайсария маҳбус аст, ва худи ман ба қарибӣ ба он ҷо бармегардам“.b.=Ва илимос карданд, ки ба онҳо илтифот намуда, ўро ба Ерусалим биёрад; онҳо қасд доштанд, ки ўро дар роҳ ба қатл расонанд.O-Саркоҳин ва бузургони яҳудиён даъвои худро нисбат ба Павлус ба вай фаҳмонданд ва гапи худро маъқул карданд., Чун Фестус ба вилоят омад, баъд аз се рўз аз Қайсария ба Ерусалим рафт.+%Лекин баъд аз гузаштани ду сол Поркиюс Фестус ба ҷои Феликс таъин шуд, ва Феликс, ки мехост яҳудиёнро хурсанд созад, Павлусро дар зиндон нигоҳ дошт. * Дар айни ҳол вай умедвор буд, ки Павлус ба вай пул медиҳад, то ки ўро озод кунад; бинобар ин ўро дам ба дам даъват намуда, бо ў мусоҳиба мекард.H) Аммо вақте ки ў дар бораи адолат, парҳезгорӣ ва доварии оянда сухан меронд, Феликс ба ҳарос афтода, ҷавоб дод:“Алҳол бирав, ва ҳар гоҳ фурсат ёбам, боз туро даъват хоҳам кард“.(!Баъд аз чанд рўз Феликс бо ҳамсари худ Друсила, ки занаки яҳудӣ буд, омад ва  Павлусро даъват намуда, суханони ўро дар бораи имон ба Масеҳ гўш кард.;'oВа ба мирисад амр фармуд, ки Павлусро дар бандихона нигоҳ дорад, лекин ба ў сабукӣ диҳад ва ба ҳеҷ касе аз наздиконаш, ки барои хизмат ё мулоқоти ў меоянд, монеъ нашавад.&!Феликс, ки аз ин тариқат ба хубӣ огоҳӣ дошт, муҳокимаро ба таъхир андохта, гуфт:“Вақте ки Лисиёси мириҳазор биёяд, кори шуморо тафтиш хоҳам кард“.%Ҷуз он як сухан, ки ман дар миёни онҳо истода, бо овози баланд гуфтам, ки аз барои эҳьёи мурдагон имрўз пеши шумо муҳокима карда мешавам“.*$MЁ худи инҳо бигўянд, ки аз ман, вақте ки назди шўрои пирон истода будам, чӣ хатое дидаанд,L#Ки онҳо низ мебоист дар ин ҷо назди ту меистоданд ва, агар чизе бар зидди ман дошта бошанд, даъво мекарданд;"Ва дар ҳолате ки таҳорат ёфта будам, ва дар гирду пешам на мардуме буд, на ғавғое, маро дар маъбад чанд нафар яҳудиёни вилояти Осиё диданд,*!MБаъд аз чандин сол ман омадам, то ки ба халқи худ садақот биёрам ва ҳадия пешкаш бикунам,1 [Бинобар ин худам низ саъю кўшиш менамоям, ки виҷдонам назди Худо ва одамон ҳамеша пок бошад;lQВа аз Худо умед дорам, чунон ки инҳо низ интизорӣ доранд, ки ҳам барои одилон ва ҳам барои золимон эҳьёи мурдагон дар пеш аст;3_Лекин инро назди ту иқрор мекунам, ки аз рўи тариқате ки онҳо бидъат меноманд, дар ҳолате ки ба ҳар чи дар Таврот ва дар суҳафи анбиё навишта шудааст, эътиқот дорам.   Низ он чиро, ки ҳоло бар ман даъво менамоянд, исбот карда наметавонанд;}s Ва маро ҳеҷ кас надидааст, ки дар маъбад, ё кунишҳо ва ё дар шаҳр бо касе мубоҳиса карда бошам ё ки дар байни мардум ошўб андохта бошам;@y Ту метавонӣ бифаҳмӣ, ки дувоздаҳ рўз зиёд нагузаштааст, ки ман барои ибодат ба Ерусалим рафта будам;9k Чун ҳоким ба Павлус ишора кард, ки сухан гўяд, ў ба ҷавоб гуфт:“Азбаски медонам, ки ту чандин сол боз довари ин қавм ҳастӣ, ман кори худро дилпурона муҳофизат менамоям;q[ Яҳудиён суханони ўро тасдиқ карда, гуфтанд, ки чунин аст.|qВа амр фармуд, ки даъвогарони ў назди ту биёянд; худат метавонӣ тафтиш намуда, ҳар он чиро, ки мо бар ў даъво дорем, аз худи ў бифаҳмӣ“.xiАммо Лисиёси мириҳазор омада, ўро бо зўрӣ аз дасти мо гирифт.s_Ва ҳатто саъю кўшиш намудааст, ки маъбадро палид гардонад, ва мо ўро дастгир кардем, то ки аз рўи шариати худ бар ў доварӣ намоем,r]Зеро ки ин одамро фасодангез ёфтаем, ки ў дар миёни ҳамаи яҳудиёни рўи олам ошўб меандозад ва сардастаи бидъати носирӣ мебошад,V%Вале, барои он ки туро бисьёр заҳмат надиҳам, аз ту хоҳишмандам, ки илтифот намуда, мухтасаран арзи моро бишнавӣ:O„Эй Феликси мўҳтарам, мо ҳамеша ва дар ҳама ҷо бо каломи миннатдорӣ эътироф менамоем, ки дар сояи ту осоиши комил дорем, ва ба туфайли ғамхўрии ту ин қавм ба некўаҳволӣ расидааст; ~|}x|l{{zCyyxBvusrqponmlknjmihcgffeqdd@cAbaa`__^,]Q\[CZZYX4WHVUGT9SRQQ P(NMLLKJeIHG:F2E0DDC&BTAAF@?F>!<<;r::J9977E654331180s/.-e,+*))((1''8&&&?%$$#D""!w )FNU._m YV | j .CZ:w8g,GЗеро гумон намеравад, ки касе барои одиле бимирад, вале эҳтимол дорад, ки барои ягон некўкоре касе ба мурдан ҷуръат кунад.%+CЗеро ки Масеҳ, ҳангоме ки мо ҳанўз суст будем, дар вақти муқараршуда барои осиён мурд.[*/Ва умед шарманда намекунад, чунки муҳаббати Худо дар дилҳои мо ба воситаи Рўҳулқудс, ки ба мо ато шуд, ҷорӣ шудааст.])3Ва сабр-ботаҷрибагиро, ва ботаҷрибагӣ-умедро,?(wВа на фақат бо ин, балки бо мусибатҳо низ меболем, зеро медонем, ки мусибат сабрро ба вуҷуд меоварад,A'{Ки ба воситаи Ў мо бо имон сўи ин файзе роҳ ёфтаем, ки дар он истодаем ва бо умеди ҷалоли Худо меболем.0& [Пас, мо бо имон сафед шуда, бо Худо ба воситаи Худованди мо Исои Масеҳ суҳлу осоиштагӣ дорем,#%?Ки Ў ба сабаби гуноҳҳои мо таслим карда шуд ва аз барои сафед кардани мо эҳьё гардид.e$CВале нисбат ба мо низ: барои мо низ ҳисоб карда хоҳад шуд, ки имон дорем ба Он ки Худованди мо Исоро аз мурдагон эҳьё кард,#Аммо на фақат нисбат ба ў навишта шудааст, ки барои ў ҳисоб карда шуд,]"3Аз ҳамин сабаб барои ў адолат ҳисоб карда шуд.x!iВа боварии комил дошт, ки Ў ба иҷрои ваъдаи Худ низ қодир аст.= sВа ба ваъдаи Худо аз беимонӣ шубҳа накард, балки дар имонаш устувор истода, Худоро ҳамду сано хонд,Ва имонаш суст нашуд, ва ба он ҳам назар накард, ки ҷисми ў, дар синни қариб садсолагӣ, аллакай пир шудааст, ва батни Соро низ аз кор баромадааст;&EДар сурате ки ҳеҷ умеде набуд, Иброҳим умедвор шуда, имон овард, то ки падари халқҳои бисьёр шавад, аз рўи он чи гуфта шудааст:’’Насли ту чунин хоҳад буд’’.kOЧунон ки навишта шудааст:’’Ман туро падари халқҳои бисьёр гардонам’’, дар пеши Худое ки Иброҳим ба Ў имон овард, дар пеши Худое ки мурдагонро зинда мекунад ва номавҷудро ҳамчун маҷуд мехонад.wБинобар ин мувофиқи имон аст, то ки мувофиқи файз бошад, барои он ки ваъда ба тамоми насли Иброҳим, на фақат ба насли мувофиқи шариат, балки ба насли мувофиқи имони ў низ таъмин шавад, ки ў падари ҳамаи мост,:mЧунки шариат сабаби ғазаб мешавад, зеро ки дар ҷое ки шариат нест, вайронкунандагони он ҳам нест.%Зеро ки агар аҳли шариат ворис бошанд, дар он сурат имон пуч асту ваъда ботил;|q Зеро ки ба Иброҳим, ё ба наслаш, ваъдаи он ки ў вориси ҷаҳон хоҳад буд, ба воситаи шариат не, балки ба воситаи адолати имон ато шудааст.} Ва ҳамчунин падари махтунон шуд, ки онҳо на фақат хатна шудаанд, балки низ имонеро, ки Иброҳин дар ҳолати номахтунӣ дошт, пайравӣ кунанд._7 Ва аломати хатнаро ў, ҳамчун мўҳри адолат мувофиқи имоне ки дар ҳолати номахтуни худ дошт, пайдо кард, бинобар ин ў падари ҳамаи имондорони номахтун шуд, то ки ба онҳо низ адолат ато шавад,0Y Кай ҳисоб карда шуд? Баъд аз хатна ё ки пеш аз хатна? Баъд аз хатна не, балки пеш аз хатна буд.hI Оё ин хушбахтӣ ба махтунон тааллуқ дорад ё ки ба номахтунон низ? Мо гуфтем, ки барои Иброҳим имонаш адолат ҳисоб карда шуд.q[Хушо касе ки Худованд гуноҳи варо ба ҳисоб намегирад’’.‘‘Хушо касоне ки ҷиноятҳошон омурзида ва хатоҳошон пўшида шудааст;EЧунон ки Довуд низ одамеро хушбахт меномад, ки Худо ба вай адолатро сарфи назар аз аъмолаш ато мекунад:hIЛекин барои касе ки амал намекунад, балки имон меоварад ба Он ки осиёнро сафед мекунад, имонаш адолат ҳисоб карда мешавад..UБарои касе амал мекунад, муздаш на аз рўи эҳсон, балки аз рўи ўҳдадорӣ ҳисоб карда мешавад;KЗеро ки дар Навиштаҳо чӣ гуфта шудааст:“Иброҳим ба Худо имон овард, ва ин барои ў адолат ҳисоб карда шуд“.%CАгар Иброҳим бо аъмоли худ сафед шуда бошад, ў шоёни таъриф аст, аммо на дар пеши Худо.{  qПас, фарзан, падари мо Иброҳим ба ҳасби ҷисм чӣ чизе пайдо кард?; oПас, оё мо шариатро ба воситаи имон ботил мекунем? Ба ҳеҷ ваҷҳ, балки шариатро устувор мегардонем.8 iЧунки Худо ягона аст, ва Ў махтунонро аз рўи имон ва номахтунонро ба воситаи имон сафед мекунад.9 kЁ ки Худо фақат Худои яҳудиён аст? Магар Хуоди халқҳо ҳам нест? Албатта Худои халқҳо ҳам мебошад;= sЗеро мо эътироф менамоем, ки одамизод, сарфи назар аз аъмоли шариат, ба воситаи имон сафед мешавад.taПас, куҷост он чи боиси болидан бошад? Он тамоман аз байн рафтааст. Ба кадом шариат? Оё ба шариати аъмол? На, балки ба шариати имон._7Ва барои нишон додани адолати Ў дар замони ҳозира, то ки Ў одил бошад ва ҳар киро, ки ба Исо имон меоварад, сафед кунад.J Ки Ўро Худо пешниҳод кард, то ки дар Хуни Ў ба воситаи имон кафорате бошад, барои нишон додани адолати Ў дар омурзиши гуноҳҳое ки пештар, дар замони пурсабрии Худо содир шудаан,#?Ва ройгон, бо файзи Ў, ба воситаи кафорате ки дар Исои Масеҳ аст, сафед карда мешавад,lQЧунки ҳама гуноҳ карда, аз ҷалоли Худо маҳрум шудаанд.3_Адолати Худо  ба воситаи имон ба Исои Масеҳ барои ҳамаи имондорон; зеро ки ҳеҷ тафовуте нест,I Аммо алҳол, сарфи назар аз шариат, адолати Худо зоҳир шудааст, ки Таврот ва анбиё бар он шаҳодат медиҳанд,LЧунки бо аъмоли шариат ҳеҷ одаме пеши Ў сафед нахоҳад шуд; зеро ки гуноҳ ба воситаи шариат дониста мешавад. Лекин мо медонем, ки ҳар чи шариат мегўяд, ба аҳли шариат рў оварда мегўяд, то ки ҳар даҳоне баста шавад ва тамоми олам пеши Худо айбдор гардад,KДар пеши чашмашон тарси Худо нест’.S~Онҳо роҳи сулҳу осоиштагиро намедонанд.R}Харобкорӣ ва ҳалокат дар роҳҳои онҳост;K|Пойҳошон барои хунрезӣ шитобон аст;O{Даҳонашон пур аз ғайбат ва ҳасрат аст;#z? Гулўяшон қабри кушода аст; бо забонашон фиреб медиҳанд; бар лабонашон заҳри мор аст;y Ҳама гумроҳ шудаанд, аз як сар ношояманд: некўкоре нест, як нафар ҳам нест.Vx% Касе соҳибфаҳ нест; касе толиби Худо нест;zwm Чунон ки навишта шудааст:’’Касе одил нест, як нафар ҳам нест;v Пас чӣ гўем? Оё мо бартарӣ дорем? Не, надорем, зеро ки мо аллакай исбот кардаем, ки ҳам яҳудиён ва ҳам юнониён, ҳама гирифтори гуноҳ ҳастанд,)uKВа чӣ гуна баъзеҳо ба мо бўҳтон зада, даъво мекунанд, ки гўё мо мегуфта бошем:’’Биёед бадӣ кунем, то ки некӣ ҳосил шавад’’? Маҳкумияти чунин касон ҳаққонист.xtiЗеро ки агар ба воситаи дурўғи ман ростии Худо барои ҷалоли Ў афзун мешуда бошад, пас чаро ман боз ҳанчун гуноҳкоре маҳкум мешавам?s!Ба ҳеҷ ваҷҳ. Зеро ки дар он сурат Худо чӣ тавр метавонад оламро доварӣ кунад?(rIЛекин агар шарорати мо адолати Худоро зоҳир мекарда бошад, чӣ гўем? Оё Худо, ҳангоме ки ба ғазаб меояд, беадолат аст? Инро ман ба таври муҳокимаи одами мегўям.)qKБа ҳеҷ ваҷҳ. Балки Худо барҳақ аст, агарчи ҳар одам козиб бошад, чунон ки навишта шудааст:’’То ки Ту дар суханони Худ ҳақ бароӣ ва дар доварии Худ ғолиб оӣ’’.1p[Зеро ки чӣ гўем? Агар баъзеашон бевафо бошанд, оё бевафогии онҳо вафои Худоро ботил мекунад?Ao{Бартарии бузурге аз ҳар ҷиҳат, ва пеш аз ҳама аз он ҷиҳат, ки ба дасташон каломи Худо супурда шудааст.ln SПас, яҳудӣ чӣ бартарӣ дорад, ё ки хатна чӣ фоида  дорад?imKБалки яҳудӣ он кас аст, ки дар ботин чунин бошад, ва хатна он чиз аст, ки дар дил ба ҳасби рўҳ, на ин ки ба ҳасби ҳарф, ҷо дошта бошад; ва ҳамди чунин одам на аз ҷониби одамон, балки аз ҷониби Худост.QlЗеро яҳудӣ на он кас аст, ки аз рўи қиёфати зоҳири чунин бошад, ва хатна на он чиз аст, ки бар ҷисм намоён бошад,zkmВа номахтуни табиӣ, ки шариатро ба ҷо меоварад, оё туро маҳкум намекунад, ки дорои Навиштаҳо ва хатна ҳастию шариатро вайрон мекунӣ?9jkПас, агар номахтуне фамудаҳои шариатро риоя кунад, оё номахтунии вай махтунӣ шумурда намешавад?giGХатна фоиданок аст, ба шарте ки шариатро риоя кунӣ; аммо агар шариатро вайрон кунӣ, махтунии ту ба номахтунӣ мебаддал шуд.2h]Зеро ки ба туфайли шумо, чунон ки навишта шудааст, дар миёни халқҳо исми Худоро хор медоранд.gБо шариат меболӣ, вале шариатро вайрон карда, обрўи Худоро мерезонӣ![w Зеро ки Худо рўйбинӣ надорад.IZ  Лекин ҷалол, шараф ва осоиштагӣ ояд ба ҳар касе ки кори нек мекунад: ҳам, аввалан, ба яҳудӣ ва ҳам ба юнонӣ!NY Андўҳу фалокат ояд бар ҷони ҳар одаме ки кори бад мекунад: ҳам, аввалан, бар ҷони яҳудӣ ва ҳам бар ҷони юнонӣ!^X5Вале онҳоеро, ки саркашӣ карда, ростиро рад менамоянд, ва мутеи норостӣ мешаванд, ба хашму ғазаб гирифтор хоҳад кард.:WmБа онҳое ки доим кори нек карда, толиби ҷалол, шараф ва ҷовидӣ мешаванд, ҳаёти ҷовидонӣ хоҳад дод;gVGКи Ў ба ҳар кас мувофиқи аъмоли вай подош хоҳад дод:~UuАммо, аз боиси саркашӣ ва дили тавбанопазири худ, ту ғазабро барои худ дар рўзи ғазаб ба зуҳури доварии ҳаққонии Худо афзун мегардонӣ,TЁ ки ту ба фаровонии меҳрубонӣ, ҳилм ва пурсабрии Ў беэътиноӣ мекунӣ, бехабар аз он ки меҳрубонии Худо туро ба роҳи тавба ҳидоят менамояд?BS}Наход ки ту, эй одамизод, гумон мекунӣ, ки бо маҳкум кардани кунандагони чунин корҳо ту аз доварии Худо халос хоҳӣ шуд, дар сурате ки худат айни ҳамон корҳоро содир менамоӣ? RЛекин мо медонем, ки доварии Худо бар кунандагони чунин коҳо баҳақ аст.RQ Бинобар ин ту, эй одами маҳкумкунанда, ҳар кӣ бошӣ ҳам, узре надорӣ, чунки дигареро маҳум карда, худатро маҳкум менамоӣ, зеро ки ту, эй маҳкумкунанда, айни ҳамон корҳоро содир мекунӣ.KP  Агарчи доварии Худоро медонанд, ки кунандагони чунин корҳо сазовори марганд, бо вуҷуди ин на фақат худашон ин корҳоро мекунанд, балки кунандагони дигарро низ таҳсин менамоянд.hO KБеандеша, аҳдшикан, беилтифот, бадкина ва бераҳманд.UN %Бадгап, тўҳматчӣ, худобадбин, дилозор, худсито, мағрур ва бадандеша ҳастанд, ба падару модарон итоат намекунанд,^M 7Бинобар ин онҳо аз ҳар гуна кизб, зино, макр, тамаъ ва кина, ҳамчунин аз ҳасад, қатл, ҷидол, фиреб ва бадхўӣ пур ҳастанд,lL SВа азбаски онҳо Худоро бо ақли худ шинохтан нахостанд, Худо онҳоро ба афкори фосид гирифтор кард, то ки корҳои носазо кунанд,ZK /Ҳамчунин мардон ҷимои табииро бо занон тарк карда, оташи шаҳваташон ба якдигар баланд шуд, ва мард бо мард ба кирдори нангин машғул шуда, сазои иштибоҳи худро дар вуҷуди худашон диданд._J 9Аз ин сабаб Худо онҳоро ба ҳавасҳои нангин гирифтор кард: занони онҳо ҷимои табииро ба ҷимои ғайритабиӣ иваз карданд;eI EОнҳо ростии Худоро ба дурўғ иваз карданд ва парастишу ибодат карданд махлуқро ба ҷои Холиқе ки то абад муборак аст, омин.sH aБинобар ин Худо онҳоро бо нафси шаҳвониашон ба нопокӣ гирифтор кард, ба тавре ки онҳо баданҳои худро бо ҳамдигар нангин карданд;NG Ҷалоли Худои бефаноро ба сурате табдил доданд, ки ба одами фонӣ, ба мурғон, чорпоён ва хазандагон монанд аст,yF mБо вуҷуди он ки худашонро оқил номиданд, ақли худро гум карда, E Агарчи онҳо Худоро шинохта бошанд, Ўро чун Худо ситоиш накарданд ва шукр нагуфтанд, балки хаёлоти онҳо ботил, ва дили бефаросаташон тира шуд:4D cЗеро ки моҳияти намоёни Ў, яъне қуввати ҷовидонӣ ва Илоҳияти Ў, аз хилқати олам ба воситаи дидани офаридаҳояш ба назар намоён аст, бинобар ин онҳо ҳеҷ узре надоранд.EC Зеро ки он чи дар бораи Худо донистан мумкин аст, ба онҳо маълум аст, чунки Худо ба онҳо маълум кардааст;hB KЗеро ки ғазаби Худо аз осмон зоҳир мешавад бар ҳар гуна маъсият ва шарорати одамоне ки ростиро бо шарорат поймол мекунанд.gA IЗеро ки адолати Худо дар он аз имон ба имон зоҳир мешавад, чунон ки навишта шудааст:’’ Одил ба василаи имон хоҳад зист’’.u@ eЗеро ки башорати Масеҳро ба худ ор намедонам, чунки он қуввати Худост барои наҷоти ҳар як имондор: ҳам аввалан, яҳудӣ ва ҳам юнонӣ.~? wПас, роғиби онам, ки ба шумо низ, ки дар Рум ҳастед, башорат диҳам.&> GМан нисбат ба юнониён ва варвариён, нисбат ба оқилон ва ҷоҳилон, дайне ба гардан дорам;o= Y Эй бародарон, намехоҳам бехабар бошед аз ин ки дафъаи бисьёр ният доштам назди шумо биёям, лекин то кунун чизе ба ман монеъ мешуд, то ки дар миёни шумо низ, монанди халқҳои дигар, самаре ҳосил кунам.< ) Яъне бо якҷоягии шумо аз имони умумиамон, аз имони шумо ва худам, тасаллӣ ёбам.W; ) Зеро ки хеле орзуманди дидани шумо мебошам, то ки як атои рўҳоние, барои устувор шуданатон, ба шумо тақдим намоям,Q:  Ва ҳамеша дар дуоҳои худ илтимос мекунам, ки иродаи Худо ягон вақт ба ман мусоидат намояд, ки назди шумо биёям.T9 # Худое ки Ўро дар башорати Писари Ў бо рўҳи худ ибодат мекунам, маро шоҳид аст, ки муттасил шуморо ба ёд меоварам.g8 IПеш аз ҳама ба Худои худ ба воситаи Исои Масеҳ барои ҳамаи шумо шукр мегўям, ки имони шумо дар тамоми ҷаҳон шўҳрат ёфтааст.7 9Ба ҳамаи маҳбубони Худо, ки дар Рум ҳастед ва ба муқаддасӣ даъват шудаед, аз ҷониби Падари мо Худо ва Исои Масеҳи Худованд файз ва осоиштагӣ бар шумо бод.w6 iКи дар миёни онҳо шумо низ даъватшудагони Исои Масеҳ ҳастед,\5 3Ки ба воситаи Ў мо файз ва ҳаввориятро пайдо кардаем, то ки ба хотири исми Ў ҳамаи халқҳоро ба итоати имон дароварем,{4 qВа ба ҳасби рўҳи қудсият, ба воситаи эҳьё шуданаш аз мурдагон, чун Писари Худо маълум шудааст, яъне дар бораи Худованди мо Исои Масеҳ, 3  Дар бораи Писари Худ, ки ба ҳасби ҷисм аз насли Довуд таваллуд шудааст, 2 ;Ки онро Худо пештар, ба воситаи анбиёи Худ, дар Навиштаҳои муқаддас ваъда карда буд%1 GПавлус, бандаи Исои Масеҳ, ҳаввории даъватшуда ва барои башорати Худо интихобгардида,P0Ва Малакути Худоро мавъиза мекард ва бо тамоми далерӣ тариқати Исои Масеҳи Худовандро бемалол таълим медод.L/Павлус ду соли тамом дар хонаи иҷорагии худ истиқомат кард, ва ҳар киро, ки назди ў меомад, пазироӣ менамуд.!.;Чун инро гуфт, яҳудиён рафтанд, дар ҳолате ки бо якдигар бисьёр мубоҳиса мекарданд.'-GПас, бидонед, ки наҷоти Худо ба ғайрияҳудиён фиристода шудааст, ва онҳо хоҳанд шунид“.[,/Зеро ки дили ин қавм сахт ва гўшҳошон вазнин ва чашмҳошон баста шудааст, мабодо бо чашмҳо бубинанд ва бо гўшҳо бишнаванд ва бо дил бифаҳманд ва руҷўъ кунанд, то ки онҳоро шифо бахшам’’.}+s‘‘Назди ин қавм бирав ва бигў: бо гўшҳои шунаво хоҳед шунид, вале нахоҳед фаҳмид; ва бо чашмҳои бино хоҳед нигарист, вале нахоҳед дид;*-Азбаски бо якдигар мухолифат доштанд, Павлус пеш аз рафтани онҳо чунин сухане гуфт:“Рўҳулқудс ба василаи Ишаъёи набӣ ба падарони мо чӣ хуб гуфтааст: )Баъзе аз онҳо ба суханонаш имон оварданд, вале дигарон имон наоварданд.( Рўзеро барои ў муқарар карданд, ва мардуми бисьёре назди ў ба манзилаш омаданд, ва ў аз субҳ то шом ба онҳо аз Малакути Худо шаҳодат ва шарҳ медод ва аз Тавроти Мусо ва суҳафи анбиё далелҳо дар бораи Исо меовард.x'iЛекин хоҳишмандем, ки фикру ақидаи туро аз худат бишнавем, зеро ба мо маълум аст, ки дар бораи ин фирқа дар ҳама ҷо ҷидол мекунанд“.8&iБа ў гуфтанд:“Мо ҳеҷ номае дар ҳаққи ту аз Яҳудо нагирифтаем, ва аз бародароне ки ба ин ҷо омада буданд, ҳеҷ кас аз ту чизе хабар надодааст ва ё сухани баде нагуфтааст;z%mБа ин сабаб ман шуморо даъват намудам, то ки бо шумо вохўрда гуфтугў кунам, зеро ки аз барои умеди Исроил бо ин занҷир баста шудаам“.$Аммо азбаски яҳудиён мухолифат карданд, ман маҷбур шудам доварии қайсарро талаб намоям, вале на аз барои он ки аз қавми худ шикояте кунам;G#Онҳо, баъд аз тафтиш, мехостанд маро озод кунанд, чунки ман ҳеҷ гуноҳе накардаам, ки сазовори марг бошам;T"!Баъд аз се рўз Павлус бузургони яҳудиёнро даъват намуд, ва ҳангоме ки онҳо ҷамъ омаданд, ба онҳо гуфт:“Эй бародарон! Гарчанде ки ман ҳеҷ амале бар зидди қавм ва расму таомули падарон накардаам, маро дар Ерусалим бандӣ карда, ба дасти румиён супориданд;3!_Вақте ки ба Рум расидем, мирисад бандиёнро ба сипаҳсолор супурд, аммо ба Павлус иҷозат шуд, ки бо як сарбоз, ки ўро посбонӣ мекард, дар хонаи ҷудогонае иқомат кунад.} sБародарони он ҷо, чун аз одамони мо хабардор шуданд, то бозоргоҳи Опиюс ва меҳмонсарое ки ‘‘Се майхона’’ ном дошт, ба истиқболи мо омаданд, ва Павлус онҳоро дида, ба Худо шукргузорӣ кард ва қавидил гашт.KДар он ҷо бародаронро ёфта, мувофиқи хоҳишашон ҳафт рўз назди онҳо мондем ва сонӣ роҳи Румро пеш гирифтем.P Аз он ҷо равона шуда, ба Риғюн омадем; азбаски баъд аз як рўз боди ҷанубӣ вазид, рўзи дуюм вориди Пўтюлӣ шудем;[/ Ва ба Саркузо расида, дар он ҷо се рўз мондем;S Пас аз се моҳ ба киштии Искандария, ки аломати Ҷавзо дошт ва зимистонро дар ҷазира гузаронида буд, савор шудем.Q Ва моро хеле иззату ҳурмат карданд, ва ҳангоме ки аз он ҷо мерафтем, моро бо лавозимоти сафар таъмин намуданд.zm Баъд аз ин воқеа дигар беморони ҷазира низ омада, шифо ёфтанд, Падари Публиюс гирифтори табларза ва дарди шикам шуда хобида буд, ва Павлус назди вай омад ва дастҳои худро бар вай гузошта, вайро шифо дод.yДар наздикиҳои он мавзеъ амлоки сардори ҷазира буд, ки ў Публиюс ном дошт; ў моро ба хонаи худ оварда, се рўз бо меҳрубонӣ пазироӣ намуд.yОнҳо мунтазир буданд, ки баданаш варам мекунад ё ки ў баногоҳ афтода ҷон медиҳад; вале чун бисьёр интизорӣ кашиданд ва диданд, ки ҳеҷ офате ба ў нарасид, фикрашон дигаргун шуд, ва гуфтанд, ки ў Худое мебошад. ~s}'|9{+zbyawvRtsrqpp#onmll kkDjihh)feecbbA``_@^]]\ZYXWzV*UKTSS`RQ*PrOONhMaLKK#JImHGFFDD$BB[A@?>=|<;;W:59877<6o55322<0/.-,o+**_)_(''4&q%|$$Y#"!! VKB\Cb&TY ` ^bd~<u Зеро Навиштаҳо мегўяд:“Ҳар кӣ ба Ў имон овард, хиҷил хоҳад шуд“`;9 Чунки одам бо дили худ имон меоварад, ки ин барои адолати ўст, ва бо даҳони худ эътироф мекунад, ки ин барои наҷоти ўст.:y Зеро агар ту бо даҳони худ эътироф кунӣ, ки Исо Худованд аст, ва бо дили худ имон оварӣ, ки Худо Ўро аз мурдагон эҳьё кард, наҷот хоҳӣ ёфт;Z9- Аммо вай чӣ мегўяд? Калом наздики туст, дар даҳони ту ва дар дили туст, яъне каломи имон, ки мо онро мавъиза мекунем.8# Ё:“Кӣ ба варта нузул мекунад?“ барои он ки Масеҳро аз мурдагон боло барорад.x7i Аммо адолате ки аз рўи имон аст, чунин мегўяд:“Дар дили худ нагў:’’Кӣ ба осмон сууд мекунад?’’„ барои он ки Масеҳро поён фурорад.W6' Мусо дар бораи адолате ки аз рўи шариат аст, чунин менависад:“Ҳар кӣ онро ба ҷо оварад, ба воситаи он хоҳад зист“ 5  Чунки Масеҳ анҷоми шариат аст барои адолати ҳар касе ки имон меоварад.x4i Зеро ки ба адолати Худо сарфаҳм нарафта, адолати худашонро барқарор карданӣ шуданд ва ба ин сабаб ба адолати Худо итоат накарданд;3/ Зеро дар бораи онҳо шаҳодат медиҳам, ки рашки Худоро доранд, аммо на аз рўи фаҳм./2 Y Эй бародарон! Орзуи дили ман ва дуои ман назди Худо барои Исроил ин аст, ки онҳо наҷот ёбанд.t1a !Чунон ки навишта шудааст:“Инак, дар Сион санги пешпо ва сахраи васваса мегузорам, ва ҳар кӣ ба Ў имон оварад, хиҷил нахоҳад шуд“.40a Чаро? Чунки онро на дар имон, балки дар аъмол толиб шуданд. Онҳо ба санги пешпое пешпо хўрданд,/  Аммо Исроил, ки дар паи шариати адолат буд, ба шариати адолат нарасид.7.g Пас чӣ гўем? Халқҳое ки дар паи адолат набуданд, адолат ба даст оварданд: адолате ки аз имон аст;-! Ва чунон ки Ишаъё пешгўӣ кардааст:“Агар Худованди лашкарҳо барои мо насле боқӣ намегузошт, мо мисли Садўм мешудем ва ба Амўро монандӣ медоштем“.Z,- Зеро ки Худованд коре ба итмом мерасонад ва ба зудӣ аз рўи адолат ҳал мекунад, кори қатъие бар замин анҷом медиҳад.b+= Ва Ишаъё дар бораи Исроил нидо мекунад, ки:“Агар шумораи банӣ-Исроил мисли реги баҳр бошад ҳам, бақияе наҷот хоҳад ёфт;R* Ва дар он ҷое ки ба онҳо гуфта шудааст:“Шумо қавми Ман нестед“, онҳо фарзандони Худои Ҳай номида хоҳанд шуд“.w)g Чунон ки дар Ҳушаъ низ мегўяд:“Онҳоеро, ки қавми Ман нестанд, қавми Худ хоҳам хонд, ва онро, ки маҳбуба нестанд, маҳбуба хоҳам хонд;N( Ва он зарфҳои марҳамат моем, ки Ў моро на фақат аз байни яҳудиён, балки аз байни халқҳо ҳам даъват намудааст,R' То ки фаровонии ҷалоли Худро бар зарфҳои марҳамат, ки Ў пешакӣ онҳоро барои ҷалол омода кардааст, зоҳир созад.b&= Пас, чӣ ҷои баҳс аст, ки агар Худо, бо мақсади нишон додани ғазаби Худ ва зоҳир сохтани иқтидори Худ, зарфҳои ғазабро, ки барои ҳалокат сохта шудаанд, бо пурсабрии азиме таҳаммул карда бошад,]%3 Оё кўзагар ихтиёр надорад, ки аз айни як гил зарфе барои истеъмоли олӣ ва зарфи дигаре барои истеъмоли паст бисозад?U$# Аммо ту кистӣ, эй одамизод, ки бо Худо баҳсу мунозира мекунӣ? Оё маснўъ ба сонеъ мегўяд:“Чаро маро чунин сохтӣ?“I#  Ту ба ман хоҳӣ гуфт:“Пас чаро Ў боз маззамат мекунад? Зеро кист, ки ба иродаи Ў муқобилат карда тавонад?“."' Пас, Ў ҳар киро хоҳад, марҳамат мекунад, ва ҳар киро хоҳад, сангдил мегардонад.#!? Зеро ки Навиштаҳо ба фиръавн мегўяд:“Барои он Ман туро ба по гузоштаам, ки қуввати Худро бар ту нишон диҳам, то ки исми Ман дар тамоми ҷаҳон интишор ёбад“.- S Пас, гап на дар он кас аст, ки майл дорад ва саъю кўшиш мекунад, балки дар марҳамати Худост.b= Зеро ки Ў ба Мусо мегўяд:“Ҳар киро марҳамат кардан хоҳам, марҳамат мекунам; ба ҳар кӣ раҳм кардан хоҳам, раҳм мекунам“.oW Пас чӣ гўем? Магар назди Худо беинсофӣ ҳаст? Ба ҳеҷ ваҷҳ. Чунон ки навишта шудааст:“Яъқубро Ман дўст доштам, аммо Эсовро бад дидам“.c? Ба вай гуфта шуд:“Калонӣ ба хурдӣ хизмат кунад“.9k Зеро ки пеш аз таваллуди онҳо, ки ҳанўз ҳеҷ амали неке ё баде накарда буданд, барои он ки пешбинии Худо дар интихобашон на аз аъмол, балки аз Даъваткунанда содир шавад,pY Ва на фақат ин, балки ба Ривқо низ ҳамин тавр шуд, вақте ки вай аз яке, яъне аз падарамон Исҳоқ ба як шикам ду писарро ҳомила буд./W Зеро ки каломи ваъда чунин аст:“Дар ҳамин вақт хоҳам баргашт, ва Сороро писаре хоҳад шуд“.=s Яъне на ҳамаи фарзандони ҷисм фарзандони Худо ҳастанд, балки фарзандони ваъда насл ҳисоб меёбанд.?w Ва на ҳама фарзандони Иброҳиманд, ки наслаш ҳастанд; балки’’насли ту аз Исҳоқ хонда хоҳанд шуд’’.H  Аммо чунин нест, ки каломи Худо аз эътибор сокит шуда бошад. Зеро на ҳама исроилиянд, ки аз Исроил бошанд,]3 Ва падарон аз онҳоянд, ва аз онҳо Масеҳ ба ҳасби ҷисм ба ҷаҳон омадааст, ки Худо бар ҳама ва то абад муборак аст, Омин.D Онҳо исроилиёнанд; фарзандхондагӣ ва ҷалол, аҳдҳо ва шариат, ибодат ва ваъдаҳо ба онҳо тааллуқ доранд;G Зеро ман мехостам, ки ба хотири бародаронам, ки ба ҳасби ҷисм хешони мананд, худам аз Масеҳ маҳрум шавам.xi Ки ғуссаи бузургест барои ман, ва сўзи дили ман поён надорад:$ C Дар Масеҳ рост мегўям, дурўғ намегўям, виҷдонам дар Рўҳулқудс бо ман шаҳодат медиҳад,q['На баландӣ, на умқ, на ҳар гуна махлуқи дигар моро аз муҳаббати Худо, ки дар Худованди мо Исои Масеҳ аст, ҷудо карда наметавонад.?w&Зеро ман мўътақидам, ки на мамот, на ҳаёт, на фариштагон, на маъбадҳо, на қувваҳо, на ҳозира, на оянда,{o%Аммо бар ҳамаи ин мо ба воситаи Дўстдорамон пурра ғолиб меоем.K $Чунон ки навишта шудааст:“Ба хотири Ту мо ҳар рўз кушта мешавем, мисли гўсфандони забҳ ба шумор меравем“.Z -#Кӣ моро аз муҳаббати Масеҳ ҷудо мекунад? Оё андўҳ, ё фалокат, ё таъқибот, ё гуруснагӣ, ё бараҳнагӣ, ё хатар, ё шамшер?| q"Кӣ маҳкум мекунад? Оё Масеҳе ки мурдааст, вале боз эҳьё шудааст? Оё Ў, ки ба ямини Худо нишастааст? Оё Ў, ки дар ҳаққи мо шафоат мекунад?  !Кӣ баргузидагони Худоро айбдор мекунад? Оё Худое ки сафедкунанда аст?~ u Он Худое ки Писари Худро дареғ надоштааст, балки Ўро барои ҳамаи мо таслим кардааст, чӣ гуна бо якҷоягии Ў ҳама чизро ба мо намебахшад?~uПас мо ба ин чӣ гўем? Агар Худо тарафгири мо бошад, зидди мо кист?U#Ва ҳар киро, ки Ў пешакӣ муайян кардааст, онҳоро низ даъват намудааст; ва ҳар киро, ки даъват намудааст, онҳоро сафед кардааст, ва ҳар киро, ки сафед кардааст, онҳоро низ ҷалол додааст.1[Зеро ҳар киро, ки Ў пешакӣ шинохтааст, онҳоро низ пешакӣ муайн кардааст, ки ба сурати Писараш монанд шаванд, то ки Ў дар миёни бародарони бисьёр нахустзода бошанд;nUДар баробари ин мо медонем, ки ба дўстдорони Худо, ки мувофиқи пешбинии Ў даъват шудаанд, ҳама чиз бар нафъашон ёрдам медиҳад;KТаҳқиқунандаи дилҳо аз андешаи Рўҳ огоҳ аст, чунки Ў барои муқаддасон мувофиқи хости Худо шафоат мекунад.zmҲамчунин Рўҳ низ моро дар нотавониамон тақвият медиҳад; зеро ки мо намедонем дар чӣ хусу ба таври бояду шояд дуо гўем, лекин Худи Рўҳ барои мо бо оҳу нолаҳое шафоат мекунад, ки сухан аз баёнашон оҷиз аст.1Аммо агар мо дар умеди чизе бошем, ки онро намебинем, бо сабр мунтазираш мешавем.Зеро ки бо умеди наҷот ёфтаем. Аммо умед, вақте ки онро мебинанд, дигар умед нест; зеро ки кас агар чизеро бинад, чаро боз дар умеди он бошад?)Ва на фақат он, балки худи мо низ, ки соҳиби навбари Рўҳ ҳастем, дарунаки оҳу нола мекунем ва мунтазири фарзандхондагӣ ва кафорати ҷисми худ мебошем.*MЗеро медонем, ки тамоми махлуқот бо якҷоягӣ то алҳол оҳу нола мекунанд ва азоб мекашанд;;~oХуди махлуқот ҳам аз бандагии фано халосӣ ёфта, ба озодии ҷалоли фарзандони Худо шарик хоҳад шуд.I} Чунки махлуқот на бо ихтиёри худ, балки ба хотири мутеъкунандаи худ мутеи оворагӣ шудааст, ба умеди он ки|wЗеро ки махлуқот бо умед ба зуҳури фарзандони Худо мунтазир аст,E{Зеро, ба ақидаи ман, азобу уқубатҳои замони ҳозира назар ба он ҷалоле ки дар мо зоҳир хоҳад шуд, ҳеҷ аст.#z?Ва агар фарзандонаш бошем, ворисонаш низ ҳастем: ворисони Худо ва ҳамирсони Масеҳ ҳастем, агар ҳақиқатан бо Ў азобу уқубат кашем, то ки бо Ў низ ҷалол ёбем.yҲамон Рўҳ ба рўҳи мо шаҳодат медиҳад, ки мо фарзандони Худо ҳастем.x5Чунки шумо рўҳи бандагиро қабул накардаед, ки боз ҳаросон шавед, балки Рўҳи фарзандхондагиро қабул кардаед, ки ба Он мо нидо мекунем:“Эй Або, эй Падар“ w Зеро ҳамаи онҳое ки роҳнамояшон Рўҳи Худост, фарзандони Худо ҳастанд;~vu Зеро ки агар шумо ба ҳасби ҷисм зиндагӣ кунед, албатта хоҳед мурд; аммо агар аъмоли ҷисмониро ба воситаи Рўҳ бикушед, зинда хоҳед монд.u  Пас, эй бародарон, мо ўҳдадори ҷисм нестем, ки ба ҳасби ҷисм зиндагӣ кунем;Yt+ Ва агар Рўҳи Он ки Исоро аз мурдагон эҳьё кард, дар шумо сокин бошад, Он ки Масеҳро аз мурдагон эҳьё кард, ҷисмҳои мирандаи шуморо низ бо Рўҳи Худ, ки дар шумо сокин аст, зинда хоҳад кард.=ss Ва агар Масеҳ дар шумо бошад, ҷисм ба воситаи гуноҳ мурда аст, вале рўҳ ба воситаи адолат зинда аст.;Пас мо, дар мамоташ таъмид ёфта, бо Ў дафн шудаем, то ки, чунон ки Масеҳ бо ҷалоли Падар аз мурдагон эҳьё шуд, ончунон мо низ дар ҳаёти нав қадамгузор шавем.%=CОё намедонед, ки ҳамаи мо, ки дар Исои Масеҳ таъмид ёфтаем, дар мамоти Ў таъмид ёфтаем?<Мо, ки нисбат ба гуноҳ мурдаем, чӣ гуна метавонем дар он боз зиндагӣ кунем?; Пас чӣ гўем? Оё дар гуноҳ бимонем, то ки файз зиёд шавад? Ба ҳеҷ ваҷҳ.':GТо ки, чунон ки гуноҳ ба воситаи мамот ҳукмрон шуд, ончунон файз ҳам ба воситаи адолат барои ҳаёти ҷовидонӣ ба василаи Худованди мо Исои Масеҳ ҳукмрон шавад.V9%Аммо шариат баъд ба майдон омад, то ки гуноҳ зиёд шавад; ва ҳангоме ки гуноҳ зиёд шуд, файз бағоят фаровон гардид,|8qЗеро, чунон ки ба воситаи беитоатии як кас бисьёр касон гуноҳкор шуданд, ончунон ба воситаи итоати як кас бисьёр касон одил мешаванд.7Бинобар ин, чунон ки ба воситаи гуноҳи як кас ҳамаи одамон маҳкум шуданд, ончунон ба воситаи адолати Як Кас ҳамаи одамон барои ҳаёт сафед шуданд. 6 Зеро ки агар бо гуноҳи як кас мамот ба воситаи ҳамин як кас ҳукмрон шуда бошад, пас, алалхусус онҳое ки файзи фаровон ва бахшоиши адолатро қабул мекунанд, дар ҳаёт ба воситаи Исои Масеҳи ягона ҳукмрон хоҳанд шуд.E5Ва бахшоиш на ончунон аст, ки ба воситаи як гуноҳкор бошад; зеро ки доварӣ пас аз як гуноҳ сабаби маҳкумият мешавад, лекин бахшоиши файз пас аз гуноҳҳои бисьёр сафед мекунад.B4}Лекин бахшоиши файз на ончунон аст, ки гуноҳ бошад. Зеро ки агар бо гуноҳи як кас бисьёр касон гирифтори мамот шуда бошанд, пас, алалхусус файзи Худо ва бахшоиши он барои бисьёр касон ба василаи файзи як Одам, яъне Исои Масеҳ, фаровон мегардад.}3sБо ин ҳама, аз Одам то Мусо мамот бар онҳое низ ҳукмрон буд, ки гуноҳе монанди гуноҳи Одам накарда буданд, ки ў тимсоли Шахси оянда аст.E2 Зеро ки пеш аз шариат ҳам гуноҳ дар ҷаҳон буд, лекин вақте ки шариат  нест, гуноҳ ҳисоб карда намешавад. 1  Пас, чунон ки ба воситаи як одам гуноҳ ба ҷаҳон дохил шуд ва бо гуноҳ мамот омад, ончунон низ ба ҳамаи одамон гузашт, чунки ҳама гуноҳ карданд.j0M Ва на фақат ин, балки низ бо Худо ба воситаи Худованди мо Исои Масеҳ меболем, ки ба василаи Ў алҳол мусолиҳа ба даст овардем.H/  Зеро ки агар бо Худо, ҳангоми душман будани худ, ба воситаи  мамоти Писари Ў мусолиҳа карда бошем, пас, алалхусус баъд аз мусолиҳа кардан, мо ба воситаи ҳаёти Ў наҷот хоҳем ёфт;$.A Пас, алалхусус алҳол, ки бо Хуни Ў сафед шудаем, ба воситаи Ў аз ғазаб наҷот хоҳем ёфт.a-;Лекин Худо муҳаббати Худро нисбат ба мо бо ҳамин исбот мекунад, ки ҳагоме ки ҳанўз гуноҳкор будем, Масеҳ барои мо мурд. 4~~]}#{zzuyx?wRvuthswrrponnmzlAkDjihh&gf'eddbb`_:^4]\\d[ZZYBXX WpVTSqRQPP-NNAMrLL@KJJ{IIHoG0FEDCBnA@e?>$=#;x:99 8 7E6543200>/ .I-D,<+*)(('0&{%$##"! z-$[ m}cv- + a W~8es44I !Хоҳари мо Фубиро, ки ходимаи калисои Канхария аст, ба шумо маъруфӣ менамоям,fHE!Ва Худои сулҳу осоиштагӣ бо ҳамаи шумоён бод. Омин. G  Ва ман, бо хости Худо, бо шодмонӣ назди шумо биёям ва бо шумо ором ёбам..FUТо ки аз беимонони Яҳудо раҳо шавам, ва хизмати ман дар Ерусалим мақбули муқаддасон афтад.@EyПас, эй бародарон, ба хотири Худованди мо Исои Масеҳ ва ба хотири муҳаббати Рўҳ аз шумо илтимос дорам, ки ҳамроҳи ман дар дуоҳои худ барои ман назди Худо ҷидду ҷаҳд намоед,*DMВа яқин дорам, ки ҳар гоҳ назди шумо биёям, бо баракати пурраи башорати Масеҳ хоҳам омад.OCПас, ин корро анҷом дода ва ин маблағро ба дасти онҳо супурда, ман бо роҳи кишвари шумо ба Испония хоҳам рафт.BB}Инро салоҳ донистанд, вале нисбат ба онҳо ўҳдадор ҳам ҳастанд; зеро, модоме ки халқҳо ба онҳо аз ҷиҳати рўҳонӣ шарик шудаанд, бояд ба онҳо аз ҷиҳати маишӣ низ хизмат кунанд.UA#Зеро ки аҳли Мақдуния ва Охоия салоҳ донистанд ки хайроте барои камбағалони муқаддасони Ерусалим фиристонанд.@Аммо ҳоло ман ба Ерусалим меравам, то ки ба муқаддасон хизмат кунам,}?sҲамин ки ба сафари Испония биравам, назди шумо хоҳам омад. Зеро умедворам, ки ҳангоми гузашта рафтанам бо шумо мулоқот кунам, ва шумо маро, баъд аз он ки аз дидоратон андаке сер шавам, ба он ҷо гусел намоед.F>Лекин алҳол, ки маро дар ин кишварҳо дигар коре нест, ва чандил сол боз орзурмандам, ки назди шумо биёям,=Ҳамин чиз буд, ки дафъаи бисьёр ба омадани ман назди шумо монеъ шуд.^<5Балки, чунон ки навишта шудааст:“Онҳое ки хабари Ўро наёфтаанд, хоҳанд дид, ва онҳое ки нашунидаанд, хоҳанд фаҳмид“.;Дар айни ҳол ман саъю кўшиш намудаам, на дар он ҷойҳое ки исми Масеҳ машҳур аст, башорат бидиҳам, то ки бар таҳкурсии дигарон бино накунам,7:gБо қуввати аломоту мўъҷизот, бо қуввати Рўҳи Худо ба ҷо овардааст, ба тавре ки ман аз Ерусалим ва гирду атрофаш гирифта то Илурикўн башорати Масеҳро интишор кардаам,Y9+Зеро ҷуръат намекунам чизе бигўям ҷуз он чи Масеҳ ба воситаи ман дар бобати мутеъ кардани халқҳо бо сухан ва амал,u8cПас, ман метавонам дар Исои Масеҳ пеши Худо ифтихор намоям;E7Барои он ки дар миёни халқҳо хизматгузори Исои Масеҳ бошам ва каҳонати башорати Худоро ба ҷо оварам, то ки ҳадияи халқҳо аз Рўҳулқудс муқаддас гардида, ба Худо мақбул афтад.i6KЛекин ман касе ҷуръат намуда, ба шумо баъзе чизҳоро гўё ки хотиррасон кардам, мувофиқи файзе ки Худо ба ман ато фармудааст.5%Худи ман ҳам, эй бародарон, бар шумо эътимод дорам, ки шумо низ пур аз файз ва саршор аз ҳар гуна дониш мебошед ва якдигарро насиҳат карда метавонед.4 Пас, Худои умед бигзор шуморо дар имонатон аз ҳар гуна шодӣ ва сулҳу осоиштагӣ пур кунад, то ки бо қуввати Рўҳулқудс умедатон афзун гардад.b3= Ишаъё низ мегўяд:“Решаи Йисой хоҳад омад, ва Ў барои мутеъ кардани халқҳо хоҳад бархост; халқҳо ба Ў умед хоҳанд баст“/2W Ва боз:“Эй ҳамаи халқҳо, Худовандро ситоиш кунед ва, эй ҳамаи қавмҳо, Ўро ҳамду сано гўед“.t1a Ва боз гуфта шудааст:“Эй халқҳо, бо қавми Ў хушнўд шавед“.Y0+ Ва барои он ки халқҳо Худоро ба хотири марҳамати Ў ҳамду сано гўянд, чунон ки навишта шудааст:“Бинобар ин Туро дар миёни халқҳо ҳамду сано хоҳам гуфт ва исми Туро тараннум хоҳам кард“/Зеро ман мегўям, ки Исои Масеҳ, ба хотири ростии Худо, барои махтунон хизматгузор шуд, то ки ваъдаҳои ба падарон додашударо ба иҷро расонад.(.IПас, якдигарро қабул кунед, чунон ки Масеҳ низ шуморо барои ҷалоли Худо қабул кардааст.,-QТо ки шумо якдилона, бо як забон Худо ва Падари Худованди мо Исои Масеҳро ҳамду сано гўед.E,Ва Худои сабру тасаллӣ бигзор шуморо тақвият диҳад, ки бо ҳамдигар, мутобиқи Исои Масеҳ, ҳамфикр бошед.+Зеро ҳар он чи пештар навишта шудааст, барои омўхтани мо навишта шудааст, то ки мо аз Навиштаҳо сабр ва тасаллӣ пайдо карда, умедвор бошем.b*=Зеро ки Масеҳ низ толиби роҳати Худо набуд, балки чунон ки навишта шудааст:“Бадгўиҳои бадгўёни Ту бар Ман афтодааст“.6)eҲар яке аз мо бигзор толиби роҳати ёри худ бошад дар он чи бар нафъи вай барои тақвияти вай аст.)( MВа мо, ки тавоно ҳастем, бояд сустиҳои нотавононро брдорем ва толиби роҳати худ набошем.'Ба Худои ҳакими якто, ба воситаи Исои Масеҳ, то абад ҷалол бод. Омин.&yВале алҳол зоҳир шуда, ба воситаи навиштаҳои анбиё, бо амри Худои ҷовидонӣ ба ҳамаи халқҳо маълум шудааст, то ки ба итоати имон дароянд,%Ба Ў, ки қодир аст шуморо устувор гардонад ва ҳасби башорати ман ва мавъизаи Исои Масеҳ, ба ҳасби кашфи он сирре ки аз замонҳои азаллӣ ниҳон буд,z$mАммо он ки шубҳа дорад, агар бихўрад, маҳкум мегардад, чунки ин корро аз рўи имон накард; ва ҳар коре ки мувофиқи имон нест, гуноҳ аст.W#'Имоне ки ту дорӣ, барои худат, дар пеши Худо дошта бош. Хушо касе ки худро барои он чи баргузидааст, маҳум накунад."Беҳтар аст, ки гушт нахўрӣ, май нанўшӣ ва коре накунӣ, ки боиси пешпо хўрдан, ё ба васваса афтодан ё суст шудани бародарат мегардида бошад.u!cАз барои хўрок кори Худоро вайрон накун. Ҳама чиз пок аст, лекин агар ба сабаби хўрдан касе ба васваса афтад, ин кор савоб надорад. Пас, дар роҳи сулҳу осоиштагӥ ва тақияти якдигар саъю кўшиш кунем.1[Ва ҳар кӥ ба ин тариқа Масеҳро бандагӥ мекунад, вай писандидаи Худо ва мақбули мардум аст._7Зеро ки Малакути Худо аз хўрдан ва нўшидан иборат нест, балки адолат, сулҳу осоиштагӥ ва шодмонӥ дар Рўҳулқудс аст.oWПас эҳтиёт бошед, ки аз кори неки шумо бадгўӥ накунанд.3Ва агар бародарат аз барои хўрок озурда шавад, ту дигар аз рўи муҳаббат рафтор намекунӥ; бо хўроки худ он касро, ки Масеҳ барои ў мурдааст, нобуд накун. Ман меоднам ва дар Исои Худованд яқин дорам, ки ҳеҷ як чиз ба худии худ наҷис нест; фақат барои касе ки чизеро наҷис мешуморад, он чи наҷис аст. Пас, якдигарро дигар маҳкум накунем; балки беҳтар аст дар он хусус муҳокима кунед, ки касе дар сари роҳи бародараш пешпое ё васвасае нагузорад.r] Пас, ҳар яке аз мо дар бораи худ ба Худо ҳисобот хоҳад дод. Зеро ки навишта шудааст:“Қасам ба ҳаёти Худам мегўяд Худованд: пеши Ман ҳар зонуе хам хоҳад шуд, ва ҳар забоне Худоро ситоиш хоҳад кард“.{ Пас чаро ту бародаратро маҳкун мекунӥ? Ё ту низ чаро бародаратро хор мешуморӥ? Охир ҳамаи мо пеши курсии доварии Худо ҳозир хоҳем шуд.?w Зеро Масеҳ барои он мурд ва аз нав зинда шуд, ки ҳам бар мурдагон ва ҳам бар зиндагон Худованд бошад..UЗеро ки агар зист кунем, барои Худованд зист мекунем,ва агар бимитрем, барои Худованд мемирем. Бинобар ин, хоҳ зист кунем, хоҳ бимирем, ба Худованд тааллуқ дорем.'Зеро ки ҳеҷ яке аз мо барои худ зист намекунад, ва ҳеҷ яке барои худ намемирад.U#Он ки рўзеро авло медонад, барои Худованд чунин мекунад; ва он ки рўзҳоро баробар медонад, барои Худованд чунин мекунад. Он ки мехўрад, барои худованд мехўрад, зеро ки Худоро шукр мегўяд.Ва он ки намехўрад, барои Худованд намехўрад ваХудоро шукр мегўяд.ykЯк кас як рўзро аз рўзи дигар авло медонад; лекин каси дигар рўзҳоро баробар медонад. Бигзор ҳар яке дар эътиқоди худ устувор бошад.'Ту кистӣ, ки бандаи каси дигарро маҳкум мекунӣ? Пеши оғои худ ў меистад ё меафтад; аммо ба по хоҳад истод, зеро ки Худо қодир аст ўро ба по бархезонад. 9Касе ки мехўрад, набояд он касе, ки намехўрад, хор шуморад; ва касе ки намехўрад, набояд он касро, ки мехўрад, маҳкума кунад: чунки Худо ўро қабул кардааст..UЯке боварӣ дорад, ки хўрдани ҳама чиз ҷоиз аст, вале он ки суст аст, фақат сабзавот мехўрад.! =Касеро, ки дар имон суст аст, қабул кунед бе он ки дар бораи ақидаҳо мубоҳиса намоед.@ y Балки Худованди мо Исои Масеҳро дар бар кунед ва дар бораи ҳавасҳои шаҳвонии ҷисм ғамхорӣ нанамоед.~ u Мисли он ки рўзона бошад, боодобона рафтор кунем: на бо айёшӣ, на бо мастигарӣ, на бо шаҳватпарастӣ ва фисқу фуҷур, на бо низоъ ва ҳасад.: m Шаб гузашту рўз наздик омад, пас, биёед, аъмоли зулмотро як сў монему аслиҳаи нурро дар бар кунем. 9 Дар айни ҳол вақтро медонед, ки аллакай соати аз хоб бедор шуданатон расидааст: зеро ки алҳол наҷоти мо назар ба он вақте ки имон овардаем, наздиктар аст.  Муҳаббат ба ёр бадӣ намекунад; пас, муҳаббат иҷрои пурраи шариат аст.'G Зеро ки аҳкоми:’’Зино накун’’, ‘‘Қатл накун’’, ‘‘Дузди накун’’, ‘‘Шаҳодати дурўғ надеҳ’’, ‘‘Тамаъ накун’’, Ва тамоми аҳкоми дигар дар ҳамин як калом, чунончи ‘‘Ёратро мисли худат дўст дор’’ ҷамъбаст карда шудааст.}s Аз касе чизе қарздор нашавед, ҷуз қарзи муҳаббат нисбат ба якдигар; зеро ҳар кӣ каси дигарро дўст медорад, шариатро ба ҷо меовардааст.wg Пас, ба ҳар кас он чиро, ки бар зиммаи шумо дайн аст, адо кунед; андозро ба касе ки андоз меситонад; хироҷро ба касе ки хироҷ мегирад; тарсро ба касе ки лоиқи тарс аст; иззатро ба касе ки шоистаи иззат аст.B} Ба ҳамим сабаб шумо андоз ҳам медиҳед; зеро онҳо мулозимони Худо ҳастанд, ки доим бо ин кор машғуланд.3 Бинобар ин на фақат аз тарси ҷазо, балки низ аз рўи виҷдон итоат кардан лозим аст.dA Чунки вай хизматгузори Худост бар нафъи ту. Аммо агар корҳои бад кунӣ, битарс; зеро ки вай шамшерро беҳуда бардошта нагаштааст; вай хизматгори Худост ва бо ғазаб аз бадкорон интиқом мегирад.,Q Зеро ки ҳокимон на барои некўкорон, балки барои бадкорон хавфноканд. Оё мехоҳӣ аз ҳокимият тарсе надошта бошӣ? Корҳои нек кун, ва сазовори таърифи вай хоҳӣ шуд;ta Бинобар ин ҳар кӣ ба ҳокимият муқобилат кунад, бар зидди амри Худо исьён кардааст; ва исьёнгарон гирифтори маҳкумият хоҳанд шуд. # Ҳар шахс бояд ба ҳокимиятҳои боло итоат кунад; зеро ҳеҷ ҳокимияте нест, ки аз Худо набошад, ва ҳокимиятҳои мавҷуда аз ҷониби Худо барқарор шудаанд.kO Ба бадӣ мағлуб нашав, балки бадиро бо некӣ мағлуб кун.~ Пас, агар душманат гурусна бошад, шикамашро сер кун; агар ташна бошад, ба ў об деҳ; зеро ки бо чунин рафторат бар сари ў оташпораҳо фурў хоҳӣ рехт.;}o Эй ма ҳбубон, интиқоми худро нагиред, балки ба ғазаби илоҳӣ вогузор кунед; зеро ки навишта шудааст:“Интиқом аз ҷониби Ман аст, Ман сазо хоҳам дод, мегўяд Худованд“.|1 Ба қадри имкон, то ҳадде ки ба шумо вобаста аст, бо ҳамаи одамон мувосо кунед.{3 Ба ҳеҷ кас дар ивази бадӣ бадӣ накунед; пеши тамоми мардум дар паи некӣ бошед.Gz Бо якдигар ҳамфикр бошед; ҳавобаландӣ накунед, балки бо ҳакирон муошират намоед; худро доно мапиндоред.yyk Бо шодикунандагон шодӣ кунед, бо гирьякунадагон гирья кунед.3x_ Баракат бихоҳед барои онҳое ки шуморо таъқиб мекунанд; баракат бихоҳед, вале лаънат нахоҳед.w Дар рафъи эҳтиёҷоти муқаддасон иштирок кунед; дар меҳмоннавозӣ бикўшед. v  Аз умедворӣ тасаллӣ ёбед; дар мусибат пуртоқат бошед; ҳамеша дуо гўед.!u; Ҷидду ҷаҳдро суст накунед, рўҳи пурҳарорат дошта бошед; Худовандро бандагӣ намоед.Kt Якдигарро бо муҳаббати бародарӣ дўст доред; ва ҳар яке каси дигарро зиёдтар сазовори эҳтиром ҳисоб кунед. s Муҳаббати шумо бе риёкорӣ бошад; аз бадӣ нафрат кунед, ба некӣ бичаспед;Xr) Агар касе воиз бошад, бо мавъиза машғул шавад; ҳар кӣ бахшандаи аст, бо саховат бахшиш диҳад; ҳар кӣ сардор аст, бо ҷудду ҷаҳд сардорӣ кунад; ҳар кӣ эҳсонкор аст, бо меҳрубонӣ некӣ кунад.Hq  Агар атои хизмат дошта бошӣ, бо хизматгузорӣ машғул шав; агар касе муаллим бошад, бо таълим машғул шавад;epC Ва ба ҳасби файзе ки ба мо дода шудааст, атоҳои гуногун дорем; агар атои нубувват доша бошӣ, ба андозаи имон нубувват кун;Do Ҳамчунин мо, ки бисьёрем, як баданро дар Масеҳ ташкил мекунем, аммо ҳар яке ба танҳои андоми якдигарем;Cn Зеро, чунон ки дар як бадан андоми бисьёре дорем, лекин на ҳамаи андомҳо айни як корро ба ҷо меоваранд,|mq Зеро ба ҳасби файзе ки ба ман ато шудааст, ба ҳар яке аз шумо мегўям: дар ҳаққи худатон бештар аз он чи шоён аст, фикр накунед, балки хоксорона, ба андозаи имоне ки Худо ба ҳар кас насиб кардааст, фикр ронед.#l? Худро ба ин дуньё ҳамшакл насозед, балки ба воситаи таҷдиди ақлатон шакли тозае ба худ бигиред, то дарк кунед, ки иродаи нек, писандида ва комили Худо чист.Tk # Пас, шуморо, эй бародарон, ба марҳамати Худо даъват менамоям, ки ҷисмҳои худро ҳамчун қурбонии зинда, муқаддас ва писандидаи Худо тақдим кунед: ибодати оқилонаи шумо ҳамин хоҳад буд;j+ $Зеро ки ҳама чиз аз Ўст, ба воситаи Ўст ва барои Ўст. Ўро то абад ҷалол бод. Омин.i #Ё кист, ки ба Ў пешакӣ чизе дода бошад, то ки подошашро ба вай баргардонад?h5 "Зеро кист, ки афкори Худовандро дарк карда бошад? Ё кист, ки мушовири Ў шуда бошад?Ng !Зиҳӣ умқи сарват ва ҳикмат ва маърифати Худо! Чӣ қадар ақлнорас аст доварии Ў ва таҳқиқнопазир аст роҳҳои Ў!f% Зеро ки Худо ҳамаро ба беитоатӣ дучор овардааст, то ки ҳамаро марҳамат кунад.]e3 Ҳамчунин онҳо низ ҳоло итоат накарданд, то ки худашон низ ба воситаи ҳамон марҳамате ки шумо ёфтаед, марҳамат ёбанд.Qd Зеро, чунон ки шумо низ як вақте ба Худо итоат накардед, вале алҳол, ба сабаби беитоатии онҳо, марҳамат ёфтаед,jcM Зеро ки бахшоишҳо ва даъвати Худо тағьирнопазир аст.Nb Ба сабаби Инҷил, онҳо душманонанд ба хотири шумо, лекин ба сабаби интихоб, онҳо маҳбубанд ба хотири падарон; a Ва ин аст аҳди Ман бо онҳо дар замоне ки гуноҳҳошонро аз миён бардорам“.`} Ва он гоҳ тамоми Исроил наҷот хоҳад ёфт, чунон ки навишта шудааст:“Аз Сион Раҳокунанда хоҳад омад ва маъсиятро аз Яъқуб дафъ хоҳад кард;i_K Зеро, эй бародарон, ман намехоҳам, ки шумо, худро доно пиндошта, аз чунин сир бехабар монед, ки як қисми Исроил ба сангдилӣ гирифтор шудааст то вақте ки шумораи пурраи ғайрияҳудиён дохил шаванд.U^# Зеро, агар ту аз зайтуни табиатан ёбоӣ бурида шуда, бар хилофи табиат ба зайтуни хуб пайванд шуда бошӣ пас алалхусус инҳо, ки шохаҳои табиӣ ҳастанд, ба зайтуни хуб пайванд хоҳанд шуд.S] Лекин онҳо низ, агар дар беимонӣ намонанд, пайванд хоҳанд шуд, зеро Худо қодир аст, ки онҳоро боз пайванд кунад.A\{ Пас, меҳрубонӣ ва сахтгирии Худоро бубин: Ў сахтгир аст ба онҳое ки афтода ҷудо шудаанд, ва меҳрубон аст ба ту, агар дар меҳрубонии Ў бимонӣ; вагар на ту низ бурида хоҳӣ шуд.[+ Зеро ки агар Худо шохаҳои табииро амон надода бошад, туро низ амон нахоҳад дод._Z7 Бале. Онҳо ба сабаби беимонӣ шикаста ҷудо шудаанд, аммо ту ба воситаи имон истодагӣ мекунӣ: ғурур макун, балки битарс.Y Ту хоҳӣ гуфт:“Шохаҳо шикаста ҷудо шудаанд, то ки ман пайванд шавам“.eXC Пас назди он шохаҳо мағрур машав; ва агар мағрур шавӣ, бидон, ки ту решаро нигоҳ надоштаӣ, балки реша туро нигоҳ доштааст.W Аммо агар баъзе аз шохаҳо шикаста ҷудо шуда бошанд, ва ту, ки зайтуни ёбоӣ будӣ, ба ҷои онҳо пайванд гашта, ба реша ва шираи зайтун шарик шуда бошӣ,JV  Агар хамироя муқаддас бошад, хамир низ муқаддас аст; ва агар реша муқаддас бошад, шохаҳо низ муқаддас аст.SU Зеро, агар радшавии онҳо мусолиҳаи ҷаҳон шуда бошад, пас қабулшавии онҳо, ба ҷуз эҳьё аз мурдагон, чӣ хоҳад буд?OT Ба умеди он ки рашки онҳоеро, ки ба ҳасби ҷисм ба ман наздиканд, ба вуҷуд оварам ва баъзеи онҳоро наҷот диҳам."S= Ба шумо, эй халқҳо, мегўям: ҳамчун ҳаввории халқҳо ман хизмати худро ситоиш мекунам:yRk Ва агар пешпохўрии онҳо сарвати ҷаҳон ва шикасти онҳо сарвати халқҳо бошад, каломи онҳо чанд маротиба зиёдтар фоидабахш хоҳад буд.5Qc Пас, ман мегўям: оё онҳо то ба дараҷае пешпо хўрдаанд, ки фурў ғалтиданд? Ба ҳеҷ ваҷҳ. Аммо аз пешпохўрии онҳо ба халқҳо наҷот омад, то ки рашки онҳоро ба вуҷуд оварад.P) Бигзор чашмони онҳо хира шавад, то ки набинанд, ва тахтапушти онҳо хам шавад“.9Ok Довуд низ мегўяд:“Бигзор сурфаи онҳо барои сазояшон ба доме, капқоне ва тузоқе мубаддал гардад;hNI Чунон ки навишта шудааст:“Худо ба онҳо рўҳи хоби гарон дод, Ва чашмоне ки намебинанд, ва гўшҳое ки то имрўз намешунаванд“kMO Пас чӣ гўем? Исроил он чиро, ки толиб буд, ба даст наовард. Аммо баргузидагон ба даст оварданд, ва касони боқӣ сангдил шуданд,dLA Аммо агар ин мувофиқи файз бошад, пас мувофиқи аъмол нест, вагарна файз дигар файз нашуда мемонад. Ва агар мувофиқи аъмол бошад, пас ин дигар файз нест, вагар на амал дигар амал нашуда мемонд.K Ҳамчунин дар замони ҳозира низ, мувофиқи интихоби файз, бақияе мондааст.KJ Аммо Худо ба ў чӣ ҷавобе дод? ‘‘Ҳафт ҳазор одамро, ки назди Баал зону назадаанд, барои Худ нигоҳ доштаам“.mIS „Худовандо! Анбиёи Туро онҳо куштанд, қурбонгоҳҳои Туро вайрон карданд; танҳо ман мондаам, дар қасди ҷони ман низ мебошанд“+HO Худо қавми Худро, ки пешакӣ шинохта буд, рад накардааст. Оё намедонед, ки Навиштаҳо дар ҳикояти Ильёс чӣ мегўяд? Чӣ гуна ў ба Худо аз Исроил шикоят карда мегўяд:yG m Пас, ман мегўям: магар Худо қавми Худро рад кардааст? Ба ҳеҷ ваҷҳ. Зеро ки ман ҳам исроилӣ, аз насли Иброҳим, аз сабти Биньёмин ҳастам.:Fm Аммо дар бораи Ў мегўяд:“Тамоми рўз дастҳои Худро сўи қавми беитоат ва гарданкаш дароз кардам“.iEK Ва Ишаъё далерона мегўяд:“Касоне Маро ёфтанд, ки толиби Ман набуданд, ба касоне Худро зоҳир сохтам, ки ҷўёи Ман набуданд“.PD Аммо магўям: оё Исроил намедонист? Пеш аз ҳама Мусо мегўяд:“Ман ба воситаи он чи қавм нест, рашки шуморо ба вуҷуд хоҳам овард, ба воситаи мардуми бефаҳ шуморо ба хашм хоҳам овард“.^C5 Аммо мегўям: оё онҳо нашунидаанд? Баръакс:“Садои онҳо дар тамоми замин паҳн шуд, ва каломашон то ақсои дуньё расид“.Bw Пас, имон аз шунидани ваъз аст ва ваъз ба воситаи  каломи Худост.>Au Лекин на ҳама башоратро гўш карданд. Зеро Ишаъё Мегўяд:“Худовандо! Кӣ ба ваъзи мо имон овардааст?“f@E Ва чӣ гуна ба онҳо воизон мавъиза мекунанд бе он ки фиристода шаванд? Чунон ки навишта шудааст:“Чӣ гуна зебост пойҳои онҳое ки аз сулҳу осоиштагӣ башорат медиҳанд, аз некӣ башорат медиҳанд!“6?e Аммо чӣ гуна онҳо бихонанд Онро, ки ба Ў имон наоварадаанд? Чӣ гуна онҳо имон оваранд ба Он ки дар бораи Ў чизе нашунидаанд? Чӣ гуна онҳо бидуни воизон чизе бишнаванд?v>e Зеро ‘‘ҳар кӣ исми Худовандро бихонад, наҷот хоҳад ёфт’’.&=E Ва дар ин бобат ҳеҷ тафовуте дар миёни яҳудиён ва юнониён нест, зеро ҳама Худованди Ягонае доранд, ки барои ҳамаи онҳое ки исми Ўро мехонанд, сарватманд аст. T~u}|{{~z^yyIxwvvudtsrqpoon}mmllUjj7ixhhgffMdcbb!ata `/_@^h]\[[5ZpYXWVUUtTTS REQQPqO{NMLKJIHGYFEDDBB@@n??>t=I<;::9+87655M433221|0/,-,+*)(m'{&%$#"V! sYH[Ex ^ -5PT] 3Дар бораи он чи ба ман навишта будед, барои одам хуб аст, ки ба зан даст нарасонад.\{Зеро ки шумо ба нархи гарон харида шудаед. Пас, дар ҷисмҳои худ ва дар ҷонҳои худ Худоро ҳамду сано кунед, ки онҳо ба Худо тааллуқ доранд.[yОё намедонед, ки ҷисмҳои шумо маъбади Рўҳулқудс аст, ки Он дар шумо сокин аст, ва Онро шумо аз Худо ёфтаед, ва шумо аз они худатон нестед?aZ;Аз зино бигрезед. Ҳар гуноҳе ки одамизод мекунад, аз ҷисм берун аст, лекин зинокор бар зидди ҷисми худаш гуноҳ мекунад.kYOАммо ҳар кӣ бо Худованд пайванд шавад, бо Ў як рўҳ аст.aX;Оё намедонед, ки ҳар кӣ бо фоҳиша ҷимоъ кунад, бо вай як тан мешавад? Зеро ки гуфта шудааст:“Ҳар ду як ҷисм хоҳанд буд“.tWaМагар намедонед, ки ҷисмҳои шумо узвҳои Масеҳанд? Пас оё узвҳои Масеҳро мегирам, то ки онҳоро узвҳои фоҳиша гардонам? Ҳошо калло!VЧунон ки Худо Худовандро бо қуввати Худ эҳьё кард, моро низ эҳьё хоҳад кард.*UM Хўрок барои шикам аст, ва шикам барои хўрок; аммо Худо инро ва онро нест мекунад; лекин ҷисм на барои зино, балки барои Худованд аст, ва Худованд барои ҷисм аст.{To Ҳама чиз барои ман ҷоиз аст, лекин на ҳар чиз фоиданок аст; ҳама чиз барои ман ҷоиз аст, лекин набояд ки чизе маро бандаи худ гардонад.S  Ва баъзе аз шумо чунин будед; аммо пок шудед, аммо қудсият пайдо кардед, аммо сафед шудед ба исми Худованди мо Исои Масеҳ ва ба Рўҳи Худои мо.DR На дуздон, на ҳаромризқон, на бадмастон, на бадзабонон, на ғоратгарон вориси Малакути Худо намешаванд.Q Оё намедонед, ки золимон вориси Малакути Худо намешаванд? Фирефта нашавед: на зинокорон, на бутпарастон, на фосиқон, на бачабозон, на ливотагарон,PwЛекин худатон мазлум ва маҳрум мекунед, он ҳам бародарони худро.2O]Худи ҳамин ҳам барои шумо зиллатовар аст, ки байни худ мурофиа доред. Чаро барои худ мазлумиятро афзал намедонед? Чаро ба маҳрумият тоб оварданро афзал намедонед?N}Аммо бародар бо бародар мурофиа мекунад, он ҳам дар пеши беимонон.xMiБарои хиҷил шуданатон мегўям: наход ки дар байни шумо як нафар ҳам бохираде нест, ки дар миёни бародарони худ доварӣ карда тавонад?OLЛекин шумо, вақте ки мурофиаи маишӣ доред, онҳоеро, ки дар калисо ҳеҷ эътиборе надоранд, ба доварӣ мешинонед.2K]Магар намедонед, ки мо фариштагонро доварӣ хоҳем кард? Пас чӣ қадар зиёдтар корҳои маишатро!5JcМагар намедонед, ки муқаддасон ҷаҳонро доварӣ хоҳанд кард? Ва агар шумо ҷаҳонро доварӣ мекарда бошед, наход ки сазовори он нестед, ки корҳои хурдтарро доварӣ кунед?nI WКасе аз шумо, вақте ки ба дигаре даъво дорад, оё ҷуръат мекунад, ки мурофиаи худро назди гуноҳкорон барад, на назди муқаддасон?*HM Ба онҳое ки дар берунанд, Худо доварӣ мекунад. Пас шумо фосиқро аз миёни худ бадар кунед.IG  Зеро ки чаро ман ба онҳое ки дар берунанд, доварӣ кунам? Оё шумо ба онҳо ки дар дохиланд, доварӣ намекунед?wFg Балки ба шумо навиштаам, ки бо касе алоқа накунед, ки худро бародар номида, зинокор, ё ҳаромрисқ, ё бутпараст, ё бадзабон, ё бадмаст, ё ғоратгар шуда мондан мегирад; бо чунин одам якҷоя хўрок ҳам нахўред.!E; Лекин на умуман бо зинокорони ин ҷаҳон, ё бо ҳаромрисқон, ё бо ғораткорон, ё бо бутпарастон, зеро дар ин сурат шуморо лозим меомад, ки аз ҷаҳон берун шавед;sD_ Ба шумо дар нома навиштаам, ки бо зинокорон алоқа накунед;iCKБинобар ин идро на бо хамиртуруши кўҳна, на бо хамиртуруши шарорат ва макр, балки бо фатири покӣ ва ростӣ ба ҷо хоҳем овард. BПас, хамиртурши кўҳнаро тоза кунед, то ки шумо хамири нав бошед, чунки шумо бе хамиртуруш ҳастед, зеро ки Фисҳи мо, Масеҳ, барои мо забҳ шудааст.A5Фахри шумо хуб нест. Оё намедонед, ки андак хамиртуруш тамоми хамирро метуршонад?S@Он шахс барои ҳалокати ҷисмаш ба шайтон супурда шавад, то ки рўҳаш дар рўзи Худованди мо Исои Масеҳ наҷот ёбад.]?3Ба исми Худованди мо Исои Масеҳ, вақте ки шумо бо якҷоягии рўҳи ман ва бо қуввати Худованди мо Исои Масеҳ ҷамъ шавед, > Зеро ки ман, агарчи ҷисман ғоибам, лекин рўҳан ҳозирам, аллакай, гўё ки назди шумо бошам, дар ҳаққи шахсе ки чунин коре кардааст, ҳукм намудам:M=Ва шумо мағрур шудаед, ба ҷои он ки мотам гиред, то он касе ки чунин коре кардааст, аз миёни шумо бадар шавад.;< qОвозае ба гўшам расид, ки дар байни шумо зино пайдо шудааст, он ҳам чунон зино, ки ҳатто дар байни бутпарастон шунида нашудааст, яъне шахсе зани падари худро гирифтааст.;5Чиро афзал медонед? Оё бо таёқ назди шумо биёям, ё ки бо муҳаббат ва рўҳи мулоимат?p:YЗеро ки Малакути Худо на дар сухан, балки дар қувват аст.e9CАммо ба қарибӣ, агар Худованд бихоҳад, назди шумо хоҳам омад, ва на сухани мағруронро, балки қуввати онҳоро хоҳам донист,8Баъзе касон мағрур шудаанд, ба гумони он ки ман назди шумо намеоям;7-Барои ҳамин ҳам ман Тимотиюсро назди шумо фиристодам, ки ў фарзанди маҳбуб ва мўътабари ман дар Худованд аст; ва ў роҳҳои маро дар Исои Масеҳ ба ёди шумо хоҳад овард, чунон ки ман дар ҳама ҷо дар ҳар калисо таълим медиҳам.96kБинобар ин аз шумо илтимос мекунам: ба ман тақлид намоед, чунони ки ман ба Масеҳ тақлид менамоям.5Зеро, агарчи шумо ҳазорон носеҳон дар Масеҳ доред, лекин падарони бисьёр надоред: ман шуморо дар Исои Масеҳ ба воситаи Инҷил ба дуньё овардаам.a4;Ин суханонро на аз барои он навиштаам, ки шуморо хиҷил кунам, балки шуморо чун фарзандони маҳбуби худ насиҳат медиҳам.O3 Ба мо бўҳтон мезананд, мо зорию илтиҷо мекунем; мо мисли хасрўбаи ҷаҳон ва ахлоти ҳама то ҳамин вақт мебошем.n2U Ва заҳмат кашида, бо дастҳои худ кор мекунем. Моро дашном медиҳанд, мо баракат медиҳем; ба мо зулм мекунанд, мо тоқат меоварем;15 То ҳамин соат гурусна ва ташна, бараҳна ва шаллоқхўр ва сарсону саргардон ҳастем,0 Мо ба хотири Масеҳ ҷоҳил ҳатем, лекин шумо дар Масеҳ ҳаким ҳатед; мо нотавонем, лекин шумо тавоно; шумо соҳиби ҷалолат, лекин мо дар залолат./} Зеро гумон мекунам, ки Худо мо, ҳаввориёнро монанди касони охири саф, ки ба марг маҳкум шудаанд, намоён кардааст, чунки мо барои ҷаҳон, ҳам барои фариштагон ва ҳам барои одамон, ба тамошогоҳе мубаддал шудаем..}Шумо аллакай сер шудаед, аллакай сарватдор шудаед ва бе мо салтанат меронед. Кошки салтанат мерондед, то ки мо низ бо шумо слтанат ронем!x-iЗеро кист, ки туро бартарӣ додааст? Ва чӣ чизе дорӣ, ки нагирифта бошӣ? Ва агар гирифта бошӣ, чаро фахр мекунӣ, ки гўё нагирифта бошӣ?,Ва инро, эй бародарон, ман ба хотири шумо ба худам ва ба Апўллўс нисбат додам, то шумо аз мо ёд гиред, ки касе бештар аз он чи навишта шудааст, оқилтарошӣ накунад, ва ҳеҷ яке аз шумо дар пеши дигаре бо худ наболад.+Бинобар ин ба ҳеҷ ваҷҳ пеш аз вақт, яъне то даме ки Худованд биёяд, ҳукм накунед, ки маҳз Ў чизҳои дар торикӣ пинҳонро равшан ва ниятҳои дилҳоро ошкор хоҳад кард, ва он гоҳ ҳар кас аз ҷониби Худо таҳсин хоҳад ёфт.A*{Зеро ки ман дар худ айбе намебинам, лекин бо ин худро сафед намекунам; ҳукмкунандаи ман Худованд аст.)}Барои ман хеле кам аҳамият дорад, ки шумо, ё одамони дигар, дар ҳаққи ман чӣ гуна ҳукм мекунед; худи ман ҳам ҳукме дар ҳаққи худ намекунам.s(_Аз муваккалон талаб карда мешавад, ки ҳар яке амин барояд.' #Пас, ҳар кас бояд моро ходимони Масеҳ ва муваккалони асрори Худо ҳисобкунад;b&=Ва шумо аз они Масеҳ ҳастед, ва Масеҳ аз они Худо.K%Хоҳ Павлус, хоҳ Апўллўс, хоҳ Кифо, хоҳ ҷаҳон, хоҳ ҳаёт, хоҳ мамот, хоҳ ҳозира, хоҳ оянда ҳамааш аз они шумост;$Хуллас, ҳеҷ кас ба одамон фахр накунад, зеро ки ҳамааш аз они шумост:t#aВа боз:“Худованд афкори ҳакимонро медонад, ки ботил аст“.f"EЗеро ки ҳикмати ин ҷаҳон пеши Худо ҷаҳолат аст, чунон ки навишта шудааст:“Ҳакимонро ба макри худашон гирифтор мекунам“.|!qЗинҳор касе худро фирефта накунад: агар касе аз шумо худро дар ин ҷаҳон ҳаким медониста бошад, бигзор ҷоҳил шавад, то ки ҳаким гардад.d AАгар касе маъбади Худоро вайрон кунад, Худо ўро хонавайрон хоҳад кард, зеро ки хонаи Худо муқаддас аст, ва он шумо ҳатед.Оё шумо намедонед, ки маъбади Худо ҳастед, ва Рўҳи Худо дар шумо сокин аст?.lQВа агар амали касе бисўзад, вай зиён хоҳад дид; валекин худаш наҷот хоҳад ёфт, аммо тавре ки гўё аз даруни оташ гузашта бошад.Агар амали касе ки бар он сохтааст, пойдор бимонад, вай музд хоҳад гирифт.5 Амали ҳар кас зоҳир хоҳад шуд; зеро ки он рўз нишон хоҳад дод, чунки дар оташ ошкор хоҳад шуд, ва оташ амали ҳар касро озмоиш хоҳад кард, ки он чӣ гуна аст.8i Ва агар касе бар ин таҳкурсӣ иморате аз тилло, нуқра, ҷавоҳирот, ё чўб, хасбеда, пахол бино кунад,9k Зеро ҳеҷ кас таҳкурсии дигаре ниҳода наметавонад, ҷуз он ки ниҳода шудааст, ки он Исои Масеҳ аст.'G Аз рўи файзи Худо, ки ба ман ато шудааст, ман, чун меъмори доно, таҳкурсӣ ниҳодам, ва дигаре бар он иморат месозад; лекин ҳар кас бохабар бошад чӣ гуна месозад.) Зеро ки  мо хизматгорони Худо ҳастем; шумо киштзори Худо, иморати Худо ҳастед.=sКишткунанда ва обдиҳанда баробаранд, лекин ҳар яке музди худро мувофиқи меҳнати худ хоҳад гирифт.+Бинобар ин на кишткунанда аҳамият дорад, на обдиҳанда, балки Худои сабзонанда.iKМан кишт кардам, Апўллўс об дод, лекин Худо сабзонид;%CПас, Павлус кист? Ва  Апўллўс кист? Онҳо фақат ходимоне ҳастанд, ки ба воситаи онҳо шумо имон овардаед, ва ҳар яке ба андозае ки Худованд ба вай ато кардааст.SЗеро,  вақте ки яке:“Ман аз они Павлус ҳастам“ ва дигаре:“Ман аз они Апўллўс“ мегўяд, оё шумо ҷисмонӣ нестед?.6eЧунки шумо ҳанўз ҷисмонӣ ҳастед. Зеро, модоме ки дар миёни шумо ҳасад, баҳсу мунозира ва ихтилоф ҳаст, оё шумо ҷисмонӣ нестед  ва оё ба таври инсонӣ рафтор намекунед?EВа шуморо шир хўрондам, на ғизои сахт, зеро ки шумо ҳанўз омодагӣ барои он надоштед ва ҳоло низ надоред,m UВа ман, эй бародарон, натавонистам бо шумо, ҳамчун касони рўҳонӣ, сухан ронам, балки ҳачун касони ҷисмонӣ, ё кўдакон дар Масеҳ.<qЗеро кист, ки фикри Худовандро дониста бошад, то ки Ўро таълим диҳад? Лекин мо фикри Масеҳро дорем.GЛекин одами рўҳонӣ дар бораи ҳама чиз ҳукм мекунад, вале касе наметавонад дар бораи ў дуруст ҳукм кунад.3 _Аммо одами нафсонӣ он чиро, ки аз Рўҳи Худост, қабул намекунад, чунки он дар назари ў ҷаҳолат аст; ва онро дарк карда наметавонад, чунки он ҳукми рўҳониро металабад., Q Ва инро на бо суханоне ки ҳикмати инсон таълим додааст бидонем, балки бо суханоне ки Рўҳулқудс таълим додааст, мегўем ва рўҳиётро бар тибқи рўҳ таъбир мекунем.\ 1 Лекин мо на рўҳи ин ҷаҳонро, балки Рўҳеро қабул кардаем, ки аз Худост, то он чиро, ки Худо ба мо ато кардааст, бидонем, ! Зеро кист аз одамон, ки ботини инсонро бидонад, ба ҷуз рўҳи инсон, ки дар ўст? Ҳамчунин он чиро, ки дар Худо ҳаст, ҳеҷ кас намедонад, ба ҷуз Рўҳи Худо.U # Вале ба мо Худо онро ба воситаи Рўҳи Худ ошкор сохтааст; зеро ки Рўҳ ҳама чизро, ҳатто умқҳои Худоро пай мебарад.3 Аммо, чунон ки навишта шудааст:“Он чиро, ки чашме надидааст, гўше нашунидааст ва ба дили инсон наомадааст, Худо барои дўстдорони Худ муҳайё кардааст“.KКи онро ҳеҷ яке аз мирони ин ҷаҳон надонист; зеро, агар медонистанд, Худованди ҷалолро маслуб намекарданд.veБалки дар бораи ҳикмати Худо маҳрамона сухан меронем, дар бораи ҳикмати ниҳоние ки Худо аз азал барои ҷалоли мо муқарар кардааст,r]Аммо дар бораи ҳикмат мо дар миёни комилон сухан меронем, вале на дар бораи ҳикмати ин ҷаҳон ва мирони ҷаҳон, ки фано хоҳанд шуд,То ки имони шумо на бар ҳикммати инсон, балки бар қуввати Худо қарор ёбад.DВа калому мавъизаи ман на дар суханони исботкоронаи ҳикмати инсон, балки дар зуҳури рўҳ ва қувват буд,veВа ман дар заъф ва дар тарсу ларзи бузурге назди шумо будам,CЗеро ман қарор додам, ки дар миёни шумо, ба ҷуз Исои Масеҳ, он ҳам Исои Масеҳи маслубшуда, чизе надонам;p [Ва ҳангоме ки ман, эй бародарон, назди шумо омадам, на бо фазилати калом ё ҳикмати одам, то шаҳодати Худоро ба шумо эълон намоям, )То, чунон ки навишта шудааст,’’фахркунанда бигзор ба Худованд фахр кунад’’.U~ %Ва аз Ў шумо дар Исои Масеҳ ҳастед, ки барои мо ҳикмате аз ҷониби Худо, яъне адолат ва қудсият ва кафорат шудааст,a} =Барои он ки ҳеҷ ҷисме дар пеши Худо фахр накунад.A| }Ва Худо бекасони ҷаҳон ва ҳақиронро, ва он чиро, ки номавҷуд аст, баргузид, то ки мавҷудро ботил кунад,{ Лекин Худо ҷоҳилони ҷаҳонро баргузид, то ки ҳакимонро шарманда кунад, ва нотавонони ҷаҳонро баргузид, то ки тавонгаронро шарманда кунад;z !Зеро, эй бародарон, бингаред, ки шумо, вақте ки даъват шудед, чӣ будед: бисьёр ба ҳасби ҷисм ҳаким нестед, бисьёр тавоно нестед, бисьёр наҷиб нестед;Ny Чунки ҷаҳолати Худо аз ҳикмати одамон пурҳикматтар аст, ва нотавонони Худо аз қуввати одамон тавонотар аст._x 9Аммо барои худи даъватшудагон, чи яҳудиён, чи юнониён, Масеҳро мавъиза мекунем, ки Ў қуввати Худост ва ҳикмати Худост;Aw }Лекин мо Масеҳи маслубшударо мавъиза мекунем, ки барои яҳудиён васваса ва барои юнониён ҷаҳолат аст.}v uЗеро ки яҳудиён мўъҷизот металабанд, ва юнониён ҳикмат меҷўянд;u Зеро, дар ҳикмати Худо, модоме ки ҷаҳон бо ҳикмати худ Худоро нашинохт, Худо салоҳ донист, ки ба воситаи ҷаҳолати мавъиза имондоронро наҷот диҳад,Ot Куҷост ҳаким? Куҷост китобдон? Куҷост воизи ин ҷаҳон? Оё Худо ҳикмати ин ҷаҳонро ба ҷаҳолат табдил надодааст?Fs Зеро навишта шудааст:“Ҳикмати ҳакимонро ба ҳалокат хоҳам расонд ва ақли оқилонро нопадид хоҳам кард“.Tr #Зеро паёми салиб барои гирифторони ҳалокат ҷаҳолат аст, вале барои мо, ки дар роҳи наҷот ҳастем, қуввати Худост.kq QЗеро Масеҳ маро нафиристодааст, ки таъмид диҳам, балки башорат диҳам, на дар ҳикмати калом, то ки салиби Масеҳ ботил нашавад.Wp )Ман инчунин аҳли байти Истефанусро таъмид додаам; ҷуз инҳо дар хотир надорам, ки каси дигареро таъмид дода бошам.go IТо касе нагўяд, ки ман ўро ба исми худ таъмид додаам.)n MХудоро шукр мегўям, ки ман ҳеҷ яке аз шуморо, ба ғайр аз Криспус ва ўоюс, таъмид надодаам,Mm  Оё Масеҳ аз ҳам ҷудо шудааст? Оё Павлус барои шумо маслуб гардидааст? Ё ки шумо ба исми Павлус таъмид ёфтаед?l   Ман онро дар назар дорам, ки ҳар яке аз шумо мегўяд:“Ман аз они Павлус ҳастам“; „Ман аз он Апўллўс“; „Ман аз они Кифо“; „Ман аз они Масеҳ“.ek E Зеро ки аз аҳли байти Хлўо ба ман дар бораи шумо эй бародарон, маълум шудааст, ки дар байнатон баҳсу мунозира вуҷуд дорад.cj A Аз шумо, эй бародарон, ба исми Худованди мо Исои Масеҳ илтимос мекунам, ки ҳамаатон айни як суханро гўед, ва дар байни шумо ҷудогие набошад, балки шумо дар як рўҳ ва дар як фикр муттаҳид бошед.,i S Амин аст Худое ки шуморо ба ширкати Писари Худ Исои Масеҳи Худованди мо даъват намудааст.8h kКи Ў низ шуморо то ба охир устувор хоҳад кард, то ки дар рўзи Худованди мо Исои Масеҳ беайб бошед.Ng Ба тавре ки шумо аз ҳеҷ лаёқат норасогӣ надоред, модоме ки мунтазири зуҳури Худованди мо Исои Масеҳ мебошед,df CЗеро шаҳодати Масеҳ дар шумо барқарор гардидааст,e Чунки дар Ў шумо аз ҳар чиз: аз ҳар сухан ва аз ҳар дониш бой шудаед,;d qХудои худро ҳамеша барои шумо шукр мегўям, барои файзи Худо, ки ба шумо дар Исои Масеҳ ато шудааст,c /Файз ва осоиштагӣ аз ҷониби падари мо Худо ва Исои Масеҳи Худованд бар шумо бод.|b sБа калисои Худо, ки дар Қуринтўс воқеъ аст, ба муқаддасони даъватшуда, ки дар Исои Масеҳ тақдис гардидаанд, бо ҳамаи онҳое ки дар ҳар ҷо исми Худованди мо Исои Масеҳро мехонанд, ки Ў Худованди онҳо ва мост,&a IПавлус, ки бо иродаи Худо ҳаввории даъватшудаи Исои Масеҳ аст, ва бародари мо Сўстинис,k`OФайзи Худованди мо Исои Масеҳ бо ҳамаи шумо бод. Омин. _Ғоюс, ки мизбони ман ва тамоми аҳли калисо мебошад ба шумо салом мегўяд. Хазинадори шаҳр Арастус ва бародари мо Квартус ба шумо салом мегўянд,^Ман Тартиюс низ, ки ин номаро навиштаам, ба шумо дар Худованд салом мегўям.]'Ҳамкорам Тимотиюс ва хешонам Лукюс, Ёсўн ва Сўсипатрус ба шумо салом мегўянд.h\IВа Худои сулҳу осоиштагӣ ба зудӣ шайтонро зери пойҳои шумо сарнагун хоҳад кард. Файзи Худованди мо Исои Масеҳ бо шумо бод!{[oИтоати шумо ба ҳама маълум аст; ва ман низ аз шумо хурсандам, лекин орзумандам, ки шумо дар некӣ хирадманд ва дар бадӣ соддадил бошед.Z+Зеро ки онҳо на ба Худованди мо Исои Масеҳ, балки ба шиками худ хизмат мекунанд ва бо тамаллуқкорӣ ва суханороӣ дилҳои соддалавҳонро фиреб медиҳанд.;YoШуморо, эй бародарон, даъват менамоям, ки аз касоне ки бар хилофи таълиме ки шумо ёфтаед, дар миён ҷудоӣ ва васваса меандозанд, эҳтиёт бошед ва аз онҳо канорагирӣ кунед;+XOБа якдигар бо бўсаи муқаддасони салом гўед. Ҳамаи калисоҳои Масеҳ ба шумо салом мегўянд.=WsБа Филўлўгус ва Юлиё, Нирвас ва хоҳараш, ва Ўлумпос, ва ҳамаи муқаддасоне ки бо онҳоянд, салом гўед.&VEБа Асункритус, Флигўн, Ҳермос, Патрубос, Ермис ва бародароне ки бо онҳоянд, салом гўед.2U] Ба Руфус, ки баргузидаи Худованд аст, ва ба модари ў, ки барои ман мисли модар аст, салом гўед.T Ба Труфино ва Трифосо, ки дар дар кори Худованд фаъол ҳастанд, салом гўед. Ба Парсиси маҳбуба, ки дар кори Худованд бисьёр фаъол аст, салом гўед.CS Ба хеши ман Ҳиродиюн салом гўед. Ба онҳое ки аз аҳли байти Наркисус ба Худованд имон дорад, салом гўед.(RI Ба Апалис, ки дар Масеҳ озмуда шудааст, салом гўед. Ба аҳли байти Аристоблус салом гўед. Q9 Ба Урбонус, ки дар Масеҳ ҳамкори мост, ва ба Истохис, ки маҳбуби ман аст, салом гўед.nPUБа Амплиёс, ки дар Худованд маҳбуби ман аст, салом гўед.O1Ба хешони ман Андрониқўс ва Юниёс, ки бо ман бандӣ буданд, салом гўед; онҳо дар миёни ҳаввориён машҳур ҳастанд ва аз ман пештар ба Масеҳ имон овардаанд.tNaБа Масрьям, ки барои мо бисьёр меҳнат кардааст, салом гўед.MБа маҳбуби ман Апинтус, ки барои Масеҳ навбари Охоия аст, салом гўед.aL;Онҳо ҷони худро барои ман ба хатар андохтаанд, ва аз онҳо на фақат ман, балки ҳамаи калисоҳои халқҳо низ мамнун ҳастанд; ҳамчунин ба аҳли калисое ки дар хонаи онҳо ҷамъ мешаванд, салом гўед. KБа Прискила ва Акило, ки ҳамкорони ман дар Исои Масеҳ буданд, салом гўед;JТо ки вайро ба хотири Худованд, ба тавре ки шоистаи муқаддасон бошад, қабул кунед ва дар ҳар бобат, ки ба шумо эҳтиёҷ дошта бошад, ба вай мадад расонед; зеро ки вай ҳам ба бисьёр касон ва ба худи ман низ мадад буд. f&~k}s{{ozxyxx@wzveusrqpoonmllfkjii5gg0f8ejdbc>aW_^]b\w[9ZxYXX'W?V`USSRQDPONMLLzL(KPJII GFEDaCkBAe@j?6>=+<-;:98765444?3O210//P.--@++0*)(('&%%$5##"! HT=HZb-q2}>>q  !4fo/ "Ва агр касе гурусна бошад, дар хонааш бихўрад, то ки ҷамъ шуданатон сабаби маҳкумияти шумо нагардад. Чизҳои дигарро пас аз омаданам дуруст хоҳам кард.+nO !Бинобар ин, эй бародарон, вақте ки барои таоми шом ҷамъ мешавед, мунтазири якдигар бошед.Dm Модоме ки ба доварӣ дучор шудаем, аз ҷониби Худованд ҷазо мебинем, то ки бо аҳли ҷаҳон маҳкум нагардем.l Зеро, агар худамон худро доварӣ мекардем, ба доварӣ дучор намешудем.k Ба ҳамин сабаб бисьёре аз шумо оҷиз ва бемор ҳастанд, ва бисьёре мурдаанд.j Зеро, кас агар дар бораи Бадани Худоанд мулоҳиза накарда, ба таври ношоиста бихўрад ва бинўшад, вай ба маҳкумияти худ махўрад ва манўшад.5ic Пас, одамизод бояд худро имтиҳон кунад, ва ба ин тариқа аз он нон бихўрад ва аз он коса бинўшад.xhi Бинобар ин ҳар кӣ ба таври ношоиста ин нонро бихўрад ё косаи Худовандро бинўшад, бар зидди Бадан ва Хуни Худованд айбдор хоҳад шуд.Lg Зеро ҳар боре ки ин нонро мехўред ва ин косаро менўшед, мамоти Худовандро эълон мекунед, то даме ки Ў биёяд. f  Ҳамчунин косаро пас аз таоми шом гирифта, гуфт:“Ин косаи аҳди ҷадид аст дар Хуни Ман; инро, ҳар боре ки менўшед, ба ёдгории Ман ба ҷо оваред“.|eq Ва баракат дода, пора кард ва гуфт:“Бигиред, бихўред, ин Бадани Ман аст, ки барои шумо пора мешавад; инро ба ёдгории Ман ба ҷо оваред“.udc Зеро ман аз Худованд чунин қабул кардам ва ба шумо низ супурдаам, ки Исои Худованд дар он шабе ки Ўро таслим карданд, нонро гирифтbc= Магар шумо хона надоред, ки дар он бихўред ва бинўшед? Ё ки ба калисои Худо беэътинои мекунед ва нодоронро хиҷолат медиҳед? Ба шумо чӣ гўям? Оё барои ин шуморо таҳсин кунам? Таҳсин намекунам.Nb Зеро ҳар кас аз дигарон пештар хўроки худро гирифта мехўрад, ва яке гурусна мемонад, ва дигаре маст мешавад. a  Сонӣ, дар як ҷо ҷамъ шуданатон барои хўрдани таоми шоми Худованд нест;I`  Зеро ки дар миёни шумо гуногунии ақидаҳо низ бояд бошад, то ки корозмудагон дар миёни шумо зоҳир гарданд.|_q Зеро, аввалан, шунидам, ки дар миёни шумо, вақте ки дар калисо ҷамъ мешавед, ихтилифот рўй медиҳад, ки ба ин ман як қадар бовар мекунам.T^! Лекин, ин дастурро дода, шуморо барои он таҳсин намекунам, ки на аз барои некӣ, балки аз барои бадӣ ҷамъ мешавед.]% Ва агар касе мунозира карданӣ бошад, мо ва калисоҳои Худо чунин одат надорем.I\  Аммо агар зан мўяшро дароз кунад, ин барои вай шаъну шараф аст, чунки мўй ба вай ба ҷои ҳиҷоб дода шудааст?1[[ Оё худи табиат шуморо таълим намедиҳад, ки агар мард мўяшро дароз кунад, ин барои ў нанг аст,%ZC Худатон мулоҳиза кунед, ки оё аз рўи одоб аст, ки зан сари нопўшида пеши Худо дуо гўяд?*YM Зеро, чунон ки зан аз мард аст, ончунон мард низ ба воситаи зан аст; ва ҳамаи ин аз Худост.pXY Лекин дар Худованд на мард бе зан аст, на зан бе мард аст:W3 Бинобар ин зан бояд бар сараш нишонаи ихтиёрро ба хотири фариштагон дошта бошад.tVa Ва на мард барои зан офарида шудааст, балки зан барои мард.ZU- Зеро ки на мард аз зан аст, балки зан аз мард;8Ti Хуллас, мард набояд сари худро пўшонад, чунки ў сурат ва ҷалоли Худост; аммо зан ҷалоли мард аст.1S[ Зеро, агар зан нахоҳад, ки сари худро пўшонад, бигзор мўяшро қайчӣ кунад; ва агар зан аз қайчӣ кардан ё тарошидани мўяш шарм дошта бошад, бигзор сари худро пўшонад.tRa Ва ҳар зане ки сари луч дуо гўяд ё нубувват кунад, сари худро расво мекунад, зеро ин мисли он аст, ки мўйсараш тарошида шуда бошад;Q# Ҳар марде ки сари пўшида дуо гўяд ё нубувват кунад, сари худро расво мекунад;JP  Ҳамчунин мехоҳам бидонед, ки сардори ҳар мард Масеҳ аст, сардори зан шавҳари ўст, ва сардори Масеҳ Худост.O Шуморо, эй бародарон, барои он таҳсин менамоям, ки дар ҳар хусус маро дар хотир доред ва ривоятҳоро, ончунон ки ба шумо супурдаам, нигоҳ доштаед.qN ] Ба ман тақлиб кунед, чунон ки ман ба Масеҳ тақлид мекунам.qM[ !Чунки ман низ дар ҳар бобат дили ҳамаро меёбам, ва толиби нафъи худ не, балки нафъи касони бисьёр ҳастам, то ки онҳо наҷот ёбанд.Ly На яҳудиёнро ба васваса андозед, на юнониёнро, на калисои Худоро,:Km Хуллас, хоҳ мехўред, хоҳ менўшед, ё кори дигаре мекунед, ҳамааашро барои ҷалоли Худо ба ҷо оваред.QJ Агар ман бо шукргузорӣ мехўрда бошам, чаро маро барои он чизе ки барояш шукргузорӣ мекунам, маззамат намоянд?pIY Аммо на виҷдони худро, балки виҷдони он каси догарро дар назар дорам; зеро чаро виҷдони каси дигар бар озодии ман доварӣ кунад?>Hu Лекин агар касе ба шумо гўяд, ки’’ ин қурбонии бут аст’’, ба хотири касе ки хабар дод, ва ба хотири виҷдон нахўред; зеро ки замин ва ҳар чи дар он аст, аз они Худованд аст.G) Агар касе аз беимонон шуморо даъват намояд, ва шумо мехоҳед бираваед, аз ҳар чизе ки пешатон монданд, бихўред ва ба хотири виҷдон ҳеҷ тафтиш накунед.qF[ Зеро ки замин ва ҳар он чи дар он аст, аз они Худованд аст."E= Ҳар он чи дар бозор фурўхта мешавад, бихўред ва ба хотири виҷдон ҳеҷ тафтиш накунед;rD] Ҳеҷ кас нафъи худро толиб набошад, балки нафъи дигаронро.]C3 Ҳама чиз барои ман ҷоиз аст, лекин на ҳар чиз фоиданок аст; ҳама чиз барои ман ҷоиз аст, лекин на ҳар чиз обод мекунад.B Наход ки мо Худовандро ба хашм меоварем? Магар мо аз Ў пурзўртарем?A Шумо наметавонед ҳам косаи Худовандро бинўшед, ҳам косаи девҳоро; наметавонед ҳам дар суфраи Худованд иштирок кунед, ҳам дар суфраи девҳо.r@]  Не, балки он чи онҳо қурбонӣ мекунанд,  ба девҳо қурбонӣ мекунанд, на ба Худо; лекин ман намехоҳам, ки шумо бо девҳо шарик бошед.~?u Пас ман чӣ бигўям? Оё ин ки дар қурбонии бут ё худи бут чизе ҳаст?9>k Ба Исроил ба ҳасби ҷисм нигоҳ кунед: оё онҳое ки қурбониҳоро мехўранд, шарики қурбонгоҳ нестанд?8=i Чунон ки нон яктост, мо низ ки бисьёрем, як тан ҳастем, зеро ки ҳамаамон аз як нон ҳиссае мегирем.x<i Оё косаи баракат, ки онро баракат медиҳем, шарик шудан ба Хуни Масеҳ нест? Оё ноне ки пора мекунем, шарик шудан ба Бадани Масеҳ нест?;) Ба мулоҳизакорон сухан мегўям: дар бораи он чи мегўям, худатон мулоҳиза кунед;^:5 Хуллас, эй маҳбубонам, аз бутпарастӣ бигрезед.+9O Озмоише ки ба сари шумо омадааст, ҷуз озмоиши оддии инсонӣ чизи догаре нест; ва Худо амин аст, ва Ў намегузорад, ки шумо берун аз қуввати худ озмуда шавед, балки дар баробари озмоиш сабукӣ ҳам медиҳад, то ки шумо тоб оварда тавонед.8! Бинобар ин ҳар ки гумон мекунад, ки рост истодааст, эҳтиёт кунад, ки наафтад.I7  Ҳамаи ин ба онҳо чун тимсоле рўй дод, ва барои тарбияти мо навишта шуд, ки охирзамон насиби мо гардидааст.'6G Шиква накунед, чунон ки баъзеи онҳо шиква карданд ва аз дасти қиркунанда нобуд шуданд.%5C Масеҳро наозмоем, чунон ки баъзеи онҳо озмуданд ва аз неши морҳо ба ҳалокат расиданд.P4 Зинокорӣ накунем, чунон ки баъзеи онҳо зинокорӣ карданд, ва дар як рўз бисту се ҳазор нафарашон нобуд шуданд.3 Ҳамчунин, монанди баъзеи онҳо, бутпараст набошед, чунон ки навишта шудааст:“Қавм ба хўрдану нўшидан нишастанд, ва барои рақсу бозӣ бархостанд“./2W Ва инҳо барои мо тимсоле буданд, то ки мо бадиро орзу накунем, чунон ки онҳо орзу мекарданд.51c Лекин бар аксари онҳо ҳусни таваҷҷўҳи Худо набуд; зеро ки онҳо дар биёбон ба ҳалокат расиданд.l0Q Ва ҳама айни як нўшокии рўҳониро менўшиданд, зеро аз сахраи рўҳоние менўшиданд, ки аз ақибашон меомад; ва он сахра Масеҳ буд.U/# Ва ҳама айни як ғизои рўҳониро мехўрданд;c.? Ва ҳама дар абр ва дар баҳр ба Мусо таъмид ёфтанд;l- S Ман намехоҳам, эй бародарон, ки шумо бехабар бошед аз он ки падарони мо ҳама дар зери абр буданд, ва ҳама аз баҳр убур карданд;K, Балки ҷисми худро азоб медиҳам ва ғулом мегардонам, то ки ба дигарон мавъиза намуда, худам маҳрум набошам.X+) Бинобар ин ман медавам на он тавре ки бар абас бошад, ва мушт мезанам на он тавре ки фақат барои задани ҳаво бошад;d*A Ҳамаи риёзаткашон аз ҳар чиз худдорӣ мекунанд: онҳо барои гирифтани тоҷи фонӣ, лекин мо барои гирифтани тоҷи ғайрифонӣ.)  Оё намедонед, ки давандагони майдони мусобиқа ҳама медаванд, аммо фақат як нафар мукофт мегирад? Ҳамин тавр бидавед, то ки соҳиби он гардед.x(i Инро ман барои Инҷил мекунам, то ки шарики баракоти он бошам.' Барои нотавонон чун нотавонон шудам, то ки нотавононро ҷалб намоям. Барои ҳама кас ман ҳама чиз шудам, то ки бо ҳар роҳ баъзе касонро наҷот диҳам. & Барои бешариатон чун бешариат шудам, гарчанде ки ман пеши Худо бешариат нестам, балки аз аҳли шариати Масеҳам, то ки бешариатонро ҷалб намоям:z%m Барои яҳудиён чун яҳудӣ шудам, то ки яҳудиёнро ҷалб намоям; барои аҳли шариат чун аҳли шариат шудам, то ки аҳли шариатро ҷалб намоям;g$G Зеро, бо вуҷуди он ки аз ҳама озод будам, худро ғуломи ҳама гардондам, то ки шумораи бештари одамонро ба Масеҳ ҷалб намоям;#1 Пас мукофоти ман чист? Он аст, ки Инҷилро мавъиза намуда, дар бораи Масеҳ бемузд башорат медиҳам ва аз ҳаққи башоратдиҳандагии худ истифода намебарам.0"Y Зеро, агар инро ба таври ихтиёри ба ҷо оварам, мукофот мегирам; лекин агар ба таври ғайриихтиёрӣ бошад, ин як вазифаи маъмуриест, ки ба зиммаи ман гузошта шудааст.w!g Зеро, агар башорат диҳам, ин барои ман сабаби фахр нест, чунки ин барои ман як кори воҷибист: вой бар ҳоли ман, агар башорат надиҳам!U # Лекин ман аз инҳо ҳеҷ якеро истифода накардаам. Ва инро на аз барои он навиштаам, ки барои ман ҳамин тавр бошад; зеро барои ман мурдан беҳтар аст аз он ки касе ин фахри маро нест кунад.)K Ҳамчунин Худованд фармудааст, ки воизони Инҷил аз башорат додани Инҷил зиндагӣ кунанд.r] Магар намедонед, ки онҳое ки дар маъбад хизмат мекунанд, аз маъбад мехўранд? Ва ходимони қурбонгоҳ аз қурбонгоҳ ҳиссае мегирад?Z- Агар дигарон назди шумо ҳақ дошта бошанд, оё ҳаққи мо зиёдтар нест? Лекин мо аз ин ҳақ истофида набурдем, балки ҳар чизро тоқат мекунем, то ки ба башорати Масеҳ ҳеҷ  мамониате нарасонем.oW Модоме ки мо дар миёни шумо чизҳои рўҳониро коштаем, оё ин як кори бузург аст, ки агар назди шумо чизҳои ҷисмониро дарав кунем?H  Ё ки, албатта, барои мо гуфта шудааст? Оре, ин барои мо навишта шудааст; зеро ки шудгоркунанда бояд бо умед шудгор кунад, ва хирманкўб бо умеди гирифтани саҳми худ хирман кўбад.   Зеро ки дар Тавроти Мусо навишта шудааст:“Вақте ки барзагов хирман мекўбад, даҳонашро набанд“. Оё Худо дар бораи барзагов ғамхорӣ мекунад?  Оё инро ман фақат ба таври инсонӣ мегўям? Оё шариат низ инро намегўяд?I  Кист, ки ягон вақт хизмати сарбозиро бо нафақаи худаш ба ҷо оварда бошад? Кист, ки ток шинонда, аз ангураш намехўрда бошад? Кист, ки рамаро чаронда, аз шири рама намехўрда бошад?iK Оё танҳо ман ва Барнаббо ҳақ надорем, ки кор накунем?T! Оё ҳақ надорем, ки мисли ҳаввориёни дигар ва бародарони Худованд ва Кифо завҷаи имондорро ҳамроҳи худ бибарем?O Оё мо ҳаққи хўрдан ва нўшидан надорем?y Ҳизфи ман ба муқобили онҳое ки маро маззамат мекунанд, ҳамин аст.X) Агар барои дигарон ман ҳавворӣ набошам, барои шумо ҳастам, зеро ки мўҳри ҳавворияти ман дар Худованд шумо ҳастед.h K Оё ман ҳавворӣ нестам? Оё ман озод нестам? Оё ман Худованди мо Исои Масеҳро надидаам? Оё шумо амали ман дар Худованд нестед?wg Бинобар ин, агар хўрок бародари маро ба васваса меандохта бошад, ҳаргиз гўшт намехўрам, то ки бародари худро ба васваса наандозам.mS Ва ба ин тариқа бар зидди бародарон гуноҳ карда ва ба виҷдони нотавони онҳо осеб расонда, шумо бар зидди Масеҳ гуноҳ мекунед. Ва аз дониши ту он бародари нотавон, ки Масеҳ барои ў мурд, нобуд мешавад.>u Зеро, агар касе туро, ки соҳиби дониш ҳастӣ, бубинад, ки дар сари суфраи бутхона нишастаӣ, оё виҷдони ў, ки нотавон аст, ўро низ ба хўрдани қурбониҳои бутҳо моил намекунад?  Аммо бохабар бошед, ки ин озодии шумо сабаби васвасаи нотавонон нашавад.9 kХўрок моро ба Худо наздик намекунад: зеро ки на аз хўрдан манфиате мебинем, на аз нахўрдан зиёне.C Аммо ҳама дорои ин дониш нестанд: баъзе касон то алҳол, аз рўи одати деринаи будпарастӣ, ин хўрокро чун қурбонии бут мехўранд, ва виҷдони онҳо, ки нотавон аст, наҷис мешавад.@ yЛекин мо як Худо дорем, яъне Худои Падар, ки ҳама чиз аз Ўст, ва мо барои Ў ҳастем, ва як Худованд дорем, яъне Исои Масеҳ, ки ҳама чиз ба воситаи Ўст, ва мо ба воситаи Ў ҳастем.[ /Зеро, ҳар чанд ба ном худоён чи дар осмон, чи дар замин ҳастанд, чунки худоёни бисьёр ва худовандони бисьёр ҳастанд,dAПас, дар бораи хўрдани қурбониҳои бутҳо мо медонем, ки бут дар ҷаҳон вуҷуд надорад, ва ҷуз Худои Ягона худои дигаре нест.Аммо касе ки ба Худо муҳаббат дорад, вай ба воситаи Худо шинохта шудааст.MАгар касе гумон кунад, ки ягон чизро медонад, ў ҳанўз  ҳеҷ чизро ончунон ки донистанаш лозим аст, намедонад;j OДар бораи қурбониҳои бутҳо мо медонем, ки ҳамаамон соҳиби дониш ҳастем. Дониш мағрур мегардонад, аммо муҳабат обод мекунад.=s(Лекин, ба фикри ман, вай хушбахттар аст, агар бева бимонад; ва ба гумонам, ман низ Рўҳи Худоро дорам.:m'Зан, мувофиқи шариат, то даме ки шавҳараш зинда аст, ба ў тааллуқ дорад; пас аз вафоти шавҳараш вай озод шуда, ба ҳар касе ки хоҳад, никоҳ кунад, фақат дар Худованд бошад.gG&Бинобар ин, касе ки бокираи худро ба шавҳар медиҳад, кори хуб мекунад, ва касе ки ба шавҳар намедиҳад, кори хубтар мекунад.0Y%Аммо касе ки дар дили худ бағоят матин аст ва эҳтиёҷе надорад, балки иродаи қавӣ дошта, дар дили худ азм кардааст, ки бокираи худро нигоҳ дорад, ў кори хуб мекунад.eC$Лекин агар касе рафторашро ба бокираи худ номуносиб донад, ки вай ба синни балоғат расида, бе шавҳар мемонад, бигзор ў он чи мехоҳад, бикунад, гуноҳе намекунад; бигзор онҳо ба шавҳар бирасанд.T!#Инро ман ба фоида шумо мегўям, на аз барои он ки банду боре бар шумо андозам, балки барои он ки шумо боодобона ва пай дарҳам дар ибодати Худованд бошед, бе он ки чизе ба ин монеъ шавад.c~?"Зани бешавҳар дар бораи он чи ба Худованд оид аст, ғамхорӣ мекунад, ки чӣ гуна ба Худованд писанд афтад, то ки ҳам дар ҷисм ва ҳам дар рўҳ муқаддас бошад; аммо зани шавҳардор дар бораи он чи ба ҷаҳон оид аст, ғамхорӣ мекунад, ки чӣ гуна ба шавҳари худ писанд афтад. }9!Аммо Марди зандор дар бораи он чи ба ҷаҳон оид аст, ғамхорӣ мекунад, ки чӣ гуна ба завҷааш писанд афтад. Дар миёни зани шавҳардор ва бокира ҳам фарқе ҳаст.| Ман хоҳиш дорам, ки шумо беғам бошед. Марди безан дар бораи он чи ба Худованд оид аст, ғамхорӣ мекунад, ки чӣ гуна ба Худованд писанд афтад;J{ Ва онҳое ки аз ин ҷаҳон фоида мебаранд, мисли он ки фоидабар набошанд; зеро ки сурати ин ҷаҳон гузарон аст.tzaВа гирьёнон мисли он ки гирьён набошанд; ва шоддилон мисли он ки шоддил набошанд; ва харидорон мисли он ки хариде накарда бошанд;9ykБа шумо, эй бародарон, инро мегўям: вақт танг аст, ба тавре ки зандорон бояд мисли безанон бошанд;DxАммо агар зандор ҳам шавӣ, гуноҳе намекунӣ; ва агар бокирае ба шавҳар расад, гуноҳе намекунад. Лекин чунин касон дар ҷисм азобҳо хоҳанд дошт; ва ман ба шумо раҳмхўрӣ мекунам.wОё зандор ҳастӣ? толиби талоқ набош. Оё безан ҳастӣ? толиби зан набош.av;Пас, ба сабаби тангии вазъияти ҳозира, ман онро беҳтар медонам, ки барои одам хуб аст, агар ҳамон тавр, ки ҳаст, бимонад.u%Дар хусуси бокираҳо аз Худованд фармоише надорам, лекин, ҳамчун шахсе ки аз Худованд марҳамат ёфтааст, ки амин бошад, маслиҳати худро баён мекунам.#t?Ҳар кас дар ҳар ҳолате ки даъват шудааст, эй бародарон, дар ҳамон назди Худо бимонад.tsaШумо ба нархи гарон харида шудаед: ғуломи одамон нагардед.drAЗеро ғуломе ки дар Худованд даъват шудааст, озоди Худованд аст; инчунин шахси озоде ки даъват шудааст, ғуломи Масеҳ аст.Tq!Агар дар ҳолати ғуломӣ даъват шуда бошӣ, нороҳат нашав; балки агар озод шуда тавонӣ ҳам, аз фурсат истифода бар.vpeҲар кас дар ҳар ҳолате ки даъват шудааст, дар ҳамон бимонад.o1Хатна ҳеҷ аст, номахтунӣ ҳам ҳеҷ аст, балки аз ҳама муҳимтар риояи аҳкоми Худост.Zn-Агар шахси махтуне даъват шуда бошад, орзуи номахтунӣ накунад; ва агар номахтуне даъват шуда бошад, хатна накунад.Bm}Бигзор ҳар кас дар он ҳолате ки Худо ўро насиб кардааст, ва ҳар кас дар он вазъе ки Худованд ўро даъват намудааст, бимонад. Дар ҳамаи калисоҳо ман ҳамин тавр дастур медиҳам.]l3Зеро аз куҷо ту донӣ, эй завҷа, ки шавҳаратро наҷот хоҳӣ дод? Ё аз куҷо ту донӣ, эй шавҳар, ки забҷаатро наҷот хоҳӣ дод?k7Аммо агар беимон ҷудо шудан хоҳад, бигзор ҷудо шавад; дар чунин вазъият бародар ё хоҳар дигар вобаста нест; Худованд моро ба осоиштагӣ даъват намудааст.(jIЗеро ки шавҳари беимон ба воситаи завҷаи имондораш қудсият пайдо мекунад, ва завҷаи беимон ба воситаи шавҳари имондораш қудсият пайдо мекунад; вагарна фарзандони шумо нопок мебуданд, ва ҳол он ки дар асл онҳо муқаддас ҳастанд.Wi' Ва завҷае ки шавҳари беимон дошта бошад, ва он шавҳар розӣ бошад, бо вай зиндагӣ кунад, вай набояд аз ў ҷудо шавад;h Ба дигарон ман мегўям, на Худованд: агар бародаре завҷаи беимон дошта бошад, ва он завҷа розӣ бошад бо ў зиндагӣ кунад, ў набояд аз вай ҷудо шавад.Bg} Ва агар барояд, бояд муҷаррад бимонад, ё ки бо шавҳараш оштӣ шавад, ва шавҳар завҷаашро талоқ надиҳад.4fa Ба онҳое ки никоҳ карданд, на ман фармоиш медиҳам, балки Худованд: завҷа аз шавҳараш набарояд,Xe) Аммо агар худдорӣ карда натавонанд, бигзор никоҳ кунанд; зеро ки никоҳ кардан аз сўхтани оташи шаҳват беҳтар аст. d9Лекин ба муҷаррадон ва бевазанон мегўям: барои онҳо хуб аст, ки мисли ман бимонанд;sc_Зеро мехоҳам, ки ҳамаи одамон мисли ман бошанд; аммо ҳар кас лаёқати ба худ хосе аз Худо дорад, яке ин тавр, дигаре ба таври дигар.|bqЛекин инро ман ба тариқи маслиҳат мегўям, на ба тариқи фармоиш.a{Аз якдигар канорагирӣ накунед, магар ба муддате, бо ризогии ҳар ду, то ки ба рўзаву дуо машғул кунед ва аз нав якҷоя шавед, то ки шайтон шуморо, ба сабаби худдорӣ карда натавонистанатон, ба васваса наандозад.t`aЗавҷа бар ҷисми худ ихтиёрдор нест, балки аз они шавҳар аст; ҳамчунин шавҳар бар ҷисми худ ихтиёрдор нест, балки аз они завҷа аст.7_gБигзор шавҳар вазифаи заношўиро нисбат ба зани худ ба ҷо оварад; ҳамчунин завҷа ба шавҳари худ.V^%Аммо, барои пешгирӣ кардани зино, бигзор ҳар мард завҷаи худро дошта бошад, ва ҳар зан шавҳари худро дошта бошад. [~}||Q{{zLyxwvuubt}srrNqqpp+otmmBlDkj>ihh0g$edccObba)``*_]]\k[GZ{YWVUUT(SRQQ0PONwMMhL_KJXIjHIG.F?DDC1BBAS@@.?4>3=<s#Лекин агар онҳо хоҳанд чизе ёд гиранд, бигзор дар хона аз шавҳари худ бипурсанд; зеро ки дар калисо сухан рондани зан аз рўи одоб нест.v=e"Бигзор занони шумо дар калисоҳо хомўш бошанд; зеро ҷоиз нест, ки сухан ронанд, балки бояд мутеъ бошанд, чунон ки Таврот низ мегўяд.I< !Чунки Худо Худои харҷумарҷ нест, балки Худои осоиштагист. Дар ҳамаи калисоҳои муқаддасон ҳамин тавр аст.U;# Ва арвоҳи анбиё ба фармони анбиё мебошад,/:WЗеро ҳама паи ҳам метавонед нубувват кунед, то ки ҳама таълим гиранд ва ҳама тасаллӣ ёбанд.9!Аммо агар ба каси дигаре аз нишастагон ваҳй ояд, бигзор аввалин хомўш шавад.8Ва аз анбиё бигзор ду ё се нафар сухан ронанд, ва дигарон муҳокима кунанд;M7Ва агар тафсиркунанда набошад, бигзор соҳиби сухан дар калисо хомўш монад, ё ба худаш ва ба Худо сухан гўяд.f6EАгар касе ба забоне сухан меронда бошад, ду нафар, ё бисьёраш се нафар, он ҳам ҷудо-ҷудо, сухан ронед, ва касе тафсир кунад.O5Пас, эй бародарон, чӣ бояд кард? Вақте ки шумо ҷамъ мешавед, ва ҳар яке аз шумо таронае аз Забур, ё насиҳате, ё забоне, ё ваҳйе, ё тафсире дорад, бигзор ҳамааш барои обод кардан бошад.k4OВа асрори дилаш ошкор мегардад; бинобар ин ў рўй ба замин ниҳода, ба Худо саҷда мекунаду мегўяд:“Ҳақиқатан Худо бо шумост“.3'Аммо вақте ки ҳама нубувват мекунанд, ва каси беимоне ё бехабаре медарояд, вай ба воситаи ҳама маҳкум мешавад, ба воситаи ҳама доварӣ карда мешавад.23Агар тамоми аҳли калисо дар як ҷо ҷамъ шаванд, ва ҳама ба забонҳо сухан ронад, ва бехабарон ё беимонон дароянд, оё онҳо намегўянд, ки шумо девона шудаед?j1MПас забонҳо аломат аст на барои имондорон, балки барои беимонон; аммо нубувват на барои беимонон, балки барои имндорон аст.#0?Дар Таврот навишта шудааст:“Бо забонҳои дигар ва бо лабҳои дигар ба ин қавм сухан хоҳам ронд, лекин дар он вақт ҳам Маро нахоҳанд шунид, мегўяд Худованд“,\/1Эй бародарон! Дар ақл мисли кўдакон набошед; нисбат ба шарорат чун навзодон рофтор кунед, лекин дар ақл болиғ бошед..Лекин дар калисо гуфтани панҷ калимаро бо ақли худ, то ки дигаронро насиҳат кунам, афзал медонам аз он ки як олам калимаро ба забон бигўям.-Худоямро шукр мегўям, ки ман бештар аз ҳамаи шумо бо забонҳо сухан меронам;v,eТу нағз шукргузорӣ мекунӣ, лекин каси дигар обод намешавад.(+IЗеро, агар ту бо рўҳ баракат диҳӣ, бехабаре ки дар он ҷо истода бошад, дар вақти шукргузории ту чӣ тавр ‘‘омин’’ гўяд? Зеро ў он чиро, ки ту мегўӣ, намефаҳмад.^*5Пас чӣ бояд кард? Бо рўҳ дуо хоҳам гуфт, бо ақл низ дуо хоҳам гуфт; бо рўҳ суруд хоҳам хонд, бо ақл низ суруд хоҳан хонд.')GЗеро, вақте ки ман ба забоне дуо мегўям, рўҳам дуо мегўяд, лекин ақлам бе самар мемонад.$(A Бинобар ин касе ки ба забоне сухан меронад, бигзор дар бораи тафсири он тақозо кунад.]'3 Ҳамчунин шумо, ки иштиёқманди бахшоишҳои рўҳонӣ ҳастед, саъю кўшиш намоед, ки аз онҳо барои ободии калисо бой шавед.E& Аммо, агар ман маънои калимаҳоро надонам, ман барои гўянда аҷнабӣ ҳастам, ва гўянда барои ман аҷнабист."%= Масалан, дар дуньё чӣ қадар калимаҳои гуногун ҳаст, ва ҳеҷ яке аз онҳо бе маъно нест;f$E Ҳамчунин агар шумо суханони норавшане ба забон ронед, чӣ тавр мефаҳманд, ки шумо чӣ мегўед? Шумо ба ҳаво сухан хоҳед ронд. #Ва агар карнай садои номуайяне барорад, кӣ ба ҳарбу зарб омода мешавад?"Аммо агар асбоби беҷони садодиҳанда, най ё чанг, садоҳои аз ҳам ҷудо набарорад, кас чӣ тавр мефаҳмад, ки бо най ё чанг чӣ оҳанге менавозанд?B!}Ва акнун, эй бародарон, агар назди шумо биёям ва ба забонҳо сухан ронам, чӣ нафъе ба шумо мерасонам, магар ин ки бо ваҳйе, ё донише, ё нубуввате, ё таълиме ба шумо сухан ронам?' GМехоҳам, ки ҳамаатон ба забонҳо сухан ронед; лекин беҳтар аст, ки нубуват кунед, зеро касе ки нубувват мекунад, бузургтар аст аз касе ки ба забонҳо сухан меронад, магар ки вай дар айни ҳол маънидод ҳам кунад, то калисо обод шавад.\1Касе ки ба забоне сухан меронад, вай худашро обод мекунад; аммо касе ки нубувват мекунад, вай калисоро обод мекунад.H Аммо касе ки нубувват мекунад, вай ба одамон барои обод кардан ва насиҳату тассаллӣ додан сухан меронад. 9Зеро касе ки ба забоне сухан меронад, вай на ба одамон, балки ба Худо сухан меронад, чунки ҳеҷ кас намефаҳмад: вай бар тибқи рўҳ асрорро ба забон меоварад; 9Дар паи муҳаббат бошед; иштиёқманди бахшоишҳои рўҳонӣ, аллалхусус нубувват бошед.*M Аммо ҳоло ин се чиз боқӣ мемонад: имон, умед, муҳаббат; вале муҳаббат калонтарини онҳост.X) Зеро ки мо ҳоло дар оина, ба таври муаммо мебонем, лекин он вақт рў ба рў хоҳем, дид; ҳоло ман ба таври ҷузъӣ медонам, лекин он вақт хоҳам донист ба монанди он ки худам низ дониста шудаам. Вақте ки кўдак будам, кўдаквор гап мезадам, кўдаквор фикр мекардам, кўдаквор муҳокима мерондам; аммо вақте ки мард шудам, кўдакиро тарк кардам.q[ Аммо вақте ки камол меояд, он чи ҷузъӣ буд, хотима меёбад. Зеро ки мо ба таври ҷузъӣ медонем ва ба таври ҷузъӣ нубувват мекунем;mS Муҳаббат ҳаргиз хотима намеёбад, гарчанде ки нубувватҳо хотима хоҳад ёфт, забонҳо хомўш хоҳад шуд ва дониш ботил хоҳад гашт.D Ҳама чизро рўпўш мекунад, ба ҳама чиз боварӣ дорад, ба ҳама чиз умед мебандад, ба ҳама чиз тоб меоварад.jM Аз зулм шод намешвад, балки аз ростӣ хурсанд мешавад;$A Бадкирдорӣ намекунад, нафъи худро толиб нест, ба хашм намеояд, ба дил кина намегирад,O Муҳаббат пуртоқат  ва бошафақат аст, муҳаббат ҳасад намебарад, муҳаббат бо худ намеболад, мағрур намешавад.pY Ва агар тамоми дороии худро тақсим кунам ва ҷисми худро ба сўхтан диҳам, лекин муҳаббат надошта бошам, ҳеҷ манфиате намебинам.b= Агар бахшоиши нубувват дошта бошам, ва тамоми асрорро донам, ва дорои ҳар гуна дониш ва тамоми имон бошам, ба тавре ки кўҳҳоро кўчонида тавонам, лекин муҳаббат надошта бошам, ман ҳеҷ ҳастам.  Агар ба забонҳои одамон ва фариштагон сухан ронам, лекин муҳаббат надошта бошам, ман миси ҷарангосзанандае ё санҷи садодиҳандае гардидаам.6e Иштиёқманди бахшоишҳои бузургтар бошед, ва ман ба шумо роҳои боз ҳам хубтарро нишон хоҳам дод.3 _ Оё ҳама бахшоиши шифодиҳӣ доранд? Оё ҳама ба забонҳо сухан меронанд? Оё ҳама тафсир мекунанд? + Оё ҳама ҳавворианд? Оё ҳама набианд? Оё ҳама муаллиманд? Оё ҳама мўъҷизакоранд?  Ва Худо баъзеро дар Калисо аввалан ҳавворӣ, сониян набӣ, солисан муаллим таъин кардааст; баъд қувватҳои мўъҷизакор, ҳамчунин бахшоишҳои шифо додан, мадад расондан, идора кардан ва забонҳои гуногунро бахшидааст.s _ Шумо бадани Масеҳ ҳастед, вале ҷудо-ҷудо узвҳои Ў мебошед.z m Ва агар як узв дард кунад, бо он ҳамаи узвҳо дард мекунанд; ва агар як узв сазовори таҳсин гардад, бо он ҳамаи узвҳо хурсанд мешаванд. 9 То ки дар бадан носозӣ пайдо нашавад, балки узвҳо ба якдигар як хел ғамхорӣ кунанд.   Ва узвҳои бадсурати мо хушнамудтар пўшонда мешаванд, вале узвҳои хушсурати мо ба ин эҳтиёҷ надоранд. Лекин Худо баданро тавре ба соз овардааст, ки дар бораи узви номукаммалтар ғамхории бештар талқин намудааст,3_ Ва дар бораи узвҳое ки наҷобаташон дар бадан ба назари мо камтар аст, бештар ғамхорӣ мекунем. Баръакс, он узвҳои бадан, ки ба назар заифтар менамоянд, заруртаранд,]3 Чашм наметавонад ба даст бигўяд:“Ту ба ман даркор нестӣ“; ё ки сар низ ба пойҳо бигўяд:“Шумо ба ман даркор нестед“.Z- Ва инак узвҳо бисьёр аст, лекин бадан як аст.W' Ва агар ҳама як узв мебуданд, бадан куҷост?1 Аммо Худо ба узвҳо, ба ҳар яке аз онҳо, дар бадан, мувофиқи хости Худ, ҷой додааст.5 Агар тамоми бадан чашм бошад, сомеа куҷост? Агар ҳамааш сомеа бошад, шомма куҷост?iK Ва агар гўш бигўяд:“Ман ба бадан тааллуқ надорам, чунки ман чашм нестам“, наход ки он ба ин сабаб ба бадан тааллуқ надорад?a~; Агар по бигўяд:“Ман ба бадан тааллуқ надорам, чунки ман даст нестам“ наход ки он ба ин сабаб ба бадан тааллуқ надорад?u}c Лекин бадан на аз як увз, балки аз узвҳои бисьёр иборат аст.|{ Зеро ки ҳамаи мо хоҳ яҳудиён, хоҳ юнониён, хоҳ ғуломон, хоҳ озодон бар тибқи як Рўҳ дар як бадан таъмид ёфтаем, ва ҳама аз як Рўҳ нўшидаем.{ Зеро, чунон ки бадан як аст, лекин узвҳои бисьёр дорад, ва ҳамаи узвҳои як бадан, агарчи бисьёранд, як баданро ташкил мекунанд, ончунон Масеҳ низ.?zw Ҳамаи инро ҳамон як Рўҳ ба амал меоварад, ки ба ҳар кас махсусан, мувофиқи хости Худ, тақсим мекуанд.myS Ба яке қудрати мўъҷизанамо, ба дигаре нубувват; ба яке ташхиси арвоҳ, ба дигаре забонҳои гуногун ва ба сеюмӣ тафсири забонҳо.!x; Ба яке имон, бар тибқи ҳамон Рўҳ; ба дигаре бахшоиши шифо додан, бар тибқи ҳамон Рўҳ;Gw Зеро ки ба яке ба воситаи Рўҳ каломи ҳикмат бахшида мешавад, ба дигаре каломи дониш, бар тибқи ҳамон Рўҳ; v Лекин ба ҳар кас зуҳуроти Рўҳ барои манфиати ҳамаҷониба бахшида мешвад:%uC Ва амалҳо гуногун аст, аммо Худо ҳамон як аст, ки ҳама чизро дар ҳама ба амал меоварад.htI Ва хизматҳо гуногун аст, аммо Худованд ҳамон як аст;[s/ Бахшоишҳо гунгун аст, лекин Рўҳ ҳамон як аст;drA Бинобар ин шуморо огоҳ менамоям, ки ҳеҷ кас, ки бар тибқи Рўҳи Худо сухан меронад, наметавонад лаънат бар Исо бигўяд, ва ҳеҷ кас наметавонад Исоро Худованд бихонад, магар бар табқи Рўҳулқудс.Uq# Медонед, ки шумо, вақте ки бутпараст будед, назди бутҳои безабон тавре мерафтед, ки гўё шуморо кашида мебурданд.!p = Дар хусуси бахшоишҳои рўҳонӣ бошад, намехоҳам, ки шумо, эй бародарон, бехабар монед. B~}|||{{IzyhxwvuYtsrqLp,nmllQkujihSgff^ed~cca`b_k^^#]\[[Z>YOXdWVUVTdSRBQQONN=M}LLKJIHHHFFDDCB4A @2?y>== <;:988755=4332!110^/;.8,,+P*a)j('&%%$e#I"!! s'9(dx+Z   l '&)oy=sОнҳо бо камоли исрор аз мо илтимос карданд, ки дар кори хайр ба мадади муқаддасон шарики мо бошанд;%CЗеро ман шоҳиди онам, ки онҳо алоқадри қувваташон ва берун аз қувваташон сахӣ буданд:r]Зеро ки дар миёни имтиҳони бузурги андўҳҳо фаровонии шодии онҳо ва бенавоии сахти онҳо дар ҳиммати баландашон пурра зоҳир шуд;6 gШуморо, эй бародарон, дар бораи файзи Худо, ки ба калисоҳои Мақдуния ато шудааст, огоҳ менамоям;zmПас шодмонам, ки дар ҳар бобат метавонам аз шумо дилпур бошам./Ва дили ў боз ҳам зиёдтар сўи шумо моил мешавад, вақте ки фармонбардории ҳамаатонро ба ёд меоварам, ки чӣ гуна шумо ўро бо тарсу ларз пазироӣ намудаед.]3Зеро, агар ман дар бораи шумо пеши ў аз чизе фахр карда бошам, хиҷил нашудам, балки, чунон ки мо ҳар гапро дар хусуси шумо ба ростӣ гуфта будем, фахри мо низ ончунон пеши Титус рост баромад.}s Ба ин сабаб мо аз тасаллои шумо тасалло ёфтем; лекин боз ҳам зиёдтар мо аз шодии Титус шод шудем, чунки ҳамаатон рўҳи ўро ором кардаед.A{ Хуллас, агарчи ман ба шумо навишта будам, ин на аз барои золим ва на аз барои мазлум, балки барои он буд, ки ҷидду ҷаҳди мо дар ҳаққи шумо ба ҳузури Худо ба шумо ошкор гардад.%C Зеро бубинед, ки ғами Худо додаро хўрданатон чӣ гуна ҷидду ҷаҳдро, чӣ гуна узрхоҳиро, чӣ гуна тарсро, чӣ гуна шавқро, чӣ гуна рашкро, чӣ гуна қасосро дар шумо ба амал овард! Ва дар ҳамааш шумо нишон додед, ки дар ин кор пок ҳастед.{ Зеро ғаме ки Худо додааст, табваро дар роҳи наҷот ба амал меоварад, ки аз он пушаймонӣ нест, лекин ғами дуньёвӣ мамотро ба амал меоварад.<q Алҳол ман шодам на аз он ки шумо ғамгин шудаед, балки аз он ки ғами шумо боиси тавба гардидааст, зеро ки ғами шумо аз тарафи Худо буд, ба тавре ки аз мо ҳеҷ зиёне надидаед.=sБинобар ин, агар шуморо бо нома ғамгин карда бошам, пушаймон нестам, гарчанде ки пештар пушаймон шуда будам; зеро дидам, ки он нома шуморо ба соате бошад ҳам, ғамгин кард. Ва на танҳо бо омаданӣ ў, балки бо он тасаллое низ, ки ў дар шумо ёфта буд, вақте ки аз иштиёқмандии шумо, аз навҳаи шумо ва аз рашке ки шумо дар  ҳаққи ман доред, ба мо нақл кард, ба тавре ки ман боз зиёдтар шод шудам.-Аммо Худое ки ба фурўтанон тасалло мебахшад, бо омадани Титус моро тасалло дод,{Зеро, вақте ки ба Мақдуния ҳам омадем, ҷисми мо оромӣ надошт, балки аз ҳар сў ба фишор дучор шудем: аз берун ҷидолҳо, аз дарун ҳаросҳо буд.x iУмеди ман аз шумо бисьёр аст, фахри ман аз шумо бузург аст; бо вуҷуди тамоми андўҳи мо, пур аз тасалло ҳастам ва шодии фаровон дорам.f EНа аз барои мазаммат мегўям: зеро пештар гуфта будам, ки шумо дар дили мо ҳастед, то ки бо ҳам бимирем ва бо ҳам зист кунем.O Дар дилҳои худ ба мо ҷой диҳед: мо касеро наранҷондаем, ба касе осеб нарасондаем, аз касе истифода набурдаем.#  AПас, эй маҳбубонам, дар сурате ки чунин ваъдаҳо дорем, худамонро аз ҳар гуна наҷосати ҷисм ва рўҳ тоза карда, қудсияти худро дар тарси Худо мукаммал намоем.F  Ва Падари шумо хоҳам буд, ва шумо писарон ва духтарони Ман хоҳед буд, мегўяд Худованди Қодири Мутлақ“.hIБинобар ин аз миёни онҳо берун оед ва ҷудо шавед, мегўяд Худованд, ва ба чизи нопок нарасед, ва Ман шуморо қабул хоҳам кард;!Ва маъбади Худо бо бутҳо чӣ мувофиқат дорад? Зеро ки шумо маъбади Худои Ҳай ҳастед, чунон ки Худо гуфтааст:“Андаруни онҳо сокин шуда, дар миёни онҳо роҳ хоҳам рафт; ва Худои онҳо хоҳам буд, ва онҳо қавми Ман хоҳанд буд.  Масеҳ бо блияал чӣ созгорӣ дорад? Ё имондор бо беимон чӣ ширкате дорад?xiЗери юғи бегона бо якҷоягии беимонон сар хам накунед. Зеро ки адолат бо шарорат чӣ алоқае дорад? Ва нур бо зулмот чӣ умумияте дорад?  Дар ивази ин, чун ба фарзандони худ мегўям, шумо низ бояд фарохдил бошед. Барои шумо дар мо ҷой танг нест, лекин андаруни худатон ҷой танг аст. Даҳони мо, эй қўринтиён, сўи шумо кушода шудааст, дили мо фарох аст.  Мисли ғамгин, лекин мо ҳамеша шодӣ мекунем; бенаво, вале мо бисьёр касонро сарватдор мегардонем; тамоман нодор, лекин мо дорои ҳама чиз ҳастем.jM Мисли номашҳур, лекин мо ба ҳама машҳур ҳастем; мисли мурдагон, вале инак, мо зинда ҳастем; ҷазо мебинем, лекин мо намемирем;2]Дар шараф ва бешрафӣ, дар бадномӣ ва некномӣ; моро фиребгар мешуморанд, лекин мо амин ҳастем;~Дар каломи ростӣ, дар қуввати Худо, бо аслиҳаи адолат дар дасти рост ва чап,}-Дар покӣ, дар дониш, дар сабр, дар меҳрубонӣ, дар Рўҳулқудс, дар муҳаббати бериё,&|EДар зери зарбаҳо, дар зиндонҳо, дар ошўбҳо, дар меҳнатҳо, дар бехобиҳо, дар рўзадориҳо,k{OБалки дар ҳар чиз худро ҳамчун хизматгорони Худо зоҳир месозем: дар сабри бисьёр, дар мусибатҳо, дар мўҳтоҷиҳо, дар тангиҳо,z/Дар ҳеҷ чиз мо мамониат намерасонем, то ки хизмати мо ба мазаммат дучор нашавад,y)Зеро ки Ў мегўяд:“Дар вақти мусоид туро иҷобат намудам ва дар рўзи наҷот ба ту мадад кардам“. Инак алҳол вақти мусоид аст, инак алҳол рўзи наҷот аст.-x UМо, ки мададгорони Ў ҳатем, аз шумо илтимос мекунем, ки файзи Худоро бефоида қабул накунед.7wgЗеро Ўро, ки аз гуноҳ бехабар буд, барои мо қурбони гуноҳ сохт, то ки мо дар Ў адолати Худо шавем.uvcПас, мо элчиёни Масеҳ ҳастем, гўё ки Худо ба воситаи мо хоҳишманд аст. Мо аз тарафи Масеҳ илтимос мекунем: бо Худо мусолиҳа намоед.u}Чунки Худо дар Масеҳ буда, аҳли ҷаҳонро бо Худ мусолиҳа дод, ҷиноятҳои онҳоро ба ҳисобашон надаровард ва каломи мусолиҳаро ба мо супурд.Yt+Ва ҳама чиз аз ҷониби Худост, ки моро ба воситаи Исои Масеҳ бо Худ мусолиҳа дод ва хизмати мусолиҳаро ба мо супурд.9skПас, касе ки дар Масеҳ аст, махлуқи навест; чизҳои қадима гузаштанд, ва инак ҳама чиз нав шудааст.sr_Бинобар ин мо манбаъд ҳеҷ касро ба ҳасби ҷисм намешиносем. Ва агар Масеҳро ба ҳасби ҷисм шинохта бошем, алҳол дигар намешиносем.kqOВа Ў барои ҳама мурд, то ки зиндаҳо акнун на аз барои худашон зиндагӣ кунанд, балки барои Ў, ки аз барои онҳо мурд ва эҳьё шуд.Hp Зеро муҳаббати Масеҳ моро водор менамояд, ки чунин муҳокима ронем: Яке барои ҳама мурд, пас ҳама мурданд.*oM Зеро, агар мо бехуд шуда бошем, ин барои Худост; ва агар солимфикр бошем, ин барои шумост.jnM Худро ба шумо аз нав муаррифӣ намекунем, балки ба шумо асосе медиҳем барои он ки бо мо фахр намоед, то шумо ҷавобе дошта бошед барои онҳое ки бо чизи зоҳирӣ фахр менамоянд, на бо он чи дар дил аст.mw Пас, мо, ки тарси Худовандро медонем, ба мардум насиҳат медиҳем; мо ба Худо ошкор ҳастем, ва умедворем, ки ба виҷдонҳои шумо низ ошкорем.l7 Зеро ҳамаи мо бояд пеши курсии доварии Масеҳ ҳозир шавем, то ки ҳар яке ба бадали амале ки дар ҳаёти ҷисми худ кардааст, хоҳ нек бошад ва хоҳ бад, бигирад.4ka Ва ба ин сабаб саъю кўшиш менамоем, ки хоҳ дар ин макон бошем ва хоҳ набошем, ба Ў мақбул афтем;-jS Пас зиндадил ҳастем ва афзал медонем, ки аз ҷисм берун рафта, назди Худованд макон гирем,Wi'Зеро ки бо имон рафтор мекунем, на бо дидор^h5Бинобар ин мо ҳамеша зиндадил ҳастем; чун медонем, ки то даме ки дар ҷисм макон гирифтаем, мо аз Худованд дур мебошем, g Худо моро маҳз барои ҳамин ба вуҷуд оварда, ба мо гарави Рўҳро додааст.-fSЗеро мо, ки дар ин хайма мебошем, дар таҳти боре оҳ мекашем, чунки намехоҳем либос кашем, балки дар бар кунем, то ки чизи миранда ба воситаи ҳаёт фурў бурда шавад.xeiТо ки мо, либосе дар бар дошта бошем ҳам, бараҳна ёфт нашавем.d5Аз ин рў мо оҳ мекашем, дар орзуи он ки хонаи худро, ки дар осмон аст, дар бар кунем:c 9Зеро медонем, ки агар хонаи заминии мо, ин хайма, хароб шавад, мо иморате аз ҷониби Худо дорем, хонаи бо дасти одамон сохта нашудаи абадӣ, ки дар осмон аст.bҲангоме ки мо на ба чизҳои намоён, балки ба чизҳои нонамоён нигоҳ мекунем: зеро ки он чи намоён аст, муваққатист, аммо он чи нонамоён аст, абадист.Xa)Зеро уқубати сабуки мо, ки кўтоҳмуддат аст, ҷалоли абадиро барои мо ба андозаи бениҳоят бузург ба вуҷуд меоварад,L`Бинобар ин мо ноумед намешавем, ва агар одами зоҳирӣ дар мо фано шавад, одами ботинӣ рўз ба рўз нав мешавад._{Зеро ҳама чиз барои шумост, то файз ки дар бисьёр касон фаровон шудааст, шукргузории боз ҳам зиёдтарро барои ҷалоли Худо ба амал оварад.K^Чун медонем, ки Эҳьёкунандаи Исои Худованд моро низ ба василаи Исо эҳьё намуда, бо шумо ба по хоҳад хезонд.~]u Аммо азбаски ҳамон рўҳи имон дорем, чунон ки навишта шудааст:“Имон доштам, бинобар ин мегуфтам“, мо низ имон дорем, бинобар ин мегўем,p\Y Бинобар ин мамот дар мо амал мекунад, вале ҳаёт дар шумо.U[# Зеро ки мо, зиндаҳо, доимо ба хотири Исои ба мамот супурда мешавем, то ки ҳаёти Исо низ дар бадани мо зоҳир шавад.cZ? Ҳамеша мамоти Исои Худовандро дар бадани худ бардошта мегардем, то ки ҳаёти Исо низ дар бадани мирандаи мо зоҳир шавад,)YK Гирифтори таъқиботем, вале партофта нашудаем; сарнагун гардидаем, вале нобуд нашудаем;5XcМо аз ҳар ҷиҳат ба фишор  дучор мешавем, вале дар тангӣ нестем; ҳайронем, вале маъюс намешавем;WW'Лекин мо ин ганҷро дар зарфҳои гилин дорем, то маълум шавад, ки бартарии қувват аз они Худо бошад, на аз ҷониби мо;#V?Зеро Худое ки гуфт:“Аз зулмот нур бидурахшад“, Ҳамон аст, ки дар дилҳои мо бидурахшид, то ки бо дониши ҷалоли Худо др шахси Исои Масеҳ моро мунаввар созад.XU)Зеро ки мо на худро, балки Исои Масеҳро мавъиза менамоем, ки Ў Худованд аст, ва мо ғуломони шумоем ба хотири Масеҳ,TyБарои беимонҳое ки худои ин дуньё зеҳнашонро кунд кардааст, токи нури башорати ҷалоли Масеҳ, ки Ў сурати Худост, барои онҳо надурахшад.SВале агар башорати мо пўшида бошад, он барои нобудшавандагон пўшида аст,VR%Аммо чизҳои махфии нангинро рад карда, макрро ба кор намебарем ва каломи Худоро таҳриф намекунем, балки ростиро ошкор карда, худро ба виҷдони ҳар кас ба ҳузури Худо вогузор менамоем.AQ }Бинобар ин мо, ки дорои чунин хизмат ҳастем, ки он аз рўи марҳамат ба мо ато шудааст, ноумед намешавем;9PkАммо ҳамаи мо, бо рўи кушода, мисли он ки дар оина бошад, ба ҷалоли Худованд нигариста, ба ҳамон сурат аз ҷалол ба ҷалол табдил меёбем, ва ин аз Худованд, яъне аз Рўҳ аст.zOmХудованд Рўҳ аст, ва ҳар куҷо Рўҳи Худованд аст, он ҷо озодист.}NsАммо вақте ки ба Худованд рў меоваранд, парда бардошта мешавад.MТо имрўз, вақте ки онҳо Мусоро мехонанд, парда бар дилашон гузошта шудааст;1L[Аммо зеҳни онҳо кунд шудааст: зеро ки то имрўз ҳангоми хондани Аҳди қадим ҳамон парда боқӣ мондааст ва бардошта нашудааст, чунки он фақат дар Масеҳ ботил мешавад.DK Ва ма монанди Мусо, ки ба рўи худ парда мепўшид, то ки банӣ-Исроил ба анҷоми чизи фонӣ назар наандозанд.}Js Бинобар ин мо, чунин умед дорем, бо камоли ҷасорат амал мекунем,I5 Зеро, агар чизи фонӣ ҷалол дошта бошад, пас чизи бақодор хеле зиёдтар ҷалол дорад.EH Зеро ки ҳатто он чи соҳиби ҷалол дониста шудааст, ба сабаби ин ҷалоли афзалиятнок, ҷалоле нахоҳад дошт.EЗеро мо мисли бисьёр касон нестем, ки каломи Худоро харидуфурўш мекунанд, балки аз самими қалб ва аз ҷониби Худо, ба ҳузури Худо, дар Масеҳ мавъиза менамоем.=Он барои баъзе касон накҳати мамот аст, ки мамот меоварад, ва барои касони дигар накҳати ҳаёт аст, ки ҳаёт меоварад. Ва кист, ки ба ин лоиқ бошад?N<Зеро ки мо барои Худо накҳати Масеҳ ҳастем, ҳам дар миёни наҷотьёбандагон ва ҳам дар миёни нобудшавандагон:g;GАммо Худоро шукр, ки Ў ҳамеша ба мо дар Масеҳ зафар мебахшад ва накҳати дониши Худро ба воситаи мо дар ҳар ҷо паҳн мекунад.k:O Барои рўҳи худ оромӣ надоштам, чунки бародари худ Титусро наёфтам; ва бо онҳо хайру маъзур намуда, ба Мақдуния равона шудам.U9# Ва ҳангоме ки ман ба Трўос омадам, то аз Масеҳ башорат диҳам, агарчи дарвоза барои ман дар Худованд воз шуда буд,8 То ки шайтон моро фирефта накунад; зеро ки аз дасисаҳои вай бехабар нетем.7- Ва касеро шумо авф намоед, ман низ ўро авф хоҳам кард; зеро ки ман низ, агар касеро дар чизе авф карда бошам, ба хотири шумо ба ҳузури Масеҳ авф кардаам,K6 Зеро маҳз барои ҳамин ҳам навишта будам, то дар амал бидонам, ки оё шумо дар ҳар бобат фармонбардор ҳастед.5Бинобар ин аз шумо хоҳишмандам, ки ба ў муҳаббати худро зоҳир намоед.:4mВа акнун, баръакс, шумо ўро авф намоед ва тасалло диҳед, то ки ғуссаи аз ҳад зиёд ўро фурў набарад;3Барои чунин шахс басанда аст ин танбеҳе ки аз касони бисьёр дидааст,s2_Ва агар касе сабаби ғамгинӣ шуда бошад, маро ғамгин накардааст, балки қисман, то муболиға нашавад, ҳамаи шуморо ғамгин кардааст.e1CЗеро ки аз бисьёрии андўҳ ва дилтангӣ ба шумо бо ашки фаровон навишта будам, на аз барои он ки шуморо ғамгин гардонам, балки барои он ки муҳаббати зиёдеро, ки нисбат ба шумо дорам, дарк намоед.N0Маҳз ҳаминро ба шумо навишта будам, ки мабодо дар омаданам ғамгин шавам аз онҳое ки  бояд боиси шодии ман бошанд; зеро бар ҳамаатон эътимод дорам, ки шодии ман шодии ҳамаи шумост.R/Зеро, агар ман шуморо ғамгин гардонам, кист, ки маро шод мекарда бошад, ҷуз касе ки аз дасти ман ғамгин шудааст?. Ва ман дар дили худ қарор додам, ки назди шумо боз бо ғаму ғусса наоям.- -На ба он сабаб ки гўё мо бар имони шумо ҳукмфармо мешуда бошем; балки мо ба шодмонии шумо мадад мерасонем, зеро ки шумо ба василаи имон устувор ҳастед.?, yМан Худоро ба шоҳидӣ бар ҷони худ даъват менамоям, ки шуморо амон дода, то ҳол ба Қўринтўс наомадаам,+ Ки Ў низ моро мўҳр задааст ва гарави Рўҳро дар дилҳои мо андохтааст. * ;Ва Он ки мову шуморо дар Масеҳ устувор мегардонад ва моро тадҳин намудааст, Худост,E) Зеро ки ҳамаи ваъдаҳои Хидо дар Ў’’оре’’ буд ва дар Ў’’омин’’ буд, барои ҷалоли Худо, ба воситаи мо.5( eЗеро Пасари Худо Исои Масеҳ, ки мо, яъне ман ва Силвонус ва Тимотиюс, дар миёни шумо Ўро мавъиза намудаем,’’оре’’, ва’’не’’ набуд, балки дар Ў фақат’’оре’’ буд,' Худо амин аст, ки сухани мо ба шумо гоҳ ‘‘оре’’, гоҳ ‘‘не’’ набуд.[& 1Пас, модоме ки чунин ният доштам, оё бемулоҳиза рафтор кардам? Ё ки он чи ман иқдом менамоям, оё ба ҳасби ҷисм иқдом менамоям, ба таре ки дар ман гоҳ’’оре, оре’’, гоҳ’’не, не’’, мешавад?X% +Ва аз мавзеи шумо ба Мақдуния гузашта равам ва боз аз Мақдуния назди шумо биёям, ва шумо маро ба Яҳудо гусел кунед.$ 7Ва бо ҳамин эътимод ман ният доштам аввал назди шумо биёям, то ки дубора файз ёбед,q# ]Чунон ки ҳоло қисман фаҳмидаед, ки мо барои шумо мавриди фахр хоҳем буд, чунон ки шумо низ барои мо дар рўзи Масеҳи Худованди мо.J"  Ва мо маҳз онро барои шумо менависем, ки шумо мехонед ва мефаҳмед, ва умедворам, ки то ба охир хоҳед фаҳмид,r! _ Зеро фахри мо ин аст, ки виҷдони мо шаҳодат медиҳад, ки нисбат ба ҷаҳон, алалхусус ба шумо дар беайбӣ ва самимияти илоҳӣ рафтор кардаем, ва ин ба воситаи ҳикмати ҷисмонӣ набуд, балки аз файзи Худо буд.  3 Бо мадади дуое ки шумо низ барои мо мегўед, то ки барои он эҳсоне ки бо шафоати касони бисьёр ба мо ато шудааст, касони бисьёр барои мо шукргузор бошанд.N  Ки Ў моро аз чунин мамот халос кард ва ҳанўз халос мекунад, ва ба Ў умед мебандем, ки боз ҳам халос хоҳад кард,^ 7 Ва мо дар дили худ ҳукмномаи мамотро доштем, то ки ба худамон таваккал накунем, балки ба Худои эҳьёкунандаи мурдагон, }Зеро намехоҳем, ки шумо, эй бародарон, аз андўҳе ки дар вилояти Осиё ба сари мо афтод, бехабар бошед, ки он бар мо аз ҳад зиёд, ба андозаи аз қувва берун гарон омад, ба тавре ки аз зиндагӣ ҳам умеди худро кандем;P Ва умеди мо дар бораи шумо устувор аст, зеро медонем, ки ҳам дар уқубатҳо ва ҳам дар тасалло шумо шарик ҳастед. yАгар андўҳгин шавем, ин барои тасалло ва наҷоти шумост, ки он ба воситаи дидани ҳамон уқубатҳое ба амал меояд, ки мо ҳам онҳоро аз сар мегузаронем; ва агар тасалло ёбем, ин ҳам барои тасалло ва наҷоти шумост;; qЗеро ба андозае ки уқубатҳои Масеҳ дар мо зиёд мешавад, тасаллои мо низ ба воситаи Масеҳ меафзояд. 'Ки моро дар ҳар андўҳи мо тасалло медиҳад, то ки мо андўҳгинонро дар ҳар андўҳашон тасалло дода тавонем бо ҳамон тасаллое ки худамон аз Худо меёбем./ YМуборак аст Худо ва Падари Худованди мо Исои Масеҳ, Падари марҳаматҳо ва Худои ҳар тасалло, /Файз ва осоиштагӣ аз ҷониби Падари мо Худо ва Исои Масеҳи Худованд бар шумо бод.? {Павлус, ки бо иродаи Худо ҳаввории Исои Масеҳ аст, ва бародари мо Тимотиюс, ки ба калисои Худо, ки дар Қўринтўс воқеъ аст, ба ҳамаи муқаддасоне ки дар тамоми Охоия мебошанд:nUВа муҳаббати ман бо ҳамаи шумо дар Исои Масеҳ бод. Омин.QФайзи Исои Масеҳи Худованд бо шумо бод,yҲар кӣ Исои Масеҳи Худовандро дўст надорад, малъун бод; мороното.U#Ман, Павлус, бо дасти худ салом мерасонам.&EҲамаи бародарон ба шумо салом мерасонанд. Ба якдигар бо бўсаи муқаддас салом расонед.#Калисоҳои вилояти Осиё ба шумо салом мерасонанд; Акило ва Прискила бо калисое ки дар хонаи онҳост, ба шумо саломи бисьёре дар Худованд мерасонанд.Зеро ки рўҳи ману шуморо ором карданд. Чунин одамонро иззату ҳурмат кунед.:mАз омадани Истефанус, Фортунатус ва Охойқўс хурсандам: онҳо камии шуморо барои ман пур кардаанд, ~|{zyxxwuvuutCsrCqQpo3nmglkjih5g9fNe)dPcRba`G_n_]\\"[fZhYXfWXVVU*SRR$PPONNDM.L JuII0H>FEED|CdBB@??.>> <;:9-8755 4h33_21[0/..0-,9**V('&r%$"!{  hFl1   A +6NuTC# &Аммо ҳангоме ки Худо, ки маро аз батни модарам баргузида, бо файзи Худ даъват кардааст, таваҷҷўҳ намуд," 5&Ва дар дини яҳудӣ дар авлодам назар ба бисьёр ҳамсолони худ бештар комьёб будам, дар ҳолате ки барои ривоятҳои падаронам ниҳоятдараҷа ғайрат мекардам.! & Зеро шумо тарзи ҳаёти пештараи маро дар миёни яҳудиён шунидаед, ки ман Калисои Худоро аз ҳад зиёд таъқиб менамудам, ва онро несту нобуд мекардам,@  {& Зеро ки ман онро на аз одамизод қабул кардаам ва таълим гирифтаам, балки ба василаи ваҳйи Исои Масеҳ.( K& Ба шумо, эй бародарон, эълон мекунам: Инҷиле ки ман башорат додаам, аз они одамизод нест;8 k& Оё ман алҳол назди одамон ҳусни таваҷҷўҳ меҷўям, ё назди Худо? Оё саъю кўшиш менамоям дили одамонро ёбам? Агар ман ҳанўз дили одамонро меёфтам, бандаи Масеҳ намебудам.q ]& Чунон ки мо пештар гуфта будем, ҳозир ҳам боз мегўям: агар касе бар хилофи он чи қабул кардаед, ба шумо башорат диҳад, малъун бод.i M&Лекин агар ҳатто мо ё фариштае аз осмон Инҷиле бар хилофи он чи мо ба шумо башорат додаем, ба шумо башорат диҳад, малъун бод.q ]&Ки он на дигарест, балки фақат баъзе касон ҳастанд, ки шуморо ба изтироб меандозанд ва башорати Масеҳро таҳриф кардан мехоҳанд.o Y&Тааҷҷуб менамоям, ки ин қадар зуд шумо аз Он ки шуморо ба файзи Масеҳ даъват намудааст, баргашта, ба башорати дигаре мегузаред,> y&Ки Ўро то абад ҷалол бод, омин.= u&Ки Худро барои гуноҳҳои мо дод, то ки моро аз ин олами шарир, мувофиқи иродаи Падари мо, халос кунад, /&Файз ва осоиштагӣ аз ҷониби Худои Падар ва Худованди мо Исои Масеҳ бар шумо бод,x k&Ва ҳамаи бародароне ки бо ман мебошанд, ба калисоҳои Ғалотия: !&Павлуси ҳавворӣ, ки на аз ҷониби одамон ва на ба воситаи одамизод аст, балки ба василаи Исои Масеҳ ва Худои Падар, ки Ўро аз мурдагон эҳьё кардааст,-S Файзи Исои Масеҳи Худованд, ва муҳаббати Худо, ва ширкати Рўҳулқудс бо ҳамаатон бод. Омин.(I Ба якдигар бо бўсаи муқаддас салом расонед. Ҳамаи муқаддасон ба шумо салом мерасонанд. Хуллас, эй бародарон, шод бошед! Комил шавед, тасалло ёбед, якдил бошед, осоиштагиро ҳизф намоед, ва Худои муҳаббат ва осоиштагӣ бо шумо хоҳад буд.K Аз он сабаб ман инро дар вақти набуданам навиштаам, ки дар омаданам сахтгирӣ накунам аз рўи он ихтиёре ки Худованд ба ман, на аз барои харобкорӣ, балки барои буньёдкорӣ додааст.mS Зеро шодӣ мекунем, вақте ки мо заиф ҳастем, вале шумо боқувват; ва барои ҳамин, яъне дар хусуси комил шуданатон, мо дуо мегўем. Зеро ки мо на бар зидди ростӣ, балки фақат барои ростӣ қувват дорем.}s Мо ба Худо тазаррўъ менамоем, ки шумо ҳеҷ бадӣ накунед, на аз барои он ки мо худро ончунон нишон диҳем, ки бояд бошем; балки аз барои он ки шумо некӣ кунед, агарчи мо на ончунон ба назар намоем, ки бояд бошем. - Дар хусуси мо, умедворам, шумо хоҳед донист, ки мо ончунон ҳастем, ки бояд бошем.4 a Худро тафтиш намоед, ки оё дар имон ҳастед? Худро имтиҳон кунед. Ё шумо худро намешиносед, ки Исои Масеҳ дар шумост? Магар ин ки шумо на ончунон ҳастед, ки бояд бошед.4 a Зеро, агарчи Ў дар ҳолати заъф маслуб шуд, лекин бо қуввати Худо зинда аст; мо низ дар Ў заиф ҳастем, лекин ҳамроҳи Ў бо қувати Худо, ки дар шумост, зиндагӣ хоҳем кард._ 7 Шумо далели онро меҷўед, ки оё Масеҳ дар ман сухан меронад: Ў барои шумо оҷиз нест, балки дар миёни шумо боиқтидор аст.d A Онҳоеро, ки пештар гуноҳ кардаанд, ва ҳамаи дигаронро, ҳам он вақт, ки дафъаи дуюм омада будам, ва ҳам ҳоло ки ғоиб ҳастам, таъкид намудаам ва таъкид менамоям, ки агар боз оям, амон нахоҳам дод.' I Дафъаи сеюм аст, ки назди шумо меоям: бо гувоҳии ду ё се шоҳид ҳар сухан исбот хоҳад шуд.s_ Мабодо боз, вақте ки оям, Худои ман маро назди шумо ҳақир созад, ва ман азо гирам барои бисьёр касоне ки пештар гуноҳ кардаанд ва аз нопокӣ, зино ва фисқу фуҷуре ки ба амал овардаанд, тавба накардаанд.s_ Зеро метарсам, ки дар омаданам мабодо шуморо, ончунон ки мехоҳам, наёбам, шумо низ маро, ончунон ки мехоҳед, наёбед; мабодо низоъ, ҳасад, хашм, ҷанҷол, бўҳтон, ғайбат, ғурур ва бетартибиҳо мавҷуд бошад;(I Оё гумон доред, ки мо худро пеши шумо сафед карда истодаем? Мо ба ҳузури Худо, дар Масеҳ сухан меронем, ва ҳамаи ин, эй маҳбубонам, барои ибрат гирифтаи шумост.uc Аз Титус илтимос намуда, бародареро бо ў равона кардам: магар Титус аз шумо фоидае ба даст овард? Оё мо дар як рўҳ рафтор накрдаем?!; Оё ба воситаи яке аз онҳое ки назди шумо фиристодам, фоидае аз шумо ба даст овардам?N Фарз кунем, ки ман ба шумо гаронӣ накардаам, лекин, ҳамчун шахси муғамбир, шуморо бо макр ба дом даровардаам.oW Ман бо майли тамом барои ҷонҳои шумо моли худро сарф намуда, ҷони худро хоҳам дод, қатъи назар аз он ки ба бадали муҳаббати зиёде ки ба шумо дорам, аз ҷониби шумо ба худам муҳаббати камтаре мебинам.U# Инак, дафъаи сеюм аст, ки ман тайёрам назди шумо биёям, ва ба шумо гаронӣ нахоҳам кард, чунки на чизу чораи шуморо, балки худатонро талабгорам. Зеро ки на фарзандон бояд барои падарону модарони худ саришта кунанд, балки падарону модарон барои фарзандон.lQ Зеро дар чӣ шумо аз калисоҳои дигар камӣ доред? Магар фақат дар он ки ман ба шумо гаронӣ накардаам? Ин гуноҳи маро авф намоед!7~g Нишонаҳои ҳавворӣ дар миёни шумо бо камоли сабр дар аломот, мўъҷизот ва қувваҳо нишон дода шуд.\}1 Бо фахр карданам то ба дараҷаи беақлӣ расидаам: шумо маро маҷбур сохтед. Шуморо лозим буд маро мадҳ менамудед, зеро ки ман аз ҳаввориёни олӣ дар ҳеҷ бобат камӣ надорам, гарчанде ки ҳеҷам: |  Бинобар ин ман аз заъфҳо, озорҳо, мўҳтоҷиҳо, таъқиботҳо ва ситамҳое ки ба хотири Масеҳ мебинам, дилшодам, зеро ки дар ҳолати заъф боқуваатам.s{_ Вале ба ман гуфт:“Барои ту файзи Ман басанда аст, зеро ки қуввати Ман дар заъф комил мешавад“. Ба ин сабаб ман бо рағбати бештар аз заъфҳои худ фахр менамоям, то ки қуввати Масеҳ дар ман сокин гардад. z  Се маротиба ман ба Худованд тазаррўъ намудам, ки онро аз ман дур кунад,Qy Ва барои он ки ман ба сабаби фавқулодагии ин ваҳйҳо худро баланд нагирам, неше дар ҷисми ман ҷой дода шудааст, яъне қосиди шайтон барои нихта задани ман, то ки худро баланд нагирам.Xx) Зеро, агар фахр кардан хоҳам, беақл намешавам, чунки рости гапро мегўям; лекин худдорӣ менамоям, то касе дар ҳаққи ман аз он чи дар ман мебинад ё аз ман мешунавад, зиёдтар гумон накунад.w' Аз чунин шахс фахр хоҳам кард; лекин аз худам, ҷуз аз заъфҳоям, фахр намекунам. Зеро ки, дар натиҷаи ин хизмат, онҳо Худоро ҳамду сано мехонанд барои итоати шумо ба Инҷиле ки пайравӣ манамоед, ва барои ҳиммати шумо дар ширкате ки бо онҳо ва бо ҳама доред,o=W Зеро ба ҷо овардани ин хизмат, на танҳо норасогии муқаддасонро пур мекунад, балки шукри Худоро низ бениҳоят афзун мегардонад;K< То ки шумо дар ҳар чиз барои ҳар гуна саховат бой гардед, ки он ба воситаи мо шукри Худоро ба амал меоварад.z;m Ва Он ки барои коранда тухм ва барои хўранда нон муҳайё менамояд, кишти шуморо фаровон ва самари кори хайри шуморо афзун хоҳад кард,U:# Чунон ки навишта шудааст:’’Исроф намудааст: ба мискинон тақсим карда додааст; кори хайраш то абад қоим аст’’.!9; Ва Худо қодир аст ки ҳар гуна файзро дар шумо афзун кунад, то ки шумо ҳамеша аз ҳар ҷиҳат ба қадри кофӣ қонеъ буда, барои ҳар кори хайр афзунӣ зоҳир намоед,g8G Бигзор ҳар кас ба дилхоҳи худ бидиҳад, на бо ғамгинӣ ва на бо таври маҷбурӣ; зеро Худо он касро дўст медорад, ки сахӣ бошад.x7i Хуллас, касе ки хасисона мекорад, вай хасисона дарав мекунад, ва касе ки саховатмандона мекорад, вай саховатмандона дарав мекунад.a6; Бинобар ин лозим донистам аз бародарон илтимос кунам, ки аз ман пештар назди шумо рафта, хайроти ваъдагии шуморо пешакӣ муҳайё кунанд, то ки он ҳамчун хайроте тайёр бошад, на ҳамчун хироҷе.5 То ки, агар аз аҳли Мақдуния бо ман омада, шуморо нотайёр ёбанд, мо, намегўем, ки’’шумо’’, аз чунин эътимоде ки бо он фахр кардаем, хиҷил нашавем.c4? Бародаронро барои он фиристодам, ки фахре ки мо аз шумо дорем, беҳуда набарояд, то ки шумо,чунон ки гуфтаам, тайёр бошед,43a Зеро ҷидду ҷаҳди шуморо медонам ва аз шумо пеши аҳли Мақдуния фахр менамоям, ки Охоия аз соли гузашта тайёр шудааст; ва иштиёқи шумо аксарияти онҳоро ба шавқ овард.2 # Дар бораи хизмате ки ба мадади муқаддасон аст, ба шумо навиштанам зиёдатист,-1SПас, муҳаббати худро, ва он фахреро, ки мо аз шумо дорем, пеши калисоҳо ба онҳо исбот кунед.0'Дар хусуси Титус бошад, ў рафиқ ва ҳамкори ман аст назди шумо; дар хусуси бародарони мо бошад, онҳо фиристодагони калисоҳо ва ҷалоли Масеҳ мебошанд.k/OБо онҳо мо бародари худро низ фиристодем, ки ҷидду ҷаҳди ўро дар бисьёр чизҳо дафъаи бисьёр интиҳон намудаем, ва алҳол ҷидду ҷаҳдаш, азбаски ў ба шумо эътимоди бузург дорад, боз ҳам зиёд шудааст.+.OЗеро ки мо кори некро на танҳо ба ҳузури Худованд, балки пеши мардум низ пешбинӣ мекунем.n-UВа эҳтиёт мекунем аз он ки касе дар ҳаққи мо бўҳтоне нагўяд, оид ба ин ионати фаровоне ки бо хизмати мо ба даст оварда мешавад;D,Ва ғайр аз ин, аз ҷониби калисоҳо таъин шудааст, ки дар ин кори хайр ба мо ҳамроҳӣ кунад, ки хизмати онро мо барои ҷалоли Худованд ва мувофиқи ҷидду ҷаҳди шумо ба ҷо меоварем,4+aБо ў мо бародареро равона крдем, ки дар ҳамин калисоҳо барои башорат лоиқи таҳсин гардидааст,I* Зеро ки ў ва илтимоси мо гўш андохт ва, азбаски ҷидду ҷаҳди зиёде дошт, бо ихтиёри худ сўи шумо равона шуд.)#Худоро шукр, ки чунин ҷидду ҷаҳдро нисбат ба шумо дар дили Титус ҷо кардааст,^(5Чунон ки навишта шудааст:“Касе ки бисьёр ҷамъ карда буд, зиёдатӣ надошт, ва касе ки кам ҷамъ карда буд, камӣ надошт“.f'EАлҳол зиёдтии шумо камии онҳоро пур мекунад, то ки баъд зиёдатии онҳо низ камии шуморо пур кунад, ва баробарӣ ба амал ояд,&) На он тавр, ки ба дигарон сабук ва ба шумо гарон афтад, балки ба таври баробарӣ:7%g Зеро, кас агар ҳиммат дошта бошад, аз рўи он чи ў дорад, мақбул меафтад, на аз рўи он чи ў надорад.Z$- Ва акнун худи корро низ ба охир расонед, то ки он чи шумо орзуи ба амал овардан доштед, алоқадри ҳолатон анҷом ёбад.,#Q Дар ин хусус ман фикри худро баён мекунам; зеро ки ин ба шумо фоиданок аст, чунки на танҳо ба ин кор шурўъ намудаед, балки соли гузашта онро орзу ҳам карда будед." Зеро шумо файзи Худованди мо Исои Масеҳро медонед, ки Ў сарватдор буда, барои шумо бенаво шуд, то ки шумо ба воситаи бенавоии Ў сарватдор шавед.Q!Инро ба таври фармон намегўям, балки ба воситаи ҷидду ҷаҳди дигарон самимияти муҳаббати шуморо низ меозмоям.J  Аммо, чун ки шумо дар ҳар чиз: дар имон ва калом, дар дониш ва ҳар гуна ҷидду ҷаҳд ва дар муҳаббати худ нисбат ба мо афзунӣ доред, ончунон дар ин кори хайр ҳам афзунӣ зоҳир намоед.mSБинобар ин мо аз Титус хоҳиш намудаем, ки ў, чӣ тавре сар кардааст, ҳамон тавр кори хайрро ҳам дар миёни шумо ба анҷом расонад.|qВа на фақат ба тавре ки мо чашм доштем, балки худашонро пешкаш карданд, аввалан ба Худованд ва сонниян ба мо низ мувофиқи иродаи Худо; l~'}w||k{{zsz yqxwNv"uQsrr-poo>nm8kIjhhgBfddcbHaa5`__]]l\[+ZYqXuWUVTSRRPPOZNNOMM6LUKJJ]IHHSGqFEDDaCBBaAH@U?>>[=<;;O:988i76544*3\211F0//{/.-,~+**%)S('':&&+$$%##"s! fWw)]hto * ! B ~gltA c0Шумо ба сабаби хатоҳо ва гуноҳҳои худ як вақте мурда будед.@ {0Ки он Бадани Ўст, пуррагии Ўст, ки ҳама чизро дар ҳама пур мекунад.? )0Ва ҳама чизро зери пойҳои Ў тобеъ намуд, ва Ўро чун сари ҳама чиз ба Калисо дод,> }0Болотар аз ҳар сарварӣ, ва ҳукуматдорӣ, ва қудрат, ва салтанат, ва ҳар номе ки на танҳо дар ин олам балки дар олами оянда низ хонда мешавд,7= i0Ки дар Масеҳ амал кардааст, вақте ки Ўро аз мурдагон эҳьё намуд ва ба ямини Худ дар афлок шинонд.O< 0Ва бузургии қудрати Ў дар мо, ки имон дорем, чӣ гуна аз ҳад барун аст. Он қудрат аз рўи амали қуввати азими Ўст,; 0Ва чашмони дили шуморо равшан созад, то шумо бидонед, ки умеди даъвати Ў аз чӣ иборат аст, ва сарвари ҷалоли мероси Ў барои муқаддасон чӣ гуна аст,P: 0То ки Худои Исои Масеҳи Худованди мо, Падари ҷалол рўҳи ҳикмат ва ваҳйро барои шинохтани Ў ба шумо ато намояд,9 0Шукргузориро барои шумо бас намекунам ва шуморо дар дуоҳои худ ёд мекунам.U8 %0Бинобар ин ман низ, вақте ки аз имони шумо ба Исои Масеҳ ва аз муҳаббати шумо ба ҳамаи муқаддасон хабардор шудам,27 _0Ва то замоне ки мулки Худо боз харида шавад, Он гарави мероси мост барои ҳамду санои ҷалоли Ў.y6 m0 Дар Ў шумо низ, чун каломи ростиро, яъне башорати наҷоти худро шунидаед ва ба Ў имон овардаед, бо Рўҳулқудси мавъуд мўҳр зада шудаед,5 90 То мо, ки пештар ба Масеҳ умед бастаем, барои ҳамду сано ҷалоли Ў вуҷуд дошта бошем.[4 10 Мо низ дар Ў, ки ҳама чизро бар тибқи азми иродаи Худ ба амал меоварад, мувофиқи таъиноти Ў пешакӣ муайян шуда будем.3 0 Вақте ки пурагии замонҳо муяссар гардад, Худо ҳама чизро, хоҳ дар осмон бошад, хоҳ дар зами, зери сардории Масеҳ, яъне дар Ў ҷамъ хоҳад кард.:2 o0 Сирри иродаи Худро ба мо маълум кардааст, бар тибқи салоҳдиди Худ, ки пештар дар Ў барқарор намуд.1 0Ки онро Ў ба мо ба фаровонӣ ато намуда, ҳамроҳи ҳар ҳикмат ва хирадӣ(0 K0Дар Ў мо бо Хуни Ў фидияе ва омурзиши гуноҳҳоро бар ҳасби сарвати файзи Ў пайдо кардаем,)/ M0Барои ҳамду санои ҷалоли файзи Худ, ки ба мо дар Маҳбуби Худ бо саховатмандӣ бахшидааст.S. !0Моро пешакӣ муайян намудааст, ки ба василаи Исои Масеҳ бар тибқи салоҳдиди иродаи Худ, ба фарзандӣ қабул кунад,Q- 0Чунон ки моро пеш аз таъсиси ҷаҳон дар Ў баргузидааст, то ки ба ҳузури Ў дар муҳаббати муқаддас ва беайб бошем.p, [0Муборак аст Худо ва Падари Худованди мо Исои Масеҳ, ки моро бо ҳар баракати рўҳоние ки дар афлок аст, дар Масеҳ баракат додааст,+ /0Файз ва осоиштагӣ аз ҷониби Падари мо Худо ва Исои Масеҳи Худованд бар шумо бод.M* 0Павлус, ки бо иродаи Худо ҳаввории Масеҳ аст, ба муқаддасоне ки дар Эфсўс мебошанд ва дар Исои Масеҳ аминанд:)}&Файзи Худованди мо Исои Масеҳ бо рўҳи шумо бод, эй бародарон, омин.H( &Минбаъд бигзор ҳеҷ кас маро уқубат надиҳад, зеро ки ман ҷароҳатҳои Исои Худовандро дар бадани худ дорам.J' &Ва онҳое ки мувофиқи ҳамин қоида рафтор мекунанд, осоиштагӣ ва марҳамат бар онҳо бод, ва бар Исроили Худо!&5&Зеро ки дар Исои Масеҳ на хатна аҳамияте дорад ва на номахтунӣ, балки махлуқи нав.&%E&Ва ман, ҳошо ва калло, ки фахр намоям, магар ин ки фақат бо салиби Худованди мо Исои Масеҳ, ки ба воситаи он ҷаҳон барои ман маслуб шудааст, ва ман барои ҷаҳон.x$i& Зеро ки худи махтуншавандагон ҳам шариатро риоя намекунанд, лекин мехоҳанд, ки шумо махтун шавед, то ки бо ҷисми шумо фахр намоянд.&#E& Онҳое ки ба ҳасби ҷисм фахр намудан мехоҳанд, шуморо ба махтун шудан водор менамоянд, фақат барои он ки аз боиси салиби Масеҳ ба таъқибот гирифтор нашаванд; " &   Бубинед, чӣ гуна калон аст мактубе ки ба шумо бо дасти худ навиштаам.!1& Аз ин рў, то даме ки фурсат дорем, ба ҳама некӣ кунем, алалхусус ба аҳли имони худ.& E& Ва мо некӣ карда, ноумед нашавем; зеро ки дар вақташ хоҳем даравид, агар сустӣ накунем.ve&Касе ки барои ҷисми худ мекорад, аз ҷисм фаноро хоҳад даравид, ва касе ки барои Рўҳ мекорад, аз Рўҳ ҳаёти ҷовидониро хоҳад даравид.U#&Фирефта нашавед: Худо намегузорад, ки Ўро тамасхур кунад. Зеро ки он чи одамизод мекорад, ҳамонро хоҳад даравид:?w&Он ки бо каломи Худо насиҳат дода мешавад, бигзор насиҳатдиҳандаро дар ҳар нозу неъмат шарик созад.O&Зеро ҳар кас бори худро хоҳад бардошт.9k&Бигзор ҳар кас амали худро имтиҳон намояд, ва он гоҳ фақат дар худ фахр хоҳад дошт, на дар дигаре;$A&Зеро касе ки худро чизе ҳисоб мекунад, дар сурате ки ҳеҷ аст, вай худро фиреб медиҳад.'&Борҳои якдигарро бардоред, ва ба ҳамин тариқ шариати Масеҳро иҷро хоҳед кард.3 a&Эй бародаарон, агар касе гирифтори хатое шавад, шумо, рўҳониён, ўро дар рўҳи фурўтанӣ ислоҳ кунед, ва ҳар кас аз худаш бохабар бошад, ки мабодо ба озмоиш дучор шавад.&Ҳавобаланд нашавем, якдигарро асабонӣ накунем, аз якдигар ҳасад набарем./&Агар мо бар тибқи Рўҳ зиндагӣ мекарда бошем, бояд бар тибқиРўҳ рафтор ҳам кунем:'G&Лекин онҳое ки ба Масеҳ тааллуқ доранд, ҷисмро бо ҳирсҳо ва ҳавасҳояш маслуб кардаанд.eC&Фурўтанӣ, парҳезгорӣ. Ба инҳо шариат муқобил нест.,Q&Аммо самари Рўҳ инҳост: муҳаббат, шодмонӣ, осоиштагӣ, пурсабрӣ, меҳрубонӣ, марҳамат, имон,R&Нафрат, қатлҳо, бадмастӣ, бетартибӣ ва монанди ин; шуморо пешкӣ огоҳ менамоям, чунон ки пештар ҳам огоҳ намудаам, ки кунандагони чунин корҳо  Малакути Худоро мерос нахоҳанд гирифт.&Бутпарастӣ, ҷодугарӣ, адоват, хархаша, ҳасад, хашм, ҷидол, ихтилоф, бидъатҳо,uc&Корҳои ҷисм маълум аст, ки инҳост: фисқ, зино, нопокӣ, фуҷур,ve&Лекин агар роҳнамоятон Рўҳ бошад, зери дасти шариат нестед.jM&Зеро ки ҷисм хилофи Рўҳро хоҳон аст, ва Рўҳ хилофи ҷисмро: онҳо зидди якдигаранд, ба тавре ки шумо он чи мехостед, намекунед.. U&Вале ман мегўям: бар тибқи Рўҳ рафтор кунед, ва шумо ҳавасҳои ҷисмро ба амал нахоҳед овард:N &Аммо агар шумо якдигарро газида, мехўрда бошед, эҳтиёт шавед, ки мабодо аз дасти якдигар несту нобуд гардед.0 Y&Зеро ки тамоми шариат аз як калима иборат аст, чунончи:’’Ёратро мисли худат дўст бидор’’. '& Зеро ки шумо, эй бародарон, ба озодӣ даъват шудаед, фақат ин ки озодӣ баҳонае барои ҳавасҳои ҷисм нашавад, балки ба якдигар бо муҳаббат хизмат кунед. & Кошки онҳое ки шуморо ба изтироб меандозанд, аз байн бурда мешуданд!$A& Валекин, эй бародарон, агар ман ҳозир ҳам хатнаро мавъиза мекарда бошам, чаро ҳанўз гирифтори таъқибот мешавам? дар он сурат васвасаи салиб ботил мешуд-ку!& Ман ба шумо да Худованд эътимод дорам, ки ҳеҷ фикри дигаре нахоҳед дошт, ва касе ки шуморо ба изтироб меандозад, ҳар кӣ бошад ҳам, маҳкум хоҳад шуд.[/& Андак хамиртуруш тамоми хамирро метуршонад.]3&Ин таъсир аз ҷониби Даъваткунандаи шумо нест.eC&Нағз медавидед: кӣ шуморо аз итоати ростӣ боздошт?D&Зеро ки дар Исои Масеҳ на хатна аҳамият дорад ва на номахтунӣ, балки имоне ки бо муҳаббат амал мекунад.'&Зеро ки мо ба воситаи Рўҳ аз имон мунтазири ҳамон адолатем, ки онро умедворем.%C&Шумо ки худро ба шариат сафед мекунед, аз Масеҳ ҷудо шудаед, аз файз маҳрум гардидаед.2]&Ва ман боз ба ҳар каси махтуншабанда шаҳодат медиҳам, ки ў бояд тамоми шариатро ба ҷо оварад.3_&Инак, ман, Павлус, ба шумо мегўям: агар махтун мешуда бошед, Масеҳ ба шумо ҳеҷ нафъ намебахшад.J~ &Пас, дар озодие ки Масеҳ моро барои он озод кардааст, устувор истед ва аз нав гирифтори юғи ғуломӣ нашавед.}1&Хуллас, эй бародарон,  мо фарзандони каниз нестем, балки фарзандони зани озодем.d|A&Аммо Навиштаҳо чӣ мегўяд? ‘‘Каниз ва писари ўро пеш кун, зеро писари каниз бо писари зани озод мерос нахоҳад гирифт’’.`{9&Аммо чӣ тавре ки он вақт ба ҳасби ҷисм таваллуд ёфта ба ҳасби Рўҳ таваллуд ёфтаро пеш мекард, алҳол низ ҳамин тавр аст.vze&Вале мо, эй бародарон, мисли Исҳоқ, фарзандони ваъда ҳастем.Vy%&Зеро ки навишта шудааст:’’Шод бош, эй нозой, ки назоидаӣ; хурсандӣ ва нидо бикун, ки дарди зоиш накашидаӣ; зеро фарзандони зане ки партофта шудааст, назар ба шавҳардор зиёдтаранд’’.txa&Аммо Ерусалими арши аъло озод аст, ки он модари ҳамаи мост;rw]&Зеро ки Ҳоҷар кўҳи Сино дар Арабистон аст ва ба Ерусалими ҳозира мувофиқ меояд, зеро ки он бо фарзандони худ дар ғуломӣ мебошад;7vg&Ин кинояомез аст, зеро ки ин ду аҳд аст: яке аз кўҳи Сино, ки барои ғуломӣ мезояд, ва ин Ҳоҷар аст,:um&Лекин он ки аз каниз буд, ба ҳасби ҷисм таваллуд ёфтааст, ва он ки аз зани озод буд, ба ҳасби ваъда.+tO&Зеро ки навишта шудааст:’’Иброҳим ду писар дошт, яке аз каниз ва дигаре аз зани озод’’.6se&Шумо, ки мехоҳед зери дасти шариат бошед, ба ман бигўед, ки магар шумо ба шариат гўш наменамоед?Tr!&Хоҳиш доштаам, ки ҳоло назди шумо бошам ва овози худро тағьир диҳам, зеро ки дар хусуси шумо дар ҳайрат мондаам.Gq&Эй фарзандони ман, ки барои таваллудатон ман аз нав азоб мекашам, тод аме ки дар шумо Масеҳ сурат бандад!p7&Дар кори хайр ҳамеша ғайрат кардан хуб аст, на танҳо вақте ки ман назди шумо бошам.Ro&Онҳо барои шумо ба некӣ ғайрат намекунанд, балки шуморо ҷудо кардан мехоҳанд, ки шумо барои онҳо ғайрат кунед.~nu&Пас, наход ки ба шумо рости гапро гуфта, душмани шумо шуда бошам?omW&Пас куҷост он саодати шумо? Зеро ба шумо гувоҳӣ медиҳам, ки агар имконпазир мебуд, чашмони худро канда гирифта, ба ман медодед.l#&Ва шумо аз озмоиши ман, ки дар ҷисми ман аст, нафрат накардед ва каҳорат надоштед, балки маро мисли фариштаи Худо, мисли Исои Масеҳ пазироӣ намудед. k & Шумо медонед, ки ман дар заъфи ҷисм ба шумо дафъаи аввал башорат додам;Zj-& Эй бародарон, аз шумо хоҳишмандам, ки мисли ман бошед, чунки ман ҳам мисли шумо ҳастам; шумо маро ҳеҷ озор надодаед:i& Аз шумо хавотир дорам, ки мабодо дар миёни шумо беҳуда меҳнат карда бошам.[h/& Рўзҳо, моҳҳо, фаслҳо ва солҳоро риоя мекунед.$gA& Аммо алҳол, ки Худоро мешиносед, ва илова бар он, Худо шуморо мешиносад, чӣ гуна сўи он аносири заифу фақир баргашта, худро боз ба онҳо ғулом кардан мехоҳед?:fm&Лекин дар он замон, ки Худоро намешинохтед, шумо онҳоеро ибодат мекардед, ки аслан худо набуданд;He &Бинобар ин ту дигар ғулом нестӣ, балки писарӣ; ва агар писар бошӣ, вориси Худо низ ба василаи Масеҳ ҳастӣ.^d5&Ва азбаски шумо писар ҳастед, Худо ба дилҳои шумо Рўҳи Писари Худро фиристодааст, ки нидо мекунад:“Або, эй Падар!’’.'cG&То барои онҳое ки зери дасти шариат буданд, фидия диҳад, то ки мо ба писарӣ қабул шавем.[b/&Вале ҳамин ки пуррагии замон даррасид, Худо Писари Худро фиристод, ки Ў аз зан таваллуд ёфта, зери дасти шариат буд,}as&Ҳамчунин мо, то даме ки кўдак будем, ғуломи аносири ҷаҳон будем;`1&Балки зери дасти васиён ва амалдорон аст, то мўҳлате ки падараш муайн намудааст.0_ [&Аммо мегўям: ворис то даме ки кўдак аст, аз ғулом ҳеҷ фарқ надорад, гарчанде ки оғои ҳама аст: ^9&Ва агар шумо аз они Масеҳ бошед, пас насли Иброҳим ҳастед, ворисони мувофиқи ваъда.]]3&Дигар на яҳудӣ ҳаст, на юнонӣ; на ғулом ҳаст, на озод; на мард ҳаст, на зан; зеро ки ҳамаи шумо дар Исои Масеҳ як ҳастед.\ &Зеро ҳамаи шумо, ки дар Масеҳ таъмид ёфтаред, Масеҳро дар бар кардаед. [ &Зеро ки ҳамаи шумо ба воситаи имон ба Исои Масеҳ писарони Худо ҳастед;tZa&Аммо вақте ки имон омад, мо дигар зери дасти асокаш нестем.Y&Пас, шариат асокаши мо сўи Масеҳ гардид, то ки ба воситаи имон сафед шавем;?Xw&Аммо пеш аз омадани имон зери дасти посбонии шариат банд будем, то даме ки имон мебоист зоҳир мешуд.[W/&Аммо Навиштаҳо ҳама чизро зери дасти гуноҳ банд кардааст, то ки ба воситаи Исои Масеҳ ваъда ба имондорон ато шавад.V'&Пас, оё шариат ба ваъдаҳои Худо мухолиф аст? Ба ҳеҷ сурат! Зеро, агар шариате дода мешуд, ки қобили ҳаётбахшӣ бошад, адолат ҳақиқатан аз шариат мебуд;fUE&Аммо миёнарав назди як намешавад, вале Худо як аст.VT%&Пас, шариат барои чист? Он баъдтар аз боиси ҷиноятҳо дода шудааст, то вақти омадани насле ки ваъда ба Ў дахл дорад, ва он ба воситаи фариштаҳо бо дасти миёнарав фармоиш карда шудаааст.kSO&Зеро, агар мерос аз рўи шариат бошад, он дигар аз рўи ваъда нахоҳад буд; аммо Худо онро аз рўи ваъда ба Иброҳим ато намудааст.FR&Ва ман чунин мегўям: аҳдеро, ки Худо пештар дар бораи Масеҳ муқарар намудааст, шариат, ки баъд аз чорсаду сӣ соли он пайдо шуд, ботил намекунад, ба тавре ки ваъда аз байн равад.>Qu&Лекин ваъдаҳо ба Иброҳим ва ба насли ў дода шудааст. Нагуфтааст:’’Ва ба наслҳои ту’’, гўё ки дар бораи бисьёре, балки дар бораи яке:’’Ва ба насли ту’’, ки он Масеҳ аст.P1&Эй бародарон! Ба тариқи одамизод сухан меронам: ҳатто васиятеро, ки одамизод тартиб дода бошад, ҳеҷ кас ботил намекунад ва чизе ба он илова наменамояд.xOi&То ки баракати Иброҳим ба василаи Исои Масеҳ ба ғайрияҳудиён татбиқ шавад, барои он ки ваъдаи Рўҳро мо ба воситаи имон пайдо кунем.N& Масеҳ моро аз лаънати шариат фидия дода гирифта, барои мо лаънат гардид, зеро ки навишта шудааст:“Малъун аст ҳар касе ки ба дор овехта шудааст“.!M;& Аммо шариат аз имон нест, вале касе ки онро ба ҷо меоварад, бо он зиндагӣ хоҳад кард.pLY& Ва ин ки ҳеҷ кас ба воситаи шариат ба ҳузури Худо сафед намешавад, ин равшан аст, чунки одил ба воситаи имон зиндагӣ хоҳад кард.IK & Лекин тамоми аҳли аъмоли шариат зери дасти лаънат мебошанд; зеро ки навишта шудааст:“Маълун аст ҳар касе ки ҳар чизи дар китоби шариат навишташударо доимо ба ҷо намеоварад“.uJc& Бинобар ин аҳли имон бо Иброҳими имондор баракат мехоҳанд,3I_&Ва Навиштаҳо чун пешбинӣ намуд, ки Худо халқҳоро ба воситаи имон сафед мекунад, пешакӣ ба Иброҳим башорат дода гуфт:’’ Дар ту ҳамаи халқҳо баракат хоҳанд хост’’.kHO&Пас бидонед, ки аҳли имон фарзандони Иброҳим ҳастанд. G&Чунончи, Иброҳим ба Худо имон овар, ва ин барои ў адолат ҳисоб карда шуд.F)&Пас, Он ки Рўҳро ба шумо мебахшад ва дар миёни шумо мўъҷизот ба амал меоварад, оё инро ба воситаи аъмоли шариат мекунад ё ки ба воситаи мавъизаи имон?rE]&Оё бар абас ин қадар заҳмат кашидаед? Тасаввур намекунам.D-&Оё он қадар шумо нофаҳм ҳастед, ки бо Рўҳ сар карда, алҳол бо ҷисм анҷом медиҳед?GC&Фақат инро аз шумо фаҳмидан мехоҳам: оё шумо Рўҳро аз аъмоли шариат қабул кардаед, ё ки аз мавъизаи имон?B &Эй ғалотиёни бефаҳм! Кӣ шуморо ба васваса андохт, ки аз ростӣ сар тобед, дар сурате ки пеши назари шумо Исои Масеҳи маслуб тасвир ёфтааст?IA &Файзи Худоро ботил намекунам; зеро, агар сафед шудан ба воситаи шариат бошад, Масеҳ бар абас мурдааст’’.2@]&Ман бо Масеҳ маслуб шудаам. Ва акнун на ман зиндагӣ мекунам, балки Масеҳ дар ман зиндагӣ мекунад. Ва ин ки ҳоло дар ҷисм зиндагӣ мекунам, ин яъне бо имон ба Писари Худо зиндагӣ мекунам, ки Ў маро дўст дошт ва Худро барои ман таслим кард."?=& ‘‘Зеро ки ман ба воситаи шариат ба шариат мурдаам, то ки барои Худо зиндагӣ кунам.=>s&Зеро, агар ман он чиро, ки хароб кардаам, аз нав ба вуҷуд оварам, ман худро ҷинояткор мегардонам’’.d=A&Аммо агар, дар Масеҳ сафед шудан хоста, худамон ҳам гуноҳкор бароем, наход ки Масеҳ хизматгори гуноҳ бошад? Ба ҳеҷ сурат!N<&Лекин, чун донистем, ки одамизод на бо аъмоли шариат сафед мешавад, балки фақат бо имон ба Исои Масеҳ, мо ҳам ба Исои Масеҳ имон овардем, то ки бо имон ба Масеҳ сафед шавем, на ин ки бо аъмоли шариат; зеро ки бо аъмоли шариат ҳеҷ ҷисме сафед нахоҳад шуд.; &Мо табиатан яҳудӣ ҳастем, на ин ки гуноҳкороне аз байни ғайрияҳудиён;k:O&Аммо, чун дидам, ки онҳо мувофиқи ростии Инҷил рафтори рост намекунанд, дар ҳузури ҳама ба Кифо гуфтам:’’Агар ту яҳудӣ ҳастӣ, на ба тариқи яҳудиён балки ба тариқи ғайрияҳудиён зиндагӣ мекунӣ, чаро ғайрияҳудиёнро маҷбур менамоӣ, ки ба тариқи яҳудиён рафтор кунанд?D9& Бо якҷоягии ў яҳудиёни дигар ҳам риёкорӣ карданд, ба тавре ки Барнаббо низ саргарми риёкории онҳо шуд.:8m& Зеро, пеш аз он ки баъзе касон аз ҷониби Яъқуб биёянд, ў бо ғайрияҳудиён хўрок мехўрд; лекин вақте ки онҳо омаданд, аз тарси махтунон худро дур кашид ва канорагирӣ кард.-7S& Аммо вақе ки Петрус ба Антиёхия омад, ман шахсан ба ў мухолифат кардам, чунки ў айбдор буд.C6& Фақат ин ки мо бенавоёнро дар хотир нигоҳ дорем, ва ман иштиёқманд будам, ки маҳз ҳаминро ба ҷо оварам.s5_& Ва чун  Яъқуб ва Кифо ва Юҳанно, ки эътибори арконро доштанд, аз файзе ки ба ман ато шудааст, вуқуф ёфтанд, дасти ширкат ба ман ва Барнаббо доданд, то ки мо назди халқҳо биравем, ва онҳо назди махтунон;N4&Зеро Он ки ба Петрус дар ҳавворияташ назди махтунон мадад карда буд, ба ман низ назди халқҳо мадад кардааст,V3%&Балки, баръкс, чун диданд, ки башорат барои номахтунон ба ман супурда шудааст, чунон ки барои махтунон ба Петрус,t2a&Ва онҳое ки ба назари касе соҳибэътибор буданд, онҳо ягон вақт ҳар чӣ хел бошанд ҳам, барои ман аҳамияте надорад; Худо ба рўи кас нигоҳ намекунад, ин соҳибэътиборон ба зиммаи ман ҳеҷ чизе нагузоштанд;M1&Мо ба онҳо як соат ҳам гузашт накардем ва итоат нанамудем, то ки ростии башорат дар шумо маҳфуз дошта шавад.(0I&Аз боиси бародарони козиби ба миёни мо сар даровардае ки барои дидани озодие ки мо дар Масеҳ дорем, ба таври пинҳонӣ омада буданд, то ки моро ғулом гардонанд:0/Y&Аммо Титус низ, ки ҳамроҳи ман буд, бо вуҷуди юнонӣ будабнаш, маҷбур нашуд, ки махтун гардад:k.O&Ба он ҷо аз рўи ваҳй равона шудам ва ба онҳо ва алоҳида ба шахсоне ки соҳибэътибор буданд, он башоратро, ки дар миёни халқҳо мавъиза менамудам, баён кардам: мабодо бар абас бидавам ё давида бошам.+- Q&Сонӣ ман, пас аз чордаҳ сол, бо Барнаббо боз ба Ерусалим рафтам, Титусро низ бо худ бурдам.P, &Ва Худоро ба хотири ман маҳд мегуфтанд. + &Балки фақат шунида буданд, ки ҳамон шахсае ки як вақте онҳоро таъқиб менамуд, ҳоло имонеро башорат медиҳад, ки пештар онро несту нобуд мекард,s* a&Аммо калисоҳои Масеҳ дар Яҳудо маро шахсан намешинохтанд,p) [&Пас аз он ман ба кишварҳои Сурия ва Қилиқия равона шудам.|( s&Ва он чи ба шумо менависам, инак, ба ҳузури Худо, дурўғ намегўям. '  &Аз ҳаввориён, ғайр аз Яъқуби бародари Худованд, каси дигарро надидаам.,& S&Сонӣ, пас аз се сол, ба Ерусалим барои дидани Петрус рафтам ва понздаҳ рўз назди ў истодам.m% U&Ва ба Ерусалим назди онҳое ки пеш аз ман ҳавворӣ буданд, нарафтам, балки ба Арабистон равона шудам ва боз ба Димишқ баргаштам.d$ C&Ки Писари Худро дар ман ошкор созад, то ки Ўро дар миёни халқҳо башорат диҳам, ман он вақт бо ҷисми худ машварат накардам, p~}}|n{{$zxzywvuu)t#srrBqpp/oonrmmlk,jYiphugffCezddccbad`__^s]]I\\T[[Z[YXXYWdV6UzTRR#Q4PP+OtO!NfMLLKJwIIH'GFEDDC)BB&AA2@@?V>u==Q<<2;4::K99$8N7o6554322J100R/..3-C,+**)i''&y%%%$#"" U*<me@$Le# < ` A ~43IpUi#:Балки Худро кам дониста, ба сурати ғуломи даромад ва ба одамон монандӣ пайдо карда, ба зоҳир мисли одамизод шуд,;ho:Ки Ў, бо вуҷуди он ки дар сурати Худо буд, бо Худо баробар буданро ҳарисона барои Худ нигоҳ надошт, g :Зеро дар шумо низ бояд айни ҳамон ҳиссиёт бошад, ки дар Исои Масеҳ буд,f-:Ва ҳар яке на танҳо дар бораи худаш, балки дар бораи дигарон низ ғамхорӣ намояд.7eg:Аз рўи рақобат ё шўҳратпарастӣ ҳеҷ коре накунед, балки бо фурўтани якдигарро аз худ авло донед,Kd:Пас шодии маро пурра кунед, ба тавре ки дорои як фикр бошед, дорои як муҳаббат буда, якдил ва ҳамфикр бошед,bc ?:Пас, агар тасаллое дар Масеҳ бошад, агар хушнўдии муҳаббат бошад, агар алоқаи рўҳ бошад, агар марҳамат ва дилсўзӣ бошад, b :Бо ҳамон корномае ки шумо дар ман дидаед ва ҳоло дар бораи ман мешунавед.@a {:Зеро ба шумо ба хотири Масеҳ ато шудааст, ки ба Ў на танҳо имон оваред, балки барои Ў уқубат ҳам кашед,` y:Ва дар ҳеҷ хусус аз душманон наметарсам, ки ин барои онҳо аломати ҳалокат аст, вале барои шумо аломати наҷот аст, ва ин аз ҷониби Худост,_ y:Фақат ин ки муносиби башорати Масеҳ умр гузаронед, то ки ман хоҳ омада шуморо бинам, хоҳ аз шумо дур ошам дар бораи шумо бишнавам, ки шумо дар як рўҳ қоим буда, якдилона барои имони Инҷил ҷидду ҷаҳд менамоед,?^ y:То ки ҳамду санои шумо дар Исои Масеҳ ба воситаи ман афзунтар шавад, чун бори дигар назди шумо биёям.5] e:Ва ман аниқ медонам, ки хоҳам монд ва барои пешрафт ва шодии имони шумо бо ҳамаи шумо хоҳам буд,c\ A:Валекин дар ҷисм монднам барои шумо заруртар аст.X[ +:Ҳар дуяш ҳам маро ҷазб мекунад: орзу дорам, ки баромада равам ва ҳамроҳи Масеҳ бошам, чунки ин беандоза беҳтар аст;cZ A:Аммо агар ба ҳасби ҷисм дар ҳаёт буданам ба кори ман самаре мебахшида бошад, пас намедонам, ки кадомашро интихоб намоям.gY I:Зеро ки барои ман ҳаёт Масеҳ аст, ва мамот фоида аст.lX S:Ва ман яқин дорам ва умедворам, ки дар ҳеҷ хусус шарманда нахоҳам шуд, балки бо камоли ҷуръат ҳозир ҳам, чунон ки ҳамеша буд, Масеҳ дар ҷисми ман бузургӣ хоҳад ёфт, хоҳ дар ҳаёт бошад, хоҳ дар мамот.5W e:Зеро медонам, ки ин боиси наҷоти ман хоҳад шуд, мувофиқи дуои шумо ва бо мадади Рўҳи Исои Масеҳ,ZV /:Хайр, чӣ мешавад? Масеҳро ба ҳар тарз, риёкорона ё самимона, мавъиза намоянд ҳам, ман аз ин шодам, ва шодӣ хоҳам кард,MU :Вале дигарон аз рўи муҳаббат, чун медонанд, ки ман барои муҳофизат кардани башорат дар ин ҷо гузошта шудаам.cT A:Баъзеҳо аз рўи рақобат, на бо дили соф Масеҳро мавъиза менамоянд, ба гунони он ки гаронии занҷирҳои маро афзун мекунанд,TS #:Дуруст аст, ки баъзе касон аз рўи ҳасад ва рақобат, ва баъзеи дигарон аз рўи хайрхоҳӣ Масеҳро мавъиза менамоянд,R +:Ва аксарияти бародарон аз занҷирҳои ман дар Худованд устувор гардида, ба андозаи бештар ҷасорат мекуананд, ки каломи Худоро нотарс мавъиза намоянд.-Q U: Ба тавре ки занҷирҳои ман дар Исо ба тамоми сарбозхона ва ба ҳамаи дигарон машҳур шудааст,Y0Дар ҳар вақт дар Рўҳ бо ҳар дуо ва илтимос дуо гўед, ва ҳушьёр ва босабот буда, ҳамеша дар бораи ҳамаи муқаддасон илтимос кунед,v=e0Ва хўди наҷотро бигиред, ба шамшери Рўҳро, ки каломи Худост;9<k0Дар айни ҳол сипари имонро бигиред, ки бо он ҳамаи тирҳои тафсони шарирро хомўш карда метавонед;;0Ва пойафзоли омодагиро барои додани башорати осоиштагӣ ба пои худ бипўшед,:0Пас, бо ростӣ камар баста ва ҷавшани адолатро дар бар карда, биистед,t9a0 Бинобар ин, зиреҳи куллии Худоро бигиред, то ки дар рўзи бад муқобилат намуда ва ҳама корҳоро анҷом дода, истодагӣ карда тавонед.j8M0 Чунки муборизаи мо на бар зидди хун ва ҷисм аст, балки бар зидди сарварон, бар зидди ҳукуматдорон, бар зидди фармонравоёни ин олами зулмот аст, бар зидди қувваҳои рўҳии шарорат, ки дар афлок аст.+7O0 Зиреҳи куллии Худоро дар бар кунед, то ки битавонед ба дасисаҳои иблис муқобилат намоед.6)0 Ниҳоят, эй бародаронам, дар Худованд ва дар тавоноии қудрати Ў неруманд шавед.530 Ва шумо, эй оғоён, ба онҳо низ ҳамин тавр рафтор кунед, ва аз таҳдид даст кашед, ва бидонед, ки бар сари шумо ҳам дар осмон Оғое ҳаст, ва Ў рўйбинӣ надорад.`490Зеро медонед, ки ҳар кас, хоҳ ғулом бошад, хоҳ озод, ба андозаи кори неке ки кардааст, аз Худованд мукофот хоҳад гирифт.30Ғайратмандона хизмат кунед, мисли он ки ба Масеҳ бошад, на ба одамон,l2Q0На бо ҳозирхизматии зоҳирӣ, ҳамчун одампарастон, балки ҳамчун ғуломони Масеҳ, ки иродаи Худоро аз таҳти дил ба ҷо меоваранд.G10Эй ғуломон, ба оғоёни башарии худ бо тарсу ларз ва бо соддадилӣ, мисли он ки ба Масеҳ бошад, итоат намоед,]030Ва шумо, эй падарон, фарзандони худро ба хашм наоваред, балки онҳоро дар таълимот ва насиҳати Худованд тарбия кунед.p/Y0‘‘То ки некўаҳвол бошӣ ва бар замин умри дароз бинӣ’’..!0‘‘Падар ва модари худро иззат намо’’, ин аст ҳукми аввалин бо чунин ваъда:*- O0Эй фарзандон, ба падару модари худ дар Худованд итоат намоед, зеро ки ин аз рўи инсоф аст..,U0!Пас, бигзор ҳар яке аз шумо зани худро мисли худ дўст дорад, ва зан аз шавҳари худ битарсад.+0 Ин сир бузург аст вале ман нисбат ба Масеҳ ва Калисо сухан меронам.C*0Аз ин сабаб мард падару модари худро тарк карда, бо зани худ хоҳад пайваст, ва ҳар ду як тан хоҳанд буд.z)m0Чунки мо андоми Бадани Ў ҳастем, аз гўшти Ў ва аз устухонҳои Ў.g(G0Зеро ки ҳеҷ кас ҳаргиз ҷисми худро бад намебинад, балки онро ғизо медиҳад ва гарм мекунад, чунон ки Худованд низ Калисоро;i'K0Ҳамин тавр бояд шавҳарон занони худро мисли ҷисми худ дўст доранд: он ки зани худро дўст медошта бошад, худро дўст медорад.}&s0Ва ба ҳузури Худ Калисоро дар ҷалоле тақдим кунад, ки на доғе дошта бошад, на нуқсоне, на чизе монанди ин, балки муқаддас ва беай бошад.~%u0То ки онро ба ғусли об пок карда, ба воситаи калом тақдис намояд,[$/0Эй шавҳарон, занони худро дўст доред, чунон ки Масеҳ низ ба Калисо муҳаббат дошт ва Худоро аз барои он таслим намуд,R#0Аммо, чӣ тавре ки Калисо ба Масеҳ тобеъ аст, ҳамон тавр зан низ бояд аз ҳар ҷиҳат ба шавҳарони худ тобеъ бошанд."30Чунки шавҳар сари зан аст, чунон ки Масеҳ сари Калисо ва Наҷотдиҳандаи бадан аст;!}0Эй занон, мутеи шавҳарони худ шавед, мисли он ки ба Худованд бошад,J  0Дар тарси Худо мутеи якдигар шавед.)0Ҳамеша барои ҳама чиз Худои Падарро ба исми Худованди мо Исои Масеҳ шукр гўед.zm0Ба якдигар бо таронаҳои Забур, мадҳияҳо ва сурудҳои рўҳонӣ сухан гўед ва дар дилҳои худ барои Худованд бисароед ва тараннум намоед,/0Ва масти шароб нашавед, ки аз он фисқу фуҷур ба амал меояд; балки аз Рўҳ пур шуда,}s0Бинобар ин нодон набошед, балки дарк кунед, ки иродаи Худо чист.hI0Ва фурсатро ғанимат донед, чунки ин рўзҳо шарир аст.5c0Пас, бодиққат назар кунед, ки чӣ гуна рафтор менамоед, на чун бехирадон, балки чун хирадмандон,]30 Бинобар ин гуфта шудааст:’’Эй ту, ки хоб рафтаӣ, бархез ва аз мурдагон эҳьё шав, ва Масеҳ бар ту нур хоҳад пошид’’.,Q0 Аммо ҳамаи ин фош гардида, дар рўшноӣ зоҳир мешавад, зеро ҳар он чи зоҳир мешавад, нур аст;)0 Зеро дар бораи корҳое ки онҳо пинҳонӣ мекунанд, сухан рондан ҳам нанговар аст. 0 Ва дар аъмоли бесамари зулмот иштирок накунед, балки онҳоро фош намоед.ta0 Ва таҳқиқ кунед, то бидонед он чи, ки Худо меписандад, чист.zm0 Чунки самари нур аз ҳар меҳрубонӣ, адолат ва ростӣ иборат аст;F0Зеро ки шумо як вақте зулмот будед, вале ҳоло нуре дар Худованд ҳастед: чун фарзандони нур рафтор кунед,6g0Пас, шарики онҳо нашавед.T!0Бигзор ҳеҷ кас шуморо бо суханони ботил фирефта накунад, зеро ки барои ин ғазаби Худо бар писарони исьён меояд.kO0Зеро инро яқин бидонед, ки ҳеҷ як зинокор, ё нопок, ё тамаъкор ки вай бутпараст аст, дар Малакути Масеҳ ва Худо мерос надорад.Q0Ҳамчунин алфози қабеҳ ва жожхоӣ ва масхарабозӣ, ки аз рўи одоб нест, набояд бошад, балки шукргузорӣ лозим аст;^50Лекин зино ва ҳар гуна нопокӣ ва тамаъкорӣ набояд дар байни шумо ҳатто зикр ёбад, чунон ки ба муқаддасон муносиб аст; )0Ва дар муҳаббат рафтор кунед, чунон ки Масеҳ низ ба мо муҳаббат дошт ва Худро барои мо, ҳамчун ҳадия қурбонӣ ба Худо, ҳамчун бўи муаттар таслим намуд.a  =0Пас, чу фарзандони маҳбуб, ба Худо тақлид намоед,Y +0 Балки ба якдигар меҳрубон ва дилсўз бошед ва якдигарро авф намоед, чунон ки Худо низ моро дар Масеҳ авф намудааст.@ y0Ҳар гуна қудрат ва қаҳр, ва ғазаб ба фарьёд, ва бадгўӣ бизгзор аз шумо бо ҳар навъ шарорат дур  шавад;+ O0Ва Рўҳулқудси Худоро, ки бо Он ба интизори рўзи озодӣ мўҳр зада шудаед, андўҳгин накунед.10Ҳеҷ як сухани қабеҳе аз даҳонатон набарояд, балки фақат сухани нек, ки дар вақти эҳтиёҷот барои обод кардан бошад, то ки ба шунавандагонаш файз бахшад.%C0Касе ки дуздӣ кардааст, дигар дуздӣ накунад, балки меҳнат карда, бо дастҳои худ кори фоиданоке ба ҷо оварад, то чизе дошта бошад, ки ба эҳтиёҷманде бибахшад.4c0Ва ба иблис ҷой надиҳед.8i0Агар хашмгин шуда бошед, хато накунед ва нагузоред, ки ғазаби шумо то ғуруби офтоб боқӣ бимонад;/W0Бинбоар ин, кизбро аз худ дур карда, ҳар яке ба ёри худ рост гўед, чунки мо андоми якдигарем.7g0Ва одами навро, ки ба шабоҳати Худо дар асолат ва қудсияти ростӣ офарида шудааст, дар бар кунед.P0Ва хиради шумо бояд дар Рўҳ тоза шавад,3_0Пас рафтори пештараи одами кўҳнаро, ки дар шаҳавоти дилфиреб фосид мешавад, аз худ дур кунед.-S0Дар сурате ки дар бораи Ў шунидаед ва дар Ў таълим гирифтаед, ба ҳасби ростие ки дар Исост,U#0Вале шумо Масеҳро ин тавр ёд нагирифтаед,k~O0Онҳо то ба дараҷаи лоуболӣ расида, ба фисқи фуҷур моил шудаанд, ба тавре ки ҳар кори зиштро бо рағбати тамом ба ҷо меоваранд.K}0Ақлашон тира гардида, онҳо аз ҳаёти Худо бегона шудаанд, ба сабаби ҷаҳолат ба дилсахтие ки ба онҳо хос аст.|)0Пас, чунин мегўям ва дар Худованд шаҳодат медиҳам, ки шумо дигар он тавр рафтор накунед, ки бутпарастон аз рўи хаёлоти ҳеҷу пучи худ рафтор мекунанд.h{I0Аз Ў тамоми Бадан, ба воситаи ҳар навъ пайвандҳои тавқияткунанда мустаҳакам ва пайваст шуда, бо амали ҳар андоми ҷудогона ба андозаи хоси он, афзоиш меёбад, то ки худро дар муҳаббат бино кунад.8zi0Балки дар муҳаббат ростиро баён намуда, мо дар ҳар чиз ба Он ки Сар аст, яъне ба Масеҳ нумўъ ёбем.*yM0То ки мо дигар кўдаконе набошем, ки бо боди ҳар таълим калавонида ва ронда мешаванд, аз найрангбозии одамон, ки бо талбис дар иштибоҳ андохта, гумроҳ мекунанд,qx[0 То даме ки ҳамаамон ба ягонагии имон ва шиносоии Писари Худо, ба дараҷаи шахси комил, ба андозаи бузургии пурраи Масеҳ бирасем,}ws0 Барои такмили муқаддасон ба кори ибодат, ба бинои Бадани Масеҳ,8vi0 Ў баъзеро ҳавворӣ, баъзеро анбиё, баъзеро башоратдиҳанда, баъзеро шубон ва муаллим таъин намуд,Bu}0 Он ки нузул карда буд, Ҳамон аст, ки болотар аз тамоми афлок сууд ҳам намуд, то ки ҳама чизро пур кунад.(tI0 Ва ‘‘сууд намуд’’ гуфтан чист, ҷуз ин ки Ў пештар ба асфали замин нузул ҳам карда буд?Gs0Бинобаар ин гуфта шудааст:’’Ба афроз сууд намуда, асиронро ба асирӣ бурд ва ба одамон бахшоишҳо дод’’rw0Аммо ба ҳар яке аз мо файз ба андозаи атои Масеҳ бахшида шудааст.#q?0Як Худо ва Падари ҳама, ки Ўро бар болои ҳама, ва ба воситаи ҳама, ва дар ҳама мебошад.Kp0Як Худованд ҳаст, як имон, як таъмид,o0Як Бадан ҳаст ва як Рўҳ, чунон ки шумо низ ба як умеди муайян даъват шудаед;n0Ва саъю кўшиш кунед, ки ягонагии Рўҳро дар иттифоқи осоиштагӣ нигоҳ доред:"m=0Бо тамоми мулоимат ва фурўтанӣ ва пурсабрӣ якдигарро дар муҳаббат таҳаммул намоед,Xl +0Пас, ман, ки дар Худованд бандӣ ҳастам, аз шумо хоҳишмандам, ки муносиби мақоме ки ба он хонда шудаед, рафтор кунед, k0Ўро дар Калисо ва дар Исои Масеҳ аз насл ба насл то абад ҷалол бод, омин.\j10Ўро, ки бо қуввате ки дар мо амал мекунад, қодир аст аз ҳар он чи мо мехоҳем ё фикр мекунем, беандоза зиёдтар бикунад,i/0Муҳаббати Масеҳ, ки аз идрок болотар аст, то ки бо тамоми пурагии Худо пур шавед.h 0То ки шумо дар муҳаббат реша давонда ва устувор шуда, битавонед бо ҳамаи муқаддасон пай бурда дарк намоед, ки чист арзу тўл ва умқи баландии|gq0Ба тавре ки Масеҳ ба василаи имон дар дилҳои шумо сокин гардад,rf]0Ва илтимос мекунам, ки Худо бар тибқи сарвати ҷалоли Худ ато фармояд, ки шумо бо Рўҳи Ў дар одами ботин қавӣ ва мустаҳакам шавед,neU0Ки аз Ў ҳар хонавода дар осмон ва бар замин ном мегирад,d{0Биноабр ин ман зону мезанам назди Падари Худованди мо Исои Масеҳ,Ec0 Ба ин сабаб хоҳишмандам, ки аз боиси азобе ки ман аз барои шумо дорам, маъюс нашавед, ки он фахри шумост.,bQ0 Ки ба василаи Ў ва ба воситаи имони мо ба Ў иҷозат дорем бо ҷасорату эътимод наздик шавем.a30 Мувофиқи таъиноти азалӣ, ки онро Ў дар Худованди мо Исои Масеҳ ба амал овардааст,]`30 То ки ҳоло ба воситаи Калисо ба сарварон ва ҳукуматдороне ки дар афлоканд, ҳикмати гуногуншакли Худо маълум гардад,w_g0 Ва ба ҳама равшан намоям, ки чист ваколати сирре ки аз азал ниҳон буд  дар Худое ки ҳама чизро ба василаи Исои Масеҳ ба вуҷуд овард,e^C0Агарчи ман хурдтарини ҳамаи муқадасонам, ин файз ба ман ато шудааст, ки сарвати беқиёси Масеҳро ба халқҳо башорат диҳам.O]0Ман бар тибқи бахшоиши файзи Худо, ки ба ҳасби амали қуввати Ў ба ман ато шудааст, хизматгузори он гардидаам.S\0Ки халқҳо ҳамирси Исроил ва андоми ҳамон ҷисм ва шарикони ваъдаи онҳо дар Исои Масеҳ ба воситаи Инҷил ҳастанд.~[u0Он дар наслҳои пешина ба банӣ-одам маълум нашуда буд, чунон ки ҳоло ба ҳаввориёни муқаддаси Ў ва ба анбиё ба василаи Рўҳ ошкор шудааст,!Z;0Ва шумо онро хонда, метавонед бифаҳмед, ки ман аз сирри Масеҳ чӣ қадар воқиф ҳастам.DY0Яъне чӣ тавр ба василаи ваҳй сире ба ман маълум шудааст, ки дар бораи он мухтасаран дар боло навиштаам,#X?0Ҳамаи шумо дар бораи ваколати файзи Худо, ки ба ман барои шумо ато шудааст, шунидаед,W #0Барои ҳамин ҳам ман, Павлус, ба хотири шумо, халқҳо, бандии Исои Масеҳ ҳастам.{Vo0Ва бар Ў шумо низ бино меёбед, то ки дар Рўҳ маскани Худо бошед.-US0Бар Ў тамоми иморат маҳкам пайваст шуда, ба маъбади муқаддасе дар Худованд табдил меёбад,(TI0Ва бар асоси ҳаввориён ва анбиё барқарор гардидаед, ки Худи Исои Масеҳ санги зовия аст.2S]0Пас, шумо акнун на ғайр ҳастед ва на бегона, балки ҳамватани муқаддасонед ва аҳли хонаи Худо,R%0Зеро ба воситаи Ў ҳар дуи мо иҷозат дорем, ки дар як Рўҳ ба Падар наздик шавем.%QC0Ў ба шумо, ки дур будед, ва ба онҳое ки наздик буданд, омад, ва осоиштагиро башорат дод,P-0Ва ба воситаи салиб дар як ҷисм ҳар дуро бо Худо оштӣ диҳад ва адоватро бикушад.O}0Ва шариати аҳкомро, ки аз амрҳо иборат буд, ботил намуд, то ки дар Худ аз ҳар ду як одами навро ба вуҷуд оварда, осоиштагӣ барқарор намояд,PN0Зеро ки Ў осоиштагии мост, ки ҳар дуро як гардонд ва девори ҷудогиро, яъне адоватро дар Бадани Худ хароб кард, M90 Аммо акнун, дар Исои Масеҳ, шумо, ки як вақте дур будед, бо Хуни Масеҳ наздик шудаед.kLO0 Дар он замон шумо бе Масеҳ, аз ҷамоати Исроил ҷудо ва нисбат ва аҳдҳои ваъда бегона будед, дар олами бе умед ва бе Худо будед.zKm0 Пас, дар хотир дошта бошед, ки як вақте ба ҳаби ҷисм шумо халқҳо будед, ва касоне ки махтун номида мешаванд, шуморо номахтун меномиданд, вале хатнаи онҳо ҷисмонист ва бо даси инсон ба амал оварда шудааст; J 0 Зеро ки мо офаридаи Ў ҳастем ва дар Исои масеҳ барои аъмоли нек, ки иҷрои онҳоро Худо пешакӣ барои мо таъин намудааст, ба вуҷуд оварда шудаем.YI+0 Ва аз аъмол нест, то ки ҳеҷ кас фахр накунад.(HI0Зеро ки шумо бо файз ба воситаи имон наҷот ёфтаед, ва ин на аз шумост, балки атои Худост,QG0То ки дар асрҳои оянда сарвари беҳадди файзи Худро дар меҳрубоние ки ба мо дар Исои Масеҳ дорад, зоҳир намояд.rF]0Ва бо Ў моро бархезонд ва дар афлок дар Исои Масеҳ шинонд,%EC0Моро, агарчи аз рўи хатоҳо мурда будем, бо Масеҳ зинда кард, бо файз шумо наҷот ёфтаед, D 0Аммо Худои пур аз марҳамат, бар тибқи муҳаббати бузурге ки ба мо дорад,>Cu0Дар миёни онҳо ҳамаи мо низ як вақте аз рўи шаҳвати ҷисми худ зиндагӣ карда, ҳавасҳои ҷисм ва хаёлотро ба ҷо меовардем ва табиатан, мисли дигарон, фарзандони ғазаб будем.B#0Дар онҳо шумо муофиқи давраи ин олам ва иродаи мире ки дар ҳаво ҳукмрон аст, яъне он рўҳе ки ҳоло дар писарони исьён амал мекунад, зиндагӣ мекардед. Xg~~&}|"{u{zy/xGwvv7uttCsrqpoonmlkjiihgBf-efedbb'a`_^]][[ZQXXwWW#VMUTRRPPyPNNXML)KxK!JaIIlHGFF-EGCCBAt@e?>>5==(;;7:l9877543210/.--S,+**(((&&%E$S#""R!>%<0r.~7! ^ $ h.KKX:mD Ористархус, ки ҳамроҳи ман дар ҳабс аст, ба шумо салом мерасонад, ва Марқўс, ҷияни Барнаббо, ки шумо дар бораи ў фармон гирифтаед: агар наздатон биёяд ўро пазироӣ кунед,eCD Бо якҷоягии бародари амин ва маҳбуб Онисимус, ки аз байни шумост: онҳо шуморо аз ҳамаи корҳои ин ҷо хабардор хоҳанд кард.H DВа ўро маҳз барои он назди шумо фиристодам, ки аз аҳволи шумо хабар гирад ва дилҳои шуморо тасаллӣ диҳад,|qDАз тамоми саргузашти ман шуморо Тўхиқўс хабардор хоҳад кард. Ў бародари маҳбуб ва хизматгузори амин ва ҳамкори ман дар Худованд аст.CDБигзор сухани шумо ҳамеша пурфайз ва намакин бошад, то шумо бидонед, ки ба ҳар кас чӣ гуна ҷавоб диҳед.~DФурсатро ғанимат дониста, бо онҳое ки дар берунанд, оқилона рафтор кунед}DТо ки ман онро ончунон зоҳир созам, чунон ки баён карданам лозим аст.d|ADДар ҳаққи мо низ дуо гўед, то Худо дари каломро ба мо воз кунад, ки сирри Масеҳро, ки ман барояш бандӣ ҳастам, баён намоем,t{aDДоимо бо дуо машғул буда, дар он бо шукргузорӣ бедор бошед;Wz )DЭй оғоён, ба ғуломони худ он чи лозим аст ва он чи ҳақ доранд, бидиҳед, ва бидонед, ки шумо низ Оғое дар осмон доред.8yiDҲар кӣ ноинсофона рафтор мекунад, мувофиқи ноинсофии худ подош хоҳад гирифт: Ў рўйбинӣ надорад.>xuDЧун медонед, ки аз Худованд меросро мукофот хоҳед гирит, зеро ки ба Масеҳи Худованд хизмат макунед,2w]DҲар он чи мекунед, аз ҷону дил ба ҷо оваред, мисли он ки барои Худованд бошад, на барои одамон,(vIDЭй ғуломом, ба оғоёне ки ба ҳасби ҷисм доред, дар ҳар бобат итоат намоед, на бо хизматгузории зоҳирӣ, ҳамчун одампарастон, балки бо соддадилӣ ва бо тарси Худо.uDЭй падарон, фарзандони худро ба хашм наоваред, ки мабодо онҳо маъюс шаванд.?twDЭй фарзандон, ба падару модарони худ дар ҳар бобат итоат намоед, зеро ки ин писандидаи Худованд аст.~suDЭй шавҳарон, занони худро дўст доред ва ба онҳо сахтгир набошед.rDЭй занон, ба шавҳарони худ итоат намоед, чунон ки дар Худованд муносиб аст.dqADВа ҳар он чи бо сухан ё амал мекунед, ҳамаашро ба Исои Масеҳи Худованд ба ҷо оварда, ба василаи Ў Худои Падарро шукр гўед.ypkDБигзор каломи Масеҳ андаруни шумо ба фаровонӣ сокин шавад, ва якдигарро бо таронаҳои Забур, мадҳияҳо ва сурудҳои рўҳонӣ таълим диҳед ва насиҳат кунед, ва бо файз дар дилҳои худ барои Худованд бисароед.^o5DБигзор дар дилҳои шумо осоиштагии Худо ҳукмфармо бошад, ки шумо ба он дар як Бадан даъват шудаед; ва шукргузор бошед. nDБа замми ҳамаи ин шумо муҳабатро дар бар кунед, ки он маҷмўи камолот аст;m/D Ва ба ҳамдигар илтифот намуда, якдигарро авф кунед, агар касе аз дигаре ранҷида бошад: чӣ тавре ки Масеҳ шуморо омурзидааст, шумо низ ҳамин тавр кунед;cl?D Пас, ҳамчун баргузидагони муқаддас ва маҳбуби Худо, марҳамат, меҳрубонӣ, хоксорӣ, фурўтанӣ ва пурсабриро дар бар кунед,kD Ки дар он ҷо на юнонӣ ҳаст, на яҳудӣ, на хатна, на хомахтунӣ, на варварӣ, на скиф, на ғулом ва на озод, балки ҳама чиз ва дар ҳама чиз Масеҳ аст.'jGD Ва одами навро дар бар кардаед, ки вай дар дониш ба шабоҳати Офарандаи худ нав мешавад,$iAD Ба якдигар дурўғ нагўед, дар ҳолате ки одами кўҳнаро бо аъмоли вай аз худ дур кардаед:hmDАммо акнун шумо ҳамаи инҳоро: хашм, ғазаб, кина, бадгўӣ, ва алфози қабеҳи забонатонро тарк намоед;g5DКи шумо низ як вақте дар онҳо рафтор мекардед, ҳангоме ки дар миёни онҳо мезистед.gfGDКи барои онҳо ғазаби Худо бар писарони исьён меояд,@eyDПас, андоми заминии худро: зино, нопокӣ, ҳирс, ҳаваси бад ва тамаъкориро, ки он бутпарастист, бикушед,"d=DВақте ки Масеҳ, ки ҳаёти шумост, зоҳир шавад, шумо низ бо Ў дар ҷалол зоҳир хоҳед шуд.|cqDЗеро ки шумо мурдаед, ва ҳаёти шумо бо Масеҳ дар Худо ниҳон аст:bDДар бораи он чи дар афроз аст, фикр кунед, на дар бораи он чи бар замин аст.Wa )DПас, модоме ки шумо бо Масеҳ эҳьё шудаед, он чиро, ки дар афроз аст, биҷўед, ки он ҷо Масеҳ ба ямини Худо нишастааст;r`]DҲамаи ин дар ибодати худсарона, хоксорӣ ва озори ҷисм ба назар ҳикмат менамояд, лекин дар ҷилавгарӣ кардани ҷисм фоида надорад.1_[DДар сурате ки онҳо аз истеъмол фано мешвад, зеро бар аҳком ва таълимоти инсонӣ бино шудааст?^wD‘‘Нарас’’, ‘‘начаш’’, ‘‘даст наков’’-ро пайравӣ менамоед,]]3DАгар шумо бо Масеҳ нисбат ба аносири ҷаҳон мурда бошед, пас чаро, мисли онҳое ки дар ҷаҳон зиндагӣ мекунанд, фароизи:`\9DИнҳо робитаи худро аз сари бадан буридаанд, аз саре ки тамоми бадан ба воситаи буғумҳо ва баданҳо қуввати ҳаётбахш гирифта ва пайваст гардида, нашъунамо меёбад ба нашъунамое ки аз Худост.I[ DКасе шуморо ба воситаи хоксорӣ ва ибодати фариштагон аз подош маҳрум накунад, дар сурате ки вай ба чизҳое ки надидааст, мудохила менамояд, аз ақли ҷисмонии худ беҳуда меболад.lZQDИнҳо сояи чизҳои оянда аст, аммо ҷисм аз они Масеҳ аст.:YmDПас, бигзор касе шуморо барои хўрок ва нўшокӣ, ё дар масъалаи ид, ё навмоҳ, ё шанбе маҳкум накунад:PXDВа сарварону ҳукуматдоронро аз қувваташон маҳрум сохта, гирифтори шармандагӣ кард ва бар онҳо дастболо шуд.nWUDВа он дастнависро, ки бо фароизаш моро маҳкум менамуд ва бар зидди мо буд, Ў хат зада, аз миён бардошт ва бар салиб мехкўб кард,TV!D Ва шуморо, ки дар гуноҳҳо ва дар номахтунии ҷисми худ мурда будед, бо Ў зинда карда, ҳамаи гуноҳҳотонро омурзид.UU#D Ки бо Ў дар таъмид дафн шудаед ва дар Ў эҳьё шудаед ба василаи имон ба қуввати Худо, ки Ўро аз мурдагон эҳьё кард,TD Ва дар Ў шумо махтун шудаед, вале на ба хатнае ки бо дасти одамизод сохта шудааст, балки ба хатнаи Масеҳ, ки ҷисми башариро канор мегузорад,SD Шумо низ дар Ў пуррагӣ доред, ки Ў сари ҳар сарварӣ ва ҳукуматдорист;nRUD Зеро ки дар Ў тамоми пуррагии Илоҳият ҷисман сокин аст,Q%DБохабар бошед, ки касе шуморо бо фалсафа ва фитнаи ботиле ки бар тибқи ривояти инсонӣ, бар тибқи аносири ҷаҳон, на бар тибқи Масеҳ аст, ҷазб накунад.`P9DКи дар Ў реша давонда ва бино ёфта, дар имон мустаҳакам шудаед, чунон ки таълим гирифтаед ва шукри зиёде дар он мегўед.5OcDПас, чӣ тавре ки Исои Масеҳро ба унвони Худованд қабул кардаед, ҳамон тавр дар Ў рафтор намоед,qN[DЗеро, агарчи ҷисман ғоибам, рўҳан бо шумо мебошам, ва саранҷоми хуби шумо ва матонати имони шуморо дар Масеҳ дида, шодӣ мекунам.(MIDИнро ман барои он мегўям, ки ҳеҷ кас шуморо бо суханони дилфиреб дар иштибоҳ наандозад;bL=DКи дар Ў ҳамаи ганҷҳои ҳикмат ва дониш ниҳон аст.|KqDТо ки дилҳои онҳо тасаллӣ ёфта, дар муҳаббат пайванд шавад, барои ҳар сарвати фаҳми комил, то сирри Худо ва Падар ва Масеҳро бидонанд,9J mDЗеро мехоҳам шумо бидонед, ки ман чӣ гуна заҳмат кашидам барои шумо ва барои касоне ки дар Лудкия мебошанд, ва барои ҳамаи онҳое ки қиёфаи маро ба ҳасби ҷисм надидаанд,WI )DБарои ҳамин ҳам ман меҳнат мекунам ва бо таъсири қуввати Ў, ки дар ман қодирона амал мекунад, ҷидду ҷаҳд менамоям. H DВа Ўро мо мавъиза намуда, ба ҳар кас мефаҳмонем ва ба ҳар кас ҳар ҳикматро ёд медиҳем, то ки ҳар касро дар Исои Масеҳ комил гардонда ҳозир кунем;G DКи ба онҳо Худо таваҷҷўҳ намуда огоҳӣ дод, ки сарвати ҷалоли ин сирро барои халқҳо огоҳӣ диҳам, ва он сир ин аст, ки Масеҳ дар шумо умеди ҷалол аст,'F IDЯъне он сирри, ки асрҳои аст аз наслҳо ниҳон буд ва ҳоло ба муқаддасони Ў ошкор шудааст,zE oDКи ман хизматгузори он гардидаам мувофиқИ ваколати Худо, ки барои шумо ба ман ато шудааст, то ки мавъизаи каломи Худоро ба ҷо оварам,lD SDАлҳол дар уқубатҳои худ барои шумо шодмонам ва камии андўҳҳои Масеҳро дар ҷисми худ барои Бадани Ў, ки Калисост, пур мекунам,{C qDФақат ба шарте ки шумо дар имон матин ва устувор бошед ва аз умеди башорате ки шунидаед, ҷудо нашавед, ки он ба тамоми махлуқоти зери осмон мавъиза карда шудааст, ва ман, Павлус, хизматгузори он гардидаам.cB ADҲоло дар ҷисми башарии Ў ба воситаи мамоти Ў оштӣ додааст, то ки шуморо назди Худ муқаддас ва бе айбу нуқсон ҳозир кунад,&A GDВа шуморо, ки як вақте, ба сабаби майл доштанатон ба аъмоли бад, бегона ва душман будед,A@ }DВа ба воситаи Ў ҳама чизро бо Худ оштӣ дода, бо Хуни салиби Ў осоиштагиро барқарор намояд, яъне он чиро, ки бар замин аст, ва он чиро, ки дар осмон аст, ба василаи Ў оштӣ диҳад.? DЗеро писандидаи Худо ҳамин буд, ки тамоми илоҳият дар Ў сокин бошад,G>  DВа Ў сари бадан, яъне Калисост; Ў навбар ва нахустзода аз мурдагон аст, то ки дар ҳама чиз Ў аввалин бошад,j= ODВа Ў пеш аз ҳама чиз аст, ва ҳама чиз дар Ў вуҷуд дорад.< {DЧунки ҳама чиз дар осмон ва бар замин, ҳар чизи намоён ва нонамоён, дар Ў офарида шудааст: хоҳ тахтҳо, хоҳ салтанатҳо, хоҳ сарварҳо ва хоҳ ҳукуматдориҳо, ҳамааш ба воситаи Ў ва барои Ў ба вуҷуд оварда шудааст;{; qDКи Ў сурати Худои нонамоён ва нахустзодаи тамоми махлуқот аст, : DКи дар Ў мо фидияе ба воситаи Худни Ў ва омурзиши гуноҳҳо пайдо кардаем,+9 QD Ва Ў моро аз салтанати зулмот халосӣ дода, ба Малакути Писари маҳбуби Худ дохил кардааст,*8 OD Ва Падарро шукргузорӣ намоед, ки Ў моро ба мероси муқаддасон дар нур шарик гардонидааст,O7 D Ва бар тибқи иқтидори ҷалоли Ў бо тамоми қувват мустаҳакам шавед, то ки бо шодӣ дорои ҳар сабот ва сабр бошед, 6 D  Ба тавре ки муносиби Худованд рафтор намуда, аз ҳар ҷиҳат ба Ў писанд оед, ва дар ҳар кори нек самара диҳед, ва дар дониши Худо нашъунамо ёбед,05 [D Бинобар ин мо низ аз он рўзе ки инро шунидаем, дар ҳаққи шумо дуо ва илтимосро бас намекунем, то ки шумо аз дониши иродаи Ў дар ҳар ҳикмат ва фаҳми рўҳонӣ пур шавед,q4 ]DВа ў моро аз муҳаббати шумо, ки дар Рўҳ аст, огоҳ кардааст.T3 #DЧӣ тавре ки аз Эпафрос таълим гирифтаед, ки ў ҳамкори маҳбуби мо ва хизматгузори амине барои шумо дар Масеҳ аст,O2 DКи он ба шумо, чунон ки ба тамоми ҷаҳон низ расидааст, ва он самаре мебахшад ва афзоиш меёбад, чунон ки дар миёни шумо низ аз он рўзе ки файзи Худоро дар ростӣ шунидаед ва донистаед,b1 ?DБа хотири умеде ки бароятон дар осмон муҳайёст, ки дар бораи он шумо пештар дар каломи ростӣ, яъне дар башорат шунидаед,@0 {DБаъд аз шунмидани овозаи он имоне ки шумо ба Исои Масеҳ ва он муҳаббате ки ба ҳамаи муқаддасон доред.A/ }DХудо, Падари Худованди мо Исои Масеҳро шукргузорӣ мекунам дар ҳар вақте ки дар ҳаққи шумо дуо мегўем, . ;DБа муқаддасон ва бародарони амин дар Исои Масеҳ, ки дар Қўлассо мебошанд: файз ва осоиштагӣ аз ҷониби Падари мо Худо ва Исои Масеҳи Худованд бар шумо бод.- DПавлус, ки бо иродаи Худо ҳаввории Исои Масеҳ аст, ва бародари мо Тимотиюсk,O:Файзи Худованди мо Исои Масеҳ бо ҳамаи шумо бод, омин.+:Ҳамаи муқаддасон, алалхусус аз хонаи қайсар ба шумо салом мегўянд.<*q:Ба ҳар як муқаддас дар Исои Масеҳ салом гўед. Бародароне ки бо ман мебошанд, ба шумо салом мегўянд.T)!:Худо, Падари моро то абад ҷалол бод, омин.-(S:Ва Худои ман ҳар эҳтиёҷи шуморо ба ҳасби сарвати ҷалоли Худ дар Исои Масеҳ пур хоҳад кард.y'k:Ман ҳамаашро гирифтам ва ба қадри барзиёд дорам; ва ман аз ҳар чиз пур гаштам, вақте ки ҳадияи фиристодаи шуморо, ҳамчун бўи муаттар, ҳамчун қурбонии хуши писандидаи Худо, аз дасти Эпафрўдитус гирифтам..&U:На ин ки ман талабгори ҳадия бошам, балки толиби самаре ҳастам, ки ба фоидаи шумо биафзояд.%:Ҳатто ба Таслўникӣ шумо як-ду карат барои эҳтиёҷоти ман фиристодед.1$[:Ва шумо, эй филиппиён, медонед, ки дар ибтидои башорат, вақте ки аз Мақдуния баромадам, ҳеҷ як калисо дар кори додану гирифтан бо ман шарикӣ накард, ба ғайр аз шумо;`#9:Лекин хуб кардед, ки дар андўҳи ман шарик шудед."w: Ҳамааш аз дастам меояд, бо мадади Масеҳ, ки моро қувват мебахшад.!+: Дар камбағалӣ ҳам зиста метавонам, дар фаровонӣ ҳам; дар ҳар чиз ва дар ҳар ҷо аз сар гузаронидани серӣ ва гуруснагӣ, фаровонӣ ва камиро ёд гирифтаам;8 i: На ин ки ба сабаби мўҳтоҷӣ мегуфта бошам; зеро ман ёд гирифтаам, ки бо он чи дорам, қаноат намоям:;o: Ва ман дар Худованд бағоят шод шудам, ки аҳлол шумо ғамхории худро дар ҳаққи ман аз нав ривоҷ додаед; пештар ҳам шумо ғамхорӣ менамудед, вале вазъият мусоидат намекард.oW: Он чи шумо дар ман омўхтаед, ва қабул кардаед, ва шунидаед, ва дидаед, онҳоро ба ҷо оваред, ва Худои осоиштагӣ бо шумо хоҳад буд.C:Хуллас, эй бародарон, ҳар он чи рост аст, ва ҳалол аст, ва боинсоф аст, ва пок аст, ва хушоянд аст, ва шоёни таҳсин аст, ва ҳар эҳсон ва ҳамде ки бошад, дар бораи онҳо фикр кунед.R:Ва осоиштагии Худо, ки аз ҳар хирад болотар аст, дилҳои шумо ва фикрҳои шуморо дар Исои Масеҳ нигоҳ хоҳад дошт.<q:Ҳеҷ ғам нахўред, аммо ҳамеша дар дуо ва илтимос бо шукргузорӣ хоҳишҳои худро ба Худо ошкор намоед,:Бигзор фурўтании шумо ба ҳамаи одамон машҳур гардад; Худованд наздик аст.iK:Ҳамеша дар Худованд шод бошед; боз мегўям: шод бошед.jM:Аз ту низ, эй ҳамкори самимӣ, хоҳишмандам, ки ба ин занон кўмак бирасонӣ, ки онҳо дар роҳи башорат бо ман ва бо Қлимис ва бо ҳамроҳони дигарам, ки номашон дар дафтари ҳаёт аст, ҷидду ҷаҳд кардаанд.-S:Аз Авҳўдия илтимос мекунам ва аз Сунтихӣ илтимос мекунам, ки дар Худованд ҳамфикр бошанд.h K:Пас, эй бародарони маҳбуб ва матлуби ман, эй шодмонӣ ва тоҷи сари ман, дар Худованд ҳамин тавр истодагӣ намоед, эй маҳбубон.:Ки Ў ҷисми залили моро ба шабоҳати ҷисми ҷалили Ў бо амали ҳамон қуввате дигаргун хоҳад кард, ки бо он Ў ҳама чизро ба Худ тобеъ намуда метавонад.U#:Лекин иқоматгоҳи мо акнун дар осмон аст, ки аз он ҷо Исои Масеҳи Худовандро, ҳамчун Наҷотдиҳанда, интизор дорем,b=:Фарҷоми онҳо ҳалокат аст, худои онҳо шикам аст, ва ҷалоли онҳо дар нанг аст: онҳо дар бораи чизҳои заминӣ фикр мекунанд.~u:Зеро бисьёр касон, ки дар бораи онҳо ба шумо борҳо гуфтаам, ва ҳоло низ бо гирья мегўям, ҳамчун душманони салиби Масеҳ рафтор мекунанд;`9:Эч бародарон, ба ман тақлид намоед ва ба касоне нигоҳ кунед, ки онҳо мувофиқи намунае ки дар мо доред, рафтор мекунанд.mS:Аммо ба ҳар чи мо расидаем, аз рўи он бояд рафтор кунем. :Пас, ҳар касе аз мо, ки комил бошад, бояд ҳамин тавр фикр ронад; вале агар шумо фикри дигаре дошта бошед, Худо инро ҳам ба шумо ошкор хоҳад сохт.7g:Ман сўи мақсаде шитоб менамоям, ки фарҷоми ғолбонаи даъвати Худост аз арши аъло дар Исои Масеҳ.! ;: Эй бародарон, гумон намекунам, ки ман аллакай расида бошам, балки фақат як чизро мегўям: он чиро, ки дар қафост, аз хотир бароварда ва ба пеш ҳаракат карда, : На ин ки аллакай расида бошам, ё комил шуда бошам, балки саъю кўшиш менамоям, ки шояд ман ҳам бирасам, чунон ки Исои Масеҳ ба ман расидааст.T !: Ба умеди он ки ба эҳьёи мурдагон бирасам.C : То ки Ўро, ба қуввати эҳьёи Ўро, ва ширкати уқубатҳои Ўро дарк намоям ва дар мамоти Ў ба Ў монанд шавам, : Ва дар Ў пайдо шавам, на бо адолати худ, ки аз шариат аст, балки бо он чи ба воситаи имон ба Масеҳ аст, яъне бо адолате ки аз Худо бар ҳасби имон аст,L:Ва ҳанўз ҳамаашро ба хотири афзалияти дониши Худованди ман Исои Масеҳ нуқсон медонам, ки барои Ў ман аз ҳамааш даст кашидам ва ҳамаашро ахлот медонам, то ки Масеҳро пайдо кунам.:Лекин он чи барои ман бартарӣ буд, ба хотири Масеҳ нуқсон донистам. :Аз ҷиҳати ғайрат таъқибкунандаи Калисо, аз ҷиҳати адолати шаръӣ беайб.iK:Ки ман дар рўзи ҳаштум махтун шудам, аз насли Исроил ҳастам, аз сибти Биньёмин, ибронӣ аз иброниён, аз ҷиҳати шариат фарисӣ, :Гарчанде ки маро асосе ҳаст ба ҷисм ҳам эътимод дошта бошам. Агар каси дигар гумон кунад, ки метавонад ба ҷисм эътимод дошта бошад, ман бештар,X):Зеро аҳли хатна моем, ки Худоро дар Рўҳ ибодат менамоем, ва бо Исои Масеҳ фахр мекунем, ва ба ҷисм эътимод надорем,:Аз сагон эҳтиёт шавед, аз коркунони бад эҳтиёт шавед, аз хатна эҳтиёт шавед; }:Пас, эй бародаронам, дар Худованд шод бошед. Айни ҳамон нуқтаро ба шумо навиштанам барои ман гарон нест, лекин барои шумо қувватбахш аст.nU:Зеро ки ў барои кори Масеҳ ба мурдан наздик буд ва ҷонашро дар зери хатар монд, то ки камии хизмати шуморо барои ман пур кунад.-S:Пас ўро дар Худованд бо камоли хурсандӣ пазироӣ намоед, ва чунин одамонро қадрдонӣ кунед.[~/:Бинобар ин ба фиристодани ў шитоб намудам, то ки шумо ўро аз нав дида, хурсанд шавед, ва ғуссаи ман низ сабук гардад.}:Ҳақиқатан бемории ў марговар буд; лекин Худо ба ў марҳамат кард, ва нафақат ба ў, балки ба ман низ, то ки бар ғуссаи ман ғуссае зам нашавад.Y|+:Чунки ў иштиёқманди дидори ҳамаи шумо буд ва бисьёр андўҳгин шуд аз он ки овозаи бемории ў ба гўши шумо расидааст.E{:Аммо лозим донистам, ки Эпафрўдитусро назди шумо баргардонам. Ў бародар ва ҳамкор ва ҳамсафари ман аст, ва шумо ўро чун элчӣ ва хизматгузор дар мўҳтоҷии ман фиристоад будед.tza:Вале дар Худованд боварӣ дорам, ки худам низ ба зудӣ биёям.y1:Пас, умедворам, ки ўро дарҳол равона кунам, чун бубинам, ки аҳволи ман чӣ мешавад;:xm:Вале шумо бовафоии ўро медонед, чунки ў ба ман, мисли писар ба падар, дар башорат хизмат кардааст.w:Чунки ҳама нафъи худро толибанд, на он чиро, ки ба Исои Масеҳ тааллуқ дорад.+vO:Зеро каси дигаре мисли ў надорам, ки дар бораи шумо аз самими қалб ғамхорӣ мекарда бошад;uw:Ва дар Масеҳи Худованд умедворам, ки Тимотиюсро ба зуддӣ назди шумо фиристонам, то ки ман низ аз аҳволатон хабар ёфта, рўҳбаланд шавам.[t/:Шумо низ аз ин шод бошед ва бо ман шодӣ кунед.dsA:Лекин, агар ман қурбонии рехтание бар қурбонӣ ва ибодати имони шумо шавам ҳам, аз ин шодам ва бо ҳамаи шумо шодӣ мекунам;irK:Ва каломи ҳаётро нигоҳ доред, то ки ман дар рўзи Масеҳ фахр намоям, ки ман бар абас надавидаам ва бар абас меҳнат накардаам.qw:То ки бенуқсон ва пок, фарзандони беайби Худо бошед, дар миёни насли саркаш ва фосид, ки дар он шумо мисли найирҳо дар ҷаҳон медурахшед,Sp:Ҳар корро бе шиква ва шубҳа ба ҷо оваред,)oK: Зеро ки Худо дар шумо, бо ҳусни таваҷҷўҳи Худ, ҳам хоҳиш ва ҳам амалро ба вуҷуд меоварад._n7: Пас, эй маҳбубонам, модоме ки шумо ҳамеша фармонбардор будед, аз ин рў на танҳо дар ҳузури ман, балки боз ҳам зиёдтар алҳол дар вақти набудани ман, бо тарсу ларз наҷоти худро ба амал оваред,m3: Ва ҳар забон эътироф намояд, ки Исои Масеҳ Худованд аст барои ҷалоли Худои Падар.l5: То  ки ба исми Исо ҳар зонуе ки дар осмон ва бар замин ва зери замин аст, хам шавад,k/: Бонобар ин Худо низ Ўро сарфароз кард ва ба Ў номе дод, ки аз ҳар ном болотар аст.j#:Ва Худро фурўтан сохта, то вақти мамот, то дами мавти салиб фармонбардор буд. ~}d|l{{6z!yTxw7vutsrr,pounml{ljiiVh-geddMc>as`^]\[ZZZ XXWUT6SRQQ6PONzLLRKKFJIIHGEDDACAB\A`@0?>>=c<;::29877b65{43222d111L00// ..Y--;,t+*v)g('' &%>$?#"!5h0"L<,  B a N?  bВақте ки ба Мақдуния равона шудам, аз ту хоҳиш кардам, ки дар Эфсўс бимонӣ, то баъзе касонро насиҳат диҳӣ, ки таълимоти дигарро паҳн накунандq ]bБа Тимотиюс, ки фарзанди ҳақиқӣ дар имон аст: файз, марҳамат ва осоиштагӣ аз ҷониби Падри мо Худо ва Худованди мо Исои Масеҳ бод.D bПавлус, ҳаввории Исои Масеҳ бо амри Худое ки Наҷотдиҳандаи мост, ва Исои Масеҳи Худованд, ки умеди мост,kOXФайзи Худованди мо Исои Масеҳ бо ҳамаи шумо бод. Омин.3_XМан, Павлус, бо дасти худ салом мерасонам, ки ин аломате дар ҳар нома аст; ман чунин менависам:`9XВалекин Худи Худованди осоиштагӣ бигзор ҳамеша дар ҳама чиз осоиштагӣ ба шумо ато намояд. Худованд бо ҳамаи шумо бод!XАммо ўро душман ҳисоб накунед, балки ҳамчун бародар насиҳат диҳед. XВа агар касе ба суханоне ки мо дар ин нома навиштаем, гўш надиҳад, ўро дар хотири худ гирифта монед ва бо ў муошират накунед, то ки хиҷил шавад;lQX Валекин шумо, эй борадарон, аз некўкорӣ монда нашавед.f EX Ба чунин шахсон дар худованди мо Исои Масеҳ амр мефармоем ва насиҳат медиҳем, ки сокитона кор карда, нони худро бихўранд.Z -X Зеро шунидем, ки баъзе касон дар миёни шумо бекоргардӣ мекунанд, яъне ҳеҷ коре накарда, давуғеҷи барзиёд мекунанд;X )X Зеро, вақте ки назди шумо будем, ба шумо чунин дастур додем: агар касе нахоҳад кор кунад, бигзор хўрок ҳам нахўрад.] 3X На аз он сабаб ки ҳақ надоштем, балки барои он ки худамонро ба шумо намунаи ибрат гардонем, то ки ба мо тақлид намоед.O XНони касеро муфт нахўрдем, балки шабу рўз ба меҳнат ва кор машғул шудем, то ки ба касе аз шумо гаронӣ накунем,FXЗеро худи шумо медонед, ки чӣ гуна бояд ба мо тақлид намоед; зеро ки мо дар миёни шумо бекоргард набудем;I XВалекин ба шумо, эй бародарон, ба исми Худованди мо Исои Масеҳ дастур медиҳем, ки аз ҳар бародаре ки бекоргардӣ мекунад ва на мувофиқи ровояте ки аз мо қабул кардаед, дур шавед,"=XВа Худованд бигзор дилҳои шуморо ба муҳаббати Худо ва ба сабри Масеҳ ҳидоят намояд.I XВа мо ба шумо дар Худованд эътимод дорем, ки он чи ба шумо амр фармоем, ба ҷо меоваред ва ба ҷо хоҳед овард.+XЛекин Худованд амин аст, ки шуморо устувор гардонад ва аз он шарир нигоҳ дорад.&EXВа барои он ки мо аз одамони гумроҳ ва шарир халос шавем; зеро ки на ҳар кас имон дорад.n WXБа ҳар ҳол, эй бародарон, дар ҳаққи мо дуо гўед, то ки каломи Худованд паҳн шавад ва ҷалол ёбад, чунон ки дар миёни шумо шудааст,-SXБигзор дилҳои шуморо тасаллӣ диҳад ва шуморо дар ҳар сухан ва амали нек устувор гардонад.|qXВалекин Худи Худованди мо Исои Масеҳ ва Худо, Падари мо, ки моро дўст доштааст ва тасаллии абадӣ ва умеди некро бо файз ато намудааст,?wXПас, эй бародарон, истодагӣ кунед ва ривоятҳоеро, ки ё аз калом, ё аз номаи мо гирифтаед, нигоҳ доред.R~XВа барои он шуморо ба воситаи башорати мо даъват намудааст, то ки ба ҷалоли Худовандимо Исои Масеҳ ноил шавед.Z}-X Валекин мо бояд ҳамеша Худоро барои шумо, эй бародарони маҳбуби Худованд, шукргузорӣ намоем, ки Худо аз ибтидо, ба василаи тақдиси Рўҳ ва имон ба ростӣ, шуморо барои наҷот баргузидааст.,|QX То ҳамаи онҳое ки ба ростӣ имон наоварданд, балки ноҳаққиро дўст доштанд, маҳкум гарданд.-{SX Ва ба ин сабаб Худо ба онҳо неруи гумроҳкунандаро мефиристад, то ки ба дурўғ имон оваранд,tzaX Ва бо ҳар навъ талбиси ноҳаққӣ дар вуҷуди нобушавандагон барои он ки онҳо муҳаббати ростиро қабул накардаанд, то ки наҷот ёбанд.+yOX Омадани ин шарир бо ҳар гуна қувват ва аломот ва мўъҷизоти сохта аз рўи амали шайтон аст,uxcXОн гоҳ шарири зоҳир мегардад, ҳамон ки Исои Худованд варо ба нафаси даҳонаш мекушад ва бо зуҳури омадани Худ несту нобуд мекунад.cw?XЗеро ки сирри шарорат акнун амал мекунад, вале ҳоло махфиёна аст, то даме ки он чи монеъ мешавад, аз миён бардошта шавад,)vKXВа алҳол шумо медонед он чист, ки ба вай монеъ мешавад, то дар вақти муайян зоҳир гардад.uXОё дар хотир надоред, ки вақте ки назди шумо будам, инро ба шумо мегуфтам?/tWXВай ба ҳар чизе ки Худо ё маъбад ном дорад, муқобилият нишон медиҳад ва худро аз он баланд мегирад, ба тавре ки дар маъбади Худо нишаста, худро Худо эълон мекунад.s XҲеҷ кас ба ҳеҷ ваҷҳ набояд шуморо фиреб кунад, зеро аввал бояд исьён ба вуқўъ биёяд ва шахси пур аз шарорат, яъне писари ҳалокат зоҳир шавад.KrXНагузоред ки фикри шумо зуд ба шубҳа афтад, ва ҳаросон нашавед на аз нубуввати рўҳ, на аз калом ва на аз номаи ки гўё мо фиристода бошем дар бораи он ки рўзи Масеҳ фаро расидааст.Yq -XВалекин аз шумо, эй бародарон, илтимос мекунем, ки дар хусуси омадани Худованди мо Исои Масеҳ ва пайвастани мо бо Ўqp ]X То ки исми Худованди мо Исои Масеҳ дар шумо ҷалол ёбад, ва шумо дар Ў ҷалол ёбед, ба ҳасби файзи Худои мо ва Исои Масеҳи Худованд.4o cX Барои ҳамин ҳам мо ҳамеша барои шумо дуо мегўем, то ки Худои мо шуморо сазовори даъваташ гардонад ва ҳар салоҳдиди некӣ ва кори имонро бо қуввати Худ ба амал оварад,{n qX Дар он рўзе ки Ў омада, дар муқаддасони Худ ҷалол ёбад ва ҳамаи имондоронро бо тааҷҷуб оварад, чунки шумо ба шаҳодати мо имон овардед.Dm X Онҳо гирифтори ҷазои ҳалокати абадӣ гардида, аз ҳузури Худованд ва ҷалоли қудрати Ў маҳрум хоҳанд шуд.l {XДар оташи фурўзон зуҳур намуда, аз онҳое ки Худоро намешиносанд ва ба башорати Худованди мо Исои Масеҳ итоат намекунанд, интиқом гирид.ck AXВа шуморо, ки уқубат мекашед, бо якҷоягии мо фароғат бахшад, ҳангоме ки Исои Худованд аз осмон бо фариштаҳои қуввати Худj XЗеро ба назари Худо одилона аст, ки уқубатдиҳандагони шуморо уқубат диҳад,]i 5XИн гувоҳиест бар доварии одилонаи Худо, то ки шумо сазовори Малакути Худо ҳисоб ёбед, ки барои он низ уқубат мекашед. h XБа тавре ки худи мо дар калисоҳои Худо аз шумо фахр мекунем, дар хусуси сабр ва имони шумо дар ҳамаи таъқибот ва азобҳое ки аз сар мегузаронед.\g 3XҲамеша мо бояд Худоро барои шумо, эй бародарон, чунон ки сазовор аст, шукргузорӣ намоем, чунки имони шумо афзоиш меёбад ва дар миёни ҳамаи шумо муҳаббати ҳар яке ба ҳамдигар зиёд мешавад,f /XФайз ва осоиштагӣ аз ҷониби Падари мо Худо ва Исои Масеҳи Худованд бар шумо бод.Ce XПавлус ва Силвонус ва Тимотиюс ба калисои Таслўникӣ, ки дар Падари мо Худо ва Исои Масеҳи Худованд аст:`d9NФайзи Худованди мо Исои Масеҳ бо шумо бод. Омин.7cgNШуморо ба исми Худованд вазифадор менамоям, ки ин номаро ба ҳамаи бародарони муқаддас бихонед.hbINБа ҳамаи бародарон бо бўсаи муқаддас салом расонед.BaNЭй бародарон, барои мо дуо гўед.u`cNДаъваткунандаи шумо амин аст, ва инро низ ба амал меоварад._7NХуди Худои осоиштагӣ бигзор шуморо ба куллӣ пок гардонад ва рўҳу ҷону ҷисми шуморо дар вақти омадани Худованди мо Исои Масеҳ комилан беайб нигоҳ дорад.A^}NАз ҳар гуна бадӣ худдорӣ кунед.a];NҲама чизро озмоиш кунед, чизи хубро нигоҳ доред.<\sNНубувватҳоро хор нашуморед..[WNРўҳро хомўш накунед.$ZANБарои ҳама чиз шукр гўед, зеро ки чунин аст иродаи Худо дар ҳаққи шумо дар Исои Масеҳ.*YONПайваста дуо гўед.(XKNҲамеша шод бошед.bW=NБохабар бошед, ки касе ба касе дар ивази бадӣ бадӣ накунад, балки ҳамеша барои якдигар ва барои ҳама дар паи некӣ бошед.V7NИнчунин аз шумо, эй бародарон, хоҳишмандем, ки танбалонро насиҳат кунед, беҷуръатонро тасаллӣ диҳед, сустонро дастгирӣ намоед, бо ҳар кас пурсабр бошед.2U]N Ва онҳоро барои фаъолияташон бо камоли муҳаббат иззат кунед; бо якдигар дар сулҳ зист кунед.?TwN Аммо аз шумо, эй бародарон, илтимос мекунем, ки он касонро қадрдонӣ намоед, ки дар миёни шумо меҳнат мекунанд, ва саварони шумо дар Худованд буда, шуморо насиҳат медиҳанд, S9N Бинобар ин ҳамдигарро тасаллӣ диҳед ва якдигарро обод кунед, чунон ки низ мекунед.R+N Ки барои мо мурд, то ки мо, хоҳ бедор бошем, хоҳ хобида, бо якҷоягии Ў зист кунем.KQN Чунки Худо моро на баро ғазаб таъин кардааст, балки барои ёфтани наҷот ба василаи Худованди мо Исои Масеҳ,YP+NВале мо, ки писарони рўз ҳастем, бояд ҳушьёр бошем ва зиреҳи имон ва муҳаббат ва хўди умдеди наҷотро дар бар кунем,ONЗеро ки хобидагон шабона мехобанд, ва мастон шабона маст мешаванд;NNПас, набояд мисли дигарон дар хоб бошем, балки бедор ва ҳушьёр бошем.FMNЗеро ки ҳамаи шумо писарони нур ва писарони рўз ҳастед. Мо на писарони шаб ҳастем ва на писарони зулмот.LNЛекин шумо, эй бародарон, дар зулмот нестед, ки он рўз бар шумо чун дузд ояд;CKNЧун бигўянд:’’Осоиштагӣ ва амният’’, он гоҳ ногаҳон ба ҳалокат дучор хоҳанд шуд, мисли он ки зани ҳомиладор ба дарди зоиш дучор мешавад, ва ба ҳеҷ ваҷҳ халос нахоҳанд шуд.J/NЗеро худи шумо хуб медонед, ки рўзи Худованд ончунон меояд, чуно ки дузд дар шаб.I 7NАммо дар бораи замонаҳо ва мўҳлатҳо ба шумо, эй бародарон, навиштан ҳоҷат надорад,YH+NПас ҳамдигарро бо ин суханон тасаллӣ диҳед.,GQNБаъд мо, зиндаҳо, ки боқӣ мондаем, бо якҷоягии онҳо бар абрҳо бурда хоҳем шуд, то ки Худовандро дар ҳаво пешвоз гирем, ва ҳамин тавр ҳамеша бо Худованд хоҳем буд.,FQNЧунки Худи Худованд бо бонги даъват, бо садои фириштаи муқарраб ва карнаи Худо, аз осмон нузул хоҳад кард, ва онҳое ки дар Масеҳ мурдаанд, аввал эҳьё хоҳанд шуд.xEiNЗеро инро ба шумо бо каломи Худованд мегўем, ки мо, зиндаҳо, ки то омадани Худованд боқӣ мондаем, аз мурдагон пешдастӣ нахоҳем кард,aD;NЗеро, агар мо имон дорем, ки Исои мурд ва эҳьё шуд, ба ҳамин тарз низ Худо онҳоеро ки дар Исои мурдаанд, бо Ў хоҳад овард,|CqN Лекин мо, эй бародарон, намехоҳем, ки шумо дар бораи мурдагон бехабар бошед, ки мабодо мисли дигарон, ки умед надоранд андўҳгин шавед."B=N То назди онҳое ки дар берунанд, боодобона рафтор кунед ва ба ҳеҷ чиз мўҳтоҷ набошед.pAYN Ва саъю кўшиш намоед, ки сокитона зиндагӣ кунед ва кори худро бо амали дастҳои худ ба ҷо оваред, чунон ки ба шумо дастур додаем,6@eN Ва шумо бо ҳамаи бародарон дар ҳамаи Мақдуния ҳамин тавр рафтор мекунед. Лекин мо, эй бародарон, шуморо даъват мекунем, ки боз ҳам зиёдтар муваффақият ба даст оваредz?mN Аммо дар хусуси бародардўстӣ ба шумо навиштан ҳоҷат надорад, зеро ки худи шумо аз Худо омўхтаед, ки ба якдигар муҳаббат дошта бошед;j>MNБинобар ин, ҳар кӣ саркашӣ мекунад, на ба одамизод, балки ба Худо саркашӣ мекунад, ки Ў Рўҳулқудси Худро ба мо ато намудааст.~=uNЗеро ки Худо моро на ба нопокӣ балки ба қудсият даъват кардааст.F<NВа касе дар ҳеҷ бобат ва бародари худ таҷовуз ё суиистифода накунад, чунки Худованд барои ҳамаи ин корҳо интиқом мегирад, чунон ки пештар низ ба шумо гуфтем ва шаҳодат додем.w;gNНа дар оташи шаҳват монанди халқҳое ки Худоро намешиносанд; :NВа ҳар яке аз шумо битавонад бадани худро дар покӣ ва шараф нигоҳ дорад,y9kNЗеро иродаи Худост, ки шумо пок бошед ва аз зино парҳез кунед; 8 NЗеро медонед, ки чӣ гуна аҳкоме аз ҷониби Исои Худованд ба шумо додаем.7 'NВа боз, эй бародарон, аз шумо дар Исои Масеҳ хоҳиш ва илтимос мекунам, ки чӣ тарзе ки аз мо пазируфтаед, ки чӣ гуна бояд рафтор кунед ва дар назари Худо писанд оед, ба ҳамон тарз боз ҳам зиёдтар муваффақият ба даст оваред;36_N Ва дилҳои шуморо устувор гардонад, то ки дар вақти омадани Худованди мо Исои Масеҳ бо ҳамаи муқаддасони Ў дар қудсият ба ҳузури Худо ва Падари мо беайб бошед. Омин.c5?N Ва Худованд муҳаббати шуморо ба якдигар ва ба ҳар кас афзун ва фаровон гардонад, чунон ки мо низ ба шумо муҳаббат дорем,4-N Худи Худо ва Падари мо ва Худованди мо Исои Масеҳ роҳи моро сўИ шумо рост овард.A3{N Ки шабу рўз бо тамоми ҷидду ҷаҳд дуо мегўем, ки бо шумо рў ба рў шавем ва камии имони шуморо пур кунем?t2aN Зеро чӣ гуна мо метавонем ба Худо барои шуммо шукргузорӣ кунем, барои тамоми шодмоние ки дар бораи шумо ба ҳузури Худои мо дорем, 1 NЧунки акнун мо зинда ҳастем, модоме ки шумо дар Худованд қоим мебошед.20]NПас мо, эй бародарон, бо вуҷуди тамоми андўҳ ва азобу уқбати худ, аз имони шумо тасаллӣ ёфтем,/NАммо акнун, ки Тимотиюс аз пеши шумо назди мо омад ва муждаи имон ва муҳаббати шуморо ба мо расонд, ва ин ки шумо ҳамеша моро ба некӣ ёд мекунед ва муштоқи дидори мо ҳастед, чунон ки мо низ муштоқи дидори шумо ҳастем,6.eNАз ин рў ман ҳам дигар сабр карда натавонистам ва ўро фиристодам, ки имони шуморо бифаҳмам, ки мабодо озмоянда шуморо озмуда бошад ва меҳнати мо бенатиҷа шуда бошад.-NЗеро ки мо ҳамон вақт ҳам, ки назди шумо будем, ба шумо пешгўӣ кардем, ки моро азобу уқубат дар пеш аст, чунон ки низ ба вуқўъ омад, ва шумо медонед.;,oNТо ки ҳеҷ кас дар ин азобу уқубатҳо дудила нашавад, зеро худи шумо медонед, ки чунин аст насиби мо.1+[NВа Тимотиюсро, ки бародари мо ва хизматгори Худованд ва ҳамкори мо дар башорати Масеҳ аст, фиристодем, то ки шуморо дар имонатон устувор гардонад ва асаллӣ диҳад.* 1NБинобар ин мо дигар сабр карда натавонистем ва розӣ шудем дар Атино танҳо монем,N)NОре, шумо ҷалол ва шодмонии мо ҳастед.b(=NЗеро кист умеди мо, ё шодмонии мо, ё тоҷи фахри мо дар ҳузури Худованди мо Исои Масеҳ дар вақти омадани Ў оё шумо нестед?C'NВа ба ин сабаб мо, яъне ман, Павлус, як-ду маротиба хостем назди шумо биёем, вале шайтон ба мо монеъ шуд.&5NЛекин мо, эй баодарон, баъд аз он ки ба муддати кўтоҳе ҷисман, на қалбан, аз шумо ҷудо шудем, бо иштиёқи зиёдтар саъю кўшиш намудем, ки рўи шуморо бубинем,&%ENВа ба мо монеъ мешаванд ба халқҳо бигўем, ки наҷот ёбанд, ва ба ин васила ҳамеша зарфи гуноҳҳои худро лабрез мекунанд; аммо, ниҳоят, ба ғазаб гирифтор шуданд. $ NКи Исои Худованд ва анбиёро куштанд, ва моро гирифтори таъқиботе карданд, ва дар назари Худо писанд намеоянд, ва ба ҳамаи одамон муқобиланд,m#SNЗеро ки шумо, эй бародарон, ба калисоҳои Худо, ки дар Яҳудо дар Исои Масеҳ мебошанд, тақлид намудед, чунки шумо аз дасти ҳамватанони худ ҳамон уқубатро дидаед, ки онҳо низ аз дасти яҳудиён дидаанд,G"N Ба ин сабаб мо низ пайваста Худоро шукргузорӣ мекунем, ки чун шумо каломи Худоро аз мо шунида қабул кардед, онро на ҳамчун каломи одамизод қабул кардед, балки ҳамчун каломи Худо, ки он дар ҳақиқат чунин аст ва он дар шумо, имондорон, амал мекунад. !N Насиҳат медодем, дилдорӣ мекардем ва вазифадор менамудем, ки муносиби Худо, ки шуморо ба Малакут ва ҷалоли Худ даъват менамояд, рафтор кунед. N Ва шумо медонед, ки чӣ гуна ҳар яке аз шуморо, мисли падар фарзандони худро,Z-N Шумо шоҳид ҳастед ва Худо низ ки чӣ гуна пеши шумо, имондорон, мо муқаддасона ва одилона ва бенуқсон рафтор кардем,;oN Зеро ки шумо, эй бародарон, заҳмат ва ранҷи моро дар хотир доред: шабу рўз кор кардем, бе он ки ба касе аз шумо гаронӣ кунем, мо башорати Худоро ба шумо мавъиза менамудем.)KNМо чунон ба шумо дил бастем, ки хостем ба шумо на танҳо башорати Худоро бидиҳем, балки ҷонҳои худро низ дар роҳи шумо фидо созем, азбаски шумо ба мо азиз будед.%CNМо, ҳамчун ҳаввориёни Масеҳ, метавонистем бо ихтиёру қудрат рафтор кунем, аммо дар миёни шумо мулоим будем, монанди дояе ки кўдакони худро навозиш мекунад.}NВа ҷалолро аз одамизод толиб нашудаем, на аз шумо ва на аз дигарон.ENЗеро ки мо ҳаргиз, чунон ки медонед, бо тамаллуқ гап назадаем ва ба чизе тамаъ накардаем Худо шоҳид аст!eCNБалки, чӣ тавре ки Худо моро лоиқ донист, ки башорат ба мо супурда шавад, ҳамон тавр мо сухан меронем ва толиби он нестем, ки ба одамон писанд оем, балки ба Худое ки дилҳои моро имтиҳон мекунад.jMNЗеро ки исрори мо аз рўи иштибоҳ ё нопокӣ ё макр нест,{oNМо пеш аз он дар Филиппӣ, чунон ки медонед, азобу уқубат кашида, гирифтори таҳқир шуда будем, вале дар Худои худ қавӣ гардидем, то ки дар миёни мухолифатҳои бузурге башорати Худоро ба шумо мавъиза намоем.  NХуди шумо, эй бародарон, медонед, омадани мо назди шумо бе натиҷа набуд;i MN Ва Писари Ўро аз осмон мунтазир шавед, ки Худо Ўро аз мурдагон эҳьё кард, яъне Исоро, ки моро аз ғазаби оянда халосӣ медиҳад.m UN Зеро вақте ки худи онҳо дар бораи мо ҳикоят мекунанд, мегўянд, ки чӣ гуна мо ба миёни шумо дохил шудем, ва чӣ гуна шумо аз бутҳо гашта ба Худо руҷўъ намудед, то ки Худои Ҳай ва ҳақиқиро бандагӣ кунедB NЗеро ки аз шумо каломи Худованд на танҳо дар Мақдуния ва Охоия шунида шуд, балки имоне ки шумо ба Худо доред, дар ҳама ҷо овоза шуд, ба дараҷае ки моро ҳоҷат нест чизе бигўем. NБа тавре ки барои ҳамаи имондорони Мақдуния ва Охоия намунаи ибрат шудед.] 5NВа шумо тақлидкунандагони мо ва Худованд гардида, каломеро дар ранҷу заҳмати азиме бо шодии Рўҳулқудс қабул кардед,L NЗеро ки башорати мо назди шумо на танҳо дар сухан балки низ дар қувват ва дар Рўҳулқудс ва дар эътимоди бузурге буд; ва шумо медонед, ки мо дар миёни шумо барои шумо чӣ гуна будем. NЧун медонем, ки шумо, эй бародарон ва эй маҳбубони Худо, баргузида шудаед;  NВа доимо кори имон ва меҳанти муҳаббат ва сабри умеди шуморо, ки ба Худованди мо Исои Масеҳ доред, ба ҳузури Худо ва Падари мо ба ёд меоварем,%  ENҲамеша Худоро барои ҳамаи шумо шукргузорӣ намуда, дар дуоҳои худ шуморо зикр мекунем,R  !NПавлус ва Силвонус ва Тимотиюс ба калисои  Таслўникӣ, ки дар Худои Падар ва Исои Масеҳи Худованд аст: файз ва осоиштагӣ аз ҷоноби Падари мо Худо ва Исои Масеҳи Худованд бар шумо бод.C DМан, Павлус, бо дасти худ салом мерасонам. Занҷирҳои маро дар хотир дошта бошед. Файз бо шумо бод, омин.I  DБа Архипус бигўед:’’Бохабар бош, то он хизматеро, ки дар Худованд ба зиммаи худ гирифтаӣ, ба ҷо оварӣ’’, DБаъд аз он ки ин нома дар миёни шумо хонда шуд, коре кунед, ки он дар калисои Лудкия низ хонда шавад; ва номаеро, ки аз Лудкия аст, шумо низ бихонед.@yDБа бародароне ки дар Лудкия мебошанд, ба Нумфос ва ба аҳли калисое ки дар хонаи ўст, салом бирасонед.oWDЛуқос, табиби маҳбуб, ва Димос ба шумо салом мерасонанд.taD Ва ман дар бораи ў шаҳодат медиҳам, ки ў барои шумо ва барои онҳое ки дар Лудкия ва дар Ҳирапўлис мебошанд, бисьёр меҳнат мекунад.D Эпафрос ба шумо салом мерасонад, ки ў аз байни шумо ва бандаи Исои Масеҳ аст, ва ҳамеша барои шумо дар дуоҳои худ ҷидду ҷаҳд менамояд, то ки шумо комил буда ва аз ҳар чизи писандидаи Худо вуқуф дошта, истодагӣ кунед.D Ҳамчунин Ешуа, ки лақабаш Юстус аст; ҳар ду аз махтунонанд, ва танҳо онҳо ҳамкоронанад барои Малакути Худо, ки сабаби тасаллои ман шудаанд. ~~(}||?zyyTxgwbvutMsrmqpp!oOnn9mvlkk+jiihqhgpff eZddc.ba``__(^|]] \ ZvYjXWVVUTSSRR=QPOO"NMqLLtK J]II^HkGF5E^DCBBAA @%?>><<7;~:9876533Z22)0//-,,A+i*?((D'z&]%%'$M#>"!r nq$q- 1  lP'uS/lБо фурўтанӣ мухолифонро насиҳат диҳад, ки шояд Худо ато фармояд, ки онҳо тавба карда, ба дониши ростӣ бирасанд,..UlЛекин бандаи Худованд набояд ҷанҷол кунад, балки бо ҳама меҳрубон, омўзгор ва сабур бошад,G-lАз мубоҳисаҳои аблаҳона ва ҷоҳилона канорагирӣ намо, чун медонӣ, ки онҳо ҷанҷолҳоро ба вуҷуд меоваранд;w,glАз шаҳвоти ҷавонӣ бигрез ва бо ҳамаи онҳое ки Худовандро аз самими қалб мехонанд, аз паи адолат, имон, муҳаббат ва осоиштагӣ бирав.#+?lПас, ҳар кӣ худро аз инҳо пок кунад, зарфе барои истеъмоли иззатнок хоҳад буд, ки он муқаддас ва қобили истифодаи соҳибаш мебошад ва тайёр ба ҳар амали нек.8*ilВале дар хонаи калон на танҳо зарфҳои тилло ва нуқра, балки чўбин ва гилин ҳам ҳаст, ва аз онҳо баъзе барои истеъмоли иззатнок аст, ва баъзе барои истеъмоли зиллатнок.R)lАммо буньёди матини Худо қоим аст ва чунин мўҳре дорад: ‘‘Худованд мансубони Худро мешиносад’’; ва боз’’Ҳар кӣ исми Худовандро мехонад, бигзор аз шарорат канорагирӣ намояд’’.B(}lКи аз ростӣ дур шуда, мегўянд, ки’’эҳьё аллакай  воқеъ шудааст’’, ва имони  баъзеро хароб мекунанд.%'ClВа суханашон, ҳамчун мараз, паҳн хоҳад шуд. Дар миёни онҳо Ҳумниюс ва Филитус ҳастанд,T&!lВале аз ёвагўии ношоям канорагирӣ намо; зеро ки ин кор мардумро боз ҳам зиёдтар ба маъсият гирифтор хоҳад кард,u%clСаъю кўшиш намо, ки худро ба Худо муносиб нишон диҳӣ, ҳамчун коркуне ки хиҷил намешавад ва каломи ростиро дуруст мавъиза мекунад.G$lҲаминро хотиррасон карда, ба ҳузури Худованд ба онҳо дастур деҳ, ки ба баҳсу мунозира машғул нашаванд, ки он ҳеҷ фоида намебахшад, балки шунавандагонро парешонхотир месозад.#l Агар мо бевафо бошем, Ў вафодор аст, зеро ки Худро инкор карда наметавонад.<"ql Агар тоқат оварем, бо Ў салтанат ҳам хоҳем ронд; вале агар инкор кунем, Ў низ моро инкор хоҳад кард; ! l Дуруст аст ин сухан: агар бо Ў мурда бошем, бо Ў зиндагӣ ҳам хоҳем кард;~ ul Бинобар ин ман ба ҳар чиз ба хотири баргузидагон сабр мекунам, то ки онҳо низ наҷоте ки дар Исои Масеҳ аст, бо ҷалоли абадӣ ноил шаванд.I l Ки барои он, мисли бадкоре, то ба дараҷаи занҷирҳо уқубат мекашам, аммо каломи Худо ба занҷирҳо банд нест.B}lИсои Масеҳро дар хотир нигоҳ дор, ки аз насли Довуд буд ва аз мурдагон эҳьё шуд, ба ҳасби башорати ман,{lОн чи мегўям, бифаҳм ва Худованд дар ҳама чиз ба ту фаҳм хоҳад дод. lЗероаткори меҳанкаш бояд аввалин шахс бошад, ки аз ҳосил баҳра барад.4alВа агар касе мубориза кунад ҳам, соҳиби тоҷ намешавад, агар ғайриқонунӣ мубориза карда бошад.!;lҲеҷ сарбоз худро бо корҳои рўзгор банд намекунад, то ки ба сипаҳсолор писанд афтад.iKlҲамчун сарбози неки Исои Масеҳ ба уқубатҳо тоб овар.lВа он чиро, ки аз ман дар ҳузури шоҳидони бисьёр шунидаӣ, ба одамони мўътамаде бисупор, ки лаёқат дошта бошанд дигронро низ таълим диҳанд.r _lПас, эй фарзандам, бо файзе ки дар Исои Масеҳ аст, қавӣ бош.! =lХудованд ба ў ато фармояд, ки ба ҳузури Худованд дар он рўз марҳамат пайдо кунад. Ва хизмати бисьёреро, ки ў дар Эфсўс барои ман кардааст, ту хубтар медонӣ. lБалки, ҳангоме ки ба Рум омад, бо ҷидду ҷаҳди зиёде маро ҷустуҷў намуда, ёфт.f GlХудованд ба аҳли хонаи Анисифўрус марҳамат намояд барои он ки ў чандин бор маро дилдорӣ дод ва аз занҷирҳоям хиҷил нашуд,I  lТу медонӣ, ки ҳамаи онҳое ки дар вилояти Осиё ҳастанд, маро тарк кардаанд; аз он ҷумла Фуҷлус ва Ҳармуҷнис.  lОн амонати некро ба воситаи Рўҳулқудсе ки дар мо сокин аст, нигоҳ дор.@ {l Намунаи суханони солимро, ки аз ман шунидаӣ, бо имон ва муҳаббате ки дар Исои Масеҳ аст, пайравӣ намо.* Ol Ба ин сабаб ман чунин уқубат мекашам, лекин ор намедорам, зеро медонам, ки ба Кӣ имон овардаам, ва ман яқин дорам, ки Ў қодир аст имони маро то он рўз нигоҳ дорад.} ul Ки барои он ман воиз ва ҳавворӣ ва муаллими халқҳо таъин шудаам.# Al Вале алҳол ба василаи зуҳури Наҷотдиҳандаи мо Исои Масеҳ ошкор гардидааст, ки Ў мамотро ботил намуд ва ҳаёт ва бефаноиро ба воситаи башорат дурахшон кард,@  {l Ки Ў моро наҷот додааст ва ба даъвати муқаддас хондааст, на бар тибқи аъмоли мо, балки ба ҳасби таъиноти Худ ва ба ҳасби он файзе ки ба мо аз азал дар Исои Масеҳ ато шудааст,~  wlПас, на аз шаҳодат додан ба Худованди мо ва на аз ман, ки бандии Ў ҳастам, ор дор, балки барои башорат ба ҳасби қуввати Худо уқубат бикаш,2  _lЗероки Худо ба мо на рўҳи тарсу ҳаросро, балки рўҳи қувват ва муҳаббат ва парҳезгорӣ додааст.]  5lБа ин сабаб ба ту хотиррасон мекунам, ки он бахшоиши Худоро, ки ба василаи гузоштани дастҳои ман дар туст, авҷ гиронӣ;  'lЗеро ки имони бериёи туро, ки пештар дар модаркалонат Лўид ва модарат Авниқо сокин буд, ба хотир меоварам ва яқин медонам, ки он дар ту низ сокин аст.. WlШавқманди дидори ту ҳастам, дар ҳолате ки ашкҳои туро дар хотир дорам, то аз шодӣ пур шавам,  lШукргузорӣ менамоям Худоеро, ки чун аҷдоди худ бо виҷдони пок ба Ў ибодат макунам, барои он ки ҳамеша туро дар дуоҳоям шабу рўз ба ёд меоварам.V 'lБа Тимотиюс, фарзанди маҳбубам: файз, марҳамат ва осоиштагӣ аз ҷониби Худои Падар ва Худованди мо Исои Масеҳ бод.% GlПавлус, ҳаввории Исои Масеҳ бо иродаи Худо, ба ҳасби ваъдаи ҳаёт, ки дар Исои Масеҳ аст,  bКи баъзе касон ба он часпида, аз имон баргаштаанд. Файз бо ту бод. Омин.+bЭй Тимотиюс! Он чиро, ки ба ту амонат гузошта шудааст, муҳофизат намо ва аз ёвагўии ношоям ва мубоҳисоте ки бардурўғ дониш номида мешавад, рўй гардон,FbВа барои худ ганҷе ғун кунанд, ки барои оянда асоси нек гардад, то ки ҳаёти ҷовидониро аз они худ созанд..UbБигзор онҳо некӣ кунанд ва аз аъмоли нек сарватманд шаванд, валинеъмат ва одамдўст бошандEbСарватдорони ин дуньёро амр фармой, ки ҳавобаландӣ накунанад ва ба сарвати бебақо умед набанданд, балки ба Худои Ҳай, ки ҳама чизро барои маишати мо ба фаровонӣ ато мекунад;&EbКи танҳо Ў Ҳайй лоямут буда, дар нури дастнорас сокин аст, ва Ўро як нафар ҳам аз одамон надидааст ва дида наметавонад. Ўро то абад шавкат ва қудрат бод! Омин.T~!bКи онро Фармонгузори таборак ва ягона, Подшоҳи подшоҳон ва Худованди худовандон дар вақти худ нишон хоҳад дод.}-bКи ҳукмро то вақти зуҳури Худованди мо Исои Масеҳ беайб ва бенуқсон риоя намоӣ,|{b Ба ҳузури Худое ки ҳамаро ҷон мебахшад, ва ба ҳузури Исои Масеҳ, ки дар пеши Понтиюс Пилотиюс эътирофи нек кардааст, ба ту амр мефармоям,{5b Дар роҳи имон ба таври нек талош намо, ҳаёти ҷовидониро аз они худ бисоз, ки барои он ту даъват гардидаӣ ва дар пеши шоҳидони бисьёр эътирофи нек кардаӣ.Fzb Аммо ту, эй одами Худо, аз ин ҳазар намо ва аз паи адолат, диндорӣ, имон, муҳаббат, сабр ва фурўтанӣ бирав; y b Зеро ки решаи ҳамаи бадиҳо зарпарастист, ки баъзе касон ба он орзуманд шуда, аз имон баргаштаанд ва худро гирифтори андўҳҳои зиёде кардаанд.Gxb Лекин онҳое ки мехоҳанд сарватманд шаванд, гирифтори озмоиш ва дом ва бисьёр ҳавасҳои беақлона ва зарарнок мешаванд, ки онҳо мардумро дар хонавайронӣ ва ҳалокат меғўтонанд.wwbБинобар ин, модоме ки хўрок ва либос дорем, аз он қонеъ хоҳем буд.+vObЗеро ки мо ба дуньё чизе наовардаем, ва равшан аст, ки наметавонем чизе аз он низ бибарем.euCbАммо диндорӣ бо қаноатмандӣ манфиати зиёде дорад.?twbВа мунозираҳои бекора ба амал меояд дар миёни шахсони ақлрамида ва аз ҳақиқат бегонае ки мувофиқи пиндошташон диндорӣ манбаи фоида аст. Аз чунин шахсон канорагирӣ намо.s#bВай мағрур аст, ҳеҷ чизро намедонад, балки ба бемории муҷодилот ва мубоҳисот дучор шудааст, ки аз онҳо ҳасад, ҷанҷол, бадзабониҳо, гуноҳои шариронаprYbАгар касе таълимоти дигарро паҳн кунад ва ба суханони солими Худованди мо Исои Масеҳ ва ба таълимоти диндорӣ пайравӣ накунад,RqbВале онҳое ки оғоёни имондор доранд, набояд ба онҳо беэътиноӣ кунанд, чунки онҳо бародаронанд; балки бояд бо ҷидду ҷаҳд боз ҳам зиёдтар ба онҳо хизмат кунанд, зеро онҳое ки аз инҳо баҳрае мебинанд, имондор ва маҳбубанд. Инро таълим деҳ ва насиҳат намо. p bҒуломоне ки зери юғ мебошанд, бояд оғоёни худро сазовори ҳар иззату икром донанд, то ки исми Худо ва таълимоти мо гирифтори мазаммат нашавад.$oAbҲамчунин аъмоли нек ошкор аст, ва агар ин тавр набошад ҳам, пинҳон монда наметавонад.\n1bГуноҳҳои баъзе касон ошкор аст ва рост сўИ маҳкумият мебарад, лекин гуноҳҳои баъзеи дигарон баъдтар ошкор мешавад.5mcbМинбаъд оби танҳо нанўш, балки барои меъдаат ав нотобиҳои зиёде ки дорӣ, каме шароб ба кор бар.;lobДастҳоро бар ҳеҷ кас шитобкорона нагузор ва ба гуноҳҳои дигарон шарик нашав; худро пок нигоҳ дор. k bДар пеши Худо ва Исои Масеҳи Худованд ва фариштаҳои баргузида туро қасам медиҳам, ки инро бе ғаразе риоя намоӣ ва ҳеҷ коре бо рўйбинӣ накунӣ.j bХатокоронро дар ҳузури ҳама танбеҳ намо, то ки дигарон низ битарсанд.iybШикоятро дар ҳаққи пире, бе он ки ду ё се шоҳид бошад, қабул накун. hbЗеро ки дар Навиштаҳо гуфта шудааст:’’вақте ки барзагов хирман мекўбад, даҳонашро набанд’’; ва боз’’Меҳнаткаш музди худро сазовор аст’’.ag;bПироне ки нағз сардорӣ мекунанд, эҳтироми дучандро сазоворанд, алалхусус онҳое ки дар ваъз ва таълим меҳнат мекунанд,3f_bАгар мард ё зани имондоре бевазанон дошта бошад, бигзор ба онҳо мадад расонад ва бар Калио гаронӣ накунад, то ки Калисо ба бевазанони ҳақиқӣ мадад расонда тавонад.re]bЗеро ки баъзе аз онҳо аз паи шайтон рафта, гумроҳ шудаанд.dbПас, хоҳиши ман ин аст, ки ҷавонзанон никоҳ кунанд, бача зоянд, бо рўзгори хона машғул шаванд ва ба душман ҳеҷ як асосе надиҳанд, ки бадгўӣ кунад: cb Илова бар ин, азбаски бекоранд, хона ба хона мегарданд, ва на танҳо бекоранд, балки низ лаққӣ ва кунҷков буда, суханоне мегўянд, ки шоиста нест.b{b Бинобар ин маҳкум хоҳанд шуд, чунки имони пештараро рад кардаанд;Sab Лекин бевазанони ҷавонро қабул накун, зеро вақте ки шавҳат онҳоро аз Масеҳ дур месозад, мехоҳанд никоҳ кунанд;w`gb Ва дар бораи аъмоли некаш шаҳодате дошта бошад: фарзандонро тарбият дода, ғарибонро меҳмондорӣ карда, пойҳои муқаддасонро шуста, аламзадагонро дастгирӣ намуда ва ҳар амали некро пайравӣ карда бошад.7_gb Ба рўйхат номи бевазане сабт шавад, ки синну солаш аз шаст кам набошад ва як шавҳар карда бошад.o^WbАммо агар касе ба хешу табораш ва алалхусус ба аҳли хонааш ғамхорӣ накунад, вай тарки имон кардааст ва аз беимонон бадтар аст.g]GbАна ҳаминро ба онҳо талқин намо, то ки беайб бошанд.\bЛекин бевазане ки дар айшу ишрат умр мегузаронад, зинда ба зинда мурдааст.+[ObБевазани ҳақиқӣ ва бекас ва Худо умед мебандад ва шабу рўз ба тазаррўъ ва дуо машғул аст,dZAbВале агар бевазане соҳиби фарзандон ва ё набераҳо бошад, бигзор онҳо авал вазифаи динии худро нисбат ба оила таълим гиранд ва падару модаронро қадрдонӣ кунанд, зеро ки ин писандидаи Худост.sY_bБевазанонро, агар бевазанони ҳақиқӣ бошанд, эҳтиром намо.XbПиразанонро чун модарон; ҷавонзанонро чун хоҳарон, бо камоли покӣ. W ;bПирамардонро мазаммат накун, балки чун падар насиҳат деҳ; ҷавононро чун бародарон; V bБа худат ва ба таълим диққат деҳ, доимо ба ин машғул бош; зеро, агар ҳамин тавр рафтор кунӣ, ҳам худатро наҷот медиҳӣ ва ҳам шунавандагонатро.U3bБа ин  ғамхорӣ намо ва инро тарк накун, то ки мувофақияти ту ба ҳама намоён шавад.`T9bБа бахшоиши Рўҳ, ки дар туст, беэътиноӣ накун, ки он ба ту ба василаи нубувват бо гузоштани дастҳои пирон дода шудааст.sS_b То вақти омаданам ба қироат, насиҳат ва таълим машғул шав.R1b Бигзор ҳеҷ кас ба ҷавонии ту беэътиноӣ накунад; балки барои имондорон дар сухан, дар рафтор, дар муҳаббат, дар рўҳ, дар имон, дар покӣ намунаи ибрат бош.JQ b Ҳаминро мавъиза намо ва таълим деҳ.Pb Зеро барои ҳамин ҳам мо меҳнат мекунем ва заҳмат мекашем, ки ба Худои Ҳай умед бастаем, ки Ў Наҷотдиҳандаи ҳамаи одамон, алалхусус имондорон аст.\O1b Дуруст аст ин сухан ва сазовори қабули куллӣ.eNCbЗеро ки машқи ҷисмони кам фоида дорад, вале диндорӣ барои ҳама чиз фоиданок аст, ки ваъдаи ҳаёти ҳозира ва ояндаро дорад.M)bАммо аз қиссаҳои нолоиқи аҷузаҳо рўй гардон, балки худро дар диндорӣ машқ деҳ;LbАгар инро ба бародарон талқин намоӣ, хизматгузори неки Исои Масеҳ хоҳӣ буд, ки аз суханони имон ва таълимоти неке ки пайравӣ кардаӣ, ғизо мегирӣ.dKAbЧунки он бо каломи Худо ва бо дуо тақдис мегардад.CJbЗеро ки ҳар офаридаи Худо хуб аст, ва ҳеҷ чиз набояд рад карда шавад, агар онро бо шукргузорӣ бихўранд.IbНикоҳро манъ мекунанд ва аз ҳар навъ хўрок парҳез мефармоянд, ки онро Худо офаридааст, то ки имондорон ва орифони ростӣ бо шукргузорӣ бихўранд. HbБа воситаи риёкории дурўғгўёне ки виҷдонашон гўё бо доғе беҳис шудааст,G bАммо Рўҳ кушоду равшан мегўяд, ки дар замонҳои охир баъзе касон аз имон баргашта, ба арвоҳи фиребанда ва таълимоти шаётин гўш хоҳанд андохт,FbВа бечуну чаро бузург аст сирри диндорӣ: Худо дар ҷисм зоҳир шуд, дар Рўҳ тасдиқ гардид, ба василаи фариштаҳо дида шуд, дар миёни халқҳо мавъиза карда шуд, дар ҷаҳон бо имон пазируфта шуд, дар ҷалол боло бароварда шуд.}EsbАммо агар даранг кунам, туро лозим аст бидонӣ, ки чӣ гуна дар хонаи Худо рафтор намоӣ, ки он Калисои Худои Ҳай, рукн ва буньёди ростист.wDgbИнро ба ту менависам ба умеди он ки ба қарибӣ назди ту биёям.qC[b Зеро онҳое ки нағз хизмат карда бошанд, барои худ мартабаи олӣ ва ҷуръати азим дар имоне ки дар Исои Масеҳ аст, муҳайё мекунанд.(BIb Дьяконҳо бояд соҳиби як зан бошанд, фарзандон ва хонаву ҷои худро ба хубӣ идора кунанд;UbЛозим аст, ки дьконҳо низ ҳалолкор бошанд, на дузабон, на шавқманди шаробнўшӣ, на тамаъкор,p=YbВа ҳамчунин аз ҷониби онҳое ки дар берунанд, ў бояд, шаҳодати нек дошта бошад, то ки ба мазаммат ва доми иблис гирифтор нашавад. <bАз ҷумлаи навимонон набошад, мабодо мағрур шуда, зери ҳукми иблис афтад.O;bЗеро агар кас хонаву ҷои худро идора карда натавонад, оё вай дар бораи Калисои Худо ғамхорӣ карда метавонад?6:ebХонаву ҷои худро ба хубӣ идора кунад, фарзандонашро бо камоли ҳалолкорӣ дар итоат нигоҳ дорад;9/bНа моили шаробнўшӣ, на ҷангара, на тамаъкор, балки сокит ва сулҳҷў, на зарпараст;/8WbАммо усқуф бояд беайб, соҳиби як зан, ҳушьёр, боисмат, боодоб, меҳмоннавоз ва омўзгор бошад;7 )bЧунин сухан амин аст, ки агар касе усқуфиро орзу кунад, кори хубе орзу макунад.D6bЛекин вай ба воситаи бачазоӣ наҷот хоҳад ёфт, агар дар имон ва муҳаббат ва қудсият бо исмат қоим бошад.5bВа Одам фирефта нашудааст, балки зан фиреб хўрда, ба гуноҳ дучор шудааст;l4Qb Зеро ки аввал Одам офарида шудааст, ва баъд аз ў Ҳавво;*3Mb Ва ба зан иҷозат намедиҳам, ки таълим диҳад ва бат мард ҳукмрон шавад, балки хомўш бошад.g2Gb Бигзор зан дар хомўшӣ бо камоли итоат таълим гирад;z1mb Балки бо аъмоли нек, чунон ки ба занони парҳезгор муносиб аст.!0;b Ва занон низ дар сару либоси шоиста маҳҷубона ва боисмат бошанд ва худро на бо мўйбофӣ, на бо тилло, на бо марворид ва на бо либосҳои гаронбаҳо оро диҳанд,>/ubПас хоҳиш дорам, ки мардон дастҳои муқаддасро бе ғазаб ва шубҳа боло бардошта, дар ҳар ҷо дуо гўянд;X.)bВа барои ин ман воиз ва ҳавворӣ ва муаллими халқҳо дар имон ва ростӣ таъин шудаам, дар Масеҳ рост мегўям, дурўғ не.)-KbКи Худро ҳамчун фидияе барои ҳама дод: ин шаҳодатест, ки дар замони муайян дода шудааст,?,wbЗеро ки Худо ягона аст, ва воситачии байни Худо ва одамон низ ягона аст, ки Исои Масеҳи одамизод аст,+ bКи Ў мехоҳад, ки ҳамаи одамон наҷот ёбанд ва ба дониши ростӣ бирасанд.*bЗеро ин дар назари Худо, ки Наҷотдиҳандаи мост, хуб ва писандида аст,N)bБарои подшоҳон ва барои ҳамаи ҳукуматдорон, то ки ором ва сокит, бо камоли парҳезгорӣ ва покӣ умр гузаронем;V( 'bПас, дар навбати аввал хоҳишмандем, ки дуоҳо, илтимосҳо, тазаррўъҳо ва шукронаҳо ба ҷо оварем барои ҳамаи одамон,5' ebАз он ҷумла Ҳумниюс ва Искандар, ки онҳоро ба шайтон супурдам, то таълим диҳам, ки куфр нагўянд.5& ebВа имон ва виҷдони нек дошта бошӣ, ки баъзе касон онро рад карданд, ва киштии имонашон ғарқ шуд;0% [bТуро, эй фарзандам Тимотиюс, мувофиқи нубувватҳое ки пештар дар ҳаққи ту шуд, чунин насиҳат медиҳам, ки ту мутобиқИ онҳо амал намуда, ҳамчун сарбози нек ҷанг кунӣ,($ KbБа Подшоҳи ҷовид, ба Худои ғайрифонӣ, нонамоён ва якто то абад шавкат ва ҷалол бод. Омин.T# #bЛекин ман барои он сазовори марҳамат шудам, ки Исои Масеҳ тамоми пурсабриро аввал дар ман нишон диҳад, то ба онҳое ки барои ҳаёти ҷовидонӣ ба Ў имон хоҳанд овард, намунаи ибрат бошам.y" mbИн сухан дуруст аст ва сазовори қабули куллӣ, ки Исои Масеҳ ба дуньё омад, то гуноҳкоронро наҷот диҳад, ва ман бадтарини онҳо ҳастам. =v<;::98n77165433Q2r100m/..3,,U+*)),(Y'J&&%#"! $a_{ HM`[ " x Gwx wBF} Ки дар он ҷо падарони шумо Маро озмуданд; Маро имтиҳон крданд, агарчи аъмоли Маро чил сол дида буданд.EДилҳои худро сахт накунед, мисли замони ошўб, мисли рўзи озмоиш дар биёбон, DБинобар ин, чунон ки Рўҳулқудс мегўяд:’’имрўз агар овози Ўро бишнавед,rC]Аммо Масеҳ мисли Писар аст бар хонаи Ў; ва хонаи Ў мо ҳастем, ба шарте ки ҷуръат ва фахри умедро то ба охир боматонат нигоҳ дорем.aB;Ва Мусо дар тамоми хонаи Ў мисли хизматгузор амин буд, то шаҳодат диҳад дар бораи чизҳое ки дар оянда бояд гуфта шавад. A Зеро ки ҳар хона меъмори худро дорад, валекин меъмори ҳама чиз Худост.^@5Зеро Ў нисбат ба Мусо сазовори ҷалоли бештаре гардид, чунки меъмори хона, назар ба худи хона, эҳтироми бештаре дорад;"?=Ки Ў ба Он ки Ўро таъин намуд, амин буд, чунон ки Мусо низ дар тамоми хонаи Ў амин буд.f> GПас, эй бародарони муқаддас, ки дар даъвати осмонӣ шарик ҳастед, ба Расул ва Саркоҳини эътирофи мо Исои Масеҳ назар дўзед,L=Зеро, чӣ тавре ки Худи Ў аз озмоиш гузашта, уқубат кашидааст, ба озмудашудагон низ метавонад мадад расонад.-<SБинобар ин Ў мебоист аз ҳар ҷиҳат ба бародарони Худ монанд мешуд, то ки Саркоҳини раҳим ва амине ба ҳузури Худо бошад, барои он ки гуноҳҳои қавмро кафорат кунад,&;EЗеро ки Ў фариштагонро дастгирӣ накардааст, балки насли Иброҳимро дастгирӣ кардааст.":=Ва онҳоеро, ки аз тарси мамот тамоми умри худ гирифтори ғуломӣ буданд, халосӣ диҳад.9/Ва азбаски фарзандон ба ҷисм ва хун шарокат доранд, Ў низ шарики инҳо гардид, то ки ба воситаи мамот соҳиби қудрати мамотро, яъне иблисро нобуд намояд.C8 Ва боз:’’Ман ба Ў таваккал хоҳам кард’’. Ва боз:’’Инак, Ман ва фарзандоне ки Худо ба Ман додааст’’.)7K ‘‘Исми Туро ба бародаронам шўҳрат хоҳам дод, дар миёни ҷамоат Туро мадҳ хоҳам кард’’.6{ Зеро ки ҳам Тақдискунанда ва ҳам тақдисшавандагон, ҳама аз Ягона ҳастанд; ба ин сабаб Ў ор намекунад, ки онҳоро бародар хонад, ва мегўяд:?5w Зеро лозим буд, ки Ў, ки ҳама чиз барои Ўст ва ҳама чиз аз Ўст, барои ин ки фарзандони бисьёрро ба ҷалол бирасонад, Пешвои наҷоти онҳоро ба воситаи уқубатҳо комил гардонад._47 Балки мебинем, ки Исо, ки аз фариштагон андак кам карда шуда буд, ба сабаби азоби мамот алҳол тоҷи ҷалол ва шавкат бар сар дорад, то ки ба ҳасби файзи Худо зоиқан мамотро барои ҳама бичашад.C3Ҳама чизро зери пои ў гузоштаӣ’’. Модоме ки ҳама чизро ба ў мутеъ кардааст, пас ҳеҷ чизе намондааст, ки мутеи ў набошад. Вале ҳоло ҳанўз намебинем, ки ҳама чиз мутеи ў бошад;w2gЎро аз фариштагон фақат андак кам кардаӣ; ва тоҷи ҷалол ва шавкат бар сари ў гузоштаӣ; ўро бар аъмоли дастҳои Худ ҳукмфармо кардаӣ;T1!Балки касе дар ҷое шаҳодат дода, гуфтааст:’’Чист инсон, ки ўро ёд кунӣ, ва фарзанди одам, ки ўро тафаққуд намоӣ?&0EЗеро олами ояндаро, ки дар бораи он сухан меронем, Худо ба фариштагон мутеъ накардаст,i/KВа Худо низ ба он шаҳодат дод ба воситаи аломот ва мўъҷизот, ва ҳар навъ қувваҳо, ва бахшоиши Рўҳулқудс ба ҳасби иродаи Худ?=.sЧӣ гуна мо халос мешавем, агар ба чунин наҷоти бузург беэътиноӣ кунем, ки онро аввал Худованд мавъиза намуд ва баъд онҳое ки аз Ў шунидаанд, дар миёни мо тасдиқ кардаанд,v-eЗеро, агар каломе ки ба василаи фариштагон гуфта шудааст, матин буда, барои ҳар ҷиноят ва беитоатӣ подоши одилона дода шуда бошад,$, CБобибар ин мо бояд ба он чи шунидаем, махсусан бодиққат бошем, то ки аз он дур нашавем.]+ 5Оё ҳамаи онҳо рўҳҳои хизматгузор нестанд, ки барои хизмати онҳое фиристода мешаванд, ки вориси наҷот хоҳанд шуд?`* ; Ба кадоме аз фариштагон Худо ягон вақт гуфтааст:’’Ба ямини Ман бинишин, то душманони Туро зери пои Ту андозам’’?~) w ‘‘Мисли пероҳане онҳоро хоҳӣ печонид, ва онҳо мубаддал хоҳанд шуд. Валекин Ту айни ҳамон ҳастӣ, ва солҳои Ту тамом нахоҳад шуд’’.?( y Онҳо фано хоҳанд шуд, валекин Ту қоим хоҳӣ буд; ва ҳамаашон мисли ҷомае ҷиғда- ҷиғда хоҳанд шуд.  ;' q Ва боз:’’Дар замони қадим Ту, эй Худованд, заминро буньёд кардаӣ, ва осмон амали дастҳои Туст. &  ‘‘Адолатро дўст дошта, аз шарорат нафрат дорӣ. Бинобар ин Худо, Худои Ту, Туро бо равғани шодмонӣ бештар аз рафиқонат тадҳин кардааст’’.V% 'Аммо дар бораи Писараш гуфта шудааст:’’Тахти Ту, эй Худо, то абад аст ва асои садоқат асои салтанати Туст’’n$ WДар бораи фариштагон гуфта шудааст:’’Фариштагони Худро ба бодҳо табдил медиҳад ва хизматгорони Худро ба оташи сўзон’’k# QВа боз вақте ки Нахустзодаро ба ҷаҳон дохил мекунад, мегўяд:’’Ва бигзор ҳамаи фариштагони Худо Ўро парастиш кунанд’’.J" Зеро ба кадоме аз фариштагон Худо ягон вақт гуфтааст:’’Ту Писари Ман ҳасти; Ман имрўз Падари Ту шудаам’’? Ва боз:’’Ман ба Ў Падар хоҳам буд, ва Ў ба Ман Писар хоҳад буд’’?H!  Ва чӣ қадаре ки аз фариштагон бартарӣ пайдо кард, ҳамон қадар аз онҳо исми аълотаре мерос гирифтааст.N  Пасараш, ки дурахши ҷалол ва мазҳари моҳияти Ў буда, ҳама чизро бо каломи қуввати Худ нигоҳ доштааст, чун татҳири гуноҳҳои моро ба амал овард, ба ямини Кибриё дар афроз нишаст, {Дар ин айёми охир ба мо ба василаи Писараш сухан ронд, ки Ўро вориси ҳама чиз таъин намуд ва оламҳоро низ ба воситаи Ў ба вуҷуд овард.> yХудое ки аз қадимулаём борҳо ва ба тарзи гуногун ба падарони мо ба василаи анбиё сухан рондааст,h KФайзи Худованди мо Исои Масеҳ бо рўҳи шумо бод. Омин.  Эпафрос, ки бо ман ба хотири Исои Масеҳ бандӣ мебошад, ва Марқўс, ва Ористархус, ва Димос, ва Луқос, ки ҳамкорони мананд, ба ту салом мерасонанд.O Дар баробари ин барои ман хонае низ муҳайё бикун, зеро умедворам, ки ба ҳасби дуоҳоятон ба шумо ато хоҳам шуд.= uБа умеди фармонбардории ту ман ба ту менависам, чун медонам, ки аз гуфати ман зиёдтар ҳам хоҳӣ кард.4 cБале, эй бародар, бигзор, ки аз ту дар Худованд хурсанд шавам: дили маро дар Худванд осуда намо. }Ман, ки Павлус ҳастам, бо дасти худ менависам: худам талофӣ хоҳам дод; ҳоло онро ба ту намегўям, ки ту барои вуҷудат низ мадьюни ман ҳастӣ.' IАммо агар ў осебе расонда бошад, ва ё чизе ба гарданаш дайн бошад, онро ба ман ҳисоб кун.{ qПас, агар ту маро шарики худ бидонӣ, ўро мисли ман пазироӣ намо.\ 3Ва акнун на ҳамчун ғуломе, балки аз ғулом болотар, яъне ҳамчун бародари маҳбубе. Ў алалхусус барои ман, зиёдтар аз он ҳам барои ту, ҳам ба унвони ҷисм ва ҳам дар Худованд бояд маҳубу бошад./ YЗеро, шояд, ў барои он муваққатан аз ту ҷудо шуда бошад, ки ту ўро ба сурати абадӣ қабул кунӣ,T #Лекин бе розигии ту нахостам коре бикунам, то ки амали неки ту на ба таври маҷбурӣ, балки ба таври ихтиёрӣ бошад.+ Q Мехостам ўро назди худ нигоҳ дорам, то ки ба ҷои ту ба ман занҷирҳои башорат хизмат кунад.O  Ва ту ўро ҳамчун дили ман пазироӣ намо.R  Ки як вақте ў барои ту муфид набуд, вале акнун ҳам барои ту муфид аст, ҳам барои ман; ўро назди ту бармегардонам,Y - Аз ту дар хусуси фарзанди худ Онисимус хоҳиш менамоям, ки ўро дар вақте ки дар занҷирҳо буданам, ба дуньё овардаам,[ 1 Аммо бештар аз рўи муҳаббат хоҳиш менамоям, гарчанде ки ман Павлуси пиронсол ва алҳол бандии Исои Масеҳ низ ҳастам,  5Бинобар ин, агарчи дар Масеҳ ҷуръати зиёде дорам, ки вазифаатро ба ту амр фармоям,x  kЗеро ки мо аз муҳаббати ту шодӣ ва тасаллои бузурге пайдо кардаем, чунки ба туфайли ту, эй бародар, дилҳои муқаддасон осуда шудааст.t  cДуои ман ин аст, ки муоширати имони ту чунон таъсирбахш бошад, ки беҳтар бидонӣ ҳар некие ки дар мо барои Исои Масеҳ мебошад, чист.0  [Чун дар бораи муҳаббати ту ба ҳамаи муқаддасон ва имоне ки ба Исои Худованд дорӣ, мешунавам,  !Худои худро шукргузорӣ менамоям ва ҳамеша туро дар дуоҳои худ зикр мекунам, /Файз ва осоиштагӣ аз ҷониби Падари мо Худо ва Исои Масеҳи Худованд бар шумо бод. 1Ва ба Апияи маҳбуба, ва ба Архипуси ҳамсафари мо, ва ба калисое ки дар хонаи туст: 5Павлус, бандии Исои Масеҳ, ва Тимотиюси бародар, ба Филемўни маҳбуб ва ҳамкори мо,vevҲамаи онҳое ки бо мананд, ба ту салом мерасонанд. Ба онҳое ки моро дар имон дўст медоранд, салом расон. Файз бо ҳамаи шумо бод. Омин.pYvБигзор одамони мо низ таълим гиранд, ки машғули аъмоли нек бошанд, то ки эҳтиёҷоти заруриро қонеъ намоянд ва бесамар набошанд.;ov Зеноси қонундон ва Апўллўсро бо ғамхорӣ ба сафар тайёр намо, то ки аз ҳеҷ чиз камӣ надошта бошанд.-v Вақте ки Артемос ё Тўхикўс назди ту равона кунам, саъю кўшиш намо, ки ба Никўпўлис назди ман биёӣ, зеро ки қарор додаам зимистонро дар он ҷо гузаронам.+v Чун медонӣ, ки чунин шахс гумроҳ шудааст ва гуноҳ карда, худро маҳкум менамояд.v Аз шахси бидъаткор, баъд аз он ки як-ду бор насиҳат додаӣ, канорагирӣ намо,  v Валекин аз мубоҳисаҳои аблаҳона ва насабномаҳо ва мунозира ва ҷанҷолҳои оид ба шариат рўй гардон, зеро ки онҳо бефоида ва ҳеҷу пуч мебошанд.Z~-vДуруст аст ин сухан, ва ман мехоҳам, ки ту дар он қоим бошӣ, то онҳое ки ба Худо имон овардаанд, саъю кўшиш намоянд, ки дар аъмоли нек мевафақият ёбанд: ин барои одамон хуб ва фоиданок аст.}#vТо ки мо, бо файзи Ў сафед шуда, ба ҳасби умед ворисони ҳаёти ҷовидонӣ гардем. |vОнро бар мо ба воситаи Исои Масеҳи Наҷотдиҳандаи мо ба фаровонӣ бирехт,&{EvЎ моро на бар тибқи аъмоли одилонае ки мо мекардем, балки ба ҳасби марҳамати Худ наҷот дод, ба василаи ғусли таваллуди дубора ва таҷдиде ки аз Рўҳулқудс аст.z{vАммо вақте ки файз ва одамдўстии Наҷотдиҳандаи мо Худо зоҳир шуд,hyIvЗеро ки мо низ як вақте бемулоҳиза, беитоат, гумроҳ ва бандагони ҳавасҳо ва ҳаволатҳои гуногун будем, бо кина ва ҳасад умр ба сар мебурдем ва мутанаффири дигарон буда, аз якдигар нафрат доштем.fxEvДар ҳаққи ҳеҷ кас бадгўӣ накунанд, ҷангара набошанд, балки сокит буда, ба ҳамаи одамон бо камоли фурўтанӣ рафтор намоянд.hw KvБа онҳо хотиррасон бикун, ки ба сарварон ва ҳукуматдорон фармонбардорӣ ва итоат намоянд, барои ҳар амали нек тайёр бошанд,@vyvИнро бигў ва насиҳат бидеҳ ва бо тамоми қудрат мазаммат бикун, то ки ҳеҷ кас ба ту беэътиноӣ накунад. uvКи Худро барои мо фидо кард, то ки моро аз ҳар шарорат халосӣ диҳад ва барои Худ ҳамчун қавми махсусе ки дар аъмоли нек ғаюранд, татҳир намояд.3t_v Ва мунтазири умеди муборак ва зуҳури ҷалоли Худои азим ва Наҷотдиҳандаи мо Исои Масеҳ бошем,jsMv Ва моро таълим медиҳад, ки маъсият ва шаҳвоти дуньёро рад намуда, дар ин дуньё бо исмат, адолат ва парҳезгорӣ зиндагӣ кунем,rv Зеро файзи Худо, ки барои ҳамаи одамон наҷотбахш аст, зоҳир шудааст,qq[v Ва дуздӣ накунанд, балки камоли вафои некро нишон диҳанд, то ки таълимоти Наҷотдиҳандаи мо Худоро аз ҳар ҷиҳат зебу оро диҳанд.Hp v Ғуломонро насиҳат намо, ки ба оғоёни худ мутеъ бошанд, дар ҳар хусус дили онҳоро ёбанд, эътироз накунанд,NovВа каломи солим ва беайбро кор фармо, то ки душман шарманда шуда, ҳеҷ чизи баде дар ҳаққи мо гуфта натавонад.SnvДар ҳама чиз дар шахси худ намунаи аъмоли нек бош. Дар омўзгории худ покӣ, ботамкинӣ ва бенуқсониро зоҳир намо,^m5vҶавононро низ насиҳат намо, ки боисмат бошанд.ylЛекин ту дар он чи таълим гирифтаӣ ва мўътақид шудаӣ, қоим бош, чун медонӣ, ки туро кӣ таълим додааст;Y=+l Вале одамони бад ва фиребгарон боз ҳам бадтар гардида, дигаронро гумроҳ хоҳанд кард ва худашон гумроҳ хоҳанд шуд.A<{l Ва ҳамаи онҳое ки мехоҳанд парҳезгорона дар Исои Масеҳ зиндагӣ кунанд, ба таъқибот дучор хоҳанд шуд;A;{l Ҳамчунин таъқибот ва уқубатҳоеро ки дар Антиёхия, Иқуния ва Лустра ба сари ман омад, ва чӣ тавр он таъқиботро ман аз сар гузаронидам, ва Худованд маро аз ҳамааш халосӣ дод.:1l Лекин ту таълим, тарзи ҳаёт, рафтор, имон, ҳиммат, муҳаббат ва тоқати маро медонӣ,9l Аммо бисьёр комьёб нахоҳанд шуд, зеро ки аблаҳии онҳо дар пеши назари ҳама ошкор хоҳад шуд, чунон ки дар хусуси Янис ва Ямбрис низ воқеъ шуда буд.'8GlЧунон ки Янис ва Ямбрис ба муқобили Мусо қиём карда буданд, ончунон инҳо низ, ки мардуми олудафикр ва мардуди имон мебошанд, ба муқобили ростӣ қиём мекунанд.77lИн занон ҳамеша таълим мегиранд, вале ҳаргиз ба дониши ростӣ расида наметавонанд.66elЗеро ба онҳо касоне тааллуқ доранд, ки пинҳонӣ ба хонаҳо даромада, занони заифмиҷозеро фирефта мекунанд, ки дар гуноҳҳо ғўтидаанд, ба ҳавасҳои гуногун моил шудаанд.E5lВа намуди зоҳирии диндориро доранд, вале қуввати онро инкор мекунанд. Аз чунин шахсон канорагирӣ намо.4lВа хоин, ва рўйнатан, ва бодӣ, ки айшу ишратро бештар аз Худо дўст медоранд,3wlВа номуросо, ва тўҳматчӣ, ва бепаҳрез, ва бераҳм, ва душмани некӣ,2+lЗеро ки одамон худписанд хоҳанд шуд, ва зарпараст, ва пурғурур, ва ҳавобаланд, ва бадзабон, ва беитоат ба падару модарон, ва кўрнамак, ва осӣ, ва ноаҳл,~1 wlВа инро бидон, ки дар айёми охир замонаҳои сахт фаро хоҳад расид.0lВа аз доми иблис раҳоӣ ёбанд, ки вай онҳоро асири иродаи худ гардондааст. .~}|{{zJyxxBw3vtss'qpootnmlhkjiihggff e"d c_baa`_^d]\[[ZYYWX%WVbU[T?SgRQPPONMLL'JIHGF}EEDDCCA@??>\=< Зеро, вақте ки Мусо ҳамаи аҳкомро мувофиқи шариат пеши тамоми қавм хонд, хуни говҳо ва бузҳоро бо об ва пашми арғувонӣ ва зуфо гирифта, ҳам бар худи китоб пошид, ҳам бар тамоми қавм,g=G Бинобар ин аҳди якум низ бе хун барқарор нашудааст.F< Чунки васият пас аз мурдан эътиборнок аст; он, то даме ки васияткунанда зинда аст, ҳеҷ эътиборе надорад.;) Зеро, дар ҳар ҷое ки васияте ҳаст, бояд собит шавад, ки васияткунанда мурдааст,F: Бинобар ин Ў Миёнрави аҳди ҷадид аст, то ки пас аз мамоти Ў, ки он барои кафорати ҷиноятҳои замони аҳди якум воқеъ шудааст, даъватшудагон мероси абадии мавъудро пайдо кунанд.T9! Чӣ қадар бештар Хуни Масеҳ, ки ба василаи Рўҳи абадӣ Зоти беайби Худро ба Худо тақдим намуд, виҷдони моро аз аъмоли беҷон татҳир хоҳад кард, то ки Худои Ҳай ва ҳақиқиро ибодат намоем!8 Зеро, агар хуни бузҳо ва говҳо ва хотистари модагов, ки ба палидон пошида мешавад, онҳоро то ба дараҷаи татҳири ҷисм тақдис мекарда бошад,[7/ Ва на ба воситаи хуни бузҳо ва говҳо, балки ба воситаи Хуни Худ як бор ба қудс дохил шуда, кафорати абадӣ пайдо кард.63 Аммо Масеҳ ҳамчун Саркоҳини некиҳои оянда омада, ба воситаи хаймаи бузургтар ва мукаммалтаре ки бо дасти одам сохта нашудааст, яъне сохташ чунин нест,5' Ва онҳо, бо чизҳои хўрданӣ ва нўшиданӣ ва бо ҳар гуна таҳорат ва маросим, дастурҳои мансуб ба ҷисм буда, фақат то замони ислоҳ муқарар карда шудаанд. 4 Вай тимсоли замони ҳозира аст, ки дар он ҳадияҳо ва қурбониҳое тақдим карда мешавад, ки қодир нестанд виҷдони тақдимкунандаро осуда гардонад,I3  Ва Рўҳулқудс бо ин нишон медиҳад, ки то даме ки хаймаи якум вуҷуд дорад, ҳанўз роҳи қудс кушода нашудааст. 2 Аммо ба қисми дуюми хайма соле як бор фақат саркоҳин медарояд, он ҳам бе хун не, ки онро барои худаш ва барои хатокориҳои қавм қурбонӣ мекунад.?1w Дар чунин шароит, коҳинон ба қисми якуми хайма ҳамеша медароянд, то ки ибодати Худоро ба ҷо оваранд;o0W Ва ба болои он каррубиёни ҷалол буданд, ки бар кафоратгоҳ соя меафканданд; дар ин хусус ҳоло муфассал сухан рондан лозим нест./7 Ки дар он бухурдони тиллоӣ ва сандуқи аҳд буд, ки ҳама ҷояш тиллокўб шуда буд, ва дар он зарфи тиллое пур аз манн, асои шукуфтаи Ҳорун ва лавҳаҳои аҳд буд,.) Ва дар паси парда қисми дуюми хайма буд, ки ‘‘қудси қудсҳо’’ номида мешавад,l-Q Зеро хайма ба қисмҳо сохта шуда буд: қисми якум, ки дар он чароғдон ва миз ва нони тақдим буд, ва он’’қудс’’ номида мешавад.,  Пас, аҳди якум низ дастурҳои оид ба ибодати Худо, ва қудси заминӣ дошт;Z+- Бо гуфтани’’аҳди ҷадид’’ Ў қадимагии аҳди якумро нишон дод; ва он чи қадима ва кўҳна аст, ба нестшавӣ наздик аст.O* Чунки ба ноинсофиҳои онҳо шафаққат хоҳам кард ва гуноҳҳо ва шароратҳои онҳоро дигар ба ёд нахоҳам овард’’.)3 Ва касе ёри худро, ва касе бародари худро дигар таълим нахоҳад дод ва нахоҳад гуфт: Худовандро бишинос; чунки ҳама, аз хурд то калон, Маро хоҳанд шинохт; ( Зеро ин аст аҳде ки бо хонадони Исроил баъд аз он айём хоҳам баст, мегўяд Худованд: қонунҳои Худро дар афкори онҳо хоҳам гузошт ва дар дилҳои онҳо хоҳам навишт, ва Худои онҳо хоҳам буд, ва онҳо қавми Ман хоҳанд буд.'} ‘‘На чунон аҳде ки бо падарони онҳо баста будам дар рўзе ки дасташонро гирифтам, то онҳоро аз замини Миср берун оварам; чунки онҳо дар аҳди Ман қоим набуданд, ва Ман ба онҳо эътино накардам, мегўяд Худованд.X&)Зеро ки Худо онҳоро мазаммат намуда, мегўяд, ки Ман бо хонадони Исроил ва бо хонадони Яҳудо аҳди ҷадид хоҳам баст, % Зеро, агар он аҳди якум бенуқсон мебуд, ҷое барои дигараш намеҷустанд.$Аммо алҳол Ў хизмати аълотаре пайдо кардааст ба андозае ки Ў миёнрави аҳди беҳтаре мебошад, ки он бар ваъдаҳои беҳтар барқарор гардидааст.V#%Ва онҳо ба сурат ва сояи чизҳои осмонӣ хизмат мекунанд, чунон ки ба Мусо гуфта шуда буд, вақте ки ў ба сохтмони хайма шурўъ менамуд:’’Бохабар бош’’, гуфта шудааст,’’ки ҳама чизро мувофиқи намунае ки дар болои кўҳ ба ту нишон дода шуд, ба амал оварӣ’’.n"UПас, агар Ў бар замин мемонд, коҳин ҳам намешуд, чунки дар ин ҷо коҳиноне ҳастанд, ки ба ҳасби шариат ҳадияҳо тақдим менамоянд,!Зеро ки ҳар саркоҳин барои тақдим кардани ҳадия ва қурбониҳо таъин мешавад; бинобар ин лозим буд, ки Ў низ чизе барои тақдим кардан дошта бошад.2 ]Ва хизматгузори қудс ва хаймаи ҳақиқӣ мебошад, ки онро Худованд барпо кардааст, на одамизод.T #Дар он чи гуфта шуд, чизи асосӣ ин аст: мо чунон Саркоҳине дорем, ки Ў ба ямини тахти Кибирё дар афлок нишастааст,-Зеро ки шариат одамони гирифтори заъфро коҳин таъин мекунад, вале каломи қасам, ки баъд аз шариат омад, Писареро, ки то абад комил шудааст, таъин кард.}sКи эҳтиёҷ надорад ҳар рўз, мисли он саркоҳинон, аввал барои гуноҳҳои худаш, баъд барои гуноҳҳои қавм қурбониҳо тақдим кунад, зеро ки инро Ў як бор ба амал овар, вақте ки Худро ба унвони қурбонӣ тақдим кард.c?Зеро ки мо ба чунин Саркоҳин эҳтиёҷ дорем: муқаддас, аз бадӣ дур, беайб, аз гуноҳкорон ҷудо ва аз афлок болотар баромада,  Ва ба ин сабаб низ метавонад доимо онҳоеро, ки ба василаи Ў сўи Худо меоянд, наҷот диҳад, зеро ҳамеша зинда аст, то ки барои онҳо шафоат кунад.a;Аммо Ў, ки то абад боқист, каҳонати бефано дорад,Ва он коҳинон бисьёр буданд, чунки мамот намегузошт, ки боқӣ монанд;T!Бинобар ин ба аҳди беҳтаре Исо зомин шуд.[/Зеро ки онҳо бе қасам коҳин шудаанд, аммо Ў бо қасам, чунки дар ҳаққи Ў гуфта шудааст:’’Худованд қасам хўрдааст, ва таасуф нахоҳад хўрд: Ту коҳин ҳастӣ то абад, ба монанди Малкисодақ’’-6gВа ин умед бе қасам нест,-jMЧунки шариат ҳеҷ чизро ба камол нарасондааст; лекин умеди беҳтаре ҷои онро гирифт, ки ба василаи он мо ба Худо наздик меоем. Зеро ки ҳукми пештара, ба сабаби заъф ва бефоидагии он, ботил мешавад,5Зеро ки шаҳодат дода шудааст:’’Ту коҳин ҳастӣ то абад, ба монанди Малкисодақ’’.B}Ки вай на бар тибқи қонуни як мизони ҷисмонӣ, балки ба ҳасби қуввати як ҳаёти бепоён чунин шуда бошад.8iВа ин боз ҳам равшантар дида мешавад, ки агар ба монанди Малкисодақ коҳини дигаре ба майдон ояд,U#Зеро маълум аст, ки Худованди мо аз сибти Яҳудо тулўъ намуд, ки Мусо дар бораи он оид ба каҳонат чизе нагуфтааст.s_ Зеро Он ки дар ҳаққи Ў ин сухан гуфта мешавад, ба сибти дигаре мансуб буд, ки аз он ҳеҷ кас хизмати қурбонгоҳро ба ҷо наовардааст;' Зеро ки дар баробари дигаргунии каҳонат дигаргунии шариат низ зарур мешавад.z m Пас, агар камол ба василаи каҳонати Лавӣ меяссар мешуд, зеро ки шариат дар он айём ба қавм расид, боз чӣ ҳоҷат буд, ки коҳини дигаре ба монанди Малкисодақ ба майдон ояд, ва ба монанди Ҳорун номида нашавад?$ A Зеро ки ў ҳанўз дар камари падар буд, вақте ки Малкисодақ ба пешвози Иброҳим баромад. ' Ва, гуфтан мумкин, ки Левӣ, ки даҳьяк меситонад, ба воситаи Иброҳим даҳьяк дод:U #Ва дар ин ҷо одамони миранда даҳьяк меситонанд, лекин дар он ҷо Он ки дар ҳаққи Вай шаҳодат дорад, ки Ў зинда аст. Тамоман баҳснопазир аст, ки хурд аз ҷониби бузург баракат дода мешавад.LАммо ин касе ки аз авлоди онҳо ба вуҷуд наомадааст, аз Иброҳим даҳьяк гирифт ва соҳиби ваъдаро баракат дод.eCОнҳое ки аз миёни фарзандони Левӣ каҳонат пайдо мекунанд, ҳукм доранд, ки мувофиқи шариат аз қавм, аз бародарони худ даҳьяк ситонанд, гарчанде ки онҳо низ аз камари Иброҳим ба вуҷуд омадаанд.OПас бубинед, чӣ гуна бузург аст он касе ки Иброҳими сарқабила низ ба вай аз беҳтарин ғанимати худ даҳьяк дод.+Бе падар, бе модар, бе насабнома, дар ҳолате ки на ибтидои айём дорад, на интиҳои ҳаёт, балки ба Писари Худо монанд буда, ба сурати абадӣ коҳин мемонад.Ва Иброҳим ба вай аз ҳар чиз даҳьяк дод,-вай, аввалан, мувофиқи маънои номаш подшоҳи адолат аст ва сонӣ подшоҳи Салим низ, яъне подшоҳи осоиштагӣ,8 kЗеро ки Малкисодақ подшоҳи Салим, коҳини Худои Таоло,-ҳамон касе ки ба пешвози Иброҳим баромад ва ўро баракат дод, вақте ки ў баъд аз шикаст додани подшоҳон бармегашт,+OКи ба он ҷо пешгузаштаи мо Исо дохил шуда, то абад Саркоҳин гардид ба монанди Малкисодақ.4aОн умед барои ҷон мисли лангари боэътимод ва мустаҳакам аст, ва андаруни парда дохил мешавад,5cТо бо ду чизи тағьирнопазир, ки дар онҳо дурўғ гуфтани Худо мумкин нест, барои мо, ки паноҳ ёфтаем ва ба умеде ки пешниҳод шудааст, часпидаем, тасаллои пурзўре бошад.^5Бинобар ин Худо, ки мехост тағьирнопазирии иродаи Худро ба ворисони ваъда пурратар нишон диҳад, қасамро ба кор бурд,^~5Зеро ки одамон бо он чи бузургтар аст, қасам ёд мекунанд, ва қасам исботест, ки ба ҳама мунозираи онҳо хотима медиҳад.h}IВа Иброҳим бо пурсабрии худ ба он ваъда ноил гардид.(|IВа гуфт:’’Ҳақиқатан туро бисьёр баракат хоҳам дод ва туро бағоят афзун хоҳам кард’’.h{I Зеро, вақте ки Худо ба Иброҳим ваъда дод, азбаски ба каси бузургтаре наметавонист қасам ёд кунад, ба Зоти Худ қасам ёд кардUz# То ки шумо танбал нашавед, балки ба касоне тақлид кунед, ки ба василаи имон ва пурсабрӣ вориси ваъдаҳо мегардад.Ty! Лекин орзумандем, ки ҳар яке аз шумо ҳамин ғайратро то ба охир нишон диҳед, то ки умедаатон комилан ҳосил шавад;x) Зеро Худо беадолат нест, ки кори шуморо, ва он меҳнати муҳаббатеро, ки ба исми Ў зоҳир намуда, ба муқаддасон хизмат кардаед ва мекунед, фаромўш кунад.w Аммо дар хусуси шумо, эй маҳбубон, мо яқин дорем, ки шумо дар ҳолати беҳтар ва ба наҷот наздике мебошед, гарчанде ки ин гуна сухан меронем.0vYВале замине ки хору хас мерўёнад, нобоб буда, ба лаънат наздик аст, ва фарҷоми он сўхтан аст. uЗеро замине ки борҳо борони бар он боридаро мехўрад ва барои онҳое ки онро кор мекунанд, набототи фоиданоке мерўёнад, аз Худо баракат меёбад;.tUВа ҷудо шуда афтодаанд, онҳоро аз нав ба роҳи тавба андохтан имконнопазир аст, зеро онҳо Писари Худоро ба зарари худашон боз маслуб мекунанд ва беобрў месозанд.qs[Ва каломи неки Худо ва қувваҳои олами ояндаро чашидаанд,Ur#Зеро касоне ки боре фикрашон равшан шудааст, ва бахшоиши осмониро чашидаанд, ва шарикони Рўҳулқудс гардидаанд,mqSВа инро ба амал хоҳем овард, ба шарте ки Худо изн диҳад.FpБа таълимоти оид ба таъмидҳо, оид ба гузоштани дастҳо, оид ба эҳьёи мурдагон ва оид ба доварии ҷовидонӣ.o {Бинобар ин, таълимоти ибтидоии Масеҳро монда, сўи камол шитоб кунем ва аз нав асос нагузорем ба тавба аз аъмоли беҷон ва ба имон ба Худо,sn_Вале ғизои сахт барои касонест, ки ба камол расидаанд, ки ҳиссиёташон ба василаи малака ба фарқ кардани неку бад омўхта шудааст.m Зеро ҳар кӣ ширхўр аст, аз каломи адолат бехабар аст, чунки кўдак аст;Sl Зеро, мувофиқи дарозии замон, мебоист шумо муаллим мешудед, лекин аз нав ба шумо асосҳои аввалини каломи Худоро таълим додан лозим меояд, ва барои шумо шир даркор аст, на ғизои сахт.Uk# Дар ин хусус мебоист бисьёр  сухан  мерондем, лекин фаҳмондани он душвор аст, чунки гўшҳои шумо вазнин шудааст.mjS Ва Худо Ўро Саркоҳине ба монанди Малкисодақ ном ниҳод.i Ва камол ёфта, барои ҳамаи мутеони Худ сабабгори наҷоти ҷовидонӣ гардид,xhiВа агарчи Писар буд, ба василаи уқубатҳо ба итоат омўхта шуд,Jg Дар айёме ки Ў дар ҷисм буд, ба Он ки метавонист Ўро аз мамот наҷот диҳад, бо фиғони пурзўр ва бо ашкрезӣ дуо ва тазаррўъ намуд, ва ба хотири таъзиму такрими Худ иҷобат карда шуд,(fI Чунон ки дар ҷои дигар низ мегўяд:’’Ту коҳин ҳастӣ то абад, ба монанди Малкисодақ’’.eҲамчунин Масеҳ низ ҷалоли Саркоҳинро Худаш аз они Худ накардааст, балки Он ки ба Ў гуфтааст:’’Ту Писари Ман ҳастӣ; Ман имрўз Падари Ту шудаам’’;cd?Ва ҳеҷ кас худ аз худ ин мартабаро соҳиб намешавад, балки фақат вақте ки аз ҷониби Худо даъват шавад, чунон ки Ҳорун низ.&cEВа ба ин сабаб бояд ҳам барои қавм ва ҳам барои худаш қурбонии гуноҳҳоро тақдим кунад.0bYКи вай метавонад ба ҷоҳилон ва гумроҳон ғамхорӣ намояд, чунки худаш низ гирифтори заъф аст, a ;Зеро ҳар саркоҳине ки аз миёни одамон интихоб шудааст, барои одамон ба хизмати Худо гузошта мешавад, то ки барои гуноҳҳо ҳадия ва қурбониҳо тақдим кунад,Z`-Бинобар ин бо ҷуръат ба тахти файз наздик оем, то ки марҳамат ба даст оварем ва барои мадади саридарвақт файз ёбем.!_;Зеро мо чунон саркоҳин надорем, ки дар заъфҳои мо натавонад ба мо дилсўзӣ намояд, балки Ў монанди мо, дар ҳама чиз озмудаи васаваса шуд, вале гуноҳ накард.y^kПас мо, ки чунин Саркоҳини бузурге дорем, ки афлокро тай намудааст, ва Ў Масеҳи Писари Худост, эътирофи худро боматонат нигоҳ дорем.Y]+ Ва ҳеҷ махлуқе нест, ки аз Ў ниҳон бошад, балки ҳама чиз пеши чашмони Ў бараҳна ва ошкор аст: ба Ў ҳисобот хоҳем дод.Y\+ Зеро ки каломи Худо зинда ва таъсирбахш ва аз ҳар шамшери дудама тезтар аст, ва то ба ҳадди ҷудо кардани ҷон ва рўҳ, буғумҳо ва иликҳо рафта мерасад, ва андеша ва ниятҳои дилро месанҷад.Y[+ Пас, саъю кўшиш намоем, ки ба он оромӣ дохил шавем, мабодо касе гирифтори он беитоатии ибратомез шуда, фурў ғалтад.NZ Зеро, касе ки ба оромии Ў дохил шудааст, худаш низ аз корҳои худ ором гирифтааст, чунон ки Худо аз корҳои Худ.hYI Пас, барои қавми Худо боз оромии шанбе боқӣ мемонад.-XSЗеро, агар Еҳушаъ ба онҳо оромӣ медод, баъд аз ин дар бораи рўзи дигар сухан ронда намешуд.aW;Боз Ў рўзеро муайян намуда, баъд аз муддати дуру дарозе ба воситаи Довуд’’имрўз’’ мегўяд, чунон ки дар боло гуфта шудааст:’’Имрўз, агар овози Ўро бишнавед, дилҳои худро сахт накунед’’..VUПас, дар сурате ки баъзе касон имконият доранд ба он дохил шаванд, вале онҳое ки башорат барояшон пештар мавъиза карда шуд буд, аз боиси беитоатӣ дохил нашуданд,xUiВа боз дар ин ҷо:’’Онҳо ба оромии Ман дохил нахоҳанд шуд’’.dTAЗеро ки дар ҷое дар бораи рўзи ҳафтум чунин гуфта шудааст:’’Ва Худо дар рўзи ҳафтум аз ҳамаи корҳои Худ ором гирифт’’.SyЗеро мо, ки имон овардаем, ба он оромӣ дохил хоҳем шуд, чунон ки Ў гуфтааст:’’Ман дар ғазаби Худ қасам хўрдам, ки онҳо ба оромии Ман дохил нахоҳанд шуд’’, гарчанде ки корҳои Ў аз хилқати олам анҷом ёфта буд.!R;Зеро ки башорат ба мо низ, чунон ки ба онҳо, мавъиза карда шуд; аммо ба онҳо каломе ки шуниданд, фоидае набахшид, чунки бо имони шунавандагон напайвастанд. Q Пас, дар сурате ки ваъдаи  дохилшавӣ ба оромии Ў ҳанўз боқист, мо хавотир хоҳем дошт, мабодо маълум гардад, ки касе аз шумо муваффақ нашудааст.PВа мо мебинем, ки онҳо аз боиси беимонӣ натавонистанд дохил шаванд.LOВа дар ҳаққи киҳо Ў қасам хўрд, ки ба оромии Ў дохил нахоҳанд шуд? Оё на дар ҳаққИ онҳое ки беитоатӣ карданд?,NQВа бар киҳо Ў чил сол дар ғазаб шуд? Оё на бар осиёне ки ҷасадҳошон дар биёбон фурў ғалтид?OMЗеро киҳо буданд, ки шунида, ошўб бардоштанд? Оё на ҳамаи онҳое ки ба туфайли Мусо аз Миср берун омада буданд?KLЧунон ки гуфта мешавад:’’Имрўз, агар овози Ўро бишнавед, дилҳои худро сахт накунед, мисли замони ошўб’’.EKЗеро ки мо шарикони Масеҳ гардидаем, ба шарте ки асоси эътимоди худро то ба охир боматонат нигоҳ дорем,~Ju Балки якдигарро ҳар рўз насиҳат диҳед, то даме ки’’имрўз’’ гуфта мешавад, ки касе аз шумо ба фиребҳои гуноҳ афтода, сахтдил нашавад.UI# Эй бародарон, бохабар бошед, ки касе аз шумо дили шарир ба беимоне ки аз Худои Ҳай рўй мегардонад, надошта бошад,H- Ва Ман дар ғазаби Худ қасам хўрдам, ки онҳо ба оромии Ман дохил нахоҳанд шуд’’.NG Ба ин сабаб бар ин насл дарғазаб шудам ва гуфтам: ҳамеша дилашон гумроҳ мешвад, ва роҳҳои Маро нафаҳмидаанд; d~}}c||1{izyy=xwyvuusr|r qOpnn>mmlekjjiirgfed$cbaP`i_E^]x\[Z{YXXxWVUUGTSRR(QFPP ONMKKDII$HGFxE,DHCBYA@@>=<<$;c:987665 4`32h10 .-,g,+*))('%%$~##"F!!K O6Z3st_p}b= D  d;Cg +Дини пок ва беайб ба ҳузури Худо ва Падар ин аст, ки ятимон ва бевазанонро дар андўҳи онҳо парасторӣ кунем ва худро аз олам олуда накарда нигоҳ дорем.~f wАгар касе аз шумо гумон кунад, ки диндор аст, ва ҷилваи забони худро накашад, балки дили худро фирефта намояд, диндории вай бефоида аст.ae =Аммо касе ки ба шариати комил, ва шариати озодӣ диққат мекунад ва дар он устувор мемонад, дар ҳолате ки на шунавандаи фаромўшхотир, балки иҷрокунандаи кор мебошад, хушо он кас дар амали худ. d Ба чеҳраи худ нигоҳ карду рафт, ва дарҳол фаромўш кард, ки он чӣ гуна аст.Cc Зеро, касе ки каломро мешунаваду иҷро намекунад, ба шахсе монанд аст, ки тарҳи рўяшро дар оина мебинад:b 5Пас иҷрокунандагони калом бошед, на фақат шунавандагоне ки худро фиреб медиҳанд,%a EБинобар ин ҳар нопокӣ ва бақияи бадиро як сў гузошта, каломеро ки дар шумо кошта шудааст, бо фурўтанӣ қабул кунед, ки он метавонад ҷонҳои шуморо наҷот диҳад.r` _Зеро ки хашми одамизод адолати Худоро ба амал намеоварад.Q_ Пас, эй бародарони маҳбуби ман, бигзор ҳар кас дар шунидан бошитоб, дар гуфтан оҳиста ва дар хашм оҳиста бошад;M^ Ў, бар ҳасби хости Худ, моро ба василаи каломи ростӣ ба дуньё овард, то ки як навъ навбари офаридаҳои Ў бошем.] Ҳар як инъоми нек ва ҳар як бахшоиши комил аз боло, аз ҷониби Падари нурҳо нозил мешавад, ки дар Ў тағьироте ва ҳеҷ дигаргуние мавҷуд нест.X\ +Эй бародарони маҳбуби ман, фирефта нашавед.D[ Баъд ҳавас, ҳомила шуда, гуноҳро ба дуньё меоварад, ва гуноҳ, ки ба амал омад, мамотро ба вуҷуд меоварад.Z )Балки ҳар кас саргарм ва фирефтаи ҳаваси худ гардида, ба озмоиш дучор мешавад;uY e Дар озмоиш бигзор ҳеҷ кас набояд бигўяд:“Маро Худо меозмояд“; чунки Худо бо бадӣ озмуда намешавад ва Худаш ҳеҷ касро намеозмояд,!X = Хушо касе ки дар озмоиш вафодор мемонад, зеро вақте ки вай имтиҳон медиҳад, тоҷи ҳаётро, ки Худованд ба дўстдорони Худ ваъда кардааст, ба даст хоҳад овард.#W A Офтоб бо гармо тулўъ намуда, алафро мехушконад, ва гули он рехта, зебоии намуди он нест мешавад; сарватдор низ дар роҳҳои худ ҳамин тавр пажмурда хоҳад шуд.V  Ва сарватдор бо залолати худ, чунки ў мисли гули алаф даргузар аст:kU Q Бигзор бародари залил бо сарбаландии худ фахр намояд,aT =Шахси дудила дар ҳамаи роҳҳои худ ноустувор аст. S Бигзор чунин кас гумон накунад, ки аз Худованд чизе ба даст хоҳад овард.R #Валекин бигзор бо имон талаб кунад ва ҳеҷ шакку шубҳа надошта бошад, чунки шаккок ба мавҷи баҳр монанд аст, ки аз шамол баланд шуда, ҷавлон мекунад:Q +Ва агар касе аз шумо аз ҳикмат камӣ дошта бошад, бигзор талаб кунад аз Худое ки ба ҳама бо саховат ва бе сарзаниш ато менамояд, ва ба вай ато хоҳад шуд.7P iВа сабр бояд амали комил дошта бошад, то ки шумо комил ва солим буда, ҳеҷ камбудие надошта бошед.xO kЧун медонед, ки имтиҳони имони шумо сабрро ба вуҷуд меоварад;HN  Эй бародарони ман, вақте ки ба озмоишҳои гуногун дучор мешавед, инро барои худ шодии бузурге ҳисоб кунед,JM Яъқуб, ки бандаи Худо ва Исои Масеҳи Худованд аст, ба дувоздаҳ сибте ки пароканда мебошад, салом мерасонад.+ Ҷасади ҳайвоноте ки хунашонро саркоҳин барои кафорати гуноҳ ба қудс меоварад, берун аз бошишгоҳ сўзонда мешавад,=+ Мо қурбонгоҳе дорем, ки хизматгузорони хайма ҳақ надоранд аз он чизе бихўранд.< Ба таълимоти гуногун ва бегона моил нашавед; зеро хуб аст, ки дилҳо бо файз қавӣ гардад, на бо таомҳо, ки аз онҳо касони пурхўр манфиате надидаанд.g;G Исои Масеҳ дирўз ва имрўз ва то абад айни ҳамон аст.:y Сардорони худро, ки каломи Худоро ба шумо мавъиза кардаанд, ба ёд оваред: ба анҷоми рафтори онҳо назар карда, ба имонашон тақлид намоед.9} Бинобар ин мо метавонем далерона бигўем:’’Худованд мададгори ман аст, ва ҳаросон нахоҳам шуд: одамизод ба ман чӣ метавонад бикунад?’’ 8 Хулқатон аз зарпарастӣ дур бошад, ва бо он чи доред, қаноат кунед. Зеро ки Худи Ў гуфтааст:’’Туро тарк нахоҳам кард в туро нахоҳам партофт’’.X7) Бигзор никоҳ аз ҳар ҷиҳат ҳалол бошад, ва ҷойхоби он беайб; зеро ки зинокорон ва фосиқонро Худо доварӣ хоҳад кард.q6[ Бандиёнро ба ёд оваред, гўё ки шумо низ бо онҳо дар занҷирҳо бошед, ва ситамкашонро, мисли он ки худатон бо онҳо як ҷисм мебошед.[5/ Меҳмоннавозиро фаромўш накунед, зеро ки ба воситаи он баъзе касон, нодониста, фариштагонро меҳмоннавозӣ кардаанд.K4  Бигзор бародардўстӣ барқарор бошад.N3 Чунки Худои мо оташи фурўбаранда аст.+2O Пас мо малакутеро, ки ба ларза намеафтад, қабул намуда, файзро маҳфуз хоҳем дошт ва бо он Худоро ба таври писандида бо таъзиму такрим ва тарс ибодат хоҳем кард,?1w Ибораи’’боз як бори дигар’’ маънои онро дорад, ки чизҳое ки ба ларза меафтад, ҳамчун чизҳои офаридашуда, аз миён хоҳад рафт, то чизҳое ки ба ларза намеафтад, боқӣ монад..0U Дар он вақт овози Ў заминро ба ларза андохта буд, ва Ў ҳоло чунин ваъда додааст:’’Боз як бори дигар на танҳо заминро, балки осмонро низ ба ларза хоҳам андохт’’./ Бохабар бошед, ки шумо низ аз сухангў рў нагардонед. Зеро, агар онҳое ки бар замин ба сухангў гўш наандохтанд, аз ҷазо раҳо нашудаанд, пас алалхусус мо, агар аз Ў, ки аз осмон сухан мегўяд, рў гардонем, раҳо нахоҳем шуд.C. Ва ба Исо, ки Миёнарави аҳди ҷадид аст, ва ба Хуни пошиданӣ, ки назар ба хуни Ҳобил хубтар сухан мегўяд.'-G Ва ба анҷумани пуртантана ва Калисои нахустзодагоне ки дар афлок навишта шудаанд, ва ба Худое ки Довари ҳама аст, ва ба арвоҳи одилоне ки ба камол расидаанд,I,  Балки шумо наздик омадаед ба кўҳи Сион ва ба шаҳри Худои Ҳай, ба Ерусалими осмонӣ ва беварҳои фариштагон,%+C Ва ин мунозира он қадар даҳшатангез буд, ки Мусо гуфт:’’Ман тарсону ларзон шудам’’.t*a Зеро ба он тоб оварда натавонистанд, ки амр фармуда шуда буд:’’Агар ҳайвоне низ ба кўҳ бирасад, сангсор ё тирборон хоҳад шуд’’.P) Ё ба овози карнай ва садои суханон, ки шунавандагонаш илтимос карданд, ки ба онҳо дигар сухане гуфта нашавад,3(_ Шумо наздик наомадаед ба кўҳе ки ламсшаванда ва оташафшон аст, ба торикӣ ва зулмот ва тунбод,I'  Зеро шумо медонед, ки баъд аз он ў, чун хост вориси баракат гардад, рад карда шуд: тафаккури падарро дигаргун карда натавонист, гарчанде ки дар ин хусус ашк рехта илтимос намуд.6&e Мабодо зинокоре ё осие ёфт шавад, ки мисли Эсов барои як таом аз нахустзодагии  худ даст кашад.% Ва бохабар бошед, ки мабодо касе аз файзи Худо маҳрум шавад; мабодо решаи талхе ба вуҷуд омада, осеб расонад, ва бисьёр касон аз он палид шаванд,:$m Осоиштагиро бо ҳама пеша кунед ва қудсиятро толиб бошед, ки бе он ҳеҷ кас Худовандро нахоҳад дид,=#s Ва барои пойҳои худ роҳҳои рост кушоед, то он чи мелангад, бероҳа нагардад, балки ба хубӣ шифо ёбад.l"Q Пас, дастҳои беқувват ва зонуҳои бемаҷолро қавӣ кунед.!U Ҳар ҷазо дар замони ҳозира ба назари кас на шодӣ, балки андўҳ менамояд; лекин оқибат ба онҳое ки ба воситаи он таълим ёфтаанд, самари осоиштаи адолатро меоварад.( I Зеро ки онҳо моро ба салоҳдиди худашон барои айёми андак ҷазо медоданд, аммо Ў ин корро ба манфиати мо, то ки дар қудсияти Ў ширкат дошта бошем, анҷом медиҳад./ Илова бар ин, барои мо, ки аз падарони ҷисмонӣ ҷазо ёфта, аз онҳо метарсем, оё лозим нест, ки ба Падари рўҳҳо хеле зиёдтар итоат намоем, то ки зист кунем?+O Аммо агар шумо бе ҷазо монед, ки он насибаи ҳама аст, пас шумо ҳаромзодагонед, на писарон.b= Агар ба ҷазо тоб оваред, Худо ба шумо, чун бо писарони, рафтор мекунад. Зеро, оё писаре ҳаст, ки падараш ўро ҷазо надиҳад?0Y Зеро ки Худованд ҳар киро дўст дорад, ҷазо медиҳад; ҳар писари писандидаи Худро мезанад’’.I  Ва он насиҳатро, ки ба шумо, ҳамчун ба писарон гуфта шудааст, фаромўш крадед:’’Эй писарам! Ба ҷазои Худованд беэътиноӣ накун, ва ҳангоме ки Ў туро мазаммат намояд, маъюс нашав;5 Дар талоши зидди гуноҳ шумо ҳанўз то ба дараҷаи рехтани хун муқобилият накардаед`9 Дар бораи Ў фикр кунем, ки аз дасти гуноҳкорон ба чунин хорӣ тоб овард, то ки шумо дар ҷонҳои худ хаста ва суст нашавед.H  Ва ба Сарвар ва Комилкунандаи имони мо, яъне Исо, назар дўзем, ки Ў ба ҷои шодие ки Ўро дар пеш буд, ба хорӣ беэътиноӣ намуда, ба салиб тоб оварда ва ба ямини тахти Худо бинишаст.[ 1 Бинобар ин мо низ, ки дар гирди худ чунин абри шоҳидонро дорем, ҳар бори гарон ва гуноҳро, ки моро фаро мегирад, аз худ дур андохта, майдони дар пеши мо бударо бо сабр давон-давон тай кунем%C (Чунки Худо барои мо чизи беҳтаре пешбинӣ намуда буд, то ки онҳо бе мо комил нагарданд. 9 'Ва ҳамаи онҳо, ки ба хотири имон шўҳрат пайдо карда буданд, ваъдаро соҳиб нашуданд,E &Онҳое ки ҷаҳон лоиқашон набуд, дар биёбонҳо ва кўҳҳо, дар мағораҳо ва дараҳои замин овора шуда гаштанд.S %Сангсор шуданд, бо арра дупора гардиданд, ба шиканҷа гирифтор шуданд, аз дами шамшер мурданд; пўстҳои гўсфанду буз дар тан сарсону саргардон шуда, мўҳтоҷӣ, тангӣ ва уқубат кашиданд;.U $Ва баъзе дигарон ҳақоратҳо ва шаллоқро, ҳамчунин занҷирҳо ва зиндонро аз сар гузаронданд.  #Занон мурдаҳои худро эҳьёшуда ёфтанд; вале дигарон аз шиканҷа нобуд шуданд ва озодиро қабул накарданд, то ки ба эҳьёи беҳтаре ноил гарданд; "Қуввати оташро хомўш карданд, аз дами шамшер халосӣ ёфтанд, аз заъф боқувват шуданд, дар ҷанг қавӣ гардиданд, фавҷҳои бегонаҳоро торумор карданд;iK !Ки онҳо бо имон мамлакатҳоро мусаххар карданд, адлро ба амал оварданд, ба ваъдаҳо муваффақ шуданд, даҳони шеронро бастанд,w Боз чӣ гўям? Вақтам кифоя намекунад барои он ки дар бораи Ҷидъўн ва Бороқ ва Шимшўн ва Йифтоҳ ва Довуд ва Самуил ва анбиё ҳикоят намоям,< q Бо имон Роҳоби фоҳиша, ки ҷосусонро ба саломатӣ қабул карда буд, бо исьёнгарон ба ҳалокат нарасид.z m Бо имон деворҳои Ереҳў пас аз даврзании ҳафтрўза фурў ғалтид.^ 5 Бо имон онҳо аз баҳри Қулзум, чун аз хушкӣ, гузаштанд, вале вақте ки мисриён ба гузаштан ҳаракат карданд, ғарқ шуданд.G  Бо имон ў фисҳ ва пошидани хунро ба амал овард, то ки несткунандаи нахустзодагон ба онҳо даст нарасонад.V % Бо имон ў Мисрро тарк кард ва аз ғазаби подшоҳ натарсид; зеро ў, мисли он ки Нонамоёнро дида бошад, боматонат буд.7g Ва хории Масеҳро сарвати бузургтар аз ганҷҳои Миср ҳисоб кард; зеро ки ба мукофот назар медўхт.;o Ва бо қавми Худо уқубат кашиданро афзал дониста аз он ки аз гуноҳ ҳаловати муваққатӣ дошта бошад,% Бо имон Мусо, чун калонсол шуд, нахост, ки писари духтари фиръавн хонда шавад,xi Бо имон падару модари Мусо ўро, чун таваллуд шуд, се моҳ пинҳон доштанд, зеро диданд, ки кўдак зебост, ва аз амри подшоҳ натарсиданд.H  Бо имон Юсуф, дар вақти вафоташ, хуруҷи банӣ-Исроилро зикр намуд ва дар бораи устухонҳои худ васият кард.K Бо имон Яъқуб, пеш аз мурданаш, ҳар писари Юсуфро баракат дод ва бар сари асои худ такья намуда, саҷда кард.r] Боимон Исҳоқ Яъқуб ва Эсовро барои оянда низ баракат дод.zm Зеро ў фикр мекард, ки Худо қодир аст аз мурдагон низ эҳьё кунад; ба ин сабаб Исҳоқ ба таври тимсол аз мурдагон ба ў баргардонида шуд.  Ки дар ҳаққи вай гуфта шуда буд:’’Насли ту аз Исҳоқ хонда хоҳад шуд’’; Бо имон Иброҳим, вақте ки озмуда шуд, Исҳоқро барои қурбонӣ тақдим намуд ва, бо вуҷуди он ки ваъдаҳо гирифта буд, писари ягонаи худро тақдим намуд,,~Q Аммо иштиёқманди ватани беҳтаре буданд, ки он дар осмон аст; бинобар ин Худо ор намедонад, ки Худои онҳо хонда шавад: зеро ки Ў барои онҳо шаҳре муҳайё кардааст.2}] Ва агар ватанеро, ки аз он берун омада буданд, ба ёд меоваранд, фурсат доштанд, ки баргарданд;| Зеро онҳое ки чунин мегўянд, нишон медиҳанд, ки дар ҷустуҷўи ватан ҳастанд.3{_ Ҳамаи инҳо дар имон мурдаанд ва ба муроди иҷрои ваъдаҳо нарасиданд, балки фақат аз дур онҳоро дида, шод шуданд ва эътироф карданд, ки бар замин мусофир ва ғарибанд; z9 Бинобар ин аз як нафар ки он ҳам мисли беҷон буд, ончунон бисьёр зоида шуданд, чунон ки ситораҳои осмон бисьёр аст, ва чунон ки реги лаби баҳр бешумор аст.cy? Бо имон худи Соро низ барои қабули насл қувват пайдо кард ва баъд аз фарсудагиаш зоид; зеро Ваъдадиҳандаро амин донист.,xQ Зеро ў мунтазири шаҳре буд, ки таҳкурсии мустаҳакаме дорад, ва меъмору бинокор он Худост.w- Бо имон ў дар замини мавъуд, мисли замини бегона, ғарибона маскан гирифт, ва бо Исҳоқ ва Яъқуб, ҳамирсони ҳамон ваъда буданд, дар хаймаҳо зиндагӣ кард;v} Бо имон Иброҳим итоат намуд ба даъвате дар бораи рафтан ба мамлакате ки мебоист мерос мегирифт, ва ў рафт, ва намедонист ба куҷо меравад.euC Бо имон Нўҳ дар хусуси чизе ки ҳанўз намоён набуд, ваҳй ёфта, бо тарси Худо барои наҷот додани аҳли байти худ киштие бисохт; бо он ў ҷаҳоро маҳкум намуд ва вориси адолате гардид, ки аз имон аст.t1 Аммо бе имон ба назари Худо писанд омадан мумкин нест; зеро ҳар кӣ сўи Худо меояд, бояд имон дошта бошад, ки Ў ҳаст, ва ба толибони Худ мукофот хоҳад дод.@sy Бо имон Ҳанўх тавре кўчонида шуд, ки мамотро надид; ва ў пайдо нашуд, чунки Худо ўро кўчонид. Зеро ки пеш аз кўчонида шуданаш шаҳодат пайдо кард, ки ба Худо писанд омадааст.}rs Бо имон Ҳобил ба Худо, назар ба Қобил, қурбонии беҳтаре тақдим намуд; бо он ў шаҳодат пайдо кард, ки ў одил аст, чунон ки Худо дар бораи ҳадияҳои ў шаҳодат дод; бо он ў баъд аз мамоташ ҳанўз ҳам сухан меронад.sq_ Бо имон мо дарк мекунем, ки оламҳо бо каломи Худо тартиб ёфтааст, ба тавре ки аз чизҳои нонамоён чизҳои намоён ба вуҷуд омадааст.mpS Зеро ки ба василаи он қадимиён шаҳодат пайдо кардаанд.@o { Имон эътиқоди қавӣ ба чизҳоест, ки мо ба онҳо умед мебандем, ва боварӣ ба чизҳоест, ки намоён нестанд.Dn 'Вале мо аз онҳо нестем, ки бармегарданд ва ба ҳалокат мерасанд, балки аз имондоронем, ки наҷот меёбанд.+mO &Одил бо имон хоҳад зист; ва агар касе рўй гардонад, ҷони Ман ба вай таваҷҷўҳ нахоҳад кард.l{ %Зеро ки баъд аз андаке он Оянда хоҳад омад ва даранг нахоҳад кард.!k; $Зеро шуморо сабр лозим аст, то ки иродаи Худоро иҷро намуда, ваъдаро ба даст оваред; j  #Пас умеди худро тарк накунед, ки мукофоти бузурге ба он тааллуқ дорад.Ei "Зеро ки шумо ба занҷирҳои ман низ ҳамдардӣ изҳор кардед, ва тороҷи дороии худро бо шодмонӣ қабул кардед, чун медонистед, ки шумо дар осмон молу мулки беҳтар ва бобақое доред.7hg !Дар ҳолате ки гоҳ худатон дар миёни хориҳо ва андўҳҳо ба тамошогоҳе барои дигарон мубаддал мешудед, гоҳ шарики онҳое мегардидед, ки ба чунин аҳвол дучор шуда буданд;Mg Айёми пештараро ба хотир оваред, ки шумо, баъд аз равшан шудани фикратон, бори гарони уқубатҳоро бардоштед,Yf+ Ба дасти Худои Ҳай афтодан даҳшатангез аст!'eG Зеро мо Ўро мешиносем, ки гуфтааст:’’Интиқом аз ҷониби Ман аст, Ман сазо хоҳам дод, мегўяд Худованд’’. Ва боз:’’Худованд қавми Худро доварӣ хоҳад кард’’.Yd+ Пас, ба гумонатон, сазовори чӣ қадар ҷазои сахттар хоҳад буд шахсе ки Писари Худоро поймол мекунад ва Хуни аҳдро, ки аз он тақдис ёфтааст, азиз намедорад ва Рўҳи файзро таҳқир менамояд?Dc Агар касе шариати Мусоро рад мекард, дар асоси баёноти ду ё се шоҳид бе марҳамат ба қатл расонда мешуд,:bm Балки кадом як интизории пурдаҳшати доварӣ ва шиддати оташе ки хасмҳоро ба коми худ хоҳад кашид.kaO Зеро, агар мо, пас аз пайдо кардани дониши ростӣ, худсарона гуноҳ кунем, дигар қурбоние барои кафорати гуноҳ боқӣ намемонад,4`a Ва ҷамъомади худро тарк накунем, чунон ки баъзе касонро таомул шудааст, балки якдигарро насиҳат диҳем, ва бештар ба қадри он ки шумо наздик шудани он рўзро мебинед._  Ва диққат кунем, ки якдигарро ба муҳаббат ва аъмоли нек барангезонем,^5 Ва эътирофи- умеди худро собиқадамона нигоҳ дорем, зеро ки Ваъдадиҳанда амин аст;]+ Пас бо дили соф ва бо имони комил, дилҳои худро ба воситаи пошидан аз виҷдони шарири мо татҳир намуда ва ҷисми худро дар оби пок ғусл дода, наздик оем,j\M Ва модоме ки мо Коҳини муаззаме бар хонаи Худо дорем,D[ Бо роҳи нав ва зинда дохил шавем, ки онро Ў барои мо ба василаи пардае, яъне ҷисми Худ, аз нав кушодааст,Z+ Пас, эй бародарон, модоме ки мо ҷуръат дорем ба қудс ба василаи Хуни Исои Масеҳ,Y Ва дар он ҷое ки омурзиши гуноҳҳо аст, қурбонӣ барои онҳо дигар лозим нест.oXW Ва гуноҳҳо ва шароратҳои онҳоро ба ёд нахоҳам овард’’.W ‘‘Ин аст аҳде ки бо онҳо баъд аз он айём хоҳам баст, мегўяд Худованд: қонунҳои Худро дар дилҳои онҳо хоҳам гузошт ва дар афкори онҳо хоҳам навишт,uVc Рўҳулқудс низ ба мо шаҳодат медиҳад, зеро ки гуфта шудааст:U) Зеро ки Ў ба василаи як қурбонӣ тақдисшавандагонро то абад комил гардондааст. .?~;} |j{zyxxwHv>uytss= Дар ин бора шодӣ кунед, дар сурате ки ҳоло, агар лозим шавад, аз озмоишҳои гуногун андаке андўҳгин мешавед.e= EКи бо қуввати Худо ба воситаи имон нигоҳ дошта мешавад барои наҷоте ки муҳайё шудааст, то ки дар замони охир ба зуҳур ояд.< 7Барои мероси бефано, пок ва пажмурданашаванда, ки дар осмон барои шумо маҳфуз аст,6; gМуборак аст Худо ва Падари Худованди мо Исои Масеҳ, ки бо марҳамати бузурги Худ, ба василаи эьҳёи Исои Масеҳ аз мурдагон, моро аз нав ба вуҷуд овард барои умеди зинда,!: =Ва мувофиқи таъиноти пешакии Худои Падар, бо тақдиси Рўҳ, барои итоат ва пошидани Хуни Исои Масеҳ интихоб шудаанд: файз ва осоиштагӣ бар шумо фаровон бод.n9 YПерус, ки ҳаввории Исои Масеҳ аст, ба ғарибоне ки дар вилоятҳои Понтус, Ғалотия, Каппадокия, Осиё ва Битуния пароканда мебошад,8}Бигзор вай бидонад, ки шахсе ки гуноҳкорро аз роҳи ғалати вай гардонад, ҷони вайро аз мамот наҷот дода, гуноҳҳои зиёдро рўпўш хоҳад кард.7Эй бародарон! Агар касе аз шумо аз ростӣ сар печад, ва касе ўро баргардонад, 6Ва боз дуо гуфт, ва осмон борон дод, ва замин самари худро ба вуҷуд овард.B5}Ильёс шахсе буд монанди мо, ва дуо гуфт, ки борон наборад, ва се солу шаш моҳ дар рўи замин борон набуд.x4iБа гуноҳҳои худ назди якдигар иқрор намоед ва барои якдигар дуо гўед, то шифо ёбед: дуои боисрори шахси одил қуввати бузурге дорад.u3cВа дуои имон беморро шифо хоҳад дод, ва Худованд ўро ба по хоҳад хезонд; ва агар ў гуноҳ карда бошад, гуноҳҳояш омурзида хоҳад шуд.2Оё касе аз шумо бемор аст? Бигзор пирони калисоро назди худ даъват намояд, ва онҳо ўро ба исми Худованд равған молида, дар ҳаққи ў дуо гўянд,:1m Оё касе аз шумо уқубат мекашад? Бигзор дуо гўяд. Оё касе шодмон аст? Бигзор таронаи Забурро хонад.e0C Вале пеш аз ҳама, эй бародарони ман, на ба осмон қасам ёд кунед, на ба замин, на ба ягон қасами дигаре; балки бигзор дар шумо’’оре, оре’’ ва’’не, не’’ бошад, то ки ба маҳкумият дучор нашавед.3/_ Инак, мо онҳоеро, ки сабр кардаанд, хушбахт мешуморем: шумо дар бораи сабри Айюб шунидаед ва анҷоми кори Худовандро дидаед, зеро ки Худованд раҳмон ва бахшанда аст.:.m Эй бародарон, аз уқубат ва пурсабрии анбиё ибрат гиред, ки онҳо ба исми Худованд сухан меронданд.>-u Эй бародарон, аз якдигар шиква накунед, то даме ки маҳкум нагардед: инак, Довар назди дар истодааст.!,;Шумо низ сабр кунед, дилҳои худро қавӣ гардонед, чунки омадани Худованд наздик аст.m+SПас, эй бародарон, то вақти омадани Худованд пурсабр бошед. Инак, зироаткор самари гаронбаҳои заминро интизор мешавад ва барои ин бисьёр сабр мекунад, то даме ки борони аввалин ва охирин биборад.z*mШумо одилро маҳкум намуда, куштед; ў ба шумо муқобилат накард.})sШумо дар рўи замин бо ҳашамат ва дабдаба умр ба сар бурда, айшу ишрат менамудед, ва дилҳои худро гўё ки барои рўзи қатл фарбеҳ кардаед.>(uИнак, музди коргароне ки саҳроҳои шуморо даравидаанд, ва шумо онро надода нигоҳ доштаед, фиғон мекашед, ва доду фарьёди даравгарон ба гўши Худованди лашкарҳо расидааст.9'kТилло ва нуқраи шуморо занг задааст, ва занги онҳо исботе ба муқобили шумо гардида, мисли оташ ҷисми шуморо хоҳад хўрд: шумо барои айёми охирини худ ганҷ ҷамъ кардаед.k&OСарвати шумо пўсидааст, ва либоси шуморо куя задааст./% YГўш кунед шумо, эй сарватдорон: дар бораи балоҳое ки ба сари шумо меояд, гирья ва нола кунед. $ Пас, касе ки медонад, чӣ некӣ бояд, кард, ва намекунад, ба вай гуноҳ аст.&#EЛекин акнун шумо, ба сабаби ҳавобаландии худ, лоф мезанед: ҳар лофе монанди ин бад аст.*"MБа ҷои он шумо бояд бигўед:“Агар Худо хоҳад, мо зинда мемонем ва чунин ё чунон мекунем“.!5Дар сурате ки шумо намедонед, ки фардо чӣ ҳодиса рўй хоҳад дод: зеро ки чист зиндагии шумо? Буғест, ки ба муддати кўтоҳе зоҳир гардида, баъд нест мешавад.+ O Акнун гўш кунед шумо, эй касоне ки мегўед:“Имрўз ё фардо ба фалон шаҳр рафта, дар он ҷо як сол зиндагонӣ мегузаронем, ва бо тиҷорат машғул шуда, фоида мекунем“,Q Шариатгузор ва Довар якест, ва Ў қодир аст наҷот диҳад ва талаф кунад. Вале ту кистӣ, ки дигареро ҳукм менамоӣ?H  Эй бародарон, дар ҳаққи якдигар бадгўи накунед. Касе ки бародарашро бадгўӣ кунад, ё бародарашро ҳукм намояд, вай шариатро бадгўӣ мекунад ва шариатро ҳукм менамояд. Ва агар ту шариатро ҳукм намоӣ, пас иҷрокунандаи шариат нестӣ, балки довар ҳастӣ. Дар ҳузури Худованд фурўтан бошед, ва Ў шуморо сарафроз хоҳад кард.@y Андўҳгин шуда, гирья ва нола кунед. Бигзор хандаи шумо ба гирья ва шодии шумо ба ғусса мубадал шавад.taБа Худо наздик шавед, ва Ў ба шумо наздик хоҳад шуд. Дастҳои худро бишўед, эй гуноҳкорон, ва дилҳои худро пок кунед, эй дудиладгон.%Пас, ба Худо итоат намоед, ба иблис муқобилат кунед, ва ў аз шумо хоҳад гурехт.{oЛекин файзи бештаре мебахшад; барои ҳамин ҳам гуфта шудааст:“Худо ба мағрурон муқобилат мекунад, вале ба фурўтанон файз мебахшад“.Z-Оё шумо гумон мекунед, ки Навишта бар абас гуфтааст:“Рўҳеро, ки дар мо сокин аст, то ба дараҷаи рашк дўст медорад“?nUЭй зинокорон! Оё намедонед, ки дўстӣ бо дуньё душманӣ бо Худост? Пас, касе ки мехоҳад дўсти дуньё бошад, душмани Худо мегардад. Илтимос мекунед ва ба даст намеоваред, чунки на аз баҳри қасди нек илтимос мекунед, балки аз баҳри он ки барои ҳавасҳои худ истифода намоед.Ҳавас мекунед ва надоред; мекушед ва ҳасад мебаред ва наметавонед ба даст оваред; муноқиша ва адоват мекунед ва надоред, чунки илтимос намекунед;8 kАдоват ва ҷидолҳо дар миёни шумо аз куҷост? Оё на аз ҳавасҳои шумост, ки дар андоматон меҷанганд?0YВа самари адолат дар осоиштагӣ кошта мешавад барои онҳое ки осоиштагиро ба амал меоваранд. Валекин ҳикмате ки аз болост, аввалан, пок аст, сонӣ осоишта, боилтифот, фармонбардор, пур аз марҳамат ва самараи нек, беғараз ва бериё мебошад.'Зеро ҳар ҷое ки ҳасад ва худсарӣ бошад, он ҷо носозӣ ва ҳар кори бад ҳувайдост.5cИн ҳикмате нест, ки аз боло нозил шуда бошад, балки ҳикмати заминӣ, нафсонӣ ва шайтонӣ мебошад;DАммо агар шумо дар дили худ ҳасади талх ва худсарӣ доред, фахр накунед ва дар ҳаққи ростӣ дурўғ нагўед:`9 Оё касе аз шумо ҳаким ва бохирад аст? Бигзор инро дар рафтори неки худ бо фурўтании хирадмандона дар амал нишон диҳад.  Эй бародарони ман, дарахти анҷир наметавонад зайтун оварад, ё токи ангур анҷир: ҳамчунин як чашма наметавонад оби шўр ва ширин ба вуҷуд оварад.~ u Оё аз як сўрохи чашма ҳам оби ширин ва ҳам оби талх ҷорӣ мешавад?# ? Аз айни як даҳон баракат ва лаънат мебарояд. Эй бародарони ман, набояд ин тавр шавад.U # Бо он мо Худо ва Падарро муборак мехонем, ва бо он мо ба одамон, ки ба сурати Худо офарида шудаанд, лаънат мегўем:\ 1Валекин забонро ҳеҷ кас аз одамон ром карда наметавонад: он шароратест боздоштанашаванда ва пур аз заҳри марговар.QЗеро ки ҳама гуна даррандагон ва паррандагон, хазандагон ва ҳайвоноти баҳрӣ ба воситаи одамизод ром шудааст,0YЗабон низ оташ аст, шарорате дар миёни узвҳои мо мебошад. Тамоми ҷисмро палид мекунад ва доираи ҳаётро оташ медиҳад, дар сурате ки худаш аз ҷаҳаннам оташ мегирад.W'Ҳамчунин забон низ узви хурд аст, вале бисьёр лоф мезанад. Бубин, оташи хурде чӣ гуна ҷангали бузургро месўзонад.-SИнак, киштиҳо низ, ҳар чанд бузург бошанд ва ҳар чанд бо бодҳои пурзўр ронда шаванд ҳам, ба воситаи суккони хурде, ба куҷое ки суккон хоҳад, равона карда мешавад;FИнак, мо ба даҳони аспҳо лаҷом меандозем, то ки ба мо итоат кунанд, ва тамоми ҷисми онҳоро идора мекунем;}Зеро ки ҳамаи мо бисьёр пешпо мехўрем. Касе ки дар сухан пешпо намехўрад, вай одами комил аст, ки метавонад ҷилави тамоми ҷисмро бикашад.N Эй бародарони ман! Бисьёре аз шумо муаллим нашавед, чун медонед, ки мо ба маҳкумияти бештаре дучор хоҳем шуд, Зеро, чунон ки ҷисм бе рўҳ мурда аст, ончунон имон низ бе аъмол мурда аст.b=Ба ҳамин тарз Роҳоби фоҳиша низ, ки ҷосусонро қабул карда, бо роҳи дигар фиристода буд, оё ба василаи аъмол сафед нашуд?1Оё мебинед, ки одамизот ба василаи аъмол сафед мешавад, на фақат ба василаи имон?o~WВа он Навишта иҷро шуд, ки мегўяд:“Иброҳим ба Худо имон овард, в ин барои ў адолат ҳисоб карда шуд, ва ў дўсти Худо номида шуд“.'}GОё ту мебинӣ, ки имон ба аъмоли ў мадад кард, ва имони ў ба василаи аъмол ба камол расид?;|oОё падари мо Иброҳим, ки писари худ Исҳоқро ба қурбонгоҳ бароварда буд, бо аъмоли худ сафед нашуд?{}Аммо, эй одами бемағз, оё мехоҳӣ бидонӣ, ки имон бе аъмол мурда аст?z)Ту имон дорӣ, ки Худо ягона аст? Хуб мекунӣ; девҳо низ имон доранд ва меларзанд.#y?Балки касе хоҳад гуфт:“Ту имон дорӣ, вале ман аъмол дорам, имони худро бе аъмол ба ман нишон бидеҳ, вале ман ба ту имони худро аз аъмоли худ нишон медиҳам“.xҲамчунин имон низ, агар аъмол надошта бошад, ба худии худ мурда аст.|wqВа касе аз шумо ба онҳо гўяд:“Ба саломатӣ рафта гарм ва сер шавед“, валкин он чи барои ҷасм лозим аст, ба онҳо надиҳад, чӣ фоидае ҳаст?{voАгар бародаре ё хоҳаре бараҳна буда, ризқу рўзӣ надошта бошад,yukЭй бародарони ман, чӣ фоидае ҳаст, агар касе гўяд, ки имон дорад, дар сурате ки амал надорад? Оё чунин имон метавонад ўро наҷот диҳад?>tu Зеро бар касе ки эҳсон накардааст, доварӣ бе марҳамат хоҳад буд; марҳамат бар доварӣ ғалаба меёбад.As{ Ҳамчун касе ки бар тибқи шариати озодӣ доварӣ карда хоҳанд шуд, чунин сухан гўед ва чунин амал кунед,r Зеро Он ки ‘‘зино накун’’ гуфтааст, ‘‘қатл накун’’ ҳам гуфтааст; бинобар ин, агар ту зино накунӣ, вале қатл кунӣ, ба шариат хато кардаӣ.Dq Касе ки тамоми шариатро риоя намуда, валекин дар як чиз гуноҳ кунад, нисбат ба ҳама чиз айбдор мешавад.5pc Аммо агар рўйбинӣ мекарда бошед, гуноҳ мекунед, ва шариат шуморо вайронкунанда ҳисоб мекунад.ao;Агар шумо шариати шоҳонаро, бар тибқи Навиштаи:’’Ёри худро мисли худ дўст бидор’’ ба ҷо меоварда бошед, хуб мекунед;inKОё онҳо номи некро, ки бар шумост, беобрў намекунанд?rm]Валекин шумо аз камбағал нафрат кардаед. Оё сарватдорон шуморо ба танг намеоваранд, ва оё онҳо шуморо ба маҳкамаҳо намекашанд?.Vl%Гўш диҳед, эй бародарони маҳбуби ман: оё Худо камбағалони оламро интихоб накардааст, ки сарватдор дар имон ва ворисони Малакуте бошанд, ки онро Ў барои дўстдорони Худ ваъда кардааст?k/Оё шумо миёни худатон фарқ нагузоштаед ва оё доварони соҳиби афкори бад нестед?.jUВа шумо ба соҳиби либоси зебо нигоҳ карда, гўед:“Шумо марҳамат фармуда ин ҷо биншинед“, ва ба камбағал гўед:“Ту ин ҷо биист“ ё ки:“Ин ҷо, поини пои ман биншин“,iyЗеро, агар ба ҷамъомади шумо касе ангуштарини тилло дар даст ва либоси зебо дар тан биёяд, ва камбағале низ либоси чиркин дар тан биёяд,=h uЭй бародарони ман! Ба Исои Масеҳи Худованди мо, ки Худованди ҷалол аст, бе рўйбинӣ имон дошта бошед. A~}|{z`yxwUvuJtsArIqp_oonmkjihhg.eeJdgcxb$ao`_W^^]&\ZZYFXyWVUTSpRQQPONeMrLKKJhI/GGKEE CB2AT@S?> =,<;:9`8365u4D3l210/.- ++ ))( '&%$#! ;(F()y6QP Y4A1y[Ва ҷаҳон бо ҳавасҳояш гузарон аст, аммо касе ки иродаи Худоро ба ҷо меоварад, то абад боқист.RxЗеро ҳар чи дар ҷаҳон аст: шаҳвати ҷисм, ҳаваси чашмон ва ғурури зиндагонӣ аз Падар нест, балки аз ин ҷаҳон аст.PwҶаҳонро дўст надоред, на он чиро, ки дар ҷаҳон аст: касе ки ҷаҳонро дўст медорад, дар вай муҳаббати Падар нест;kvOБа шумо, эй падарон, навиштаам, чунки шумо Ўро, ки аз ибтидост шинохтаед. Ба шумо, эй ҷавонон, навиштаам, чунки шумо пурзўр ҳастед, ва каломи Худо дар шумо сокин аст, ва шумо иблисро мағлуб кардаед.tua Ба шумо, эй падарон, менависам, чунки шумо Ўро, ки аз ибтидост, шинохтаед. Ба шумо, эй ҷавонон, менависам, чунки шумо иблисро мағлуб кардаед. Ба шумо, эй бачагон, менависам, чунки шумо Падарро шинохтаед.)tK Ба шумо, эй фарзандон, менависам, чунки гуноҳҳои шумо ба хотири исми Ў омурзида шудааст.!s; Вале касе ки аз бародари худ нафрат дорад, вай дар зулмот аст, ва дар зулмот мегардад, ва намедонад, ки куҷо меравад, чунки зулмот чашмонашро кўр кардааст."r= Касе ки бародари худро дўст медорад, вай дар нур сокин аст, ва дар вай васвасае нест.?qw Ҳар кӣ гўяд, ки вай дар нур аст, валекин аз бародари худ нафрат дошта бошад, вай ҳанўз дар зулмот аст.p/Лекин дар айни ҳол ба шумо ҳукми тозае менависам, ки ростии он ҳам дар Ўст ва ҳам дар шумост, чунки зулмот гузарон аст, ва акнун нури ҳақиқӣ медурахшад. oЭй маҳбубон! Ба шумо ҳукми тозае наменависам, балки ҳукми қадимие ки шумо аз ибтидо доштед: ҳукми қадимӣ каломест, ки шумо аз ибтидо шунидаед.n3Касе гўяд, ки дар Ў собит мемонад, вай бояд тавре рафтор кунад, ки Ў рафтор мекард.omWВалекин касе ки каломи Ўро риоят мекунад, дар вай ба ростӣ муҳаббати Худо ба камол расидааст. Аз ин медонем, ки мо дар Ў ҳастем.Hl Касе ки гўяд:“Ман Ўро мешиносам“, аммо аҳкоми Ўро риоят накунад, вай дурўғгўй аст, ва дар вай ростӣ нест.wkgАз ин медонем, ки Ўро мешиносем, ки аҳкоми Ўро роият мекунем.GjВа Ў кафорат аст барои гуноҳҳои мо, ва на танҳо барои гуноҳҳои мо, балки барои гуноҳҳои тамоми ҷаҳон низ.i 1Эй фарзандонам! Инро ба шумо менависам, то ки шумо гуноҳ накунед; ва агар касе гуноҳ кунад, мо ба ҳузури Падар Шафоатгаре дорем, ки Исои Масеҳи Одил аст.h - Агар гўем, ки мо гуноҳе накардаем, Ўро дурўғгўй месозем, ва каломи Ў дар мо нест.ag = Агар мо гуноҳҳои худро эътироф кунем, Ў амин ва одил аст, ки гуноҳҳои моро биомурзад ва моро аз ҳар ноинсофӣ пок намояд.f #Агар гўем, ки мо гуноҳе надорем, худаморо фиреб медиҳем, ва дар мо ростӣ нест. e Аммо агар дар нур мегашта бошем, чунон ки Ў дар нур аст, бо якдигар мушоракат дорем, ва Хуни Пасари Ў Исои Масеҳ моро аз ҳар гуноҳ пок менамояд.[d 1Агар мо гўем, ки бо Ў мушоракат дорем, вале дар зулмот мегардем, мо дурўғ мегўем ва бар тибқи ростӣ рафтор намекунем;:c oВа ин аст паёме ки мо аз Ў шунидаем в ба шумо хабар медиҳем: Худо нур аст, ва дар Ў ҳеҷ зулмоте нест.vb gВа инро мо ба шумо менависем, то ки шодии шумо  комил  бошад.3a aДар бораи он чи мо дидаем ва шунидаем, ба шумо хабар медиҳем, то ки шумо низ бо мо мушоракат дошта бошед; валекин мушоракати мо бо Падар ва бо Писари Ў Исои Масеҳ аст.{` qЗеро ки ҳаёт зоҳир шуд, ва мо дидаем ва шаҳодат медиҳем ва ба шумо аз ҳаёти ҷовидоние хабар медиҳем, ки бо Падар буд ва ба мо зоҳир шуд,_ 1Дар бораи он чи аз ибтидо буд, ва мо онро шунидаем ва бо чашмони худ дидаем ва муроқиба намудаем, ва онро дастҳои мо ламс кардааст, дар бораи Калми ҳаёт,^^5Балки дар файз ва шинохтани Худованд ва Наҷотдиҳандаи мо Исои Масеҳ нумў ёбед, ки Ўро аз ҳоло то абад ҷалол бод. Омин.]Пас шумо, эй маҳбубон, азбаски пешакӣ огоҳонида шудаед, эҳтиёт шавед, ки гирифтори иштибоҳи шарирон нагардед ва аз матонати худ маҳрум нашавед,,\QВа ҳамчунин дар ҳамаи номаҳои худ ў дар ин бора сухан меронад, ки дар онҳо кадом як чизи душворфаҳме ҳаст, ки онро нодонон ва ноустуворон мисли Навиштаҳои дигар ғалат таъбир менамоянд, ва анҷоми ин кор барои онҳо ҳалокат меоварад. [Ва пурсабрии Худованди моро наҷот ҳисоб кунед, чунон ки бародари маҳбуби мо Павлус низ, аз рўи ҳикмате ки ба ў ато шудааст, ба шумо навиштааст,cZ?Пас, эй маҳбубон, модоме ки инро интизорӣ доред, саъю кўшиш намоед, ки назди Ў покиза ва беайб дар осоиштагӣ ҳозир шавед;AY{ Лекин мо, мувофиқи ваъдаи Ў, мунтазири осмон ва замини нав ҳастем, ки дар онҳо адолат сокин хоҳад буд.&XE Дар ҳолате ки омадани рўзи Худоро орзу доред ва мешитобонед, ки дар он рўз осмон аланга гирифта несту нобуд хоҳад шуд, ва аносир оташ гирифта, хоҳанд гудохт?QW Агар ҳамаи инҳо чунин нобуд мешуда бошанд, пас шумо дар рафтори муқаддасона ва парҳезгорӣ чӣ гуна бояд бошед,dVA Валекин рўзи Худованд, чунон ки дузд дар шаб, хоҳад омад, ва он гоҳ осмон бо ғулғулае хоҳад даргузашт, ва аносир оташ гирифта, хоҳанд гудохт, ва замин ва тамоми аъмоле ки дар он аст, хоҳад сўхт.rU] Худованд дар иҷрои ваъда таъхир наменамояд, чунон ки баъзе касон инро таъхир ҳисоб мекунданд; балки ба шумо пурсабрӣ зоҳир менамояд ва намехоҳад, ки касе нобуд шавад, балки ҳама ба тавба рў оваранд.TwАммо ҳамин як чиз аз шумо, эй маҳбубон, набояд пўшида бошад, ки дар назари Худованд як рўз мисли ҳазор сол аст, ва ҳазор сол мисли як рўз.SАммо осмон ва замини ҳозира низ бо ҳамон калом барои оташ нигоҳ дошта шудаанд ва то рўзи доварӣ ва ҳалокати мардуми осӣ саришта карда мешаванд.xRiБинобар ин дуньёи онвақта дар об ғарқ шуда, ба ҳалокат расид.rQ]Онҳое ки чунин гумон мекунанд, намедонанд, ки дар ибтидо бо каломи Худо осмон ва замин аз об ва ба воситаи об таркиб ёфта буданд;P Хоҳанд гуфт:“Куҷост ваъдаи омадани Ў? Зеро аз замоне ки падарон вафот кардаанд, ҳама чиз ончунон ки аз аввали офариниш буд, боқӣ мондааст“.bO=Пеш аз ҳама бидонед, ки дар рўзҳои охир масхарабозони беҳаёе пайдо хоҳанд шуд, ки бар тибқи ҳавасҳои худ рафтор намуда, NТо шумо ба хотир оваред суханонеро, ки пештар анбиёи муқаддас гуфтаанд, ва ҳукми Худованд ва Наҷотдиҳандаро, ки ҳаввориён ба шумо супурдаанд.SM !Ин номаи дуюм аст, ки ба шумо, эй маҳбубон, менависам; дар онҳо бо роҳи ёдоварӣ фикри поки шуморо таҳрик медиҳам,$LAБа онҳо ҳамон чизе рўй додааст, ки дар ин зарбулмасали дуруст гуфта мешавад:’’Саг ба қаи худ баргашт, ва хук баъд аз шустушўй рафт, ки дар лой ғел занад’’. KБарои онҳо надонистани роҳди адолат беҳтар мебуд аз он ки, баъд аз донистани он, аз ҳукми муқаддасе ки ба онҳо супурда шудааст, рўй гардонданд.jJMЗеро, агар ба василаи шинохтани Худованд ва Наҷотдиҳандаи мо Исои Масеҳ аз қабоҳатҳои дуньё халосӣ ёфта, аз нав ба доми онҳо афтода мағлуб мешуда бошад, анҷоми онҳо бадтар аз аввалашон мешавад.IБа онҳо озодиро ваъда медиҳанд, дар сурате ки худашон ғуломони фасод ҳастанд; зеро ҳар кӣ касеро мағлуб карда бошад, ҳамон кас ғуломи ўст.H%Зеро ки суханони беҳудаи дабдабаноке гуфта, онҳоеро, ки навакак аз гумроҳон халос шудаанд, ба доми ҳавасҳои ҷисм, ба доми фисқу фуҷур медароваранд;^G5Онҳо чашмаҳои беоб ва абрҳое ҳастанд, ки бо тундбод ронда мешаванд: барои онҳо зулмоти торикии абадӣ муҳайё шудааст.YF+Аммо дар шарорати худ мазаммат карда шуд: модахари безабон бо овози одамӣ сухан роонда, девонагии набиро боздошт.TE!Онҳо роҳи ростро тарк карда, гумроҳ шудаанд, аз паи Билъом ибни Баўр рафтаанд, ки вай музди ноҳақро дўст медошт.-DSЧашмони онҳо пур аз зино ва гуноҳи доимист; онҳо ҷонҳои ноустуворро ба дом медароваранд; дили онҳо ба тамаъкорӣ омўхта шудааст; онҳо фарзандони лаънат ҳастанд.~Cu Ва подоши шарорати худро хоҳанд ёфт, зеро ки айшу нўши ҳаррўзаро барои худ роҳат медонанд; онҳо, ки беҳаё ва қабоҳаткор ҳастанд, аз ҳуққабозиҳои худ лаззат мебаранд, ҳангоме ки бо шумо айшу ишрат мекунанд.8Bi Аммо онҳо ҳамчун ҳайвоноти безабоне ки табиатан барои шикор ва талаф таваллуд ёфтаанд, ба он чи намефаҳманд, бўҳтон мезананд, ва онҳо дар фасоди худ талаф хоҳанд шуд,)AK Дар сурате ки ҳатто фариштагон, ки дар қудрат ва қувват аз онҳо бартарӣ доранд, ба ҳузури Худованд дар ҳаққи онҳо ҳукми мазамматкунандае ба забон намеронанд.D@ Алалхусус онҳоеро, ки аз паи ҳавасҳои қабеҳи ҷисм мераванд, ва аз сарварон нафрат доранд, ва густохӣ ва худсарӣ мекунанд ва аз бадгўӣ дар ҳаққи мақомҳои осмонӣ наметарсанд,~?u Пас Худованд медонад, ки чӣ гуна парҳезгоронро аз озмоиш раҳо кунад ва шариронро барои ҷазо то рўзи доварӣ дар қайди банд нигоҳ дорад,f>EЗеро ки он одил дар миёни онҳо умр ба сар бурда ва корҳои бади онҳоро дида ва шунида, ҷони одилонаи худро ҳаррўза меозурд,=!Ва Лути одолро, ки аз рафтори фосиқонаи шарирон ба танг омада буд, раҳо кард,Y<+Ва шаҳрҳои Садўм ва Амўроро ба ҳалокат маҳкум намуд ва, ҳамчун тимсоле барои осиёни оянда, ба хокистар табдил дод,;}Ва ба дуньёи қадим амон надод, балки фақат ҳашт нафар ва аз он ҷумла Нўҳро, ки воизи адолат буд, маҳфуз дошта, бар олами осиён тўфон овард;@:yЗеро, модоме ки Худо ба фариштаҳои гуноҳкор амон надод, балки онҳоро дар ҷаҳанам андохта, ба мағораҳои зулмот супурд, то ки барои доварӣ дар қайду банд нигоҳ дошта шаванд;}9sВа аз рўи тамаъкорӣ бо суханони макромез шуморо ба дом хоҳанд даровард; ҳукми онҳо кайҳо муҳайёст, ва ҳалокати онҳо пинак нарафтааст.Z8-Ва бисьёр касон фисқу фуҷури онҳоро пайравӣ хоҳанд кард, ва ба василаи онҳо роҳи ростӣ гирифтори таҳқир хоҳад шуд.?7 yАммо дар миёни қавм анбиёи козиб низ буданд, чунон ки дар миёни шумо ҳам муаллимони козиб хоҳанд буд, ки бидъатҳои ҳалокатоварро ҷорӣ хоҳанд кард ва Худовандеро, ки барои онҳо фидия дод, инкор намуда, ба зудӣ ба сари худ ҳалокат хоҳанд овард.6 Зеро ки ҳаргиз нубувват ба ҳасби иродаи одамизод ба забон ронда нашудааст, балки муқаддасони Худо, бо таҳрики Рўҳулқудс, онро ба забон рондаанд.45 cВа пеш аз ҳама чиз инро бидонед, ки ҳеҷ як нубуввати Навиштаҳо тафсири шахсиро раво намедонад;4 Ва каломи нубувват барои мо матонати бештаре дорад; шумо хуб мекунед, ки ба он рў меоваред, ҳамчун чароғе ки дар ҷои торик нур мепошад, то даме ки чашми рўз кушода шуда, ситораи субҳ дар дилҳои шумо тулўъ намояд;%3 EВа ин овозро, аз осмон омада расид, мо шунидем, ҳангоме ки бо Ў дар кўҳи муқаддас будем.72 iЗеро ки Ў аз Худои Падар шавкат ва ҷалол ёфт, вақте ки аз ҷониби ҷалоли боазамат сўИ Ў чунин овоз расид:’’Ин аст Писари Маҳбуби Ман, ки ҳусни таваҷҷўҳи Ман бар Ўст’’.51 eЗеро, ҳангоме ки мо қувват ва омадани Худованди мо Исои Масеҳро ба шумо хабар додем, аз паи афсонаҳои фиребгарона нарафтаем, балки кибриёи Ўро бо чашмони худ дидаем,0 'Ва саъю кўшиш хоҳам кард, ки шумо пас аз риҳлатам низ ҳамеша инро ба ёд оваред.S/ !Чун медонам, ки ба қарибӣ бояд хаймаи худро тарк кунам, чунон ки Худованди мо Исои Масеҳ ба ман эълон намудааст.%. E Аммо ман салоҳ медонам, то даме ки дар ин хайма ҳастам, шуморо ба ёдоварӣ таҳрик диҳам,l- S Барои ҳамин ман ба ёди шумо овардани инро ҳаргиз бас намекунам, гарчанде ки шумо инро медонед ва дар ин ростӣ устувор ҳастед.o, Y Зеро ки бо чунин роҳ даромадгоҳи Малакути абадии Худованд ва Наҷотдиҳандаи мо Исои Масеҳ барои шумо бемалол кушода хоҳад буд.%+ E Аз ин рў, эй бародарон, беш аз пеш саъю кўшиш намоед, ки даъват ва интихоби худро устувор гардонед ва агар ҳамин тавр рафтор кунед, ҳаргиз пешпо нахоҳед хўрд,s* a Вале дар ҳар кӣ ин сифат ёфт нашавад, вай кўр аст, яъне чашмонашро пўшда, фаромўш кардааст, ки гуноҳҳои пештараи ў татҳир шудаанд.x) kАгар ин сифат дар шумо ёфт шавад ва афзоиш ёбад, шумо дар шинохтани Худованди мо Исои Масеҳ бе муваффақият ва бе самар нахоҳед монд;x( kБа парҳезгорӣ бародардўстиро ва ба бародардўстӣ муҳаббатро.' {Ба хирадмандӣ порсоиро, ба порсоӣ тоқатро, ба тоқат парҳезгориро,l& SБинобар ин шумо тамоми ҷадду ҷаҳди худро ба кор бурда, ба имони худ некўкориро ба худ изофа намоед, ба некўкорӣ хирадмандиро,=% uКи бо онҳо ба мо ваъдаҳои бузург ва гаронбаҳо дода шудааст, то ки шумо ба воситаи онҳо шарики табиати илоҳӣ гардида, аз фасоди шаҳват, ки дар ҷаҳон ҳукмфармост, дур шавед,.$ WАзбаски қуввати илоҳии Ў ҳамаи чизҳои барои ҳаёт ва парҳезгорӣ зарурро ба мо бахшидааст, ба воситаи шинохтани Ў, ки моро бо ҷалол ва камоли Худ даъват намудааст,# -Файз ва осоиштагӣ дар шинохтани Худо ва Исои Худованди мо бар шумо фаровон бод./" [Шимъўни Петрус, ки банда ва ҳаввории Исои Масеҳ аст, ба онҳое ки имони гаронбаҳоро мисли имони мо дар адолати Худои мо ва Исои Масеҳи Наҷотдиҳанда қабул кардаанд:B!}Ба якдигар бо бўсаи муҳаббат салом гўед. Бар ҳамаи шумо, ки дар Исои Масеҳ ҳастед, осоиштагӣ бод. Омин.I   Калисое ки дар Бобил аст ва мисли шумо интихоб шудааст, ба шумо салом мерасонад, ҳамчунин писарам Марқўс.K Ба воситаи Силвонус, ки ба фикри ман бародари амин аст, ба шумо мухтасар навиштам, то шуморо насиҳат ва шаҳодат диҳам, ки ҳамин аст файзи ҳақиқии Худо, ки дар он шумо қоим ҳастед.Q Ўро ҷалол ва салтанат то абад бод. Омин.1[ Ва Худои ҳар файз, ки моро ба ҷалоли абадии Худ дар Исои Масеҳ даъват намудааст, баъд аз уқубати кўтоҳмуддати шумо, шуморо комил, устувор, қавӣ ва матин хоҳад кард. Ба вай бо имони қавӣ муқобилат кунед, чун медонед, ки ин гуна уқубатҳо ба сари бародарони шумо низ, ки дар сар то сари ҷаҳон ҳастанд, меояд.eCҲушьёр ва бедор бошед, чунки душмани шумо, иблис, мисли шери ғуррон гаштугузор карда, касеро меҷўяд, то ба коми худ кашад;Ҳамаи ғамҳои худро ба Ў вогузор намоед, зеро ки Ў ба шумо ғамхорӣ мекунад.1[Пас, дар зери дасти пурзўри Худо фурўтан бошед, то ки Ў шуморо дар замони Худ сарфароз кунад;^5Ҳамчунин шумо, эй ҷавонон, ба пирон итоат намоед; ва ҳамаатон, ба якдигар итоат намуда, фурўтаниро дар бар кунед, чунки Худо ба мағрурон муқобилат мекунад, вале ба фурўтанон файз мебахшад.2]Ва ҳангоме ки Сарвари чўпон зоҳир шавад, шумо тоҷи ҷалолро, ки пажмурда намешавад, хоҳед ёфт.1[Ва на ҳамчун касоне ки бар мероси Худо ҳукмронӣ мекунанд, балки ба рама намунаи нишон диҳед,PРамаи Худоро, ки назди шумост, бичаронед ва ба он назорат кунед, на ба таври маҷбурӣ, балки ба таври ихтиёрӣ, чунон ки мақбули Худост, ва на аз барои тамаи нангин, балки аз сидқи дил,k QАз пирони шумо хоҳишмандам ман, ки низ пир ва шоҳиди уқубатҳои Масеҳ ҳастам, ва шарики ҷалоле хоҳам буд, ки бояд ба зуҳур ояд:_7Пас, онҳое ки бар тибқи иродаи Худо уқубат мекашанд, бигзор ҷонҳои худро ба Офаридагори амин супоранд ва некӣ кунанд.+OВа агар одил базўр наҷот меёфта бошад, пас оқибати осиён ва гуноҳкорон чӣ гуна хоҳад буд?1[Зеро вақти он расидааст, ки доварӣ аз хонаи Худо оғоз шавад; ва агар аввал аз мо оғоз шавад, пас фарҷоми онҳое ки ба Инҷили Худо итоат намекунанд, чӣ гуна хоҳад буд?^5Аммо агар касе ҳамчун масеҳӣ уқубат кашад, бигзор хиҷил нашавад, балки барои чунин қисматаш Худоро ҳамду сано хонад.-Бигзор ҳеҷ яке аз шумо ҳамчун қотил, ё дузд, ё бадкирдор, ё фузул уқубат накашад.A{Агар дар ҳаққи шумо ба хотири исми Исои Масеҳ бадгўӣ кунанд, хушо шумо, чунки Рўҳи ҷалол, Рўҳи Худо бар шумо қарор мегирад: онҳо Ўро хорӣ медиҳанд, лекин шумо ҷалол медиҳед.| q Балки, модоме ки шумо дар уқубатҳои Масеҳ иштирок доред, шодӣ кунед, то ки дар вақти зуҳури ҷалоли Ў низ ба ваҷд оед ва хурсандӣ кунед.w g Эй маҳбубон! Аз озмоиши оташе ки барои имтиҳони шумо фиристода мешавад, ҳайрон нашавед, ки гўё воқеаи аҷибе ба шумо рўй дода бошад,c ? Касе агар сухане ба забон ронад, бигзор ҳамчун суханони Худо ба забон ронад; касе агар хизмат кунад, бигзор мувофиқи қуввате ки Худо ба вай медиҳад, хизмат кунад, то ки дар ҳама чиз Худо ба воситаи Исои Масеҳ ҷалол ёбад, ки Ўро ҷалол ва салтанат то абад бод. Омин.G  Ба якдигар, ҳар яке аз рўи бахшоише ки ёфтаед, ҳамчун муваккалони неки файзи гуногуни Худо хизмат кунед._ 7 Якдигарро бешикваю шикоят меҳмоннавозӣ кунед;CПеш аз ҳама чиз ба якдигар муҳаббати пурзўр дошта бошед, чунки муҳабат гуноҳҳои зиёдро рўпўш мекунад.Аммо фарҷоми ҳама чиз наздик аст. Пас бомулоҳиза ва барои дуо ҳушьёр бошед.A{Зеро барои ҳамин ба мурдагон низ башорат дода шудааст, то ки онҳо ба ҳасби ҷисм ба тириқи одамизод ба доварӣ дучор гардида, вале ба ҳасби рўҳ ба тариқи Худо зиндагӣ кунанд.!;Онҳо ба Худое ки тайёр аст зиндагон ва мурдагонро доварӣ кунад, ҳисобат хоҳанд дод.taБа ҳамин сабаб онҳо мутаҳайир мешаванд, ки шумо бо онҳо дар ҳамон фисқу фуҷур иштирок надоред, ва дар ҳаққи шумо бадгўӣ мекунанд;J Шумо дар замони гузашта ба андозаи кофӣ мисли халқҳо рафтор кадаед, ба нопокиҳо ва ҳавасҳо, ба мастигарӣ, ба ифроткорӣ дар хўрдан ва нўшидан ва ба бутпарастии зишт дода шудаед.7gТо ки боқии умри ҷисмониро на аз рўи ҳавасҳои одамӣ, балки аз мувофиқи иродаи Худо ба сар барад.3 aПас, чӣ тавре ки Масеҳ барои мо ба ҳасби ҷисм уқубат кашидааст, шумо низ бо ҳамон фикр мусаллаҳ шавед; зеро касе ки ба ҳасби ҷисм уқубат кашад, дигар гуноҳ намекунад,PКи Ў ба осмон сууд карда, ба ямини Худо нишастааст ва фариштаҳо ва ҳукуматдориҳо ва қудратҳо мутеи Ў шудаанд.<qВа тимсоли он таъмид аст, ки на шустани нопокии ҷисм, балки ба зимма гирифтани виҷдони пок аст ба ҳузури Худо, ки ҳоло моро низ ба воситаи эҳьёи Исои Масеҳ наҷот медиҳад,G~Онҳо пештар беитоат буданд, вақте ки Худо, дар айёми Нўҳ, пурсаброна интизорӣ мекашид, ҳангоме ки киштӣ сохта мешуд, ки дар он мардуми каме, яъме ҳашт нафар, аз об наҷот ёфтанд.}}sВа дар рўҳ Ў рафта, ба арвоҳе ки дар зиндон буданд, мавъза намуд.9|kЧунки Масеҳ низ барои он ки моро сўИ Худо оварад, як бор барои гуноҳҳои мо уқубат кашид, яъне одил барои золимон ба ҳасби ҷисм кушта шуд, аммо ба ҳасби рўҳ зинда гардид.e{CЗеро, агар мутобиқи иродаи Худо бошад, барои аъмоли нек уқубат кашадан беҳтар аст аз он ки барои аъмоли бад уқубат кашад,zБигзор виҷдони шумо пок бошад, то онҳое ки рафтори некатонро дар Масеҳ мазаммат менамояд, бо он чи шуморо бадгўӣ мекунанд, шарманда шаванд.4yaХудованд Худоро дар дилҳои худ тақдис намоед; ҳамеша тайёр бошед, ки ба ҳар касе ки аз шумо дар бораи умедатон ҳисоб талаб кунад, бо фурўтанӣ ва эҳтиром ҷавоб диҳед:3x_Лекин агар барои адолат уқубат кашед, хушо шумо; аз воҳимаи онҳо натарсед ва музтариб нашвед.}ws Ва кист, ки ба шумо бадӣ кунад, агар шумо дар некўорӣ ғаюр бошед? 0~}|{zz-yxx(vWuXts`qqVpp#ojnmhlik9ji}hggf$ddiccbfa`_^{]\j[ZYXX W*V9UTSSERQxPOqO MLKKJpIHH GSFEDRCBBA-@W>}><<^;:99.877065332100/\..s-,,+V*<)((2&m%$##H"!!(  kx@A M  {!xk*00 [Ва моро подшоҳон ва коҳинони Худо ва Падари Худ гардонд, то абад ҷалол ва салтанат бод! Омин.B Ва аз ҷониби Исои Масеҳ, ки шоҳиди амин, Нахустзода аз мурдагон ва Фармонфармои подшоҳони замин аст. Ўро, ки моро дўст медорад, ва моро аз гуноҳҳоямон бо Хуни Худ халосӣ дод,= uЮҳанно ба ҳафт калисое ки дар вилояти Осиё мебошад: файз ва осоиштагӣ бар шумо аз ҷониби Ў, ки ҳаст ва буд ва хоҳад омад, ва аз ҷониби ҳафт рўҳе ки дар пеши тахти Ў ҳастанд,   Хушо касе ки мехонад ва касоне ки мешунаванд суханони ин нубувватро, ва он чи дар он навишта шудааст, риоят мекунанд, зеро ки вақт наздик аст.%~ EКи вай ба каломи Худо, ва ба шаҳодати Исои Масеҳ, ва ба ҳар чизе ки дида буд, гувоҳӣ дод.V} )Ваҳйи Исои Масеҳ, ки Худо ба Ў ато намуд, то ба бандагони Худ нишон диҳад, ки ба қарабӣ чиҳо бояд ба вуқўъ ояд. Ва Ў онро ба воситаи фариштаи Худ ба бндаи Худ Юҳанно фиристода, зоҳир сохт,9| mЯъне Худои ҳакими якто ва Наҷотдиҳандаи моро, ба воситаи Исои Масеҳи Худованди мо, ҷалол ва шавкат, қудрат ва салтанат бод аз азал ва дар замони ҳозира ва то абад. Омин.H{  Ва Ўро, ки қодир аст шуморо аз фурў ғалтидан нигоҳ дорад ва дар шодӣ беайб ба ҳузури ҷалоли Худ биистонад,wz iБаъзеи дигарро бо ваҳм наҷот дода, аз оташ берун оваред; бо ваҳм раҳм карда, ҳатто аз либосе ки бо ҷисм палид шудааст, нафрат намоед._y 9Ба баъзе касон, ки шубҳа мекунанд, мушфиқ бошед;gx IХудро дар муҳаббати Худо нигоҳ доред ва марҳамати Исои Масеҳи Худованди моро, ки ҳаёти ҷовидонӣ меоварад, мунтазир бошед.@w {Валекин шумо, эй маҳбубон, худро бо имони бағоят муқаддасатон обод кунед, ва дар Рўҳулқудс дуо гуфта,9v mИнҳо касоне ҳастанд, ки ҷудоиҳо ба миён меоваранд; инҳо касони нафсоние ҳастанд, ки рўҳ надоранд.pu [Онҳо ба шумо гуфтаанд, ки дар замони охир масхарабозоне пайдо хоҳанд шуд, ки бар тибқи ҳавасҳои осиёнаи худ рафтор хоҳанд кард.Lt Аммо шумо, эй маҳбубон, суханонеро ба хотир оваред, ки пештар ҳаввориёни Исои Масеҳи Худованди мо гуфтаанд:+s QИнҳо шиквакунандагони аз ҳар чиз норозие ҳастанд, ки бар тибқи ҳавасҳои худ рафтор мекунанд, суханони дабдабанок мегўянд ва барои манфиат тамаллуқ менамоянд.fr GТо ки бар ҳама доварӣ кунад ва ҳамаи осиёнро маҳкум намояд дар тамоми аъмоле ки маъсияташон содир кардааст, ва дар ҳамаи суханони густохонае ки дар ҳаққи Ў гуноҳкорони осӣ ба забон рондаанд“{q qҲанўх низ, ки баъд аз Одам насли ҳафтум буд, дар бораи инҳо нубувват карда гуфтааст:“Инак, Худованд бо беварҳои муқаддасони Худ омад,>p w Инҳо мавҷҳои пуртуғьёни баҳр ҳастанд, ки кафки расвоиҳои худро боло мебароваранд; инҳо ситораҳои оворае ҳастанд, ки барояшон торикии зулмот то абад нигоҳ дошта шудааст.mo U Инҳо олудагие дар зиёфатои муҳаббати шумо мебошанд, ҳангоме ки бо шумо бе ҳаросе айшу ишрат карда, шиками худро мепарваранд; инҳо абрҳои беобе ҳастанд, ки бо шамол ронда мешаванд; инҳо дарахтони тирамоҳ ҳастанд, ки бесамар буда, ду карат мурдаанд ва решакан шудаанд;(n K Вой бар ҳоли онҳо, чунки бо роҳи Қобил рафтаанд, ва мисли Билъом дар ивази музд тамоман ба иштибоҳ дода шудаанд, ва мисли Қўраҳ дар исьён ба ҳалокат расидаанд. m  Валекин инҳо ба ҳар чизе ки намефаҳманд, бўҳтон мезананд, ва бо ҳар чизе ки ҳамчун ҳайвоноти безабон табиатан медонанд, худро фосид мекунанд.^l 7 Вақте ки фариштаи муқарраб Микоил бо иблис сухан ронда, дар бораи ҷасади Мусо баҳс мекард, ҷуръат накард, ки ҳукми мазамматкунандае ба забон ронад, балки гуфт:“Худованд туро ҷазо диҳад“.ok YБа ҳамин тарз ин гирифторони хобу хаёл ҷисмро палид месозанд, сардоронро рад мекунанд ва дар ҳаққи олимақомот бўҳтон мегўянд.lj SҲамчунин Садўм ва Амўро ва шаҳрҳои атрофашон, ки ба ҳамин тарз ба зино дода шуда, аз паи инҳирофоти дигар афтода буданд, гирифтори ҷазои оташи абадӣ гардида, ҳамчун тимсоли муқаррар карда шуданд.*i OВа фариштаҳоеро, ки мартабаи худро маҳфуз надоштанд, балки манзили худро тарк карданд, дар қайду банди абадӣ, дар зулмот, барои доварии рўзи бузург нигоҳ дошт;h !Ман он чиро, ки медонед, мехоҳам ба шумо хотиррасон намоям, ки агарчи Худованд қавмро аз замини Миср халос кард, баъд беимононро ба ҳалокат расонд, g Зеро баъзе касон пинҳонӣ даромадаанд, ки аз қадим ба ин маҳкумият таъин шуда буданд, ва ин осиён файзи Худои моро ба фисқу фуҷур табдил медиҳанд ва Парвардигори ягона ва Исои Масеҳи Худованди моро инкор мекунанд.tf cЭй маҳбубон! Азбаски ҷидду ҷаҳди комил дорам дар бораи наҷоти муштараки мо бинависам, зарур донистам ба шумо насиҳате нависам, то шумо дар роҳи имоне ки як бор ба муқаддасон супурда шуд, ҷадал намоед.ne WМарҳамат ва осоиштагӣ ва муҳаббат бар шумо фаровон бод.vd iЯҳудо, ки бандаи Исои Масеҳ ва бародари Яъқуб аст, ба даъватшудагоне ки дар Худои Падар тақдис ёфтаанд ва дар Исои Масеҳ маҳфузанд:1c ]Осоиштагӣ бар ту бод. Дўстон ба ту салом мерасонанд. Ба дўстон ном ба ном салом бирасон. Омин.b Балки умедворам, ки ба қарибӣ туро бубинам, ва даҳонакӣ гуфтугузор кунем.'a I Чизи бисьёре доштам, ки бинависам, валекин намехоҳам ба ту бо сиёҳӣ ва қалам бинависам,}` u Дар бораи Димитриюс ҳама ва худи ростӣ низ ба некии ў шаҳодат додааст; мо ҳам шаҳодат медиҳем, ва шумо медонед, ки шаҳодати мо рост аст.c_ A Эй маҳбуб! Ба бадӣ тақлид накун, балки ба некӣ. Касе ки некӣ мекунад, аз Худост; ва касе ки бадӣ мекунад, Худоро надидааст.A^ } Бинобар ин, агар биёям, корҳоеро, ки ў мекунад, хотирнишон хоҳам кард: ў дар ҳаққи мо суханони бад ба забон меронад, ва бо ин ҳам қонеъ нашуда, худаш бародаронро қабул намекунад ва ба касоне ки мехоҳанд, монеъ мешавад ва аз калисо бадар меронад.B]  Ман ба калисо навиштам, аммо Диютрифас, ки калониро дар миёни онҳо дўст медорад, моро қабул намекунад.\ Пас мо бояд чунин касонро дастгирӣ намоем, то ки дар кори ростӣ шарик шавем.*[ OЗеро ки онҳо ба хотири исми Ў сафар кардаанд, дар ҳолате ки аз халқҳо кўмак нагирифтаанд.Z 'Онҳо ба ҳузури калисо дар бораи муҳаббати ту шаҳодат додаанд; ва ту рафтори хубе мекунӣ, агар онҳоро гусел намоӣ, чунон ки ба ҳузури Худо шоиста аст,.Y WЭй маҳбуб! Дар ҳар коре ки барои бародарон, ҳатто барои ғарибон мекунӣ, рафтори ту амин аст.2X _Барои ман хурсандии бештаре нест аз шунидани он ки фарзандони ман дар ростӣ рафтор мекунанд.wW iЗеро ки ман бағоят хурсанд шудам, вақте ки бародарон омада, дар бораи ростии ту шаҳодат доданд, чунон ки ту дар ростӣ рафтор мекунӣ.6V gЭй маҳбуб! Дуо мегўям, ки ту саломат бошӣ ва дар ҳар чиз комьёб шавӣ, чунон ки ҷони ту комьёб аст.jU QПир ба Ғоюси маҳбуб, ки ўро ман дар ростӣ дўст медорам.yT m Фарзандони хоҳари баргузидаи ту ба ту салом мерасонанд. Омин.CS  Чизи бисьёре дорам, ки ба шумо бинависам, аммо намехоҳам ба коғаз бо сиёҳӣ бинависам, балки умедворам, ки назди шумо биёям ва даҳонакӣ бигўям, то ки хурсандии мо комил бошад. R   Зеро касе ки ба вай салом диҳад, ба аъмоли шариронаи вай шарик мешавад.PQ  Касе ки назди шумо меояд ва ин таълимотро намеоварад, варо ба хонаи худ қабул накунед ва ба вай салом надиҳед;P  Ҳар кӣ аз таълимоти Масеҳ дур мешавад ва дар он сокин нест, Худо надорад; касе ки дар таълимоти Масеҳ сокин аст, ҳам Падарро дорад ва ҳам Писарро.TO #Аз худ бохабар бошед, ки мабодо он чиро, ки мо барояш меҳнат кардаем, барбод диҳед, балки мукофоти комил бигиред.N Зеро бисьёр фиребгарон дар дуньё пайдо шудаанд, ки Исои Масеҳи ба ҳасби ҷисм омадаро эътироф намекунанд: чунин шахс фиребгар ва зиддимасеҳ аст.M Ва муҳаббат аз он иборат аст, ки мо бар тибқи аҳкоми Ў рафтор кунем. Ин ҳамон ҳукмест, ки шумо аз ибтидо шунидаед, то ки бар тибқИ он рафтор кунед.L +Ва акнун аз ту, эй хотун, хоҳишмандам: на ҳамчун ҳукми тозае ба ту менависам, балки ҳамонро, ки мо аз ибтидо доштем, ки ба якдигар муҳаббат дошта бошем.K Ман бағоят хурсанд шудам, ки аз байни фарзандонат касонеро ёфтам, ки дар ростӣ рафтор мекунанд, ба ҳасби ҳукме ки мо аз Падар пазируфтаем.sJ aФайз, марҳамат ва осоиштагӣ аз ҷониби Худои Падар ва Исои Масеҳи Худованд, ки Писари Падар аст, дар рости ва муҳаббат бо шумо бод.zI oБа хотири ростие ки дар мо сокин аст ва то абад бо мо хоҳад буд: H Пир ба хотуни баргузида ва фарзандони вай, ки ман онҳоро дар ростӣ дўст медорам, ва на танҳо ман, балки низ ҳамаи онҳое ки ростиро дарк кардаанд,^G5Эй фарзандон! Худро аз бутҳо нигоҳ доред. Омин.=FsВалекин мо медонем, ки Писари Худо омада, ба мо хирад бахшид, то ки ҳақро дарк кунем, ва мо дар ҳақ, дар Писар Ў Исои Масеҳ ҳастем. Ў Худои ҳақиқӣ ва ҳаёти ҷовидонӣ мебошад.EМо медонем, ки мо аз Худо ҳастем, вале тамоми ҷаҳон дар зери ҳукми иблис аст.DМо медонем, ки ҳар кӣ аз Худо таваллуд ёфтааст, гуноҳ намекунад, балки Писари Худо варо муҳофизат мекунад, ва иблис ба вай даст намерасонад.zCmҲар ноинсофӣ гуноҳ аст, лекин гуноҳест, ки анҷомаш мамот нест.VB%Агар касе бародари худро бинад, ки гуноҳе мекунад, ки анҷомаш мамот нест, бигзор дуо гўяд, ва Худо Ўро ҳаёт хоҳад бахшид: дар бораи онҳое мегўям, ки анҷоми гуноҳашон мамот нест. Гуноҳе ҳаст, ки анҷомаш мамот аст: дар бораи чунин гуноҳ намегўям, ки дуо гўед.RAВа агар донем, ки Ў моро дар ҳар чӣ талаб кунем, мешунавад, онро низ медонем, ки он чи аз Ў талаб кардаем, меёбем.T@!Ва ҷуръате ки мо ба ҳузури Ў дорем, дар он аст, ки агар мо мувофиқи иродаи Ў чизеро талаб кунем, Ў моро мешунавад;j?M Ба шумо, ки ба исми Писари Худо имон доред, инро навиштаам, то донед, ки шумо ба Писари Худо имон дошта, ҳаёти ҷовидонӣ доред.>) Касе ки Писарро дорад, ҳаёт дорад, касе ки Писари Худоро надорад, ҳаёт надорад.?=w Ва ин шаҳодат аз он иборат аст, ки Худо ба мо ҳаёти ҷовидонӣ ато намудааст, ва ин ҳаёт дар Писари Ўст.M< Касе ки ба Писари Худо имон дорад, дар худ шаҳодат дорад; касе ки ба Худо имон надорад, Ўро дурўғгў донистааст, зеро ба шаҳодате ки Худо дар бораи Писари Худ додааст, имон надорад.;w Агар мо шаҳодати одамиро қабул кунем, шаҳодати Худо бузургтар аст, зеро ин шаҳодати Худост, ки Ў дар бораи Писари Худо шаҳодат додааст.):KВа се ҳастанд, ки дар замин шаҳодат медиҳанд: Рўҳ, об ва хун; ва ин се мувофиқат мекунанд.39_Зеро се ҳастанд, ки дар осмон шаҳодат медиҳанд: Падар, Калом ва Рўҳулқудс; ва Ин се як ҳастанд.k8OЎ Исои Масеҳ аст, ки бо об ва хун ва Рўҳ омадааст, на танҳо бо об, балки бо об ва хун; ва Рўҳ шаҳодат медиҳад, чунки Рўҳ ростист.7#Кист, ки ҷаҳонро мағлуб мекунад, ҷуз касе ки имон дорад, ки Исо Писари Худост?Z6-Зеро ҳар кӣ аз Худо таваллуд ёфтааст, ҷаҳонро мағлуб мекунад; ва ин ғалабае ки ҷаҳонро мағлуб кардааст, имони мост.#5?Зеро муҳаббат ба Худо ҳамин аст, ки мо аҳкоми Ўро риоят кунем; ва аҳкоми Ў гарон нест,>4uАз ин мо медонем, ки фарзандони Худоро дўст медорем, ки Худоро дўст дорем ва аҳкоми Ўро риоят кунем.v3 gҲар кӣ имон дорад, ки Исо Масеҳ аст, вай аз Худо таваллуд ёфтааст, ва ҳар кӣ Волидро дўст медорад, вай Мавллуди Ўро низ дўст медорад..2UВа мо аз Ў чунин ҳукме дорем, ки ҳар кӣ Худоро дўст медорад, баодари худро низ дўст бидорад.1}Агар касе гўяд’’ман Худоро дўст медорам’’, вале аз бародари худ нафрат кунад, вай дурўғгўй аст; зеро касе ки бародари худро, ки дидааст, дўст намедорад, чӣ гуна метавонад Худоро, ки надидааст, дўст бидорад?c0?Мо Ўро дўст медорем, чунки аввал Ў моро дўст дошт. / Дар муҳаббат ҳаросе нест, балки муҳаббати комил ҳаросро бадар меронад, чунки ҳарос азоб дорад, ва касе ки меҳаросад, дар муҳаббат комил нест.u.cМуҳаббат дар мо чунон ба камол расидааст, ки мо дар рўзи доварӣ ҷуръат дорем, зеро, чунон ки Ў дар ин ҷаҳон ҳаст, ончунон мо ҳастем.+-OВа мо муҳаббатеро ки Худо ба мо дорад, медонем ва ба он эътимод дорем. Худо муҳаббат аст, ва ҳар кӣ дар муҳаббат сокин аст, вай дар Худо сокин аст ва Худо дар вай.,-Ҳар кӣ эътироф мекунад, ки Исо Писари Худост, Худо дар ў сокин аст, ва ў дар Худо.3+_Ва мо дидаем ва шаҳодат медиҳем, ки Падар Писарро фиристод, то ки Наҷотдиҳандаи ҷаҳон гардад./*W Ин ки мо дар Ў сокин ҳастем ва Ў дар мо, аз он мешиносем, ки Ў аз Рўҳи Худ ба мо ато намудааст.X)) Худоро ҳаргиз касе надидааст: агар мо якдигарро дўст дорем, Худо дар мо сокин аст, ва муҳаббати Ў дар мо комил аст.*(M Эй маҳбубон! Агар Худо моро ин гуна дўст дошта бошад, мо низ бояд якдигарро дўст бидорем.m'S Муҳаббат дар ин аст, ки на мо Худоро дўст доштаем, балки Ў моро дўст дошт ва Писари Худро барои кафорати гуноҳҳои мо фиристод.\&1 Муҳаббати Худо ба мо дар он зоҳир шуд, ки Худо Писари ягонаи Худро ба ҷаҳон фиристод, то ки мо ба воситаи Ў ҳаёт ёбем.%Касе ки дўст намедорад, вай Худоро нашинохтааст, чунки Худо муҳаббат аст.y$kЭй маҳбубон! Якдигарро дўст бидорем, чунки муҳаббат аз Худост, ва ҳар кӣ дўст медорад, аз Худо таваллуд ёфтааст ва Худоро мешиносад.(#IМо аз Худо ҳастем: ҳар кӣ Худоро мешиносад, ба мо гўш медиҳад; касе ки аз Худо нест, ба мо гўш намедиҳад. Аз рўи ҳамин мо рўҳи ростӣ ва рўҳи иштибоҳро мешиносем.:"mОнҳо аз ҷаҳон ҳастанд, бинобар ин онҳо ба таври дуньёӣ сухан меронанд, ва ҷаҳон онҳоро мешунавад.b!=Шумо, эй фарзандон, аз Худо ҳастед, ва онҳоро мағлуб кардаед, зеро Ў, ки дар шумост, аз он ки дар ҷаҳон аст, бузургтар аст.; oВа ҳар рўҳе ки инкор кунад, ки Исои Масеҳ ба ҳасби ҷисм омад, аз Худо нест, балки рўҳи зиддимасеҳ аст, ки дар бораи он шумо шунидаед, ки он меояд, ва он акнун дар ҷаҳон аст.NРўҳи Худоро шумо ин тавр хоҳед шинохт: ҳар рўҳе ки эътироф кунад, ки Исои Масеҳ ба ҳасби ҷисм омад, аз Худост, )Эй маҳбубон! Ба ҳар рўҳ эътимод накунед, балки рўҳҳоро имтиҳон кунед, ки оё аз Худо ҳастанд, чунки бисьёр анбиёи козиб ба сар то сари дуньё раафтаанд.Ва касе ки аҳкоми Ўро нигоҳ медорад, вай дар Ў сокин аст, ва Ў дар вай. Ва ин ки Ў дар мо сокин аст, аз он Рўҳе медонем, ки Ў ба мо ато намудааст.dAВа ҳукми Ў ин аст, ки мо ба исми Писари Ў Исои Масеҳ имон оварем ва якдигарро дўст дорем, чунонки ки Ў ба мо ҳукм кардааст.Y+Ва ҳар чӣ талаб кунем, аз Ў меёбем, чунки аҳкоми Ўро риоят мекунем ва он чи ба ҳузури Ў мақбул аст, ба амал меоварем.%Эй маҳбубон! Агар дили мо моро маҳкум накунад, мо ба ҳузури Худо ҷуръат дорем,<qДар ҳар чизе ки дил моро маҳкум менамояд, чунки Худо аз дили мо бузургтар аст ва ҳар чизро медонад.%CВа аз ин хоҳем донист, ки мо аз ростӣ ҳастем, ва дили худро ба ҳузури Ў ором хоҳем кард,Эй фарзандонам! На бо сухан ва забон, балки бо амал ва ростӣ дўст бидоред.%CВа агар касе ки дар ҷаҳон осудаҳол аст, бародари худро дар ҳолати мўҳтоҷӣ дида, раҳмдилии худро аз вай дареғ медорад, чӣ гуна муҳаббати Худо дар ў сокин аст?^5Мо муҳаббатро аз он донистем, ки Ў ҷони Худро барои мо фидо кард. Мо ҳам бояд ҷонҳои худро барои бародарон фидо кунем.pYҲар кӣ аз бародари худ нафрат дорад, қотил аст; ва шумо медонед, ки ҳеҷ як қотил ҳаёти ҷовидоние надорад, ки дар вай сокин бошад.~uМо медонем, ки аз марг ба ҳаёт гузаштаем, чунки бародаронро дўст медорем; касе ки бародарашро дўст намедорад, ҳанўз дар марг сокин аст.~u Ҳайрон нашавед, эй бародаронам, агар ҷаҳон аз шумо нафрат кунад.' На ҳамчун Қобил, ки аз иблис буд ва бародари худро кушт. Ва аз барои чӣ вайро кушт? Аз барои он ки аъмоли худаш бад буд, вале аъмоли бародараш одилона.3 Зеро паёме ки шумо аз ибтидо шунидаед, чунин аст, ки мо бояд акдигарро дўст дорем,,Q Фарзандони Худо ва фарзандони иблис ин тавр шинохта мешаванд: ҳар кӣ адолатро ба амал намеоварад, аз Худо нест, ҳамчунин касе ки бародари худро дўст намедорад.{o Ҳар кӣ аз Худо таваллуд ёфтааст, гуноҳ намекунад, чунки зоти Ў дар вай сокин аст; вай гуноҳ намекунад, чунки аз Худо таваллуд ёфтааст. %Касе ки гуноҳ мекунад, вай аз иблис аст, чунки иблис аз ибтидо гуноҳ кардааст. Барои ҳамин ҳам Писари Худо зоҳир шуд, ки аъмоли иблисро вайрон кунад.d AЭй фарзандон! Бигзор ҳеҷ кас шуморо фирефта накунад. Касе ки адолатро ба амал меоварад, вай одил аст, чунон ки Ў одил аст.5 cҲар кӣ дар Ў бимонад, гуноҳ намекунад; ҳар кӣ гуноҳ мекунад, Ўро надидааст ва Ўро нашинохтааст. 5Ва шумо медонед, ки Ў барои бардоштани гуноҳҳои мо зоҳир шуд, ва дар Ў гуноҳе нест. Ҳар кӣ гуноҳ мекунад, шариатро мешиканад, ва гуноҳ шикастани шариат аст. Ва ҳар кӣ аз Ў чунин умед дорад, худро пок менамояд, чунон ки Ў пок аст.zmЭй маҳбубон! Мо акнун фарзандони Худо ҳастем, вале ҳанўз маълум нашудааст он чи хоҳем буд. Фақат ҳамин қадарашро медонем, ки дар вақти зоҳир шуданаш монанди Ў хоҳем буд, зеро Ўро, чунон ки ҳаст, хоҳем дид./ YБубинед, ки Падар ба мо чӣ гуна муҳаббат ато намудааст, то ки мо фарзандони Худо номида шавем, ва чунин ҳастем. Ҷаҳон моро аз он сабаб намешиносад, ки Ўро нашинохт.A{Агар донистаед, ки Ў одил аст, пас бидонед, ки ҳар кӣ адолатро ба амал меоварад. аз Ў таваллуд ёфтааст.{oПас, эй фарзандон, дар Ў бимонед, то ки ҳангоми зоҳир шундани Ў мо ҷуръат дошта бошем ва ба ҳузури Ў дар вақти омадани Ў хиҷил нашавем.MВалекин тадҳине ки шумо аз Ў ёфтаед, дар шумо сокин аст, ва шумо эҳтиёҷе надоред, ки касе шуморо таълим диҳад; аммо азбаски тадҳини Ў ба шумо ҳар чизро таълим медиҳад, ва он рост аст ва дурўғ нест, ва ҳамон тавр, ки шуморо таълим додааст, дар Ў бимонед.}Инро ба шумо дар бораи онҳое навиштаам, ки шуморо гумроҳ мекунанд.^5Ва ваъдае ки Ў ба мо додааст, ҳаёти ҷовидонист.-Пас, он чи шумо аз ибтидо шунидаед, бигзор дар шумо бимонад; агар он чи аз ибтидо шунидаед, дар шумо бимонад, шумо низ дар Писар ва дар Падар хоҳед монд.A{Ҳар кӣ Писарро инкор мекунад, Падарро низ надорад; ҳар кӣ Писарро эътироф мекунад, Падарро низ дорад._~7Кист дурўғгў, ғайр аз касе ки Масеҳ будани Исоро инкор мекунад? Вай зиддимасеҳ аст, ки Падар ва Писарро инкор мекунад.}'Ман ба шумо на аз он сабаб навиштаам, ки ростиро намедониста бошед, балки аз он сабаб, ки шомо онро медонед, ҳамчунин инро, ки ҳеҷ дурўғ аз ростӣ нест.|Валекин шумо аз ҷониби Қуддус татҳин ёфтаед ва ҳамаи шумо ростиро медонед.U{#Онҳо аз мо берун омадаанд, аммо аз они мо набуданд; зеро, агар онҳо аз они мо мебуданд, бо мо мемонданд; лекин онҳо берун омаданд, то ки маълум шавад ки ҳеҷ яке аз онҳо аз они мо нестанд.z3Эй фарзандон! Соати охирин аст, ва чунон ки шунидаед, зиддимасеҳ меояд, ва ҳоло зиддимасеҳони зиёде пайдо шудаанд, аз ин рў медонем, ки соати охирин аст. z~}|{z{yxxwiv`u\tsrqpSSQPbONMCKJ?HHUFzEE4DCBA@j?_>_=<1;:9w8q7p6Z433100/,.:-++)(F'&}%g##("7!* }0U6bwM- ! D | Биноар ин онҳо дар пеши тахти Худо меистанд ва шабу рўз дар маъбади Ў ба Ў хизмат мекунанд, ва Нишинандаи тахт дар миёни онҳо сокин хоҳад буд;!{;Ба ў гуфтам:“Эй оғо, ту медонӣ“. Ва ў ба ман гуфт:“Инҳо касоне ҳастанд, ки аз азоби азим омадаанд; инҳо либосҳои худро шуста, бо хуни Барра сафед кардаанд;=zs Ва яке аз он пирон ба сухан оғоз карда, аз ман пурсид:“Ин сафедпўшон кистанд, ва аз куҷо омадаанд?“dyA Ва гуфтанд:“Омин! Баракат, ва ҷалол, ва ҳикмат ва сипос, ва шавкат, ва қудрат, ва қувват то абад аз они Худои мо бод! Омин“sx_ Ва ҳамаи фариштаҳо гирдогирди тахт ва он  пирон ва чор ҳайвон меистоданд, ва пеши тахт бар рўи худ афтода, ба Худо саҷда карданд,Uw# Ва онҳо бо овози баланд нидо карда, мегўянд:“Наҷот аз они Худои мо, ки бар тахт нишастааст, ва аз они Барра аст!“pvY Баъд аз ин ман назар андохтам, ва инак, анбўҳи бузурги мардум, ки онро ҳеҷ кас наметавонист ба шумор оварад, аз ҳамаи қабилаҳо ва сибтҳо, ва қавмҳо ва забонҳо дар пеши тахт ва дар пеши Барра истодаанд, ки дар тан либосҳои сафед доранд ва шохаҳои нахл ба даст гирифтаанд.u1Аз сибти Забулун дувоздаҳ ҳазор мўҳр зада шудагон; аз сибти Юсуф дувоздаҳ ҳазор мўҳр зада шудагон; аз сибти Биньёмин дувоздаҳ ҳазор мўҳр зада шудагон.t)Аз сибти Шимъўн дувоздаҳ ҳазор мўҳр даза шудагон; аз сибти Левӣ дувоздаҳ ҳазор мўҳр зада шудагон; аз сибти Иссокор дувоздаҳ ҳазор мўҳр зада шудагон;s-Аз сибти Ошер дувоздаҳ ҳазор мўҳр зада шудагон; аз сибти Нафтолӣ дувоздаҳ ҳазор мўҳр зада шудагон; аз сибти Менашше дувоздаҳ ҳазор мўҳр зада шудагон;rАз сибти Яҳудо дувоздаҳ ҳазор мўҳр зада шудагон; аз сибти Реубен дувоздаҳ ҳазор мўҳр зада шудагон; аз сибти Ҷод дувоздаҳ ҳазор мўҳр зада шудагон;MqВа шумораи мўҳр зада шудагонро шунидам: саду чилу чор ҳазор мўҳр зада шудагон аз ҳамаи сибтҳои банӣ-Исроил:Gp„Ба замин, ба баҳр, ба дарахтон зараре нарасонед, то даме ки бар пешонии бандагони Худои мо мўҳр занем“.loQВа фариштаи дигаре дидам, ки аз ҷониби тулўи офтоб сууд менамояд ва мўҳри Худои Ҳайро дорад. Ва бо овози баланд ба чор фариштае ки вазифаашон ба замину баҳр зарар расондан буд, нидо карда, мегўяд:n 3Ва баъд аз ин чор фариштаи дар чор гўшаи замин истодаро дидам, ки чор боди заминро нигоҳ медоштанд, то ки ба замин, ба баҳр ва ба ҳеҷ дарахте бод навазад.m/Зеро ки рўзи бузурги ғазаби Ў омадааст, ва кист, ки битавонад истодагӣ намояд?“.Vl%Ва ба кўҳҳо ва сангҳо мегўянд:“Бар мо биафтед ва моро аз ҳузури Нишинандаи тахт ва аз ғазаби Барра пинҳон кунед; kВа подшоҳони замин ва олиҷоҳон, ва сарватдорон, ва мириҳазорон, ва зўроварон, ва ҳар ғулом ва озод дар мағораҳо ва дараҳои кўҳҳо пинҳон шуданд,j1Ва осмон мисли тўморе печида, нопадид шуд; ва ҳар кўҳ ва ҷазира аз ҷои худ ҷунбид;giG Ва ситораҳои осмон ба замин афтоданд, мисли дарахти анҷире ки аз шамоли сахт ҷунбиш карда, анҷирҳои хоми худро мепартояд;+hO Ва ҳангоме ки Ў мўҳри шашумро бардошт, назар андохтам, ва инак, заминҷунбии азиме ба вуқўъ омад, ва офтоб мисли палоси пашмин сиёҳ шуд, ва моҳтоб мисли хун гашт;ygk Ва ба ҳар яке аз онҳо либоси сафед дода шуд, ва ба онҳо гуфта шуд, ки боз муддати каме ором бошанд, то даме ки шумораи онҳо ва ҳамкорони онҳо ва бародарони онҳо, ки мисли онҳо кушта хоҳанд шуд, пурра шавад.$fA Ва онҳо бо овози баланд фиғон кашида гуфтанд:“То ба кай, эй Парвардогори Қуддус ва Ҳақ, доварӣ намекунӣ ва интиқоми хуни моро аз сокинони замин намегирӣ?“e/ Ва ҳангоме ки Ў мўҳри панҷумро бардошт, дар таги қурбонгоҳ ҷонҳои онҳоеро, ки барои каломи Худо ва барои шаҳодате ки доштанд, кушта шуда буданд, дидам.(dIВа назар андохтам, ва инак, аспи саманд, ва бар он саворе ки номаш мамот аст; ца дўзах аз қафояш меомад, ва ба вай ихтиёри чорьяки замин дода шудааст, то ки бо шамшер ва қаҳтӣ, ва бо вабо ва ҳайвоноти ваҳшии замин  одамонро бикушад.8ciВа ҳангоме ки Ў мўҳри чорумро бардошт, овози ҳайвони чорумро шунидам, ки мегўяд:“Биё ва бубин“.,bQВа овозе аз миёни он чор ҳайвон шунидам, ки мегўяд:“Як андозаи гандум ба як динор, ва се андозаи ҷав ба як динор; вале ба равғани зайтун ва шароб зарар нарасон“.?awВа ҳангоме ки Ў мўҳри сеюмро бардошт, ҳайвони сеюмро шунидам, ки мегўяд:“Биё ва бубин“. Ва назар андохтам, ва инак, аспи сиёҳмушкин, ва савори он дар дасташ тарозуе дорад.I` Ва аспи дигари куранд берун омад, ва ба савори он ихтиёр дода шудааст, ки осоиштагиро аз замин бигирад, то ки якдигарро ба қатл расонанд; ва ба вай шамшери бузурге дода шудааст.)_KВа ҳангоме ки Ў мўҳри дуюмро бардошт, ҳайвони дуюмро шунидам, ки мегўяд:“Биё ва бубин“. ^ Ва назар андохтам, ва инак, аспи сафед, ва бар он саворе ки камон дорад, ва ба ў тоҷ дода, шудааст: ва ў ғалабакунон берун омад, то ғалаба кунад.m] UВа дидам, ки Барра яке аз ҳафт мўҳрро бардошт, ва шунидам, ки яке аз он чор ҳайвон бо овози монанди раъд мегўяд:“Биё ва бубин“.A\{Ва он чор ҳайвон гуфтанд:“Омин“. Ва он бисту чор пир афтода, ба Ў, ки то абад Зинда аст, саҷда карданд.v[e Ва ҳар офаридае ки дар осмон, ва бар замин, ва дар зери замин, ва дар баҳр аст, ва ҳар он чи дар онҳост, шунидам, ки мегуфт:“Нишинандаи тахт ва Барраро баракат ва шавкат ва ҷалол ва салтанат бод то абад“.Z Ки бо овози баланд мегуфтанд:“Барраи забҳшуда сазовори он аст, ки қудрат, ва сарват, ва ҳикмат, ва қувват, ва шавкат, ва ҷалол, ва баракат биёбад“.Y1 Ва дидам, ва овози фариштагони бисьёрро шунидам, ки гирдогирди тахт ва он ҳайвонҳо ва пирон буданд, ва шумораи онҳо беварҳо-бавар ва ҳазорҳо-ҳазор буд,%XC Ва моро подшоҳон ва коҳинони Худои мо гардондӣ; ва мо бар замин салтанат хоҳем ронд“.lWQ Ва суруди наве хонда, мегўянд:“Ту сазовори он ҳастӣ, ки китобро воз кунӣ ва мўҳрҳоро аз он бардорӣ; зери ки Ту забҳ шудӣ ва бо Хуни Худ моро барои Худо аз ҳар сибт ва забон ва қавм ва қабила харидӣ,WV'Ва ҳангоме ки Ў китобро гирифт, он чор ҳайвон ва бисту чор пир пеши Барра афтоданд, дар ҳолате ки ҳар яке барбатҳо ва косаҳои тилло пур аз бухур дошт, ки онҳо дуоҳои муқаддасон ҳастанд;sU_Ва Ў омада, китобро аз дасти рости Нишинандаи тахт гирифт.TВа назар андохтам, ва инак, дар миёни тахт ва он чор ҳайвон ва дар миёни он пирон Баррае, мисли забҳшуда, истодааст ва ҳафт шох ва ҳафт чашм дорад, ки онҳо ҳафт рўҳи Худо ҳастанд, ки ба тамоми замин фиристода шудаанд.S3Ва яке аз он пирон ба ман гуфт:“Гирья накун; инак, шере аз сибти Яҳудо, ки решаи Довуд аст, ғолиб омад, то китобро воз кунад ва ҳафт мўҳри онро бардорад“.nRUВа ман бисьёр гиристам дар бораи он ки ҳеҷ каси сазоворе ёфт нашуд, ки он китобро воз карда хонад ё лоақал ба он назар андозад.QQВа ҳеҷ кас на дар осмон, на бар замин, на дар зери замин натавонист он китобро воз кунад ва ба он назар андозад.oPWВа фариштаи қавие дидам, ки бо овози баланд нидо мекунад:“Кист сазовори он ки ин китобро воз кунад ва мўҳрҳои онро бардорад?“RO Ва дар дасти рости Нишинандаи тахт китобе дидам, ки аз дарун ва аз берун навишта ва бо ҳафт мўҳр баста шуда буд.6Ne ‘‘Эй Худованд, Ту сазовори он ҳастӣ, ки ҷалол, шавкат ва қудрат биёбӣ, зеро ки Ту ҳама чизро офаридаӣ, ва ҳама чиз бар тибқи ироаи Ту вуҷуд дорад ва офарида шудааст“.wMg Он бисту чор пир пеши Нишинандаи тахт афтода, ба Ў, ки то абад Зинда аст, саҷда мекунанд, ва тоҷҳои худро пеши тахт гузошта, мегўянд:AL{ Ва ҳангоме ки он ҳайвонҳо ба Нишинандаи тахт, ки то абад Зинда аст, ҷалол ва шавкат ва сипос медиҳанд,KВа ҳар яке аз он чор ҳайвон гирдогирд шаш бол дошт, ва онҳо аз дарун пур аз чашмонанд, ва шабу рўз ором нагирифта, мегўянд:“Қуддус аст, Қуддус аст, Қуддус аст Худованд Худои Қодири Мутлақ, ки Ў буд, ҳаст ва хоҳад омад“.JВа ҳайвони якум монанди шер, ва ҳайвони дуюм монанди гўсола, ва ҳайвони сеюм қиёфаи одам дошт, ва ҳайвони чорум монанди уқобе ки дар парвоз бошад.}IsВа дар пеши тахт баҳре аз шиша, монанди булўр; ва дар миёни тахт ва гирдогирди тахт чор ҳайвон, ки аз пеш ва аз пас пур аз чашмон буданд.H}Ва аз тахт барқҳо ва раъдҳо ва овозҳо мебаромаданд, ва ҳафт машъали оташин дар пеши тахт фурўзон буданд, ки онҳо ҳафт рўҳи Худо мебошанд.%GCВа гирдогирди тахт бисту чор тахт; ва бар тахтҳо бисту чор пирро нишаста дидам, ки либосҳои сафед дар бар карда буданд ва бар сарҳошон тоҷҳои тилло доштанд._F7Ва намуди Он Нишинанда монанди санги яшм ва ақиқ буд, ва рангинкамоне гирдогирди тахт, ва намуди он монанди зумуррад.*EMВа дарҳол ман дар Рўҳ шудам; ва инак, тахте дар осмон меистод, ва бар тахт Нишинандае буд;/D YБаъд аз ин ман назар андохтам, ва инак, даре бар осмон кушода шуд, ва он овози пештара, ки ҳамчун садои карнай шунида будам, ки бо ман сухан меронд, гуфт:“Ба ин ҷо сууд намо, то он чиро, ки баъд аз ин бояд ба вуқўъ ояд, ба ту нишон диҳам“.xCiҲар кӣ гўш дорад, бишнавад, ки Рўҳ ба калисоҳо чӣ мегўяд’’„.|BqКасе ки ғолиб ояд, ба вай ато хоҳам кард, ки бо Ман бар тахт бинишинад, чунон ки Ман низ ғолиб омада, бо Падари Худ бар тахти Ў нишастам.AИнак, назди дар истода, тақ-тақ мекунам: агар касе овози Маро шунида, дарро воз кунад, назди ў даромада, бо ў таоми шом хоҳам хўрд, ва ў бо Ман."@=Ҳар киро Ман дўст дорам, мазаммат мекунам ва ҷазо медиҳам. Пас ғаюр бош ва тавба кун.?Ба ту маслиҳат медиҳам, ки аз Ман тиллои дар оташ сурхшударо бихарӣ, то ки сарватдор шавӣ; ва либоси сафедро, то ки бипўшӣ, ва расвоии бараҳнагии ту аён нашавад; ва сурмаро, то ки ба чашмони худ кашида, бино шавӣ.5>cЗеро ки ту мегўӣ:“Ман сарватдор ҳастам, сарват ғун кардаам ва ба ҳеҷ чиз эҳтиёҷ надорам“; аммо намедонӣ, ки ту бадбахт ва ҳақир ва мискин ва нобино ва бараҳна ҳастӣ.@=yЛекин азбаски ту ширгарм ҳастӣ, яъне на гарм ва на сард, бинобар ин туро аз даҳони Худ қай хоҳам кард.<+‘‘Аъмоли туро медонам; ту на сард ҳастӣ на гарм; о, кошки ту сард ё гарм мебудӣ!G;Ва ба фариштаи калисои Лудкия бинавис: Омин, ки шоҳиди амин ва ҳақ, ибтидои хилқати Худост, чунин мегўяд:x:i Ҳар кӣ гўш дорад, бишнавад, ки Рўҳ ба калисоҳо чӣ мегўяд’’„.W9' Касе ки ғолиб ояд, вайро дар маъбади Худои Худ рукне хоҳам гардонд, ва дигар вай берун нахоҳад рафт; ва исми Худои Худро ва исми шаҳри Худои Худро, яъне Ерусалими навро, ки аз осмон аз ҷониби Худои ман нузул мекунад, ва исми нави Худро бар вай хоҳам навишт.8% Инак, ба зудӣ меоям; он чи дорӣ, маҳкам нигоҳ дор, то ки касе тоҷи туро нагирад.L7 Ва азбаски ту каломи сабри Маро нигоҳдорӣ намудаӣ, Ман низ туро аз соати озмоиш нигоҳдорӣ хоҳам кард, ки он бар тамоми ҷаҳон хоҳад омад, то ки сокинони рўи заминро имтиҳон кунад.56c Инак, Ман тавре амал мекунад, ки аз куништи шайтон, аз онҳое ки худро яҳудӣ мегўянд, вале чунин нестанд, балки дурўғ мегўянд, инак, Ман тавре амал мекунам, ки онҳо омада, пеши пойҳои ту таъзим намоянд ва бидонанд, ки Ман туро дўст доштаам:G5‘‘Аъмоли туро медонам; инак, Ман дареро барои ту кушодаам, ва ҳеҷ кас наметавонад онро бандад; ту қуввати каме дорӣ, ва каломи Маро риоят намудаӣ, ва исми Маро инкор накардаӣ.C4Ва ба фариштаи калисои Филоделфия бинавис: он Қуддус ва Ҳақ, ки калиди Довудро дорад, ки мекушояд ва ҳеҷ кас нахоҳад баст, ва мебандад ва ҳеҷ кас нахоҳад кушод, чунин мегўяд:x3iҲар кӣ гўш дорад, бишнавад, ки Рўҳ ба калисоҳо чӣ мегўяд’’„.Y2+Касе ки ғолиб ояд, либоси сафед дар бар хоҳанд кард; ва Ман номи вайро аз дафтари ҳаёт пок нахоҳам кард ва номи вайро дар ҳузури Падари Худ ва ба ҳузури фариштагони Ў эътироф хоҳам кард.$1AВалекин назди ту дар Сардис якчанд нафар ҳастанд, ки либоси худро палид накардаанд ва дар либоси сафед бо Ман хоҳанд гашт, чунки онҳо сазовори ин мебошанд.0}Ба ёд ор, ки он чи дорӣ, чӣ гуна ёфтаӣ ва чӣ гуна шунидаӣ, ва онро нигоҳдорӣ намо ва тавба кун. Ва агар бедор набошӣ, Ман мисли дузд бар сари ту хоҳам омад, ва ту нахоҳӣ донист, ки дар кадом соат бар сари ту меоям.c/?Бедор бош ва бақиятеро, ки наздик ба мурдан аст, устувор намо, зеро ки Ман аъмоли туро дар пеши Худои Худ комил наёфтаам.C. Ва ба фариштаи калисои Сардис бинавис: Ў, ки ҳафт рўҳи Худо ва ҳафт ситора дорад, чунин мегўяд:’’Аъмоли туро медонам; агарчи ту ном дорӣ, ки зинда ҳастӣ, валекин мурда ҳастӣ.x-iҲар кӣ гўш дорад, бишнавад, ки Рўҳ ба калисоҳо чӣ мегўяд’’„.R,Ва ба вай ситораи субҳро ато хоҳам кард.{+oВа онҳоро вай бо асои оҳанин чўпонӣ хоҳад кард, ва онҳо мисли кўзаи кулол хоҳанд шикаст, чунон ки Ман низ аз Падари Худ қудрат ёфтаам.9*kВа касе ки ғолиб ояд ва аъмоли Маро то ба охир риояр кунад, ба вай бар халқҳо қудрат хоҳам бахшид,m)SФақат он чи доред, маҳкам нигоҳ доред, то даме ки биёям.({Валекин ба шумо ва ба касони дигаре ки дар Тиётиро ҳастанд, ва ҳамаи онҳое ки ин таълимотро пайравӣ накардаанд ва, чунон ки мегўянд, аз умқҳои шайтон хабар надоранд, мегўям: бар шумо бори дигаре намегузорам;H' Ва фарзандони вайро ба қатл мерасонам, ва ҳамаи калисоҳо хоҳанд донист, ки Ман Имтиҳонкунандаи дилҳо ва ботинҳо ҳастам, ва ба ҳар яке аз шумо мувофиқи аъмолаш подош хоҳам дод.&Инак, Ман вайро бар бистае меандозам, ва онҳоеро, ки бо вай зино мекунанд, гирифтори андўҳи азиме мегардонам, агар аз аъмоли худ тавба накунанд.%7Ман ба вай фурсат додам, ки аз зинокории худ тавба кунад, валекин вай тавба накард.r$]Аммо иддаои каме бар ту дорам, зеро ба зане Изобал ном, ки худро набия меномад, роҳ медиҳӣ; вай бандагои Маро таълим дода, дар иштибоҳ меандозад, то ки онҳо зино кунанд ва қурбониҳои бутҳоро бихўранд.}#sАъмоли туро медонам, ва муҳаббати туро, ва хизмати туро, ва имони туро, ва сабри туро, ва ин ки аъмоли охиринат аз аввалинат бештар аст.~"uВа ба фариштаи калисои Тиётиро бинавис: Писари Худо, ки чашмонаш мисли шўълаи оташ аст, ва пойҳояш мисли миси барроқ аст, чунин мегўяд:^!5Ҳар кӣ гўш дорад, бишнавад, ки Рўҳ ба калисоҳо чӣ мегўяд: касе ки ғолиб ояд, ба вай ато хоҳам кард, ки аз манни ниҳонӣ бихўрад; ва ба вай санги сафеде хоҳам дод, ва бар ин санг исми наве навишта шудааст, ки онро ҳеҷ кас намедонад, ҷуз касе ки онро гирифтааст’’„.: mПас тавба кун, вагар на, ба зудӣ назди ту хоҳам омад ва бо шамшери забони Худ онҳо ҷанг хоҳам кард.5cҲамчунин назди ту пайравони таълимоти николосиён ҳастанд, ки аз он таълимот Ман нафрат дорам.Аммо иддаои каме бар ту дорам, чунки дар он ҷо назди ту пайравони таълимоти Билъом ҳастанд, ки вай Болоқро таълим дода буд, ки дар сари роҳи банӣ-Исроил дом ниҳад, то ки онҳо қурбониҳои бутҳоро бихўранд ва зино кунанд.-S ‘‘Аъмоли туро медонам, ва маскани туро, ки тахти шайтон дар он ҷост; ва ту исми Маро маҳкам нигоҳ доштаӣ ва ҳатто дар айёме ки шоҳиди амини Ман Антипас дар миёни шумо, дар ҷое ки шайтон сокин аст, кушта шуд, имони Маро тарк накардаӣ.5 Ва ба фариштаи калисои Парғомус бинавис: Ў, ки шамшери дудама дорад, чунин мегўяд:X) Ҳар кӣ гўш дорад, бишнавад, ки Рўҳ ба калисоҳо чӣ мегўяд: касе ки ғолиб ояд, аз мамоти дуюм зараре нахоҳад дид’’„. Аз машаққатҳое ки бояд ба сарат ояд, натарс. Инак, иблис баъзеро азмиёни шумо дар зиндон хоҳад андохт, то ки шуморо биозмояд, ва шумо даҳ рўз дар андўҳ хоҳед афтод. То дами мамот амин бош, ва тоҷи ҳаётро ба ту хоҳам дод.A{ ‘‘Аъмоли туро медонам, ва андўҳи туро, ва бенавоии туро, валекин ту сарватдор ҳастӣ, ва куфри онҳоеро, ки худро яҳудӣ мегўянд, вале чунин нестанд, балки куништи шайтонанд.<qВа ба фариштаи калисои Исмирно бинавис: Аввалин ва Охирин, ки мурда буд ва зинда шуд, чунин мегўяд:5Ҳар кӣ гўш дорад, бишнавад, ки Рўҳ ба калисоҳо чӣ мегўяд: касе ки ғолиб ояд, ба вай ато хоҳам кард, ки аз дарахти ҳаёте ки дар биҳишти Худост, бихўрад’’„.A{Лекин фазилати ту ин аст, ки аз аъмоли николосиён нафрат дорӣ, ки Ман низ аз аъмоли онҳо нафрат дорам.1[Пас ба ёд ор, ки аз куҷо афтодаӣ, ва тавба кун ва аъмоли пештараро ба ҷо овар; вагар на, ба зудӣ назди ту меоям ва чароғдонатро аз ҷояш меҷунбонам, агар тавба накунӣ.yАммо иддаое бар ту дорам, ки муҳаббати авваини худро тарк кардаӣ.%CВа сабр дорӣ, ва барои исми Ман бисьёр чизҳоро аз сар гузарондаӣ, ва бемадор нагаштаӣ.pY‘‘Аъмоли туро медонам, ва меҳнати туро, ва сабри туро, ва ин ки ту ба шарирон наметавонӣ тоб оварӣ, ва онҳоеро, ки худро ҳавворӣ меноманд, вале чунин нестанд, имтиҳон кардаӣ ва онҳоро дурўғгў ёфтаӣ; „Ба фариштаи калисои Эфсўс бинавис: Ў, ки дар дасти рости Худ ҳафт ситора дорад ва дар миёни ҳафт чароғдони тилло мегардад, чунин мегўяд:8 kСирри ҳафт ситорае ки дар даси рости Ман дидӣ, ва ҳафт чароғдони тилло чунин аст: ҳафт ситора фариштагони ҳафт калисо ҳастанд, ва ҳафт чароғдон ҳафт калисо мебошанд“. %Пас бинавис он чи ту дидаӣ, ва он чи ҳаст, ва он чи баъд аз ин бояд ба вуқўъ ояд.M Ва Зинда; ва Ман мурда будам, ва инак то абад зинда ҳастам, омин; ва калидҳои дўзах ва мамот дар дасти Ман аст.  {Ва ҳангоме ки Ўро дидам, бар пойҳояш мисли мурда афтодам, ва Ў дасти рости Худро бар ман гузошта, гуфт:’’Натарс; Манам Аввалин ва Охирин  Ва Ў дар дасти рости Худ ҳафт ситора дошт, ва аз даҳони Ў шамшери дудама берун меомад; ва рўи Ў мисли офтобе буд, ки дар қувваташ медурахшад..  WВа пойҳои Ў монанди мисе ки дар кўра сурх шуда бошад; ва овози Ў мисли шувваси обҳои бисьёр;  Сари Ў ва мўи Ў мисли пашм ё барф сафед буд; ва чашмони Ў мисли шўълаи оташ;r  _  Ва дар миёни ҳафт чароғдон касеро монанди Писари Одам, ки камзўли дарозе дар бар дошт ва бар синааш камарбанди тилло баста буд;S ! Ман руҷўъ намудам, то овозаеро, ки ба ман сухан мегуф, бубинам; ва чун руҷўъ намудам, ҳафт чароғдони тилло дидам,> w Он чи мебинӣ, дар китобе бинавис ва ба ҳафт калисо ки дар вилояти Осиё мебошанд, бифирист: ба Эфсўс, ва Исмирно, ва Парғомус, ва Тиётиро, ва Сардис, ва Фелоделфия, ва Лудкия. - Ва дар рўзи Худованд дар Рўҳ будам ва аз қафои худ овози баланде монанди садои карнай шунидам, ки мегуфт:“Ман Алфа ва Омега, Аввалин ва Охирин ҳастам; 9 Ман, Юҳанно, ки бародари шумо ва шарики андўҳ ва малакут ва сабри Исои Масеҳ ҳастам, аз барои каломи Худо ва шаҳодати Исои Масеҳ дар ҷазираи Патмўс будам.` ;„Ман Алфа ва Омега, ибтидо ва интиҳо ҳастам“, мегўяд Худванд, Он ки ҳаст ва буд ва хоҳад омад, Худованди Қодири Мутлақ. 1Инак, Ў бо абрҳо меояд, ва Ўро ҳар чашм хоҳад дид, ва онҳое низ, ки Ўро найза заданд; ва ҳамаи қабилаҳои рўи замин дар ҳаққи Ў навҳа хоҳанд кард. Оре, омин. zkT~4}|{Rzyy"xw.vutsWqqp0ojn8m ljjsijhgg*f]ekd{cbda`_^]2\[ZNYXAWUTSSQPOOMLPK4J,HGFEDCBFAw@0>T=-<,;:98766@53m21E0/].-,+*n('&&!%%$ #"! X qsf&EI  R ] Rm<Omk~v wВа дар осмон аломати дигаре дидам, ки бузург ва аҷоиб буд: ҳафт фаришта, ки ҳафт балои охирин доранд, чунки хашми Худо бо онҳо анҷом ёфт.^u5Ва чархушт дар беруни шаҳр пойкўб шуд, ва хун аз чархушт то ба ҷилави аспон, ба масофаи ҳазору шашсад стадия ҷорӣ шуд.itKВа он фаришта доси худро бар замин андохт, ва сарҳои ангури заминро бурид, ва онро дар чархушти бузурги ғазаби Худо афканд,sВа фариштаи дигар, ки бар оташ қудрат дорад, аз қурбонгоҳ берун омад ва бо овози баланд ба он ки доси тез дошт, нидо карда, гуфт:“Доси тези худро ба кор андоз ва сарҳои ангури заминро бибур, чунки ангураш пухтааст“.r/Ва фариштаи дигар аз маъбаде ки дар осмон аст, берун омад, ки ў низ доси тез дошт.qВа Нишинандаи абр доси Худро бар замин андохт, ва замин даравида шуд.Vp%Ва фариштаи дигар аз маъбад баромад ва бо овози баланд ба Нишинандаи абр нидо кард:“Доси Худро ба кор андоз ва дарав кун, чунки вақти дарав расидааст; зеро ки ҳосили замин пухтааст“.oВа назар андохтам, ва инак, абри сафед, ва бар абр касе монанди Писари Одам нишастааст, ки бар сараш тоҷи тилло, ва дар дасташ доси тез дорад.Yn+ Ва овозе аз осмон шунидам, ки мегўяд:“Бинавис: хушо мурдагоне ки минбаъд дар Худованд мемиранд; оре, мегўяд Рўҳ, инҳо аз меҳнатҳои худ ором мегиранд, ва аъмолашон аз қафояшон меравад“.m! Дар ин ҷост сабри муқаддасон, ки аҳкоми Худоро ва имони Исоро риоят мекунад.Il  Ва дуди азобҳои онҳо то абад баланд хоҳад шуд, ва касоне ки ба ҳайвони ваҳшӣ ва пайкари он саҷда менамояд ва тамғаи номи онро қабул мекунанд, на рўз ором хоҳанд гирифт, на шаб“.Pk Вай аз шароби хашми Худо, аз шароби холисе ки дар косаи ғазаби Ў муҳайё шудааст, хоҳад нўшид, ва дар пеши фариштагони муқаддас ва дар пеши Барра дар оташ ва кибрит азоб хоҳад кашид;)jK Ва фариштаи сеюм аз ақиби онҳо омада, бо овози баланд мегуфт:“Ҳар кӣ ба ҳайвони ваҳшӣ ва пайкари он саҷда кунад ва бар пешонии худ ё бар дасти худ тамға занад,%iCВа фариштаи дигар аз ақиби ў омада, мегуфт:“Бобил, шаҳри бузург, фурў ғалтид, фурў ғалтид, чунки ҳамаи халқҳоро аз шароби пурғазаби зинокории худ нўшонид“.ChВа ў бо овози баланд мегуфт:“ Аз Худо тарсед ва Ўро ҷалол диҳед, зеро ки соати доварии Ў фаро расидааст; ва ба Офаридгори осмон ва замин, ва баҳр ва чашмаҳои об саҷда кунед“.2g]Ва фариштаи дигаре дидам, ки дар миёнаи осмон парвоз мекунад ва Инҷили абадӣ дорад, то ки ба сокинони замин ва ба ҳар қабила ва сибт, ва забон ва қавм башорат диҳад;|fqВа дар даҳонашон макре нест; онҳо дар пеши тахти Худо беайбанд.eИнҳо касоне ҳастанд, ки бо занон палид нашудаанд, зеро ки онҳо боисматанд; инҳо касоне ҳастанд, ки ҳар куҷо Барра равад, аз ақибаш мераванд. Онҳо аз миёни одамон, ҳамчун навбарони Худо ва Барра, харида шудаанд,Ud#Онҳо дар пеши тахт ва дар пеши он чор ҳайвон ва пирон суруди наве месароянд; ва ҳеҷ кас натавонист он сурудро ёд гирад, ҷуз он саду чилу чор ҳазор нафар, ки аз замин харида шуда буданд.? Ва маъбади Худо дар осмон воз шуд, ва сандуқИ аҳди Ў дар маъбади Ў зоҳир гардид; ва барқҳо ва садоҳо, ва раъдҳо ва заминҷунбӣ ва Ѣолаи бузурге ба вуқўъ омад.X=) Халқҳо дар қаҳр шуданд; ва ғазаби Ту омад, ва вақти он расид, ки мурдагонро доварӣ намоӣ ва ба бандагони Худ, яъне ба анбиё ва муқаддасон ва касоне ки аз исми Ту метарсанд, ҳам ба хурдон ва ҳам ба бузургон подош диҳӣ ва нобудкунадагони заминро нобуд кунӣ“.C< Ва гуфтанд:“Туро шукр мегўем эй Худованди Худои Қодири Мутлақ, ки Ту ҳастӣ ва будӣ ва хоҳӣ омад, ва Ту бар тибқи қуввати бузурги Худ амал карда, бар тахти салтанат нишастаӣ.K; Ва он бисту чор пир, ки дар пеши Худо бар тахтҳои худ нишастаанд, бар рўи худ афтода, Худоро ибодат карданд.^:5 Ва фариштаи ҳафтум карнай навохт, ва дар осмон овозҳои баланд баромаданд, ки мегуфтанд:“Салтанати ҷаҳон салтанати Худованди мо ва Масеҳи Ў гардидааст, ва Ў то абад салтанат хоҳад ронд“.o9W Мусибати дуюм гузашт; инак, мусибати сеюм ба зудӣ меояд.a8; Ва дар ҳамон соат заминҷунбии азиме рўй дод, ва даҳьяки шаҳр фурў ғалтид, ва дар заминҷунбӣ ҳафт ҳазор одам нобуд шуд; ва боқимондагон ба ҳарос афтоданд ва Худои Осмонро ҳамду сано хонданд.-7S Ва онҳо овози баланде аз осмон шуниданд, ки ба онҳо мегуфт:“Ба ин ҷо сууд кунед“. Ва онҳо бар абр ба осмон сууд карданд; ва душманонашон ба онҳо назар мекарданд.F6 Валекин баъд аз се ва ним рўз рўҳи ҳаёт аз ҷониби Худо андаруни онҳо дохил шуд, ва ҳар дуяшон ба по бархостанд ва касонеро, ки ба онҳо назар мекарданд, тарси азиме фаро гирифт.t5a Ва сокинони ҷаҳон аз ин шод ва хурсанд шуда, ба якдигар инъомҳо хоҳанд фиристод, чунки ин ду набӣ сокинони ҷаҳонро азият додаанд.64e Ва мардуми зиёде аз қавмҳо, аз сабтҳо, аз забонҳо, аз қабилаҳо се ва ним рўз ба ҷасадҳои онҳо назар хоҳанд кард ва нахоҳанд гузошт, ки ҷасадҳои онҳоро ба гўр супоранд.3 Ва ҷасадҳои онҳо дар кўчаи шаҳри бузург, ки ба киноя Садўм ва Миср ном дорад, ва дар он ҷо Худованди мо низ маслуб шудааст, воқеъ хоҳад буд.2) Ва ҳангоме ки онҳо шаҳодати худро анҷом диҳанд, ҳайвони ваҳшие ки аз варта мебарояд, бо онҳо ҷангида, бар онҳо ғолиб хоҳад омад, ва онҳоро хоҳад кушт.1- Онҳо қудрат доранд осмонро баста кунанд, то ки дар рўзҳои нубувваташон ба замин борон наборад; ва бар обҳо қудрат доранд, ки онҳоро ба хун табдил диҳанд, ва заминро, ҳар вақте ки бихоҳанд, ба ҳар гуна бало гирифтор кунанд."0= Ва агар касе бихоҳад онҳоро озор диҳад, аз даҳонашон оташ баромада, душманони онҳоро мехўрад; ба ин тариқ, ҳар кӣ бихоҳад онҳоро озор диҳад, кушта мешавад.'/G Инҳо ду дарахти зайтун ва ду чароғдоне ҳастанд, ки дар пеши Худованди замин истодаанд.. Ва ба ду шоҳиди Худ қудрате ато хоҳам кард, ва онҳо ҳазору дусаду шаст рўз нубувват хоҳанд намуд, дар ҳолате ки палос дар бар карда бошанд- Вале рўи ҳавлии маъбадро истисно бикун ва андоза накун, зеро ки он ба халқҳо дода шудааст: онҳо шаҳри муқаддасро чилу ду моҳ поймол хоҳанд кард“.!, = Ва ба ман нае дода шуд, ки монанди асо буд, ва гуфта шуд:“Бархез ва маъбади Худо ва қурбонгоҳро андоза намо ва касонеро, ки дар он ибодат мекунанд, бишумор;J+  Ва ба ман гуфт:“Ту боз дар бораи қавмҳо, ва қабилаҳо, ва забонҳо, ва подшоҳони бисьёр бояд нубувват кунӣ“.q*[ Ва китобро аз дасти фаришта гирифта, хўрдам; ва он дар даҳонам мисли асал ширин буд; лекин вақте ки онро хўрда, шикамам талх шуд.2)] Ва назди фаришта рафта, ба вай гуфтам:“Китобро ба ман деҳ“. Гуфт:“Онро бигир ва бихўр; он дар шикамат талх хоҳад шуд, аммо дар даҳонат мисли асал ширин хоҳад буд“.( Ва овозе ки аз осмон шунидам, боз ба ман сухан ронда, гуфт:“Бирав ва китоби кушодаро аз дасти фариштае ки бар баҳр ва бар замин истодааст, бигир“.-'S Балки дар айёме ки садои фариштаи ҳафтум барояд, яъне вақте ки вай карнай навозад, сирри Худо анҷом хоҳад ёфт, чунон ки Ў ба бандагони Худ анбиё башорат додааст.\&1 Ва ба Ў, ки то абад Зинда аст, ва осмон ва ҳар чиро, ки дар он аст, ва замин ва ҳар чиро, ки дар он аст, ва баҳр ва ҳар чиро, ки дар он аст, офаридааст, — қасам ёд кард, ки дигар вақт нахоҳад буд,)%K Ва он фаришта, ки ўро дидам бар баҳр ва бар замин истода буд, дасташро сўи осмон бардошт,C$ Ва ҳангоме ки ҳафт раъд бо садоҳои худ сухан гуфтанд, мехостам бинависам; лекин овозе аз осмон шунидам, ки ба ман мегўяд:“Он чи ҳафт раъд гуфтанд, мўҳр зан ва инро нанавис“.k#O Ва бо овози баланд нидо кард, чунон ки шер наъра мекашад; ва ҳангоме ки вай нидо кард, ҳафт раъд бо садоҳои худ сухан гуфтанд.*"M Дар дасташ китоби кушодае буд. Ва пои росташро бар баҳр гузошт, ва пои чапашро бар замин,L!  Ва фариштаи қавии дигаре дидам, ки аз осмон нузул мекард, ва бо абре фаро гирифта шуда буд, рангинкамоне бар сараш буд ва рухсораш монанди офтоб ва пойҳояш мисли сутунҳои оташин; # Ва онҳо аз одамкушиҳо, ҷодугариҳо, зинокорӣ ва дуздиҳои худ тавба накарданд.   Ва боқии одамон, ки аз ин балоҳо намурда буданд, аз аъмоли дастҳои худ тавба накарданд, ва ибодати девҳо ва бутҳои тилло, нуқра, мис, санг ва ҷўбро, ки ба дидан, шунидан ва роҳ рафтан қодир нестанд, тарк нанамуданд.  Зеро ки қудрати аспон дар даҳонашон ва дар думҳошон буд; ва думҳошон монанди морҳо буда, калла доштанд, ва ба воситаи онҳо осеб мерасонданд.+O Аз ин се бало, яъне оташ, дуд ва кибрит, ки аз даҳони онҳо мебаромад, сеяки одамон мурданд; Ба ҳамин тариқа ман дар рўъё аспон ва саворони онҳоро дидам, ки ҷавшанҳое ба ранги оташ ва ёқути зард ва кибрит доштанд; каллаҳои аспон мисли каллаҳои шерон буд, ва аз даҳони онҳо оташ, дуд ва кибрит мебаромад.   Шумораи қўшуни савора ду бевари беварҳо буд: ман шумораи онро шунидам.lQ Ва он чор фаришта озод гардиданд, ки барои соат ва рўз ва моҳ ва соли муайян тайёр шуда буданд, то ки сеяки одамонро бикушанд.nU Ки ба фариштаи шашуми карнайдор мегуфт:“Он чор фариштаро, ки назди дарьёи бузурги Фурот дар қайду банд мебошанд, озод намо“.I  Фариштаи шашум карнай навохт, ва аз чор шохи қурбонгоҳи тилло, ки дар пеши Худо истода буд, овозе шунидам,q[ Як мусибат гузашт; инак, аз қафои он боз ду мусибат меояд.a; Онҳо бар худ подшоҳе доштанд, ки фариштаи варта аст; номи он ба забони ибронӣ Абаддўн ва ба забони юнонӣ Апўллийўн аст.c? Онҳо думҳое доштанд мисли каждумҳо, ва дар думҳошон — нешҳо, ва қудраташон ин буд, ки ба одамон панҷ моҳ зарар расонанд. Ва ҷавшанҳошон мисли ҷавшанҳошои оҳанин, ва садои болҳошон мисли тақар -тақари аробаҳои ҷангӣ, вақте ки аспҳои бисьёр ба корзор мераванд; Ва мўйҳошон мисли мўйҳои занон, ва дандонҳошон мисли дандонҳои шер;1 Намуди он малахҳо монанди аспҳое буд, ки барои ҷанг ороста шуда бошанд; бар каллаҳошон гўё тоҷҳои тиллое буд, ва рухсораҳошон мисли рухсораҳои одамон;mS Дар он айём одамон толиби марг хоҳанд шуд, вале онро нахоҳанд ёфт; мурданро орзу хоҳанд кард, вале мамот аз онҳо хоҳад гурехт.'G Ва ба онҳо ихтиёр дода шудааст, ки одамонро накушанд, балки фақат панҷ моҳ азоб диҳанад; ва азоби онҳо монанди азоби каждум аст, вақте ки одамро заҳр мезанад..U Ва ба онҳо гуфта шудааст, ки ба алафи замин, ва ба ҳеҷ сабзае, ва ба ҳеҷ дарахте зарар нарасонанд, балки фақат ба одамоне ки бар пешонии худ мўҳри Худоро надоранд.B} Ва аз дуд бар замин малахҳо баромаданд, ва ба онҳо он қудрате дода шудааст, ки каждумҳои замин доранд.^ 5 Вай чоҳи вартаро воз кард, ва аз чоҳ дуде мисли дуди танўри бузурге берун омад; ва офтоб ва ҳаво аз дуди чоҳ торик шуд.]  5 Фариштаи панҷум карнай навохт, ва ситораи аз осмон ба замин афтодаро дидам, ва ба вай калиди чоҳи варта дода шудааст:` 9 Ва як фариштаро дидам ва шунидам, ки дар миёнаи осмон парвоз карда, бо овози баланд мегўяд:“Вой, вой, вой бар ҳоли сокинони замин аз садоҳои дигари карнайҳои се фаришта, ки хоҳанд навохт!“.7 g Фариштаи чорум карнай навохт, ва сеяки офтоб ва сеяки моҳтоб ва сеяки ситораҳо зарар дид, ба тавре ки сеяки онҳо торик шуд, ва сеяки рўз,—ва ҳамчун шаб,—равшан набуд.r ] Ва номи ин ситора Явшон буд; ва сеяки обҳо ба явшон мубаддал гашт, ва бисьёре аз одамон аз обҳо мурданд, чунки обҳо талх шуда буд. Фариштаи сеюм карнай навохт, ва аз осмон ситораи бузурге афтод, ки монанди машъал фурўзон буд, ва он бар сеяки дарьёҳо ва бар чашмаҳои обҳо афтод.  Ва сеяки махлуқоти ҷондори баҳр мурданд, ва сеяки киштиҳо нобуд шуданд.c?Фариштаи  дуюм карнай навохт, ва чизе монанди кўҳи азими оташ дар баҳр сарнагун шуд; ва сеяки баҳр ба хун мубаддал гашт,  Фариштаи якум карнай навохт, ва жола ва оташ омехта бо хун ба вуҷуд омад, ва ба замин борид; ва сеяки дарахтон сўхт, ва тамоми алафи сабз сўхт.Ва он ҳафт фариштае ки ҳафт карнай доштанд, ба навохтан тайёр шуданд.Ва фаришта маҷмарро гирифта, аз оташи қурбонгоҳ пур кард, ва бар замин партофт; ва садоҳо, ва раъдҳо ва барқҳо, ва заминҷунбӣ ба вуқўъ омад.)Ва дуди бухур бо дуоҳои муқаддсаон аз дасти фаришта ба ҳузури Худо сууд намуд.Ва фариштаи дигаре омада, назди қурбонгоҳ истод, дар ҳолате ки маҷмари тилло дар дасташ буд; ва ба вай бухури бисьёре дода шудааст, то ки онро бо дуоҳои ҳамаи муқаддасон бар қурбонгоҳи пеши тахт тақдим кунад.*MВа ҳафт фариштаро дидам, ки дар пеши Худо истодаанд, ва ба онҳо ҳафт карнай дода шудааст.) MВа ҳангоме ки Ў мўҳри ҳафтумро бардошт, дар осмон тақрибан ним соат хомўшӣ барқарор шуд.~1Зеро Баррае ки дар миёни тахт аст, онҳоро чўпонӣ хоҳад кард, ва онҳоро ба чашмаҳои оби ҳаёт хоҳад бурд, ва Худо ҳар ашкро аз чашмонашон пок хоҳад кард“.(}IОнҳо дигар гурусна ва ташна нахоҳанд монд, ва онҳоро офтоб ва ҳеҷ гармо нахоҳад сўзонд: y7~n}&{{zy7x6wPvu"tqsrqq7p0o=n|mclrk4j=ihg`fedcLbas`_Z^z]_[nZYXWWUTSRJQPON9<;:D9 7754433P2]0//=.:,+**0)(8'&A%*$4"0!> [8r {mW7Zo-Ва он ки бо ман сухан меронд, ба сифати аздоза наи тиллое дошт, то ки шаҳр ва дарвозаҳояш ва деворашро андоза кунад.!n;Девори шаҳр дувоздаҳ таҳкурсӣ дорад, ва бар онҳо номҳои дувоздаҳ ҳаввориёни Барра.m+ Аз шарқ се дарвоза, аз шимол се дарвоза, аз ҷануб се дарвоза, аз ғарб се дарвоза.+lO Вай девори бузург ва баланде дорад, ва дувоздаҳ дарвоза дорад, ва бар онҳо дувоздаҳ фаришта; бар дарвозаҳо номҳои дувоздаҳ сибти банӣ—Исроил навишта шудааст:ck? Ки вай ҷалоли Худоро дорад; найири вай ба санги бағоят гаронбаҳо монанд аст, мисли санги яшме ки чун булўр шаффоф бошад; j  Ва маро дар Рўҳ ба кўҳи бузург ва баланде бурд ва шаҳри бузург Ерусалими муқаддасро ба ман нишон дод, ки аз осмон аз ҷониби Худо нузул мекард,i Ва яке аз он ҳафт фаришта, ки ҳафт косаи пур аз ҳафт балои охирин доштанд, назди ман омада, гуфт:“Биё, то ба ту арўсро, завҷаи Барраро нишон диҳам“.lhQВалекин тарсончакон, ва беимонон, ва палидон, ва қотилон, ва зинокорон, ва ҷодугарон, ва бутпарастон, ва ҳамаи дурўғгўёнро—насибашон дар кўлест, ки бо оташ ва кибрит месўзад; ин мамоти дуюм аст“.Hg Касе ки ғолиб ояд, вориси ҳама чиз хоҳад шуд, ва Ман барои ў Худо хоҳам буд, ва ў барои Ман писар хоҳад буд;Yf+Ва ба ман гуфт:“Ба амал омад! Ман Алфа ва Омега ибтидо ва интиҳо ҳастам; ба ташна аз чашмаи оби ҳаёт муфт хоҳам дод;\e1Ва Нишинандаи тахт гуфт:“Инак, ҳама чизро нав месозам“. Ва ба ман гуфт:“Бинавис, зеро ки ин суханон ҳақ асту рост“.d-Ва Худо ҳар ашкро аз чашмони онҳо пок хоҳад кард, ва мамот дигар нахоҳад буд; ва гирья ва фиғон ва дард дигар нахоҳад буд; зеро он чи пештар буд, гузашт.>cuВа овози баланде аз осмон шунидам, ки мегўяд:“Инак, хаймаи Худо бо одамон, ва Ў бо онҳо сокин хоҳад шуд; онҳо қавми Ў хоҳанд буд, ва Худи Худо бо онҳо Худои онҳо хоҳанд буд;'bGВа ман, Юҳанно, шаҳри муқаддас Ерусалими навро дидам, ки аз ҷониби Худо аз осмон нузул мекард, ва муҳайё шуда буд мисли арўсе ки барои шавҳараш зинат ёфтааст.Ha Ва осмони нав ва замини навро дидам; зеро ки осмони пештара ва замини пештара гузашт, ва баҳр дигар набуд. `Ва ҳар ки дар дафтари ҳаёт навишта нашудааст, дар кўли оташ андохта шуд._}Ва мамот ва дўзах дар кўли оташ андохта шуданд. Ин мамоти дуюм аст.^! Ва баҳр мурдагонеро, ки дар вай буданд, дод, ва мамот ва дўзах мурдагонеро, ки дар онҳо буданд, доданд; ва ҳар яке мувофиқИ аъмолаш доварӣ карда шуд.K] Ва мурдагонро, хурдон ва бузургонро дидам, ки дар пеши Худо истодаанд, ва дафтарҳо кушода буд; ва дафтари дигаре кушода буд, ки дафтари ҳаёт аст; ва мурдагон вар тибқИ он чи дар дафтарҳо навишта шудааст, яъне мувофиқИ аъмолашон доварӣ карда шуданд.b\= Ва тахти бузурги сафед ва Нишинандаи онро дидам, ки аз ҳузури Ў осмон ва замин мегурехтанд, ва ҷое барои онҳо ёфт нашуд.)[K Ва иблис, ки онҳоро фиреб мекард, дар кўли оташ ва кибрит андохта шуд, ки он ҷо ҳайвони ваҳшӣ ва набии козиб ҳастанд, ва онҳо шабу рўз то абад азоб хоҳанд кашид. Z  Ва ба арзи замин баромаданд ва қароргоҳи  муқаддасон ва шаҳри маҳбубро иҳота карданд. Ва аз осмон аз ҷониби Худо оташ фуромада, онҳоро хўрд;5YcВа берун хоҳад омад, то халқҳоеро, ки дар чор гўшаи замин ҳастанд, яъне Ҷуҷ ва Моҷуҷро фиреб кунад, ва онҳоро барои ҷанг ҷамъ оварад; шумораи онҳо мисли реги баҳр аст. XВа ҳангоме ки ҳазор сол анҷом ёбад, шайтон аз зиндони худ озод хоҳад шуд,QWХушбахт ва қуддус аст касе ки дар эҳьёи якум иштирок дорад: бар онҳо мамоти дуюм қудрат надорад, балки онҳо коҳинони Худо ва Масеҳ хоҳанд шуд ва бо Ў ҳазор сол салтанат хоҳанд ронд.&VEВале боқии мурдагон зинда нашуданд, то даме ки ҳазор сол анҷом ёбад. Ин эҳьёи якум аст.UВа тахтҳо ва бар онҳо нишастагонро дидам, ки ихтиёри доварӣ кардан ба онҳо дода шуда буд, ва ҷонҳои касонеро дидам, ки барои шаҳодати Исо ва барои каломи Худо сар бурида шуда буданд, ва онҳо ба ҳайвони ваҳшӣ ва ба пайкари он саҷда накарда буданд ва тамғаи онро бар пешонӣ ва дасти худ назада буданд. Онҳо зинда шуданд ва бо Масеҳ ҳазор сол салтанат ронданд;TT!Ва онро дар варта андохт, ва онро бандубаст кард, ва бар он мўҳр зад, то ки халқҳоро дигар фиреб надиҳад, то даме ки ҳазор сол анҷом ёбад; баъд аз ин вай бояд ба муддати каме озод шавад.OSВа ў аждаҳо, яъне мори қадимиро, ки иблис ва шайтон аст, дастгир карда, ба муддати ҳазор сол занҷирбанд намуд,4R cВа фариштае дидам, ки аз осмон нузул мекард, ва калиди варта ва занҷири бузурге дар дасташ буд.nQUВа касони боқӣ бо шамшери Савори асп, ки аз даҳони Ў берун омада буд кушта шуданд; ва ҳамаи мурғон аз ҷасадҳои онҳо сер шуданд.PyВа ҳайвони ваҳшӣ ва бо вай он набии козиб дастгир шуд, ки дар пеши вай мўъҷизот ба амал оварда буд, ки ба воситаи онҳо касонеро, ки тамғаи ҳайвони ваҳширо қабул карда, ба пайкари он саҷда менамоянд, фиреб мекард: ҳар ду зинда дар кўли оташ андохта шуданд, ки дар он кибрит месўхт;rO]Ва ҳайвони ваҳшӣ ва подшоҳони замин ва лашкарҳошонро дидам, ки ҷамъ шуда буданд, то ки бо Савори асп ва бо лашкари Ў ҷанг кунанд.NТо ки ҷасадҳои подшоҳонро, зўроваронро, мириҳазоронро, аспон ва саворонашон, ҷасадҳои ҳамаи озодон ва ғуломон, ва хурдон ва бузургонро бихўред“.PMВа як фариштаро дидам, ки бар офтоб меистод; ва ў бо овози баланд нидо карда, ба ҳамаи мурғоне ки дар миёнаи осмон парвоз мекарданд, гуфт:“Биёед, ба зиёфати бузурги Худо ҷамъ шавед,L7Бар либос ва бар рони Ў навишта шудааст:“Подшоҳи шоҳон ва Худованди худовандон“.OKВа аз даҳони Ў шамшери тез берун меояд, то ки халқҳоро бо он бизанад. Ў онҳоро бо асои оҳанин чўпонӣ мекунад; Ў чархушти шароби хашм ва ғазаби Худои Қодири Мутлақро пойкўб мекунад.!J;Ва лашкарҳои осмон бар аспҳои сафед, катони сафеди тоза дар тан, аз паи Ў мерафтанд.~Iu Ва Ў либоси хунолуде дорад, ва исми Ў хонда шудааст: Каломи Худо.pHY Чашмони Ў мисли шўълаи оташ аст, ва бар сари Ў афсарҳои бисьёр; Ў исми навиштае дорад, ки онро, ғайр аз Худи Ў, ҳеҷ кас намедонад;oGW Ва осмони кушодаро дидам, ва инак, аспи сафед, ва Савори он Амин ва Ҳақ ном дорад, ва Ў аз рўи адолат доварӣ мекунад ва меҷангад.F5 Ман бар пойҳояш афтодам, то ки ба ў таъзим кунам; лекин ў ба ман гуфт:“Зинҳор, чунин накун; ман бо ту ва бо  бародарони ту, ки шаҳодати Исоро доранд, ҳамкор ҳастам; ба Худо таъзим намо, зеро ки шаҳодати Исо рўҳи нубувват аст“.Ew Ва ба ман гуфт:“Бинавис:’’Хушо онҳое ки ба базми никоҳи Барра даъват шудаанд’’„. Ва ба ман гуфт:’’Инҳо суханони ҳақиқии Худост’’.>DuВа ба вай ато шуд, ки катони тоза ва дурахшон дар бар кунад; зеро ки он катон адолати муқаддасон аст.iCKБа ваҷд меоем ва шодӣ мекунем ва Ўро ҷалол медиҳем, зеро ки никоҳи Барра фаро расидааст, ва завҷаи Ў худро тайёр кардааст“.mBSВа овозе шунидам мисли овози издиҳоми бузург, мисли шувваси обҳои бисьёр, мисли садои раъдҳои пурзўр, ки мегуфтанд:“Ҳалелуёҳ! Зеро ки Худованд Худои Қодири Мутлақ бар тахти салтанат нишастааст.oAWВа овозе аз ҷониби тахт баромад, ки  мегуфт:“Эй ҳамаи бандагони Ў ва тарсгорони Ў, хурдон ва бузургон, мадҳ кунед Худои моро!“_@7Ва он бисту чор пир ва чор ҳайвон афтода, ба Худое ки бар тахт нишастааст, саҷда карданд ва гуфтанд:“ Омин! Ҳалелуёҳ!“?yВа дубора гуфтанд:“Ҳалелуёҳ! Дуди Бобил то абад баланд мешавад“)>KЗеро ки аҳкоми Ў ҳақ асту рост! Чунки Ў фоҳишаи бузургеро, ки заминро бо зинои худ фосид карда буд, маҳкум намуд, ва хуни бандагони Худро аз дасти вай ситонид“= +Пас аз ин ман овози баланде мисли овози издиҳоми бузург дар осмон шунидам, ки мегуфт:“Ҳалелуёҳ! Наҷот ва ҷалол ва қувват аз они Худованди мо мебошад,<+Ва дар вай хуни анбиё ва муқаддсаон ва ҳамаи мақтулони рўи замин ёфт шудааст“.i;KВа рўшноии чароғ дар ту дигар нахоҳад шуд, ва овози домод ва арўс дар ту дигар шунида нахоҳад шуд, зеро ки тоҷирони ту акобири рўи замин буданд, ва аз ҷодуи ту ҳамаи халқҳо дар иштибоҳ афтодаанд.6:eВа овози барбатнавозон, ва сарояндагон, ва найнавозон ва карнайнавозон дар ту дигар шунида нахоҳад шуд, ва ҳеҷ як санъаткори ҳеҷ як санъате дар ту дигар нахоҳад шуд;B9}Ва як фариштаи қавӣ санги бузургеро монанди санги осиё бардошта, дар баҳр андохт ва гуфт:“Бо чунин шиддат шаҳри бузурги Бобил сарнагун хоҳад шуд, ва дигар ёфт нахоҳад шуд;x8iШодӣ кунед дар ҳаққи вай , эй осмон, ва ҳаввориёни муқаддас, ва анбиё, зеро ки Худо доварӣ намуда, интиқоми шуморо аз вай гирифтааст./7WВа ва сарҳошон хок пошиданд ва фарьёд зада, бо гирья ва навҳа гуфтанд:’’Вой бар ҳоли ин шаҳри бузург, ки аз чизҳои гаронбаҳои вай ҳамаи онҳое ки дар баҳр киштӣ доштанд, сарватдор шудаанд! Зеро ки дар як соат вай хароб гардидааст’’.G6Ва дуди сўхтори вайро дида, фиғон кашиданд ва гуфтанд:’’Кадом шаҳр монанди ин шаҳри бузург будааст!’’;5oЗеро ки дар як соат чунин сарват нобуд шуд“. Ва ҳамаи суккондорон, ва ҳамаи киштинишинон, ва ҳамаи маллоҳон, ва ҳамаи онҳое кии дар баҳр тиҷорат мекунанд, дуртар истодаr4]Ва хоҳанд гуфт:“Вой бар ҳоли ин шаҳри бузург, ки катон ва арғувон ва қирмиз дар бар дошт ва бо тилло ва ҷавоҳирот зинат ёфта буд!Q3Тоҷирони ин чизҳо, ки аз ин сарватдор шудаанд, аз тарси азобҳои вай, дуртар истода, гирья ва навҳа хоҳанд кард.f2EАз меваҳое ки ҷони ту тамаъ дорад, маҳрум гаштаӣ, ва ҳар чизи фарбеҳ ва боҳашамат аз ту дур шудааст, онро дигар нахоҳӣ ёфт.51c Ва дорчин, ва бухур, ва равғани атрафшон, ва лодан, ва шароб, ва равғани зайтун, ва орд, ва гандум, ва чорво, ва гўсфандон, ва аспҳо ва аробаҳо ва ҷисмҳо ва ҷонҳои одамӣ.t0a ‘‘Молҳои тилло нуқра, ва ҷавоҳирот, ва марворид, ва катон, ва арғувон, ва абрешим, ва қирмиз ва ҳар дарахти муаттар, ва ҳар маснуот аз оҷ, ва ҳар маснуот аз дарахтони гаронбаҳо аз мис ва оҳан ва мармар,G/ Ва тоҷирони замин дар ҳаққи вай гирья ва навҳа хоҳанд кард, чунки молҳои онҳоро дигар ҳеҷ кас намехарад:".= Ва аз тарси азобҳои вай, дуртар истода, хоҳанд гуфт:“Вой бар ҳоли ту, эй шаҳри бузурги Бобил, эй шаҳри мустаҳакам! Зеро ки дар як соат қазои ту омадааст’’.}-s „Ва подшоҳони замин, ки бо вай зино ва айшу нўш кардаанд, вақте ки дуди сўхтори вайро бинанд, дар ҳаққи вай гирья ва навҳа хоҳанд кард,-,SБинобар ин дар як рўз балоҳо, мамот ва мотам ва қаҳтӣ ба сари вай хоҳад омад. Вай дар оташ хоҳад сўхт, зеро пурқувват аст Худованд Худо, ки вайро доварӣ мекунад“.d+AҲар қадар вай ҷалол ёфта, айшу нўш мекард, ҳамон қадар бо азият ва бадбахтӣ сазояшро диҳед. Зеро ки вай дар дили худ мегўяд:’’Малика шуда нишастаам, ва бева нестам, ва бадбахт нахоҳам буд’’.P*Сазояшро диҳед, чунон ки вай низ шуморо сазо додааст, ва бар тибқи аъмоли вай сазояшро дучанд диҳед; дар косае ки вай барои шумо шароб тайёр карда буд, барои вай дучанд тайёр кунед.$)AЗеро ки гуноҳҳои вай то ба осмон расидааст, ва Худо зулмҳои вайро ба хотир овардааст.( Ва овози дигаре аз осмон шунидам, ки мегўяд:“Аз вай берун оед, эй қавми Ман, то ки дар гуноҳҳояш шарик нашавед ва ба балоҳояш дучор нагардед;C'Ва подшоҳони замин бо вай зино карданд, ва тоҷирони замин аз айшу нўши бузурги вай сарватдор шуданд“.<&qВа ў бо овози қавӣ нидо карда, гуфт:“Фурў ғалтид! Фурў ғалтид Бобили бузург! Вай маскани девҳо ва паноҳгоҳи ҳар рўҳи палид ва паноҳгоҳи ҳар мурғи палид ва кароҳатангез гардид; зеро ҳамаи халқҳо аз шароби пурғазаби зинокории вай нўшидаанд,h% KБаъд аз ин ман фариштаи дигаре дидам, ки аз осмон нузул мекунад ва қудрати бузурге дорад; ва замин аз ҷалоли ў мунаввар шуд.$'Ва он зане ки дидӣ, шаҳри бузург аст, ки бар подшоҳони замин слтанат меронад“.2#]Чунки Худо дар дили онҳо андохтааст, ки иродаи Ўро ба ҷо оворанд, ба тавре ки ҳама якдилона салтанати худро ба ҳайвони ваҳшӣ диҳанд, то ки суханони Худо иҷро шавад.1"[Ва даҳ шох, ки ту дидӣ, ва ҳайвони ваҳшӣ аз фоҳиша нафрат хоҳад дошт, ва ўро хонавайрон ва урьёр хоҳанд кард, ва ҷисми ўро хоҳанд хўрд, ва ўро дар оташ хоҳанд сўзонд;i!KВа он фаришта ба ман гуфт:“Обҳое ки ту дидӣ,  ки он ҷо фоҳиша нишастааст, одамон ва қавмон, ва қабилаҳо ва забонҳо мебошанд.v eОнҳо ба Барра ҷанг хоҳанд кард, ва Барра бар онҳо ғолиб хоҳад омад; зеро ки Ў Худованди худовандон ва Подшоҳи подшоҳон аст ва онҳое ки бо Ў ҳастданд, даъватшудагон ва баргузидагон ва аминон мебошанд“. Онҳо як ният доранд, ва қуввау салтанати худро ба ҳайвони ваҳшӣ хоҳанд дод;5c Ва он даҳ шох, ки ту дидӣ, даҳ подшоҳ ҳастанд, ки ҳанўз малакут ба даст наовардаанд, лекин барои як соат бо ҳайвони ваҳшӣ, ҳамчун подшоҳон, салтанат пайдо хоҳанд кард;;o Ва он ҳайвони ваҳшӣ, ки буд ва нест, ҳаштум аст, ва аз ҷумлаи ҳафт аст, ва ба сўи ҳалокат хоҳад рафт. Ва инҳо ҳафт подшоҳ ҳастанд, ки панҷ нафарашон фурў ғалтидаанд, яке ҳаст, ва дигаре ҳанўз наомадааст, ва ҳангоме ки ояд, муддати каме бояд бимонад.)K Дар ин ҷост ақле  ки ҳикмат дорад. Ҳафт калла ҳафт кўҳест, ки он зан бар онҳо нишастааст,mSОн ҳайвони ваҳшӣ, ки ту дидӣ, буд ва нест; ва аз варта хоҳад баромад ва ба сўи ҳалокат хоҳад рафт; ва он сокинони замин, ки номҳошон аз ибтидои ҷаҳон дар дафтари ҳаёт навишта нашудааст, аз дидани ҳайвони ваҳшие ки буд ва нест ва зоҳир хоҳад шуд, дар ҳайрат хоҳанд афтод.'Ва фаришта ба ман гуфт:“Чаро ҳайрон шудӣ? Ман сирри ин зан ва он ҳайвони ваҳширо, ки зан бар он савор аст, ва ҳафт калла ва даҳ шох дорад, ба ту мегўям.\1Ва дидам, ки он зан аз хуни муқаддасон ва аз хуни шоҳидони Исои маст аст, ва аз дидани вай ниҳоятдараҷа ҳайрон шудам.?wВа бар пешонии вай номи сирре навишта шуда буд:“Бобили бузург, модари фоҳишагон ва қабоеҳи замин“.RВа он зан либоси қирмизӣ ва арғувонӣ дошт, ва бо тилло ҷавоҳирот ва марворид зинат ёфта буд, ва дар дасташ косаи тиллое нигоҳ медошт, ки аз қабоҳат ва наҷосати зинокории вай пур буд;#Ва маро дар Рўҳ ба биёбон бурд; ва занеро дидам, ки бар ҳайвони ваҳшии арғувонӣ, ки аз номҳои куфр пур буд, ва ҳафт калла ва даҳ шох дошт, нишаста буд.<qКи подшоҳони замин бо вай зино кардаанд, ва сокинони замин аз шароби зинокории вай маст шудаанд“.Q Ва яке аз он ҳафт фариштае ки ҳафт коса доштанд, омад ва бо ман сухан ронда, гуфт:“Ин ҷо биё, то довариро дар ҳаққи фоҳишаи бузурге ки бар обҳои бисьёре нишастааст, ба ту нишон диҳам,3Ва жолаи бузурге ки гўё ба вазни як талант буд, аз осмон бар одамон борид; ва одамон барои балои жола ба Худо куфр гуфтанд, чунки он бало бағоят сахт буд.Y+Ва ҳар ҷазира гурехт, ва кўҳҳо нопайдо гашт;>uВа шаҳри бузург ба се қисм аз ҳам ҷудо шуд, ва шаҳрҳои халқҳо фурў ғалтиданд, ва Бобили бузург дар пеши Худо зикр ёфт, то ки косаи шароби пурхашми ғазаби Худро ба он диҳад.J Ва барқҳо, раъдҳо ва садоҳо ба вуқўъ омад, ва заминҷунбии азиме рўй дод, ки мислаш, аз замоне ки одамон бар замин ҳастанд, рўй надода буд, он қадар заминҷунбии пурзўр ва азим буд!s_Фариштаи  ҳафтум косаи худро бар ҳаво рехт, ва аз маъбади осмон аз ҷониби тахт овозе баланде баромад, ки мегуфт:“Ба амал омад!“. !Ва онҳоро ба мавзее ҷамъ оварданд, ки ба забони ибронӣ Ҳармиҷидўн ном дорад.s _Инак, мисли дузд меоям: хушо касе ки ҳушьёр аст ва либоси худро нигоҳ медорад, то ки бараҳна роҳ наравад, ва расвоии ўро набинанд.: mОнҳо рўҳҳои деванд, ки аломот ба амал меоваранд; онҳо ба пеши подшоҳони тамоми ҷаҳон мебароянд, то ки онҳоро барои ҷанги рўзи бузурги Худои Қодири Мутлақ ҷамъ оваранд.m S Ва дидам, ки аз даҳони аждаҳо, ва аз даҳони ҳайвони ваҳшӣ, ва аз даҳони набии козиб се рўҳи палиде монанди қурбоқаҳо мебарояд. # Фариштаи шашум косаи худро дар дарьёи бузурги Фурот рехт, ва оби он хушк шуд, то барои подшоҳоне ки аз ҷониби тулўи офтоб ҳастанд, роҳ муҳайё шавад.=s Ва Худои Осмон аз боиси азобҳои худ ва яраҳои худ куфр мегуфтанд, ва аз аъмоли худ тавба накарданд.oW Фариштаи панҷум косаи худро бар тахти ҳайвони ваҳшӣ рехт, ва малакути он торик шуд, ва онҳо забонҳои худро аз дард мегазиданд, Ва одамонро гармои зўре сўзонд, ва онҳо ба исми Худо, ки ин балоҳо ихтиёр дорад, куфр мегуфтанд ва тавба накарданд, то ки Ўро ҷалол диҳанд.>uФариштаи чорум косаи худро бар офтоб рехт, ва ба вай қудрате ато шуд, ки одамонро ба оташ бисўзонад.CВа қурбонгоҳро шунидам, ки мегўяд:“Оре, эй Худованд Худои Қодири Мутлақ, довариҳои Ти ҳақ асту рост“.A{Азбаски онҳо хуни муқаддасон ва анбиёро рехтаанд, Ту ба онҳо хун додӣ, ки бинўшанд: ин сазои онҳост“.hIВа фариштаи обҳоро шунидам, ки мегуфт:“Ту одилӣ, эй Худованд, ки ҳастӣ ва будӣ, ва қуддус мебошӣ, зеро ки чунин ҳукм кардаӣ;-SФариштаи сеюм косаи худро дар дарьёҳо ва чашмаҳои об рехт, ва онҳо ба хун мубаддал шуданд.jMФариштаи дуюм косаи худро дар баҳр рехт; ва он ба хуне мисли хуни мурда мубаддал шуд, ва тамоми махлуқоти ҷондори баҳр мурд.<qФариштаи якум рафта, косаи худро бар замин рехт, ва бар одамоне ки тамғаи ҳайвони ваҳширо доранд ва ба пайкари он саҷда мекунанд, яраҳои бад ва зишти фасоднок пайдо шуд.b~ ?Ва овози баланде аз маъбад шунидам, ки ба ҳафт фаришта мегўяд:“Биравед ва ҳафт косаи ғазаби Худоро бар замин бирезед“.}}sВа маъбад аз ҷалоли Худо ва аз қуввати Ў пур аз дуд шуд, ва то ҳафт балои ҳафт фаришта анҷом наёфт, ҳеҷ кас натавонист ба маъбад дарояд.H| Ва яке аз он чор ҳайвон ба ҳафт фаришта ҳафт косаи тиллои пур аз ғазаби Худоро дод, ки Ў то абад Зинда аст.{Ва аз маъбад ҳафт фаришта баромаданд, ки ҳафт бало доштанд, ва катони тоза ва дурахшон дар бар карда ва то синаашон камарбанди тилло баста буданд. z9Ва баъд аз ин ман назар андохтам, ва инак, маъбади хаймаи шаҳодат дар осмон воз шуд,dyAКист, ки аз Ту, эй Худованд, натарсад ва исми Туро ҷалол надиҳад? Зеро ки танҳо Ту Қуддус ҳастӣ. Ҳамаи халқҳо омада, дар пеши Ту саҷда хоҳанд кард, зеро ки довариҳои одилонаи Ти зоҳир шудааст“.DxВа суруди Мусои бандаи Худо ва суруди Барраро хонда, мегўянд:“Бузург ва аҷоиб аст аъмоли Ту, эй Худованд Худои Қодири Мутлақ! Ҳақ асту рост роҳҳои Ту, эй Подшоҳи муқаддасон!wВа гўё баҳре аз шиша дидам, ки бо оташ омехта буд; ва касоне ки бар ҳайвони ваҳшӣ ва пайкари он ва тамғаи он ва шумораи номи он ғолиб омада буданд, бар ин баҳри шиша истодаанд, ва барбатҳои Худо дода дар дасти онҳост, !bI~}}9|7{'zAyxwwvutsrr@qoo nllk4jii-hgfdcXbbIkOФайзи Худованди мо Исои Масеҳ бо ҳамаи шумо бод. Омин.3Шаҳодатдиҳандаи ин мегўяд:“Оре, ба зудӣ меоям!“. Омин. Оре, биё, эй Исои Худованд!DВа агар касе аз суханони ин китоби нубувват чизе кам кунад, Худо насиби ўро аз дарахти ҳаёт ва аз шаҳри муқаддас ва аз ҳар чизе ки дар ин китоб навишта шудаст, кам хоҳад кард.t aМан низ ба ҳар касе ки суханони нубуввати ин китобро мешунавад, шаҳодат медиҳам: агар касе ба онҳо чизе илова намояд, Худо ба ў балоҳое илова хоҳад кард, ки дар бораи онҳо дар ин китоб навишта шудааст.t aВа Рўҳ ва арўс мегўянд:“Биё!“. Ва ҳар кӣ мешунавад, бигўяд:“Биё!“. Бигзор ташна биёяд, ва ҳар кӣ бихоҳад, оби ҳаётро муфт бигирад. „Ман, Исо, фариштаи Худро фиристодаам, то ки дар калисоҳо ба шумо шаҳодат диҳад. Ман реша ва насли Довуд, ситораи дурахшони субҳ ҳастам“. Вале сагон, ва ҷодугарон, ва зинокорон, ва қотилон, ва бутпарастон, ва ҳар касе ки дурўғро дўст медорад ва ба амал меоварад, берун аз он хоҳанд буд.N Хушо онҳое ки аҳкоми Ўро риоят мекунанд, то ки ба дарахти ҳаёт ҳуқуқдор  шаванд ва ба дарвозаи шаҳр дароянд.w „Ман Алфа ва Омега, ибтидо ва интиҳо, Аввалин ва Охирин ҳастам“./W Инак, ба зудӣ меоям, ва мукофоти Ман бо Ман аст, то ки ҳар касро мувофиқи аъмолаш сазо диҳам.dA Бигзор золим зулм кунад, ва палид боз худро палид созад, ва одил боз адолат варзад,  ва муқаддас боз худро тақдис намояд.7 Ва ба ман гуфт:“Суханони нубуввати ин китобро мўҳр накун; зеро ки вақт наздик аст.B} Лекин ў ба ман гуфт:“Зинҳор, чунин накун; зеро ки ман бо ту, ва бо бародаронат—анбиё, ва бо онҳое ки суханони ин китобро риоят мекунанд, ҳамкор ҳастам; ба Худо таъзим намо“.'Ва ман, Юҳанно, инро дидам ва шунидам. Ва ҳангоме ки шунидам ва дидам, бар пойҳои фариштае  ки инро ба ман нишонд дод, афтодам, то ки ба ў таъзим кунам.7„Инак, ба зудӣ меоям. Хушо касе ки суханони нубуввати ин китобро риоят мекунанд“.KВа ба ман гуфт:“Ин суханон ҳақ асту рост“; ва Худованд Худои анбиёи муқаддас ва фариштаи Худро фиристод, то он чиро, ки бояд ва қарибӣ ба вуқўъ ояд, ба бандагони Худ нишон диҳад.*MВа шаб дигар нахоҳад буд, ва онҳо ба чароғ ва рўшноии офтоб эҳтиёҷ нахоҳанд дошт, зеро ки Худованд Худо ба онҳо рўшноӣ мебахшад; ва то абад салтанат хоҳад ронд.s_Ва рўи Ўро хоҳанд дид, ва исми Ў бар пешониҳошон хоҳад буд._~7Ва ҳеҷ лаънатшудае дигар нахоҳад буд; ва тахти Худо ва Барра дар вай хоҳад буд, ва бандагони Ў ва Ў хизмат хоҳанд кард,9}kДар миёни кўчаи шаҳр, дар ҳар ду канори дарьё, дарахти ҳаёт аст, ки дувоздаҳ мева меоварад, яъне ҳар моҳ меваи худро медиҳад; ва баргҳои дарахт барои муолиҷаи халқҳост.]| 5Ва дарьёи покизаи оби ҳаётро ба ман нишон дид, ки мисли булўр дурахшон буда, аз ҷониби тахти Худо ва Барра ҷорӣ мешуд.y{kВа ҳеҷ палиде, ва ҳеҷ каси зишткоре ва дурўғгўй вориди он нахоҳад шуд, балки фақат онҳое ки дар дафтари ҳаёти Барра навишта шудаанд.cz?Ва ҷалол ва шавкати халқҳоро ба вай хоҳанд овард;y)Ва дарвозаҳои шаҳр рўзона баста нахоҳад шуд, зеро ки дар он ҷо шаб нахоҳад буд;SxВа халқҳои ҷаҳон дар рўшноӣ вай роҳ хоҳанд рафт, ва подшоҳони замин ҷалол ва шавкати худро ба вай хоҳанд овард.pwYВа шаҳр эҳтиёҷ надорад, ки офтоб ва моҳтоб онро равшан кунанд, зеро ки ҷалоли Худо онро равшан кардааст, ва чароғи он Барра аст.z2z&zzzyyyyyyyyyyyysygy[yOyCy7y+yyyxxxxxxxxxxxxxxlx`xTxHxu2u&uuuttttttttttt~trtftZtNtBt6t*tttsssssssssssswsks_sSsGs;s/s#ss rrrrrrrrrrrr{rorcrWrKr?r3r'rrrqqqqqqqqqqqqtqhq\qPqDq8q,q qqppppppppppppxpmpapUpIp=p1p%pp pooooooooooo}oqoeoYoMoAo5o)ooonnnnnnnnnnnnunin]nQnEn9n-n"nn mmmmmmmmmmmmzmnmbmVmJm>m2m&mmmlllllllllll~lrlflZlNlBl6l*lllkkkkkkkkkkkkvkkk_kSkGk;k/k#kk jjjjjjjjjjjj{jojcjWjKj?j3j'jjjiiiiiiiiiiiitihi\iPiDi8i,i iihhhhhhhhhhhhxhlh`hThHh`2`&```___________~_r_f_Z_N_B_6_*___^^^^^^^^^^^^w^k^_^S^G^;^/^#^^ ]]]]]]]]]]]]{]o]c]W]K]?]3]']]]\\\\\\\\\\\\s\h\\\P\D\8\,\ \\[[[[[[[[[[[[x[l[`[T[H[<[0[$[[ [ZZZZZZZZZZZ}ZqZeZYZMZAZ5Z)ZZZYYYYYYYYYYYYuYiY]YQYEY9Y-Y!YY XXXXXXXXXXXXyXmXaXUXIX=X1X&XXXWWWWWWWWWWW~WrWfWZWNWBW6W*WWWVVVVVVVVVVVVvVjV^VRVFV:V.V"VV UUUUUUUUUUUU{UoUcUWUKU?U3U'UUUTTTTTTTTTTTTsTgT[TOTCT7T+TTTSSSSSSSSSSSSwSkS_SSSGS;S/S#SS RRRRRRRRRRRR|RpRdRXRLR@R4R(RRRQQQQQQQQQQQQtQhQ\QPQDQ8Q,Q QQPPPPPPPPPPPPxPlP`PTPHP>>>>>>>>>>>s>g>[>O>C>7>+>>>============w=k=_=S=G=;=0=$== =<<<<<<<<<<<|727'777666666666666s6g6[6O6C676+666555555555555w5l5`5T5H5<505$55 544444444444|4p4d4X4L4@444(444333333333333t3h3\3P3D383,3 33222222222222x2l2`2T2H2<202$22 211111111111}1q1e1Y1M1A151)111000000000000u0i0]0Q0E090-0!00 ////////////z/n/b/V/J/>/2/&///............~.s.h.].R.G.<.1.&...-------------v-k-`-U-J-?-4-)---,,,,,,,,,,,,,y,n,c,X,M,B,7,,,!,, ,++++++++++++|+p+d+X+L+@+4+(+++************t*h*\*P*D*8*,* **))))))))))))x)l)`)T)H)<)0)$)) )(((((((((((}(q(e(Y(M(A(5()(((''''''''''''u'i']'Q'F':'.'"'' &&&&&&&&&&&&z&n&b&V&J&>&2&&&&&%%%%%%%%%%%~%r%f%Z%N%B%7%+%%%$$$$$$$$$$$$w$k$_$S$G$;$/$#$$ ############{#o#d#X#L#@#4#(###""""""""""""t"h"\"P"D"8"," ""!!!!!!!!!!!!x!l!`!T!H!2&~rfZNB6*vj^RF:.# {ocWK?3'sg[OC7+wk_SG<0$ |pdXL@4(th\PE9-! ymaUI=1% }qeYMA5)vj^RF:." znbVJ>2&  0 ;  / :  . 9  - 8  , 7  + 6  * 5  ) 4  ( 3  ' 2  & 1  % 0  $ /  # .  " -  ! ,  +   *   )   (   '   &   %   $   #   "   !                                                         6  5  4  3   2   1   0   /   .   -   ,   +  *  )  (  '  &  %  $  #  "  !                                                                   *  )  (  '  &  %  $  #  "  !                                                                   >  =  <  ;  :  9  8  7  6  5  4  3  2  1  0  /  .  -  ,  +  *  )  (  '  &  %  $  #  "  !                                ~  }  |  {  z  y  x  w  v  u  t  s  r  q  p  o   n 8m 7l 6k 5j 4i 3h 2g 1f 0e /d .c -b ,a +` *_ )^ (] '\ &[ %Z $Y #X "W !V  U T S R Q P O N M L K J I H G F E D C  B  A  @  ?  > = < ; : 9 8 7  6 25 14 03 /2 .1 -0 ,/ +. *- ), (+ '* &) %( $' #& "% !$  # " !                                    1 0 / . - , + * ) ( ' & % $ # " !                                        ' & % $ # " !                                        , + * ) ( ' & % $ # " !                                        & %~ $} #| "{ !z  y x w v u t s r q p o n m l k j i h g  f  e  d  c  b a ` _ ^ ] \ [  Z 4Y 3X 2W 1V 0U /T .S -R ,Q +P *O )N (M 'L &K %J $I #H "G !F  E D C B A @ ? > = < ; : 9 8 7 6 5 4 3  2  1  0  /  . - , + * ) ( '  &  P%  O$  N#  M"  L!  K  J  I  H  G  F  E  D  C  B  A  @  ?  >  =  <  ;  :  9  8  7  6  5  4  3  2  1  0  /  .  -  ,  +  *  )  (  '  &  %  $  #  "  !                                                                                                 / . - , + * ) ( ' & % $ # " !                                        H G F E D C B A @ ? > = < ; : 9 8 7 6 5 4~ 3} 2| 1{ 0z /y .x -w ,v +u *t )s (r 'q &p %o $n #m "l !k  j i h g f e d c b a ` _ ^ ] \ [ Z Y X  W  V  U  T  S R Q P O N M L  K  %J  $I  #H  "G  !F  E  D  C  B  A  @  ?  >  =  <  ;  :  9  8  7  6  5  4  3  2  1  0  /  .  -  ,  +  *  )  (  '   &  ,%  +$  *#  )"  (!  '  &  %  $  #  "  !                                                                   !                                                                   4  3  2  1  0  /  .  -  ,  +  *  )  (  '  &  %  $  #  "  !                                                                   2  1  0  /  .  -  ,  +  *  )  (  '  &  %  $  #  "  !                                          ~  }  |  {  z  y  x  w  v  u  t   s &r %q $p #o "n !m  l k j i h g f e d c b a ` _ ^ ] \ [ Z  Y  X  W  V  U T S R Q P O N  M %L $K #J "I !H  G F E D C B A @ ? > = < ; : 9 8 7 6 5  4  3  2  1  0 / . - , + * )  ( 8' 7& 6% 5$ 4# 3" 2! 1 0 / . - , + * ) ( ' & % $ # " !                                        + * ) ( ' & % $ # " !                                        ) ( ' & % $ # " !                                        # " !                                 ~ } | { z  y x w v u t s r q p o n m l k j  i  h  g  f  e d c b a ` _ ^  ]  -\  ,[  +Z  *Y  )X  (W  'V  &U  %T  $S  #R  "Q  !P   O  N  M  L  K  J  I  H  G  F  E  D  C  B  A  @  ?  >  =   <   ;   :   9   8  7  6  5  4  3  2  1  0 / . - , + * )  (  '  &  %  $ # " !       B A @ ? > = < ; : 9 8 7 6 5 4 3 2 1 0 / . - , + * ) ( ' & % $ # " !                                        K J I H G F E D C B A @ ? > = < ; : 9 8 7 6 5 4 3 2 1 0 / . - , + * ) ( ' & % $ # " !                                        . - , + * ) ( ' & % $ # " !    ~ } | { z y x w v u t s r q p o n  m  l  k  j  i h g f e d c b  a 4` 3_ 2^ 1] 0\ /[ .Z -Y ,X +W *V )U (T 'S &R %Q $P #O "N !M  L K J I H G F E D C B A @ ? > = < ; :  9  8  7  6  5 4 3 2 1 0 / .  - ', &+ %* $) #( "' !&  % $ # " !                                  . - , + * ) ( ' & % $ # " !                                        . - , + * ) ( ' & % $ # " !                                        " !                                                 ~ } | { z y x w  v  u  t  s  r q p o n m l k  j #i "h !g  f e d c b a ` _ ^ ] \ [ Z Y X W V U T  S  R  Q  P  O N M L K J I H  G F E D C B A @ ? > = < ; : 9  8  7  6  5  4 3 2 1 0 / . -  , + * ) ( ' & % $ # " !                        ' & % $ # " !                                        $ # " !                                         :  9  8  7  6  5  4  3  2  1  0  /  .  -  ,  +  *  )  (  '  &  %  $  #  "  !                                                                   1  0  /  .  -  ,  +  *  )  (  '  &  %~  $}  #|  "{  !z  y  x  w  v  u  t  s  r  q  p  o  n  m  l  k  j  i  h  g  f  e  d  c  b  a  `  _  ^  ]  \  [   Z  Y  X  W  V  U  T  S  R  Q  P  O  N  M  L  K  J  I  H  G  F  E  D  C  B  A  @  ?  >  =   <  *;  ):  (9  '8  &7  %6  $5  #4  "3  !2  1  0  /  .  -  ,  +  *  )  (  '  &  %  $  #  "  !                                 &  %  $  #  "  !                                                            " !                                                                " !                                  0 / . - , + * ) ( ' & % $~ #} "| !{  z y x w v u t s r q p o n m l k j i h  g  f  e  d  c b a ` _ ^ ] \  [ Z Y X W V U T S R Q P O  N  M  L  K  J I H G F E D C  B A @ ? >  =  <  ;  :  9 8 7 6 5 4 3 2  1 0 / . - , + * ) ( '  &  %  $  #  " !                                                          -m|qeYMA5)~~~~~~~~~~~~u~i~]~Q~E~9~-~!~~ }}}}}}}}}}}}z}n}b}V}J}>}2}&}}}|||||||||||~|r|f|Z|N|B|6|+|||{{{{{{{{{{{{w{k{_{S{G{;{/{#{{ zzzzzzzzzzzz|zpzdzXzLz@z4z(zzzyyyyyyyyyyyytyhy\yPyDy9y-y!yy xxxxxxxxxxxxyxmxaxUxIx=x1x%xx xwwwwwwwwwww~wrwfwZwNwBw6w*wwwvvvvvvvvvvvvvvjv^vRvFv:v.v"vv uuuuuuuuuuuu{uoucuWuKu?u3u'uuuttttttttttttstgt[tOtCt7t+tttsssssssssssswsks_sSsGsm2m&mmmlllllllllll~lrlflZlNlBl6l*lllkkkkkkkkkkkkwkkk_kSkGk;k/k#kk jjjjjjjjjjjj{jojcjWjKj?j3j'jjjiiiiiiiiiiiisigi[iPiDi8i,i iihhhhhhhhhhhhxhlh`hThHhc2c&cccbbbbbbbbbbb~brbfbZbNbBb6b*bbbaaaaaaaaaaaawaka_aSaGa;a/a#aa ````````````{`o`c`W`K`?`3`'```____________s_g_[_O_D_8_,_ __^^^^^^^^^^^^x^l^`^T^H^<^0^$^^ ^]]]]]]]]]]]|]p]d]X]L]@]4](]]]\\\\\\\\\\\\u\i\]\Q\E\9\-\!\\ [[[[[[[[[[[[y[m[a[U[I[=[1[%[[ [ZZZZZZZZZZZ}ZqZeZYZMZAZ5Z)ZZZYYYYYYYYYYYYvYjY^YRYFY:Y.Y"YY XXXXXXXXXXXXzXnXbXVXJX>X2X&XXXWWWWWWWWWWW~WrWfWZWNWCW7W+WWWVVVVVVVVVVVVwVkV_VSVGV;V/V#VV UUUUUUUUUUUU{UoUcUWUKU?U3U'UUUTTTTTTTTTTTTtThT\TPTDT8T,T TTSSSSSSSSSSSSxSlS`STSHSP2P&PPPOOOOOOOOOOO~OrOfOZONOBO6O*OOONNNNNNNNNNNNvNjN^NRNFN:N.N"NN MMMMMMMMMMMM{MoMcMWMKM?M3M'MMMLLLLLLLLLLLLsLgL[LOLCL7L+LLLKKKKKKKKKKKKxKlK`KTKHKH2H&HHHGGGGGGGGGGG~GrGfGZGNGBG6G*GGGFFFFFFFFFFFFwFkF_FSFGF;F/F#FF EEEEEEEEEEEE|EpEdEXELE@E4E(EEEDDDDDDDDDDDDtDhD]DQDED9D-D!DD CCCCCCCCCCCCyCmCaCUCIC=C1C%CC CBBBBBBBBBBB~BrBfBZBNBBB6B*BBBAAAAAAAAAAAAvAjA^ARAFA:A.A"AA @@@@@@@@@@@@{@o@c@W@K@?@3@'@@@????????????s?g?[?O?C?7?+???>>>>>>>>>>>>x>l>`>T>H><>0>$>> >============|=q=f=[=P=E=:=/=$===<<<<<<<<<<<929&99988888888888~8r8f8Z8N8B868*888777777777777w7k7_7S7G7;7/7#77 666666666666{6o6c6W6K6?636'666555555555555t5h5\5P5D585,5 55444444444444y4m4a4U4I4=414%44 433333333333}3q3e3Y3M3A353)333222222222222u2i2]2Q2E292.2"22 111111111111z1n1b1V1J1>121&11100000000000~0r0f0Z0O0C070+000////////////w/k/_/S/G/;///#// ............{.o.c.W.L.@.4.(...------------t-h-\-P-D-8-,- --,,,,,,,,,,,,x,l,`,T,H,<,0,$,, ,+++++++++++}+q+e+Y+M+A+5+)+++************v*j*^*R*F*:*.*"** )))))))))))){)o)c)W)K)?)3)')))((((((((((((s(g([(O(C(7(+(((''''''''''''w'k'_'S'G';'/'#'' '&&&&&&&&&&&|&p&d&X&L&@&4&(&&&%%%%%%%%%%%%u%i%]%Q%E%9%-%!%% $$$$$$$$$$$$y$m$a$U$I$=$1$%$$ $###########~#r#f#Z#N#B#6#*###""""""""""""v"j"^"R"F":"."""" !!!!!!!!!!!!{!o!c!W!K!?!3!'!!!  s g \ P D 8 ,  xl`TH<0$ }qeYMA5)ui]QE9." znbVJ>2&~rg[OC7+wk_SG;/# |pdXL@4(th\PD8,! ymaUI=1% ~rfZNB6*vj^RF;/# {ocWK?3'th\PD8, ym h  g  f e d c b a ` _ ^ ] \ [ Z Y X W V U T  S  R  Q  P  O N M L K J I H  G F E D C B A @ ? > = < ; : 9  8  7  6  5  4 3 2 1 0 / . -  , + * ) ( ' & % $ # " !                       # " !                                                                            ( ' & % $ # " !                                        & % $ # " !                                        ( ' & %~ $} #| "{ !z  y x w v u t s r q p o n m l k j i h g  f  e  d  c  b a ` _ ^ ] \ [  Z Y X W V U T S R Q P O N M L K  J  I  H  G  F E D C B A @ ?  > "= !<  ; : 9 8 7 6 5 4 3 2 1 0 / . - , + * )  (  '  &  %  $ # " !       ( ' & % $ # " !                                        ) ( ' & % $ # " !                                                                           4  3  2  1  0  /  .  -  ,  +  *  )  (  '  &  %  $  #  "  !                                                          ~  }  |   {  z  y  x  w  v  u  t  s  r  q  p  o  n  m  l  k  j  i  h  g  f  e  d  c   b  a  `  _  ^  ]  \  [  Z  Y  X  W  V  U  T  S  R  Q  P  O  N  M  L  K  J  I  H  G  F  E   D  0C  /B  .A  -@  ,?  +>  *=  )<  (;  ':  &9  %8  $7  #6  "5  !4  3  2  1  0  /  .  -  ,  +  *  )  (  '  &  %  $  #  "  !                             +  *  )  (  '  &  %  $  #  "  !                                                                  ( ' & % $ # " !                                        < ; : 9 8 7 6 5 4 3 2 1 0 / . - , + * ) ( ' & % $ # " !                                                   ~ } | { z y x w  v *u )t (s 'r &q %p $o #n "m !l  k j i h g f e d c b a ` _ ^ ] \ [ Z Y  X  W  V  U  T S R Q P O N M  L %K $J #I "H !G  F E D C B A @ ? > = < ; : 9 8 7 6 5 4  3  2  1  0  / . - , + * ) (  ' & % $ # " !                           / . - , + * ) ( ' & % $ # " !                                                                                                                                                                     * ) ( ' & % $ # " !     ~ } | { z y x w v u t s r q p o  n  m  l  k  j i h g f e d c  b (a '` &_ %^ $] #\ "[ !Z  Y X W V U T S R Q P O N M L K J I H G  F  E  D  C  B A @ ? > = < ;  : 9 8 7 6 5 4 3 2 1 0 / . -  ,  +  *  )  ( ' & % $ # " !   !                                                                                                     &  %  $  #  "  !                                                            2  1  0  /  .  -  ,  +  *  )  (  '  &  %  $  #  "  !                               ~   }   |   {   z  y  x  w  v  u   t   s   r   q   p   o   n   m  9 l  8 k  7 j  6 i  5 h  4 g  3 f  2 e  1 d  0 c  / b  . a  - `  , _  + ^  * ]  ) \  ( [  ' Z  & Y  % X  $ W  # V  " U  ! T  S   R   Q   P   O   N   M   L   K   J   I   H   G   F   E   D   C   B   A  @  ?  >  =  <   ;   :   9   8   7   6   5   4  * 3  ) 2  ( 1  ' 0  & /  % .  $ -  # ,  " +  ! *  )   (   '   &   %   $   #   "   !                                                             )  (   '   &   %   $   #   "   !                                                            ; : 9 8 7 6 5 4 3 2 1 0 / . - , + * ) ( ' & % $ # " !                                  5 4 3 2 1 0 / . - , + * ) ( ' & % $ # " !                     ~  }  |  {  z  y  x  w  v  u  t  s  r   q G p F o E n D m C l B k A j @ i ? h > g = f < e ; d : c 9 b 8 a 7 ` 6 _ 5 ^ 4 ] 3 \ 2 [ 1 Z 0 Y / X . W - V , U + T * S ) R ( Q ' P & O % N $ M # L " K ! J  I  H  G  F  E  D  C  B  A  @  ?  >  =  <  ;  :  9  8  7  6  5  4  3  2  1  0  /  .  -  ,  +   * / ) . ( - ' , & + % * $ ) # ( " ' ! & %  $  #  "  !                                                        6 5 4 3 2 1 0 / . - , + * ) ( ' & % $ # " !                                  $ # " !                                                             3  2  1  0  /  .  -  ,  +   * ~  ) }  ( |  ' {  & z  % y  $ x  # w  " v  ! u   t   s   r   q   p   o   n   m   l   k   j   i   h   g   f   e   d   c   b   a   `   _   ^   ]   \   [   Z   Y   X   W   V   U 5 T 4 S 3 R 2 Q 1 P 0 O / N . M - L , K + J * I ) H ( G ' F & E % D $ C # B " A ! @  ?  >  =  <  ;  :  9  8  7  6  5  4  3  2  1  0  /  .  -  ,  +  *  )  (  '  &  %  $  #  "  !   8  7  6  5  4  3  2  1  0  /  .  -  ,  +  *  )  (  '  & % $ # " !                                          G F E D C B A @ ? > = < ; : 9 8 7 6 5 4 3 2 1 0 / . - , + * ) ( ' & % $ # " !                                  & % $ # " !                               ~  }  |   { / z . y - x , w + v * u ) t ( s ' r & q % p $ o # n " m ! l  k  j  i  h  g  f  e  d  c  b  a  `  _  ^  ]  \  [  Z  Y  X  W  V  U  T  S  R  Q  P  O  N  M   L 0 K / J . I - H , G + F * E ) D ( C ' B & A % @ $ ? # > " = ! <  ;  :  9  8  7  6  5  4  3  2  1  0  /  .  -  ,  +  *  )  (  '  &  %  $  #  "  !           +  *  )  (  '  &  %  $  #  "  !                                              % $ # " !                                                                                                   # " !              ~  }  |  {  z  y  x  w  v  u  t  s  r  q  p  o  n  m  l  k   j  # i  " h  ! g  f   e   d   c   b   a   `   _   ^   ]   \   [   Z   Y   X   W   V   U   T  S  R  Q  P  O   N   M   L   K   J   I   H   G  ; F  : E  9 D  8 C  7 B  6 A  5 @  4 ?  3 >  2 = i  @|pdXL@4(~~~~~~~~~~~~t~h~\~P~D~8~,~ ~~ }}}}}}}}}}}}y}m}a}U}I}=}1}%}} }||||||||||||w|l|a|V|K|@|5|*||| {{{{{{{{{{{{{z{o{d{Y{N{C{7{+{{{zzzzzzzzzzzzwzkz_zSzGz;z/z#zz yyyyyyyyyyyy|ypydyXyLy@y4y(yyyxxxxxxxxxxxxuxix]xQxEx9x-x!xx wwwwwwwwwwwwywmwawUwJw>w2w&wwwvvvvvvvvvvv~vrvfvZvOvCv7v+vvvuuuuuuuuuuuuwuku_uSuGur2r&rrrqqqqqqqqqqq~qrqfqZqNqBq6q*qqqppppppppppppwpkp_pSpGp;p/p#pp oooooooooooo|opodoXoLo@o4o(ooonnnnnnnnnnnntnhn\nPnDn8n,n nn mmmmmmmmmmmmymmmamUmIm=m1m%mmmlllllllllll~lslgl[lOlCl7l+lllkkkkkkkkkkkkwkkk_kSkGkg2g&gggffffffffffffsfgf[fOfCf7f+fffeeeeeeeeeeeewele`eTeHeX2X&XXXWWWWWWWWWWWWsWgW[WOWCW7W+WWWVVVVVVVVVVVVwVkV_VSVGV;V/V#VV UUUUUUUUUUUU{UoUdUXULU@U4U(UUUTTTTTTTTTTTTtThT\TPTFT;T0T%TTTSSSSSSSSSSSSSuSjS_STSIS>S2S&SSSRRRRRRRRRRR~RsRgR[RORCR7R+RRRQQQQQQQQQQQQxQlQ`QTQHQL2L&LLLKKKKKKKKKKKKsKgK[KOKCK7K+KKKJJJJJJJJJJJJwJkJ_JSJGJ;J/J#JJ JIIIIIIIIIII|IpIdIXILI@I4I(IIIHHHHHHHHHHHHwHlHaHVHKH@H5H*HHH GGGGGGGGGGGGGzGoGcGWGKG?G3G'GGGFFFFFFFFFFFFtFhF\FPFDF8F,F FFEEEEEEEEEEEExElE`ETEHE>>>>>>>>>>>v>j>^>R>F>:>.>">> ============z=n=b=V=J=>=2=&===<<<<<<<<<<<939(999888888888888t8h8\8P8D888,8 88777777777777y7m7a7U7I7=717%77 766666666666~6r6f6Z6N6B666*666555555555555}5r5g5\5Q5F5;505%5554444444444444u4i4]4Q4E494-4!44 333333333333y3m3b3V3J3>323&33322222222222~2r2f2Z2N2B272+222111111111111w1k1a1V1K1@151*111 000000000000{0o0c0W0K0?030'000////////////t/i/]/Q/E/9/-/!// ............z.n.b.V.J.>.2.&...-----------~-r-f-Z-N-D-9-.-#-- -,,,,,,,,,,,,x,l,`,T,H,<,0,$,, ,+++++++++++}+q+e+Y+M+A+5+)+++ *************z*o*d*Y*N*C*7*+***))))))))))))x)l)`)T)H)<)0)$)) )(((((((((((}(q(e(Y(M(A(5()(((''''''''''''v'j'^'R'F':'.'"'' &&&&&&&&&&&&{&o&c&W&K&?&3&'&&&%%%%%%%%%%%%%t%i%^%S%H%=%2%'%%%$$$$$$$$$$$$s$g$[$O$C$7$+$$$############x#l#`#T#H#<#0#%## #"""""""""""}"q"e"Y"M"A"5")""" !!!!!!!!!!!!!z!o!c!W!K!?!3!'!!! t h \ P D 8 ,  {peZOD9.# ti]QE9-! znbVJ>2&sg[OC7+xl`TI=1% }qeZNB6*vj^RF:." {pdXL@4(th\PD8,! ymaUI=1% }qeYNB6*vj^RF:." zocWK?3'                                           (  '  &  %  $  #  "  !                                  ~  }  |  {  z  y  x  w  v  u  t  s  r  q  p   o  'n  &m  %l  $k  #j  "i  !h  g  f  e  d  c  b  a  `  _  ^  ]  \  [  Z  Y  X  W  V  U  T  S  R  Q  P  O  N  M  L  K  J  I   H  G  F  E  D  C  B  A  @  ?  >  =  <  ;  :  9  8  7  6  5  4  3  2  1  0  /  .  -   ,  +  *  )  (  ' & % $ # " !                                                                                                                                                                                                                                                 v v v  v  v  v  v  v~ v} v| v{ vz vy vx  vw vv vu v t v s v r v q v p vo vn vm vl vk vj vi  vh  vg  vf  ve  v d  v c  v b  v a  v `  v_  v^  v]  v\  v[  vZ  vY  vX lW lV lU lT lS lR lQ lP lO l N l M l L l K l J lI lH lG lF lE lD lC  lB lA l@ l? l> l = l < l ; l : l 9 l8 l7 l6 l5 l4 l3 l2  l1 l0 l/ l. l- l, l+ l* l) l( l' l& l% l$ l # l " l ! l  l  l l l l l l l  l  l  l  l  l  l  l   l   l   l   l   l  l  l  l  l  l  l  l b b b b b b b b b  b  b  b  b  b b b b b b b  b b b b b b b b b b b b b b  b  b  b  b  b b b b b b b  b b b b b  b  b  b  b  b b b b b b b  b b b b b  b  b  b  b  b b b b b b b  b b b b  b  b  b  b  b b b b b b b  b  b  b  b  b  b  b  b  b   b   b   b   b   b  b  b  b  b  b  b  b X X X X X X  X  X  X  X  X X X X X X X  X X X X X~ X } X | X { X z X y Xx Xw Xv Xu Xt Xs Xr  Xq  X p  X o  X n  X m  Xl  Xk  Xj  Xi  Xh  Xg  Xf  Xe Nd Nc Nb Na N` N_ N^ N] N\ N[ NZ NY NX NW NV N U N T N S N R N Q NP NO NN NM NL NK NJ  NI NH NG NF NE ND N C N B N A N @ N ? N> N= N< N; N: N9 N8  N7 N 6 N 5 N 4 N 3 N 2 N1 N0 N/ N. N- N, N+  N* N) N( N' N& N% N$ N# N " N ! N  N  N  N N N N N N N  N  N   N   N  N  N  N  N  N  N  N D D D D D D  D  D  D  D  D D D D D D D  D D D D D D D D D D D D D D  D  D  D  D  D D D D D D D  D D D D D D D D D D D D  D  D  D  D  D D D D D D D  D  D  D  D  D  D  D  D  D  D  D  D  D  D  D  D  D  D   D   D   D   D   D  D  D  D  D  D  D  D : : : : : : : : : : :  :  :  :  :  : : : : : : :  : : : : : : : : : :  :  :  :  :  : : : : : : :  : : : :~ :} :| :{ :z :y :x :w :v :u :t :s :r :q :p : o : n : m : l : k :j :i :h :g :f :e :d  :c  :b  :a  :`  :_  :^  :]  :\  :[  :Z  :Y  :X  :W  :V  :U  :T  :S  :R  : Q  : P  : O  : N  : M  :L  :K  :J  :I  :H  :G  :F  :E 0D 0C 0B 0A 0@ 0? 0> 0= 0< 0; 0: 0 9 0 8 0 7 0 6 0 5 04 03 02 01 00 0/ 0.  0- 0!, 0 + 0* 0) 0( 0' 0& 0% 0$ 0# 0" 0! 0 0 0 0 0 0 0 0 0  0  0  0  0  0 0 0 0 0 0 0  0 0  0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0  0  0  0  0  0 0 0 0 0 0 0  0 0 0 0 0 0 0 0 0 0  0  0  0  0  0 0 0 0 0 0 0  0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0  0  0  0  0  0 0 0 0 0 0 0  0  0  0  0  0  0  0  0  0  0  0  0   0   0   0   0   0  0  0  0  0  0  0  0 & & & & & &  &  &  &  &  & & & & & & &  & & & & & & & & & & & & & & &  &  &  &  &  & & & & & & &  &~ &} &| &{ &z &y &x &w &v &u &t &s &r &q &p &o &n &m &l & k & j & i & h & g &f &e &d &c &b &a &`  &_ &^ &] &\ &[ &Z &Y &X &W &V &U &T &S &R &Q &P &O & N & M & L & K & J &I &H &G &F &E &D &C  &B &A &@ &? &> &= &< &; &: & 9 & 8 & 7 & 6 & 5 &4 &3 &2 &1 &0 &/ &.  &-  &,  &+  &*  &)  &(  &'  &&  &%  &$  &#  &"  & !  &   &   &   &   &  &  &  &  &  &  &  &                                                                                                                                                                                                                                                                                ~ } | { z y  x w v u t s r q p  o  n  m  l  k j i h g f e d  c b a ` _ ^  ]  \  [  Z  Y X W V U T S R  Q P O N M L  K  J  I  H  G F E D C B A @  ? > = < ;  :  9  8  7  6 5 4 3 2 1 0 /  .  -  ,  +  *  )  (  '  &  %  $  #   "   !                                                        : 9 8 7 6 5 4 3 2 1 0 / . - , + * ) ( ' & % $ # " !                                        ( ' & % $ # " !                                                                                                    ~  }  |  {  z  y  x  w  v  u  t  s  r  q   p  "o  !n  m  l  k  j  i  h  g  f  e  d  c  b  a  `  _  ^  ]  \  [  Z  Y  X  W  V  U  T  S  R  Q  P  O   N  !M  L  K  J  I  H  G  F  E  D  C  B  A  @  ?  >  =  <  ;  :  9  8  7  6  5  4  3  2  1  0  /  .   -  ,  +  *  )  (  '  &  %  $  #  "  !                                                   ( ' & % $ # " !                                                                                                                                                                      ~  }  |  {  z  y  x  w  v  u  t  s  r  q  p  o  n   m   l   k   j   i  h  g  f  e  d  c  b  a ` _ ^ ] \ [ Z Y X W V  U  T  S  R  Q P O N M L K J  I !H  G F E D C B A @ ? > = < ; : 9 8 7 6 5  4  3  2  1  0 / . - , + * )  ( ' & % $ # " !                                                                                                   $  #  "  !                                                                                                              !                                                                  ' & % $ # " !             ~ } | { z y x w  v  u  t  s  r q p o n m l k  j i h g f e d c b a ` _  ^  ]  \  [  Z Y X W V U T S  R Q P O N M L K J I H  G  F  E  D  C B A @ ? > = <  ; : 9 8 7 6 5 4 3  2  1  0  /  . - , + * ) ( '  & % $ # " !                                                                                                                                                                                                              + * ) ( ' & % $ # " !          ~ } | { z y x w v u t  s  r  q  p  o n m l k eX }qeYMA5)~~~~~~~~~~~~u~k~`~U~J~?~4~)~~~}}}}}}}}}}}}}y}n}c}X}M}B}6}*}}}||||||||||||v|j|^|R|F|:|.|"|| {{{{{{{{{{{{{{o{c{W{K{?{4{({{{zzzzzzzzzzzztziz]zQzEz9z-z!zz yyyyyyyyyyyy{ypyeyZyOyDy9y.y#yy yxxxxxxxxxxxx~xsxhx\xPxDx8x,x xxwwwwwwwwwwwwxwlw`wTwHw=w1w%ww wvvvvvvvvvvv}vqvevYvMvAv6v*vvvuuuuuuuuuuuuvuju^uSuGu;u/u#uu tttttttttttttvtkt`tUtJt?t4t)tttssssssssssss~srsfsZsNsBs6s*sssrrrrrrrrrrrrwrkr_rSrGr;r/r#rr qqqqqqqqqqqqq{qoqcqWqKq?q3q'qqqppppppppppppspgp[pOpCp7p+p ppooooooooooooxolo`oToHoa2a&aaa````````````s`g`[`O`C`7`,` ``____________x_l_`_T_H_=_1_%__ _^^^^^^^^^^^~^r^f^Z^N^B^6^*^^^]]]]]]]]]]]]w]k]_]S]G];]/]#]] ]\\\\\\\\\\\|\p\d\X\L\@\4\(\\\[[[[[[[[[[[[u[i[][Q[E[9[-[![[ ZZZZZZZZZZZZzZnZbZVZJZ?Z3Z'ZZZYYYYYYYYYYYYsYgY[YOYCY7Y+YYYXXXXXXXXXXXXxXlX`XTXHX  =  <  ;  :  9  8  7  6  5  4  3  2  1  0  /  .  -   ,  +  *  )  (  '  &  %  $  #  "   !                                                                                                                                                                                                                                                         ~  }  |  {  z  y  x  w  v  u  t  s  r  q   p   o   n   m   l  k  j  i  h  g  f  e  d  c  b   a   `   _   ^   ]  \  [  Z  Y  X  W  V  U   T   S   R   Q   P  O  N  M  L  K  J  I  H G F E D C B A @  ?  >  =  <  ; : 9 8 7 6 5 4  3 2 1 0 / . - , +  *  )  (  '  & % $ # " !                                                                                                                                                                                                                                              ~ } | { z y x  w  v  u  t  s r q p o n m l  k j i h g f e d c b a ` _  ^  ]  \  [  Z Y X W V U T S  R  Q  P  O  N  M  L  K  J  I  H  G  F   E   D   C   B   A  @  ?  >  =  <  ;  :  9 8 7 6 5 4 3 2  1  0  /  .  - , + * ) ( ' &  % $ # " !